Θαύματα του Αγίου Γεωργίου στο Άγιο Όρος και αλλού

Συζητήστε με τα μέλη μας για τύχον θαύματα που είδατε, αισθανθήκατε ή σας τα εξιστόρησαν φίλοι και γνωστοί σας.

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
efthumhs
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1547
Εγγραφή: Δευ Δεκ 18, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Στερεά Ελλάδα

Θαύματα του Αγίου Γεωργίου στο Άγιο Όρος και αλλού

Δημοσίευση από efthumhs »

1.Θαύμα στον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη:

Η ζωή πολλών Άγιων της εκκλησίας μας είναι συνυφασμένη με θαύματα του Αγίου Γεωργίου. Στή συνέχεια θα σας αναφέρουμε ένα από αυτά. Όταν ό Άγιος Αρσένιος ό Καππαδόκης ήταν μικρός πήγαινε μια μέρα με τον αδελφό του τον Βλάση σ' ένα χωράφι τους. Για να φτάσουν όμως έκεϊ έπρεπε να περάσουν ένα χείμαρρο, τον Έβκάση πού την ήμερα εκείνη ήταν πλημμυρισμένος. Ό μικρός Θεόδωρος (ό Άγιος Αρσένιος) αψηφώντας τον κίνδυνο μπήκε μέσα στο χείμαρρο για να περάσει, απέναντι. Ό αδελφός του ό Βλάσης έντρομος βλέπει τα ορμητικά νερά να παίρνουν μαζί τους καί τον αδελφό του.Τότε κλαίγοντας παρακάλεσε τον Άγιο Γεώργιο να τον σώσει .Ξαφνικά βλέπει δίπλα του τον αδελφό του ό όποιος του είπε πώς ένας καβαλλάρης καλόγερος τον άρπαξε μέσα από τα νερά, τον έβαλε πάνω στο άλογο του καί στη συνέχεια τον έβγαλε έξω. Από τότε ό Θεόδωρος έλεγε ότι θα γίνει κί αυτός καλόγερος.

2.Θαύματα στην Ι. Μ. Ξενοφώντος.

ΟΙ πατέρες της Ί. Μ. Ξενοφώντος Αγίου "Ορους στους πολυπληθείς προσκυνητές της Μονής με ιερά συγκίνηση διηγούνται τα εξής: Στίς 23 Απριλίου ημέρα της εορτής του Αγίου στην Ί. Μ. γινόταν ή καθιερωμένη μεγάλη αγρυπνία καί είχαν βγάλει για προσκύνηση το ιερό λείψανο του Αγίου Γεωργίου (τμήμα από το χέρι του) πού φυλάσσεται στο μοναστήρι. Την ώρα του εσπερινού οι πατέρες διεπίστωσαν ότι όχι μόνον έβγαινε από το ιερό λείψανο λεπτή καί πάντερπνη εύωδία καθώς καί άγιον μυρο, αλλά είχε πάρει μορφή καί σχήμα νωπής πληγής. Τότε διέκοψαν τον εσπερινό καί διάβασαν την παράκληση του Αγίου.


Οι πατέρες της ϊδιας μονής μας διηγήθηκαν καί το εξής γεγονός: Πρίν από χρόνια, την ήμερα της εορτής του Αγίου, μάγειρας ήταν ό Γερο-Βαρλαάμ ό όποιος ήταν πολύ λυπημένος, διότι την ήμερα πού πανηγύριζε το μοναστήρι αυτός δεν μπορούσε να πάει να έκκλησιασθεΐ. Σέ μια στιγμή με αναστεναγμό λέγει: «Άγιε Γεώργιε, σήμερα πού τιμάμε την μνήμη σου εγώ δεν μπορώ να 'ρθω κοντά σου, στην ακολουθία». Τότε άστραψε το μαγειρείο καί παρουσιάζεται μπροστά του ό Άγιος Γεώργιος καί του λέγει: «Μη στεναχωριέσαι Γερο-Βαρλαάμ, εδώ θα είμαι μαζί σου».


3.Ιερά Καλύβη Αγ. Γεωργίου Νέας Σκήτης.

Οι πατέρες πού ασκούνται στην Καλύβη μας έγραψαν: «...Τον αίσθανόμεθα δίπλα μας πάντα να μας περισκέπει, να μας διαφυλάττει, να μας προνοεί καί να μας τρέφει. Ούδεμίαν δυσκολίαν αντιμετωπίζουμε, διότι, αν καί περνούμε κάποτε δυσβάστακτες περιστάσεις την τελευταία στιγμή προλαμβάνει ό "Αγιος καί ρύεται παντός κινδύνου καί ανάγκης. Οι προ ημών Πατέρες διηγούνται για την πρόνοιαν του Αγίου ότι κατά το σωτήριον έτος 1931 η 1932 δεν είχαν ψάρια να κάνουν την πανήγυριν. Την τελευταίαν στιγμήν παρουσιάζεται ψαράς, κρατώντας το πανέρι του γεμάτο ψάρια, πού, αν καί στο δρόμο του συνάντησε καί άλλες καλύβες, εν τούτοις σ' αυτήν την καλύβη κτύπησε καί ρώτησε τους πατέρας αν θέλουν τα ψάρια, χωρίς να γνωρίζει ότι εόρταζε ό ναός της καλύβης. Αυτό το θαΰμα το επιβεβαιώνει καί ό έτι ζών γέρων Μακάριος από την καλύβην των Κυριλλαίων της Νέας Σκήτης».

4.Ί. Μ. Αγ. Γεωργίου του Μανδηλά (Αγίων Μετεώρων).

Απέναντι, από την Ί. Μ. Αγ. Νικολάου Ανάπαυσα ψηλά σ' έναν απότομο βράχο βρίσκεται ό ναί'σκος του Αγ. Γεωργίου του Μανδηλά (14ος αι.) πού μπορεί να τον διακρίνουμε εύκολα από τα πολύχρωμα μανδήλια πού κρεμούν οι κάτοικοι του Καστρακίου. Το παρακάτω θαΰμα του Αγίου έγινε αιτία να διασώζεται μέχρι σήμερα το έθιμο αυτό: Στά χρόνια της Τουρκοκρατίαςένας άγαρηνός πήγε καί έκοψε ξύλα από το δασύλλιο, πού ήταν κάτω από την Μονή του Αγ, Γεωργίου. Μόλις έκοψε τα πρώτα ξύλα έπεσε κάτω καί δεν μπορούσε να σηκωθεί. Κατάλαβε ότι ό Άγιος τον τιμώρησε γιατί δεν σεβάστηκε την περιουσία από το «βακούφι». Τότε έταξε στον Άγιο τον ακριβό καί πολύτιμο φερετζέ της συζύγου του. Αμέσως έγινε το θαΰμα, σηκώθηκε καί έτρεξε στο σπίτι του άπ' οπού έφερε το φερετζέ καί τον κρέμασε στο μοναστήρι. Την πράξη του αυτή μιμήθηκαν καί οι χριστιανοί της περιοχής καί από τότε το έθιμο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Την ήμερα της εορτής του Αγίου θαρραλέοι νέοι ανεβαίνουν καί κρεμούν μανδήλια στον σωζόμενο ναό.

"5.Ι. Μ. Αγ. Γεωργίου Μαυροβουνίου.

Καί στο μοναστήρι αυτό της Κύπρου, πού τα τελευταία χρόνια άρχισε καί πάλι να λειτουργεί σαν Μονή, γίνονται πολλά θαύματα. Από το περιοδικό «Όρθόδοξη Μαρτυρία» αντιγράφουμε ένα. «Ένα από τα παιδιά πού ερχόντουσαν πάντα καί μας βοηθούσαν ξεκίνησε ένα απόγευμα, ενώ κτιζόταν ή Μονή, να έλθει να προσκυνήσει. Την ήμερα εκείνη έβρεξε παράκαιρα καί το ευλογημένο το παιδί αντί να πάει κανονικά από το δρόμο καί να στρίψει με το αυτοκίνητο του σκέφθηκε για συντομία να στρίψει μέσα από το χωράφι, οπότε το αυτοκίνητο του «έβόλησεν μέσα στα πηλά». Παρά τίς προσπάθειες του το αυτοκίνητο δεν έβγαινε από τίς λάσπες. Απελπισμένος άνοιξε την πόρτα καί κατέβηκε κάτω. Έκεϊ γύρω δεν βρισκόταν κανείς. Σκέφθηκε να επικαλεσθεί σε βοήθεια τον 'Άγιο Γεώργιο ."Εκαμε μικρή προσευχή καί μόλις μπήκε μέσα, με το πρώτο ξεκίνημα το αυτοκίνητο ξεκόλλησε από «τα πηλά» καί έφθασε στη Μονή. Εισήλθε στην εκκλησία καί γονάτισε ενώπιον της μεγάλης εικόνας του Αγίου για να τον ευχαριστήσει, οπόταν άκουσε έξω ποδοβολητά αλόγου, ωσάν κάποιος καβαλλάρης να έτρεχε στην αυλή. Σηκώνεται καί κοιτάζει έξω, δεν υπήρχε κανείς. Αισθάνθηκε ρίγος καί συγκίνηση, συνάμα καί φόβο πού παρά την άναξιότητά του,είχε αισθανθεί έντονη την παρουσία του Αγίου».

