Νίκας τοις ευσεβέσι.....Νίκας τοις βασιλεύσι..;

[Andreasmas]

<<Νικας τις ευσεβευσι>> Ακουστηκε στην ακολουθια της Βουλης σημερα.
<<Νικας τις Βασιλευσι>> Εξακολουθουν αλλοι ιερεις και Ψαλτες να επιμενουν.
Οπως παμε ,μηπως αλλαξει και το <<Ευλογημενη η Βασιλεια του Πατρος και του Υιου και του Αγιου Πνευματος;>>

[panagiotisspy]

Και οι δύο εκφράσεις είναι σωστές νομίζω.
Και η ευσεβείς να νικούν, αλλά και οι βασιλείς (όχι με την έννοια του "βασιλιά", αλλά με την έννοια των όποιων κυβερνητών ή ιθυνόντων του κράτους, όταν το κράτος αντιμετωπίζει τους όποιους αντιπάλους του, είτε στα πεδία των μαχών -ο μη γένοιτο-, είτε στα πεδία των άλλων συμφερόντων του, ακόμα και των πνευματικών).

[filotas]

To "Νίκας τοις βασιλεύσι" είναι το σωστό και αυτό το οποίο ψέλνεται στις Υψώσεις του Τιμίου Σταυρού. Η λέξη "βασιλεύσι" αντιπροσωπεύει την εκάστοτε Χριστιανική Αρχή και δεν έχει νόημα ο εκσυγχρονισμός της, ανάλογα με την αλλαγή των πολιτικών συστημάτων διακυβέρνησης. Στους αγιασμούς για λόγους "οικονομίας" ψέλνεται το "νίκας τοις ευσεβέσι", αναλόγως με τον ιερέα, τον Επίσκοπο της περιοχής και το ακροατήριο. Πάντως στην περίπτωση αυτή δεν είναι λάθος η παραλλαγή του Απολυτίκιου του Τιμίου Σταυρού για λόγους κυρίως μη σκανδαλισμού των ασθενεστέρων στην πίστη.

[panagiotisspy]

Η λέξη "βασιλεύσι" αντιπροσωπεύει την εκάστοτε Χριστιανική Αρχή και δεν έχει νόημα ο εκσυγχρονισμός της, ανάλογα με την αλλαγή των πολιτικών συστημάτων διακυβέρνησης.

Το εξηγείς Νίκο σε παρακαλώ? Δεν έχω αντίρρηση, απλή απορία έχω.
Χριστιανική αρχή εννοείς ποιόν?
Εχω την εντύπωση πως "νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος", εννοείται ο εκάστοτε τότε βασιλιάς, δηλαδή ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, όταν γράφτηκε το απολυτίκιο.

[filotas]

Τότε αρχηγός του Χριστιανικού κράτους ήταν ο αυτοκράτορας. Σήμερα είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αύριο ποιος ξέρει; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η κατά βαρβάρων νίκη να μπορεί να έχει τις προϋποθέσεις επίκλησης της βοήθειας του Σταυρού.

[Teri]

«Τοις Βασιλεύσι» ή «Τοις Ευσεβέσι»; *



του π. Αθανασίου Γιουσμά





Πριν καταθέσω ό,τι και σ’ άλλες ευκαιρίες τονίζω, θεωρώ σκόπιμο και επιβεβλημένο να σημειώσω πως ποτέ μου δεν χειροκρότησα τη… Βασιλευόμενη Δημοκρατία. Δεν ανήκω, άλλωστε, σε κανένα πολιτικό κόμμα. Είμαι κληρικός, διάκονος, της Εκκλησίας της ενότητας και της αγάπης.

