Ύστερα γυρίσαμε στο Κυριακό, όπου συναντήσαμε και τους άλλους, που ξεκουραζόντουσαν μέχρι την απογευματινή τράπεζα.
Εδώ πρέπει, νομίζω, να διευκρινίσουμε κάποια πράγματα για τη Σκήτη της Αγίας Άννας και τις άλλες ιδιόρρυθμες Σκήτες, που ίσως κάποιοι δεν γνωρίζουν. Στις ιδιόρρυθμες Σκήτες, όπως η Αγία Άννα, οι μοναχοί ακολουθούν ιδιόρρυθμο βίο, δηλαδή κανονίζουν από μόνοι τους με την καθοδήγηση του Γέροντα τους το βίο τους και τα πνευματικά τους καθήκοντα και συναντιόνται όλοι οι πατέρες της Σκήτης κάθε Κυριακή και στις μεγάλες Εορτές στο Κυριακό, όπου κάνουν κοινή Θεία Λειτουργία και συμμετέχουν σε κοινή τράπεζα. Βεβαίως επειδή τώρα πια στις περισσότερες Καλύβες της Σκήτης δεν εγκαταβιώνει μόνο ένας μοναχός, αλλά μικρές ακολουθίες γύρω από κάποιο Γέροντα, οι μοναχοί στις Καλύβες τους ζουν κοινοβιακό βίο. Κατ' εξαίρεση στη Σκήτη της Αγίας Άννας, για να τιμήσουν το λείψανο της Αγίας, γίνεται κάθε μέρα Θεία Λειτουργία, αλλά όλες οι άλλες Ακολουθίες (Εσπερινός, Απόδειπνο, Όρθρος, Ώρες) γίνονται στις Καλύβες και δεν γίνονται στο Κυριακό. Έτσι ο προσκυνητής που μένει στον ξενώνα του Κυριακού δεν έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει στις Ακολουθίες της ημέρας, αλλά μόνο στη Θεία Λειτουργία που γίνεται κάθε πρωί (χωρίς Όρθρο). Επίσης τράπεζα για τους προσκυνητές υπάρχει μόνο μία φορά την ημέρα, κάθε απόγευμα στις 5.
Επομένως στις 5 το απόγευμα (χωρίς Εσπερινό) μας ειδοποίησε ο Δικαίος να πάμε στην Τράπεζα, που υπάρχει στο ισόγειο του ξενώνα για το μοναδικό γεύμα της ημέρας. Ευτυχώς το φαγητό (φακή, ελιές και αγριοαχλάδια) ήταν υπέροχο και παραπάνω από αρκετό. Νά 'ναι καλά οι άνθρωποι του Θεού, που για ένα ολόκληρο χρόνο (κάθε Καλύβη με τη σειρά) αφήνουν την πνευματική τους απομόνωση και ασχολούνται να διακονούν εμάς τους προσκυνητές.
Στην τράπεζα μας είπαν ότι στις 6.30 μπορούμε αν θέλουμε να κάνουμε Απόδειπνο στο παρεκκλήσι του εξωνάρθηκα, θα σας μιλήσω όμως αναλυτικά γι αυτό παρακάτω. Μετά το τέλος της Τράπεζας και πριν το Απόδειπνο πήγα να δείξω στο Σταύρο, το Χαρίλαο και το Γιάννη τις σπηλιές των Αγίων Γερασίμου, Λουκά και Ιεροθέου για προσκυνήσουν, αλλά δεν κατέβηκα μαζί τους.
Το μονοπάτι προς τις σπηλιές περνάει από την Καλύβη, που φαίνεται αριστερά στη φωτογραφία, στην οποία μένει ένας Γέροντας με το όνομα Ιάκωβος. Το μεσημέρι που περάσαμε εμείς προφανώς αναπαυόταν, αλλά το απόγευμα που πέρασαν οι Πτολεμαϊδιώτες ήταν έξω και τους κάλεσε να τους προσφέρει καφέ κι έτσι είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν μαζί του.
Περιμένοντας το Απόδειπνο έξω από τον εξωνάρθηκα του Κυριακού
Την ίδια ώρα ο Παναγιώτης πήγε στην Καλύβη του Παπα-Γιάννη.
Χτύπησε την πόρτα, αλλά δεν του άνοιξε. Λίγο αργότερα ήρθαν και άλλοι 2 προσκυνητές από την Πάτρα, αλλά ούτε σε κείνους άνοιξε. Μετά από λίγο ήρθε κι ένας μοναχός και τότε ο Γέροντας άνοιξε, αλλά δεν άφησε τους προσκυνητές να μπουν στην Καλύβη. Τους έδωσε την ευλογία του εκεί στην είσοδο. Τότε μέσα από την Καλύβη βγήκε ένας λαϊκός που από την όψη του φαινόταν τσιγγάνος. Ο Γέροντας σχολίασε "δυστυχώς οι τσιγγάνοι είναι πολύ μπερδεμένοι μέσα τους". Ο Παναγιώτης ρώτησε: "Δηλαδή, Γέροντα, δεν θα σωθούν". Ο Παπα-Γιάννης τον έκοψε: "Εσύ νομίζεις, ότι θα σωθείς;" Ύστερα ο ένας από τους Πατρινούς προσκυνητές παρακάλεσε τον Γέροντα να του πει το πρόβλημά του, επειδή ήρθε από τόσο μακριά μόνο γι αυτόν, κι εκείνος του είπε: "Μη μου πεις τίποτε, εγώ θα σου πω...". Τότε ο Παναγιώτης και ο άλλος προσκυνητής από την Πάτρα τραβήχτηκαν πιο πέρα και δεν άκουσαν την υπόλοιπη συζήτηση.
Την ώρα που έδυε ο ήλιος ο κυρ Αντώνης μας κάλεσε να κάνουμε Απόδειπνο όλοι οι προσκυνητές, λαϊκοί και κληρικοί, Ρώσοι, Πολωνοί και Έλληνες. Η σύνθεση μας περισσότεροι Έλληνες και λιγότεροι Πολωνοί και Ρώσοι, οδήγησε τον κυρ Αντώνη, που διεύθυνε την όλη διαδικασία, να κατανείμει τα κείμενα 1/4 στα Ρώσικα (από ρώσικο προσευχητάρι που είχε ο ίδιος, όπως και σε πολλές άλλες γλώσσες) και 3/4 στα Ελληνικά. Το ευλογητός και όλα τα σημεία του ιερέα έλεγε ένας Πολωνός ιερέας στα Ρώσικα. Υπέροχη και πολύ κατανυκτική εμπειρία.
Μεταξύ των άλλων που διάβασαν από το προσευχητάρι, ήταν και πολλά απ' τα μέλη της ομάδας μας, όπως ο Παναγιώτης που φαίνεται στη φωτογραφία να διαβάζει (γιατί ο κυρ Αντώνης μας ενθάρρυνε να αποτυπώσουμε φωτογραφικά τη στιγμή). Στη συνέχεια μας σέρβιρε τσάι στο υπαίθριο αρχονταρίκι και καθίσαμε όλοι έξω από τον ξενώνα κουβεντιάζοντας μεταξύ μας διάφορα θέματα, κυρίως πνευματικά. Όταν βράδιασε για καλά πήγαμε για ύπνο, σχεδιάζοντας την επόμενη μέρα.