Συναξάριον

[Ierodiakonos]

Εορτάζοντες την 9ην του μηνός Ιουλίου

*

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Ταυρομενίας
*

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΕΑΣ και ΠΡΟΒΟΣ
*

ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τη Πηγή
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΦΩΤΙΟΣ κτήτορας της Μονής Ακαπνίου στη Θεσσαλονίκη
*

ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ και ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ οι Αγιορείτες
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ο νέος Ιερομάρτυρας
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΚΝΑΝΑΣ
*

OΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΜΟΥΘΙΟΣ, ΚΟΠΡΙΟΣ (ή Κόπρις) και ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Αναλυτικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Ταυρομενίας
(Καταγόταν από την Αντιόχεια και έζησε στα χρόνια των Αποστόλων. Νεαρός ακόμα, επισκέφθηκε με τους γονείς του τα Ιεροσόλυμα, όπου και βαπτίσθηκε. Μετά το θάνατο των γονέων του, ό Παγκράτιος θέλησε να αφιερωθεί ολόψυχα στο Χριστό και στη διάδοση του Ευαγγελίου Του. Πώς, όμως, θα γινόταν αυτό, με τέτοια περιουσία πού κληρονόμησε από τους γονείς του; Τη λύση βρήκε στα ίδια τα λόγια του Κυρίου: "εϊ θέλεις τέλειος είναι, υπάγε πώλησαν σου τα υπάρχοντα και δός πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι"1. Εάν δηλαδή, θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε, πώλησε τα υπάρχοντα σου και μοίρασε τα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς. Και έλα να με ακολουθήσεις. Πράγματι, ό Παγκράτιος απελευθέρωσε τους δούλους, μοίρασε όλα τα υπάρχοντα του στους φτωχούς, και ελεύθερος από κάθε βιοτική μέριμνα, αφιερώθηκε στη διάδοση του Ευαγγελικού λόγου. Ακολούθησε τον Απ. Πέτρο στην Αντιόχεια, και στην Κιλικία συνάντησε τον Απ. Παύλο, ό οποίος τον έκανε επίσκοπο Ταυρομενίου στη Σικελία. Στο αξίωμα αυτό αναδείχθηκε τέλειος ποιμένας, διδάσκοντας και διακονώντας με αγάπη και αρετή το ποίμνιο του. Προσήλκυσε δια του κηρύγματος του πλήθος λαού στο φως της θεογνωσίας, ακόμα και αυτόν τον ηγεμόνα του τόπου Βονιφάτιο. Επίσης 'ίδρυσε στην πόλη αυτή και ιερό ναό. Όμως, οϊ Ιουδαίοι και οι ειδωλολάτρες, βλέποντας με φθόνο το ευαγγελικό έργο του Παγκρατίου, τον σκότωσαν, ενώ εκείνος προσευχόταν γι' αυτούς.
1. Ευαγγέλιο Ματθαίου, ιθ' 21.


Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Κράτος ένθεον, ημφιεσμένος, εκ της χάριτος, του Κορυφαίου, Αποστόλων ζηλωτής εχρημάτισας' και ταις ροαίς των αιμάτων Παγκράτιε, την ιεράν διπλοίδα εφοίνιξας. Πάτερ Όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμίν το μέγα έλεος.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΕΑΣ και ΠΡΟΒΟΣ
Μαρτύρησαν δια πυρός.


ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τη Πηγή
Πρόκειται για τον ναό πού είχε κτίσει ό Ιουστινιανός το έτος 559 και ό οποίος κατά τον Προκόπιο ήταν εξαίσιος "κάλλει τε και μεγέθει". Ό ναός αυτός πολλές φορές καταστράφηκε, επανειλημμένα όμως ανοικοδομήθηκε από την αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία, από τον Βασίλειο τον Μακεδόνα και από τον Ρωμανό Α' τον Λεκαπηνό. Αλλά και πάλι καταστράφηκε στις αρχές του 15ου αιώνα.


Ο ΟΣΙΟΣ ΦΩΤΙΟΣ κτήτορας της Μονής Ακαπνίου στη Θεσσαλονίκη
Ή μνήμη του αναφέρεται μόνο στον Λαυριωτικό Κώδικα Γ 86 φ. 142α, όπου υπάρχει και ιδιόμελο ποίημα Δημητρίου του Βεάσκου, μεγάλου οικονόμου της μητροπόλεως Θεσ/νίκης. Επίσης τη μνήμη του αναφέρει και ό Ιεροσολυμιτικός Κώδικας 309 φ. 91.


ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ και ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ οι Αγιορείτες
Γεννήθηκαν και οι δύο στις αρχές του 16ου αιώνα, άγνωστο που. 'Ανατράφηκαν σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου και ιδιαίτερα ό Διονύσιος επιδόθηκε πολύ στα γράμματα. 'Αργότερα έγινε μοναχός στη Μονή του Στουδίου και επιθυμώντας ανώτερη ησυχαστική ζωή, αναχώρησε για το Άγιον Όρος. Εκεί, σε κάποιο κελί, κοντά στη Σκήτη των Καρυών, επιδόθηκε στη μελέτη και στην εργασία της ασκητικής φιλοσοφίας. Επειδή όμως και εκεί δεν μπορούσε να ησυχάσει, πήγε σε κάποιο ησυχαστήριο της Μικρός Αγίας Άννας. Εδώ, μαζί με τον μαθητή του Μητροφάνη, μέσα σε μια σπηλιά, ασκήτευαν στην εν Χριστώ ζωή. 'Αργότερα ό Μητροφάνης, με απόφαση των Πατέρων, βγήκε από το Άγιον Όρος και δίδασκε τον λόγο του Θεού στη γύρω περιοχή. Έπειτα, επανήλθε στον Γέροντα του Διονύσιο. Έτσι θεάρεστα και ασκητικά αφού έζησαν και oι δύο, ό μεν Διονύσιος απεβίωσε ειρηνικά την 9η Ιουλίου 1606 (άλλα χειρόγραφα όμως αναφέρουν την κοίμηση του την 6η 'Οκτωβρίου 1596 ή 1602), ό δε Μητροφάνης λίγο χρονικό διάστημα αργότερα. Στη Σκήτη της 'Αγίας Άννας, σώζεται ιδιόγραφο βιβλίο ποικίλης ύλης, με την υπογραφή του Όσιου Διονυσίου του Ρήτορα, και με τον τίτλο "Κουβαράς".


