Re: Η Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου παρουσία τ
Δημοσιεύτηκε: Δευ Δεκ 15, 2014 7:32 am
Αγαπητε Αρι, το θεμα δεν ειναι μονο οτι οι Ρωμαιοκαθολικοι αγκαλιαζονται με τους δικους μας.
Αυτο ειναι το ορατο σημειο ας το πουμε ετσι ρητορικα, που μας κανει να αντιδρουμε εντονα.
Αλλα τοσο ρηχοι και αφελεις δεν ειμαστε. Το "ψωμι" ειναι πισω απο την κουρτινα.
Υπαρχει ουσια απο πισω, που επιμελως την κρυβουν απο την συντριπτικη πλειοψηφια του ποιμνιου.
Το θεμα λοιπον ειναι οτι εδω και αρκετα χρονια, εχει διαμορφωθει μεσα απο τα κειμενα των συναντησεων, ενα νεο "δογμα" δι-ομολογιακο,
το περιφημο "ενοτης εν τη διαφορετικοτητα", γνωστο και ως "ενοτης εν τη ποικιλια", το οποιο εν ολιγοις ειναι το κλειδι των εξελιξεων.
Μεσα απο αυτο επιθυμουν να ξεπερασουν τα οποια αξεπεραστα δογματικα-εκκλησιολογικα θεματα, και να φερουν αποτελεσμα.
Δηλαδη. Ξερουν οι συμμετεχοντες, οτι τα χασματα ειναι αξεπεραστα, και δεν μπορουν να βιασουν τα πραγματα, γιατι θα υπαρξουν πολλαπλα σχισματα σιγουρα στην δικη μας πλευρα, και πολυ λιγοτερο πιθανον και στην ρωμαιοκαθολικη, γιατι εκει δεσποζει ο ποντιφηκας.
Εχουν γινει παλαιοτερα σχισματα απο την εκει πλευρα αλλα για λογους εσωτερικων μεταρρυθμισεων, με τους παλαιοπιστους κλπ..
Αυτος λοιπον που ειναι ο απωτερος σκοπος, των ατερμονων και ανερματιστων διαλογων, ειναι να γινει μια τυπικη ενωση,
την ωρα που καθε πλευρα θα διατηρει ακεραια τα τυπικα-λειτουργικα-ιεραρχικα-δογματικα της θεσφατα, και να υπαρχει διακοινωνια,
με την προθεση να ισχυει μαλιστα το πρωτειο του Παπα, αλλα στρογγυλοποιημενο, σαν primus inter pares, πρωτος μεταξυ ισων,
αλλα με λιγο παραπανω την πρωτια, καθως εχει τα πρεσβεια τιμης, και μεγεθος δικαιοδοσιας και ποιμνιου.
Δηλαδη θα ειναι ισος, αλλα θα εχει τον πρωτο λογο, βασει της νεας εκκλησιολογιας, περι πρωτειου διακονιας.
Και αλλα πολλα, μπορουμε να επεκταθουμε, αλλα δεν ξερω ποιοι θα θελουν να ακολουθησουν.
Σχετικα με τους θεολογους που παρεθεσες, και σαφως ειναι αξιολογοι.
Τωρα για τον π.Ι.Ζηζιουλα τον Περγαμου, σαφως ειναι θεολογικο μεγεθος, με καλα και αρνητικα στοιχεια.
Διαθετει μια εντονα επισκοποκεντρικη θεολογια, που υπερτονιζει το θεσμικο εναντι του χαρισματικου στοιχειου, στην Εκκλησια, τον πρωτο εναντι της συναξης που μονη αυτη ομως συνιστα την ιδια την υποσταση του εκκλησιαστικου γεγονοτος, στο οποιο προϊσταται ως διακονων ο Επισκοπος. Δηλαδη δεν διαφεντευει ο Επισκοπος, αλλα διακονει ως ορατο σημειο ενοτητος και τυπος Χριστου.
