Συναξάριον

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24960
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Συναξάριον

Δημοσίευση από aposal »

Εoρτάζοντες την 20ην του μηνός Απριλίου

1. Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ο Τριχινάς
2. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΙΚΤΩΡ, ΖΩΤΙΚΟΣ, ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ, ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ, ΣΕΒΗΡΙΑΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΘΕΩΝΑΣ και ΑΝΤΩΝΙΝΟΣ
3. Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΚΧΑΙΟΣ ο Απόστολος
4. Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Αντιοχείας
5. Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Παλαιολαυρίτης
6. Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ κτήτωρ Μονής Μετεώρου
7. Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΣΑΦ συνασκητής του Όσ. Αθανασίου του Μετεωρίτη
8. Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (Πολωνός)


Αναλυτικά

1.Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ο Τριχινάς
"Τις ασθενεί, και ουκ ασθενώ;"1. Ποιος, δηλαδή, ασθενεί και δεν ασθενώ, δεν συμπάσχω και εγώ μαζί του; Αυτή τη φράση του Απ. Παύλου, δικαιωματικά θα μπορούσε να την πει και ο όσιος Θεόδωρος ο Τριχινάς. Διότι αφιέρωσε όλη του τη ζωή στη διακονία των φτωχών και των άρρωστων. Ονομάστηκε Τριχινάς, διότι είχε τρίχινα φορέματα. Ή ζωή του ήταν λιτή και με πολλή εγκράτεια, προκειμένου να δίνει όσο γινόταν περισσότερα αγαθά στους πάσχοντες. Τη νύχτα ο Θεόδωρος πάντα έβρισκε χρόνο για προσευχή και μελέτη. Ζούσε μέσα σε μια κοινωνία στερημένων ανθρώπων, πού οι ανάγκες τους ήταν μεγάλες. (Συναξαριακές πηγές αναφέρουν ότι γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, από γονείς ευσεβείς και πλούσιους, και ότι από πολύ νέος έγινε μοναχός στη Μονή πού ονομάστηκε του Τρίχινα). Γι' αυτό παρακινούσε πολλούς πλουσίους να διαθέτουν όσα αγαθά μπορούσαν. Πολλοί άπ' αυτούς του έδιναν αρκετά χρήματα και είδη πρώτης ανάγκης, τα όποια ο Θεόδωρος διέθετε με πολλή διάκριση. Πρώτα σ' εκείνους πού είχαν περισσότερη ανάγκη, όπως ορφανά, φτωχές χήρες και άρρωστους οικογενειάρχες. Ευεργετούσε μέχρι και την τελευταία ήμερα της ζωής του. Έτσι, ισχύει γι' αυτόν ο λόγος της Αγίας Γραφής, "έσκόρπισεν, έδωκεν τοις πένησιν ή δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα"2. Μοίρασε, δηλαδή, και έδωσε άφθονα στους φτωχούς, και ή αρετή του από τις αγαθοεργίες μένει για πάντα.
Β' προς Κορινθίους, ια' 29.
Ψαλμός 111ος, στιχ. 9.

Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Δώρον ένθεον, της εγκρατείας, σκεύος έμψυχον, της απαθείας, ανεδείχθης θεοφόρε Θεόδωρε· τον γαρ Θεόν θεραπεύσας τοις έργοις σου, των παρ' αυτών δωρημάτων ήξίωσαι. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.


2.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΙΚΤΩΡ, ΖΩΤΙΚΟΣ, ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ, ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ, ΣΕΒΗΡΙΑΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΘΕΩΝΑΣ και ΑΝΤΩΝΙΝΟΣ
Όλοι μαρτύρησαν στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού (284-305), και αίτια του ενδόξου μαρτυρίου τους, ο μεγαλομάρτυς και τροπαιοφόρος Γεώργιος. Και οι μεν Άγιοι Βίκτωρ, Ακίνδυνος, Ζωτικός, Ζήνων και Σεθηριανός, όταν είδαν τον Άγιο Γεώργιο να μένει άθικτος επάνω στο βασανίστηκα όργανο του τροχού, με μια φωνή και οι πέντε ομολόγησαν τον Χριστό Θεό αληθινό. ο αποκεφαλισμός τους ήταν άμεσος και έτσι πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου. Οι δε Χριστόφορος, Θεωνάς, Καισάριος και Άντωνίνος ήταν δορυφόροι του βασιλιά. όταν λοιπόν και αυτοί είδαν τον Άγιο Γεώργιο, δια της προσευχής, να έχει αναστήσει κάποιον νεκρό Έλληνα, πέταξαν τα διάσημα του αξιώματος τους και μπροστά στο βασιλιά και το πλήθος, ομολόγησαν τον Χριστό Θεό αληθινό. Ή φυλάκιση τους ήταν άμεση. Μετά μερικές ήμερες οδηγήθηκαν μπροστά στον Διοκλητιανό και αφού τους κρέμασαν, τους ξέσχισαν και τους έκαιγαν με αναμμένες λαμπάδες. Τελικά τους έριξαν μέσα στο καμίνι της φωτιάς και έτσι πήραν το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου.

