aposal έγραψε:Οι Παπικοί είναι αυτοί που με δική τους παρέμβαση αλλοίωσαν τον Ίδιο τον Θεό. Τι διάλογο να κάνουμε μαζί τους; Αυτοί απομακρύνθηκαν. Εάν θέλουν να γυρίσουν πίσω (που δεν θέλουν) ας μετανοήσουν, ας ομολογήσουν τον Ένα και Τριαδικό Θεό και ας γυρίσουν. Η Οντότητα του Θεού δεν είναι διπλωματικό θέμα για να λυθεί με διαλόγους και συσκέψεις. Ή Τον ομολογείς, ή είσαι απέναντί Του.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι το σχίσμα είναι βασικά πολιτικό.
Και αυτό και τα επόμενα με το Λούθηρο κλπ.
Επειδή και τώρα βασικά πολιτική κάνουν στα ψηλά κλιμάκια, δεν θα μου κινήσει και την περιέργεια να ομολογήσει ο Πάπας στον έναν τριαδικό Θεό και να βρει μια φόρμουλα λεκτικής συνεννόησης για το φιλόκ και ότι άλλο μας χωρίζει.
Και όσο η πίστη πλέον παγκοσμίως γίνεται κάτι τυπικό και χάνεται η προσευχή, το μυστήριο, το θαύμα κλπ, αυτά αρχίζουν και μοιάζουν πιο εύκολα.
Ο Άρης έχει δίκιο φυσικά πως αν δεν θέλει ο λαός δεν είναι εύκολο να προχωρήσουν στα σχέδιά τους.
Σιγά σιγά όμως όλα γίνονται...
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Bασιλη, δεν ειναι ουσιωδως πολιτικο το θεμα,
εαν βεβαια θεωρησουμε την πολιτικη ως γενεσιουργο αιτια και εσχατο σκοπο,
καθως ειναι δεδομενο οτι η πολιτικη δεν παραγεται σε κενο αερος.
Ο ανθρωπος με τα παθη του παραγει την πολιτικη.
Η πολιτικη εχει προσωπο και ασκειται απο προσωπα, δεν ειναι κατι αφηρημενο.
Ο αταπεινωτος, και εξουσιομανης, θα ασκησει και την αναλογη πολιτικη.
Απο τον καρπο καταλαβαινεις και το ποιον του δεντρου.
Πολιτικη, ειναι ο τροπος που πολιτευεται κανεις, επι παντος, δηλαδη το πως ενεργει την υπαρξη του,
μεσα απο την ηθικη της σχεσης, και παντοτε εν κοινωνια, ως ανθρωπος μελος της.
Στην κλασσικη εποχη της αρχαιας Ελλαδας, η οποια γεννησε το πολιτικο ηθος,
η πολιτικη ηταν το κατεξοχην αθλημα της φανερωσης ενος κοινου αληθευειν, ενος τροπου βιου κοινου.
Οτι ειναι κοινωνητο ειναι αληθες, και οτι ιδιωτευει ειναι ψευδες, ελεγαν οι προπατορες μας.
Ετσι κατα προνοια Θεου, καθορισαν τον λογικο τροπο, της κοινα επιβεβαιωμενης εμπειριας, που αποτελεσε και θεμελιο,
της επερχομενης Εκκλησιας, και της εμπειρικης της διατυπωσης των αληθειων της Πιστεως μεσα απο την κοινη εμπειρια-παραδοση.
Ο Ρωμαιοκαθολικισμος, μεσα στην ιστορικη διαδρομη, εκανε καποιες επιλογες, που ειχαν το αφορμη πολιτικο κριτηριο,
και την εξουσια, ως μεγιστο σκοπο και νοημα.
Εδωσε πολλακις το "εκει", για να σωσει το "εδω", με αστοχο και λαθεμενο τροπο. Και πληρωνει τις επιλογες του.
Αντιθετα η Ανατολη, ακριβως λογω της εμμονης της στο "εκει", εχασε πολλες φορες την εξουσια και την ευδαιμονια του "εδω".
Αλλα αυτα δεν ηλθαν απο καποια μεταφυσικη αοριστη αιτια,
για την οποια ο εκαστοτε Παπας, δεν γνωριζει τιποτα.
Ειδικα μετα την Β' Βατικανεια Συνοδο, οπου ειχαν υποτιθεται την προθεση να ανασκαψουν το παρελθον τους,
τοσο λειουργικα οσο και ιστορικο-δογματικα, εχασαν την ευκαιρια, και εγιναν παλι μια απο τα ιδια.
