Διάφορα θαύματα Αγίων

[fotis]

ΕΝΑ ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ...



Μία άγνωστη (σύγχρονη) μυροβλυσία του Αγίου Δημητρίου, εξιστορούμενη από αυτόπτη μάρτυρα! Εδώ, η νέα πολυτελή λάρνακα πού στα τελευταία χρόνια έχουν εναποθέσει τα ιερά λείψανα τού μυροβλήτη Αγίου...

"...Ήταν 26 Οκτωβρίου 1987. Ώρα περασμένες δέκα το βράδυ. Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε την μνήμη της αθλήσεως του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου καθώς και τα ελευθερία της από την 500 περίπου ετών (1430- 1912) καταδυναστεία των Οθωμανών.
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου με ανοιχτές τις πόρτες δεχόταν τους νυχτερινούς προσκυνητές, που γονάτιζαν μπροστά στην ασημένια λάρνακα με τα άγια λείψανα του Μυροβλύτου. Την ώρα εκείνη δεν θα ήταν περισσότεροι από τριάντα με σαράντα άνθρωποι στο ναό.
Μια ομήγυρις περίπου δέκα γυναικών, μπροστά στην λάρνακα, έψελνε την παράκληση του Αγίου. Μοναδικός κληρικός που παρευρισκόταν, ο νεαρός και νεοχειροτονηθείς διάκονος του ιερού ναού μαζί με την διακόνισσα-σύζυγό του. Ο τότε προϊστάμενος του ναού και νυν μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων, τους είχε παραγγείλει να βρίσκονται εκεί και να τον περιμένουν.
Ξαφνικά, οι γυναίκες που έψελναν την παράκληση άρχισαν να φωνάζουν! Ο διάκονος έτρεξε κοντά τους και αυτές, με ανάμικτα συναισθήματα, του έδειξαν την λάρνακα!
Ήταν λουσμένη κυριολεκτικά με ένα ελαιώδους συστάσεως μύρο (λέω μύρο γιατί η ευωδία του ήταν ασύγκριτη).
Θα έλεγε κανείς με σιγουριά, ότι κάποιος άδειασε επάνω της τουλάχιστον δυο «κουβάδες» αρωματικό υγρό (χρησιμοποιώ την λέξη «κουβάδες» για να γίνει κατανοητό ότι η ποσότητα του μύρου που γλυστρούσε στα συμπαγή τοιχώματα της αργυρής λάρνακας με τις ανάγλυφες παραστάσεις, ήταν μεγάλη).
Ο διάκονος για μια στιγμή σάστισε: ο Άγιος μυροβλύζει!
Χωρίς να αμφιβάλει καθόλου για το θαύμα, και ευρισκόμενος σε μια κατάσταση χαράς, έκπληξης και ενθουσιασμού, έτρεξε να φέρει βαμβάκι από κάποιο έπιπλο του ιερού βήματος.
Επέστεψε τρέχοντας και άρχισε να σκουπίζει με το βαμβάκι το μύρο από τα εξωτερικά τοιχώματα της λάρνακας και να δίνει τμήματα από μυρωμένο αυτό βαμβάκι στους προσκυνητές. Σκούπιζε και το μύρο δεν τελείωνε, αλλά συνέχισε να αναβλύζει μυστικά, χωρίς να υπάρχει κάποια ορατή πηγή.
Χαρακτηριστικά, του έκανε πολύ εντύπωση ένα γεγονός: με ένα μεγάλο κομμάτι βαμβάκι σκούπισε το μύρο από μια λεία περιοχή της λάρνακας. Το βαμβάκι σκούπισε καλά όλο το μύρο, όπως όταν σκουπίζουμε ένα τζάμι με ένα στεγνό πανί πιέζοντάς το καλά και αφαιρούμε την υγρασία που μπορεί να υπάρχει επάνω.
Μια γυναίκα έσυρε την παλάμη του χεριού της πάνω στο τμήμα της λάρνακας που μόλις είχε σπογγιστεί. Ο διάκονος, με θαυμασμό, είδε το χέρι της βρεγμένο από το ελαιώδες κιτρινοπράσινο μύρο!!!
Εν τω μεταξύ η ευωδία είχε πλημμυρίσει όλον τον ναό και ξεχείλιζε από τις ανοιχτές πόρτες προς την οδό Αγίου Δημητρίου, προσελκύοντας τους περαστικούς, που έσπευδαν να δουν τι συμβαίνει και από που προέρχεται η ευωδία αυτή.
Όλοι κατευθύνονταν προς την λάρνακα με τα λείψανα του Αγίου Δημητρίου, που ήταν τοποθετημένη όχι στο κιβώριό της (ακόμα δεν είχε κατασκευαστεί) αλλά μπροστά στο τέμπλο του ναού.
Οι ευχάριστες όμως εκπλήξεις δεν σταμάτησαν εκεί!
Οι προσκυνητές διαπίστωσαν ότι όλες οι εικόνες του ναού, οπουδήποτε κι αν βρίσκονταν, σε προσκυνητάρια ή στο τέμπλο, ανέβλυζαν μύρο.
Μάλιστα ο διάκονος είδε προσκυνητές να βγάζουν χαρτομάντιλα και να σκουπίζουν τα τζάμια τα προστατευτικά των εικόνων του τέμπλου και τα χαρτομάντιλα να κιτρινίζουν από το μύρο το οποίο «έτρεχε» και από τις δύο πλευρές του τζαμιού, εσωτερική και εξωτερική.
Το μέγεθος του θαύματος ήταν τέτοιο που δεν άφηνε το παραμικρό περιθώριο για αμφισβήτηση. Δεν καταλαβαίναμε τί ζούσαμε, ήταν κάτι σαν όνειρο μέσα στην ομίχλη, αλλά το ζούσαμε!!! Το ψηλάφιζαν τα χέρια μας, το έβλεπαν τα μάτια μας, το μύριζαν τα αισθητήρια της όσφρησής μας!!!
Σε λίγο χρόνο δημιουργήθηκε μια «ουρά» από ανθρώπους που με δάκρυα στα μάτια προσκυνούσαν την λάρνακα του Μυροβλύτη και συνειδητοποιούσαν γιατί του δόθηκε το προσωνύμιο αυτό.
Εν τω μεταξύ έφθασε στον ναό και ο προϊστάμενος ιερεύς με άλλους κληρικούς. Ξεκλείδωσαν τα ανοίγματα της λάρνακας και αποκαλύφθηκαν τα άγια λείψανα του Πολιούχου της Θεσσαλονίκης. Ευωδίαζαν μεν, αλλά ήταν η ευωδία των ιερών λειψάνων. Η ευωδία του μύρου ήταν διαφορετική και χαρακτηριστική.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κυρός Παντελεήμων ο Β΄, ο Χρυσοφάκης, απέδωσε το θαύμα της μυρόβλυσης του Αγίου Δημητρίου στο εξής γεγονός:
Εκείνο το βράδυ, στην εορταστική τελετή του Πανεπιστημίου για τα ελευθέρια της Θεσσαλονίκης, ο κεντρικός ομιλητής αγνόησε στην ομιλία του παντελώς τον Άγιο, και δεν αναφέρθηκε καθόλου σ’ αυτόν.
Ο Άγιος Δημήτριος όμως δήλωσε με την μυρόβλυσή του ότι, όπως ποτέ δεν εγκατέλειψε την πόλη του Θεσσαλονίκη έτσι και τώρα είναι πάντοτε παρών και αυτός είναι που την έσωσε και από την σκλαβιά και από τους σεισμούς, αλλά και διαμαρτύρεται όταν οι Θεσσαλονικείς αποδεικνύονται αχάριστοι και απομακρύνονται από τον Χριστό και τους Αγίους Του.
Πέρασαν 24 χρόνια από τότε.
Είμαι ο τότε διάκονος του ναού, τώρα ιερεύς στην Θεσσαλονίκη και σας γράφω τα γεγονότα όπως τα θυμάμαι.
Την ώρα εκείνη ήταν σαν να ζούσα ένα μυστήριο. Δεν μπορώ να περιγράψω τί αισθανόμουν! Χαρά, έκπληξη, συγκίνηση, ενθουσιασμό… δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς. Πάντως είναι από τα γεγονότα που ενισχύουν την πίστη, που μας γεμίζουν χαρά, ελπίδα και αίσθηση της παρουσίας του Χριστού και των Αγίων. Η πίστη μας είναι «ζωντανή».»