3.Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΚΧΑΙΟΣ ο Απόστολος
Ή Ιστορία του Ζακχαίου βρίσκεται στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο κεφάλαιο ΙΘ Ί-10. Είναι ο γνωστός αρχιτελώνης της Ίεριχούς, πού ανέβηκε στη συκομουριά (επειδή δεν τον ευνοούσε το ύψος του) για να δει τον διερχόμενο Ιησού. ο Κύριος θαύμασε την πίστη του, διέταξε να κατεβεί από το δένδρο και να μεταβούν μαζί στο σπίτι του, αφού συγχώρησε όλα τα αμαρτήματα πού είχε διαπράξει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Λέγεται, ότι μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Ζακχαίος ακολούθησε τον Απόστολο Πέτρο, από τον όποιο και χειροτονήθηκε αργότερα Επίσκοπος Καισαρείας.

4.Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Αντιοχείας
Στους Συναξαριστές δεν βρίσκουμε βιογραφικό υπόμνημα. Πολύ λίγες πληροφορίες για τη ζωή του έχουμε από άλλες πηγές. "Ότι δηλαδή ασκήτευσε στο όρος Σινά, στις αρχές του 6ου αιώνα και από το Σινά πήγε στην Αντιόχεια, όπου έγινε άποκρισιάριος της Εκκλησίας Αλεξανδρείας. όταν πέθανε ο επίσκοπος Αντιοχείας Δόμνος, λαός και κλήρος τον ανέβασαν στον επισκοπικό θρόνο Αντιοχείας (559). ο αυτοκράτορας Ίουστίνος, με πρόφαση ότι δήθεν κατασπατάλησε την εκκλησιαστική περιουσία, τον εξόρισε το 570 στα Ιεροσόλυμα, όπου παρέμεινε μελετώντας και συγγράφοντας μέχρι το 593, όταν επανήλθε στον θρόνο του, και πέθανε κατά το 599. Τώρα όσον άφορα το τέλος του, πού οι Συναξαριστές σημειώνουν μαρτυρικό, ότι δηλαδή μαρτύρησε δια ξίφους, θετικές πληροφορίες δεν έχουμε.

5.Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Παλαιολαυρίτης
Μέσα στην οικογένεια του φύλαξε όλες τις αρετές, πού ή Αγία Γραφή παραγγέλει στα παιδιά. Τίμησε τον πατέρα και τη μητέρα του, υπάκουσε στα θελήματα τους έδειξε σ' αυτούς τη μεγαλύτερη τρυφερή στοργή, πρόθυμος στο να προλαβαίνει τις επιθυμίες τους, τύπος της αγάπης και της αλληλοβοήθειας μεταξύ των άλλων αδελφών του. Αργότερα γύρισε πολλούς τόπους, προσπαθώντας να καταρτίζει τον εαυτό του πνευματικότερα και κατατάχθηκε στο μοναχικό βίο. Και εδώ, τήρησε με ακρίβεια τις υποχρεώσεις του σχήματος του. Κατόπιν Ιερός πόθος τον έφερε στην Ιερουσαλήμ, όπου προσκύνησε τους Άγιους Τόπους. Τελευταία τον δέχτηκε ή μονή του οσίου Χαρίτωνα, και αυτή είδε τους μεγάλους πνευματικούς αγώνες του. Έφυγε από τη ζωή αυτή προς τον Κύριο, γεμάτος πίστη και ελπίδα, αφού χρησιμοποίησε τη ζωή του για τη δόξα της Εκκλησίας και την αγάπη των αδελφών του.

6.Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ κτήτωρ Μονής Μετεώρου
Γεννήθηκε στη Νέα Πάτρα της Πελοποννήσου το 1305 από γονείς επιφανείς και πλούσιους. Μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα και παραδόθηκε στην επιμέλεια του θείου του. Άλλ' όταν κατέλαβαν την πατρίδα του οι ξένοι, αναχώρησε στη Θεσσαλονίκη και από 'κει στο Άγιο Όρος, όπου γνώρισε τους διάσημους τότε ασκητές Γρηγόριο τον Σιναΐτη τον ήσυχαστή, Ισίδωρο τον Θεσσαλονικέα, τον ύστερα Οικουμενικό Πατριάρχη, και άλλους οσίους άνδρες, από τους οποίους διδάχθηκε την υψηλή ασκητική ζωή. Αφού επισκέφθηκε και άλλους τόπους, κατέφυγε στους Σταγούς. Εκεί επάνω στα πανύψηλα βράχια και συγκεκριμένα επάνω σε μια πέτρα την λεγόμενη Στύλο, κατοίκησε με δύο μαθητές του και έκτισε ναό. Την πέτρα εκείνη ονόμασε Μετέωρο. Επειδή όμως οι προσερχόμενοι για άσκηση πολλαπλασιάθσηκαν, ίδρυσε κοινόβιο με Ναό στο όνομα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα Χριστού. Εκεί λοιπόν πέρασε ασκητικά τα χρόνια του, και αφού έζησε 78 ετών, απεβίωσε ειρηνικά το 1383.

