Η Δικαίωση του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου

[Ermite]

μιά θαυμάσια έκδοση του Δημοσιογράφου Δημ. Ριζούλη, που διανεμήθηκε σήμερα από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

παραθέτω την Εισαγωγή του επιμελήτή της έκδοσης και τον πρόλογο του Αρχιεπισκόπου Κύπρου (οι δε άλλοι πού;; αρνήθηκαν άραγε; μόνο για την κηδεία του ενδιαφέρθηκαν..)

"Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ"
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
του Δημήτρη Ριζούλη
«Ο ρασοφόρος κήρυκας του σκοταδισμού και ο εχθρός του ευρωπαϊκού πνεύματος είναι επικίνδυνος. Οι ομιλίες του είναι ένα παραλήρημα μίσους και διχασμού που αποκαλύπτουν το απροκάλυπτα λαϊκιστικό, αντιδυτικό κι εθνορατσιστικό του πρόσωπο. Βλέπει εφιαλτικό μέλλον για την Ελλάδα και έφτασε στο σημείο να τρομοκρατεί "προφητεύοντας" και τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Αυτά ανέφερε ρεπορτάζ, στις 31 Οκτωβρίου του 2006, για όσα ειπώθηκαν σε παρουσίαση βιβλίου-λιβελογραφήματος για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, με ομιλητές (μεταξύ άλλων) τον Μιχάλη Στα- θόπουλο, τον Νίκο Σηφουνάκη και τον Στέφανο Μάνο. Μερικά χρόνια νωρίτερα (στις 30 Μαρτίου 2002), η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», που αποκαλούσε μάλιστα τον Χριστόδουλο «διασκεδαστή», έγραφε:
«Ο Παρασκευαΐδης κατασκευάζει την εικόνα ενός διεθνούς συστήματος-μπαμπούλα, το οποίο δήθεν έχει στόχο την «πνευματικότητα και γενικά τον πολιτισμό μας», καθώς και «τη διαγραφή της μνήμης... του 1821». Στην ανθελληνική αυτή συνωμοσία, συμμετέχουν προφανώς και οι απαραίτητοι εγχώριοι σύμμαχοι, οι κλασικοί Εφιάλτες. Ο Αρχιεπίσκοπος γνωρίζει πολύ καλά την «ψυχολογία της μάζας». Εκφοβίζοντας συστηματικά το ποίμνιο, καταφέρνει να το περιχαρακώνει «μέσα στο μαντρί». Στο τέλος, επειδή δεν πρόκειται να επιβεβαιωθεί το έσχατο κινδυνολογικό σενάριο περί αφανισμού του γένους, οι πιστοί θα ικανοποιηθούν από την απόδοση του ηγέτη τους».
Στις αρχές του 2012, το «εφιαλτικό μέλλον για την Ελλάδα» έχει έρθει, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πιο κοντά στη διάλυση από ποτέ, η διαγραφή της μνήμης του 1821 επιχειρείται όχι μόνο με βιβλία αλλά και τηλεοπτικές εκπομπές, ενώ και οι «σύγχρονοι Εφιάλτες» αποδείχτηκε ότι δεν είναι φαντάσματα αλλά υπαρκτά πρόσωπα. Τι έχουν, άραγε, σήμερα να πουν όλοι όσοι λοιδορούσαν τότε τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο; Πόσο άμυαλοι πρέπει να αισθάνονται αυτοί που έκαναν στόχο της ζωής τους να τον διασύρουν και δεν έβλεπαν τους κινδύνους για τους οποίους προειδοποιούσε και που σήμερα επιβεβαιώνονται; Τόνοι λάσπης χύθηκαν για τους χαρακτηρισμούς «ευρωλιγούρηδες και γραικύλοι», αλλά σήμερα όλοι παραδέχονται ότι υπήρξαν τέτοιοι και μας οδήγησαν στην καταστροφή. Κι όλα αυτά, μόλις τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του.
