Προβλέπεται παρέμβασις του Υψίστου.

[Christos]

Σύγχρονες απεικονίσεις εντός και εκτός ιερών ορθοδόξων ναών
Ο θόρυβος της αγιογράφησης του Ναού της Αξιουπόλεως και οι πραγματικές αληθινές σημερινές παραστάσεις της ... Εκκλησίας
(08/02/2007 17:25)

Του Διονύση Μακρή

Οι πράξεις φθηνών εντυπωσιασμών από μέρους της σημερινής ηγεσίας της Εκκλησίας σε συνδυασμό με την αδρανοποίηση του βασικού πυρήνα της θυσιαστικής προσφοράς της προς την κοινωνία αποτελούν το σύνηθες αίτιο, το οποίο την καθιστά δακτυλοδεικτούμενη και απροστάτευτη στους κύκλους και τους μηχανισμούς της αποστασίας. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, ως είναι λογικό, συγκαταλέγεται και ο πρόσφατος θόρυβος που προκλήθηκε εξ αιτίας μιας ελεγχόμενης πρωτοτυπίας ορισμένων ιερωμένων και λαϊκών που αφορούσε την αγιογράφηση Ιερού Ναού στην Αξιούπολη «με παραστάσεις και πρόσωπα αδόκιμα με την αγιολογική κατάταξη των τοιχογραφιών» (βλ. ανακοινωθέν Ιεράς Συνόδου 7 -2-07)! Πρόκειται για παραστάσεις που απεικονίζουν τον Λένιν ως διώκτη του ρωσικής καταγωγής Αγίου Λουκά Συμφερουπόλεως, παραστάσεις που εικονίζουν τον γνωστό άθεο Κώστα Βάρναλη, τον Μακρυγιάννη κ. ά
Το τραγικό ωστόσο, είναι ότι τόσο ο ιερέας του ναού, όσο και ο αγιογράφος που εμπνεύστηκε την πρωτοτυπία αυτή υπεραμύνθηκαν της πράξεώς τους και επιχείρησαν πανελληνίως να την δικαιολογήσουν επιστρατεύοντας προσωπικές τους απόψεις. Ουσιαστικά όμως, δεν έπραξαν τίποτε άλλο από αυτό που πράττεται, κατά κοινή ομολογία, από την πλειονότητα της σύγχρονης θρησκευτικής ηγεσίας και έχει να κάνει με το ανόητο κυνήγι «μαγισσών», το οποίο μεταφράζεται, λαϊκά, ως επιδημία νοσηρής και αποδιοπομπαίας εκ του Θεού εκκοσμίκευσης.
Γιατί με το ίδιο σκεπτικό των ανωτέρω πρωταγωνιστών έχει στηθεί και φέρουν την επίσημη σφραγίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος μια πλειάδα εκκλησιαστικών ανωνύμων εταιριών και ελεγχόμενων επικοινωνιακών μηχανισμών ακόμη και κοινωνικών οργανώσεων που στο όνομα μιας εικονικής καθημερινής ενίοτε «παράστασης» προσφοράς προς τον πλησίον αναπτύσσουν πρωτοβουλίες και δραστηριότητες αντίθετες στο νόμο και τις εντολές του Ιησού Χριστού. Ακολουθούν δηλαδή πρακτικές του μιαρού Σατανά, οι οποίες οδηγούν σε «παρδαλότητες» ακόμη και έντιμους ανυποψίαστους ανθρώπους της Εκκλησίας...
Η εκκλησιαστική αρχή του τόπου, όπως αυτή συλλαμβάνεται και εκλαμβάνεται από ένα απλό πιστό, είναι κοινά πλέον αποδεκτό πως έχει λησμονήσει την σωτηριώδη λογική της θυσίας που εμπεριέχει ο ύμνος που ψάλλουν όλοι οι πιστοί Χριστιανοί την Μεγάλη Εβδομάδα «ώσπερ πελεκάν τετρωμένος την πλευράν Σου, Λόγε, σους θανόντας παίδας εζώωσας, επιστάξας ζωτικούς αυτούς κρουνούς». Ως αποτέλεσμα της λήθης αυτού του θυσιαστικού πνεύματος που χαρακτηρίζει τη ζωή των Χριστιανών λογίζεται η επιχείρηση του μυστήριου της ανομίας που αποβλέπει στο να μετατρέψει σε κόλαση κάθε ηθική πλευρά της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η έλλειψη αυτού του χριστιανικού πνεύματος που συνδέει την σωτηρία μας με τη σωτηρία του πλησίον ευθύνεται για την κατρακύλα της ελληνικής πατροπαράδοτης οικογένειας που ωθείται ποικιλοτρόπως στο να ακολουθήσει «τα παθήματα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, ο οποίος ως γνωστό πήγε μέσα στο καταχείμωνο να κατακτήσει τα πλούσια εδάφη της Ρωσίας, μ’ αποτέλεσμα να χαθούν αδίκως πολλές ανθρώπινες ψυχές στο βωμό των τερτιπιών που όριζαν μέσω του Γάλλου βασιλιά οι κύκλοι της ανομίας». Η απουσία αυτού του εκκλησιαστικού πνεύματος αποτελεί το βασικό αίτιο της ώθησης ανύποπτων νέων στα σκοτεινά μονοπάτια μιας αηδιαστικής φιλοσοφίας των κατωτέρων ενστίκτων και στις παγίδες που τους στήνουν τα όργανα της ανομίας.