π. Χρήστος Κότιος Ιερεύς Θεσσαλονίκη.
Πηγή: ΠΑΥΛΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ, Περιοδικό Ι.Μ. Βεροίας τεύχος 99,σελ. 30.

[fotis]

Την νύκτα της Αναστάσεως, Μεγάλο Σάββατο του 1996, πολλοί προσκυνητές, κυρίως απόδημοι στην Γερμανία αλλά και άλλοι, είδαν ολοζώντανο τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη να κυκλοφορεί ανάμεσα στον κόσμο. Ένας μάλιστα νεαρός από την Γερμανία είχε μαζί του βιντεοκάμερα και βιντεογραφούσε την ακολουθία της Αναστάσεως και κατάφερε να πιάσει και τον Άγιο.




Όπως είδαμε πιο πίσω ό σεμνότατος αθλητής του Χριστού Γεράσιμος χαρτώθηκε από τον Πανάγαθο Θεό με το χάρισμα της θαυματουργίας κατά την διάρκεια του επίγειου βίου του. Αλλά και μετά την κοίμηση του, αφού πήρε τα έπαθλα από τον στεφανίτη Χριστό και πανάξια κατατάχθηκε από την Εκκλησία μας στον χορό των Άγιων της, δεν έπαυσε να θαυματουργεί από τα παλιά χρόνια μέχρι και σήμερα ακόμη. Μάλιστα πολλοί διηγούνται ότι ό Άγιος μας εισάκουσε πολύ γρήγορα τις παρακλήσεις και προσευχές τους και τους θεράπευσε, γι' αυτό και από πολλούς χαρακτηρίζεται ως ό Άγιος "Εξπρές". Μερικά από τα πάμπολλα θαύματα που επιτέλεσε και επιτελεί και στις μέρες μας ό Όσιος Γεράσιμος θα περιγράψουμε παρακάτω. Άλλα αφορούν θεραπείες ασθενών, άλλα εμφανίσεις του Αγίου, άλλα ικανοποίηση παρακλήσεων και προσευχών των πιστών. Ό Άγιος ήταν και είναι πάντα ζωντανός, κυκλοφορεί ανάμεσα στους προσκυνητές και στους άλλους πιστούς, συνομιλεί μαζί τους, κουβεντιάζει με αυτούς, τους παρηγορεί, τους ενθαρρύνει, τους θεραπεύει, σκορπίζει παντού την αγάπη του.

Ένα ανδρόγυνο διηγιόταν το παρακάτω θαύμα εμφανίσεως του Άγιου Γερασίμου: "Πριν λίγα χρόνια ήρθαμε στο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου και μείναμε για λίγες μέρες. Θέλαμε να εξομολογηθούμε ένα απόγευμα και παρακαλέσαμε τον ηγούμενο να μας εξομολογήσει, αν είχε χρόνο. Ό γέροντας μας απάντησε ότι δεν μπορούσε, γιατί δεν ευκαιρούσε εκείνη την ώρα. Μετά από λίγο ανεβήκαμε την σκάλα και μπήκαμε στον ναό του Αγίου Γερασίμου. Εκεί συναντήσαμε τον ηγούμενο. Όταν μας είδε μας είπε με πολλή αγάπη:

- Ελάτε, παιδιά μου, να σας εξομολογήσω. Όταν τελείωσε ή εξομολόγηση κατεβήκαμε πάλι στο προαύλιο. Σε λίγο περνούσε από κοντά μας ό ηγούμενος και τον ευχαριστήσαμε γιατί, παρ' όλες τις σκοτούρες και την κούραση, μας έκανε την καλοσύνη και μπήκε στον κόπο να μας εξομολογήσει. Τότε εκείνος έκπληκτος μας είπε:

- Τί λέτε βρέ παιδιά; Εγώ σας εξομολόγησα; Εγώ κανένα δεν εξομολόγησα σήμερα. Αφού σας είπα ότι δεν είχα καιρό και ήμουν κουρασμένος. Εμείς μείναμε άφωνοι. Καταλάβαμε πώς εκείνος που μας εξομολόγησε δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Γεράσιμο που εμφανίστηκε με την μορφή του ηγουμένου, για να μην τον καταλάβουμε και δοξάζαμε τον Θεό και τον ευχαριστούσαμε μαζί με τον μεγάλο Άγιο του που μας έκανε την μεγάλη τιμή να μας εξομολογήσει".


Ένας ιερωμένος διηγήθηκε τα έξης: "Μια μέρα βρισκόμουν στην μονή του Αγίου Γερασίμου και καθόμουν στην εσωτερική αυλή. Σε μια στιγμή πέρασε από μπροστά μου ό ηγούμενος και με ευλόγησε. Ύστερα από λίγο ξαναπέρασε ό γέροντας και σηκώθηκα και τον ευχαριστούσα για την ευλογία του, ενώ περνούσε από μπροστά μου πριν λίγη ώρα. Ό ηγούμενος τότε μου είπε:
- Πάτερ, πριν λίγο δεν πέρασα από εδώ, ούτε σε ευλόγησα. Τότε του απάντησα ότι ίσως κάποιος άλλος ιερωμένος βρισκόταν στο μοναστήρι. Εκείνος είπε ότι οι μόνοι ρασοφόροι που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο μοναστήρι ήμαστε εμείς οι δυο". Ό Άγιος Γεράσιμος πήρε την μορφή του γέροντα και έφερνε βόλτες στο μοναστήρι του.
Την νύκτα της Αναστάσεως, Μεγάλο Σάββατο του 1996, πολλοί προσκυνητές, κυρίως απόδημοι στην Γερμανία αλλά και άλλοι, είδαν ολοζώντανο τον Άγιο Γεράσιμο να κυκλοφορεί ανάμεσα στον κόσμο. Μερικοί τον αναγνώρισαν την ώρα που κατέβαιναν από τον ναό προς την αυλή, αφού τον είδαν να κατεβαίνει την σκάλα και να περπατεί δίπλα τους, προχωρώντας προς το παλιό πηγάδι της μονής, όπου τοποθετείται ή εικόνα και ψάλλετε το πρώτο μέρος της ακολουθίας της Αναστάσεως. Ένας μάλιστα νεαρός από την Γερμανία είχε μαζί του βιντεοκάμερα και βιντεογραφούσε την ακολουθία της Αναστάσεως και κατάφερε να πιάσει και τον Άγιο. Την κασέτα την έχουν αρκετοί στην Γερμανία και διαβεβαιώνουν εμφαντικά ότι αυτός που φαίνεται μέσα σε αυτήν είναι ό Άγιος Γεράσιμος, όπως εμφανίστηκε την αγία εκείνη νύκτα. Ό Άγιος ευφράνθηκε από το χαρμόσυνο μήνυμα της λαμπροφόρου ημέρας και κατέβηκε από τον ουρανό, για να συνεορτάσει με τους πιστούς προσκυνητές, στο δικό του μοναστήρι, την "νέκρωσιν του θανάτου και την καθαίρεσιν του Άδου".