7.Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΣΑΦ συνασκητής του Όσ. Αθανασίου του Μετεωρίτη
Γεννήθηκε στα μέσα του 14ου αιώνα. Πατέρας του ήταν ο δεσπότης της Ηπείρου και Θεσσαλίας Συμεών Ούρεσης (Σερβικής καταγωγής, αλλά από Ελληνίδα μητέρα). Μητέρα του ή Θωμαΐδα, θυγατέρα του δεσπότη της Ηπείρου Ιωάννη Β' του Παλαιολόγου. ο όσιος κατά τη βάπτιση του, πήρε το όνομα Ιωάννης και είχε μεγάλη κλίση στη μοναχική ζωή. όταν πέθανε ο πατέρας του και κλήθηκε να αναλάβει τον θρόνο ο Ιωάννης σαν διάδοχος του, αυτός προτίμησε το μοναχικό ράσο, παρά τη βασιλική πορφύρα. Έτσι παραχώρησε τον θρόνο στον συγγενή του Αλέξιο Άγγελο Φιλανθρωπηνό και αυτός έκάρη μοναχός με το όνομα Ίωάσαφ, στη Μονή Μετεώρου από τον Όσιο Αθανάσιο. Ή πνευματική συνεργασία μεταξύ των δύο ανδρών υπήρξε άριστη και πολύ οικοδομητική. Λόγω όμως βαρβαρικών επιδρομών στην περιοχή εκείνη, ο Ίωάσαφ έφυγε για το Άγιο Όρος. Το 1401 επέστρεψε στο Μετέωρο και εκεί με νηστεία και προσευχή τελείωσε την επίγεια ζωή του το 1423.

8.Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (Πολωνός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτής της αγίας της Ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Ή εν "Ορθοδοξία Ηνωμένη Ευρώπη", του Γ.Ε. Πιπεράκη, Έκδ. "Έπτάλοφος", Αθήναι 1997.

Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/04/20_04.htm
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24960
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Συναξάριον

Δημοσίευση από aposal »

Εoρτάζοντες την 21ην του μηνός Απριλίου


1. Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ο επίσκοπος και οι ΠΡΟΚΟΥΛΟΣ, ΣΩΣΣΟΣ και ΦΑΥΣΤΟΣ οι Διάκονοι, ΔΙΣΙΔΕΡΙΟΣ ο Αναγνώστης, ΑΚΟΥΤΙΟΣ και ΕΥΤΥΧΙΟΣ.
2. Η ΑΓΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ή βασίλισσα και οι ακόλουθοι της ΑΠΟΛΛΩΣ, ΙΣΑΑΚΙΟΣ και ΚΟΔΡΑΤΟΣ
3. Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΙΑΝΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
4. Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ο Σιναΐτης
5. [Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΟΛΟΣ μάρτυρας]


