Σαν σήμερα...

[theodore]

Χριστός Ανέστη αδέλφια.Είναι κάτι που θέλω να μοιρασθώ μαζί σας.Είναι κάτι που έζησα και δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ...
Σας παραθέτω πιο κάτω το περσινό δημοσίευμα στις 24 Απριλιου 2011 από την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Έθνος.

"...Σοκ στο πανελλήνιο αλλά και οργή για το αιματοβαμμένο έθιμο των βεγγαλικών την Ανάσταση, που κάθε χρόνο αφήνει πίσω νεκρούς και τραυματίες, έχει προκαλέσει ο βαρύτατος τραυματισμός του 7χρονου αγοριού, που δέχτηκε στο πρόσωπο φωτοβολίδα στην είσοδο του ναού της ενορίας Δροσιάς Χαλκίδας.
Ο επτάχρονος, γιος του ιερέα της ενορίας, δίνει μάχη για τη ζωή του στη μονάδα εντατικής θεραπείας του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία», ενώ έχει χάσει οριστικά το αριστερό του μάτι.
Το παιδάκι στεκόταν δίπλα στον πατέρα του, ντυμένο και αυτό παπαδάκι, την ώρα που ο πάτερ Διονύσιος έψαλε το «Χριστός Ανέστη», λίγα λεπτά μετά την Ανάσταση, όταν ξαφνικά τον χτύπησε στο κεφάλι μια ναυτική φωτοβολίδα.
Τη φωτοβολίδα εκτόξευσε ένας 25χρονος κάτοικος της περιοχής, με ειδικό πιστόλι, χωρίς να σκεφτεί στοιχειωδώς τον κίνδυνο που προκαλούσε ρίχνοντάς τη μέσα στον κόσμο.
Η φωτοβολίδα ειδικού τύπου άρχισε να πέφτει με μικρό αλεξίπτωτο από τον ουρανό και κατέληξε στην είσοδο της εκκλησίας, πάνω στο κεφαλάκι του 7χρονου Χρήστου.
Μέσα σε μια στιγμή, η χαρά της Ανάστασης έγινε θρήνος και ο ιερέας έντρομος άρχισε να καλεί σε βοήθεια, βλέποντας τον μικρό γιο του σε τραγική κατάσταση.
Κάποιοι, περισσότερο ψύχραιμοι, άρπαξαν το παιδί και το μετέφεραν στο Νοσοκομείο Χαλκίδας, όπου όμως έκριναν ότι έπρεπε να διακομιστεί αμέσως στην Αθήνα.
Με ασθενοφόρο και συνοδεία περιπολικών της ΕΛ.ΑΣ. ο 7χρονος μεταφέρθηκε στο «Αγία Σοφία», όπου διαπιστώθηκε ότι έχει πολύ βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση και νοσηλεύεται διασωληνωμένος και σε καταστολή στην εντατική, ενώ η κατάσταση της υγείας του χαρακτηρίζεται κρίσιμη.
Συγκινητική ήταν, όμως, και η μεγαλοψυχία του πάτερ Διονυσίου, ο οποίος παρά τον πόνο του δήλωσε ότι δεν επιθυμεί την ποινική δίωξη του 25χρονου, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε συλληφθεί..."