Σαφως με ορθη εσχατολογικη προοπτικη στην ιστορικη του ματια, καθως ο ανθρωπος καλειται να γινει, και δεν ειναι ακομη, συμφωνα με το "ηδη και οχι ακομα"¨της Βασιλειας, και με μια θεωρηση σχεδον πλατωνιζουσα ως προς το ανθρωπινο προσωπο, που θα πρεπει να απεκδυθει απο την δεσμια αναγκαιοτητα της φυσεως, ακομα και πανω απο σχεσεις, και να αναχθει εν τω νοϊ στην θεια σφαιρα, σχεδον "αϋλο", παραμεριζοντας τον δεσμο του, και την ασκητικοτητα του, σπαζοντας τις αλυσιδες της φυσικης του καταβολης, και εδω πλησιαζει τον Χ.Γιανναρα, αν και εχουν αρκετες διαφορες στο θεμα των σχεσεων-προσωπου, κ.α.
Οπως και ο π.Ι.Ρωμανιδης, απο την αλλη, επισης ειχε τα θετικα και τα αρνητικα του, καθως αντιθετως με τον Περγαμου,
αυτος υπερτονιζε το χαρισματικο στοιχειο, και μαλιστα το ατομοκεντρικο-ευσεβιστικο, μεσα απο το διακριτο σχημα φωτισμος-καθαρση-θεωση, και το διαλεκτικο σχημα ιδιωτης-θεουμενος, ενταγμενο ομως σε μια μονοπλευρη ασκητικη ατομικοτητα, η οποια δεν εχει και ιδιαιτερη αναγκη την εκκλησιαστικη συναξη, για να ανεβει τους αναβαθμους αυτους στην γνωση του Θεου. Δηλαδη μπορω και μονος μου χωρις το εκκλησιαστικο γεγονος και την συναξη, τα οποια μαλλον ειναι παραπλευρα γεγονοτα κατα Ρωμανιδη.
Θελω να πω, οτι καθενας, και ανθρωπινο ειναι, εχει τις μονομερειες του, τις εμμονες του, την μερικοτητα του, και τις αδυναμιες του.
Κανενας δεν διεκδικει πληροτητα αποψεων και θεολογικων θεωρησεων, και φυσικα κανεις πολυ περισσοτερο δεν μπορει να αναχθει σε αυθεντια των θεολογικων διαλογων, της θεολογιας εν γενει.
Ετσι θα πρεπει να αλλαζουν και τα προσωπα, και οχι να γινεται προσωπικη "εργολαβια" καποιων το προχωρημα των διαλογων.
Επισης θα πρεπει να ενημερωνεται το ποιμνιο ο λαος του Θεου με εγκυκλιους απο την διοικουσα και ποιμαινουσα Εκκλησια,
εστω και εαν δεν καταλαβαινει σε μεγαλο μερος τα τεκταινομενα.
Δεν ειναι σοβαρη δικαιολογια να μην ενημερωνεις καποιον, επειδη, a priori, θεωρεις οτι ταχα δεν θα "καταλαβει". Ειναι ντροπη.
Δεν ειναι ιδιοκτησια και κλειστο κλαμπ ακαδημαϊκων και επαϊοντων ειδικων, η Εκκλησια.
Οταν ο Ιδιος ο Κυριος και Θεος μας, συγκατατεβη απολυτα, και διδαξε τα μεγιστα της υπαρξεως και του νοηματος της ζωης,
και μιλουσε με απλη γλωσσα, με αγροτικες παραβολες, στον εσχατο ανθρωπο της εποχης του,
ειναι τουλαχιστον αλαζονεια, και μυστικοπαθεια χωρις κανενα σοβαρο λογο, να μην λαμβανει γνωση ο λαος του Θεου,
επειδη καποιοι βαριουνται η δεν θελουν, η απαξιουν, να το κανουν επισταμενα, γυρω απο τα τεκταινομενα.
Στο ονομα ποιων, τελικα γινονται οι διαλογοι;
Στο ονομα μιας θεολογικης "συντροφιας", που εχει βαλει κατω την Πιστη, και την ανατεμνει, σαν το Προκρουστη με το κρεββατι του;
Ποιος συνιστα το σωμα, που ακριβως εκφραζει την υποσταση της Εκκλησιας, που εχει την Πιστη, που παρεδωσε ο Χριστος,
αν οχι ο λαος Του;
Λοιπον δεν ειναι χαρη που θα κανουν, αλλα υποχρεωση τους,
να ενημερωνουν για τις κινησεις και τα λεχθεντα τον λαο. Και εχουν ηδη αργησει απαραδεκτα.
