Σελίδα 12 από 12

Re: Η Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου παρουσία τ

Δημοσιεύτηκε: Τετ Δεκ 17, 2014 1:07 pm
από aposal
Η έμφαση είναι στο: -.

Re: Η Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου παρουσία τ

Δημοσιεύτηκε: Τετ Δεκ 17, 2014 5:52 pm
από Captain Yiannis
aposal έγραψε:Η έμφαση είναι στο: -.
:smile: .-

Νάναι ευλογημένο :smile:

Re: Η Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου παρουσία τ

Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 19, 2014 12:15 pm
από konstantinoupolitis
Απέφυγα όλες αυτές τις ημέρες να πάρω θέση στο θέμα, κυρίως γιατί πρόκειται για ένα ζήτημα επαναλαμβανόμενο, το οποίο δυστυχώς ως παρόμοια εικόνα θα το ξαναβρούμε, μπροστά μας. Ούτως ή άλλως, η παθογένεια των "συλλειτούργων, ορθοδόξων και μη, έχει απλωθεί στον Ορθόδοξο χώρο(μια ματιά στο 4Ε να ρίξει κανείς το αντιλαμβάνεται). Όμως οι διαθρησκειακές σχέσεις αυτού του τύπου είναι κάτι άλλο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως δημιουργεί τέτοια ζητήματα. Η σκοπιμότητα, βάζει στην άκρη τις αντιδράσεις και τον σκανδαλισμό που προξενούνται στο ποίμνιο.
Ούτε είναι κρυφό το ότι μόνο την Ορθοδοξία αυτοί θεωρούν έγκυρη ως Εκκλησία. Οι Χριστιανικές Ομολογίες είναι αδιάφορες για τους Παπικούς. Τί να τις κάνει ο Διάολος τις άλλες αιρέσεις, τις απέσχισε και δεν ασχολείται με σχετικές ενώσεις.
Το ζήτημα πλέον είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία να τους αναγνωρίσει. Και πλέον όχι μόνο τους Παπικούς αλλά και τους Προχαλκηδόνιούς, των οποίων διατριβές εγκρίνονται σε Ορθόδοξα Πανεπιστήμια και έπονται άλλοι. Στη πράξη είτε γίνει Ένωση είτε κερδίζουν στο παιχνίδι των εντυπώσεων των ΜΜΕ, κάθε τηλεοπτική λειτουργική συνάντηση του Πάπα με τον Πατριάρχη, αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να πείσουμε τον κόσμο της Υφηλίου ότι τους αναγνωρίζουμε, σε καιρό που τα σκάνδαλα τους, τους πλήττουν σαν καταιγίδα.
Όσο για διάφορα ονόματα μεγάλων θεολόγων που "ρίχνονται" στο τραπέζι της εδώ συζήτησης, συχνά, ιδίως τώρα που κάνω το μεταπτυχιακό μου, τραβάω τα μαλλιά μου με τα γραφόμενά τους. Όσο για τον π. Ιωάννη Ζησιούλα(αλλά και διαφόρους ξένους ρέποντες προς την Ουνία και τον ενωτισμό), παρότι τον είχα καθηγητή, ποτέ δεν μου μετέδωσε ένα σεβασμό δέους, όπως όταν απλός φοιτητής πρωτάκουσα την δεινότητα του π. Θ. Ζήση και χωρίς τότε να γνωρίζω τί μετερίζι ακολουθούσε ο καθείς.
Ποτέ δεν θεώρησα αλάθητα τα κείμενα των Πατέρων. Ωστόσο κάθε μου μελέτη ξεκινούσε απο αυτούς, ιδίως τον Χρυσόστομο, τον Βασίλειο, τον Αθανάσιο, τον Δαμασκηνό κ.α. Από τα ευτράπελα της σημερινής μεταπατερικής θεολογίας, θα σας πω πως σε επίσημα μεταπτυχιακά εγχειρίδια Θεολογικής Σχολής, ο Χριστιανισμός χαρακτηρίζεται Ιουδαϊκή Αίρεση. Αν ερευνήσετε στις Πράξεις, θα βρείτε κατηγορία που απευθύνεται από Ιουδαίους για τον Παύλο και είναι ακριβώς η ίδια: "Αίρεση".
Υ.Γ: Κρατάω μόνο την εξής επιφύλαξη: Σε περιόδους Κατοχής, όπως και αυτή που νυν βιώνει το Πατριαρχείο, εμφάνιζε διπλά προσωπεία: Ένα ενωτικό, ένα φιλο-τουρκικό και ένα εσωτερικό, το οποίο δρούσε επί της ουσίας. Εύχομαι το Πατριαρχείο να λειτουργεί με διπρόσωπο...