Μετά το προηγούμενο βιβλίο για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, πολλοί μού ζήτησαν να υπάρξει συνέχεια με ένα δεύτερο μέρος. Έως πρόσφατα, δεν είχα την πρόθεση να το κάνω, αν και υπήρχαν δεκάδες σπουδαία κείμενα που δεν είχαν συμπεριληφθεί σ' εκείνη την έκδοση. Ωστόσο, η εξέλιξη των γεγονότων είναι τέτοια, που με ανάγκασε να καταγράψω και να υπενθυμίσω ότι όσα ζούμε σήμερα (αν και μας βρήκαν απροετοίμαστους) είχαν προβλεφθεί στο μεγαλύτερό τους μέρος. Υπήρξε κάποιος που, λίγο καιρό πριν, έβλεπε ό,τι όλοι οι υπόλοιποι αγνοούσαμε. Εξηγούσε, ανέλυε, προέβλεπε, φώναζε μερικές φορές, αλλά ο λόγος του άλλοτε παρουσιαζόταν ως γραφικός και άλλοτε παραποιούνταν.
Το βιβλίο αυτό είναι η απόδοση δικαιοσύνης και η ουσιαστική δικαίωση ενός χαρισματικού και διορατικού πνευματικού ηγέτη. Είναι η πλήρης επιβεβαίωσή του για τους κινδύνους που διέβλεπε και που βρίσκονται σήμερα ενώπιον μας. Είναι μια δικαίωση που ήρθε πιο σύντομα απ' όσο κανείς θα μπορούσε να φανταστεί.
Ο μακαριστός Χριστόδουλος, στις περισσότερες δημόσιες παρεμβάσεις του, επέμενε στα εξής στοιχεία:
1. Τον κίνδυνο πολτοποίησης, αποκοπής από τις πνευματικές και ιστορικές μας ρίζες, απανθρωποποίησης της κοινωνίας και αδιαφορίας που θα μας καταστήσει ευάλωτους και απροστάτευτους έναντι οποιασδήποτε απειλής.
2. Την προσπάθεια αποχριστιανοποίησης, με στόχο μια κοινωνία χωρίς Θεό και πίστη, με μόνο σκοπό την κατανάλωση και την υιοθέτηση ξένου τρόπου ζωής.
3. Την κυριαρχία των πολυεθνικών και των τραπεζών, που θέλουν να ελέγχουν, μέσω του χρήματος, τις τύχες του κόσμου.
4. Την επιβολή της παγκοσμιοποίησης για να εξυπηρετούνται οι αγορές, με την επιβολή «πρόθυμων» ηγετών που θα λειτουργούν σαν τύραννοι.
5. Την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη που, αν χαθεί στον βωμό των συμφερόντων, θα φέρει την ουσιαστική διάλυση της Ε.Ε.
6. Τη σκόπιμη περιθωριοποίηση και εξόντωση όσων αντιστέκονται.
7. Την επιστροφή στις σταθερές αξίες της ορθοδοξίας και του ελληνισμού, που θα μας κρατήσουν όρθιους στα δύσκολα και οι οποίες συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους.
8. Την αποδοχή της επιστημονικής προόδου, αλλά με κανόνες που θα προστατεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
9. Την εθνική υπερηφάνεια και την ανάγκη προστασίας της εθνικής μας ταυτότητας και μνήμης.
10. Την επικράτηση του χριστιανικού πνεύματος και της αγάπης.
Όταν, το 2005, ο Χριστόδουλος μιλούσε για «σχέδιο κατά της Ελλάδας», κάποιοι τον έβρισκαν υπερβολικό. Όταν, το 2006, είπε «να είστε έτοιμοι γιατί κάποιοι προετοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας», πολλοί δεν τον πήραν στα σοβαρά, υπνωτισμένοι από την εικονική πραγματικότητα της δήθεν «ισχυρής Ελλάδας». Όταν, το 2007, στο τελευταίο του μήνυμα, προέτρεπε για «αντίσταση και ανάκαμψη για ό,τι κινδυνεύει», είχε δει τις δύσκολες μέρες που έρχονταν και ήθελε να προειδοποιήσει.