Εαν τους ρωτησεις ευθεως γιατι θελουν την Ενωση των Εκκλησιων, δεν εχουν να σου δωσουν μια σοβαρη απαντηση.
Καταρχην το γεγονος και μονο οτι θεωρουν, πως υπαρχουν διαφορες "Εκκλησιες", και πρεπει να γινει μια συγχωνευση,
αποδεικνυει ποσο πιστευουν αυτο που και οι ιδιοι ομολογουν, στο Συμβολο περι: Μιας Αγιας Αποστολικης και Καθολικης Εκκλησιας.
Δηλαδη απο που να πιασεις και απο που να τελειωσεις..
Εδω εχουν φτασει να λενε, οτι: "ενταξει μωρε πως κανετε ετσι οι Ορθοδοξοι πια,
αφου εμεις λεμε οτι η διπλη εκπορευση του Παναγιου Πνευματος -κατ'αυτους-, εκ Πατρος, και εκ Υιου,
αποτελει μονο ζητημα λεκτικης ερμηνειας, και αναγνωσης.
Και πολυ ωραια λεει κανεις.
Αφου το Filioque, ειναι μονο ενα λεκτικο ζητημα, οπως λετε, και δεν αποτελει θεολογικη πραγματικοτητα αναντιρρητη,
γιατι δεν του δινετε μια να παει στο πυρ το εξωτερον, να τελειωνουμε σιγα σιγα με τις διαφορες μας;
Δηλαδη φαινεται απο τον τροπο τους, οτι θελουν και τον σκυλο σκασμενο απο το φαϊ, και την πιτα ολοκληρη.
Ε, με την ορεξη θα μεινουν..
Και ενα πουλμαν μονο με το ζορι και αυτο γεματο, να μεινουμε οι Ορθοδοξοι,
Ενωση "εν τοις πραγμασι" δεν γινεται που να χτυπιουνται.
Βασίλη μου το σχίσμα ειναι πνευματικό πέρα για πέρα, βαθιά μέσα στην ψυχή.
Το τι πολιτικές, πολιτιστικές, ηθικές, βιωτικες, κλπ επιπτώσεις έχει μια βαθιά πνευματική πληγή, είναι καταγεγραμμένα όλα στην ιστορία
vasilisalt έγραψε:Προσωπική μου άποψη είναι ότι το σχίσμα είναι βασικά πολιτικό.
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.
ΜΙΧΣ έγραψε:Βασίλη μου το σχίσμα ειναι πνευματικό πέρα για πέρα, βαθιά μέσα στην ψυχή.
Το τι πολιτικές, πολιτιστικές, ηθικές, βιωτικες, κλπ επιπτώσεις έχει μια βαθιά πνευματική πληγή, είναι καταγεγραμμένα όλα στην ιστορία
vasilisalt έγραψε:Προσωπική μου άποψη είναι ότι το σχίσμα είναι βασικά πολιτικό.
Μαρία νόμισα πως ήμουν σαφής.
Δεν εννοώ ότι έκανε πολιτική η ανατολική εκκλησία.
Εννοώ πως όσοι έφυγαν, βασικά έφυγαν για λόγους πολιτικής.
Και επειδή δεν θα ακολουθούσε ο κόσμος μηχανεύτηκαν διαφορές στα δόγματα.
Οι καθολικοί σε σχεση με εμάς.
Οι προτεστάντες σε σχέση με τους καθολικούς.
Δεν "εφυγαν". Εκει ειναι το θεμα. Δεν θεωρουν καν οτι εφυγαν.
Θεωρουν οτι πηγαν στην αληθεια.
Οτι κατεχουν αυτοι την αληθεια, και οτι οι "αλλοι" ειναι αυτοι που "εφυγαν".
Εαν ρωτησεις εναν Προτεσταντη θα σου πει οτι επειδη ειχαν φυγει οι Ρωμαιοκαθολικοι,
αυτος θεωρησε καλο, να γυρισει στις ριζες της Πιστεως, διαγραφοντας μονοκονδυλια ολη την Ιερα Παραδοση.
Εαν ρωτησεις εναν Ρωμαιοκαθολικο παλι, θα σου πει οτι επειδη εμεις οι Ορθοδοξοι "φυγαμε",
επρεπε αυτος να κρατησει τις στρεβλες δοξασιες του, και μαλιστα να τις εμπλουτισει κιολας με νεες, για να μας δειξει ποσο μακρια φυγαμε..