Αναλυτικά

1.Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ο επίσκοπος και οι ΠΡΟΚΟΥΛΟΣ, ΣΩΣΣΟΣ και ΦΑΥΣΤΟΣ οι Διάκονοι, ΔΙΣΙΔΕΡΙΟΣ ο Αναγνώστης, ΑΚΟΥΤΙΟΣ και ΕΥΤΥΧΙΟΣ.
Ήταν επίσκοπος στη Νεάπολη της Ιταλίας, στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-304) και όταν έπαρχος στην περιοχή αυτή ήταν ο Τιμόθεος. ο Ιανουάριος μαζί με μια πολύ καλή ομάδα συνεργατών-χριστιανών, πού την αποτελούσαν: οι διάκονοι Πρόκουλος, Σώσσος, Φαύστος, ο αναγνώστης Δησιδέριος, ο Άκόντιος και ο Ευτύχιος, αγωνίζονταν τον άγιο αγώνα της αρετής και έφερναν στο Χριστό πολλούς ειδωλολάτρες. Όταν έγινε ο μεγάλος διωγμός κατά των χριστιανών, συνελήφθησαν και υπέστησαν φοβερά βασανιστήρια. Τον Ιανουάριο έριξαν στη φωτιά για να καεί, αλλά με τη θεία χάρη έμεινε αβλαβής. Αμέσως, τότε, τον οδήγησαν σε άλλο τόπο, όπου του έκοψαν τα νεύρα και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Στο δρόμο για το μαρτύριο, συνέβη το έξης περιστατικό: ΟΙ πολυάριθμοι χριστιανοί της Νεάπολης, προσπάθησαν να πάρουν από τα χέρια των στρατιωτών τον Ιανουάριο. Εκείνος, όμως, αρνήθηκε και τους είπε: "Αφήστε, παιδιά μου, να τελειώσω τον καλό αγώνα του μαρτυρίου, και σας υπόσχομαι ότι θα είμαι πάντοτε προστάτης της πόλης σας". Έτσι και έγινε. Η Νεάπολη τον ανακήρυξε πολιούχο της Άγιο.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως Ιεράρχης και σοφός θεηγόρος, τύπος έγένου προς αθλήσεως πόνους, Πάτερ Ιανουάριε τοις περί σεαυτόν. Σώσος γαρ και Πρόκουλος, Δισιδέριος Φαύστος, και συν Άκουτίωνι, ο Ευτύχιος άμα, συν σοι αθλούσι μάκαρ εύσεβώς· μεθ' ων δυσώπει, υπέρ των ψυχών ημών.


2.Η ΑΓΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ή βασίλισσα και οι ακόλουθοι της ΑΠΟΛΛΩΣ, ΙΣΑΑΚΙΟΣ και ΚΟΔΡΑΤΟΣ
Η αγία Αλεξάνδρα ήταν σύζυγος του Βασιλιά Διοκλητιανού. Εντελώς διαφορετική όμως από κείνον, πού ήταν φίλος της βίας και του αίματος. Αυτή διακρινόταν για την ήμερη ψυχική της διάθεση και την εύσπλαχνη και φιλάνθρωπη ζωή της. Στο μεταξύ μια χριστιανή της μετέδωσε το λόγο του Θεού, πού τη συγκίνησε τόσο, ώστε με χαρά τον αποδέχτηκε. Η χάρη του Κυρίου μεγάλωνε μέσα της το φωτισμό, και το θείο έλεος την αξίωσε κατά το μαρτύριο του αγίου Γεωργίου, να αισθανθεί μέσα της την πνοή και την ορμή της πίστης στο Χριστό. Τότε παρακάλεσε τον αυτοκράτορα σύζυγο της, να διατάξει την παύση τω διωγμών εναντίον των Χριστιανών. Και διακήρυξε ότι καταγγέλλει μπροστά στον αληθινό θεό τους διώκτες των χριστιανών, και ομολογεί και αυτή τον Ιησού Χριστό. ο αυτοκράτορας στην αρχή, νόμισε ότι ή σύζυγος του έπαθε διανοητική διατάραξη. 'Αλλ' εκείνη διαμαρτυρήθηκε και επανέλαβε την ομολογία της. ο Διοκλητιανός τότε εξοργισμένος, διέταξε και την έριξαν στην πιο σκοτεινή φυλακή, όπου και πέθανε προσευχομένη. Το παράδειγμα της συγκίνησε και τρεις από τους ακολούθους της, τον Απολλώ, τον Ισαάκιο και τον Κοδράτο. Ομολόγησαν και αυτοί ότι είναι χριστιανοί και τον μεν Κοδράτο αποκεφάλισαν, τους δε Απολλώ και Ισαάκιο υπέβαλαν σε θάνατο δια πείνας και δίψας.

3.Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΙΑΝΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Θεοδοσίου Β' του μικρού (408-450) και καταγόταν από τη παλιά Ρώμη, από την οποία ήλθε στην Κων/πολη. Εκεί έλαμψε με την αρετή του και την αυστηρότητα της ζωής του, καθώς μάλιστα ήταν ευφυής και πολυμαθής, χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Σισίνιο (426-427) Πρεσβύτερος. Όταν πέθανε ο Σισίνιος, τον διαδέχτηκε ο αιρετικός Νεστόριος (428-431) του οποίου, κατά των αιρετικών δοξασιών αντέδρασε έντονα ο άγιος Μαξιμιανός. Αφού τελικά εξορίστηκε ο Νεστόριος, στο θρόνο ανήλθε ο άγιος Μαξιμιανός με την ψήφο βασιλιά και λάου. 'Επί της Πατριαρχίας του στην Εκκλησία επικράτησε ειρήνη, χωρίς σκάνδαλα και αιρετικές ταραχές. Έτσι λοιπόν καλά αφού ποίμανε το ποίμνιο του για δύο χρόνια και πέντε μήνες (431-434), απεβίωσε ειρηνικά. Ή Σύναξή του τελείται στους Αγίους Αποστόλους.