«Οι Ευρωπαίοι έδειξαν πως δεν θέλουν το καλό μας και έγιναν αίτιοι εθνικών συμφορών. Τώρα είμαστε αδελφοί με τους Ευρωπαίους. Και καλά κάναμε. Να τα ξεχάσουμε όλα; Να τα συγχωρήσουμε ναι, να τα ξεχάσουμε όχι. Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί. Τώρα ο κίνδυνος είναι να υποστούμε μια νέα Άλωση», έλεγε λίγο μετά την ενθρόνισή του, 14 χρόνια πριν, και είχε τόσο δίκιο.
Στις σελίδες που ακολουθούν, θα βρείτε σπουδαία κείμενα, σε έξι ενότητες, με τις απόψεις του μακαριστού που δικαιώθηκαν για όλα τα σύγχρονα ζητήματα. Κάποιες απολύτως ξεκάθαρα (όπως ότι θα μας κυβερνήσουν μια μέρα οι τραπεζίτες) και κάποιες με βάση τον συνολικό τρόπο σκέψης του. Η ορθότητα και η σοφία των λόγων του, πάντως, ακόμα δεν έχει πλήρως αποκαλυφθεί. Το μέλλον, είναι βέβαιο, κρύβει ακόμη περισσότερες δικαιώσεις για έναν από τους χαρισματικότερους σύγχρονους Έλληνες.

Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι ο Χριστόδουλος δεν έπαψε ποτέ να ονειρεύεται, να ελπίζει και να αισιοδοξεί. Πίστευε με πάθος στις δυνατότητες των Ελλήνων. Ακόμη κι όταν περιέγραφε τις άγριες μέρες που θα έρθουν, δεν έχανε την ελπίδα του, όπως δεν την έχασε κατά τη δύσκολη περίοδο της ασθένειάς του. Τα όνειρα που είχε δεν δίσταζε να τα μοιραστεί κι ας τον έλεγαν ακραίο ή επικίνδυνο. Έτσι, το βιβλίο κλείνει με ένα σπουδαίο κείμενό του για τη Σμύρνη και τη μέρα που θα ελευθερωθεί, όπου περιγράφει προφητικά τη «μικρασιατική αποκάλυψη» με συγκλονιστικό τρόπο. Θα είναι τότε που θα λάβουν τα όνειρα εκδίκηση, όπως γράφει ο ίδιος (επικαλούμενος τον Ελύτη). Ένα άλλο παρόμοιο όνειρό του είχε αποκαλύψει το 2003, τραγουδώντας «πάλι με χρόνια με καιρούς...» και έσπευσαν κάποιοι να τον χαρακτηρίσουν «εθνικά επικίνδυνο». Είπε λοιπόν μετά το τραγούδι ότι δεν θα αργήσει η μέρα που η Παναγία Σουμελά στον Πόντο θα ξαναλειτουργήσει. Στις 15 Αυγούστου 2010, ήχησαν ξανά στην Τραπεζούντα οι καμπάνες της μονής, που είχαν σιγήσει για 88 χρόνια, καλώντας τους πιστούς στην ιστορική θεία λειτουργία που ακολούθησε. Το όνειρο του Χριστόδουλου βγήκε αληθινό μόλις επτά χρόνια μετά. Για να αποδειχτεί ότι τελικά τα όνειρα παίρνουν εκδίκηση.
Αιωνία του η μνήμη.


ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου
Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου
κ.κ. Χρυσοστόμου
Οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες της Γης που ελέγχουν τις διεθνείς αγορές, και οι πολιτικοί και διανοούμενοι που τους στηρίζουν, εδώ και περίπου είκοσι χρόνια, επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα πλανητικό σύστημα πλουτισμού τους, την παγκοσμιοποίηση. Σ' αυτό το σύστημα, θύματα είναι οι φτωχοί και αδύναμοι λαοί. Για να πραγματοποιήσουν τον σκοπό τους, χρησιμοποιούν ως μέσο τη μετατροπή των συγκεκριμένων λαών σε άμορφες μάζες, που θα αποτελούνται από ανθρώπους χωρίς ρίζες, χωρίς πατρίδα, χωρίς Ιστορία, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς συνείδηση, εντέλει χωρίς αντιστάσεις και, ως εκ τούτου, θα μεταβληθούν σε πειθήνια όργανά τους.
