Θάρρος και Ήθος

[kxkorig]

Θαρρος και ηθος,αυτο ειναι το μεγαλο πρωσοπικο στοιχημα που μας περιμενη.
Δυστυχως δεν ειναι καθολου ευκολη υποθεση.Οι μερες που διανυουμε και αυτες που θα ερθουν μας οδηγουν στον ακριβως αντιθετο δρομο και μαλιστα με μεγαλη ορμη.
Ο ΦΟΒΟΣ, η αδυναμια, η απελπισια ειναι δωρα του διαλου και δυστυχως ειμαστε μεσα στην φωτια του.Για παλικαρια μιλαγε ο γεροντας Παισιος,ετσι πρεπη να αντιμετωπισουμε τα πραγματα.Ειναι παροδικη και εφημερη η δυσκολη αυτη κατασταση,δεν πρεπη να χασουμε το αιωνιο για το προσωρινο.Δεν πρεπη να χασουμε το χαμογελο μας και το αδερφικο μας βλεμα απεναντι στον συνανθρωπο.
Ετυχε να ακουσω εδω και χρονια καποια πραγματα στο Αγιο Ορος τα οποια επιβεβαιωνονται μετα απο χρονια.Δεν εχει νοημα να σας πω πολλα πραγματα απο τα τοσα που ακουσα,οσοι ασχολουνται με αυτην την ιστοσελιδα θα καταλαβουν πολλα με την ακολουθη προταση ενοσ ασκητη γεροντα πριν 5 χρονια περιπου...ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΦΟΒΙΣΩ,ΑΛΛΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΖΗΣΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΣΑΣ ΓΕΝΙΑ,ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΤΕ ΝΑ ΣΩΣΕΤΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΗ λοιπον οταν θα ερθη η ωρα αυτη που για τον καθενα θα ειναι οδυνηρη και πραγματικα σοβαρη ειτε επειδη δεν εχει δουλεια,ειτε γιατι οι υποχρεωσεις τον αναγκαζουν να χαση το σπιτι του,ειτε επειδη δεν εχει να θρεψη τα παιδια του να τον κανουν θηριο και να γινη ενα με τον διαλο.Δοκιμασια ειναι που ο θεος θελη να περασουμε,απο την μια ειμαστε ατυχοι που αυτη η κατασταση ειναι στα χρονια μας,απο την αλλη ομως ειμαστε πολυ τυχερη γενια γιατι μπορουμε να ομολογισουμε ΧΡΙΣΤΟ καθημερινα και με πολλους τροπους,οι ευκαιρειες ειναι παμπολες.Μακαρι με την βοηθεια του θεου να ειμαστε εμεις οι εκλεκτοι να μην δοιλιασουμε και να τα καταφερουμε.
Συνχωρεστε με αν τα σκεφτομαι λαθος,δεν εχω σκοπο να παραπλανησω κανεναν σας,απλα πιστευω πως ηρθε η ωρα να δυναμωσουμε και να προετοιμαστουμε.......ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΟΣΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ

[panagiotisspy]

Συμφωνώ αδελφέ.

Κι' εγώ έχω ακούσει διάφορα από Αγιορείτες, που τη στιγμή που τα άκουσα μου φάνηκαν υπερβολικά, αλλά εκ των υστέρων απεδείχθησαν ολόσωστα.

Θυμάμαι που σε άσχετο χρόνο, μούχε πει κάποιος γέροντας ότι η Σερβία θα είναι το μαρτυρικό έθνος. Μού φάνηκε εντελώς ακραίο ( για να μην πω ότι χαμογέλασα κιόλας όταν το άκουσα. "Ποιά Σερβία? Τι είναι αυτά που μας λέει ο γέροντας τώρα....."). Τότε η Γιουγκοσλαυία ήταν ακόμη ενωμένη. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα γινόταν από το 1991 μέχρι το 1999.
Τι να πει κανείς..

πιστευω πως ηρθε η ωρα να δυναμωσουμε και να προετοιμαστουμε.......ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΟΣΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ

Ετσι είναι.