Στή συνέχεια σημειώνονται καί τα παρακάτω: «Μία Κυριακή, όταν έλειτούργησε ή Μονή, ήλθε από το Αύγόρου μία γυναίκα ή όποια μας είπε ότι δεν γνώριζε καν την ύπαρξη αυτής της Μονής. Μια νύχτα ήλθε ό Άγιος Γεώργιος στον ύπνο της καί της εξήγησε που είναι το μοναστήρι του, ότι είναι μετά τα Κελλία καί ότι έχει τρεις μοναχούς καί την προέτρεψε να το επισκεφθεί». Ό μακαριστός Γέροντας π. Ιάκωβος Τσαλίκης σε αδελφό της Μονής είχε πει: «Εκεί πού πάτε τώρα δεν έχει τίποτε,κάποτε είχε μοναστήρι το όποιον απέθανε καί θα κάνετε μια νεκρανάσταση, θάρχεται πολύς κόσμος καί θα αναπαύεται». Αλλά καί ό μακαριστός π. Πάίσιος είχε πει για το μοναστήρι αυτό: «Εκεί πού θα πάς έχει έναν, θα γίνετε δύο. θαρθει ακόμα ένας, θα γίνετε τρεις. Εσείς οι τρεις θα πάτε κάπου καί θα κάμετε μια βάση (πνευματική). Αυτές οι βάσεις θα διώξουν τίς άλλες βάσεις. Το πρόβλημα της Κύπρου είναι πνευματικό καί όχι πολιτικό καί χρειάζονται πνευματικές αντιστάσεις».


6.Στήν Αλβανία.

Ναοί προς τιμήν του Μεγαλομάρτυρα υπάρχουν καί στην μαρτυρική Εκκλησία της Αλβανίας. Στό ιεραποστολικό Περιοδικό «"Αγιος Κοσμάς ό Αιτωλός», τεύχος Απρίλιος -Ιούνιος του 1997, σελ. 357 ό π. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης ανάμεσα στα αλλά γράφει καί τα έξης: «... Δεν θα πρέπει να αποσιωπήσω την συγκινητική συνάντηση πού είχα ένα βράδυ, στο σπίτι του παπα-Γιάννη Τρεμπίτσκα, στην Κοριτσά. Μια εβδομήντα περίπου χρονών γριούλα ήρθε καί μας ανακοίνωσε το πρόβλημα της: - Πατέρες, βοηθήστε με να κτίσω την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο χωριό μου. - Γιαγιά, από πού είσαι, τί θρησκεία ακολουθείς καί ποιος σου ζήτησε να κτίσεις εκκλησία; -Το χωριό μου ήταν ορθόδοξο μέχρι το 1910. Από τότε όλοι οι κάτοικοι έγίναμε μουσουλμάνοι. Τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου παραμένουν ακόμα στο κέντρο του χωριού μας. Τρεις φορές μέχρι τώρα ήλθε στον ύπνο μου ό άγιος Γεώργιος καί μου είπε: «Εσύ θα αναλάβεις να μου κάνεις την εκκλησία». - Καί πώς ξέρεις γιαγιά, ότι αυτός ήταν ό άγιος Γεώργιος; Σηκώθηκε όρθια. Έβγαλε από την τσέπη της μια πλαστική είκονίτσα του αγίου Γεωργίου καί κάπως αντιδρώντας για την ερώτηση μου, μου είπε: - Καλά δεν ξέρω ποιος είναι ό Άγιος Γεώργιος; Να, αυτός είναι. Ας σημειωθεί εμφατικά ότι αυτή ήταν μουσουλμάνα...»

Κείμενο από το βιβλίο-Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος,Γεωργίου Μηλίτση-διδασκάλου

Πηγή (με φωτογραφίες και με τον τάφο του Αγίου όπως είναι σήμερα): http://proskynitis.blogspot.com/2010/04 ... st_23.html
efthumhs
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1547
Εγγραφή: Δευ Δεκ 18, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Στερεά Ελλάδα

Re: Θαύματα του Αγίου Γεωργίου στο Άγιο Όρος και αλλού

Δημοσίευση από efthumhs »

Παρατίθενται απο το http://voutsinasilias.blogspot.com/2010/04/23_25.html κάποια θαύματα του Αγίου Γεωργίου στις μέρες μας στη Μονή Ξενοφώντος του Αγίου Όρους και στη Μονή Αγίου Γεωργίου στα Ήλια Αιδηψού (εξεύρεση εργασίας, οφθαλμοφανείς παρουσίες του Αγίου, θεραπειες καρκινοπαθών και άλλων ασθενών,σωτηρία ψυχών κτλ). Πραγματικά συγκλονιστικά

Ι.Μ Ξενοφώντος

Στὴν κατανυκτικὴ καὶ μεγαλοπρεπῆ ἀγρυπνία τῆς πανηγύρεως τῆς Ἱ. Μ. Ξενοφῶντος στὶς 23 Ἀπριλίου 1989, ὁ φοβερὸς καὶ πιστὸς ὀροφύλαξ Ἅγιος Γεώργιος, συμπανηγυρίζοντας καὶ προεξάρχοντας στὴν ἀκολουθία, ἔδειξε σημεῖο μέγα καὶ θαυμαστόν. Τμῆμα τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του, τῆς χειρός του μυροβόλησε, ἀναπέμποντας λεπτὴ καὶ πάντερπνη εὐωδία. Ἀλλὰ τὸ θαυμαστὸ δὲν ἦταν μόνο αὐτό, γιατὶ πάντα τὰ ἅγια λείψανά του εὐωδιάζουν. Τὸ σημεῖον εἶναι πὼς τὸ ἅγιον λείψανο εἶχε πάρει μορφή, καὶ σχῆμα νωπῆς πληγῆς. Αὐτὸ φαίνεται μὲ εὐκρίνεια καὶ σὲ φωτογραφίες ποὺ τραβήχτηκαν. Ὅλοι τότε τῇ προτροπῇ τοῦ Ἁγίου Καθηγουμένου τῆς Μονῆς, Γέροντος Ἀλεξίου, διέκοψαν τὸν ἑσπερινὸ καὶ μὲ πολλὴ κατάνυξη καὶ ἔξαρση ψυχῆς προσκύνησαν τὸ ἱερὸν λείψανο καὶ ἐψάλη ἡ παράκλησίς του.

-Ἰωαννικίου ἀρχιμανδ.: Μυροβλυσία ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Μεγ. Γεωργίου εἰς Ἱ. Μονὴν Ἁγ. Ὄρους, ἄρθρο ἐφημ. Ὀρθόδοξος Τύπος, 23-6-1989.


Θαύματα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Γεωργίου Ἥλια Αἰδηψοῦ Εὐβοίας.

1. Στὸν κάτω ἀριστερὸ κίονα στὸν κυρίως ἱερὸ ναὸ τῆς Ἱ. Μ. Ἁγ. Γεωργίου Ἡλιῶν Αἰδηψοῦ Εὐβοίας, βλέπουμε μέσα σὲ προσκυνητάρι τὴν ἐφέστια καὶ θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς μονῆς. Εἶναι ἐξαιρετικῆς τέχνης ἄν καὶ διακρίνεται μόνο τὸ πρόσωπο, ἡ ὑπόλοιπη εἶναι καλυμμένη μὲ ἀσημένιο πουκάμισο. Φιλοτεχνήθηκε τὸ 1835 ἀπὸ τὸν τότε Ἡγούμενο Σεραφείμ, Ἱερομόναχο. Κατὰ τὴν παράδοση αὐτὴ ἡ εἰκόνα βρέθηκε πολὺ παλιά, πάνω στὸ βουνὸ Βαλάντι.

Οἱ μοναχοὶ ἔβλεπαν πολλὲς μέρες φῶς πάνω στὸ βουνό. Ὅταν πῆγαν νὰ δοῦν τὶ συμβαίνει, ἀντίκρυσαν τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου, λουσμένη στὸ φῶς. Τὴν πῆραν μὲ πολλὴ εὐλάβεια, μὲ ψαλμωδίες καὶ θυμιάματα καὶ κατέβασαν στὴν μονή. Ἀπὸ τότε ἔκαμε καὶ συνεχίζει μὲχρι σήμερα νὰ κάνει πολλὰ θαύματα.

***

2. Στὸν κάτω ἀριστερὸ κίονα, στὸν κυρίως ναὸ τῆς προειρημένης μονῆς, ὑπάρχει παλιὰ θαυματουργὸς εἰκόνα τοῦ Ἁγίου. Ἡ εἰκόνα αὐτὴ ἦταν κτισμένη γιὰ πολλὰ χρόνια μέσα στὸν βορεινὸ τοῖχο τοῦ παρεκκλησιοῦ τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Κανεὶς δὲν ὑποψιαζόταν τίποτα ὥσπου μιὰ μέρα ἐμφανίζεται ὁ Ἅγιος σὲ ἕναν ταπεινὸ βοσκὸ τῆς μονῆς καὶ τοῦ λέει: Σήκω νὰ πᾶς στὸν ἡγούμενο καὶ νὰ τοῦ πεῖς νὰ μὲ βγάλει ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ εἶμαι θαμμένος. Πές του νὰ σκάψει τὸν βορεινὸ τοῖχο τοῦ Ἅϊ-Γιάννη, ἀλλὰ ἀπὸ μέσα ἀπὸ τὴν κατακόβη.