Μια ευσεβής γριά προσκυνήτρια από την Θεσσαλονίκη μετά το Άγιο Ευχέλαιο της Μεγάλης Τετάρτης του 1997 έλεγε ότι έβλεπε τρεις ιερωμένους να ψάλλουν κατά τη διάρκεια του μυστηρίου. Όλοι οι άλλοι που παρευρίσκονταν την διαβεβαίωναν ότι οι ρασοφόροι ήταν μόνο δύο αλλά αυτή επέμενε ότι έβλεπε πολύ καθαρά και τρίτο να συμμετέχει στο μυστήριο.
Ένας Κύπριος προσκυνητής, πού παρέμεινε στην μονή μας, διηγήθηκε το πιο κάτω θαύμα: Ήταν παραμονή του Πάσχα. Μαζί με μερικά άλλα παιδιά, απόδημους της Γερμανίας, πήγαμε στην σπηλιά όπου βρίσκεται ό ναός της Θεοτόκου, φθάσαμε στο βάθος και ανεβήκαμε τα σκαλιά. Φτάσαμε στην σπηλιά όπου υπάρχει ή μεγάλη εικόνα του Άγιου Γερασίμου και εκεί μπροστά της αρχίσαμε να διαβάζουμε την παράκληση του Αγίου. Όταν προχωρήσαμε καλά, γύρισα σε μια στιγμή τα μάτια μου προς το πρόσωπο του Άγιου και τί είδα! Ό Άγιος ολοζώντανος με κοίταζε στοργικά με τα μεγάλα, γεμάτα αγάπη μάτια του. Μετά γύρισε τα μάτια προς τούς άλλους της παρέας και τούς κοίταζε στοργικά, όλους με την σειρά. Έμεινα εκστατικός και μία έκφραση έκπληξης έμεινε ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου. Το ίδιο παρατήρησα και στα πρόσωπα των άλλων παιδιών της παρέας. Όταν τελείωσε ή παράκληση ρώτησα έναν από αυτούς:


- Είδες ότι είδα; Τότε αυτός μου διηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια το θαύμα που είχα δει και εγώ. Όταν ρωτήσαμε και τους άλλους μάς περιέγραψαν και εκείνοι ακριβώς το ίδιο θαύμα".
Διηγούνται πολλοί ένα θαύμα που έκανε ό Άγιος Γεράσιμος σε μία γυναίκα από την Θεσσαλονίκη. Αυτή είχε καρκίνο και μόλις αλείφθηκε με λαδάκι από το Άγιον Ευχέλαιο, που έγινε στην Ιερά Μονή του Αγίου, θεραπεύθηκε αμέσως.
Ή μητέρα νεαρού μαθητή της Γ' τάξεως Λυκείου διηγείται: Ό γιος μου είχε δώσει εξετάσεις για την απόκτηση του διπλώματος Αγγλικής γλώσσας τον Ιανουάριο. Ό βαθμός που πήρε ήταν Ε'. Τον Μάιο επανέλαβε τις ίδιες εξετάσεις. Την ημέρα όμως των εξετάσεων προσευχήθηκα και παρακάλεσα τον Άγιο Γεράσιμο να πάρει ένα καλύτερο βαθμό. Πάντως και εμείς και ή δασκάλα του στο φροντιστήριο των Αγγλικών περιμέναμε ένα βαθμό γύρω στο Δ' ή το πολύ Γ'. Έξαλλου ή δασκάλα του είχε πει ότι από έρευνες που έγιναν, όταν κάποιος πάρει ένα συγκεκριμένο βαθμό, στην επόμενη εξέταση πιθανόν να βελτιωθεί κατά ένα ή το πολύ δύο βαθμούς. Περί το τέλος του Αύγουστου βγήκαν τα αποτελέσματα. Εγώ, ό άντρας μου και τα τρία μας κορίτσια βρισκόμασταν στον Άγιο Γεράσιμο. Ό γιός είχε μείνει μόνος στο σπίτι. Ένα βράδυ μάς τηλεφώνησε ότι ή βαθμολογία του ήταν Α'. Ήταν έκπληκτος, πανευτυχής και δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά του όπως και όλοι μας. Και τα σχόλια του ηγουμένου όταν το πληροφορήθηκε!


- Τί νομίζετε, μπρίκια κολλάει ό Άγιος;
Τρεις γυναίκες πού παρέμειναν στην Ιερά Μονή Αγίου Γερασίμου για μερικές μέρες αφηγούνται: Βρισκόμασταν σε ένα δωμάτιο του μοναστηριού, Ίσως στην κουζίνα του πρώτου ορόφου, ετοιμάζαμε κάποιο φαγητό και κουβεντιάζαμε. Σε κάποια στιγμή μία από μάς είπε:

- Θέλετε να πείτε ότι ό τάδε ιερωμένος είναι πράγματι αγνός; Πώς τα καταφέρνει;
Οι άλλες δύο την αποπήραμε στην αρχή. Αργότερα όμως ακόμα μία από μάς είχε περίεργες αμφιβολίες. Την ώρα πού μιλούσε αυτή ένας τρομερός σεισμός μάς συντάραξε, είδαμε καθαρά την πόρτα να κουνιέται με πολλή δύναμη και να κάνει τρομερό κρότο. Βγήκαμε έντρομες έξω και φωνάζαμε:
- Σεισμός, σεισμός. Όταν μας άκουσαν όσοι άλλοι βρίσκονταν στο μοναστήρι γελούσαν και μας ρωτούσαν αν τρελαθήκαμε, γιατί αυτοί δεν ένιωσαν κανένα σεισμό. Καταλάβαμε πως ήταν ένα ακόμα θαύμα του μεγάλου μας Αγίου που ήθελε με αυτό τον τρόπο να μας δείξει ότι ό συγκεκριμένος ρασοφόρος ήταν άξιος και να εκφράσει την ευαρέσκεια του για τον βίο του και να τον προστατεύσει από τα πικρόχολα σχόλια του κόσμου και τα δικά μας".

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΆΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΙΟΡΔΑΝΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΑΥΤΟΥ ΜΟΝΗ.
1996.

[fotis]

Ο άρτος που έγινε πέτρα!
Στην εποχή του ιερού Χρυσοστόμου (4ος αι.) ζούσε κάποιος πλούσιος, πού ανήκε μαζί με τη γυναίκα του, στην αίρεση του Μακεδονίου. Κάποτε, ακούγοντας τη διδαχή του άγίου, μετανόησε και επέστρεψε στην αλήθεια της μιας, άγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. Ή γυναίκα του όμως, ενώ με το στόμα ομολογούσε την πίστη της στο ορθόδοξο δόγμα, με την καρδιά της ακολουθούσε την αίρεση.
Σε μία μεγάλη γιορτή λοιπόν της Εκκλησίας, πού συνήθιζαν νά κοινωνούν πολλοί χριστιανοί, συνέβη το έξής περιστατικό: Ή γυναίκα του πλουσίου πήγε κρυφά στους ιερείς των αιρετικών για νά κοινωνήσει.
Δεν κοινώνησε όμως, αλλ` αφού πήρε στα χέρι της τον άρτο τον έδωσε κρυφά στη δούλη της να τον φυλάξει χωρίς κανείς άλλος ν’ αντιληφθεί κανείς αυτό που έκανε.
Όταν αργότερα γινόταν ή θεία λειτουργία των ορθοδόξων, ή γυναίκα πήγε φανερά με τον άνδρα της στην εκκλησία για νά κοινωνήσει.
Σαν ήρθε ή σειρά της, πήρε τον άγιο Άρτο από το χέρι τού ιερού Χρυσοστόμου, άλλα δεν τον έβαλε στο στόμα της μετάλαβε κρυφά τον άρτο των αιρετικών.
Αμέσως όμως συγκλονίστηκε από ένα θαύμα: Ο άρτος των αιρετικών μετατράπηκε σε πέτρα μέσα στο στόμα της!
Ή γυναίκα φοβήθηκε. με δυνατή φωνή διηγήθηκε σ` όλους το περιστατικό και πίστεψε ολόψυχα στην ορθόδοξη εκκλησία.
Ο άγιος Ιωάννης τοποθέτησε την πέτρα εκείνη στο σκευοφυλάκιο, για νά θυμίζει το θαύμα.

ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου Αττικής

[fotis]

Θαύμα της Παναγίας σε τυφλό κορίτσι
Επί δύο ολόκληρα χρόνια προσευχόταν στην Παναγία για να βρει και πάλι το φως της, η νεαρή Ελένη από το Κίεβο της Ουκρανίας. Η Ελένη έχασε όραση και ακοή σε ηλικία 12 ετών, μετά από μακρά ασθένεια που πέρασε. Οι γιατροί από την αρχή δεν έδιναν ελπίδες στην οικογένεια της Ελένης, τονίζοντας πως η περίπτωσή της είναι δύσκολη.


Η Ελένη όταν μεγάλωσε άρχισε να επισκέπτεται την Λαύρα του Κιέβου, όπου κάθε μέρα για δύο χρόνια έλουζε την εικόνα της Παναγίας με δάκρυα. Ένα πρωί μια αχτίδα φωτός βγήκε από την εικόνα και φώτισε τα μάτια της, δεν πέρασαν λίγα λεπτά και η Ελένη απέκτησε την όρασή της! Η ίδια δηλώνει συγκλονισμένη με την αγάπη που της έδειξε η Παναγία, υπογραμμίζοντας ότι δεν θα σταματήσει να πηγαίνει καθημερινά να προσευχηθεί ενώπιον της εικόνας.


Πηγή: Romfea

[fotis]

Ἐμφανίσθηκε ὁ ἅγιος Παντελεήμων. Θαυμαστές Ἱεραποστολικές ἱστορίες

Ἐμφανίσθηκε ὁ ἅγιος Παντελεήμων


«Τό ἔτος 1997, μᾶς λέγει ὁ π. Σπυρίδων, ἡ γυναῖκα μου, Μαρίνα τ' ὄνομά της, ἦταν ἔγκυος. Τό γεγονός αὐτό τῆς προκαλοῦσε πολλούς πόνους. Τούς τρεῖς πρώτους μῆνες ἦταν στό κρεββάτι, χωρίς νά ἠμπορεῖ νά κάνει κάτι. Οἱ προσπάθειες τοῦ γιατροῦ ἔμειναν ἄκαρπες. Βλέποντας ἐγώ, ὁ ἄνδρας της, ὅτι ἡ κατάστασίς της χειροτερεύει καί ἦτο δυνατόν ἀκόμη καί νά πεθάνει, ἐπῆρα τό βιβλιαράκι μέ τήν Παράκλησι τῆς Κυρίας Θεοτόκου.
Τήν ἐδιάβασα. Μετά ἐπῆρα τό κομποσχοίνι μου καί προσευχήθηκα 100 κόμπους στόν Χριστό μας, 100 στήν Παναγία μας καί 100 στόν ἅγιο καί ἰαματικό Παντελεήμονα. Καλοῦσα μέ πολύ πόνο καί πίστι τόν ἅγιο Παντελεήμονα νά θεραπεύσει τήν σύζυγό μου, διότι ἐγνώριζα ὅτι εἶναι μεγάλος θαυματουργός.
Μετά ἔπεσα καί ἐξάπλωσα κάτω στό χωματένιο δάπεδο τοῦ καλυβιοῦ μου. Ἐνῶ ἐκοιμώμουν, αἰσθάνθηκα μιά μεγάλη χαρά μέσα στήν καρδιά μου. Ταυτόχρονα ἄκουσα βήματα ἔξω ἀπό τήν πόρτα. Σηκώθηκα. Εἶδα ὅτι ἡ γυναῖκα μου ἦταν στό κρεββάτι της. Βγῆκα ἔξω. Βρέθηκα μπροστά σ᾿ἕνα λαμπρό νεανία.
Ἐξεπλάγην. Ἐτρόμαξα. Κατάλαβα ὅτι ἦταν ὁ ἅγιος Παντελεήμων. Ἔμεινε δευτερόλεπτα καί ἀμέσως ἐξαφανίσθηκε ἀπό μπροστά μου, χωρίς νά μοῦ μιλήσει.
Ἐγώ ἐδόξασα τόν Θεό καί τόν Ἅγιο. Μπῆκα στό φτωχικό μου. Ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα ἡ Μαρίνα ἐπήγαινε πρός τό καλλίτερο. Ἦλθε ἡ καιρός τοῦ τοκετοῦ της. Ἐγέννησε χωρίς πόνους καί ἀγωνία. Ὁ ἅγιος Παντελεήμων εἶχε κάνει τό θαῦμα του. Τό παιδάκι πού γεννήθηκε ἦτο ἀγοράκι καί τοῦ ἔδωσα τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου.
Εὐχαριστῶ καί δοξάζω τόν Πανάγαθο Θεό μας.
Διάκονος Σπυρίδων καί Κατηχητής τῆς ἐνορίας Ἁγίας Σοφίας καί τῶν Θυγατέρων της στήν πόλι Κιπούσι τῆς περιοχῆς Λουμπουμπάσι Κογκό.
Ἐπιμέλεια κειμένου Αναβάσεις
___________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

[fotis]

Ἡ Παναγία τῆς Λουένας θεραπεύει σχιζοφρενῆ. "Φέρε τό παιδί σου στήν Παναγία τῆς Λουένας...". Θαυμαστές Ἱεραποστολικές ἱστορίες

Ἡ Παναγία τῆς Λουένας θεραπεύει σχιζοφρενῆ


3. Τόν μῆνα Μάρτιο τοῦ 2002 ἔγινε ἕνα ἄλλο θαῦμα τῆς Παναγίας μας. Κάποιος Χριστιανός μας, ὀνόματι Γεώργιος, πού ἐργάζεται σάν διευθυντής σέ συνεργεῖο αὐτοκινήτων τῆς ἑταιρείας Τζεκαμίν, εἶχε τό κορίτσι του ἄρρωστο ἀπό σχιζοφρένεια. Τό ἐπήγαινε στούς γιατρούς, ἀλλά δέν ἔβλεπε θεραπεία.
Κάποια ἡμέρα ὁ Κατηχητής τῆς ἐνορίας μας, Λουκᾶς τ᾿ ὄνομά του, τοῦ εἶπε: «Τό παιδί σου δέν γίνεται καλά μέ γιατρούς παρά μόνο ἄν τό φέρεις νά προσκυνήσει τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας».
Πράγματι, ἐκείνη τήν Κυριακή ἔφερε τό παιδί του στήν ἐκκλησία, φρουρούμενο ἀπό δύο ἀδέλφια της. Τήν ἐπῆγαν καί προσκύνησε τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ τέμπλου καί ἀμέσως θεραπεύθηκε. Ἡ χαρά ὅλων δέν περιγραφόταν. Ἡ πίστις τους γιγαντώθηκε καί παντοῦ ἀκουγόταν τό νικητήριο μήνυμα: «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ».
Μετά ἀπό κατήχησι 6 μηνῶν τό κορίτσι βαπτίσθηκε καί πῆρε τό ὄνομα Μαρία-Παντελίνα.
"Φέρε τό παιδί σου στήν Παναγία τῆς Λουένας..."

4. Παρόμοιο θαῦμα ἔζησε ὁ ὀρθόδοξος Χριστιανικός κόσμος τῆς Λουένας μέ τήν θεραπεία ἑνός ἄλλου παιδιοῦ σχιζοφρενοῦς. Ὁ πατέρας του, εἶναι διευθυντής Ἀστυνομίας τῆς Λουένας. Ἔτρεξε παντοῦ. Σπατάλησε τά λίγα χρήματά του πού εἶχε. Ὅλοι τοῦ ὑπόσχοντο, ἀλλά ἡ θεραπεία δέν εἶχε ἔλθει.