[theodore]

Είναι δύσκολο.Πολύ δύσκολο να αντέξουμε.Όπου και να γυρίσω το κεφάλι μου βλέπω το κακό.Το κακό δεν είναι μόνο απέναντί μας.Είναι κιόλας δίπλα μας.Μέσα μας.Προσπαθεί να μας κυριεύσει λεπτό προς λεπτό.Η μάχη που δίνουμε είναι πολύ δύσκολη.Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε.Όλα γκρεμίζονται γύρω μας.Χάνεται η ελπίδα.Παρηγοριά μόνο ο Χριστός που έχουμε εναποθέσει όλες τις ελπίδες μας.Θάρρος χρειάζεται, το ξέρω.Ψάχνω, ψάχνω μέσα μου να το βρώ.Στενοχωριέμαι γιατί ολοένα και λιγότερες φορές το βρίσκω.Ιδιαίτερα με αυτό που συνέβηκε πριν τέσσερις μέρες που μια ψυχή, μια ζωή δεν γεννήθηκε ποτέ.Πως θα απολογηθώ για αυτό; Έχω δικαίωμα να λεω "Κύριε Ιησού Χριστέ ελεησόν με τον αμαρτωλό" όταν βλέπω τόση δυστυχία δίπλα μου ; Γιατί πρέπει να ελεήσει εμένα ; Tι να πω για τον πόνο αυτού του Πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ το παιδί του και έχασε την γυναίκα του..Πείτε μου σας παρακαλώ...

[ψυχουλα]

αχ βρε Τheodore, να ηταν μονο αυτο.... για ποσα παιδακια ακουμε κατα καιρους, αυτος ο πονος δεν καταπινεται με τιποτα. Μη χανεις το θαρρος σου ο Θεος ακομα και για τα πουλακια μεριμνα ποσο μαλλον για αυτες τις παιδικες ψυχουλες, σαν Πατερας τους που ειναι. Έπειτα, ο Θεός δε μας δινει δοκιμασίες πάνω από τις δυνάμεις του καθενός.
και σκεψου οτι εχουμε κατι που δεν το εχουν ολοι, την πιστη στην αθανατη ψυχη, την πιστη στην Αγαπη του Χριστου, αυτο που πρεπει να ευχομαστε λοιπον ειναι ολοι να ελεηθουν και ολοι να ανοιξουν την πορτα της καρδιας τους στον Κυριο που ειναι η μονη παρηγορια.

ο Κυριος αλλωστε ειπε "εν τω κοσμω θλιψην εξετε θαρσειτε εγω νενικηκα τον κοσμο". Τι παρηγορη φραση!

[dionysisgr]

Πως θα απολογηθώ για αυτό; Έχω δικαίωμα να λεω "Κύριε Ιησού Χριστέ ελεησόν με τον αμαρτωλό" όταν βλέπω τόση δυστυχία δίπλα μου ; Γιατί πρέπει να ελεήσει εμένα ; Tι να πω για τον πόνο αυτού του Πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ το παιδί του και έχασε την γυναίκα του..Πείτε μου σας παρακαλώ...

theodore, η ευχη του Κυριου ειναι περιεκτικη και συναμα υποστατικη. Λεγεται απο εναν ανθρωπο μεν ενδιαθετα η προφορικα, αλλα αφορα ενωπιον του Θεου ολον το γενος του Αδαμ.

Οπως απο εναν ανθρωπο μπηκε η αμαρτια και η φθορα και ο θανατος στην κτιση, ετσι απο εναν ανθρωπο εισηλθε και ο αγιασμος και η ανακαινιση αυτης. Ευα - Θεοτοκος. Αδαμ - Χριστος (σε οτι αφορα την ανθρωπινη φυση Του, μην παρεξηγηθουμε κιολας, ε;)

Λοιπον..