Σὰν νὰ φοβήθηκε λίγο ὁ παπούς, ἀλλὰ δὲν εἶπε τίποτα. Παρουσιάζεται ἐκ νέου ὁ Ἅγιος ἀλλὰ αὐτὸς πάλι δὲν πῆγε. Τὴν Τρίτη μέρα τοῦ ἐμφανίζεται μιὰ ὄμορφη ψηλὴ γυναίκα ὅλο μεγαλοπρέπεια καὶ ἐπιβλητικότητα, ἀληθινὴ ἀρχόντισσα καὶ μὲ αὐστηρότητα τοῦ εἶπε: Γιατὶ δὲν ἔκανες αὐτὸ ποὺ σοῦ εἶπε ὁ γίος μου. Σήκω γρήγορα καὶ πήγαινε στὸν ἡγούμενο. Τῆς λέει ὁ παπούς: Κυρία καὶ ἀρχόντισσα ποιά εἶσαι ἐσὺ πού μὲ διατάζεις; Εἶμαι ἡ μητέρα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἡ Ἁγία Πολυχρονία. Ὁ παποὺς σηκώθηκε εὐθὺς καὶ πῆγε στὸν ἡγούμενο καὶ τοῦ διηγήθηκε ὅλα τὰ γεγονότα. Πράγματι ἀνακάλυψαν τὴν εἰκόνα καὶ ἔμεινε ἐκεῖ ποὺ βρέθηκε. Γιατὶ ὅσες φορὲς τὴν ἔπαιρναν καὶ τὴν ἀνεβαζαν στὴν ἐκκλησία, ἔφευγε μόνη της καὶ τὴν ἄλλη μέρα τὴν ἔβρισκαν στὴν κατακόμβη. Ἔτσι ὁ τόπος αὐτὸς ὀνομάστηκε Εὕρεση.

***
3. Ἁπὸ ἔνα χειρόγραφο ποὺ ὑπῆρχε στὴν Μονὴ ἕως καὶ πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια, πληροφορούμεθα γιὰ ἕνα μεγάλο θαῦμα τοῦ Ἁγίου στοὺς μοναχοὺς τῆς Μονῆς μας. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1727, ἡγουμενεύοντος Ἀνανίου ἱερομονάχου, διοικητὴς τοῦ σαντζακίου Εὐρίπου ἦταν ὁ Ἀχμὲς Βαζὶρ Πασάς. Μὲ βίαιο τρόπο σούβλισε 100 ἄνδρες ἐδῶ στὸ νησί, καθὼς καὶ ἄλλους ἀπέναντι ἀπὸ αὐτό. Ὕστερα ἦλθε στὸ μοναστήρι, ὅπου συνέλαβε πατέρες καὶ ἀδελφοὺς καὶ τοὺς μετέφερε στὴν Χαλκίδα, μὲ σκοπὸ νὰ τοῦς φονεύσει. Ἀσφάλισαν τὴν μονὴ καὶ ἔμεινε ἔρημη 20 μέρες. Τοὺς κατηγόρησαν ὅτι εἶχαν κάνει τὴν μονὴ κατάλυμα ληστῶν. Ἀλλὰ ὁ Ἅγιος τοὺς ἐλευθέρωσε μὲ θαῦμα καὶ γύρισαν πίσω. Τὸ χειρόγραφο τὸ ὑπογράφει ὁ ἡγούμενος Ἀνανίας.

***
4. Τὸ 1940, λίγες μερες πρὶν ξεσπάσει ὁ πόλεμος, ἦλθε μιὰ ευλαβὴς γυναίκα ἀπὸ την περιοχὴ γιὰ νὰ προσκυνήσει τὸν Ἅγιο. Μόλις μπῆκε στὴν λιτὴ προσκύνησε τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου. Κάθως σήκωσε τὰ μάτιά της γιὰ νὰ δεῖ τὸ πρόσωπό της, ἔμεινε ἐμβρόντητη. Ἀπὸ τὰ μάτιά του ἔβγαιναν δάκρυα καὶ κατέβαιναν στὶς παρειές ἀναμεμειγμένα μὲ αἷμα. Μετὰ ἀπὸ λίγο ἄρχισε ὁ πόλεμος τοῦ 40.

***
5. Μιὰ ἄλλη πιστὴ κυρία, ἀπὸ τὸ Μουρσαλί (Ταξιάρχη), τὶς παραμονὲς τοῦ πολέμου τοῦ 1940, εἶδε τὴν ἄλλη θαυματουργὸ ἐικόνα τοῦ Ἁγίου, μὲ τὸ ἀσημένιο πουκάμισο γεμάτη ἱδρῶτα. Ὁ ἡγούμενος εἶπε πὼς κάτι κακὸ θὰ συμβεῖ.

Πολλοὶ πιστοὶ καὶ εὐλαβεῖς χριστιανοί, ποὺ ἐπισκέπτονται τὴν μονή, βλέπουν μὲ τὰ μάτιά τους ζωντανὸ τὸν Ἅγιο μὲσα στὸν ναό του, στὴν αὐλή, ἤ καβάλα στὸ ἄλογό του, νὰ περιφέρεται γύρω ἀπὸ τὴν μονή. Ἀλλοι ἀκούουν τὸ χλιμίντρισμα τοῦ ἀλόγου του, ἤ ἀκόμα καὶ τοὺς χτύπους ἀπὸ τὰ πέταλα καὶ τὸν καλπασμό του.

***
6. Μιὰ ἄλλη μέρα, τὸν καιρὸ τοῦ ἀντάρτικου, πολλοὶ πιστοὶ παρακολουθοῦσαν τὴν θεία Λειτουργία ἐκτὸς ἀπὸ μερικὰ παιδιὰ ποὺ ἔπαιζαν στὴν ἐξωτερικὴ αὐλὴ τοῦ μοναστηριοῦ. Κάποια ἀπὸ αὐτὰ εἶδαν ἕναν καβαλλάρη πάνω σὲ ἕνα ἄσπρο ἄλογο νὰ μπαίνει μέσα καὶ νὰ προχωρεῖ καβάλα πρὸς τὴν κατακόμβη. Φοβήθηκαν αὐτὰ καὶ ἔτρεξαν στὶς μανάδες τους. Βούϊξε ὁ κόσμος ὅλος: Ἀντάρτες, ἀντάρτες. Καὶ οἱ περισσότεροι βγῆκαν νὰ δοῦν τὶ συμβαίνει. Πῆγαν στὴν Εὕρεση ἀλλὰ δὲν εἶδαν κανέναν. Καὶ τότε ὅλοι δακρυσμένοι δόξασαν τὸν Ἅγιο, καθὼς κατάλαβαν ὅτι ἦταν αὐτός. Στὴν κάτω κατακόμβη ὑπῆρχε ἴχνος ἀπὸ τὸ ἄλογο τοῦ Ἁγίου καὶ ὁ τόπος ὀνομάζεται ἀλογοπατησιά.

***
7. Πολλοὶ ἀκόμα ἔβλεπαν τὸν Ἅγιο νὰ περνάει καβαλάρης στὸ ἀπέναντι βουνό. Τὸ ἴδιο καὶ στὶς λιτανεῖες. Κάποια εὐλογημένη ψυχὴ μᾶς διηγήθηκε, ὅτι σὲ μιὰ λιτανεία τὸν εἶδαν νὰ στέκεται ὁλοζώντανο πάνω ἀπὸ τὴν εἰκόνα του, ἐνῶ ἄλλοι τὸν εἶδαν στὴν ἐικόνα νὰ ἀνοιγοκλείνει τὰ μάτιά του.

***
8. Κάθε χρόνο, τὰ ξημερώματα καὶ τῶν δύο ἑορτῶν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, 23/4 καὶ 3/11, βλέπουν ἕνα ὑπερουράνιο καὶ ὑπερκόσμιο φῶς νᾶ φωτίζει ὅλη τὴν περιοχὴ γύρω ἀπὸ τὸ μοναστήρι. Αὐτὸ μᾶς τὸ ἔχουν διηγηθεῖ ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς προσκυνητές. Γιαγιάδες καὶ παποῦδες ποὺ ἐπισκέπτονται τὴν μονή μας, μᾶς μιλοῦν γιὰ πολλὰ σημεῖα καὶ θαύματα ἀπὸ παλιά. Τὰ πονεμένα καὶ δύσκολα χρόνια, τότε ποὺ οἱ καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων ἦταν ἁπλὲς καὶ ἀπονήρευτες. Τότε ποὺ μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους ἔβλεπαν πολλὰ θεϊκᾶ μυστήρια. Καὶ ἄκουγαν θεῖα ἀπηχήματα. Ὅλη ἠ γύρω περιοχὴ εἶχε γιὰ προστάτη της τὸν Ἅγιο, βοηθὸ καὶ μοναδικὸ γιατρό. Δὲν γνώριζαν ἀπὸ φάρμακα καὶ γιατροσόφια. Ἔταξαν στὸν Ἅγιο, ἔρχονταν, τὸν προσκυνοῦσαν καὶ γιατρεύονταν προσφέροντάς του δῶρα καὶ τάματα. Ἡ γύρω δὲ περιοχὴ εἶναι κατάσπαρτη μὲ τὸ ὄνομά του.