Ἄκουσε γιά τό γεγονός αὐτό ὁ Κατηχητής μας Λουκᾶς καί εἶπε στόν πατέρα νά φέρει τό παιδί του στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Πράγματι, ἦτο ἡμέρα, ὅταν ξεπρόβαλλε μέσα ἀπό τό πλῆθος τῶν πιστῶν ὁ διοικητής κρατώντας μέ κάποιον ἄλλο τό παιδί του. Μέ τήν ὑπόδειξι τοῦ Κατηχητοῦ τό μετέφεραν στό τέμπλο. Πλησίασαν τό παιδί στήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας. Ἐκεῖνο ἀσπάσθηκε τήν Παναγία μας καί ἀμέσως θεραπεύθηκε.
Νέες ζητωκραυγές τοῦ πλήθους. Νέα παραλληρήματα. Νέα ἀναφωνητά τῶν γυναικῶν. Λίγη ὥρα μετά τήν Λειτουργία μπῆκε μέσα ἕνα σῶμα ἀστυνομίας μέ τόν διοικητή. Ἦλθαν νά μάθουν καί ν᾿ ἀκούσουν, τί Ἐκκλησία εἶναι αὐτή καί πῶς γίνονται τέτοια θαύματα»;
Μοῦ εἶπε ὁ π. Ἰωακείμ, πάρα πολλοί ἀστυνομικοί καί ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ εἶναι Κατηχούμενοι. Ἡ πίστις διαδίδεται παντοῦ μέ τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας
καί τῶν Ἁγίων μας. Εἶναι θέλημά Του ὁ λαός νά γνωρίσει τό ἀληθινό Φῶς, τόν Χριστό, καί ν᾿ ἀπαλλαγεῖ ὁριστικά ἀπό τά σκότη τῆς ἁμαρτίας τῆς μαγείας καί τοῦ αἰωνίου θανάτου.
Ἐπιμέλεια κειμένου Αναβάσεις
___________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

[Faithsaves]

ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ!

Παραμονή εκλογών, βρίσκομαι στο Αεροδρόμιο- η ώρα τρεις μετά τα μεσάνυχτα. Στις τρεις και μισή πάω για επιβίβαση. Κόσμος πολύς. Στο ταξί μπήκε ένα παλικάρι.
-Καλημέρα! Πειραιά, παρακαλώ.
-Λεβέντη μου, στον ουρανό σε γύρευα, στη γη βρέθηκες!
-Γιατί το λέτε αυτό;
-Καλύτερη διαδρομή δεν θα μπορούσε να μου τύχει! Στον Πειραιά μένω και εγώ!
-Α, ωραία! Σε πάω στο σπίτι σου, ε;
-Ακριβώς. Είμαι άυπνη δεκαπέντε ώρες νομίζω πως έχω κι εγώ δικαίωμα ξεκούρασης και ύπνου.
-Δεκαπέντε ώρες οδηγείτε;
-Όχι, δεκαπέντε ώρες είμαι μέσα στο ταξί.
-Πώς αντέχεις τόσες ώρες; Και δεν φοβάσαι τη νύχτα;
-Όταν έχεις δυνατή πίστη στον Θεό, δεν φοβάσαι τίποτε, νιώθεις ασφαλής.
-Έχεις δίκιο, βλέπω και τις εικόνες σου, ακούς και τον σταθμό της Εκκλησίας. Τα λόγια σου εκπέμπουν σιγουριά. Πράγματι, έχεις τον Θεό δίπλα σου! Χαίρομαι, όταν ακούω και βλέπω ανθρώπους, που πιστεύουν δυνατά, όπως και εσύ. Δεν ήταν τυχαίο που μπήκα στο ταξί σου, ήταν θέλημα Θεού. Πιστεύεις στα θαύματα;
-Και βέβαια πιστεύω.
-Θέλεις να σου πω ένα θαύμα, που έγινε στην οικογένειά μου;
-Με μεγάλη μου χαρά!
-Εργάζομαι στο Ισραήλ, στην Ελληνική Πρεσβεία Είμαι κοντά στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού και τώρα ήρθα, για να ψηφίσω.
-Το θαύμα περιμένω να ακούσω.
-Μη βιάζεσαι, θα στα πω όλα από την αρχή• άλλωστε έχουμε δρόμο να κάνουμε.
-Συγγνώμη.
-Αυτό το ταξίδι ήταν και μία ευκαιρία να δω και τη μητέρα μου και ύστερα να πάω Κύπρο, να δω την οικογένειά μου.
-Τώρα με μπέρδεψες.
Εδώ γέλασε.
-Έχεις δίκιο, είμαι παντρεμένος με Κύπρια, έχουμε δυο παιδιά- το δεύτερο παιδί μου δεν το έχω δει ακόμη, αύριο σαραντίζει. Είναι κοριτσάκι- δεν μπόρεσα να είμαι στην γέννησή του δίπλα στη γυναίκα μου και καταλαβαίνεις την αγωνία μου.
-Εγώ καταλαβαίνω την αγωνία σου- τη δική μου αγωνία δεν καταλαβαίνεις εσύ.
Εδώ γελάσαμε και οι δύο.
-Ε, θα σε παιδέψω λίγο, Πειραιωτάκι, δεν θα στο πω μπαμ και κάτω. Που λες, έχει πεθάνει ο πατέρας μου και η μητέρα μου μένει μόνη. Δεν της είπα πως θα έρθω, θα της κάνω έκπληξη.
-Ωραία έκπληξη μέσα στα άγρια μεσάνυχτα! Άντε, πάμε παρακάτω.
-Αύριο θα πάω να ψηφίσω και το βράδυ πετάω για Κύπρο. Άμα μπορείς, έλα να με πας στο Αεροδρόμιο.
-Βρε τον άνθρωπο, δεν έχει τον Θεό του! Θα μου βγάλει την ψυχή, μέχρι να μου πει το θαύμα!
-Άντε, τώρα θα σου πω το θαύμα, φθάνει το παίδεμα. Μπορώ να καπνίσω;
-Έλα μπροστά να καπνίσεις, πίσω δεν το επιτρέπω.
Ήρθε δίπλα μου.
-Θα μου πεις πώς σε λένε;
-Νίκο.
-Ωραία! Εμένα Ράνια.
-Χαίρω πολύ.
-Λοιπόν, Νίκο, θα περιμένω πολύ ακόμη;
Ξεκαρδίστηκε στα γέλια.
-Ψυχοβγάλτης είμαι, ε;
-Αν είσαι...!
-Περίμενε, θα ανάψω τσιγάρο και θα σου πω. Λοιπόν, Ράνια, η κουνιάδα μου δεν μπορούσε να κάνει παιδί. Πήγε σε πολλούς γιατρούς στην Κύπρο, ήρθε στην Ελλάδα, πήγε Λονδίνο, Αγγλία- όμως όλοι της είπαν ένα μεγάλο όχι δεν μπορείς να γεννήσεις παιδί\ Ωστόσο είχε φτάσει σαράντα ετών. Οι προσευχές και τα τάματα αμέτρητα. Ώσπου ο καλός Θεός τη λυπήθηκε. Στα σαράντα της έμεινε έγκυος. Καταλαβαίνεις τη χαρά μας. Την προσέχαμε όλοι σαν να ήταν κάτι πολύτιμο. Μη βήξει, μη φτερνιστεί, μην κατέβει μόνη της σκαλιά, τι θα φάει- την είχαμε μη στάξει και μη βρέξει! Ώσπου ήρθε η ώρα να γεννήσει και ήμασταν όλοι κοντά της.