Πρόκειται για τραγική και απάνθρωπη παραποίηση του μηνύματος του Ιησού Χριστού περί της οικουμενικότητας. Ο Χριστός, προτού αναληφθεί στους ουρανούς, είπε στους μαθητές Του να πορευτούν και να μεταφέρουν σε όλους τους λαούς τη διδασκαλία Του, «βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Ματ. κη' 19). Η οικουμενικότητα που δίδαξε ο Κύριος μας στηρίζεται στην αγάπη και στον σεβασμό του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο, στον οποίο αναγνωρίζει αξία μεγαλύτερη από όλους τους θησαυρούς της Γης. Η αγάπη αυτή είναι μεγαλόψυχη, ανεκτική και με πλατιά καρδιά· γίνεται ευεργετική και ωφέλιμη, δεν σκέπτεται το κακό, λυπάται όταν βλέπει την αδικία και, αντίθετα, χαίρει όταν βλέπει το δίκαιο και την αλήθεια να επικρατούν και, ακόμη, δείχνει αλληλεγγύη και σκεπάζει τις ελλείψεις του συνανθρώπου (Α' Κορ. ιγ', 1-13).
Παράλληλα, ο Ιησούς Χριστός δίδαξε τον σεβασμό στα συστατικά στοιχεία που αποτελούν την ψυχή του κάθε ανθρώπου, από τα πρώτα των οποίων είναι η πατρίδα. Ο ίδιος, όταν πλησίαζε στην Ιερουσαλήμ και την είδε από μακριά, έχυσε άφθονα δάκρυα γι' αυτήν, επειδή γνώριζε τα δεινά που την ανέμεναν (Λουκ. ιθ' 41). Επίσης, μπορεί η σωτηρία του ανθρώπου να ξεκινά από ένα συγκεκριμένο έθνος, αλλά Εκείνος την εξαπλώνει σε όλα τα έθνη, σεβόμενος απολύτως την ιδιοπροσωπία τους. Ο Ιησούς δεν θέλησε να κάνει όλους τους ανθρώπους Εβραίους στην εθνότητα, αλλά μέλη της Εκκλησίας Του, με τη διατήρηση όλων των εθνικών γνωρισμάτων της ψυχής και της ζωής τους.
Για την παγκοσμιοποίηση, πρώτοι μίλησαν οι Μαρξ και Ένγκελς, από τα μέσα του 19ου αιώνα. Ήταν πεπεισμένοι ότι, με την παγκόσμια επικράτηση του προλεταριάτου, θα καταλύονταν τα εθνικά και πολιτισμικά σύνορα, θα εξουδετερώνονταν οι δυνάμεις του πατριωτισμού και της θρησκείας, θα ηττάτο η αστική τάξη και η ανθρωπότητα θα ευημερούσε και θα γυρνούσε την πλάτη στους πολέμους, στην τυραννία και στη φτώχεια. Κατά τον 20ό αιώνα, το σύστημα των Μαρξ-Ένγκελς δοκιμάστηκε, αλλά, στην πράξη, οδήγησε στην ηθική, κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση τους λαούς στους οποίους επικράτησε. Γι' αυτό και, το 1989, κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.
Παραλλαγή της παγκοσμιοποίησης των Μαρξ-Ένγκελς είναι αυτή των ισχυρών των αγορών, που ιδεολογικά τούς στηρίζουν οι νεοφιλελεύθεροι. Όπως υποστηρίζουν, η κατάργηση των συνόρων και προοδευτικά των πολιτισμών και της ιδιοπροσωπίας των λαών θα τους οδηγήσει στην ελευθερία, στην ειρήνη και στην ευημερία. Ο Φρίντμαν, θεωρητικός της νεοφιλελεύθερης σκέψης και της παγκοσμιοποίησης, θεωρεί ότι «η κύρια αιτία των συγκρούσεων και των πολέμων είναι το κράτος-έθνος». Με την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2009, και αυτοί, όπως αποδείχθηκε, έπεσαν έξω.