4.Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ο Σιναΐτης
Απαρνήθηκε τις κοσμικές απολαύσεις και εκάρη μοναχός. Πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού προσκύνησε τους Αγίους Τόπους, κατέληξε στο Όρος Σινά. Εκεί βρήκε ασκητές μοναχούς και έμεινε κοντά τους σαν υποτακτικός και υπηρέτης τους. Επειδή είχε πολύ ταπεινοφροσύνη, πήρε από τον Θεό τη δωρεά της γνώσης και πολλής σοφίας, με την οποία συνέγραψε βίους Αγίων Πατέρων και συνέθεσε ψυχωφελείς λόγους. Αφού έφτασε σε βαθιά γεράματα, απεβίωσε ειρηνικά.

5.[Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΟΛΟΣ μάρτυρας]

Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/04/21_04.htm
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24960
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Συναξάριον

Δημοσίευση από aposal »

Εορτάζοντες την 11ην του μηνός Μαΐου

1. Ο ΑΓΙΟΣ ΜΩΚΙΟΣ Ιερομάρτυρας
2. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΟΣ Φωτισταί των Σλάβων
3. ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
4. Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΣΚΟΡΟΣ ή Διοσκορίδης, ο Νέος
5. Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ ή ΑΡΓΥΡΟΣ
6. Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ
7. Η ΟΣΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΑΙ Η ΟΣΙΑ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ
8. Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΓΕΛΑΡΙΟΣ Αρχιεπίσκοπος και φωτιστής Βοημίας
9. [Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΣΟΣ, ο εν Ηράκλεια Θράκης, Μάρτυρας]
10. [ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΣΣΟΣ, ΜΑΞΙΜΟΣ και ΦΑΒΙΟΣ, Μάρτυρες]
11. Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Αρχιεπίσκοπος Σέρβων (+ 1325)
12. Ο ΟΣΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ο Έγκλειστος, Ρώσος


Αναλυτικά

1.Ο ΑΓΙΟΣ ΜΩΚΙΟΣ Ιερομάρτυρας
Φως, μέσα στο ειδωλολατρικό σκοτάδι της Ρώμης, ήταν ο Εύφράτιος και ή Ευστάθιο (επί Διοκλητιανού 284-304). ΟΙ ευσεβείς αυτοί γονείς μεταλαμπάδευσαν το φως αυτό του Ευαγγελίου και στο γιο τους Μώκιο. Γι' αυτό από μικρή ακόμα ηλικία, ο Μώκιος είχε μεγάλο πόθο να υπηρετήσει την Εκκλησία. Και ο Θεός τον αξίωσε να εκπληρώσει τον Ιερό αυτό πόθο του. Αφού σπούδασε με ιδιαίτερη επιμέλεια τα Ιερά γράμματα και καταρτίσθηκε όπως έπρεπε στη γνώση και μετάδοση των θρησκευτικών αληθειών, σε κατάλληλη ηλικία έγινε κληρικός. Αργότερα, οι άριστες υπηρεσίες του στην Εκκλησία τον ανέβασαν στο αξίωμα του επισκόπου Αμφιπόλεως (Θράκης). Από τη θέση αυτή, ο Μώκιος εξαπέλυσε καυστικούς ελέγχους ενάντια στο ψέμα της ειδωλολατρίας. Επίσης, αγωνίστηκε πυρετωδώς να ενισχύσει την πίστη και την υπομονή των πιστών της επισκοπής του. Πάντα, βέβαια, με σκοπό "τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού"1. Δηλαδή, με σκοπό να καταρτίζονται οι χριστιανοί και να επιτελείται το έργο της διακονίας, με το οποίο οικοδομείται το σώμα του Χρίστου. Ή έντονη, όμως, διακονική δράση του Μωκίου, προκάλεσε την οργή του ειδωλολάτρη έπαρχου Λαοδικίου, πού τον βασάνισε με ποικίλους τρόπους. Αργότερα, άλλος έπαρχος, ο Μάξιμος, του έσχισε τίς σάρκες και τον έριξε τροφή στα θηρία. Έβλεπε, όμως, ότι πάντα ο Μώκιος έβγαινε ζωντανός. Τότε τον έστειλε δέσμιο στο Βυζάντιο, όπου τον αποκεφάλισαν, και έτσι πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου.
1. Πρός Έφεσίους, δ' 12.

Απολυτίκιο. Ήχος α'. Χορός Αγγελικός.
Χριστώ ιερουργών, ιερεύς ων της δόξης, θυσίαν λογικήν, και όλόκληρον θύμα, αθλήσεως άνθραξι, σεαυτόν προαενήνοχας· όθεν Μώκιε, διπλώ στεφάνω σε στέφει, ο δοξάσας σε, ως δοξασθείς σου τοίς άθλοις, Χριστός ο φιλάνθρωπος.