Στο σαλόνι που περιμέναμε έρχεται μια νοσοκόμα με έναν άγγελο στα χέρια. Ήταν τόσο όμορφο μωρό, που ομορφότερο δεν είχα ξαναδεί. Ο γιος μου δεν ήταν τόσο ωραίος, όταν μου τον έφεραν να τον δω. Την επομένη ημέρα όμως μας ήρθε η δυσάρεστη είδηση. Ο γιατρός κάλεσε τον μπατζανάκη μου στο γραφείο το και του είπε πως το παιδί γεννήθηκε με ένα νεφρό και απ' αυτό το μισό ήταν χαλασμένο. Έπρεπε να αρχίσει αιμοκάθαρση. Η είδηση μας ήρθε κεραυνός στο κεφάλι!
Το τρέξαμε όπου μπορείς να φανταστείς• σ' όποιον γιατρό μάς έλεγαν, εμείς τρέχαμε. Πήγαμε στο εξωτερικό, πήγαμε παντού, δεν μπορούσε να γίνει τίποτε. Οι προσευχές νύχτα-μέρα δεν σταματούσαν. Όταν το παιδί έφτασε δύο ετών, η κουνιάδα μου είδε ένα όνειρο. Μη με ρωτήσεις τι. Δεν έχω καταλάβει καλά. Μου ζήτησε να έρθει στους Αγίους Τόπους, να προσκυνήσει.
Πράγματι ήρθε μαζί με το παιδί. Την έστειλα με μια ξεναγό να προσκυνήσει στον Πανάγιο Τάφο. Τι έγινε εκεί; Άκου τι μου είπαν. Όταν μπήκαν μέσα στην Εκκλησία, το μωρό έκλαιγε συνέχεια. Της λέει μια κυρία: «Γιατί κλαίει έτσι το παιδί σας;» -«Είναι άρρωστο», της απάντησε η κουνιάδα μου. Και τότε η κυρία της είπε: «-Βάλτε το παιδί σας πάνω στον Πανάγιο Τάφο και θα σταματήσει το κλάμα!»
Η κουνιάδα μου το ξάπλωσε πάνω στον Πανάγιο Τάφο. Όμως το παιδί σφάδαζε στο κλάμα. Εκείνη στεκόταν σα μαρμαρωμένη, δεν μπορούσε να κάνει ούτε μπρος ούτε πίσω. Το παιδί είχε αρχίσει να μελανιάζει* κάποια στιγμή κατάφερε και το πήρε στην αγκαλιά της. Όμως δεν μπορούσε να αναπνεύσει και το πήγαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Εκεί του έβαλαν οξυγόνο. Την ίδια μέρα έφυγε για την Κύπρο.
Την επομένη το παιδί έπρεπε να πάει για αιμοκάθαρση. Εκεί, στα Ιεροσόλυμα, έχω γνωριστεί με έναν καλόγερο ασκητή, που όλο μου μιλάει για θαύματα. Όταν έφυγε η κουνιάδα μου, πήγα και τον συνάντησα και άρχισε πάλι να μου μιλάει για τον Θεό και για τα θαύματα, ώσπου ξαφνικά τον ακούω να λέει: «Πω, πω! Τι χειρουργείο ήταν αυτό! Το παιδί σφάδαζε στο κλάμα από τους πόνους!» «-Ποιο παιδί, γέροντα;» «-Το ανιψάκι σου, βρε! μου απάντησε. Άγγελοι το χειρούργησαν και του έβαλαν δύο γερά νεφρά!!!» «Α, ο γέροντας τρελάθηκε», είπα μέσα μου, «και όλα τα θαύματα που μου λέει φαντασίες του είναι». Όταν σηκώθηκα να φύγω, με χτύπησε στην πλάτη και μου είπε: «-Άντε, θα κάνεις και κόρη!»
Έφυγα λυπημένος, με τη βεβαιότητα ότι ο γέροντας είχε χάσει τα μυαλά του εκεί στην ερημιά και στη μοναξιά του. Μπήκα στο αυτοκίνητο μου να πάω στην Πρεσβεία, όταν χτύπησε το κινητό μου. Ήταν η γυναίκα μου. Μου μιλούσε και έκλαιγε- δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε, μόνο μια φράση ξεχώρισα: «-Νίκο, το παιδί μας είναι καλά!» Προσπάθησα να την ηρεμήσω, για να καταλάβω τι μου λέει. Και μου είπε τα ίδια λόγια του γέροντα: «-Το παιδί μας έχει δύο γερά νεφρά!»
Έπαθα σοκ! Γύρισα πίσω και πήγα στον γέροντα. Το μυαλό μου μπερδεμένο, οι σκέψεις μου άτακτες, πετούσαν εδώ και εκεί. Έφτασα στον γέροντα και για πρώτη φορά γονάτισα μπροστά του και του φιλούσα τα χέρια. «-Είσαι άγιος!» ψιθύρισα «-Παιδί μου, μην το ξαναπείς αυτό. Άγιος είναι μόνο ο Θεός!»
Σε μια εβδομάδα μου ήρθε η επόμενη ευχάριστη είδηση. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος. Με το: «Νίκο, αγάπη μου», που μου είπε, θυμήθηκα τα λόγια του γέροντα. «- Μη πεις τίποτα άλλο. Είσαι έγκυος!» «-Ναι, πού το ξέρεις;» «-Μου το είπε ο καλόγερος, ο φίλος μου, και είναι κοριτσάκι!»
Από το θαύμα που έγινε στο ανιψάκι μου πίστεψα πολύ βαθιά στον Θεό. Κανείς και για τίποτε αυτή την πίστη δε θα την κλονίσει. Αν κάποτε αποφασίσεις να έρθεις στα Ιεροσόλυμα, θα χαρώ να έρθεις να με βρεις, θα με ζητήσεις στην Πρεσβεία. Θα πεις θέλω το Νίκο τον Πειραιώτη.
Ωστόσο έχουμε φτάσει στον Πειραιά- εγώ δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη, αλλά ούτε και να κατέβω να βγάλω τη βαλίτσα του Νίκου από το πορτ-μπαγκάζ .
ΒΙΒΛΙΟ: ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ - ΠΟΡΦΥΡΙΑ ΜΟΝΑΧΗ.