Ετσι παρεδωσαν την ευχη οι αγιοι πατερες μας, με αυτο το πνευμα, και εχοντας υπ'οψιν τους ολοι αυτο το πραγμα και νοημα,
αφησαν παρακαταθηκη το θεοσδοτο: Κυριε Ιησου Χριστε Υιε του Θεου ελεησον με τον αμαρτωλο.

Θα αντι-πει καποιος, οτι αυτο αφορα υψηλα πνευματικα μετρα, και ανθρωπους αγιους, οσιους, ασκητες, που το πνευμα τους, περιδιαβαινει θεια νοηματα και καταστασεις, ουρανοδρομει, και βασιλευει-ηγεμονευει, επι των γηινων και κτιστων και εμπαθων νοηματων, πραγμα που τους κανει να εξερχονται απο την ατομικη τους υποσταση και να ευχονται υπερ παντων περιεκτικα και υποστατικα.

Ομως εμεις τα μικρα βοτσαλακια της αχανους πνευματικης αμμουδιας, μπορουμε κατ'αναλογια, να μιμουμεθα τις νησους αυτες του πνευματος, οπως διαλαμπουν στον οριζοντα της πιστεως, και να εξερχομαστε λιγο απο τον μικροκοσμο μας, και τις μικρο-αναγκες μας, και να ευξωμεθα υπερ παντων των ανθρωπων, υπερ παγγενως του Αδαμ,
ωστε και ευαρεστη να ειναι η ευχη και να αναβαινει ως ευωδες θυμιαμα στον Δεσποτη και Κυριο μας.

Γιατι ιλαρον δοτη αγαπα ο Θεος, και αυτον που διδει τοσο υλικο οσο και πνευματικο υστερημα υπερ των αλλων, με αρκουμενος στην υλοποιηση της προσωπικης του σωτηριας και ευημεριας, Τον δεχεται και τον Επακουει, αναλογα κατα τον αψευδη Του Λογο.

Οποτε τιποτα και καμμια ανθρωπινη τραγωδια δεν πρεπει να μας απαγορευει, η να μας καθιστα σε θεση απολογουμενου, και να μας αποτρεπει απο το να προσευχομεθα υπερ παντων και υπερ ημων των ιδιων, στον Χριστο.

Αλλωστε ειναι μεν προσωπικη η σχεση με τον Θεο, αλλα περνα μεσα απο το υποστατικο μας ιδιωμα, και την ανθρωπινη φυση μας, που δεχεται την κοινη της μοιρα σε τουτο τον κοσμο.

Οποτε την ευχη και τα ματια μας..

[Dimitris39]

Για την συγκεκριμενη ερωτηση αδελφε διαβασε παρακατω και θα απαντηθουνε ολα σου τα ερωτηματα

Εδω

[kxkorig]