Απολυτίκιο. Ήχος γ', θείας πίστεως.
Θείοις άνθραξι, της εγκράτειας, πάθη φλέξαντες, τα φρυγανώδη, Ασκητικώς εν τω Άθω Ηστράψατε' τω γαρ Αδύτω φωτί λαμπρυνόμενοι. των θεοφόρων εφάμιλλοι ώφθητε, Διονύσιε σοφέ, και θείε Μητρόφανες, αιτούμενοι ημίν το μέγα έλεος.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ο νέος Ιερομάρτυρας
Ό Νεομάρτυρας αυτός καταγόταν από το χωριό Βυζάρι της επαρχίας Αμαρίου Κρήτης και το επώνυμό του ήταν Σιλιγάρδος. Έγινε ηγούμενος της Μονής Ασωμάτων και μετά επίσκοπος Λάμπης. Ό αρχιερέας Μεθόδιος αντιτάχθηκε στις βιαιοπραγίες των Τούρκων και γι' αυτό συνελήφθη. Έπειτα από πολλά βασανιστήρια, θανατώθηκε στις 9 Ιουλίου 1793. Το λείψανο του Αγίου, ενταφιάστηκε κοντά στον τόπο του μαρτυρίου του στο μονύδριο των Ταξιαρχών. Ό μάρτυρας αυτός δεν αναφέρεται στους Συναξαριστές, ούτε βρέθηκε ακολουθία του.


Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΚΝΑΝΑΣ
Αποκεφαλίστηκε την 9η Ιουλίου 1771, αλλά ή μνήμη του εορτάζεται την 30ή Ιουνίου, όπου και η βιογραφία του.


OΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΜΟΥΘΙΟΣ, ΚΟΠΡΙΟΣ (ή Κόπρις) και ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Στον Κωδ. Δεκ. XI Κρυπτοφέρης φέρεται Κανών Ιωσήφ του υμνογράφου, που ή αρχή είναι: "ώφθη ή Πανέορτος". Ή δε μνήμη τους κατά την 9η Ιουλίου. Ή κυρίως όμως μνήμη των πιο πάνω Αγίων είναι 17 Δεκεμβρίου, όπου και το σχετικό βιογραφικό τους σημείωμα.

[Ierodiakonos]

Εορτάζοντες την 10ην του μηνός Ιουλίου

*

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 45 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
*

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΙΑΝΩΡ και ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ
*

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ εν Γέρα Λέσβου ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Επισκόπου Άσσου
*

[Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΘΟΗΣ μάρτυρας]
*

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ από τις Σάρδεις
*

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΥΡΙΟΙ (10.000) ΟΣΙΟΙ της Νιτρίας πού θανάτωσε με φωτιά ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος, επειδή αντιπαθούσε τον Ισίδωρο τον Πρεσβύτερο.
*

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ του Θεολόγου εν τοις Βιάτου ή Βεώτου
*

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ο Ρώσος ο Εσφιγμενίτης

Αναλυτικά

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 45 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
πού μαρτύρησαν στη Νικόπολη της Αρμενίας & μεταξύ αυτών οι ΑΓΙΟΙ ΔΑΝΙΗΛ, ΜΑΥΡΙΚΙΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ και ΛΕΟΝΤΙΟΣ
ΟΙ Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν στις αρχές του 4ου αιώνα, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Λικίνιος. Κορυφαίοι απ' αυτούς ήταν ο Λεόντιος, ο Μαυρίκιος, ο Δανιήλ και ο Αντώνιος. Όταν ο Λικίνιος εξέδωσε διάταγμα κατά των χριστιανών, μόνοι τους ήλθαν στο δούκα και φανέρωσαν ότι είναι χριστιανοί. Σε ερώτηση του Λυσία, ποιος τους έπεισε να μη θυσιάζουν στους θεούς, αυτοί απάντησαν: "Ό Χριστός είναι εκείνος πού μας δίδαξε και μας έπεισε να μη λατρεύουμε θεούς ανύπαρκτους, και να μη προσκυνούμε τα είδωλα τους". Οργισμένος ο δούκας, διέταξε και τους φυλάκισαν δεμένους χειροπόδαρα, χωρίς να τους δίδεται καθόλου ψωμί και νερό. ΟΙ Άγιοι πέρασαν τη νύκτα προσευχόμενοι. Μεταξύ άλλων, έλεγαν: "Ευλογούμε, Κύριε, εσένα, το βασιλιά της δόξας. Διότι συ είσαι ή αληθινή ζωή, πού θυσιάστηκες για μας τους αμαρτωλούς, ο Υιός του αληθινού Θεού. Ένωσέ μας, Κύριε, ώστε όλοι μαζί με μια ψυχή να σε ομολογήσουμε και όλοι μαζί να πεθάνουμε". Το πρωί ο Λυσίας, αφού τους έβγαλε από τη φυλακή, τους ρώτησε αν μετάνιωσαν και επανήλθαν στους θεούς του κράτους. ΟΙ Άγιοι με ένα στόμα απάντησαν: "χριστιανοί εσμέν". Είμαστε χριστιανοί. Με μανία τότε ο Λυσίας διέταξε και τους έκοψαν χέρια και πόδια, και έπειτα τους έριξαν στη φωτιά. Έτσι, όλοι μαζί αξιώθηκαν να πάρουν το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου. Μεταξύ δε αυτών ήταν και οι πρόκριτοι της πόλεως Δανιήλ, Μαυρίκιος, Αντώνιος και Λεόντιος.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Στρατός θεοσύλεκτος, παρεμβολή ιερά, νομίμως αθλήσαντες υπέρ της δόξης Χριστού, εν Πνεύματι ώφθητε, Μάρτυρες του Κυρίου, Τεσσαράκοντα πέντε, λύσαντες δι' αγώνων, την πολύθεον πλάνην διό ημών τους αγώνας, πάντες δοξάζομεν.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΙΑΝΩΡ και ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ
Ό Βιάνωρ καταγόταν από την επαρχία της Πισιδίας και συνελήφθη, επειδή ομολογούσε τον Χριστό, από τον ηγεμόνα της Αυφρατησίας (ή Εύφρατησίας), πού σήμερα ονομάζεται Άτζάρ και βρίσκεται στη Συρία. Αφού τον κρέμασαν και τον έδειραν ανελέητα με ξύλινα σπαθιά, κατόπιν τον έκαψαν με σιδερένια πυρακτωμένα σφαιρίδια, με αποτέλεσμα να χάσει τα δόντια και τ' αυτιά του. ο δε Σιλουανός, πού ήταν εκεί και έβλεπε το μαρτύριο και την ανδρεία του Βιάνορα, πίστεψε και ομολόγησε τον Χριστό μπροστά σ' όλους τους ειδωλολάτρες. Επί τόπου τότε, του έκοψαν τη γλώσσα και κατόπιν το κεφάλι. Του δε Βιάνορα, έβγαλαν το δεξί μάτι, έγδαραν το δέρμα της κεφαλής του και στο τέλος τον αποκεφάλισαν. Έτσι και οι δύο έλαβαν μαζί το στεφάνι της αθλήσεως.