Διαβάστε περισσότερα: http://agiosefraim.webnode.gr

[fotis]

Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας
Μία ἔκτρωση ποὺ δὲν ἔγινε
Τὰ πρῶτα παιδιὰ ποὺ ἀπέκτησε ἡ Εὐτυχία Ἀλεξάνδρου ἦταν ἀγόρια, ἀλλὰ δὲν ἐπέζησαν. Κατόπιν ἔφερνε στὴ ζωὴ μόνο κορίτσια.
Τὸ 1939 μετοίκησε οἰκογενειακῶς στὸ Χαρτοὺμ τοῦ Σουδάν. Ἐκεῖ ἔμεινε πάλι ἔγκυος, ἀλλὰ στενοχωρημένη ἀπὸ τὶς προηγούμενες ἐμπειρίες της ἀποφάσισε νὰ κάνει ἔκτρωση.
Τὸ ἴδιο βράδυ βλέπει στὸν ὕπνο της ἕνα συγκλονιστικὸ ὄνειρο: Ἦταν μεγάλη Παρασκευή, κι ἑτοιμαζόταν νὰ μπεῖ στὸν ὀρθόδοξο ναὸ τῆς Εὐαγγελίστριας τοῦ Χαρτούμ. Τὴ στιγμὴ ἐκείνη ὁ ἱερέας, ντυμένος τ᾿ ἄμφια του καὶ κρατώντας τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, τῆς εἶπε:
- Εἶσαι ἁμαρτωλή!
Ἀμέσως ἡ Εὐτυχία γονάτισε συγκινημένη καὶ ζήτησε συγνώμη. Τότε ὁ ἱερέας τὴν ὁδήγησε στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ναοῦ, ἐκεῖ ὅπου ἦταν ὁ ἐπιτάφιος, καὶ τῆς εἶπε:
- Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄξιος γιὰ νὰ σὲ συγχωρήσω. Ἀπὸ ῾δῶ νὰ ζητήσεις συγνώμη.
Γυρίζει ἡ γυναίκα καὶ βλέπει κοντὰ στὸν ἐπιτάφιο τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας νὰ θρηνεῖ. Ἀπὸ τὰ θεῖα μάτια της ἔτρεχαν ἀληθινὰ δάκρυα. Κάποια στιγμὴ γυρίζει πρὸς τὴν Εὐτυχία καὶ τῆς λέει:
- Κοίταξε! Εἶχα ἕνα καὶ τὸ ἔχασα. Πρόσεξε μὴ χάσεις κι ἐσὺ αὐτὸ ποὺ κρατᾶς μέσα σου.
Ὕστερα ὁ ἱερέας ἔβγαλε ἀπὸ πάνω τοῦ ἕνα μεγάλο σταυρό, τὸν πέρασε στὸν λαιμό της καὶ τῆς εἶπε:
- Πρόσεξε μὴ χάσεις τὸν σταυρὸ ποὺ φορᾶς. Ὅταν ξύπνησε, ἔφερε μὲ κάθε λεπτομέρεια στὴ μνήμη της τὸ ὄνειρο. Πείστηκε μ᾿ αὐτὸ πὼς ἔπρεπε μὲ κάθε θυσία νὰ κρατήσει τὸ παιδί της.
Σὲ πέντε μῆνες γέννησε ἕνα ἀγοράκι. Μὲ κατάπληξη εἶδε ἀποτυπωμένο στὸ στέρνο τοῦ τὸ σημεῖο τοῦ τιμίου σταυροῦ. Ἔταξε τότε στὴν Παναγία νὰ φέρει τὸ μικρὸ καὶ νὰ τὸ βαφτίσει στὴν Τῆνο. Δυστυχῶς μεσολάβησε ὁ δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος καὶ ἀναγκάστηκε νὰ τὸ βαφτίσει στὸ Χαρτούμ. Δὲν παρέλειψε ὅμως νὰ τὸ ὀνομάσει Εὐάγγελο.
Μεγαλώνοντας τὸ παιδὶ ἔμαθε ἀπὸ τὴ μητέρα τοῦ τὴν ἱστορία τῆς γεννήσεώς του καὶ ρίζωσε μέσα τοῦ ἡ ἐπιθυμία νὰ προσκυνήσει τὴ Μεγαλόχαρη. Κάποια χρονιά, στὸ πανηγύρι τῆς Παναγίας, ἦρθε καὶ ὁ μικρὸς Εὐάγγελος στὴν Τῆνο, προσκυνητὴς μαζὶ μὲ τὴ μητέρα του. Ἤθελε μάλιστα νὰ παραμείνει ὅλη τὴ νύχτα στὸν ναό, γιατὶ ἐπιθυμοῦσε καὶ πίστευε πὼς θὰ ἔβλεπε τὴν Παναγία.
Ὁ μεγάλος ἑσπερινὸς εἶχε προχωρήσει καὶ ὁ δεσπότης κήρυττε κάτω ἀπὸ τὸν κεντρικὸ πολυέλαιο. Ξαφνικὰ βλέπει ὁ Εὐάγγελος ἀπὸ τὸν γυναικωνίτη, ὅπου βρισκόταν, ἕνα δυνατὸ φῶς ποὺ ἔλαμπε σὰν τὸν ἥλιο κι ἔπαιρνε κάποτε μία κόκκινη ἀπόχρωση. Συγχρόνως βλέπει νὰ πλησιάζει μία ὡραῖα νέα γυναίκα. Εἶχε παράστημα ἡγεμονικό, φοροῦσε φωτοστέφανο, καὶ μὲ ὑψωμένο τὸ δεξί της χέρι εὐλογοῦσε τὰ πλήθη.

[fotis]

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΕ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ



Εικόνα του Αγίου Γεωργίου μυρόβλησε την Δευτέρα του Πάσχα στην Κύπρο.
Για να διευκρινιστεί το φαινόμενο αυτό έγινε έρευνα από εμπειρογνώμονες,
οι οποίοι παρ' όλα αυτά δεν βρήκαν φυσικά αίτια στο γεγονός αυτό.
Ξαφνικά και ανεξήγητα όμως, βάρυνε και η εικόνα, όπως θα διαβάσετε στο κείμενο που ακολουθεί.


166-ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ!!! ΑΝΑΒΛΥΖΕΙ ΜΥΡΟ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΠΟ ΧΘΕΣ, ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ! ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ!!!

ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΑΡΟΤΑΤΑ ΤΟ ΜΥΡΟ ΠΟΥ ΑΝΑΒΛΥΖΕΙ


(ΔΕΙΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΛΟΓΟ)!!

Οι πιστοί στο χωριό Καμπί του Φαρμακά είδαν χθες την εικόνα του Αγίου Γεωργίου να αναβλύζει μύρο και όπως ήταν επόμενο αναστατώθηκαν. Σήμερα το πρωί οι καμπάνες του χωριού κτυπούσαν από τις 06.00.

Πρόκειται για εικόνα του 15ου αιώνα, ξεχωριστής αγιογραφικής αξίας, που απεικονίζει τον Άγιο Γεώργιο και βρίσκεται στην Εκκλησία της κοινότητας, η οποία είναι αφιερωμένη στον Άγιο. Σήμερα μάλιστα στην εκκλησία υπάρχει ολοήμερη λειτουργία για τους πιστούς, για να τιμήσουν τον Άγιο Γεώργιο.

Ο Μητροπολίτης Ταμασσού Ησαΐας, ανέφερε μετά το τέλος της χθεσινής Λιτανείας, ότι ένας από τους πιστούς διαπίστωσε πως από το χιτώνα του Αγίου ανέβλυζε ένα παχύρρευστο υγρό, το οποίο ευωδίαζε και το οποίο αναμίχθηκε με το βερνίκι της εικόνας, που συντηρήθηκε πριν από 12 χρόνια.
Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη, η συγκεκριμένη εικόνα ήταν

υπερβολικά βαριά, και για τη μεταφορά της κατά τη λιτανεία

χρειάστηκαν έξι άνδρες, κάτι που δεν είχε γίνει ποτέ στο

παρελθόν.

Στο ναό σήμερα έσπευσε και ο Μητροπολίτης Ταμασσού και Ορεινής, μαζί με εμπειρογνώμονες, οι οποίοι εξέτασαν την εικόνα και εκ πρώτης όψεως δεν εντοπίζουν φυσικά αίτια για το φαινόμενο αυτό.

Το χωριό Καμπί του Φαρμακά είναι ιστορικό, βρίσκεται στην επαρχία Λευκωσίας στην Πιστιλιά. Στην απογραφή του 2001 είχε 104 μόνιμους κατοίκους.



Πηγή: Ixnica

[Georgios1]

ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ



Της Σταυρούλας Ζαχαριά, ετών 38

Ήμουν στον 7ο μήνα κύησης όταν άρχισε να δακρύζει διαρκώς το δεξί μου μάτι. Ήταν πολύ ενοχλητικό και μου προκαλούσε ζάλη και εκνευρισμό η θολή όραση.

Χειρούργος οφθαλμίατρος μου είπε πως είναι ήπιο σύμπτωμα μιας πάθησης επικίνδυνης, με θεραπεία δύσκολη συνήθως χειρουργική. Απόφραξη δακρυϊκού σωλήνα. Προσπάθησε να κάνει διάνοιξη με καθετηριασμό έτσι ώστε να αποφύγω το χειρουργείο. Το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό. Μου είπε να κάνω υπομονή να βάζω τοπική αντιβίωση και ότι πρέπει να χειρουργηθώ πριν πρηστεί και προχωρήσει η ζημιά.