Αυτό το γεγονός είχε συγκινήσει το πανελλήνιο.Ομολογουμένως,δεν ξέρω το γιατί, είχα συγκινηθεί πάρα πολύ κι εγώ.Είμαι πατέρας και ο Χρηστάκης είχε την ίδια ηλικία με τον γιό μου.
Θυμάμαι πέρυσι ήταν Δευτέρα του Πάσχα του Αγίου Γεωργίου και ακούγοντας αυτήν την είδηση ήταν σαν να με χτύπησε κάτι πολύ δυνατά.Ένιωσα τόση λύπη , τόση στενοχώρια που δεν άντεξα.Σηκώθηκα και έτρεξα και πήγα στο Νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία να συμπαρασταθώ σε αυτήν την οικογένεια.Δεν τους ήξερα.Δεν τους είχα δει ποτέ.
Ρωτώντας, αφότου έφθασα, έμαθα τελικά πού ήταν ο μικρός Χρηστάκης.Ήταν στην εντατική στον 3ο όροφο του Νοσοκομείου.Στον προθάλαμο αντικρύζω έναν Παπά.Τον ένστικτό μου λέει ότι πρέπει να είναι ο πατέρας του.
Του κάνω νόημα και μου ανοίγει την γυάλινη πόρτα που είναι ο προθάλαμος της εντατικής.
-Ηρθα να σας δω και να σας ρωτήσω πως πάει ο Χρηστάκης του λέω.
-Μου απαντά ότι δίνει αγώνα να κρατηθεί στην ζωή.
Είναι χαμογελαστός και αισιόδοξος.Είναι ήρεμος.Περίμενα να βρώ έναν άνθρωπο συντετριμένο και να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του.Αλλά μάλλον τον ευατό μου φανταζόμουνα, εαν ήμουν στην θέση του
-Θα προσευχηθούμε όλοι του λέω να σωθεί ο Χρηστάκης.Να γίνει το Θαύμα...
-Σε ευχαριστώ.Ο Κύριος μαζί σου μου απαντά.
Τον κοιτάζω στα μάτια και ψάχνω να βρώ τον πόνο, να αντικρύσω το "γιατί Θεέ μου", να αντικρύσω το ράγισμα της καρδιάς.
Δεν βρίσκω τίποτα από όλα αυτά.
Τον χαιρετάω και του δίνω αγίασμα από την Παναγία της Τήνου που είχα πάει.Με ευχαριστεί ολόψυχα.
Εκείνη την στιγμή βουρκώνω. τα δάκρυα μου τρέχουν ασταμάτητα, δεν μπορώ να τα συγκρατήσω...
Εκείνος με παρηγορεί...
Φεύγω με τα δάκρυα στα μάτια, χαιρετώντας τον.Τρέχω στα σκαλοπάτια κατεβαίνοντας σαν τον τρελλό.Μπαίνω γρήγορα στο αμάξι.Τότε ρωτάω τον ευατό μου, γιατί τρέχεις; Ποιός σε κυνηγάει; Ποιός σε πείραξε;
Εκείνη την στιγμή συνηδειτοποιώ την δική μου μικρότητα,απιστία και ταυτόχρονα την μεγαλοσύνη, την πραότητα, την αγιοσύνη, την πίστη του Πάτερ Διονύσιου.Βουνό πίστεως αυτός ο Πατέρας.Βάζω μπρος το αυτοκίνητο αλλά δεν μπορώ να φύγω.Τα μάτια μου έχουν θολώσει από τα δάκρυα.Νιώθω ότ είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου.Μονολογώ και λέω ποιός έδωσε κουράγιο και ελπίδα σε αυτήν την τραγική κατάσταση; Συνειδητοποιώ ότι ο Πάτερ Διονύσιος έδωσε τελικά κουράγιο σε εμένα.Τον άνθρωπο που περιμένα να δώ στο Νοσοκομείο ήταν ο κρυμένος ευατός μου.Ο άπιστος...
Τον επισκέφθηκα και την μεθεπόμενη ημέρα.Έμαθα κιόλας ότι μπαίνει σε θαλάμους παιδιών μετά από πρόσκληση των γονέων τους και διαβάζει ευχές!!!
Μα είναι δυνατόν ; σκέφτομαι.Πάνω στον πόνο του που, που, που βρίσκει τόση δύναμη; που βρίσκει τόση πίστη;

Δυστυχώς όμως ο μικρός Χρηστάκης δεν άντεξε και έφυγε από την ζωή μετά από μια εβδομάδα στην εντατική του Νοσοκομείου.
Έγινε Άγγελος δίπλα στον Κύριο μας.Ηθελα να πάω στην κηδεία του στην Δροσιά Χαλκίδος.Αλλά δεν είχα την δύναμη.Σκεφτόμουν…δεν άκουσε ο "Κύριος" τις προσευχές μας.Ήθελε να τον κάνει Άγγελο, δίπλα του.Σκεφτόμουν τον πόνο του πατέρα εκείνου, του Πάτερ Διονύσιου.Τέτοια πίστη δεν έχω ξαναδεί, δεν έίχα δει άνθρωπο που ο γιός του να χαροπαλεύει και να είναι χαμογελαστός και να διαβάζει ευχές σε όλα τα άρρωστα παιδάκια των θαλάμων.