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ εν Γέρα Λέσβου ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Επισκόπου Άσσου

[Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΘΟΗΣ μάρτυρας]

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ από τις Σάρδεις
Ή καταγωγή του ήταν από τις Σάρδεις. Καταγγέλθηκε στον έπαρχο Ικονίου, διότι πίστευε στο Χριστό και ενεργούσε μεταξύ των ειδωλολατρών για την εξάπλωση του Ευαγγελίου. ο Περίνιος -έτσι ονομαζόταν ο έπαρχος- μετά από μάταιες προσπάθειες, για να τον εξαναγκάσει ν' αρνηθεί τον Χριστό, τον σταύρωσε. Το τέλος αυτό, πού τη φρικτή αγωνία του δοκίμασε και ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο Απολλώνιος υπέστη με πολλή καρτερία, ενδυναμούμενος από τη θεία χάρη. Και έτσι κέρδισε το ενδοξότατο στεφάνι του μαρτυρίου.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΥΡΙΟΙ (10.000) ΟΣΙΟΙ της Νιτρίας πού θανάτωσε με φωτιά ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος, επειδή αντιπαθούσε τον Ισίδωρο τον Πρεσβύτερο.
ΟΙ Άγιοι αυτοί ασκητές, κατοικούσαν μέσα σε σπηλιές και καλύβες της Νιτρίας της Αιγύπτου, και κύριο έργο τους ήταν ή τήρηση των εντολών του Θεού. Ζούσαν με νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές και ήταν γύρω στις 10.000 στον αριθμό. Επειδή ο Άγιος Ισίδωρος, ο πρώτος απ' αυτούς, φιλονικούσε με τον επίσκοπο Αλεξανδρείας Θεόφιλο για ορισμένα εκκλησιαστικά ζητήματα, πού ο Θεόφιλος έφερνε αντίρρηση, γι' αυτό ο Ισίδωρος, έχοντας πίσω του την υποστήριξη των πολλών μοναχών, ήλεγχε τον Θεόφιλο. Τότε ο Θεόφιλος, για να εκδικηθεί τον Ισίδωρο, έστειλε κρυφά δικούς του ανθρώπους και έκαψε ζωντανούς μέσα στις Σκήτες, όλους τους συγκεκριμένους Πατέρες.

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ του Θεολόγου εν τοις Βιάτου ή Βεώτου

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ο Ρώσος Ο Εσφιγμενίτης
Ό όσιος αυτός έζησε στα χρόνια του βασιλιά Ρωμανού Αργυρόπουλου και Βλαδίμηρου του ευσεβούς άρχοντα της Ρωσίας. ο Αντώνιος το 1012 ήλθε στο Άγιον Όρος, όπου εκάρη μοναχός στη Μονή Εσφιγμένου. Κατόπιν επέστρεψε στη Ρωσία και έγινε πατέρας του Μοναστικού Τάγματος των Ρώσων. Αλλ' επειδή ο Σιατοπόλκος κήρυξε διωγμό κατά των μοναχών, ο Αντώνιος επέστρεψε στο Άγιον Όρος, κοντά στον Γέροντα του Θεόκτιστο. Όταν όμως επανήλθε ή τάξη στη Ρωσία με τον Ιαροσλάβο, ο Αντώνιος επέστρεψε στη Ρωσία, όπου έκανε πολλούς μοναχούς και έκτισε τη θαυμαστή Μονή Πετσέρσκβοϊ, στην οποία απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 90 χρονών.

[theodora]

3 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Ρουστίκου και Ελευθερίου, Θεοκτίστου, Διονυσίου Ιερομάρτυρα και των συν αυτώ, Αδαύκτου, Θεαγένη, Θεοτέκνου, Ιωάννου Χοζεβίτη

Ο Άγιος Διονύσιος ο Αεροπαγίτης

Καταγόταν από την πόλη των Αθηνών. Έζησε και μαρτύρησε τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Δομετιανός.
Διακρίθηκε για τη φιλοσοφική του κατάρτιση κα τη βαθιά του καλλιέργεια. Αρχικά ήταν ειδωλολάτρης και μέλος της Βουλής του Αρείου Πάγου. Το κήρυγμα όμως του Αποστόλου Παύλου άγγιξε την παιδευμένη και ευαίσθητη ψυχή του και βαπτίσθηκε.
Αργότερα διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο των Αθηνών τον ευσεβή Ιερόθεο. Υπήρξε συγγραφέας πλήθους θεολογικών συγγραμμάτων. Επιβραβεύθηκε από το θεό για τη χριστιανική του δράση με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα.
Περιόδευσε σε πολλά μέρη της Δύσης, όπου κήρυξε τον ευαγγελικό λόγο και ερμήνευσε τις ιερές γραφές. Όταν έφθασε στο Παρίσι συνελήφθη και αργότερα αποκεφαλίσθηκε.
Μαζί του μαρτύρησαν και δύο μαθητές του, ο Ρουστικός και ο Ελευθέριος. Ο ηγεμόνας της περιοχής έδωσε εντολή να μη θάψει κανείς τα άγια λείψανα των μαρτύρων, όμως κάποιοι χριστιανοί τα φύλαξαν και όταν δεν υπήρχε πλέον φόβος τα ενταφίασαν με τιμές.

