Δύο σύγχρονα θαύματα Αγίου Διονυσίου Αιγίνης-Δεκαετία 1970

Συζητήστε με τα μέλη μας για τύχον θαύματα που είδατε, αισθανθήκατε ή σας τα εξιστόρησαν φίλοι και γνωστοί σας.

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
efthumhs
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1547
Εγγραφή: Δευ Δεκ 18, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Στερεά Ελλάδα

Δύο σύγχρονα θαύματα Αγίου Διονυσίου Αιγίνης-Δεκαετία 1970

Δημοσίευση από efthumhs »

ΘΑΥΜΑ 1ο.

Τέλη της δεκαετίας του 1970. Ιερέας τις, από άλλο μέρος της Ελλάδος, ύστερα από πολλές προσευχές και δεήσεις, κατάφερε να αποκτήσει τέκνο αρσενικό. Όμως ή χαρά μετά από 3 μήνες σκιάστηκε. Ένας μεγάλος όγκος εμφανίστηκε ξαφνικά στο αυτί του μωρού. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Καταφεύγει τότε στην Ζάκυνθο, στο μοναστήρι του Αγίου. Έγινε ολονύχτια παράκληση και αγρυπνία. Μετά το πέρας, και ενώ η μονή ήταν κλειστή διά τους επισκέπτας, ο ηγούμενος ανοίγει την λάρνακα του Αγίου, τον ξεσκεπάζει μέχρι τα γόνατα, και βάζει στα γυμνά πόδια του Αγίου το μωρό, αφήνοντας το για 10 λεπτά περίπου. Επιστρέφοντας, βλέπουν τον όγκο να είχε εξαφανιστεί εντελώς και το παιδί είναι υγιέστατο έως της σήμερον.



ΘΑΥΜΑ 2ο.

Η αρχιερατική στολή με την οποία είναι ένδεδυμένος ο Άγιος, είναι η ίδια που φορούσε κατά την ταφή του. Δεν έχει αλλαχτεί από τότε ούτε μία φορά. Την δεκαετία του 70, γυναίκα ευσεβής, αφιέρωσε στην μονή νέα αρχιερατική στολή, ζητώντας να ντυθεί με αυτήν ο Άγιος. Ο ηγούμενος της μονής δεν ήθελε. Ο τότε Δεσπότης τον παρεκάλεσε όπως πραγματοποιηθεί το αίτημα της κυρίας. Έτσι, μία μέρα, τοποθετούν τον Άγιο πάνω στην Αγία Τράπεζα και ο Δεσπότης αρχίζει να ξεντύνει τον Άγιο. Δύο καρφίτσες στις ωμοπλάτες του Αγίου, κρατούν την στολήν. Κάνωντας ο Δεσπότης να τις βγάλεις, τσιμπάει με την μία κατά λάθος τον Άγιον. Και ο Άγιος τότε, τινάζεται, ακριβώς όπως εμείς όταν μας τσιμπάνε. Εκείνητ ην στιγμή, τρομάζουν οι παρευρισκόμενοι, και Δεσπότης, Ηγούμενος, μοναχοί, όπου φύγει φύγει

Απο το voutsinasilias.blogspot.com
efthumhs
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1547
Εγγραφή: Δευ Δεκ 18, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Στερεά Ελλάδα

Re: Δυο συγχρονα θαύματα Αγίου Διονυσίου Αιγίνης-Δεκαετία 19

Δημοσίευση από efthumhs »

ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ 23-24 ΜΑΪΟΥ 2010

Σήμερα μου διηγήθηκε ένα ζευγάρι το ακόλουθο:

"Είχαν πάει για πρώτη φορά στην Ζάκυνθο το διήμερο του Αγίου Πνεύματος - 23 και 24 Μαϊου 2010.Την Κυριακή εκκλησιάστηκαν στον Ναό του Αγίου Διονυσίου αλλά τότε είχαν την λάρνακα του αγίου κλειστή. Όταν τελείωσε η λειτουργία, βγήκαν λίγο έξω απο τον ναό και άκουσαν μέσα απο τον ναό λίγη έντονη κίνηση απο τον κόσμο που ήταν μέσα στην εκκλησία και κάποιον να διαβάζει κάτι. Μπήκαν μέσα στην εκκλησία και είδαν ότι είχαν ανοίξει την λάρνακα του αγίου και κάποιον ιερέα να διαβάζει την παράκληση του αγίου ενώ ο κόσμος προσκυνούσε την παράκληση.Όταν μπήκαν στον ναό και ενω μπήκαν και στην ουρά να προσκυνήσουν και αυτοί, ο άντρας ένοιωσε μπροστά στην μύτη του όπως χαρακτηριτικά είπε εντονότατη μυρωδιά απο λουλούδια και λιβάνι. Ούτε με αρώματα εμοιαζε ούτε με τιποτα.Όση ώρα περίμεναν στην ουρά ενοιωθε την μυρωδιά μια να φευγει μια να έρχεται αλλά το ίδιο έντονη. Η κοπέλα δεν την ενοιωθε τόσο έντονη, ωστόσο την αισθανόταν.Προσκύνησαν και έφυγαν. Την άλλη μέρα εκκλησιάστηκαν πάλι στον ναό αλλά την ώρα της ακολουθίας έπιασε ένας ξαφνικός πόνος την κοπέλα, τοσο ισχυρός που δίπλωσε απο τον πόνο.Όπως χαρακτηριστικά μου ειπε πάλι ο αντρας του ζευγαριού όταν πιάνει αυτός ο πόνος την κοπέλα πρεπει να πιει τεσσερα - πέντε αναβράζοντα ντεπόν (όχι φυσικά μαζεμένα αλλά στη διάρκεια της μερας) και αν θα την αφησει εκείνη τη μέρα. Συνηθως μετα απο μια -μιαμισυ μερα την αφηνει. Όταν πάλι τελειωσε η ακολουθία και άνοιξαν την λάρνακα του αγίου (ο οποίος ξανά ευωδίαζε) έδωσε τον σταυρό της να τον σταυρώσουν στο λείψανο του (όπως έκαναν και οι άλλοι προσκυνητές). Μόλις το σταύρωσαν και το φόρεσε ο πόνος κόπηκε μαχαίρι, το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο!!!"
efthumhs
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1547
Εγγραφή: Δευ Δεκ 18, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Στερεά Ελλάδα

Re: Δύο σύγχρονα θαύματα Αγίου Διονυσίου Αιγίνης-Δεκαετία 19

Δημοσίευση από efthumhs »

Θέλω μάτια τώρα...

"Είχαμε πάει με μερικούς συμφοιτητές μου από τη Θεσσαλονίκη εκδρομή στα Επτάνησα. Συμφωνήσαμε να περάσουμε και από τα μεγάλα προσκυνήματα των νησιών. Έτσι, αφού προσκυνήσαμε τον άγιο Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα και τον άγιο Γεράσιμο στην Κεφαλλονιά, πήραμε το καράβι για τη Ζάκυνθο.

Τη μέρα εκείνη το Ιόνιο ήταν λάδι. Αρκετοί γλάροι πετούσαν δίπλα μας και δυο-τρία δελφίνια έκαναν κοντά μας ασκήσεις επιδείξεως, που ανέβασαν στα ύψη τη διάθεσή μας.

Ανεβασμένοι στο τελευταίο κατάστρωμα θαυμάζαμε με τα κιάλια, που είχε μαζί του ένας μας, την όμορφη πατρίδα του εθνικού μας ποιητή. Είχαν δίκιο όσοι ονόμασαν τη Ζάκυνθο Φιόρε του Λεβάντε (λουλούδι της Ανατολής) και «πλωτό περιβόλι». Είναι καταπράσινη, με υπέροχες ακρογιαλιές.

Μόλις κατεβήκαμε στο λιμάνι, περάσαμε από δύο μεγάλες πλατείες, του Σολωμού και του Αγίου Μάρκου, και πήραμε το δρόμο αριστερά, δίπλα στη θάλασσα, για τον άγιο Διονύσιο. Δεν χρειάστηκε να ρωτήσουμε πώς θα πηγαίναμε έως εκεί, διότι δυο-τρεις προσκυνητές και μερικές προσκυνήτριες πήγαιναν πριν από μας προς τον Άγιο γονατιστοί.