Την στιγμή λοιπόν που ο ουρανός έχει επιστρατεύσει στρατιές αγγέλων που νυχθημερόν αγωνίζονται να δώσουν τέλος στο φοβερό αυτό σατανικό κατήφορο που απειλεί να παρασύρει όλο τον πλανήτη οι επικεφαλής εκπρόσωποι της Εκκλησίας μας σφυρίζουν αδιάφορα. Εγκλωβισμένοι σε υψωμένα τείχη εγωπαθούς συμπεριφοράς κωφεύουν δυστυχώς στα καθημερινά «ουρλιαχτά» απελπισίας που εκπέμπει ο φτωχός πιστός λαός από κάθε γωνιά της Ελλάδος. Ανήμποροι και τυφλοί, αδύναμοι και παράλυτοι αρνούνται να πάρουν το πηδάλιο του πλοίου στα χέρια τους και να το βγάλουν από την τρικυμία και τους κλυδωνισμούς που αυτή προκαλεί... Είναι ολοφάνερο πως η θρησκευτική ηγεσία αρνείται κατηγορηματικά να δει κατάματα την αλήθεια. Να υποστεί εάν υπάρξει ανάγκη ακόμη και νέους διωγμούς προκειμένου να ξυπνήσει τις πεσμένες στο λήθαργο χριστιανικές ψυχές και να τονώσει το φρόνημα για ουράνιες νέες διαδρομές δόξης.
Εάν λοιπόν ο αγιογράφος του Ναού της Αξιουπόλεως ήθελε στα αλήθεια να πρωτοτυπήσει θα μπορούσε κάλλιστα να απεικονίσει τις ανωτέρω αδιαμφισβήτητες πικρές αλήθειες με τις ανάλογες παραστάσεις. Και τότε είναι βέβαιο ότι αυτή η πρωτοτυπία θα χαροποιούσε όχι μόνο τον Άγιο Λουκά αλλά και όλους τους αγίους μας και δη το μονάκριβο θησαυρό μας την Αγία μας και ζωοποιό Τριάδα.
Εύλογα λοιπόν ο πιστός λαός τώρα μπορεί να απορεί και να φωνάζει: «Που είσαι Κύριε Ιησού Χριστέ;» Και πως άλλωστε να μην φωνάζει όταν διαπιστώνει γύρω του την κατάφωρη αδικία που ως Λερναία Ύδρα κατατρώγει τα πάντα σκορπίζοντας θλίψη και προκαλώντας οδυρμό. Πως να μην φωνάζει όταν διαπιστώνει ότι η αμετανοησία και το παράλογο υψώθηκαν ως λάβαρα και κατευθύνουν την τύχη πολλών λαών. Πως να μην φωνάζει όταν διαπιστώνει διαρκώς την κατάπτωση των ηθικών αξιών, την καταπάτηση των ιδανικών αυτών που ήρωες της Ορθόδοξης πίστεως μας, όπως ο Άγιος Δημήτριος, ο Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος, ο Άγιος Χαράλαμπος, ο Άγιος Κοσμάς και πολλοί άλλοι θυσιάστηκαν. Πως να μην φωνάζει, όταν διαπιστώνει πως το φαινόμενο της ειδωλολατρείας σε νέες εκφάνσεις αναμορφώνεται και διογκώνεται από σύγχρονους ανόητους ζηλωτές και απατηλούς φιλόδοξους «εραστές» ξεπερασμένης παλαιομοδίτικης κοσμικής δόξας.
Όπως, όμως, την εποχή του Χριστού ο μιαρός Σατανάς θεωρούσε πως με τη Σταύρωση του Χριστού θα απαλλασσόταν από το Θεό και θα έμενε το πεδίο δράσης ελεύθερο για να λειτουργεί ως αδιάκοπος εξολοθρευτής ψυχών, έτσι και τώρα, αχαλίνωτος θέλει να πιστεύει πως οδεύει στο στόχο του και τελικώς θα απομακρύνει ολοσχερώς το δημιούργημα από το Δημιουργό.
Είναι όμως ιστορικώς αποδεδειγμένο ότι σε τέτοιες περιπτώσεις έχουμε την παρέμβαση του Υψίστου, ο οποίος συντρίβει την κεφαλή του όφεως της ανομίας. Τα φαινόμενα της κοινωνικής σήψης και τα συμπτώματα της ηθικής κατάπτωσης, σε οιανδήποτε μορφή και με οποιοδήποτε πρόσωπο αυτά παρουσιάζονται είναι βέβαιο πως θα έχουν σύντομα τέλος, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σ’ όλη τη γη. Ήδη κάποια όργανα της ανομίας διαισθάνονται τον άνεμο σαρωτικών αλλαγών που θα φέρουν τα «πάνω –κάτω».
Οι θεόπτες Πατέρες της Εκκλησίας μας σε τέτοιες περιπτώσεις διατύπωσης της λαϊκής απορίας και της έκφρασης αναζήτησης διεξόδου εκ του εικονικού αδιεξόδου απαντούσαν με τη φράση «ο Κύριος είναι κοντά». Τόνιζαν και τονίζουν ακόμη και σήμερα πως «η τράπεζα της συγγνώμης» έχει ετοιμασθεί και οι προσκλήσεις ήδη έχουν σταλεί... Αυτό που αναμένεται, είναι το πόσοι και ποιοι θα αφήσουν την κόλαση για να εισέλθουν στον παράδεισο. Και ως γεύση παράδεισου εδώ στη γη νοείται η πλήρης, απόλυτη και ακριβής εφαρμογή των εντολών του Θεού. Εφαρμογή που θα σπάσει τον γόρδιο δεσμό της αμαρτίας που είναι η μητέρα της ανιαρότητας, της μιζέριας, της απογοήτευσης, της απελπισίας του θανάτου.

Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΕΥΧΟΣ Φεβρ. 2007
http://www.orthodoxia.gr/

[relis]

ΑΜΗΝ !