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. αʼ. Το συνάναρχον Λόγον.
Αγρευβείς τω του Παύλου Πάτερ κηρύγματι, υφηγητής ανεδείχθης των υπέρ νουν δωρεών, διαvoία υψηλή καλλωπιζόμενος, των γαρ αΰλων ουσιών, τας αρχάς μυαταγωγείς, ως μύστης των απορρήτων, και της σοφίας εκφάντωρ, Ιερομάρτυς Διονύσιε.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δʼ. Τη υπερμάχω.

Τας ουρανίους διαβάς πύλας εv πνεύματι, μαθητευθείς τω υπέρ τρείς ουρανούς φθάσαντι, Αποστόλω Διονύσιε των αρρήτωv, επλουτίσθης πάσαν γνώσιν και κατηύγασας, τους εν σκότει αγνωσίας πριν καθεύδοντας, διό κράζομεν, Χαίροις Πάτερ παγκόσμιε.

Οι Άγιοι Ρουστίκος και Ελευθέριος

Οι Άγιοι αυτοί υπήρξαν μαθητές του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου.
Ο μεν πρώτος ήταν Ιερέας ο δε δεύτερος διάκονος. Ίσως μάλιστα να ήταν και Αθηναίοι.
Μαρτύρησαν δια ξίφους μαζί με τον Άγιο Διονύσιο, κατά τον επί Δομετιανού διωγμό (81-96).

Ο Άγιος Θεόκτιστος ==> Μαρτύρησε δια ξίφους.



Ο Άγιος Διονύσιος Ιερομάρτυρας και οι μαρτυρήσαντες μαζί μ' αυτόν 8 Μάρτυρες (Φαύστος, Γάιος, Πέτρος, Παύλος, Ευσέβιος, Χαιρήμων και άλλοι δύο μάρτυρες)

Εδώ πρόκειται για τον Διονύσιο επίσκοπο Αλεξανδρείας, που μαρτύρησε όταν αυτοκράτορας ήταν ο Ουαλεριανός (254).
Ο έπαρχος Αιμιλιανός μάταια προσπάθησε να τον αποσπάσει από τη χριστιανική πίστη με υποσχέσεις, απειλές και τιμωρίες.
Ο Διονύσιος ήταν δοκιμασμένος αθλητής του Χριστού, ακόμα από τον διωγμό επί Δεκίου.
Μαζί του μάζεψε και οκτώ μαθητές του, κατά πάντα άξιους του διδασκάλου στη ζέση της ευσέβειας και στη στερεότητα της πίστης. Όλους, δέσμιους τους έκλεισαν σ' ένα στενό χώρο, όπου τους βασάνισαν σκληρά και έτσι παρέδωσαν τις αγίες τους ψυχές στον Θεό.
Τα ονόματα των έξι από τους οκτώ μαθητές του Διονυσίου ήταν, Φαύστος, Γάιος, Πέτρος, Παύλος, Ευσέβιος και Χαιρήμων. (Η μνήμη των δύο τελευταίων μαζί μ' αυτή του Φαύστου και Γάιου, επαναλαμβάνεται και την 4η Οκτωβρίου).

Ο Άγιος Αδαύκτος

Η μνήμη του συναντάται στο "Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον" έκδοση "Αποστολικής Διακονίας" 1959, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά αλλού δεν αναφέρεται η μνήμη του.
Ίσως να είναι ένας από τους πιο πάνω οκτώ μαθητές του αγίου Διονυσίου, που μαρτύρησαν μαζί του.
Ίσως όμως, να είναι περιττή επανάληψη της μνήμης του αγίου Αυδάκτου που η μνήμη του αναφέρεται στις 4 Οκτωβρίου, μαζί μ' αυτή της κόρης του Καλλισθένης.

Ο Άγιος Θεαγένης ή Θεογένης ==> Μαρτύρησε δια πυρός.



Ο Άγιος Θεότεκνος ==> Μαρτύρησε δια λιθοβολισμού.



Ο Όσιος Ιωάννης ο Χοζεβίτης επίσκοπος Καισαρείας

Ο Όσιος Ιωάννης στην αρχή είχε πέσει στην πλάνη των μονοφυσιτών. Όταν δηλαδή επί βασιλίσσης Πουλχερίας η Δ' Οικουμενική Σύνοδος στη Χαλκηδόνα καταδίκασε τις αιρετικές δοξασίες του Ευτυχούς, ο Ιωάννης δεν θέλησε να δεχτεί τη δογματική ερμηνεία και απόφαση της συνόδου αυτής.
Αλλά το εσωτερικό της ψυχής του Ιωάννη δεν είχε εγωιστικά ελατήρια, ήταν δεκτικό, διότι οι πλούσιοι και ευσεβείς γονείς του, στη Θήβα της Αιγύπτου, τον ανέθρεψαν με την ανάλογη χριστιανική παιδεία.
Έτσι ο Θεός ευλόγησε να απαλλαχτεί από την πλάνη του ως έξης. Κάποτε πήγε στην Ιερουσαλήμ, για να προσκυνήσει τον τάφο του Κυρίου και να δεχτεί εκεί τη θεία κοινωνία. Πριν φτάσει η ήμερα εκείνη, ορθόδοξοι κληρικοί, φρόντισαν να τον διαφωτίσουν και να τον απαλλάξουν από την πλάνη του.
Αλλά και πάλι ο Ιωάννης βρισκόταν σε αμφιταλάντευση. Την παραμονή λοιπόν της ημέρας που θα κοινωνούσε, άκουσε στ' όνειρο του φωνή, που του έλεγε ότι είναι ανάξιοι να κοινωνούν όσοι χωρίζονται από την αλήθεια της ορθόδοξης εκκλησίας. Τότε ο Ιωάννης πείστηκε οριστικά.
Όταν επέστρεψε στην Αίγυπτο, μόνασε στον τόπο Χοζεβά. Μάλιστα, τόσο πολύ ανέπτυξε τις αρετές της Ορθοδοξίας, που ο Θεός τον αξίωσε να θεραπεύει δαιμονισμένους με την προσευχή του.
Κατόπιν τον έκαναν επίσκοπο Καισαρείας, αλλά αυτός επέστρεψε στο ασκητήριό του, όπου και πέθανε ευεργετώντας αναρίθμητες ψυχές με την ορθόδοξη διδασκαλία του.