Αυτο το ερωτημα εδω και χρονια δεν λεει να φυγη απο την καθημερινοτητα μου.Οσοι απο εμας εχουν ακουση απο πνευματικους ανθρωπους στο αγιο ορος καποια πραγματα για τα μελλουμενα και εχουν διαβαση βιβλια αγιων και φυσικα την Καινη διαθηκη,θα ξερουν περιπου που βρισκομαστε.
Μηπως ειμαστε ΝΩΘΡΟΙ σαν Χριστιανοι;
Μηπως ειμαστε τοσο εγωιστες που τελικα μας νοιαζη μονο ο ευατος μας;
Που ειναι η παλικαρια μας που λεει ο γεροντας Παισιος,που ειναι ο αλτρουισμος μας;
Ο διαλος μας χτυπα απο παντου και εμεις ουσιστικα νωχελικα προσπαθουμε να διασωθουμε απο αυτον σε πρωσοπικο επιπεδο και να εχουμε εναρετο βιο.Ειναι σπουδαιο και αυτο γιατι μπορη να αλλαξη το παραδειγμα χριστιανικου βιου ενος ανθρωπου την ζωη ενος αδερφου μας και να τον συμπαρασυρη και αυτον στην αληθεια.Ειναι ομως αυτο αρκετο;Σε διαφορετικες συνθηκες θα ελεγα χωρις να ειμαι σιγουρος πως ειναι.
Τωρα ομως;
Πριν δυο χρονια περιπου αρκετα φορτωμενος ψυχολογικα και μην φερομενος σαν καλος Χριστιανος....οπως και την τουτη την στιγμη ισως που γραφω αυτα τα λογια,ετυχε πανω στην δουλεια μου(ταχι)να παρω κουρσα μεσα σε 2-3 μηνες 4 ιερεις.Τους ελεγα οτι εχω παει 2-3 φορες στο Αγιο Ορος και εχω ακουση οτι σε λιγο καιρο θα βρεθουμε σε ασχημες καταστασεις,το γνωριζεται;Ναι μου ειπαν ολοι. Σε ολους εκανα την ιδια τελικη ερωτηση.Γιατι τοτε δεν ενημερωνεται τον κοσμο να προετοιμαστουν για τον πολεμο που ερχεται(εννοωντας τον πολεμο με το κακο).Ολοι σχεδον μου απαντησαν με παρεμφερη τροπο αλλα με την ιδια κεντρικη ιδεα.Φοβουνται το προσωπικο κοστος.Αλλος μου ελεγε οτι θα τον διωξουν,αλλος οτι θα τον βγαλουν τρελλο,αλλος οτι θα μαζευτουν τα καναλια και θα τον γελιοποιησουν.Ε ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ,ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΑΝ ΣΑΣ ΔΙΩΞΟΥΝ;Με τον θεο θα παμε η με τους ανθρωπους;...................
Αυτην την παρεθενση την εκανα για να σας πω οτι πνευματικα και μιλω για το συνολο και οχι της εξαιρεσεις δεν εχουμε πνευματικο αρχηγο.Βοηθηστε οσο μπορειτε, μην νοιαζεσται για το κοστος.ΑΥΤΗ ΕΔΩ Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΒΑΣΗ(ιστοσελιδα).Προτεινεται ιερεις.Γραψτε αυτα που νιωθεται χωρις να φοβαστε.Σας εχουμε αναγκη ολοι μας.Δυστυχως αυτοι που προσπαθουν ασχετως με τα χιλιαδες των αμαρτηματων τους ειναι λιγοι.Ολοι εχουμε αναγκη την αληθεια και την παλικαρια.

[aposal]

Ο κάθε ιερέας δεν έχει αρμοδιότητα να προφητεύει ή να μελλοντολογεί, ούτε να κάνει κάτι έξω από τις ιερατικές υποχρεώσεις του, εκτός και αν έχει την έγκριση του οικείου Μητροπολίτη. Τόσο σοβαρά θέματα δεν μπορούν να αφήνονται στα χέρια του - όποιου - ιερέα, αλλά θα πρέπει να παρεμβαίνει η ηγεσία της Εκκλησίας, εφόσον κρίνει σκόπιμο ότι πρέπει να παρέμβει.

[fotios]

Συμφωνώ αδερφέ μου kxkorig. Πρέπει οι Ιερείς πλέον να μιλάνε ανοιχτά, πολύ ανοιχτά στον κόσμο.
Δεν χρειάζεται να προφητεύσουν τίποτα , απλά να δουν την πραγματικότητα!!! Τον κόσμο που πονάει,
τους Χριστιανούς που μοιάζουν με πρόβατα χωρίς ποιμένα...
Μόνο χαϊδέματα θέλουμε τελικά... τι καλό μας κάνει ο πόνος!!!

Αποστόλη τον τελευταίο καιρό κάτι έχεις πάθει.. ..σε πολλές σου δημοσιεύσεις εκφράζεις μόνο άρνηση...
Σιγά μην χρειάζεται να έχει κάποιος διορατικό ή προορατικό για να δει ότι ζούμε τα έσχατα, ότι
το αντίχριστο πνεύμα ετοιμάζει τον δρόμο...
Σιγά μην χρειάζεται άδεια του Αρχιεπισκόπου ή και της Συνόδου για να κάνει ένα κήρυγμα ο Ιερέας...
αφού είναι μέσα στα καθήκοντά του..να διδάσκει, να μιλάει για τα παρόντα και τα έσχατα και τα παρελθόντα...