Όταν μπήκαμε στον ιερό Ναό, σκίρτησαν οι καρδιές μας από συγκίνηση και αγαλλίαση. Ήταν κατάμεστος και έψαλλαν όλοι την Παράκληση στον Άγιο. Ήταν μια γεύση από τον ουρανό η ώρα εκείνη. Δεν θέλαμε να τελειώσει ποτέ.

Προσκυνήσαμε με κατάνυξη το ολόσωμο άφθαρτο σκήνωμα του Αγίου και οι καρδιές μας σκιρτούσαν από ιερό δέος. Μυστικές δεήσεις της ψυχής μας υψώνονταν εμπρός του προς τον ουρανό.

Τα λίγα πνευματικά λόγια και οι ευχές του ιερομόναχου, που στεκόταν ευλαβικά δίπλα στη λάρνακα του Αγίου, στάλαξαν νάμα Θεού μέσα μας.

Βγαίνοντας από το Ναό πήγαμε σ’ ένα κελλί, 2-3 χιλιόμετρα πιο πέρα, σ’ ένα υψωματάκι. Είχε θαυμάσια θέα προς τη θάλασσα ανάμεσα στα δέντρα. Στο κελλί ζούσε με δυο-τρεις υποτακτικούς ένας χαρισματικός γέροντας. Είχαμε ακούσει γι’ αυτόν και θέλαμε να πάρουμε την ευχή του.

Μας δέχτηκε λοιπόν με απλότητα και πολλή χαρά. Ήταν ένας σεβάσμιος γέροντας, κοντά στα ενενήντα, ολόλευκος. Το πρόσωπό του έλαμπε. Τα μάτια του έμοιαζαν σαν παράθυρα στον ουρανό.

— Συγκινούμαι που σας βλέπω, παιδιά μου, άρχισε να λέει, μόλις τέλειωσαν το κέρασμά μας οι υποτακτικοί. Μου είπατε, συνέχισε, ότι ήρθατε από τη Θεσσαλονίκη, από την πόλη του Μυροβλύτου αγίου Δημητρίου, να προσκυνήσετε τον Άγιό μας. Σας συγχαίρω, διότι πιστεύετε και δεν έχετε παρασυρθεί από τον κόσμο της αμαρτίας, αλλά ζείτε χριστιανική ζωή, όπως δείχνει η όψη σας.

Εμείς εδώ, παιδιά μου, ζούμε διαρκώς την παρουσία του Αγίου μας. Μας προστατεύει, μας ενισχύει με τη θεόσδοτη χάρη του. Κάνει πολλά θαύματα ο Άγιός μας. Τον έχω διακονήσει πολλές δεκαετίες και είδα με τα μάτια μου πολλά θαύματα. Θα σας πω ένα μόνο, για να μη σας κουράσω. Το έζησα όπως με βλέπετε και σας βλέπω.

Είχαμε την εορτή του Αγίου και όπως κάθε χρόνο είχαν συρρεύσει πλήθη πιστών από το νησί μας, από τα γύρω νησιά, από όλη την Ελλάδα κι από το εξωτερικό. Ανάμεσα στους πολλούς αρρώστους, που είχαν προστρέξει εκείνη τη χρονιά με πίστη στη χάρη του θαυματουργού Αγίου μας, ήταν κι ένα γεροδεμένο παλληκάρι, λίγο μεγαλύτερο από σας. Το κρατούσαν από το χέρι ο αδελφός του και η νύφη του. Ήταν τυφλός. Όταν αντίκρισα το πρόσωπό του, ράγισε η καρδιά μου. Οι κόγχες των ματιών του ήταν αδειανές. Θέαμα φρικτό, ανατριχιαστικό. Όπως μου είπε ο αδελφός του, έμεινε τελικά χωρίς μάτια έπειτα από κάποιο φοβερό ατύχημα. Οι γιατροί έκριναν, ότι έπρεπε να εξορυχθούν οι οφθαλμοί του, για να προστατευθεί ο υπόλοιπος οργανισμός του. Ήρθε κι αυτός μαζί με τους άλλους αρρώστους στη χάρη του Αγίου και ξάπλωσε στο δρόμο, απ’ όπου θα περνούσε η λιτανεία με το ιερό σκήνωμα του αγίου Διονυσίου.