***
9. Ἔχουμε μαρτυρίες ὅτι ἀπὸ παλιὰ ἔφερναν στὴν μονὴ πολλοὺς δαιμονιζόμενους. Τοὺς ἔδεναν στὸν πρῶτο καὶ ἀριστερὸ κίονα του ναοῦ, μπροστὰ ἀπὸ τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου τοῦ τέμπλου, καὶ τοὺς ἄφηναν ἐκεῖ γιὰ μέρες μέχρι νὰ θεραπευτοῦν. Ἀκόμη πολλὰ ζευγάρια κάθε χρόνο ἀποκτοῦν παιδιὰ μὲ θαῦα τοῦ Ἁγίου. Τὸν παρακαλοῦν μὲ πόθο καὶ πίστη, παίρνουν ἁγιασμένο λαδάκι ἀπὸ τὸ καντήλι του, σταυρώνονται μὲ βαμβάκι περασμένο ἀπὸ τὸ ἅγιο χέρι του καὶ κατὰ τὴν πίστη τους λαμβάνουν τὸ ποθούμενο. Καὶ οἱ πιὸ πολλοὶ ἔρχονται καὶ βαπτίζουν τὰ παιδιὰ ποὺ ἀπέκτησαν μὲ τὴν χάρη του στὴν μονή, καὶ τοὺς δίδουν τὸ ὄνομα τοῦ θαυματουργοῦ Ἁγίου.

***
10. Πρὶν λίγα χρόνια κάποιος εὐλαβὴς καὶ πιστὸς χριστιανὸς ἀπὸ τὴν Λάρισα εἶχε μιὰ ἀσθένεια στὸ δεξιό του πόδι. Οἱ γιατροὶ δὲν τοῦ προσέφεραν τίποτε. Ἄλλοι ἔλεγαν ὅτι εἶναι ρευματισμοί, καὶ ἄλλοι ἄλλα. Ὥσπου κάποια μέρα σχεδὸν κουτσαίνοντας, ἔφθασε μὲ τὴν οἰκογένειά του στὴν μονή μας. Προσκύνησαν ὅλοι τὸ εὐῶδες καὶ θαυματουργὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου μας, μὲ πίστη, ἀγάπη, εὐλάβεια καὶ ἐλπίδα. Πλησιάζει καὶ ὁ ἀσθενὴς μὲ προσευχὴ καὶ δάκρυα, καὶ ὤ τοῦ θαύματος, μόλις ἦταν ἕτοιμος νὰ φύγει, θεραπεύεται.

***
11. Ἕνας ἄλλος προσκυνητὴς τοῦ Ἁγίου ποὺ ἦρθε ἕνα καλοκαίρι, ἐκεῖ ποὺ ἔπαιρνε τὴν συνηθισμένη εὐλογία, μᾶς εἶπε ὅτι πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ εἶχε ἕνα φοβερὸ πάθος μὲ τὸ κάπνισμα. Ὅ,τι καὶ ἄν ἔκανε δὲν στάθηκε ἱκανὸ νὰ τὸν βοηθήσει νὰ τὸ κόψει. Ἄν καὶ γιὰ λόγους ὑγείας ἔπρεπε ἀπαραιτήτως νὰ τὸ σταματήσεο. Τυραννίστηκε πολὺ ἀλλὰ δὲν κατάφερε τίποτα. Ὥσπου μὲ δάκρυα πῆγε μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου καὶ τὸν παρεκάλεσε μὲ δάκρυα. Ἀμέσως κόπηκε ἠ τυραννικὴ ἐπιθυμία του τσιγάρου.

***
12. Πολλὲς καὶ διάφορες τιμωρίες ἔχουν λάβει κατὰ καιρούς, ἀπὸ τὸν Ἅγιο κακοὶ διαχειριστές, ἐπιστάτες ἤ ἐργάτες τῆς περιουσίας τῆς μονῆς. Ἰδίως ἀπὸ τότε ποὺ ἔγινε γυναικεῖο τὸ μοναστήρι καὶ δὲν εἶναι τόσο εὐκολο νὰ ἐπιβλέπονται διαρκῶς ἀπὸ τὶς μοναχές, τὰ δάση καὶ τὰ κτήματα, ὅπως μποροῦσαν νὰ τὸ κάνουν οἱ γεροντάδες μας. Γιὰ αὐτὸ πολλοὶ νόμιζαν ὅτι μένουν ἀφύλακτα.

***
13. Κάποιος ποὺ διαχειριζόταν τὸν ἐλαιῶνα, στὸν Ταξιάρχη, ἔκλεψε μεγάλη ποσότητα λαδιοῦ. Ἀρρώστησε ὅμως βαριὰ καὶ ἔγινε κάλα μόνον τότε ποὺ ἐξομολογήθηκε τὶ εἶχε διαπράξει καὶ ἐπέστρεψε τὸ λάδι στὸν Ἅγιο. Ἐνῶ βρισκόταν ἀκόμα στὸ νοσοκομεῖο, γινόταν κάθε μέρα καὶ καλύτερα, ἀνάλογα μὲ τὴν ποσότητα τοῦ λαδιοῦ ποὺ ἔστελνε. Ὥσπου τὸ ἔδωσε ὅλο πίσω.

***
14. Τὸ καλαοκαίρι ἐκεῖνο ποὺ ἐκδηλώθηκε ἡ πυρκαγιὰ στὴν περιοχή, βόρεια ἀπὸ τὰ δάση τοῦ Ἁγίου, μιὰ γυναίκα βρισκόταν μὲ τὴν μητέρα της στὰ Λουτρὰ τῆς Αἰδηψοῦ γιὰ θερμὰ λουτρά. Δὲν γνώριζε οὔτε εἶχε ἀκούσει τίποτα γιὰ τὴν μονή μας. Μιὰ μέρα ξάπλωσε νὰ ξεκουραστεῖ καὶ βλέπει στὸν ὕπνο της ὅτι βρέθηκε στὴν κορυφή, στὸ Βαλαντοβούνι. Ἐκεῖ πάνω ἔστεκε ἕνας ψηλὸς καὶ ὅμορφος νέος, ποὺ κοιτοῦσε πέρα πρὸς τὰ βουνά, ἀπὸ ὅπου φαίνονταν φωτιὲς καὶ καπνοί. Λίγο πιὸ πέρα ἦταν δέμενο ἕνα κατάλευκο ἄλογο, ποὺ φάνταζε σὰν νὰ ἦταν βασιλικό. Παραξενεύτηκε ἡ κοπέλα καὶ ἀναρωτήθηκε τὶ νὰ γυρεύουν ἐκεῖ πάνω. Γυρίζει τὸ παλληκάρι σὰν νὰ γνώριζε τὶ σκέπτεται καὶ τῆς λέει ὅτι βρίσκεται ἐκεῖ, γιατὶ ἔχει τὸν νοῦ του νὰ μὴ ἔρθει κατὰ ἐδῶ ἡ φωτιά, καὶ ὄτι ὁ ἴδιος μένει ἐδῶ. Γυρίζει μάλιστα καὶ τῆς δείχνει τὴν μονή, μέσα στὴν χαράδρα, λέγοντάς της: Νὰ ἐκεῖ κάτω εἶναι τὸ σπίτι μου, ὄποτε μπορεῖς πέρασε. Μόλις ξύπνησε, ρώτησε γιὰ τὴν μονή καὶ τῆς εἶπαν ὄτι πραγματικὰ ὑπάρχει μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Καὶ ἦλθε ἐκείνη καὶ προσκύνησε τὸν Ἅγιο καὶ ἀπὸ τότε ἔρχεται συχνά, μὲ πρόσφορα γιὰ τὴν θεία λειτουργία ποὺ παρακολουθεῖ μὲ εὐλάβεια.