[Ermite]

Εορτάζοντες την Κυριακή 12 Ιουλίου 2009
Τῇ ΙΒ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τῶν Ἁγίων Ἐνδόξων τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων Πρόκλου καὶ Ἱλαρίου.
Στίχοι
Ἤνεγκε γυμνὸς πυκνὰ ὁ Πρόκλος βέλη.
Ξίφει δὲ Ἱλάριος ἐτμήθη κάραν.
Δωδεκάτῃ βέλος εἷλε Πρόκλον, ξίφος Ἱλάριόν τε.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μιχαὴλ τοῦ Μαλεΐνου, ὃς ἐχρημάτισε Πατὴρ πνευματικὸς τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῷ Ἄθῳ, ἐν ἔτει ἐννεακοσιοστῷ ἑξηκοστῷ καὶ δευτέρῳ (962) κοιμηθέντος.
Στίχοι.
Ὁ Μιχαὴλ τὴν κλῆσιν αὐχῶν Ἀγγέλου,
Καὶ βίον ἐσπούδασεν ἕξειν Ἀγγέλων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Μάρτυρος Σεραπίωνος τοῦ ἐν Μακεδονίᾳ, καὶ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀνδρέου τοῦ στρατηλάτου, Ἡρακλείου, Φαύστου, Μηνᾶ, καὶ τῆς συνοδείας αὐτῶν.
Στίχοι.
Πῖόν τι Χριστῷ θῦμα καὶ Σεραπίων,
Χριστοῦ παρ᾿ ἐχθρῶν εἰς τὸ πῦρ βεβλημένος.
Ὡς ἅρμα αἷμα τετράϊππον εἰς Πόλον
Εὑροῦσα, ἐξώρμησε τετρὰς Μαρτύρων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ἁγία Ἐνδοξος Μυροφόρος Βερονίκη ἡ αἱμοῤῤοοῦσα, ἣν ἰάσατο ὁ Χριστός, ἥτις καὶ κατὰ τὸ Φρικτὸν Ἐκείνου Πᾶθος προσέφερεν Αὐτῷ Μανδήλιον, ἐφ᾿οὗ ἀπεικονίσθη θαυμαστῶς ἡ ἀχειροποίητος Εἰκών τῆς θείας μορφῆς, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. Σημειωτέον ὅτι ἐν ταῖς Σλαυϊκαῖς Ἐκκλησίαις ἡ Ἁγία Βερονίκη συνεορτάζεται μὲ τὰς λοιπὰς Μυροφόρους κατὰ τὴν δευτέραν Κυριακὴν μετὰ τὸ Πάσχα.

Στίχοι.
Ὅλου νοητῶς δράττεταί σου νῦν, Λόγε,
Ἡ κρασπέδου σου πρὶν μόνον δραξαμένη.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν Γερασίμου τοῦ Βυζαντίου καὶ Ἀκακίου, τῆς Ἐπισήμου καὶ Βασιλικῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος Χανίων, τῆς ἐπονομαζομένης τῶν Τζαγκαρόλων. Τελεῖται δὲ καὶ κεχωρισμένως ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου Γερασίμου, τοῦ χρηματίσαντος Σχολάρχου τῆς κατὰ Πάτμον ἱερᾶς Σχολῆς, καὶ κατὰ τὴν ἑβδόμην τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σύναξις τελεῖται καὶ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Μάμαντος, πέραν ἐν τῷ Σίγματι, ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐπὶ τῷ Ἐγκαινισμῷ τοῦ αὐτόσε Ἱεροῦ αὐτοῦ Μαρτυρίου.
Στίχοι.
Μάμαντα ἄν δὲ ἀγέραστον παρίδω,
Πῶς ἄν φανείην φίλος εἶναι Μαρτύρων;

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σύναξιν ἐπιτελοῦμεν εἰς τιμὴν τῆς σεβασμίας Εἰκόνος τῆς Παρθενομήτορος, τῆς ἐπικαλουμένης Τριχερούσης, ἐπὶ τῇ ἀναμνήσει τοῦ θαύματος συγκολήσεως τῆς ἀποκοπείσης χειρὸς Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, ἥτις περίπυστος και θαυματουργὸς Εἰκὼν ἀποτεθησαύρισται καὶ διαφυλάσσεται εὐλαβῶς ἐν τῇ Μονῇ Χιλιανδαρίου ἐν Ἄθωνι.
Στίχοι.
Εἰκών σου, Ἁγνή, ὡς θεία μυροθήκη
Δέδοται ἡμῖν ἐκ Παλαιστίνης πάλαι.
Τριχερούσης δυωκαιδεκάτη ἧξιν ὧδε ἀείδω.

