να με συγχωρείτε αδελφοι που μπαινω στο θέμα αυτό ξανά.
και ειδικά ο αγαπητός μας Διονύσης, που είχε την καλοσύνη να ανοίξει το θέμα
και να μας διαφωτίσει απο τη δική του ωφέλιμη μεριά.
α. καταρχην απο λάθος μου αναφέρθηκα σε συμπροσευχές στο προηγουμενο μηνυμα!
εννοουσα '"παραχώρηση χώρου θρησκευτικης λατρειας". τελοσπάντων..
(άλλο ενα λάθος εκ των πολλών μου..
) πάρακάτω τώρα..
β. επειδή πραγματι υπαρχουν πολλοί πνευματικοί αδελφοί εδω, θεωρώ λιγο
εποικοδομητικό να αλλάξω ελαφρά τον άξονα του θέματος. Κατα παράβαση βέβαια,
κατεξαίρεση. Για να μην ανοίγω άλλο θέμα. (σκεφτηκα να το βαλω στο αρχονταρίκι
αλλα το νομίζω λίγο βαρύ..) κ πάλι να με συγχωρείτε για το θάρρος και τα λάθη.
Νεότητα και αγνοια είναι επικίνδυνος συνδυασμός. Όταν τα νέα παιδιά δεν εχουν πάρει εμπειρία Χριστού από το περιβάλλον τους, τότε πολύ πιθανό να πέσουν στα δίχτυα της απάτης του εφήμερου γλεντιού και πολύ επιδερμικού γλυκασμου. Όπως έλεγε ο γέροντας Παίσιος, ο πονηρός ξεγελάει με ξυλοκέρατα τον άνθρωπο.
Φοβάμαι όμως μήπως δώσω λόγο εγώ για τις αμαρτίες των άλλων, επειδή δεν μπορώ να κατορθώσω να δώσω ευλογημένη και καρποφόρα μαρτυρία Χριστού. Διότι πολλοί αδελφοί μας δεν ξέρουν ούτε τα στοιχειώδη, αλλά εμένα μου δόθηκε τεράστιο τάλαντο και τεράστια ευλογία. Να γνωρίσω καθαρά και απλόχερα λόγο, βίωμα, εμπειρία και περιβάλλον Κυρίου.
Βλέποντας τετοιες εικονες πολλες φορές δεν φοβάμαι τόσο για τις ψυχες των αλλων, αλλά για τη δική μου σωτηρία. Διοτι είναι εμφανές ότι πάμπολλοι αδελφοί μου αυτοί δεν γνωρίζουν περί της αληθείας, γιαυτό πράττουν έτσι. Ενώ εγώ που έλαβα το πρώτο λαχείο των λαχείων και με προστατευσε ο Θεός τι κάνω ο άκαρπος από κει και πέρα???
Να με συγχωρείτε αδελφοί και όταν λέω ανοησίες να με διορθώνετε ή να προσεύχεστε υπερ εμού γιατί ανθρωπος ειμαι κ εγω κ πεφτω σε πολλά λάθη.
Βλεπεις νέα παιδιά, σαν τα κρύα τα νερά, 20-30 ετών και δεν ξέρουν τίποτα περι εξομολόγησης, οικογενείας, παρθενίας, αγίου Πορφυρίου, εκκλησιασμού, αμβλώσεων, θανάσιμων αμαρτημάτων, θείας οικονομίας και μετανοίας. Δεν γνώρισαν αγάπη και δεν είδαν καλή καρδιά από όλους εμάς τους πνευματικούς ανθρώπους, αλλά εχω την αίσθηση ότι γνώρισαν την κατάκριση και την πικρή αποστροφή, ανευ ανθρώπινης αγάπης, ανευ χριστιανικής αγάπης. Πολλώ δε μάλλον από χριστιανική αλήθεια, ευλογημένη ομολογία πίστεως και απλόχερη χριστιανική αγάπη. Τουλάχιστον από εμένα. Τι λόγο θα δώσω λοιπόν ο άθλιος? Πού είναι λοιπόν η μετάνοιά μου? Τα πέντε και τα δέκα λεπτά προσευχής, ή η πολύωρη καθημερινή μου πνευματική ανάπαυση και ακαρπία?
εντυπωσιακη παγκόσμια άγνοια (δεν έχουν όλοι άγνοια φυσικά, αλλά θα τολμήσω να πω ..πάρα πολλοί, με τεράαστια αγνοια.)
https://www.youtube.com/watch?v=M7CdTAiaLes
να και ένα απο το δικό μας ελληνικό χώρο..
https://www.youtube.com/watch?v=JCUanoTa8Do