***
15. Πρὶν λίγο καιρό, ἕνας εὐλαβὴς χριστιανὸς ἀπὸ τὴν Ἀθήνα ἔπαθε ἕνα ἀτύχημα. Μιλοῦσε μὲ τὸ κινητό του τηλέφωνο καὶ ἔχασε τὸν ἔλεγχο τοῦ αὐτοκινήτου του. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ πέσει κάτω ἀπὸ ἕνα γεφύρι. Πέρασαν ὤρες. Καὶ ἔμεινε ἀναίσθητος μέσα στὰ αἵματα. Μόλις συνῆλθε λίγο, γιὰ μιὰ στιγμή, φέρνει στὸν νοῦ του τὸ μοναστηρι ποὺ εἶχε ἐπισκεφθεῖ μιὰ δύο φορές, πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια καὶ παρακαλεῖ τὸν Ἅγιο νὰ τὸν βοηθήσει. Δὲν πέρασε πολύ ὥρα ὅταν κάποιοι περαστικοὶ τὸν εἶδαν καὶ τὸν μετέφεραν στὸ νοσοκομεῖο. Τοῦ πρόσφεραν τὶς πρῶτες βοήθειες καὶ τὸν τακτοποίησαν στὸ κρεββάτι. Καὶ ἐνῶ εἶχε πάνω του πλῆθος ἀπὸ σωληνάκια, τὴν ἑπονένη αἰσθάνθηκε ἐντελῶς καλά, τὰ ἔβγαλε μόνος του καὶ σηκώθηκε. Τὸ εἶδε ὡς θαῦμα τοῦ Ἁγίου καὶ ἦλθε κατασυγκινημένος στὸ μοναστήρι νὰ τὸν προσκυνήσει.

***
16. Ἕνα πολὺ νέο κορίτσι ἔπασχε ἀπὸ καρκίνο. Οἱ γονεῖς του εἶναι μετανάστες στὴν Ἀμερική, ἀλλὰ ἔρχονται τοὺς θερινοὺς μῆνες στὴν Ἑλλάδα. Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1994 ἦλθε μὲ τὴν γιαγιά της στὴν μονή μας γιὰ νὰ λειτουργηθεῖ καὶ νὰ κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Στὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ἠ Γερόντισσα τὴν σταύρωσε μὲ τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου. Μετὰ ἀπὸ καιρὸ παθαίνει ὑποτροπὴ καὶ οἱ γιατροὶ δὲν ἔδιναν πολλὲς ἐλπίδες ζωῆς. Οἱ γονεῖς τῆς τὴν πῆγαν σὲ μεγάλο νοσκομεῖο τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Ἀμερική. Ὅταν πρὶν ἀπὸ καιρὸ ἦλθε ὁ πατέρας της πιστὸς καὶ εὐλαβὴς χριστιανός, μᾶς εἶπε ὅτι ἡ κόρη του ἔγινε τελείως καλά, καὶ πηγαίνει στὸ σχολείο. Ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ ἱεροῦ καὶ θαυματουργοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου καὶ ἔπειτα, ἡ ὑγεία της ἄρχισε νὰ βελτιώνεται αἰσθητῶς. Τὸ ἐρχόμενο καλοκαίρι ἦλθε καὶ ἡ ἴδια μὲ τὴν μητέρα της ὅπου λειτουργήθηκαν καὶ κοινώνησαν.

***
17. Ὁ μακαριστὸς καὶ Ὅσιος Γέροντας π. Ἰάκωβος Τσαλίκης, ποὺ διέτελεσε πνευματικὸς τῆς Ἱ. Μονῆς μας, πολλάκις εἶχε διαβεβαιώσει τὴν Γερόντισσα καὶ τὶς ἀδελφὲς γιὰ τὴν ἄγρυπνη περιφρούρηση τῆς μονῆς καὶ τὴν προστασία της ἀπὸ τὸν Ἅγιο.

Χωρὶς ποτὲ σωματικὰ νὰ ἔλθη στὴν μονή μας, καὶ χωρὶς νὰ ἔχει δεῖ τὸν χώρο, κάθε φορὰ ποὺ τοὺ ἐκφράζαμε ἀνησυχίες γιὰ τὴν ἀσφάλειά μας, μᾶς ἔλεγε: Ἐσεῖς κοιμάστε ἐπάνω, καὶ ὁ Ἅγιος ὅλη νύκτα γυρίζει γύρω γύρω ἀπὸ τὸ μοναστήρι καὶ σὰς φυλάει.

Κάποια ἄλλη φορά, ἐποικοινωνώντας τηλεφωνικῶς μὲ τὴν Γερόντισσα, τῆς λέει: Νὰ ξέρετε ὁτι ὁ Ἅγιος Τροπαιοφόρος Γεώργιος σᾶς προστατεύει. Νᾶ τὸν βλέπω καβάλα στὸ ἄλογό του νὰ εἶναι πάνω ἀπὸ τὴν μονή του καὶ νὰ σᾶς φυλάει. Νᾶ, τώρα ποὺ μιλᾶμε τὸν βλέπω νὰ εἶναι πάνω ἀπὸ τὸν τρούλλο τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐσᾶς σᾶς ἔχει ἀπὸ κάτω.

***
18. Μιὰ ἄγια γερόντισσα ποὺ εἴχαμε τὴν εὐλογία νὰ διακονήσουμε στὴν μονή μας, ἡ μοναχὴ Εὐπραξία Μπρούλη, εἶχε ἰδιαίτερη ἀγάπη καὶ εὐλάβεια στὸν Ἅγιο. Οἱ γονεῖς της καὶ τὰ 2 ἀδέλφιά της ἔγιναν μοναχοί. Ἡ μητέρα της, μετέπειτα γερόντισσα Μητροδώρα, γυναίκα πολὺ ἁγία καὶ ἀσκητική, ἀγαποῦσε πάρα πολὺ τὶς ἀγρυπνίες. Ὅπως μὰς διηγοῦνταν ἡ γερόντισσα Εὐπραξία, ὅταν ἡ ἴδια ἦταν μωρὸ στὴν κούνια, ἡ μητέρα της τὴν ἄφηνε στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, καὶ πήγαινε στὶς ἀγρυπνίες τοῦ Ἀγίου Νικολάου τοῦ Πλανᾶ, στὸν Ἅγιο Ἐλισσαῖο.

Μετὰ ἀπὸ μιὰ ἀγρυπνία τὴν βρίσκει καὶ βλέπει τὸ κεφαλάκι της ὅλο μιὰ πληγή, γεμάτη πύον. Ἀλλὰ ἦταν τόση ἡ πίστη καὶ ἠ ἁγιότητά της, ποὺ δὲν ἡττήθηκε καὶ δὲν ἄφησε καθόλου τὶς ἀγρυπνίες της, ἀπεναντίας αὔξησε τὶς προσευχές της. Ἔτσι γυρίζοντας ἀπὸ τὴν ἀγρυπνία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, βρίσκει ὡς ἐκ θαύματος ὑγιεστάτη τὴν μικρὴ Μαρία, ὅπως τὴν εἶχε ἀφήσει πρὶν νὰ ἀρρωστήσει.

Ἡ ἴδια γερόντισσα, λίγο πρὶν κοιμηθεῖ, εἶδε τὸν θεῖο Γεώργιο νὰ περιφέρεται χαρούμενος καὶ ὑπέρλαμπρος μέσα στὸν ναό του καὶ νὰ τὸν συγυρίζει.

***
19. Μᾶς διηγείται μιὰ ταπεινὴ καὶ εὐλαβὴς γιαγιά, πὼς ἔμενε στὸ μοναστήρι 8 χρόνια καὶ διακονοῦσε τὸν Ἅγιο σὲ ὅτι μποροῦσε. Μιὰ βραδιά ποὺ ἔπεσε νὰ πλαγιάσει, κατὰ τὰ μεσάνυχτα, ἐνῶ ἦταν ξύπνια, βλέπει νὰ ἀνοίγει ἡ πόρτα ἄν καὶ ἦταν κλειδωμένη. Μπαίνει μέσα ἕνας πανέμορφος νέος ψηλός, καστανόξανθος, μὲ πηλίκιο καὶ ροῦχα χακί. Τὴν πλησίασε καὶ τῆς λέει:

-Μὲ γνωρίζεις;
-Ὄχι, τοῦ ἀπαντᾶ.
-Γιὰ κοίταξέ με καλά, δὲν μὲ γνωρίζεις; Τῆς ξαναλέει.
-Ὄχι, τοῦ ἀπαντᾶ πάλι.
-Καλά, κοιμήσου τώρα καὶ τὸ πρωὶ ποὺ θὰ ἀνάβεις τὰ καντήλια, κοίταξε τὴν εἰκόνα καὶ θὰ μὲ γνωρίσεις.

Καὶ ἔγινε ἄφαντος. Γυρίζει μιὰ ἄλλη γυναίκα ποὺ κοιμόταν μαζί της καὶ τὴν σκουντάει νομίζοντας πὼς παραμιλοῦσε. Τῆς λέει τότε τὶ τῆς συνέβη καὶ ἔκαναν καὶ οἱ δύο τὸν σταυρό τους, δοξάζοντας τὸν Θεό, καὶ τὸν Ἅγιό Του, χωρὶς ὅμως νὰ ξέρουν ποιό.

Τὸ πρωὶ εἶδε ἡ γιαγιὰ καὶ ἀναγνώρισε στὴν εἰκόνα τοῦ τέμπλου τὸν Ἅγιο Γεώργιο ποὺ τὴν ἐπισκέφτηκε ἀποβραδίς.