Ἔτι δὲ καὶ Σύναξιν ἐπιτελοῦμεν εἰς τιμὴν καὶ προσκύνησιν τῆς ἑτέρας θαυματουργοῦ Εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἐπικαλουμένης «Φοβερὰ Προστασία» καὶ ἐν τῇ Μονῇ Κουτλουμουσίου φυλαττομένης. Τιμᾶται δὲ ἡ σεβασμία Θεομητορικὴ Εἰκὼν τῆς Φοβερᾶς Προστασίας καὶ ἐν τῷ ὁμωνύμῳ Ἡσυχαστηρίῳ Μοναζουσῶν παρὰ τὴν Μεγάλην Παναγιὰν Ἱερισσοῦ, ἔτι δὲ καὶ ἐν τῷ Καθεδρικῷ Ναῷ τῆς Ὑπαπαντῆς Καλαμάτας, ὡς καὶ ἐν τῷ Καθεδρικῷ Ναῷ τῆς Ἐπισκοπῆς Παληαχώρας Αἰγίνης.
Στίχοι.
Οὐ φόβον ἡμῖν ἡ κλῆσίς σου Παρθένε φέρει
Ἀλλ᾿ ἐλπίδα πολλὴν καὶ στοργὴν καὶ ἀγάπην.
Δυωκαιδεκάτῃ Ἰουλίου παρθενικὴν πανήγυριν τιμῶμεν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ μετὰ τὴν δεκάτην Ἰουλίου, μνήμην τελοῦμεν καὶ των ἐν Λειψοῖς Ὁσίων Μοναχῶν καὶ Ἡσυχαστῶν Νεοφύτου τοῦ Ἀμοργίνου, Ἰωνᾶ τοῦ Λερίου, Νεοφύτου τοῦ Φαζοῦ, Ἰωνᾶ τοῦ Γαρμπῆ καὶ Παρθενίου τοῦ Φιλιππουπολίτου.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

[aposal]

1. Απόστολος Ακύλας : γιορτάζει και στις 13 Φεβρουαρίου μαζί με τη γυναίκα του Πρισκίλλα (αποτελούν το πρότυπο των παντρεμένων ζευγαριών)
2. Άγιος Ιούστος : ήταν αξιωματικός του Ρωμαϊκού στρατού, που μετά από κάθε πόλεμο, λόγω της αξιοθαύμαστης ανδρείας που επιδείκνυε, προβιβαζόταν και στο αμέσως ανώτερο αξίωμα! Σε κάποια μάχη όμως, που κινδύνευσε η ζωή του, σώθηκε χάρη στην αυτοθυσία μερικών Χριστιανών στρατιωτών. Έτσι γνώρισε τον Χριστιανισμό, αλλά βρισκόταν σε δίλημμα αν θα έπρεπε να ακολουθήσει την νέα θρησκεία, ή να παραμείνει στην λατρεία των ειδώλων. Μέχρι που κάποια νύχτα συλλογιζόμενος και κοιτάζοντας τον έναστρο ουρανό είδε μια φωτεινή επιγραφή, ανάμεσα στα άστρα που έγραφε: «ακολούθει». Αυτό τον έκανε να αποφασίσει και βαπτίστηκε Χριστιανός. Όταν όμως το έμαθε αυτό ο Τριβούνοςε Κλαύδιος προσπάθησε να τον επαναφέρει, και τον βασάνισε πολύ σκληρά (με πυρωμένα σίδερα) πριν τελικά τον ρίξει στη φωτιά όπου παρέδωσε – θριαμβευτικά – τη ψυχή του στον Κύριο.
3. Άγιος Ονήσιμος : γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς και ο ίδιος έγινε κάποια στιγμή μοναχός. Πριν καταλήξει στην περιοχή της Μαγνησίας, όπου ίδρυσε Μοναστήρι και «κοιμήθηκε» αργότερα, σε βαθιά γεράματα, είχε θαυματουργικά θεραπεύσει τους γονείς του, που είχαν τυφλωθεί.
4. Άγιος Ιωσήφ ο ομολογητής, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης και αδελφός του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου : Αρχιεράτευσε την εποχή του εικονομάχου βασιλιά Λέοντος του Ε΄ (813 – 820 μΧ) ο οποίος τον εκάλεσε στην Κων/πολη και επειδή ομολόγησε την πίστη του στις άγιες εικόνες φυλακίστηκε και εξορίστηκε σε κάποιο νησί. Ο μετέπειτα ασεβής βασιλιάς Θεόφιλος ανάγκασε τον Άγιο να περάσει περισσότερες κακουχίες σε σκοτεινότερες φυλακές, όπου μετά από πολλή πείνα, δίψα και άλλες θλίψεις, έφυγε για την αιώνια ζωή (832).
5. Άγιοι Ακύλας και Ιλάριος : Μαρτύρησαν δια λιθοβολισμού.
6. Άγιος Πέτρος ο νέος : Μαρτύρησε, αφού πρώτα του έκοψαν τα πόδια
7. Άγιος Ηράκλειος : Μαρτύρησε αφού τον χτύπησαν μέχρι θανάτου με ρόπαλα.
8. Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης : Γεννήθηκε στην Νάξο και σπούδασε στην περίφημη Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης, όπου εκτός από Θεολογικές, απέκτησε γνώσεις φιλοσοφικές, οικονομικές, ιατρικές, αστρονομικές και στρατιωτικές. Θυμόταν ολόκληρα κεφάλαια της Αγίας Γραφής από στήθους. Το 1775 ήρθε στην Ι. Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους, όπου εκάρη μοναχός και έλαμψε για την οσιότητα του βίου του, τους πνευματικούς του αγώνες και την ασκητικότητά του. Είναι ο πρύτανης των «Κολλυβάδων», αυτών δηλαδή που ήθελαν τα Ιερά Μνημόσυνα να γίνονται το Σάββατο και όχι την Κυριακή. Έγραψε πολλά κείμενα όπως :
· Αόρατος πόλεμος
· Πνευματικά γυμνάσματα
· Συμβουλευτικός εγχειρίδιον
· Κήπος Χαρίτων
· Νέον Μαρτυρολόγιον
· Εορτοδρόμιον
· Συναξαριστής
· Ερμηνεία των επιστολών του Παύλου
Είναι αυτός που πρώτος τονίζει την αξία και την σπουδαιότητα της συχνής μας συμμετοχής στο Μυστήριος της Θείας Ευχαριστίας. Έγραψε μάλιστα και ειδικά βιβλία με τίτλο : «Περί συνεχούς Θείας Μεταλήψεως». Παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο την Τετάρτη 14 Ιουλίου 1809, σε ηλικία 60 ετών. Η Εκκλησία μας τον κατέταξε ανάμεσα στους Αγίους, το 1955.