Συμπληρώνοντας φέτος ένα χρόνο από τον χαμό του Χρηστάκη πήγα να τον βρώ.Έτυχε και έκανα Πασχα στο εξοχικό μου στην Αυλίδα.Ξεκίνησα να τον βρώ. Πήγα στην Δροσιά.Ρώτησα δυο-τρία μαγαζιά και με κατατόπισαν.
Μόλις στάματησα έξω από τοσπίτι του εκείνη την στιγμή ερχόταν από την εκκλησία.Διασταυρώθηκαν οι ματιές μας.
-Χριστός Ανέστη Πάτερ του λέω
-Αλήθώς ο "Κύριος" μου απαντά.Κάπου σε έχω ξαναδεί μου λέει
-Του απαντώ ότι είμαι ο Θοδωρής που είχα έρθει πέρυσι στο Νοσοκομείο για τον μικρό Χρηστάκη
-Ναί, ναί μου λέι, σε θυμάμαι
-Πάτερ του λέω δεν μπόρεσα να έρθω πέρυσι στην κηδεία του Χρηστάκη.Προσευχήθηκα Πάτερ Διονύσιε,συνέχισα, για να γίνει ένα θαύμα, ένα θαύμα που θα έκανε τον Χρηστάκη να γίνει καλά
-Μα έγινα θαύμα μου λέει.Τον πήρε ο "Κύριος" μαζί του.Τίποτα στην ζωή αυτή δεν είναι δικό μας μου απαντά...

Εκεί την στιγμή τα πόδια μου λυγίσανε.Η καρδιά μου φτερούγισε.Τα δάκρυα φεύγανε ασυγκράτητα.Δεν πατούσα στην γή.Προσπαθούσα να συνηδειτοποιήσω ότι εκείνη την στιγμή μιλούσα με έναν "Αγιο".
Αισθάνθηκα την μηδενικότητα της ύπαρξής μου τόσο που γονάτισα και έσκυψα και φίλησα το χέρι του.Δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό σε κανέναν άνθρωπο.

Μπήκα στο αμάξι μου βιαστικά και σκεφτόμουν πως μίλησα με ένα Άγιο.Έζησα ένα Θαύμα.Έαν μπορούσα να βγάλω την καρδιά μου από το σώμα μου θα την άφηνα εκείνη την στιγμή εκεί...

Θα σε θυμάμαι για πάντα μικρέ Χρηστάκη...εάν και δεν σε γνώρισα ποτέ.

[agiooros]

Σε ευχαριστούμε Θεόδωρε.

[dionysisgr]

Nα ζησεις Θεοδωρε.
Να ζεις με την καρδια και την πιστη, να πορευεσαι.

Ετσι πρεπει να πορευομαστε με πιστη, αυτο δεν το εχουμε απο μονοι μας,
αλλα αυτην την δινει και την ενισχυει μεσα απο τα βασανα μονο ο Χριστος,
ο πρωτος Μεγαλομαρτυρας του Γολγοθα.

Πιστη που δεν εχει ψηθει στο καμινι, δεν ειναι πιστη, αλλα βολεμα, και ρουχο προς επιδειξη.
Ενω πιστη που δοκιμαστηκε, ειναι ενα κατασαρκα φορεμενο ρασο, αφιερωσεως και υπομονης.

Εγω εχω τον πατερα μου με πνευμονια στο Σωτηρια, και αντι να προσευχομαι γιαυτον,
προχθες διαβαζα ευχες για τον διπλανο του, που πεθαινε απο καρκινο του πνευμονα,
με τον ρογχο να εχει ξεκινησει, απο βραδις, και να αποχαιρετα μονος, αυτην την προσκαιρη ζωη.

Αυτο δεν το λεω για να το παιξω "καλος" και "πνευματικος",
αλλα για να καταλαβουμε ολοι μας,
οτι παντα υπαρχουν πιο δυσκολες καταστασεις απο την δικη μας,
και να λεμε παντα Δοξα τω Θεω, παντων ενεκεν,
και να μην απελπιζομαστε,
οπως ο Αποστολος Παυλος μας το λεει ξεκαθαρα:

"Ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων,
ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα."

Εκανα κομποσχοινι για τον πατερα μου, οπως θα καναμε ολοι,
και διαβασα ευχες για τον ψυχορραγουντα, πιο πολυ ωρα,
χωρις να ξερω ουτε το ονομα του.

Τι σημασια εχει; Το ξερει ο Θεος. Σημερα αυτος, αυριο εμεις.

Ολοι με το διαβατηριο στο χερι ειμαστε.

Ειμαστε ολοι εικονες, προσωπα εκ Θεου,
και οφειλουμε να ζουμε, μονο μεσα απο τους αλλους.

Οχι για τον εαυτο μας.
Μονο ετσι επιβεβαιωνουμε οτι ειμαστε τεκνα του Τριαδικου Προσωπικου Θεου μας.

Ετσι κινειται και ο Ιερεας αυτος, που γνωρισες.
Σε αυτο το χαρισματικο διαπροσωπικο πλαισιο, προσφορας και χαρας.

Ζει πανω απο το εγω, για το εμεις. Και νικα, με την Χαρη του Ανασταντος Χριστου,
που γεννηθηκε, εζησε, πεθανε, αναστηθηκε, κατεξοχην για τους αλλους.