Μόλις λοιπόν αντιλήφθηκε από τον θόρυβο, ότι έφτασε από πάνω του το ιερό σκήνωμα, έκανε κάτι συγκλονιστικό. Σηκώθηκε ξαφνικά, άρπαξε με τα δυνατά χέρια του την άκρη της μεγάλης λάρνακας και φώναζε μ’ όλη τη δύναμη της καρδιάς του: «Θέλω μάτια, Άγιε, τώρα! Δώσ’ μου μάτια τώρα! Θέλω μάτια τώρα! Τώρα!!»

Η πομπή σταμάτησε. Ο τυφλός νέος κρατώντας τη λάρνακα συνέχιζε να φωνάζει σπαραξικάρδια «δώσ’ μου μάτια τώρα! τώρα!»

Το λέω και ανατριχιάζω. Όλος ο κόσμος συγκλονίστηκε. Οι ιερείς έκαναν μια δέηση, και πριν τελειώσει η δέηση, το θαύμα, το απίστευτο μα αληθινό, είχε συντελεστεί. Δύο θαυμάσια μάτια γέμισαν αμέσως τις κόγχες του παλληκαριού εκείνου. Δάκρυα χαράς και συγκινήσεως γέμισαν τα μάτια των πιστών που έζησαν από κοντά το θαυμαστό γεγονός. Οι καμπάνες του Ναού μας διαλαλούσαν επί ώρα το θαύμα. Και ο πρώην τυφλός ακολουθούσε πρώτος το σκήνωμα του Αγίου σ’ όλη τη λιτανεία, λαμποκοπώντας από χαρά. Μερικοί μάλιστα πήγαιναν και έβλεπαν προσεκτικά τα θαυμάσια μάτια του και σταυροκοπιόντουσαν. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ κι εγώ τέτοια μάτια
!

Σταμάτησε για λίγο και πρόσθεσε:

— Παιδιά μου, να έχετε την ευχή του Αγίου μας και την ευλογία του Θεού στη ζωή σας!

Πήραμε την ευχή του γέροντα και σ’ όλο μας το ταξίδι ως τη Θεσσαλονίκη νιώθαμε να σκιρτάει η καρδιά μας συγκλονισμένη από το θαύμα. Ήταν ο καλύτερος επίλογος της εκδρομής μας."


Πηγή: http://www.xfd.gr/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE ... F%81%CE%B1
Άβαταρ μέλους
dimitris_79
Τακτικό Μέλος
Τακτικό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 70
Εγγραφή: Κυρ Νοέμ 09, 2014 4:33 pm
Τοποθεσία: Aθήνα

Re: Δύο σύγχρονα θαύματα Αγίου Διονυσίου Αιγίνης-Δεκαετία 19

Δημοσίευση από dimitris_79 »

{{{Βγαίνοντας από το Ναό πήγαμε σ’ ένα κελλί, 2-3 χιλιόμετρα πιο πέρα, σ’ ένα υψωματάκι. Είχε θαυμάσια θέα προς τη θάλασσα ανάμεσα στα δέντρα. Στο κελλί ζούσε με δυο-τρεις υποτακτικούς ένας χαρισματικός γέροντας. Είχαμε ακούσει γι’ αυτόν και θέλαμε να πάρουμε την ευχή του.

Μας δέχτηκε λοιπόν με απλότητα και πολλή χαρά. Ήταν ένας σεβάσμιος γέροντας, κοντά στα ενενήντα, ολόλευκος. Το πρόσωπό του έλαμπε. Τα μάτια του έμοιαζαν σαν παράθυρα στον ουρανό.}}}



Σε ποιόν γέροντα αναφέρεσαι αδελφέ μου?...
Απάντηση

Επιστροφή στο “Θαύματα”