Πηγή : synaxarion.gr

[aposal]

Οι ανωτέρω Άγιοι εορτάζουν στις 14 Ιουλίου!

(Παράλειψη)

[Ermite]

Σημειώστε ότι έχουμε ΕΠΕΤΕΙΟ 200 ετών από της Κοιμήσεως του Οσίου Νικοδήμου. 1809 - 2009

Όχι λιγότερο από τους Αγωνιστές, αίτιος της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας.
Ανεγέννησε το Έθνος και τις ψυχές των υποδούλων.
Από τους κορυφαίους Κολλυβάδες.
Διαβάστε ένα θαυμάσιο Αφιέρωμα
http://www.nektarios.gr/orthodoxy/tribu ... /index.htm

[Ermite]

Εορτάζοντες κατά την 19ην Ιουλίου 2009Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν
Τῇ ΙΘ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Μακρίνης, θυγατρὸς τῆς λαμπρᾶς Ἐμμελείας, πρεσβυτέρας δὲ ἀδελφῆς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
Στίχοι
Mικρόν τι μικρὸν μακρύνουσα Mακρίνα,
Kόσμου σεαυτήν, ἤγγισας τῷ Kυρίῳ.

Φρονούσ' ἀδελφὰ τοῖς ἀδελφοῖς Μακρῖνα,
Τούτοις ἀδελφὰ συγκατοικεῖς καὶ πόλον.
Τῇ δ' ἐνάτῃ δεκάτῃ Μακρῖναν νόες ἔνθεν ἄειραν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Δίου τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ ἐξ Ἀντιοχείας μὲν καταγομένου, ἐν Κωνσταντινουπόλει δὲ διαλάμψαντος κατὰ τὸν Ε’ αἰῶνα καὶ Μονὴν αὐτόσε συστήσαντος, τὴν φερομένην ἐπ᾿ ὀνόματί του, ἐν τοῖς Ὑψωμαθείοις.
Στίχοι
Γεύῃ τελευτῆς καὶ σύ, παμμάκαρ Δίε,
Ἔνδοξε κλῆσιν, ἀλλὰ καὶ πρᾶξιν πλέον.
Ἀμφ’ ἐνάτην δεκάτην τε περίκλυτος ἔκθανε Δίος.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ἀββᾶ Διοκλέους, τοῦ ἐν Θηβαΐδι ἀσκήσαντος καὶ ἐν τῷ Λαυσαϊκῷ ἀναφερομένου.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ὅσιοι τέσσαρες συνασκηταὶ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται.
Στίχοι
Ἀνδρῶν μοναστῶν τετράριθμος ἀκρότης,
Tοῖς τετραμόρφοις συμπαρίσταται νόοις.

Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου, τοῦ κατὰ τὴν Λαύραν τοῦ Ἁγίου Σάββα πρότερον ἀσκήσαντος, ὕστερον δὲ Ἀρχιεπισκόπου Ἐδέσσης γεγονότος, Νηπτικοῦ δὲ Πατρὸς καὶ Διδασκάλου καὶ Φιλοκαλλικοῦ Ποδηγέτου ἀναδειχθέντος ἐν τῇ κατὰ Ἀνατολὰς Ὀρθοδόξῳ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίᾳ, ἔτι δὲ καὶ μνήμη τοῦ ἀνεψιοῦ αὐτοῦ Ὁσιομάρτυρος Μιχαήλ Ἁγιοσαββίτου.
Στίχοι
Εἰς τὸν Ἅγιον Θεόδωρον.
Δῶρον Θεός σε Θεόδωρε τρισμάκαρ,
Πόλει δέδωκε τῆς Ἐδέσσης ὡς μέγα.

Θείων δωρεῶν Θεόδωρε μετέσχες
Ἀξίως τῆς κλήσεως καλῶς βιώσας.

Εἰς τὸν Ἅγιον Μιχαήλ.
Μιχαὴλ ὡς Ὅσιος ὁμοῦ καὶ Μάρτυς
Διπλῶν τέτευχε παρὰ Χριστοῦ ἐπάθλων.
Δεκάτ᾿ ἢδ᾿ ἐνάτῃ Θεόδωρον Μιχαήλ τε ἀείδω.


Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου, Ἐπισκόπου Πανήδου τοῦ Ὁμολογητοῦ, κατὰ τὸν Η’ αἰῶνα διαλάμψαντος.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Στεφάνου τοῦ Ὑψηλοῦ, Εὐσεβεστάτου Βασιλέως τῶν Σέρβων, τοῦ Λαζάρεβιτς καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μίλιτσας, της συστησμένης τὴν Μονὴν Λουμποστίνα καὶ διὰ τοῦ μοναχικοῦ σχήματος μετονομασθείσης εἰς Εὐγενίαν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῆς ἀνακομιδῆς τῶν πανσέπτων καὶ χαριτοβρύτων ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου νεοφανοῦς Πα¬τρὸς ἡμῶν Σεραφείμ, τοῦ ἰσαγγέλως ἐν Σάρωφ ἀσκήσαντος καὶ ἐκλεκτοῦ δοχείου τῶν χαρισμάτων τοῦ Πνεύμα¬τος ὀφθέντος, τοῦ θαυ¬ματουργοῦ, θερά¬ποντος πιστοῦ καὶ περιποθήτου τῆς Ἁγνῆς Θεοτόκου γεγονότος καὶ θαύμασιν ἐκλάμψαντος, ποδηγέτου δὲ ἀπλανοῦς ὀφθέντος πιστοῖς πρὸς ψυχικὴν παράκλησιν αὐτῶν καὶ σωτηρίαν. Τὰ δὲ τίμια αὑτοῦ λείψανα, ὡς ἄλλη πηγὴ Σιλωάμ, ἰάματα βλυστάνει πᾶσι τοῖς αὐτὰ προσκυνοῦσι μετ᾿ εὐλαβείας.
Στίχοι
Εἰς τὸν Ὅσιον.
Σεραφείμ, τῆς δόξης ποθῶν καὶ εὐκλείας,
Σεραφεὶμ Ἀγγέλων ἐμιμήσω τρόπους.