***
20. Σὲ κάποια ἄλλη γυναίκα, ἐμφανίστηκε τὸ βράδυ τῆς ἑορτῆς του καὶ τῆς εἶπε νὰ τοῦ φέρει λουλούδια, πολλὰ λουλούδια, γιασεμιά, γιατὶ δὲν εἶχε νὰ στολίσει τὶς εἰκόνες του ποὺ ἦταν ἀστόλιστες. Αὐτὴ σηκώθηκε χαράματα, μάζεψε ἕνα κάνιστρο λουλούδια, καὶ τοῦ τὰ πῆγε.

Τὸ πόσο λεπτὸς καὶ εὐαίσθητος εἶναι ὁ Ἄγιος Γεώργιος, καὶ πόσο ἀγαπᾶ τὰ λουλούδια φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ ἑξῆς:

Στὰ μέρη τῆς Θράκης ἐμφανίστηκε σὲ ἕναν βοσκό ποὺ φύλαγες τὰ ζῶά του γύρω ἀπὸ ἕναν ναίσκο παλαιὸ τοῦ Ἁγίου καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ ἐπισκευάσει τὸ ἐκκλησάκι του καὶ νὰ τὸ περιποιεῖται. Ἔπειτα, τοῦ ξαναφανερώθηκε καὶ τοῦ εἶπε νὰ τοῦ φυτέψει λουλούδια στὴν αὐλή του γιατὶ τοῦ ἀρέσουν πολύ. Καὶ αὐτὸς γέμισε τὸν τόπο ὁλόγυρα, λουλούδια!

***
21. Ἄλλοτε πάλι, ἔνιωσαν τὴν παρουσία του ὁλοζώντανη μερικοὶ γυναῖκες ποὺ μάζευαν ἐλιὲς στὸ κτῆμα τοῦ Ἁγίου, στὸν Ταξιάρχη. Τὸ βράδυ ἔμεναν στὰ ἐκεῖ γύρω οἰκήματα διότι οἱ ἀποστάσει γιὰ νὰ πηγαινοέρχονται κάθε μέρα στὰ σπίτιά τους ἦταν μακρινές. Μιὰ βραδιά, τὴν ὥρα τοῦ ἀποδείπνου, ὅταν ἕφτασαν στὸ: Θεοδρόμον ἀστέρα... τῶν Χαιρετσιμῶν τῆς Παναγιάς μας, ἀκοῦν ἀπέξω ἕναν καλπασμό, γινόταν χαλασμός! Πιάνει ἡ μία τὸ χέρι τῆς ἄλλης. Νὰ τρίζει ὁ τόπος ὅλος! Μιὰ ἀπὸ τὶς γυναῖκες φωνάζει τὸν ἐπιστάτη:


-Μπάρμπα Θανάση!

-Τί εἶναι μωρέ;

-Ἐσὺ εἶσαι; Ποῦ πῆγες μὲ τὸ ἄλογό σου;
-Γιατί, τί ἔγινε, ἐλάτε ἐδῶ νὰ μοῦ πεῖτε.

Ὅμως δὲν ἦταν κανένας, ὅλα θεοσκότεινα.

Τὴν ἑπομένη ποὺ κατέβηκε ὁ Ἡγούμενος Κοσμᾶς στὸν Ταξιάρχη τοῦ τὰ ἀνέφεραν. Ἀλλὰ αὐτὸς τοὺς καθησύχασε διαβεβαιώνοντάς τους πὼς ἦταν ὁ Ἅγιος Γεώργιος.

Πάρα πολὺ τὸν ἔχουν ἀκούσει ἐκεῖ γιατὶ τὸ κτῆμα εἶναι δικό του.

***
22. Κάποια ἄλλη ψυχή, μπαίνοντας στὸν ναό, ἄκουσε ψαλμωδίες. Ἄμ σκέφτηκε, ἔχουν ἀκολουθία οἱ ἀδελφές. Προχώρησε στὸν κυρίως ναὸ καὶ ἀκούει ἀπὸ τὸ ἱερὸ νὰ ψέλνουν μὲ ἄφθαστη γλυκύτητα τὸ ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου. Κοιτάζει δεξιά, ἀριστερά, τίποτα, κανείς. Οἱ ψαλμωδίες σταμάτησαν. Ἄγγελοι ἦταν! Αὐτὸς ἔμεινε ὁλομόναχος καὶ ἄρχισε νὰ σταυροκοπιέται μὲ χαρὰ καὶ κατάνυξη. Εὐλογία τοῦ Ἁγίου!

***
23. Μιὰ φιλάγια γυναίκα ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, ἀγαποῦσε πολὺ τὴν ἐκκλησία, τὰ μοναστήρια, ἀλλὰ ὀ σύζυγός της δὲν τὴν ἄφηνε νὰ πηγαίνει πουθενά. Ἦταν ἡ σκληρότητα καὶ ἡ ψυχρότητα τῆς ψυχῆς του ποὺ δὲν τὸν ἄφηναν.Ἕνα καλοκαίρι ποὺ παραθέριζαν στὰ Λουτρὰ τῆς Αἰδηψοῦ, ξεκίνησαν γιὰ ἕναν περίπατο καὶ ὁ δρόμος τοὺς ἔβγαλε στὸ μοναστήρι. Μπῆκαν, προσκύνησαν τὸν Ἅγιο καὶ ἔπειτα πῆγαν στὸν ἐξώστη γιὰ τὸ συνηθισμένο κέρασμα. Ἐκεῖ ἡσύχασαν ἀρκετὴ ὥρα ἀπολαμβάνοντας τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ὀμορφιὰ τῆς φύσεως. Τέλος εὐχαρίστησαν καὶ ἔφυγαν. Στὸ διάστημα ποὺ ἔμειναν, ἦρθαν ἀρκετὲς φορές. Ἡ γυναίκα μὴ μπορώντας νὰ κρύψει τὴν χαρά της, τὴν μοιράστηκε μαζί μας: Ὁ πνευματικὰ ἀδιάφορος σύζυγός της τόσο ἀναπαύτηκε στὴν μονή μας –μίλησε ὁ Ἅγιος στὴν ψυχή του- ποὺ θέλει νὰ ἔρχεται συχνά, καὶ δὲν πάει πουθενὰ ἀλλοῦ νὰ προσευχηθεῖ παρὰ μόνο ἐδῶ.

***
24. Κάποιος καρκινοπαθής, ποὺ εἶχε μεγάλη ἀγάπη καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν Ἅγιο τὸν ἐπικαλοῦνταν συνεχῶς νὰ τὸν βοηθήσει. Ἐμφανίστηκε ὁ καρκίνος στὸν πνεύμονα, ἔκανε μετάσταση στὸ συκώτι, ἔπειτα στὰ κόκκαλα, καὶ τέλος στὸν ἐγκέφαλο. Ἔπιασε ἐλαφρὰ τὸ ὀπτικὸ νεῦρο καὶ τὴν κίνηση τοῦ ἀριστεροῦ ποδιοῦ. Ἦταν ὁλόκληρος ἕνα καρκίνωμα. Ἄν καὶ γίνονταν οἰ χημειοθεραπεῖες τοὺς πρώτους μῆνες, οἱ γιατροὶ εἶπαν πὼς θὰ ἔχει φρικτοὺς πόνους καὶ τελεία παράλυση, ἕως τοὺς ἕξι μῆνες ποὺ θὰ πεθάνει.

Ὁ ἀσθενὴς παρακαλοῦσε συνέχεια τὸν Ἅγιο.

-Τί θὲς νὰ σοῦ κάνει ὀ Ἅγιος; Νὰ σὲ θεραπεύσει; Τὸν ρώτησαν μιὰ μέρα.
-Ὄχι, ὄχι, τί νὰ τὴν κάνωτὴν ζωή; Τὶ λίγα, τὶ πολλά, ἀφοῦ θὰ πεθάνουμε ποὺ θὰ πεθάνουμε. Μόνο νὰ μὴν πειραχτεῖ αὐτό, τίποτε ἄλλο δὲν παρακαλάω –καὶ ἔδειχνε τὸ κεφάλι του, χωρὶς νὰ γνωρίζει τὶς πραγματικὲς συνέπειες ποὺ θὰ εἶχε.
Κοινωνοῦσε κάθε βδομάδα σχεδὸν στὸ μοναστήρι καὶ ὁ Ἅγιος δὲν τὸν ἄφησε. Μόνος του ἔκοψε τὶς χημειοθεραπεῖες τοὺς 3-4 τελευταίους μῆνες. Ἴσαμε τὴν τελευταία του στιγμή, εἶχε διαύγεια πνεύματος, μιλοῦσε κανονικά, ἔτρωγε, ἔβλεπε, καὶ μόνο τὶς τελευταῖες μέρες δυσκολεύτηκε στὸ περπάτημα. Δὲν ἤθελε νὰ χαλάει τὶς νηστεῖες γιὰ τὴν θεία κοινωνία. Πόνο δὲν αἰσθάνθηκε πάνω του ἕνα ὤχ, δὲν εἶπε. Οἱ γιατροί, ἀποροῦσα, ἐξυπηρετοῦνταν μόνος του μέχρι τέλους.