2.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΟΣ Φωτισταί των Σλάβων
Δύο από τίς σπουδαιότερες προσωπικότητες της Εκκλησίας και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας γενικότερα κατά τον 9ο αιώνα. Κατάγονταν από τη Θεσσαλονίκη και από ευγενική οικογένεια. ο πατέρας τους ήταν αξιωματούχος του Βυζαντίου στη Θεσσαλονίκη. ο μικρότερος Κωνσταντίνος (Κύριλλος) γεννήθηκε περί το 827, ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του Μεθόδιος το 815. Έχασαν τον πατέρα τους σε μικρή ηλικία, άλλ' ο λογοθέτης Θεόκτιστος ανέλαβε υπό την κηδεμονία του τον Κωνσταντίνο και φρόντισε να σπουδάσει στην Κωνσταντινούπολη. Αντίθετα ο Μεθόδιος προτίμησε τον διοικητικό κλάδο και διορίστηκε "διοικητής σλαβικής τινός ηγεμονίας". Στην Κωνσταντινούπολη ο Κωνσταντίνος προφανώς μαθήτευσε κοντά στον Φώτιο και πιθανότατα τον διαδέχτηκε όταν ο Φώτιος διορίστηκε πρωτοσπαθάριος. "Ορισμένες όμως δυσάρεστες καταστάσεις, ανάγκασαν τον Κωνσταντίνο να καταφύγει στη Μονή του "Ολύμπου Βιθυνίας, όπου προηγουμένως, οικειοθελώς είχε καταφύγει και ο αδελφός του Μεθόδιος. ο Φώτιος, όταν έγινε Πατριάρχης, ανέθεσε στους δύο αδελφούς αποστολή στους Χαζάρους προς ύποστήριξιν της χριστιανικής πίστης ενάντια στον Ιουδαϊσμό και Μωαμεθανισμό. Ή αποστολή αυτή είχε μέτρια επιτυχία άλλ' ευρύτερες και αξιόλογες συνέπειες ως προς τη γνώση της πραγματικής κατάστασης των χριστιανών της Κριμαίας. Όταν επέστρεψαν άπ' αυτή την αποστολή τους ο μεν Μεθόδιος έγινε ηγούμενος της Μονής Πολυχρονίου, ο δε Κωνσταντίνος διορίστηκε καθηγητής της φιλοσοφίας στην πατριαρχική σχολή των Άγιων Αποστόλων. Περί το 862 κατέφθασε στην Κωνσταντινούπολη πρεσβεία από το κράτος της Μοραθίας, σταλμένη από τον ηγεμόνα Ραστισλά-6ο, πού ζητούσε Ιεραποστόλους, γνώστες της σλαβικής, πού θα κήρυτταν τον χριστιανισμό στους Μοραβούς (οι λόγοι όμως ήταν περισσότερο πολιτικοί παρά θρησκευτικοί). Το Ιεραποστολικό αυτό έργο ανατέθηκε στους δύο αδελφούς, πού ήταν και καλοί γνώστες της σλαβικής γλώσσας. ο Κωνσταντίνος εμπνεύστηκε αλφάβητο γνωστό ως γλαγολιτική, στην οποία με τη βοήθεια του αδελφού του Μεθοδίου και των μαθητών του μετέφρασε τίς Άγιες Γραφές και τα λειτουργικά βιβλία. ΟΙ Βυζαντινοί Ιεραπόστολοι έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό στη Μοράβια. Μάλιστα λίγο πιο πέρα, αναγκάστηκε να βαπτιστεί χριστιανός και ο Βόρις των Βουλγάρων. Παρά τίς δυσχέρειες πού παρενέβαλλαν οι Φράγκοι επίσκοποι REGENSBURG και PASSAU, το έργο των Βυζαντινών Ιεραποστόλων εύωδούτο. Δυστυχώς όμως, ο Κωνσταντίνος πέθανε την 14η Φεβρουαρίου 869 στη Ρώμη, όπου είχαν πάει μετά από πρόσκληση του Πάπα Νικολάου Α', αφού προηγουμένως είχε γίνει μοναχός με το όνομα Κύριλλος. Τάφηκε στη Βασιλική του Άγιου Κλήμεντος. Όλο το έργο τότε έπεσε στις πλάτες του Μεθοδίου. Δυστυχώς όμως για τον Μεθόδιο ή πολιτική κατάσταση είχε αλλάξει ριζικά στη Μοράβια και εις βάρος του Ιεραποστολικού έργου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να συλληφθεί ο Μεθόδιος και να φυλακιστεί σ' ένα μοναστήρι της Βαυαρίας στον Μέλανα Δρυμό για τρία χρόνια. Απελευθερώθηκε χάρη στην επέμβαση του Πάπα Ιωάννη Η'. Κατόπιν πάλι συνάντησε δυσκολίες από τον φράγκικο κλήρο και ιδίως στη χρήση της σλαβικής γλώσσας στη Θεία Λειτουργία, για την οποία τελικά έλαβε την επικύρωση του πάπα. Μετά από πρόσκληση του αυτοκράτορα Βασιλείου Α', ο Μεθόδιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη (882), όπου έγινε δεκτός με εγκαρδιότητα. Έπειτα από δύο χρόνια, στίς 6 Απριλίου 884, ο Μεθόδιος πέθανε, αφήνοντας διάδοχο του τον Μοραβό μαθητή του Γοράζδο. Παρ' όλο πού ο φράγκικος κλήρος υπονόμευσε σε μεγάλο βαθμό το έργο των δύο αδελφών, ή χρυσή εποχή της Βυζαντινής Ιεραποστολής (9ος και 10ος αιών) δημιουργήθηκε χάρη στη γονιμοποιό αυτή αναγέννηση, που αποδίδεται στις τρεις λαμπρές προσωπικότητες της Βυζαντινής Εκκλησίας, δηλαδή τον πατριάρχη Φώτιο και τους δύο αποστόλους των Σλάβων Κύριλλο και Μεθόδιο.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ'. Τη ύπερμάχω.
Των Αποστόλων είσδεξάμενοι την έλλαμψιν, των Σλάβων ώφθητε φωστήρες και διδάσκαλοι, τον της χάριτος κηρύξαντες πάσι λόγον. Άλλ' ω Κύριλλε παμμάκαρ και Μεθόδιε πάσης βλάβης έκλυτρώσασθε και θλίψεως τους κραυγάζοντας, χαίροις ζεύγος μακάριον.