Εἰς τὴν Ἀνακομιδὴν τῶν αὑτοῦ λειψάνων.
Γῆθεν μυρίπνοα Σεραφεὶμ ὀστέα
Καὶ χαρίτων πλήρη ἐπώφθησαν πᾶσι.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμην ποιούμεθα τοῦ ἐξαισίου θαύματος τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους, Πολιούχου τῆς Πόλεως Πύργου τῆς Ἠλείας, ὅτε ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἐννεακοσιοστῷ τεσσαρακοστῷ καὶ τετάρτῳ ἐῤῥύσατο παρὰ πᾶσαν ἐλπίδα τὸν εὐσεβῆ λαὸν, ἀπὸ γενικῆς σφαγῆς καὶ ὁλοσχεροῦς καταστροφῆς, ὀφθεὶς ἐν ὀράματι εἰς τὸν ἐπικεφαλῆς τῶν ἀθέων, βαρβάρων καὶ ἀδιστάκτων τυράννων ἀλλογενῶν κατακτητῶν καὶ διασείσας καὶ κατανύξας αὐτόν.
Στίχοι
Χαρᾷ ὁ πόλις μεγάλῃ λάμπει,
Εὐγνωμονοῦσα τῷ μάρτυρι Χαραλάμπει.


Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῶν Ἁγίων ἑξακοσίων τριάκοντα θεοφόρων Πατέρων τῆς ἐν Χαλκηδόνι Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Τετάρτης Συνόδου, κατά τὸ ἔτος τετρακόσια καὶ πεντήκοντα ἓν (451) συνελθόντων. Κατεδίκασαν δὲ τότε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ τὴν Αἵρεσιν τῶν Μονοφυσιτῶν. Κατ᾿ ἀκρίβειαν δὲ, ἡ Σύνοδος συνεκλήθη τὸν Ὀκτώβριον τοῦ ἔτους ἐκείνου, ἐτοποθετήθη ὅμως σήμερον ἡ μνήμη αὐτῆς διότι τὴν 11ην Ἰουλίου τοῦ ἑπομένου ἔτους, ἤτοι τοῦ τετρακόσια πεντήκοντα δύο (452) ἐπεβεβαιώθη θαυμαστῶς καὶ ἐπεκυρώθη θεσπεσίως ὑπό τοῦ ἀφθόρου λειψάνου τῆς Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας ὁ Τόμος, ἤτοι τὰ πορίσματα, τῆς Ἱερᾶς ταύτης Συνόδου. Ἡ δὲ μνήμη τῆς Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας ἄγεται τὴν 16ην Σεπτεμβρίου, τοῦ δὲ ἐν λόγῳ θαύματος τὴν 11ην Ἰουλίου.
Στίχοι
Πόλου νοητοῦ ἀστέρες σελασφόροι,
Ἀκτῖσιν ὑμῶν φωτίσατέ μοι φρένας.

Ταῖς τῶν Ἁγίων, Θεοφωτίστων καὶ Θεολέκτων Πατέρων ἡμῶν πρεσβείαις, Χριστέ ὁ Θεός, τὴν Ποίμνην Σου ἐν τῷ Ὀρθοδόξῳ Φρονήματι ἀεὶ ἀκλινῆ διαφύλαττε, τὸν λαόν Σου συνῃμμένον τῷ Ἱερῷ Κλήρῳ ἐν εὐλαβείᾳ καὶ ἀγάπῃ συντήρησον, τὰς τῶν αἱρετιζόντων καὶ πάντων τῶν ἀθέων τὰς μηχανὰς καὶ πλοκὰς διάλυσον καὶ ἐλέησον καὶ σῷσον ἡμᾶς, ὡς Μόνος Πολυέλεος καὶ Οἰκτίρμων. Ἀμήν.

[Ermite]

Διορθώσεις επί το ακριβέστερον:

Το θαύμα ετελέσθη εις ΦΙΛΙΑΤΡΑ Κυπαρισίας το 1943.
Ο Γερμανός Αξιωματικός ωνομάζετο Κοντάου.
Ήρχετο με ευλάβεια και ευγωμοσύνη μέχρι του θανάτου του (γύρω στο 1965) κατόπν γιά λίγα χρόνια συνέχισε ο γιός του.
Κατά την υπόσχεση του Αγ.Χαραλάμπους επέστρεψε και αυτός και οι υπό τας διαταγάς του στρατιώτες σώοι στη Γερμανία μετά τον πόλεμο (1945).

[aposal]

Στις 21 Ιουλίου η Εκκλησία μας τιμάει τους Αγίους :
1. Τους Οσίους Πατέρες Συμεών και Ιωάννη, από την Έδεσα της Συρίας
2. Τους Αγίους τρεις μάρτυρες τους εν Μελιτινή
3. Ιούστο και Ματθαίο
4. Ευγένιο
5. Θεόδωρο και Γεώργιο
6. Θεόφιλο, Τρόφιμο και άλλους 13 μάρτυρες
7. Την Σύναξη των Αγίων : Ακακίου μάρτυρος εν τω Επτασκάλω, Ελευθερίου πλησίον του Ξηρολόφου και της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Αρματίου.
8. Παρθενίου επισκόπου Ραδοβυσδίου (Νομαρχίας Άρτας)
9. Ονουφρίου του σιωπηλού, εν τω σπηλαίω (Ρώσου)
10. Οσίου Μανουήλ, αυτοκράτορα Κων/πόλεως. Έγινε μοναχός και μετωνομάσθη σε Ματθαίο.
11. Βίκτωρα του στρατιώτη.
12. Μελετίου, επισκόπου Κίτρους, ιερομάρτυρα και εθνομάρτυρα († 1821)

Δόξα σοι ο Θεός! Την ευλογία τους να έχουμε.

Πηγή : www.synaxarion.gr