Καὶ ὁ Ἅγιος τὸν κάλεσε ἀνήμερα τῆς ὀνομαστικῆς του ἑορτῆς στὶς 15 Αὐγούστου, ὅπου πανηγυρίζει καὶ τὸ ἐσωτερικὸ παρεκκλήσι τῆς μονῆς ἐντὸς τοῦ ναοῦ.

***
25. Ἔδινε πανελλήνιες ἐξετάσεις μιὰ σεμνὴ καὶ πιστὴυ κοπέλα καὶ πῆρε τηλέφωνο νὰ τῆς κάνουμε παράκληση. Ὁ παπούς της ἀνελλιπῶς προσευχόταν στὸν Ἅγιο καὶ κάθε μέρα ἔκανε τὴν παράκλησή του. Καὶ τόση ἦταν ἠ παρρησία διὰ τῆς ἀγάπης του στὸν Ἄγιο, ποὺ ὄταν πλησίασε ὁ καιρὸς τῶν ἀποτελεσμάτων, λέει στὸν Ἅγιο:

-Ἅγιε μου Γιώργη, μὴ καὶ δὲν περάσει ἡ ἐγγονούλα μου, δὲν ξέρω καὶ ἐγὼ τὶ θά κάνω.

Ὄχι μόνο πέρασε, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ ποὺ ἤθελε. Καῖ ἦρθαν καὶ εὐχαρίστησαν τὸν Ἅγιο, ποὺ δὲν παραβλέπει τὸν πόθο καὶ τὴν προσευχὴ κανενός.

***
26. Μιὰ ἄλλη ταπεινὴ ψυχή, καταμεσήμερο, μὲ ζέστη καὶ τὰ καυσαέρια, περίμενε πάνω ἀπὸ 2-3 ὥρες στὴν Ὁμόνοια γιὰ ταξί. Ἀπελπίστηκε, κουρασμένη μὲ ἕνα σωρὸ πράγματα, δὲν ἤξερε τὶ νὰ κάνει. Γιὰ μιὰ στιγμὴ τῆς ἦρθε στὸν νοῦ της ὁ Ἅγιος καὶ ἄρχισε νὰ ψάλλει τὸ Ἀπολυτίκιόν του. Δὲν πρόλαβε να τελειώσει καὶ ἔνα ταξὶ ἄδειο ἦρθε καὶ σταμάτησε μπροστά της.

***
27. Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ σὲ μιὰ ἄλλη, ποὺ περίμενε ταξί, γιὰ νὰ πάει νὰ προλάβει τὸ λεωφορείο.

***
28. Μιᾶς ἄλλης κυρίας εἶχε φύγει τὸ παιδί της μακριά. Στενοχώρια δάκρια προσευχή. Κάθε μέρα ἄναβε τὸ καντηλάκι της, θυμιάτιζε, ἄναβε τὸ κεράκι της μπροστὰ στὰ εἰκονίσματα καὶ κάθε τόσο πήγαινε καὶ παρακαλοῦσε τὸν Ἅγιο Γεώργιο νὰ τῆς φέρει τὸ παιδί της:

-Ἅϊ-Γιώργη μου, βάλτο στὸ ἀλογάκι σου καὶ φέρε μοῦ του· προσευχόταν.

Δὲν πέρασε πολὺς καιρός, καὶ ὅπως προσεύχονταν μπροστὰ στὸν Ἅγιο ἀκούει νὰ ἀνοίγει ἡ πόρτα της. Ὄπως ἔκανε νὰ γυρίσει, βλέπει μπροστά της τὸ παιδί της. Χαρὰ Θεοῦ στὴν ψυχή της, ἀπὸ εὐγνωμοσύνη στὸν Ἅγιο.

***
28. Μιὰ μέρα παίρνουν τηλέφωνο δύο ἀδέλφια, ποὺ ψάχνανε γιὰ δουλειά, νὰ κάνουμε προσευχὴ στὸν Ἅγιο καὶ νὰ ἀναψουμε ἕνα κεράκι. Ἡ πίστη τους δὲν ἔμεινε κενή. Σὲ τρεῖς μέρες βρήκανε δουλειά, καὶ πολὺ καλὴ μάλιστα.

***
29. Ἄλλος εἶχε καρδιοπάθεια καὶ ἔπρεπε νὰ κάνει μιὰ ἐπέμβαση στὸ Λονδίνο. Φοβόταν ὅμως πάρα πολύ. Ἔρχεται στὸν Ἅγιο, ἀνάβει ἕνα κεράκι, κάνει τὴν προσευχή του καὶ φεύγει.
Ξαναπάει σὲ ἕναν φίλο του γιατρό, τὸν ἐξετάζει, τοῦ λέει πὼς δὲν χρείαζεται νὰ πάει πουθενά. Πέταξε καὶ τὰ φάρμακα ποὺ ἔπαιρνε καὶ σὲ ὄλους λέει:

-Ἐγὼ ἔχω τὸν Ἅϊ-Γιώργη μου, αὐτὸς μὲ ἔκανε καλά. Δὲν λέει· ἀσθενούντων ἰατρός· τὸ τροπάρι του; Δὲν ξαναπάω σὲ γιατρό.

Καὶ ἔχουν περάσει τώρα σχεδὸν 5 χρόνια χωρὶς καμμιὰ ἐνόχληση.

***
30. Ἕνας εὐλαβέστατος νέος ἀπὸ τὰ ἀπέναντι χωριὰ τοῦ Βολοῦ, ἦλθε μὲ ἕναν φίλο του νὰ προσκυνήσει. Φθάνοντας λέει στὸν φίλο του πὼς δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ μέσα γιατὶ αἰσθάνοταν φοβερὰ ἐξαντλημένος. Τοὺς εἶδε ἠ Γερόντισσα καὶ τοὺς παρεκίνησε νὰ μποῦν νὰ προσκυνήσουν γιατὶ ἡ Μονὴ θὰ ἔκλεινε.
Καθὼς προσκυνοῦσε τὰ ἅγια λείψανα, σκέπτοταν τὶ θεία χάρη ἔκρυβαν μέσα τους, ἐνῶ ὁ πολὺς κόσμος δὲν καταλαβαίνει. Εὐθὺς νιώθει μιὰ θεία πνοὴ νὰ ζεσταίνει καὶ νὰ εὐωδιάζει τὸ πρόσωπό του, γεμίζοντας χαρὰ μεγάλη καὶ οὐράνια δύναμη ὅλη τὴν ὑπόστασή του. Ἀναχώρησαν, καὶ στὸ δρόμο καθισμένος πίσω στὸ μηχανάκι, αἰσθανόνταν πάλι τὴν οὐράνια πνοή, καὶ μιὰ ἀνείπωτη χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση στὴν ψυχή του. Μετὰ ἀπὸ λίγο αἰσθάνεται ἀγγελικὲς φτεροῦγες νὰ τοῦ κρατοῦν τοὺς ὤμους καὶ ἡ ἐσωτερική του χαρὰ νὰ γίνεται ἀσυγκράτητη. Ἀπὸ εὐγνωμοσύνη ξανάρθε στὶς 27.8.95 νὰ εὐχαριστήσει τὸν Ἅγιο γιὰ τὴν εὐλογημένη αὐτὴ ἐμπειρία ποὺ τοῦ χάρισε.

***
31. Τὴν ἄνοιξη τοῦ 1993, ὁ ἀνεψιὸς μιᾶς πιστῆς κυρίας ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, θὰ ἔκανε μιὰ πολὺ σοβαρὴ ἐγχείρηση στὸ πόδι. Ὁ ἀσθενὴς ἦταν μικρὸ παιδὶ 12 ἐτῶν καὶ ὀνομαζόταν Φώτης. Εἶχε πάει μὲ τὴν μητέρα του στὴν Τυνησία, νὰ δοῦν τὸν πατέρα του ποὺ ἦταν ναυτικός. Ἐκεῖ πῆρε μικρόβιο στὸ πόδι. Γυρίζουν ἐπειγόντως στὴν Ἑλλάφα καὶ τὸ παιδὶ ἕνα μήνα χαροπάλευε. Ὁ πυρετὸς δὲν ἔπεφτε καθόλου καὶ ὁ κίνδυνος ἦταν νὰ τοῦ κόψουν τὸ πόδι. Ἐσπευσμένως ἀποφασίστηκε νὰ χειρουργηθεῖ καὶ ὅ,τι βγεῖ.
Ἡ θεία του, αὐτὴ ἡ εὐλογημένη ψυχή, τιμοῦσε καὶ ἀγαποῦσε πολὺ τὸν Ἅγιο. Ὁρίστηκε νὰ γίνει ἠ ἐγχείρηση στὶς 7 π. μ. Καὶ αὐτὴ ὅλη νύκτα τὴν πέρασε μὲ δάκρυα καὶ προσευχή. Τὴν πῆρε λίγο ὁ ὕπνος καὶ βλέπει πὼς πῆγε στὸ νοσοκομεῖο καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ δωμάτιο τοῦ παδιοῦ στὴν πόρτα βρισκόταν ὁ ἀδελφὸς τῆς κυρίας, ὀνόματι Γιώργος. Καθόταν καὶ φύλαγε τὸ δωμάτιο. Μόλις τὴν βλέπει τῆς λέει:

-Ἔλα βρὲ παιδάκι μου, ἄργησες, ἡ ὥρα εἶναι 7 π. μ. Ἔλα, καὶ ἐγὼ μετὰ πρέπει νὰ φύγω γιατὶ ἔχω καὶ ἀλλοῦ δουλειά.