Το "αστειο" της υποθεσης ειναι οτι και οι δυο τους, δηλαδη Ρωμαιοκαθολικοι και Προτεσταντες, για να μας την "πουν",
πανε πισω στην πρωτη χιλιετια, με χιλιαδες μελετες, ερευνες και εργασιες, και το μονο που ανακαλυπτουν συνεχως εκπληκτοι,
ειναι το ποσο σταθεροι και προσκολλημενοι στο Ευαγγελιο και την Ιερα Παραδοση των Αποστολων ειμαστε δεμενοι εμεις.
Σε Χριστολογικο, Τριαδολογικο, Πνευματολογικο, λειτουργικο, μοναστικο, μυστηριακο, θεολογικο, ποιμαντικο, εκκλησιολογικο, σε καθε επιπεδο,
συνεχως βρισκονται μπροστα στην ακριβεια και την καλα φυλαγμενη παρακαταθηκη της Ορθοδοξου Πιστεως.
Το θεμα ειναι βαθια και ουσιωδως θεολογικο.
Σε οποιο αλλο επιπεδο εαν εξεταστει ειναι αστοχια.
Η αποδεχονται την κοινη Πιστη των Αποστολων, των Οικουμενικων Συνοδων,
με μια φραση αυτην της πρωτης χιλιετιας, προ Σχισματος, η δεν παμε πουθενα.
Με διπλωματιες, εντεχνες αλλαγες διατυπωσεων,
με το βαψιμο του μαυρου να μοιαζει με ασπρο,
δεν πειθουν κανεναν, ουτε τους εαυτους τους.
Οι ρωμαιοκαθολικοί έφυγαν και μάλιστα βίαια. Όταν οι Φράγκοι κατέλαβαν το Βατικανό καθαίρεσαν τον Ορθόδοξο πάπα και ανέβασαν το δικό τους αιρετικό πάπα. Από τότε η "Αγία Έδρα" ασχολήθηκε περισσότερο με την κοσμική εξουσία παρά με πνευματική πρόοδο των πιστών και η διάδοσή της στις άλλες ηπείρους έγινε κατά βάση με τα όπλα και τα κεφάλαια, παρά με ιεραποστολή. Έχουν απομακρυνθεί πολύ και σε πολλά θέματα από την Ορθοδοξία, ώστε σήμερα το filioque να φαντάζει μια απλή λεπτομέρεια. Δεν είναι βεβαίως έτσι, επειδή η βάση για τις περισσότερες πλάνες είναι ο λανθασμένος ρόλος στη σωτηρία του ανθρώπου που δίνουν στα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Αλλά το κριτήριο της διαμόρφωσης του σημερινού τυπικού της παπικής "εκκλησίας" ήταν στους πρώτους αιώνες μετά το σχίσμα η εξουσία και όχι η Παράδοση της Εκκλησίας.
Όσο όμως κάποιος απομακρύνεται από την Αλήθεια, τόσο ευκολότερα ανακαλύπτει την απόσταση που τον χωρίζει απ' αυτή. Εννοώ ότι σήμερα πολλές φωνές μέσα στους παπικούς επισημαίνουν, ότι έχουν ακολουθήσει λάθος δρόμο και χρειάζεται ριζική θεολογική αναθεώρηση. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει κάθε ευκαιρία να βοηθήσει τους ρωμαιοκαθολικούς να μετατρέψουν τον προβληματισμό τους, για το σημερινό κατάντημα τους, σε ουσιαστική στροφή προς την Πατερική Θεολογία και την προ του σχίσματος Παράδοση. Κανείς δεν πιστεύει ότι αυτό είναι εύκολο, όμως για το Θεό τίποτε δεν είναι δύσκολο, αρκεί να υπάρξει αγαθή προαίρεση και πραγματική απόφαση να γίνει το θέλημα του Θεού και όχι των ανθρώπων.
Ας κάνουμε κι εμείς μια προσευχή για το θέμα αυτό. Όσοι πιο πολλοί τόσο πιο καλά.
Κάντε λίγη υπομονή. Ο συγκεκριμένος πάπας έχει κάνει αρκετά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αν δεν έχουν βάση αυτά που λέει ο Διονύσης περί προπαγάνδας και υποκριτικής στροφής, θα πρέπει ν' ακολουθήσουν κι άλλα ουσιαστικά βήματα.
Εμείς πάντως πρέπει να το ευχόμαστε και όχι να φοβόμαστε μη χάσουμε τη μοναδικότητα μας!!!