Οσοι ενημερωνονται και μαθαινουν το κανουν απο ιδιωτικη πρωτοβουλια μερακι και αγωνια για την Εκκλησια.
Οι πολλοι κολυμπουν σε σκοτος απυθμενο..
Ολα τα αλλα ειναι εκ του πονηρου, και εχουν σκοπο, να φερουν τον λαο, προ τετελεσμενων γεγονοτων.
Μονο ας εχουν υπ'οψιν τι παθανε οι "πατερες" που υπεγραψαν στην Φερραρα-Φλωρεντια τον 15ο αιωνα.
Στο κυνηγι τους πηρε ο "αμαθης" λαος, στην Πολη, μολις εφτασαν να εφαρμοσουν οτι υπεγραψαν,
και απετρεψε την προδοσια και την υπονομευση της Ορθοδοξιας στην πραξη, εκει δηλαδη που μετραει και κρινεται το παν.
Και τοτε υπηρχαν πολυ πιο πιεστικες ιστορικες καταστασεις, και εξωθεν απειλες, και αλλα τινα,
σαν αυτα που επικαλουνται οι σημερον διαγοντες τους διαλογους, για να μας οδηγησουν σε απονενοημενα βηματα.
Βλεπουμε λοιπον οτι η ιστορια αν και γραμμικη, φαινομενικα, εντουτοις κανει κυκλους οσον αφορα τις ομοιες περιστασεις,
τις οποιες μαλιστα, και εντεχνα πανε καποιοι να εκμεταλλευτουν, για να γραφθουν στην εκκλησιαστικη ιστορια με χρυσα γραμματα,
οπως φαντασιωνονται, στις συναντησεις τους, σαν οι πατερες που εφεραν την ενωση..
Ομως τα πραγματα δεν ειναι ετσι,
και εχουν γνωση οι φυλακες, και στον λαο και στον μοναχισμο αλλα και στην ιεραρχια της Εκκλησιας.
Αυτα τα ολιγα, στην αγαπη σας.
Αυτο ειναι το ορατο σημειο ας το πουμε ετσι ρητορικα, που μας κανει να αντιδρουμε εντονα.
Αλλα τοσο ρηχοι και αφελεις δεν ειμαστε. Το "ψωμι" ειναι πισω απο την κουρτινα.
Υπαρχει ουσια απο πισω, που επιμελως την κρυβουν απο την συντριπτικη πλειοψηφια του ποιμνιου.
Το θεμα λοιπον ειναι οτι εδω και αρκετα χρονια, εχει διαμορφωθει μεσα απο τα κειμενα των συναντησεων, ενα νεο "δογμα" δι-ομολογιακο,
το περιφημο "ενοτης εν τη διαφορετικοτητα", γνωστο και ως "ενοτης εν τη ποικιλια", το οποιο εν ολιγοις ειναι το κλειδι των εξελιξεων.
Μεσα απο αυτο επιθυμουν να ξεπερασουν τα οποια αξεπεραστα δογματικα-εκκλησιολογικα θεματα, και να φερουν αποτελεσμα.
Δηλαδη. Ξερουν οι συμμετεχοντες, οτι τα χασματα ειναι αξεπεραστα, και δεν μπορουν να βιασουν τα πραγματα, γιατι θα υπαρξουν πολλαπλα σχισματα σιγουρα στην δικη μας πλευρα, και πολυ λιγοτερο πιθανον και στην ρωμαιοκαθολικη, γιατι εκει δεσποζει ο ποντιφηκας.
Εχουν γινει παλαιοτερα σχισματα απο την εκει πλευρα αλλα για λογους εσωτερικων μεταρρυθμισεων, με τους παλαιοπιστους κλπ..