Ο Βρετανός φιλόσοφος Τζον Γκρέι, σε άρθρο του στο «New York Review of Books», τον Οκτώβριο του 2005, απαντά στον Φρίντμαν ότι η πραγματικότητα διαψεύδει τις ιδέες του, αφού η εθνική συνείδηση κυριαρχεί στις ενέργειες των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών, οι οποίες προωθούν την παγκοσμιοποίηση, όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ολλανδία. Γι' αυτές τις χώρες, «παγκοσμιοποίηση» σημαίνει να δεχτούν οι ασθενέστερες οικονομικά και στρατιωτικά χώρες τις δικές τους αντιλήψεις για τη ζωή και τον άνθρωπο. Κατά τον Γκρέι, ο 21ος αιώνας θα σημαδευτεί από μια σειρά εθνικιστικών συγκρούσεων για τον έλεγχο των πρώτων υλών που είναι απαραίτητες για την οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη των μεγάλων χωρών. Και οι συγκρούσεις αυτές θα είναι σε βάρος των μικρών και των αδύναμων χωρών, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος. Σημειώνω ότι μαρξιστές και νεοφιλελεύθεροι κάνουν το ίδιο λάθος· βλέπουν, δηλαδή, τους ανθρώπους μόνο ως μηχανές και αριθμούς. Ο δογματισμός τους και τα μεσσιανικά τους επιχειρήματα προκαλούν τη νοημοσύνη του σύγχρονου ανθρώπου, γιατί είναι ξένα προς την καθημερινή πραγματικότητα και οδηγούν σε τραγικό αδιέξοδο την ανθρωπότητα.
Εναντίον αυτής της παγκοσμιοποίησης, που οδηγεί στην ψυχική εξαθλίωση, προ πάντων των μικρών σε μέγεθος και ισχύ λαών, αγωνίστηκε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Κατά την ειρηνική του επίσκεψη στην Αγιοτάτη Εκκλησία της Κύπρου και στην ομιλία του στον Καθεδρικό Ναό της Λευκωσίας, την 30ή Απριλίου 2007, σημείωσε μεταξύ των άλλων: «Το θλιβερό γεγονός της περιφρονήσεως της ανθρωπινής αξίας και ζωής κατά την παρούσαν εποχήν της παγκοσμιοποιήσεως προβάλλει εντονώτατα την αξίαν του λόγου του Θεού και την αποστολήν της Εκκλησίας να δώση εις τον σύγχρονον άνθρωπον την μόνην σώζουσαν πρότασιν, την αλήθειαν του Ευαγγελίου, η οποία τυγχάνει η μόνη αληθής εγγύησις της αρτίας ζωής και της ειρηνικής συμβιώσεως των ανθρώπων». Επίσης, ομιλών σε εκδήλωση στην Πάφο για τον ήρωα-εθνομάρτυρα του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ Ευαγόρα Παλληκαρίδη, ο αείμνηστος προκαθήμενος της ελλαδικής Εκκλησίας ανέλυσε τη μεθοδευμένη προσπάθεια υπονόμευσης των θεσμών του έθνους και αλλοίωσης των ταυτοτικών του στοιχείων. Ως στάδια υλοποίησης αυτού του σχεδίου επισήμανε την αναθεώρηση της Ιστορίας, την εκκοσμίκευση της Εκκλησίας, τον εξωραϊσμό του αποκαλούμενου εκσυγχρονισμού, προς χάριν δήθεν της ανταγωνιστικότητας, στον βωμό του οποίου πρέπει να θυσιάζονται τα ιδιώματα της ιδιοπροσωπίας μας, και την προβολή της καταναλωτικής κοινωνίας, με αντάλλαγμα τη σιωπή μας και τον περιορισμό των πνευματικών και αξιακών διεκδικήσεών μας. «Απέναντι στην κατάσταση αυτή», πρόσθεσε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, «οφείλουμε να αγωνιστούμε για την ενίσχυση των ταυτοτικών μας στοιχείων, δηλαδή της πνευματικής μας ταυτότητας και της ελληνορθόδοξης παράδοσής μας, κορυφαία στοιχεία των οποίων είναι η ορθόδοξη πίστη μας, η κοινωνική μας συνοχή και ομοιογένεια, η ιερή ελληνική γλώσσα, η οικογένεια και η γνήσια αγάπη προς την πατρίδα και το έθνος...»