Όταν ήμουν μικρός δεν άκουσα ποτέ παραμύθια με κακές μάγισσες και φοβερούς δράκους, με βασιλιάδες και βασιλοπούλες ή με όμορφα πριγκιπόπουλα και παλάτια μυθικά. Η Μικρασιάτισσα γιαγιά μου και ο Μοσχονησιώτης πατέρας μου, βουτηγμένοι κι οι δυο στο δάκρυ της προσφυγιάς και κουρασμένοι από τη βιοπάλη και την προσβολή των ντόπιων συμπατριωτών τους καθώς ήρθαν ζητιάνοι στη μάνα γη, μου διηγούνταν ιστορίες και περιπέτειες τραγικές με τους Τσέτες και τον Κεμάλ… Μου ζωγράφιζαν στην παιδική φαντασία την όμορφη Ανατολή που τη «χάσαμε», γιατί έτσι λαθεμένα αποφάσισαν οι μεγάλοι και οι ισχυροί. Ως εκ τούτου μη με παρεξηγήσετε, φίλοι αναγνώστες, για τις παρακάτω επίκαιρες σκέψεις – γιορτάσαμε την ημέρα της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού και ακούστηκε για άλλη μια φορά το θαυμάσιο τροπάριο «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου…νίκας τοις βασιλεύσι…».

Από της καταργήσεως της βασιλείας στη χωρά μας, προέκυψαν μερικά ζητήματα-προβλήματα τελετουργικής φύσεως, σε στιγμές ή ύμνους της Θείας Λατρείας, όπου δηλαδή γινόταν λόγος για βασιλείς. Συνοδική Επιτροπή επί της Θείας Λατρείας, αμέσως μετά την αλλαγή του πολιτεύματος το Σεπτέμβριο του 1974, όρισε ποιες αναφορές στους βασιλείς από τα λειτουργικά μας βιβλία πρέπει να παραλειφθούν και να καταργηθούν και ποιες όχι. Συγκεκριμένα όρισε, ότι στο γνωστό απολυτίκιο «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου...» δεν είναι ορθή η αντικατάσταση της φράσης «νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος» με την «νίκας τοις εύσεβέσι κατ’ έναντίον...», διότι όπως απεφάνθησαν τότε το 1975, η λέξη «βασιλεύς» αναφέρεται στους άρχοντες τους «εν υπεροχή όντες» (Α’ Τιμ. 2, 2). Μάλιστα, στη συνέχεια συχνά πυκνά μάς υπενθύμιζαν την παλαιά αυτή εντολή της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και μας προέτρεπαν να τηρούμε την τάξη και την καθορισμένη πλέον ομοιομορφία στα λατρευτικά τελούμενα. Με την ανάληψη του Μακαριωτάτου κ.κ. Χριστοδούλου στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο, αφού επανεξετάστηκε το θέμα, λάβαμε την εντολή –την παράξενη κατά την ταπεινή μου γνώμη κι ας υπακούω σ’ αυτήν– εντός του Ναού να ψάλλουμε «νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος» και εκτός του Ναού την «νίκας τοις εύσεβέσι κατ’ έναντίον...». Για να κλείσουμε τα στόματα ορισμένων, αντί να τους κατατοπίσουμε-κατηχήσουμε…

Πέρα απ’ όλα αυτά όμως, το επίτομο λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης του Π. Χ. Δορμπαράκη μάς πληροφορεί πως η λέξη «βασιλεύς» προέρχεται από το «βαίνω» και «λαός» που σημαίνει ξεκινώ από το λαό και προχωρώ προς το λαό. Ο βασιλεύς έχει ως βάση του το λαό. Ο λαός τον εκλέγει ή τον ορίζει. Κι αποτελεί τη βάση του λαού, αυτός διοικεί και κυβερνά. Δηλαδή, στηρίζει και στηρίζεται στο λαό. Βασιλεύς κατά την αρχαία Ελληνική γλώσσα μας θεωρείτο ο αρχηγός, ο ηγεμών, αφού πολύ αργότερα εισήγαγαν στην Ελλάδα το ξενόφερτο φρούτο της κληρονομικής βασιλείας. Στον άρχοντα λοιπόν, αναφέρεται η φράση του απολυτίκιου. Ζητούσαμε και ζητάμε ο Θεός να δωρίζει «νίκες στους άρχοντές μας». Αυτό το απολυτίκιο χωρίς την παραμικρή αλλαγή, έψαλαν και στη Ρωσία όταν καταργήθηκε ο τσαρισμός και αυτό ψάλλουν σήμερα σε χώρες που ούτε είχαν, ούτε έχουν βασιλείς. Ο Χριστιανός κατ’ εντολή της Γραφής, προσεύχεται και εύχεται ο Θεός να λαλεί στις καρδιές των αρχόντων του «αγαθά υπέρ της Εκκλησίας του Θεού και παντός του λαού, ίνα εν τη γαλήνη αυτών ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν».