Οφθαλμίατρος δεύτερος με συμβούλεψε και αυτός ότι πρέπει να κάνω χειρουργείο οπωσδήποτε.
Έτσι πηγα σε μεγάλη κλινική,να με δει ένας κορυφαίος χειρουργός που έχει κάνει εξειδίκευση σε θέματα δακρυϊκού σωλήνα. Μετά από ενδελεχή έλεγχο μου είπε πως πρέπει να χειρουργηθώ γιατί αν δεν το κάνω είναι θέμα χρόνου η μόλυνση, πράγμα επικίνδυνο μιας και είναι κοντά στον εγκέφαλο. Συγκεκριμένα μου είπε πως είναι τσιμεντωμένο και δεν ανοίγει. Στο χειρουργείο θα έκανε παράκαμψη με ένα σωληνάκι απ” το δακρυϊκό πόρο ως τη μύτη και αυτό φυσικά σε συνεργασία με χειρούργο Ω.Ρ.Λ. Είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις μιας και δεν υπάρχει άλλη μόνιμη θεραπεία.

Επίσης αν μου πρηστεί το μάτι έστω και λίγο θα πάρω αμέσως τηλέφωνο για να μου δώσει βαρειά αντιβίωση γιατί όπως είπαμε είναι πολύ επικίνδυνο. Άρχισα να ψάχνω και μέσω γνωστού έρχομαι σε επαφή με μια κυρία που είχε περάσει το ίδιο το 2008 κάνοντας χειρουργείο στον Ευαγγελισμό και στα δυο μάτια. Μου είπε και κείνη ακριβώς ότι και οι προηγούμενοι γιατροί. Εκείνης μάλιστα κινδύνεψε η ζωή της και ταλαιπωρήθηκε με επαναλαμβανόμενα χειρουργεία για ένα χρόνο.

Ήταν Παρασκευή βράδυ (19-4-2013) όταν μου είπε «σε παρακαλώ για να μην περάσεις όσα πέρασα και κινδυνέψεις, μόλις σου πρηστεί έστω και λίγο φύγε για εφημερεύων νοσοκομείο. Της απάντησα πως απόψε έχει ήδη ξεκινήσει να πρήζεται, πως φοβάμαι και δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν ήθελα να πάρω ούτε βαρειά αντιβίωση ούτε χειρουργείο με γενική αναισθησία να κάνω, μιας και πια είχα γεννήσει και θήλαζα το μικρό μου αγοράκι. Το πρόβλημα όμως ήταν πολύ έντονο. Είχα ήδη 4 μήνες δακρύρροια, μου προκαλούσε ζαλάδα, θολή όραση και δυσκολευόμουν να φροντίσω το παιδί μου. Επίσης όταν το θήλαζα σκουπιζόμουν με χαρτί συνέχεια για να μην πέφτει πάνω στο μικρό.

Την άλλη μέρα Σάββατο (20-4-2013) ένιωθα πολύ χάλια. Το μάτι ήταν κόκκινο, γεμάτο τσίμπλες, είχε πρηστεί, είχε βαρύνει, δάκρυζε ασταμάτητα, έκαιγε και η όρασή μου ήταν ακόμη πιο θολή. Εκεί η υπομονή μου εξαντλήθηκε. Αρχισα να κλαίω και να λέω ότι ούτε το παιδί μου έχω καταφέρει να δω όπως είναι.Όλα τα βλέπω θολά και με ζαλίζουν τόσο καιρό. Τι θα κάνω…??? Ναι. Ξέρω ότι πρέπει να κάνω εγχείρηση, αλλά αυτό σημαίνει διακοπή θηλασμού, αφού θα κάνω ολική νάρκωση. Μου είπε τότε ο σύζυγός μου πως έχει κάνει τάμα στην Αγία Παρασκευή, να γίνω καλά χωρίς χειρουργείο και να προσευχηθώ κι εγώ. Μπήκα στο ίντερνετ και διάβασα το βίο Της. Την παρακάλεσα κι ακούμπησα το μάτι μου πάνω στην εικόνα που υπήρχε στο ίντερνετ (στο σπίτι δεν είχαμε εικόνα Της).

Αμέσως ένιωσα δροσιά εκεί που έκαιγε το μάτι μου. Δεν ήθελα να πάρω το μάτι μου από την εικόνα της. Τέτοια ανακούφιση. Βέβαια σκέφτηκα πως είναι η ιδέα μου… Μετά από λίγη ώρα, παίρνω να θηλάσω το παιδί, κάτι που με στεναχωρούσε, καθώς όταν έσκυβα να το κοιτάξω, έτρεχε ποτάμι το δάκρυ μου πάνω του. Ο σύζυγός μου απέναντι μου συζητούσε για έναν τέταρτο χειρουργό οφθαλμίατρο, που θα πηγαίναμε μες τη βδομάδα και πως μπορεί να μη χρειαστεί γιατί η Αγία Παρασκευή θα κάνει το θαύμα! Σκέφτηκα μακάρι. Ξαφνικά (εκείνη τη στιγμή) με πιάνει μια έντονη καταρροή απο τη μύτη. Νόμισα πως κόλλησα ίωση και είπα ωχ Χριστέ μου μόνο αυτό μου έλειπε τώρα. Ακολούθησε ένα έντονο φτέρνισμα και ξάφνικά νιώθω ότι πνίγομαι από κάτι πίσω στο λαιμό μου.

Στην προσπάθειά μου να ελευθερωθώ κάνω ένα χαα και πετάγεται από το στόμα μου ένα κομμάτι συμπαγές μήκους 5 εκατοστών, πλάτους 4 χιλιοστών (μέτρηση από ειδικό χάρακα χειρουργού που το είδε μετά) σαν σκουλήκι, που είχε το σχήμα του δακρυϊκού σωλήνα όπως είναι στις φωτογραφίες των βιβλίων που είχα διαβάσει σχετικά το τελευταίο διάστημα. Τρομάξαμε και οι δυο και καταλάβαμε πως κάτι παράξενο έγινε.Εκείνη την ώρα ένιωσα έντονη δροσιά στο μάτι μου. Σταμάτησε να δακρύζει. Ξεπρήστηκε, έφυγε το βάρος, η θολή όραση, η ζάλη και η κολλώδης ουσία που σχημάτιζε τσίμπλες. Ναι. Καταλάβαμε τι έγινε και γονατίσαμε στη χάρη της Αγίας Παρασκευής (κάτι που νιώσαμε και κάναμε και οι δύο πρώτη φορά).

Έχουν περάσει τόσες μέρες και το μάτι μου είναι σαν να μην είχε ποτέ τίποτα. Κάθε πρωί που ξυπνάω σαστίζω συνειδητοποιώντας αυτό που έγινε. Οι γιατροί που επικοινώνησα μαζί τους ενθουσιάστηκαν. Με ρώτησαν τι έκανα πριν και πως αυτό δεν έχει ξαναγίνει στην καριέρα τους και ούτε υπάρχει στη βιβλιογραφία. Μάλιστα μου ζήτησαν να το φωτογραφίσουν και να πάρουν δείγμα μιας και δεν ξέρουν τη σύστασή του, για να το παρουσιάσουν σε οφθαλμολογικά συνέδρια! Είναι κανονικό εκμαγείο δακρυϊκού σωλήνα όπως είπαν. Με ευχαρίστησαν κιόλας γιατί αυτό όπως είπαν έχει επιστημονικό ενδιαφέρον. Επίσης παραδέχτηκαν πως έχω ιαθεί πλήρως! Πως αυτό δεν έχει ξαναγίνει και όταν τους είπα για την Αγία Παρασκευή, είπαν τι να πούμε συμβαίνουν κι αυτά. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και έκαναν το σταυρό τους. Ευχαριστώ την Αγία Παρασκευή που με βοήθησε είναι πραγματικά δίπλα μας, μας ακούει τόσο τόσο εύκολα κι απλά.

(Όλο αυτό που μου συνέβη ξέρω πως πρέπει να το μοιραστώ. Έγινε για κάποιο λόγο. Δεν είμαι η εκλεκτή του Θεού. Δεν γνωρίζω πολλά για πολλούς Αγίους όπως δεν ήξερα και για την Αγία Παρασκευή και λυπάμαι γι αυτό). Τώρα έμαθα. Μας ακούν και μας αγαπούν.

http://tostavroudaki.blogspot.gr/