Κατά το κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε μετά τη συνάντηση των αντιπροσωπιών των δύο Εκκλησιών και που υπογράφηκε από τον μακαριστό και από εμένα, μεταξύ των άλλων υπογραμμίστηκε ότι «ο κυπριακός ελληνισμός παραμένει αταλάντευτα προσηλωμένος στις πνευματικές και εθνικές του καταβολές. Κυριαρχείται από το αδιαπραγμάτευτο αίτημα μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του κυπριακού προβλήματος, που θα επανενώνει πραγματικά την Κύπρο σ' ένα ελεύθερο, ενιαίο, ανεξάρτητο και δημοκρατικό κράτος».
Η Εκκλησία της Κύπρου δοκιμάστηκε και εξακολουθεί να δοκιμάζεται σκληρά. Γνώρισε διάφορους απάνθρωπους δυνάστες, αλλά δεν υπέκυψε. Κλήρος και λαός αντιστάθηκαν και ανθίστανται στην αλλοίωση του θρησκευτικού και του εθνικού τους φρονήματος. Μπορούμε να το δηλώσουμε και να το καυχηθούμε εν Κυρίω ότι ουδείς άλλος λαός, πλην του ελληνικού, θα επιβίωνε έπειτα από τόσους αιώνες άγριας καταπίεσης και προσπαθειών των δυναστών του να ξεριζώσουν την πίστη και την παράδοσή του. Οι Έλληνες της Κύπρου έχουμε το ιστορικό προνόμιο να διατηρούμε τις εθνικές και θρησκευτικές μας παραδόσεις, αν και εξακολουθούμε να νιώθουμε, ακόμη και σήμερα, την καταπίεση, υπό τη μορφή απειλών και επιχείρησης επιβολής των επιδιώξεων του ισχυρότερου στα όπλα.
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, κατά την εις την Εκκλησία της Κύπρου επίσκεψή του, μας προσέφερε πολλά και μας συγκίνησε βαθιά με τη ζέουσα πίστη του, τον ξεχειλίζοντα πατριωτισμό του και τον ιεραποστολικό του ζήλο. Δύο περίπου μήνες πριν από την εκδήλωση της ασθενείας του, η οποία τον οδήγησε τελικά στη θριαμβεύουσα Εκκλησία, ήταν κοντά μας και ουδέν μας έδειξε περί αυτής. Αντιθέτως, με την πάλλουσα από Χριστό και πατρίδα καρδιά του, επισκέφτηκε, μίλησε και διέγειρε συνειδήσεις σε κάθε γωνιά της ελεύθερης Κύπρου. Μιλώντας στους μαθητές του Παγκυπρίου Γυμνασίου τόνισε πως ήρθε στην Κύπρο Ελλαδίτης και φεύγει Κύπριος.
Εμείς, σήμερα, του απαντούμε ότι αταλάντευτοι συνεχίζουμε, ως Εκκλησία, τον αγώνα τον καλό, για να διατηρήσουμε την πίστη και τον εθνισμό μας στη γη αυτή των προγόνων μας. Δεν υποστέλλουμε τη σημαία, δεν υποκύπτουμε σε απειλές και δεν μπαίνουμε στη λογική των εκβιαστικών διλημμάτων. Και δεν ξεχωρίζουμε τους εαυτούς μας από τους υπόλοιπους Έλληνες, τους Μακεδόνες, τους Θεσσαλούς, τους Πελοποννήσιους ή τους Κρητικούς, και πιστεύουμε πως τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι κοινά.
Ενωμένοι έχουμε αποδείξει ότι επιτυγχάνουμε πράγματα που γι' άλλους είναι ακατόρθωτα και ενωμένοι θα τα καταφέρουμε και στη σημερινή κρίση και θα λύσουμε το πρόβλημα της κατοχής στο νησί μας. Αν δεν αντισταθούμε ενωμένοι στις δύσκολες καταστάσεις που περνάμε και υποκύψουμε στις διασπαστικές προπαγάνδες, θα χαθούμε ύλοι μαζί. Ο ελληνισμός είναι ενιαίος, με κέντρο σήμερα την Αθήνα. Αυτή είναι η σώζουσα αλήθεια και αυτό είχε ως βίωμα ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Μετ' ευχών,
Ο ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