Ενας γέροντας στο Άγιο Όρος μας έλεγε "Θάρρος μωρέ λεβέντες!"
και λέω και: θάρρος μωρέ λεβέντισσες!

[dionysisgr]

Ο διαλος μας χτυπα απο παντου και εμεις ουσιστικα νωχελικα προσπαθουμε να διασωθουμε απο αυτον σε πρωσοπικο επιπεδο και να εχουμε εναρετο βιο.Ειναι σπουδαιο και αυτο γιατι μπορη να αλλαξη το παραδειγμα χριστιανικου βιου ενος ανθρωπου την ζωη ενος αδερφου μας και να τον συμπαρασυρη και αυτον στην αληθεια.Ειναι ομως αυτο αρκετο;Σε διαφορετικες συνθηκες θα ελεγα χωρις να ειμαι σιγουρος πως ειναι.
Τωρα ομως;

Αδελφε kxkorig, η αποστολη μας ειναι ξεκαθαρη και απλη. Να σωσουμε την ψυχη μας. Πρωτιστως και αποκλειστικως.

Μπορει να σωσει καποιος χιλιαδες, και ο ιδιος να χαθει πολυ ευκολα και απλα. Ο ιδιος ο διαβολος, παιζει κατα κορον αυτο το πονηρο παιχνιδακι..

Τι κανει δηλαδη; Μολις δει καποιον που αρχιζει πνευματικο αγωνα με ζηλο, και ενω δεν εχει καν δουλεψει σοβαρα πανω στον εαυτο του,
και καλα καλα δεν εχει ακομα εντοπισει τα παθη του, για να τα πολεμησει, του διαστρεφει εντεχνα αυτον τον ζηλο,
κατευθυνοντας τον προς την σωτηρια ταχα μου του "συμπαντος κοσμου", με μεγαλους και υπεροχους αγωνες,
με φρονημα γενναιο, και με διαθεση να αντιταξει τα στηθια του γυμνα ενωπιον του "εχθρου".

Καλλιεργει στον νουν του νεου ζηλωτη, ετσι εναν πνευματικο "δον Κιχοτισμο" ας μου επιτραπει η αδοκιμη εκφραση. Καταληγει ο αγωνιζομενος να ασχολειται με καθε θεμα που προκυπτει, η ακομα και με τα μελλουμενα, παρα με την προσωπικη του τελειωση και πνευματικη προοδο.

Αυτο σε συνδυασμο με το, οτι:

Επειδη στις ημερες μας η πληροφορηση ειναι καταιγιστικη, και μαθαινουμε τα παντα σχεδον την ωρα που γινονται, αλλα και εχουμε τεραστιο και αυξανομενο πληθος εκκλησιαστικης και πατερικης - θεολογικης γραμματειας διαθεσιμο, παθαινουμε το εξης, φοβερο και επικινδυνο..

Αντι να αποκτησουμε πατερικο νουν, και να δουμε την ΑΡΧΗ που εβαλαν οι Πατερες και το τι επετυχαν, αλλα και ΠΩΣ το επετυχαν, εμεις παμε ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ, στο τελος, και στην ωριμοτητα των πνευματικων τους αγωνων, οταν και ο Θεος, εν τη πανσοφια Του, τους καλεσε να επιτελεσουν το εργο τους, προς ωφελεια και των υπολοιπων αδελφων τους.

Δηλαδη ευκολα και ακοπα μιλαμε για τον π.Παϊσιο, τον π.Πορφυριο, και αλλους οσιους αγωνιστες του Θεου, εχοντας εντελως λανθασμενα και εν πληρει ψευδαισθησει, την ιδεα οτι τους βλεπουμε απο ισο υψομετρο πνευματικα.