3.ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος κατέλαβε την πόλη του Βυζαντίου, την έκτισε μεγαλύτερη και την ονόμασε Κωνσταντινούπολη. Αφού τελείωσε όλο το τειχόκαστρο, τα σπίτια και τίς Ιερές εκκλησίες, αφιέρωσε αυτή στην Ύπεραγία Θεοτόκο. Κατόπιν για να ευχαριστήσει τον Θεό, για το μεγαλοπρεπές αυτό έργο, έκανε λιτανεία με τον τότε Πατριάρχη, όλο τον κλήρο και τον λαό. Όταν ανέβηκαν στον Φόρο, έστησαν εκεί οι πολίτες δικό του ανδριάντα, πού μέσα στο κεφάλι του έβαλαν τα καρφιά με τα όποια κάρφωσαν τον Χριστό. Στη βάση του ανδριάντα τοποθέτησαν τα δώδεκα καλάθια, πού μέσα είχαν μαζέψει τα περισσεύματα των πέντε άρτων, πού ευλόγησε ο Χριστός και πολλαπλασιάστηκαν. Από τότε λοιπόν ή Εκκλησία, γιορτάζει κάθε χρόνο αυτή τη γιορτή για ανάμνηση.

Απολυτίκιο. 'Ηχος β'.
Της Θεοτόκου ή πόλις, τη Θεοτόκη προσφόρως, την εαυτής ανατίθεται σύστασιν εν αύτη γαρ έστήρικται διαμένειν, και δι' αυτής περισώζεται και κραταιούται, βοώσα προς αυτήν χαίρε ή έλπίς πάντων των περάτων της γης.


4.Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΣΚΟΡΟΣ ή Διοσκορίδης, ο Νέος
Καταγόταν από τη Σμύρνη και σ' αυτή μαρτύρησε για τον Χριστό. Ή μανία των ειδωλολατρών κατά των Χριστιανών, άναβε περισσότερο το ζήλο του για την αγία μας πίστη. Καταγγέλθηκε λοιπόν σα χριστιανός. Ομολόγησε ότι ήταν και θα μείνει αμετακίνητος στην Ιερή ομολογία του. Με την ιδέα ότι οι βαρείες φυλακίσεις θα δάμαζαν το φρόνημα του, τον έριξαν στην πιο άθλια και σκοτεινή φυλακή. Επειδή όμως και πάλι διακήρυττε, ότι μέχρι την τελευταία του πνοή θα μείνει πιστός στον Ιησού του, τον θανάτωσαν με αποκεφαλισμό.