Και οπως νικησε ο Χριστος, ετσι νικησε και ο Ιερεας, τον θανατο,
και ζει το Φως της Αναστασεως απο τωρα.

Ευχαριστουμε που μας τιμησες με την εμπειρια σου αυτη,
που ειναι σπανια πνευματικη στιγμη και παρακαταθηκη,
και σαφως ευνοηθηκες απο την Θεια Προνοια,
αλλα και την καλη σου προαιρεση.

[ΜΙΧΣ]

Χριστός Ανέστη αδέλφια............
-Μα έγινα θαύμα μου λέει.Τον πήρε ο "Κύριος" μαζί του.Τίποτα στην ζωή αυτή δεν είναι δικό μας μου απαντά...

Εκεί την στιγμή τα πόδια μου λυγίσανε.Η καρδιά μου φτερούγισε.Τα δάκρυα φεύγανε ασυγκράτητα.Δεν πατούσα στην γή.Προσπαθούσα να συνηδειτοποιήσω ότι εκείνη την στιγμή μιλούσα με έναν "Αγιο".
Αισθάνθηκα την μηδενικότητα της ύπαρξής μου τόσο που γονάτισα και έσκυψα και φίλησα το χέρι του.Δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό σε κανέναν άνθρωπο.

Μπήκα στο αμάξι μου βιαστικά και σκεφτόμουν πως μίλησα με ένα Άγιο.Έζησα ένα Θαύμα.Έαν μπορούσα να βγάλω την καρδιά μου από το σώμα μου θα την άφηνα εκείνη την στιγμή εκεί...

Θα σε θυμάμαι για πάντα μικρέ Χρηστάκη...εάν και δεν σε γνώρισα ποτέ.

Θοδωρή! Καλέ μου αδελφέ.... νομίζω ότι συντελέστηκαν τρία και όχι μόνο ένα θαύμα! Το πονεμένο μωρό έγινε άγγελος στην αγκαλιά του Κυρίου μας, στην καρδιά σου έγινε το δεύτερο, και το τρίτο είναι ότι βρήκες τον πνευματικό σου πατέρα! Σ' αγαπώ κι ας μη σε ξέρω... σ' ευχαριστώ για τα θαύματα που μοιράστηκες μαζί μας! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Αδελφέ μου!!!

[ΜΙΧΣ]

Εκανα κομποσχοινι για τον πατερα μου, οπως θα καναμε ολοι,
και διαβασα ευχες για τον ψυχορραγουντα, πιο πολυ ωρα,
χωρις να ξερω ουτε το ονομα του.

Τι σημασια εχει; Το ξερει ο Θεος. Σημερα αυτος, αυριο εμεις.

Ολοι με το διαβατηριο στο χερι ειμαστε.

Ειμαστε ολοι εικονες, προσωπα εκ Θεου,
και οφειλουμε να ζουμε, μονο μεσα απο τους αλλους.

Οχι για τον εαυτο μας.
Μονο ετσι επιβεβαιωνουμε οτι ειμαστε τεκνα του Τριαδικου Προσωπικου Θεου μας.

Περαστικά στον αγαπημένο σου πατέρα, Διονύση! Εύχομαι ψυχική, πνευματική και σωματική υγεία γι αυτόν και όλη σου την οικογένεια!
Συμφωνώ με τα λεγόμενά σου. Είναι και ενθαρρυντικά και παρηγορητικά. Χριστός Ανέστη αδελφέ μου.

[theodore]

Θοδωρή! Καλέ μου αδελφέ.... νομίζω ότι συντελέστηκαν τρία και όχι μόνο ένα θαύμα! Το πονεμένο μωρό έγινε άγγελος στην αγκαλιά του Κυρίου μας, στην καρδιά σου έγινε το δεύτερο, και το τρίτο είναι ότι βρήκες τον πνευματικό σου πατέρα! Σ' αγαπώ κι ας μη σε ξέρω... σ' ευχαριστώ για τα θαύματα που μοιράστηκες μαζί μας! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Αδελφέ μου!!![/quote]

Σε ευχαριστώ για τα λόγια καρδιάς που μου χάρισες.
Ιδιαίτερα που αναφέρεσαι στο τρίτο θαύμα επειδή σαν σήμερα πριν 23 χρόνια, στις 24 Απριλιου 1989, "εφυγε" ο πατέρας μου από την ζωή...