Αυτος λοιπον που ειναι ο απωτερος σκοπος, των ατερμονων και ανερματιστων διαλογων, ειναι να γινει μια τυπικη ενωση,
την ωρα που καθε πλευρα θα διατηρει ακεραια τα τυπικα-λειτουργικα-ιεραρχικα-δογματικα της θεσφατα, και να υπαρχει διακοινωνια,
με την προθεση να ισχυει μαλιστα το πρωτειο του Παπα, αλλα στρογγυλοποιημενο, σαν primus inter pares, πρωτος μεταξυ ισων,
αλλα με λιγο παραπανω την πρωτια, καθως εχει τα πρεσβεια τιμης, και μεγεθος δικαιοδοσιας και ποιμνιου.
Δηλαδη θα ειναι ισος, αλλα θα εχει τον πρωτο λογο, βασει της νεας εκκλησιολογιας, περι πρωτειου διακονιας.
Και αλλα πολλα, μπορουμε να επεκταθουμε, αλλα δεν ξερω ποιοι θα θελουν να ακολουθησουν.
Σχετικα με τους θεολογους που παρεθεσες, και σαφως ειναι αξιολογοι.
Τωρα για τον π.Ι.Ζηζιουλα τον Περγαμου, σαφως ειναι θεολογικο μεγεθος, με καλα και αρνητικα στοιχεια.
Διαθετει μια εντονα επισκοποκεντρικη θεολογια, που υπερτονιζει το θεσμικο εναντι του χαρισματικου στοιχειου, στην Εκκλησια, τον πρωτο εναντι της συναξης που μονη αυτη ομως συνιστα την ιδια την υποσταση του εκκλησιαστικου γεγονοτος, στο οποιο προϊσταται ως διακονων ο Επισκοπος. Δηλαδη δεν διαφεντευει ο Επισκοπος, αλλα διακονει ως ορατο σημειο ενοτητος και τυπος Χριστου.
Σαφως με ορθη εσχατολογικη προοπτικη στην ιστορικη του ματια, καθως ο ανθρωπος καλειται να γινει, και δεν ειναι ακομη, συμφωνα με το "ηδη και οχι ακομα"¨της Βασιλειας, και με μια θεωρηση σχεδον πλατωνιζουσα ως προς το ανθρωπινο προσωπο, που θα πρεπει να απεκδυθει απο την δεσμια αναγκαιοτητα της φυσεως, ακομα και πανω απο σχεσεις, και να αναχθει εν τω νοϊ στην θεια σφαιρα, σχεδον "αϋλο", παραμεριζοντας τον δεσμο του, και την ασκητικοτητα του, σπαζοντας τις αλυσιδες της φυσικης του καταβολης, και εδω πλησιαζει τον Χ.Γιανναρα, αν και εχουν αρκετες διαφορες στο θεμα των σχεσεων-προσωπου, κ.α.
Οπως και ο π.Ι.Ρωμανιδης, απο την αλλη, επισης ειχε τα θετικα και τα αρνητικα του, καθως αντιθετως με τον Περγαμου,
αυτος υπερτονιζε το χαρισματικο στοιχειο, και μαλιστα το ατομοκεντρικο-ευσεβιστικο, μεσα απο το διακριτο σχημα φωτισμος-καθαρση-θεωση, και το διαλεκτικο σχημα ιδιωτης-θεουμενος, ενταγμενο ομως σε μια μονοπλευρη ασκητικη ατομικοτητα, η οποια δεν εχει και ιδιαιτερη αναγκη την εκκλησιαστικη συναξη, για να ανεβει τους αναβαθμους αυτους στην γνωση του Θεου. Δηλαδη μπορω και μονος μου χωρις το εκκλησιαστικο γεγονος και την συναξη, τα οποια μαλλον ειναι παραπλευρα γεγονοτα κατα Ρωμανιδη.
Θελω να πω, οτι καθενας, και ανθρωπινο ειναι, εχει τις μονομερειες του, τις εμμονες του, την μερικοτητα του, και τις αδυναμιες του.
Κανενας δεν διεκδικει πληροτητα αποψεων και θεολογικων θεωρησεων, και φυσικα κανεις πολυ περισσοτερο δεν μπορει να αναχθει σε αυθεντια των θεολογικων διαλογων, της θεολογιας εν γενει.