Παρηγορημένη ἀπὸ αὐτὸ ποὺ εἶδε, πιὸ ἔντονα τώρα παρακαλοῦσε τὸν Ἅγιο νὰ ἐπέμβει.

Ἔξω ἀπὸ τὸ χειρουργεῖο περίμεναν μὲ ἀγωνία καὶ προσευχὴ οἱ γονεῖς τοῦ παιδιοῦ, ἰδιαιτέρως δὲ ἡ θεία του. Μετὰ ἀπὸ πέντε ὥρες χειρουργεῖο ἦλθαν οἰ γιατροί, καὶ τοὺς μίλησαν γιὰ θαῦμα, γιατὶ θὰ ἔκοβαν τὸ πόδι τοῦ παιδιοῦ. Ὅλοι γεμάτοι χαρὰ δόξασαν τὸν Θεό καὶ τὸν θαυματουργὸ Ἅγιό Του. Ἡ εὐσεβὴς θεία του ἦλθε στὴν μονὴ μὲ πίστη καὶ πολλὰ δάκρια, καὶ προσκύνησε μὲ εὐγνωμοσύνη εὐχαριστώντας τὸν Ἅγιο. Ἔκανε Θεία Λειτουργία καὶ ἔκτοτε ἔρχεται συχνά.

***
32. Ἡ ἴδια ψυχή, ἤθελε νὰ ἔρθει στὸν Ἅγιο ἀλλὰ ὁ σύζυγός της δὲν ἤθελε οὔτε νὰ τὸ ἀκούσει. Στενοχωρήθηκε πολὺ καὶ μὲ πολλὰ δάκρια ἄρχισε νὰ κάνει προσευχὴ στον Ἅγιο. Ἀποκαμωμένη τὴν πῆρε ὁ ὕπνος. Βλέπει στὸν ὕπνο της τὸ σπίτι της κατασκότεινο καὶ τρόμαξε. Ξαφνικὰ φεγγοβόλησε μονομιᾶς καὶ βλέπει κάποιον Γιῶργο νὰ ἔρχεται γιὰ ἐπίσκεψη. Καὶ αὐτὴ χαρούμενη τὸν καλωσόριζε:

-Καλῶς τόν! Καλῶς τόν!

Πρωί –πρωί, τῆς λέει ὁ σύζυγος: Γρήγορα ἐτοιμάσου νὰ πᾶμε στὸ μοναστήρι.

Πολλὲς φορὲς τὴν βοηθάει καὶ τὴν ἐνισχύει ὀφθαλμοφανῶς σὲ κάθε περίσταση τοῦ βίου της ὁ Ἅγιος.
efthumhs
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1547
Εγγραφή: Δευ Δεκ 18, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Στερεά Ελλάδα

Re: Θαύματα του Αγίου Γεωργίου στο Άγιο Όρος και αλλού

Δημοσίευση από efthumhs »

Θεραπεία καρκίνου

Διηγείται κάποιος:

"Έλεγα σήμερα να σας διηγηθώ το διπλό θαύμα του αγίου Γεωργίου σ’ένα φίλο μου. Αλλά, μου είπε καλύτερα να πω μόνο το ένα απ’τα δύο, καθώς το άλλο είναι αρκετά προσωπικό… Οπότε, θα σας πω μόνο το ένα -το βασικό:
Αυτός ο φίλος μου είναι άνθρωπος με πολλές, πολλές δυσκολίες. Έχει περάσει στη ζωή του ένα σωρό δυσκολίες και προβλήματα: υγείας, οικογενειακά, επαγγελματικά… Αλλά πριν λίγους μήνες αισθάνθηκε ένα δυνατό πόνο στο λαιμό του. Πήγε στο γιατρό και έπειτα από σειρά εξετάσεων, τα αποτελέσματα βγήκαν κατακεραυνωτικά: καρκίνος!
Ο σωματικός πόνος πλέον άρχισε να γίνεται πιο δυνατός, ο φίλος μου δυσκολευόταν αρκετά να μιλήσει. Όμως, πιο πολύ ήταν ψυχικά καταβεβλημένος. Γιατί τα προβλήματα που είχε ήδη ήταν πολλά…
Είχε “γονατίσει” ψυχολογικά. Μάταια, προσπαθούσαμε να τον παρηγορούμε οι κοντινοί φίλοι. Η σχέση του με την εκκλησία ήταν τυπική. Όμως, όταν πήγαινε, του άρεσε να κάθεται δίπλα σε μια τοιχογραφία του αγ.Γεωργίου.
Τον πήγαμε ένα απόγευμα στην εκκλησία της γειτονιάς του. Κάθισε στην καρέκλα και παραπονεμένος κοιτούσε προς τον άγιο. Εμείς, διακριτικά, απομακρυνθήκαμε. Έπειτα, από λίγο τον πήραμε και επιστρέψαμε ο καθένας στο σπίτι του.
Έπειτα από 2 μέρες, δέχτηκα ένα…… τηλεφώνημα πρωινό. Ήταν ο φίλος μου. Και μου λέει:
- Δε θα το πιστέψεις!
- Τι έγινε; του λέω
- Χτες βράδυ είδα ένα όνειρο τόσο ζωντανό. Σα να ήταν αληθινό!
- Για πες μου, λοιπόν! του είπε γεμάτος αγωνία.
- Είδα ότι καθόμουν στο κρεβάτι μου στεναχωρημένος. Θυμόμουν όλα τα προβλήματα που έχω και τον καρκίνο και δε μπορούσα να παρηγορηθώ με τίποτα. Σε κάποια στιγμή ακούω ποδοβολητά αλόγου. Κοιτάζω και βλέπω έναν νεαρό καβαλάρη ντυμένο στρατιωτικά να έρχεται προς το μέρος μου. Φτάνοντας σε μένα, με κοιτούσε σοβαρά,σχεδόν αυστηρά, και -χωρίς να σταματήσει το άλογό του- όταν έφτασε στο σημείο που καθόμουν, έκανε μια κίνηση σα να αρπάζει κάτι και μου λέει: “Αυτό είναι δικό μου”. Και συνέχισε καλπάζοντας και σε λίγο εξαφανίστηκε.
- Είσαι σίγουρος ότι είναι κάτι σημαντικό; του λέω. Γιατί τα όνειρα συνήθως δεν είναι άξια σημασίας.
- Ναι, μου λέει. Ξύπνησα σχεδόν απότομα, επειδή ένιωσα τράνταγμα και το άλογο σα να πέρασε ξυστά δίπλα μου. Αισθάνθηκα, σου λέω, τον αέρα απ’την ταχύτητα του αλόγου!
- Χμ… Περίεργα μου τα λες, του λέω.
Αμέσως πηγαίνω απ’το σπίτι του, τον βάζω στο αυτοκίνητο και πάμε στο γιατρό του στο νοσοκομείο. Λέει στο γιατρό του:
- Γιατρέ, να ξανακάνουμε εξετάσεις.
- Μα γιατί; Δεν υπάρχει λόγος.
- Όχι, θέλω να κάνουμε! Νιώθω πολύ καλύτερα. (σσ: Δεν του είπε τίποτε για το όνειρο).
Πράγματι, κάνανε τις εξετάσεις. Ο γιατρός επέστρεψε συγκλονισμένος με το χαρτί των αποτελεσμάτων στα χέρια του.
- Αυτό είναι απίστευτο!
- Τι εννοείς γιατρέ;
- Τέρμα ο καρκίνος! Λες και κάποιος τον αφαίρεσε με μαγικό τρόπο!! Απίστευτο!
Περιττό να σας πω τη συνέχεια…. Χαρές, κλάματα ευτυχίας, αγκαλιές… Ο άγιος Γεώργιος είχε κάνει το θαύμα του. Από εκείνη τη μέρα και μετά, ο φίλος μου έχει αλλάξει απίστευτα: έχει μια πηγαία αγάπη προς όλους, βοηθάει τους πάντες, προσεύχεται και όλα τα προβλήματά του (που παραμένουν άπειρα) δεν αρκούν για να του πάρουν το χαμόγελο και την ελπίδα που φωτίζει το πρόσωπό του.
Για μένα το θαύμα, δεν ήταν μόνο η θεραπεία του. Ήταν και η ολοκληρωτική μεταστροφή της ψυχής του!
Αυτά ήταν τα γεγονότα. Τον ευχαριστώ πολύ θερμά που μου επέτρεψε να τα μοιραστώ μαζί σας σήμερα!
Ο άγιος ο μέγας ο Γεώργιος να είναι υπερασπιστής και βοηθός όλων μας! Να έχετε μια καλή, καλή μέρα."


Πηγή:http://tistheosmegas.wordpress.com/2012 ... /#more-262
Απάντηση

Επιστροφή στο “Θαύματα”