Θοδωρής

[ΜΙΧΣ]

Θοδωρή! Καλέ μου αδελφέ.... νομίζω ότι συντελέστηκαν τρία και όχι μόνο ένα θαύμα! Το πονεμένο μωρό έγινε άγγελος στην αγκαλιά του Κυρίου μας, στην καρδιά σου έγινε το δεύτερο, και το τρίτο είναι ότι βρήκες τον πνευματικό σου πατέρα! Σ' αγαπώ κι ας μη σε ξέρω... σ' ευχαριστώ για τα θαύματα που μοιράστηκες μαζί μας! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Αδελφέ μου!!!

Σε ευχαριστώ για τα λόγια καρδιάς που μου χάρισες.
Ιδιαίτερα που αναφέρεσαι στο τρίτο θαύμα επειδή σαν σήμερα πριν 23 χρόνια, στις 24 Απριλιου 1989, "εφυγε" ο πατέρας μου από την ζωή...

Θοδωρής[/quote]

και πήγε στην αγκαλιά του Κυρίου εκεί που δεν υπάρχει κλάμα, ούτε θλίψη παρά μονάχα Αγάπη! Ο Κύριος να αναπαύει την ψυχούλα του!
Και καλό παράδεισο σε όλους μας!!!

[aposal]

Τώρα πήρα είδηση το δημοσίευμα του Θοδωρή και τον ευχαριστώ πολύ που το παρέθεσε! Να είσαι καλά βρε Θοδωρή και καλόν αγώνα να κάνεις! Τον μικρό Χρηστάκη τον μνημονεύω πάντα στιος προσευχές μου γιατί χρονικά και ηλικιακά συνέπεσε να είναι κοντά στον πολυαγαπημένο μου ανηψιό που επίσης αναχώρησε προς Κύριον μετά από αγώνα με την "επάρατον".
Η φράση του ιερέα: "Μα έγινε θαύμα!Τον πήρε ο Κύριος μαζί Του" είναι συγκλονιστική και καλύπτει και την δική μου περίπτωση.
Δόξα σοι ο Θεός!

[ΜΙΧΣ]

585 π.Χ.... Συμβαίνει έκλειψη Ηλίου που είχε προβλεφθεί από τον Θαλή τον Μιλήσιο.

Στις 28 Μαΐου 1952, οι Ελληνίδες αποκτούν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι» στις βουλευτικές και στις δημοτικές εκλογές.

1961..... Ιδρύεται η Διεθνής Αμνηστία. Για την προσφορά της στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα βραβευτεί 16 χρόνια αργότερα με Νόμπελ Ειρήνης.

1969.... Η Μίλαν νικά τον Άγιαξ με 4-1 στο Μπερναμπέου και κατακτά το 14ο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Η ΕΡΤ μεταδίδει για πρώτη φορά απευθείας αγώνα ποδοσφαίρου και ο Γιάννης Διακογιάννης κάνει την παρθενική εμφάνισή του στην περιγραφή.


1979.... Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπογράφει στο περιστύλιο του Ζαππείου τη συμφωνία πλήρους ένταξης της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.).

1999.... Αλβανός καταλαμβάνει λεωφορείο των ΚΤΕΛ στη Θεσσαλονίκη και το οδηγεί στην Αλβανία. Κατά την επιχείρηση της αλβανικής αστυνομίας έξω από το Ελβασάν σκοτώνεται ο ίδιος και ο όμηρος Γιώργος Κουλούρης.

-----------------------

Σαν σήμερα το 1738 γεννήθηκε ο Ζοζέφ Ινιάς Γκιγιοτέν, Γάλλος γιατρός, εφευρέτης της γκιλοτίνας, το 1908 ο Ίαν Φλέμινγκ, Άγγλος δημοσιογράφος, συγγραφέας και άνθρωπος των μυστικών υπηρεσιών, που έγραψε σειρά μυθιστορημάτων με ήρωα τον Τζέιμς Μποντ και το 1943 η Έλενα Σουλιώτη, διακεκριμένη Ελληνίδα σοπράνο. Την ίδια μέρα το 1787 πέθανε ο Λεοπόλδος Μότσαρτ, Γερμανός μουσουργός πατέρας του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και το 1843 ο Νόα Γουέμπστερ, Άγγλος πολιτικός, συγγραφέας και λεξικογράφος, δημιουργός του περίφημου λεξικού της αγγλικής γλώσσας που φέρει το όνομά του.

[aposal]

1969.... Η Μίλαν νικά τον Άγιαξ με 4-1 στο Μπερναμπέου και κατακτά το 14ο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Η ΕΡΤ μεταδίδει για πρώτη φορά απευθείας αγώνα ποδοσφαίρου και ο Γιάννης Διακογιάννης κάνει την παρθενική εμφάνισή του στην περιγραφή.

Ευχαριστούμε πολύ βρε Μαρία για τις τόσο χρήσιμες ενημερώσεις σου...