Δηλαδη τι να βγουμε εμεις να κανουμε παραεξω; Να βγω εγω και ο καθενας να κυρηξω; Να νουθετησω; Να ελεγξω; Τι;

Οχι οι αλλοι, αλλα και οι πετρες θα σηκωθουν και θα φαμε ξυλο που δεν εχει φαει ανθρωπος. Ας παταμε στην γη. Το οτι διαβαζουμε, μελετουμε, αγωνιζομαστε, πιστευουμε, ελπιζουμε, προσδοκουμε, αγαπουμε τον Θεον, δεν σημαινει οτι πηραμε και το "χρισμα", να κανουμε δημοσιο αγωνα..

Τα χρειωδη κανουμε. Το περισσον θα το κανουμε εαν και εφοσον κριθουμε ικανοι, και οταν το θελησει ο Θεος, και αναλογα το μετρο του καθενος.

Αλλο που δεν θελει ο πονηρος, να μας διαχυσει τον νουν προς τα εξω, προς τα νοηματα του κοσμου, και να μας τρελλανει, στην κυριολεξια, και να μας αποπροσανατολισει, μεχρι να μας ριξει στην πνευματικη υπερ-κοπωση και την απογνωση. Οχι!

Ταπεινα δουλευουμε στον εαυτο μας, με τον Πνευματικο, την συμμετοχη στο Εκκλησιαστικο γεγονος, την Ευχαριστιακη - Μυστηριακη ζωη, και την μελετη των βιων των αγιων πατερων μας, και εκζητουμε το Ελεος του Χριστου, να σωθουμε, γιατι η σωτηρια ειναι πρωτιστως Θεια Χαρις και δωρεα, και οχι αποδοση των οποιων ασθενικων μας εργων.

Οποτε ας μην διασκορπιζομαστε με ματαιες "επαναστασεις", και ορμητικες διαθεσεις. Δεν θα σωσουμε εμεις τον κοσμο η την Εκκλησια. Αυτη θα σωσει εμας, και ο κοσμος, εχει παρει τον δρομο του. Ο καθενας εχει ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ κληση, και ευθυνη απεναντι στον Δημιουργο και Θεο του, και την αιωνια ψυχη του.

Ας τηρουμε νουν, και με επιμονη και υπομονη, θα λαμβανουμε την Χαρη, για να προχωρουμε. Ας ειμαστε φιλανθρωποι, ελεημονες, φιλαδελφοι, με μια λεξη Χριστιανοι, και αυτο αρκει.

Δεν μπορουμε να γινουμε ολοι, οσιοι Μαξιμοι Ομολογητες, Αγιοι Γρηγοριοι Παλαμαδες, η αγιοι Μαρκοι Ευγενικοι. Αυτους τους επελεγει ο Θεος ως σκευη εκλογης αναμεσα σε αναριθμητους ανθρωπους, προ καταβολης κοσμου.

Αρκει να προσπαθουμε φιλοτιμα και με ειλικρινεια, να ειμαστε αξιοι κλητοι της Πιστεως μας, και να μην προδωσουμε τα παραδεδομενα, να πιστευουμε, να ελπιζουμε να προσφερουμε, και θα σωθουμε, χαρις στο ελεος του Κυριου, και τις μεσιτειες της Υπεραγιας Θεοτοκου.

Απαιτειται προσοχη, νηψη, η καλη εσωστρεφεια, και ο αδιακοπος εσωτερικος αγωνας.

Γιατι ο ανθρωπος και κατ'επεκτασιν ο κοσμος, σωζεται και αλλαζει ουσιωδως εσωτερικα και οχι εξωτερικα.

Το δευτερο ειναι συνεπεια του πρωτου. Το αντιθετο ειναι επιπολαιο και κατα βασην ψευτικο. Και εκει θα ελεγχθουμε ολοι. Κατα ποσο ανακαινισαμε τον παλαιον ανθρωπο και οχι τον κοσμο και τα συστηματα..

Και στο βαθμο που το πετυχαμε θα δουμε και Προσωπο Θεου..