Ετσι θα πρεπει να αλλαζουν και τα προσωπα, και οχι να γινεται προσωπικη "εργολαβια" καποιων το προχωρημα των διαλογων.
Επισης θα πρεπει να ενημερωνεται το ποιμνιο ο λαος του Θεου με εγκυκλιους απο την διοικουσα και ποιμαινουσα Εκκλησια,
εστω και εαν δεν καταλαβαινει σε μεγαλο μερος τα τεκταινομενα.
Δεν ειναι σοβαρη δικαιολογια να μην ενημερωνεις καποιον, επειδη, a priori, θεωρεις οτι ταχα δεν θα "καταλαβει". Ειναι ντροπη.
Δεν ειναι ιδιοκτησια και κλειστο κλαμπ ακαδημαϊκων και επαϊοντων ειδικων, η Εκκλησια.
Οταν ο Ιδιος ο Κυριος και Θεος μας, συγκατατεβη απολυτα, και διδαξε τα μεγιστα της υπαρξεως και του νοηματος της ζωης,
και μιλουσε με απλη γλωσσα, με αγροτικες παραβολες, στον εσχατο ανθρωπο της εποχης του,
ειναι τουλαχιστον αλαζονεια, και μυστικοπαθεια χωρις κανενα σοβαρο λογο, να μην λαμβανει γνωση ο λαος του Θεου,
επειδη καποιοι βαριουνται η δεν θελουν, η απαξιουν, να το κανουν επισταμενα, γυρω απο τα τεκταινομενα.
Στο ονομα ποιων, τελικα γινονται οι διαλογοι;
Στο ονομα μιας θεολογικης "συντροφιας", που εχει βαλει κατω την Πιστη, και την ανατεμνει, σαν το Προκρουστη με το κρεββατι του;
Ποιος συνιστα το σωμα, που ακριβως εκφραζει την υποσταση της Εκκλησιας, που εχει την Πιστη, που παρεδωσε ο Χριστος,
αν οχι ο λαος Του;
Λοιπον δεν ειναι χαρη που θα κανουν, αλλα υποχρεωση τους,
να ενημερωνουν για τις κινησεις και τα λεχθεντα τον λαο. Και εχουν ηδη αργησει απαραδεκτα.
Οσοι ενημερωνονται και μαθαινουν το κανουν απο ιδιωτικη πρωτοβουλια μερακι και αγωνια για την Εκκλησια.
Οι πολλοι κολυμπουν σε σκοτος απυθμενο..
Ολα τα αλλα ειναι εκ του πονηρου, και εχουν σκοπο, να φερουν τον λαο, προ τετελεσμενων γεγονοτων.
Μονο ας εχουν υπ'οψιν τι παθανε οι "πατερες" που υπεγραψαν στην Φερραρα-Φλωρεντια τον 15ο αιωνα.
Στο κυνηγι τους πηρε ο "αμαθης" λαος, στην Πολη, μολις εφτασαν να εφαρμοσουν οτι υπεγραψαν,
και απετρεψε την προδοσια και την υπονομευση της Ορθοδοξιας στην πραξη, εκει δηλαδη που μετραει και κρινεται το παν.
Και τοτε υπηρχαν πολυ πιο πιεστικες ιστορικες καταστασεις, και εξωθεν απειλες, και αλλα τινα,
σαν αυτα που επικαλουνται οι σημερον διαγοντες τους διαλογους, για να μας οδηγησουν σε απονενοημενα βηματα.
Βλεπουμε λοιπον οτι η ιστορια αν και γραμμικη, φαινομενικα, εντουτοις κανει κυκλους οσον αφορα τις ομοιες περιστασεις,
τις οποιες μαλιστα, και εντεχνα πανε καποιοι να εκμεταλλευτουν, για να γραφθουν στην εκκλησιαστικη ιστορια με χρυσα γραμματα,
οπως φαντασιωνονται, στις συναντησεις τους, σαν οι πατερες που εφεραν την ενωση..
Ομως τα πραγματα δεν ειναι ετσι,
και εχουν γνωση οι φυλακες, και στον λαο και στον μοναχισμο αλλα και στην ιεραρχια της Εκκλησιας.
Αυτα τα ολιγα, στην αγαπη σας.