5.Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ ή ΑΡΓΥΡΟΣ
Γεννήθηκε στην Επανομή της Θεσσαλονίκης το 1788. Παιδί ακόμα πήγε στη Θεσ/νίκη, όπου έπιασε δουλειά κοντά σ' έναν ράφτη. Κάποτε μπήκε σε κάποιο καφενείο και με θάρρος ήλεγξε έναν αρνησίθρησκο. Τον προέτρεψε μάλιστα να μετανοήσει και να επανέλθει στον χριστιανισμό. Από την τόλμη του αυτή, πήραν αφορμή οι γενίτσαροι, συνέλαβαν τον Αργύρη, τον βασάνισαν και τον παρέδωσαν στον κριτή, πού διέταξε την άμεση φυλάκιση του. Σε κάθε προσπάθεια του κριτή, ο νεομάρτυρας παρέμενε σταθερός στη χριστιανική πίστη. Έτσι θανατώθηκε με απαγχονισμό σε ηλικία 18 χρονών, στην τοποθεσία Καμπάνι την 11η Μαΐου 1806.

6.Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ
Άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Ή μνήμη του σημειώνεται στον Κώδικα Κρυπτοφέρης (11ου αιώνα), όπου και ή Ακολουθία του από τον Αρσένιο.

7.Η ΟΣΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΑΙ Η ΟΣΙΑ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ
Ή όσια Ολυμπία και ή όσια Ευφροσύνη έζησαν τον ΙΓ' αιώνα και παρέδωσαν την ψυχή τους με μαρτυρικό θάνατο στις 11 Μαΐου του 1235. Ή Ολυμπία γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς πού καταγότανε από την Κωνσταντινούπολη. ο πατέρας της ήταν Ιερεύς και ή μητέρα της κόρη Ιερέως. Από την Κωνσταντινούπολη, άγνωστο για ποιο λόγο, έφυγαν και κατοίκησαν στην Πελοπόννησο. Σέ ηλικία δέκα ετών ή Ολυμπία έχασε τους γονείς της και οι συγγενείς της την έστειλαν στο μοναστήρι των Καρυών της Θερμής, τη σημερινή Ιερά Μονή του Αγ. Ραφαήλ, όπου ή τότε ηγουμένη Δωροθέα ήταν θεία της Ολυμπίας. Σε ηλικία 19 ετών έγινε ή Ολυμπία μοναχή και σε ηλικία 25 ετών, όταν απέθανε ή
θεία της, έγινε ηγουμένη. Έπειτα από δέκα χρόνια, στις 11 Μαΐου του 1235, πειρατές ήλθαν στη Μυτιλήνη, πήγαν στο μοναστήρι, διασκόρπισαν τις τριάντα μοναχές και όσες δεν πρόλαβαν να φύγουν, τις κακοποίησαν. Την ηγουμένη και μια γερόντισσα Ευφροσύνη τις βασάνισαν φοβερά. Την Ευφροσύνη, αφού την κρέμασαν σε δένδρο, την έκαψαν. Την Ολυμπία την έκαυσαν σ' όλο το σώμα με λαμπάδες και έπειτα πέρασαν πυρωμένη σιδηρόβεργα στα αυτιά της και τέλος κάρφωσαν το βασανισμένο σώμα της με είκοσι καρφιά σε μια σανίδα και έτσι με τη σανίδα το ενταφίασαν μετά την αναχώρηση των πειρατών. ο βίος και το μαρτύριο των δύο τούτων αγίων γυναικών έγιναν γνωστά κατά το έτος 1959, όταν βρέθηκαν τα σεπτά λείψανα των αγίων της θερμής και έγινε γνωστή με θείες αποκαλύψεις ή Ιστορία τους, όπως και οι τάφοι με τα σεπτά λείψανα τους. Στον τάφο της αγίας "Ολυμπίας βρέθηκαν και τα είκοσι καρφιά με τα όποια την είχαν καρφώσει.

Απολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Όσίως μονάσασα των Καρυών τη Μονή εν ταύτη ένήθλησας, των πειρατών τη χειρί κτανθείσα, θεόληπτε όθεν άρτι γνωσθείσα, επινεύσει τη θεία, έδειξας Ολυμπία, την σήν άθλησιν πάσι, διό σε όσιομάρτυς Χριστού μακαρίζομεν.


8.Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΓΕΛΑΡΙΟΣ Αρχιεπίσκοπος και φωτιστής Βοημίας
(Βλέπε και 17 Ιουλίου).

9.[Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΣΟΣ, ο εν Ηράκλεια Θράκης, Μάρτυρας]

10.[ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΣΣΟΣ, ΜΑΞΙΜΟΣ και ΦΑΒΙΟΣ, Μάρτυρες]

11.Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Αρχιεπίσκοπος Σέρβων (+ 1325)

12.Ο ΟΣΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ο Έγκλειστος, Ρώσος


Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/05/11_05.htm
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Εκκλησιαστική Επικαιρότητα”