Μετά απ’ αυτήν την επίκαιρη αναφορά, εύχομαι και προσεύχομαι όλοι μας «αποθεμένοι πάντα» (Εβρ. 12, 2), να προσηλωθούμε στο Μεγάλο Αρχηγό της πίστης μας τον Ιησού Χριστό, που υπέμεινε σταυρικό θάνατο για τη δική μας λύτρωση. Άλλωστε η σωτηρία εξασφαλίζεται μόνο πλάι σ’ Αυτόν.



----------------

* Εφημερίδα Εμπρός, 20 Σεπτεμβρίου 2006

http://www.aegean.gr/agios-therapontas/ ... 60920.html

[filotas]

Πολύ σωστά. Έτσι ακριβώς είναι.

[aposal]

Ακόμα θυμάμαι τον κ. Χρ. Πρωτόπαπα να βγαίνει στην οθόνη για να πληροφορήσει τον λαό πόσο λάθος είναι το "νίκας τοις βασιλεύσι" και πόσο σωστό το "νίκας τοις ευσεβεύσι". Άλλο ένα από τα λανθασμένα μέτρα της δυναστείας Παπανδρέου.
Αμα έχεις μαύρα μεσάνυχτα για τον Χριστιανισμό...
Εύχομαι να μετανόησε στο τέλος και να συγχωρήθηκε. Ειλικρινά. Εύχομαι να μετανοήσουν και οι μεταγενέστεροί του πολιτικοί που υιοθέτησαν παρόμοια συμπεριφορά.

[Andreasmas]

Μηπως πισω απο τετοιες εκφανσεις <<Νικας τοις ευσεβεσι...>> επιθυμουν καποιοι συνανθρωποι μας να εκφρασουν ετσι την προσωπικη τους πολιτικη ταυτοτητα; Και το λεω αυτο, γιατι δεν ειναι τυχαιο, οταν η καθε μια πολιτικη παραταξη χρησιμοποιει εναν ιδιαιτερο λιγο πολυ κωδικα γλωσσικης επικοινωνιας απαρτιζομενο απο λεξεις και που σταδιακα αποκτουν και μια αλλη εννοιολογια και οντοτητα.
Μηπως παλι μερικοι, εκφραζουν ετσι εναν υποσυνειδητο μελλοντικο φοβο που εχει τις πηγες του σε θρυλους ή διαφορες δοξασιες;Υποψιαζομαι ,αλλα δεν γνωριζω.
Οπως και να ειναι ομως ,με ενοχλει - και αυτο φαινεται απο τον τιτλο του θεματος - που σιγα σιγα επιμενουν και αλλαζουν λεξεις και που τις αντικαθιστουν με αλλες,και που προσθετουν καινοτομιες κι ετσι αλλαζει <<προφιλ,εικονα και ουσια>>η εκκλησια μας.Δεν ειμαι κινδυνολογος ,εμπιστευομαι οσο τιποτε αλλο την Αγια μας Εκκλησια ,απλα με ποναει η ταση μερικων που με ελαφρα την καρδια ,ετσι για τους δικους τους λογους ,κανουν αυτο που κανουν.Πιανω και τον παλμο της εκκλησιας μας που θελει να γεφυρωσει κι οχι να διχασει και που
<<κατ εικονομια >> ενδιδει ,αντι να προσπαθησει να καθοδηγησει το λαο προς το σωστο, την αληθεια.Στην αληθεια που αιωνες τωρα πορευεται, και που εσεις αγαπητοι αδερφοι, πολυ σωστα προηγουμενως ερμηνευσατε.Η Εκκλησια μας ειναι Αμολυντος και Αγια .Αν κατι πρεπει να αλλαξει ειναι ο κακος μας εαυτος.