Προσκύνημα στο Άγιο Όρος 17-19 Φεβ. 2012

[johnge]

Το προσκυνηματικό ταξίδι ολοκληρώθηκε με τις πρεσβείες της Παναγίας μας. Όλα πήγαν περίφημα. Εγώ για φραπέδες και τέτοια δεν ξέρω να λέω καλά Βασίλη. Ας ενημερώσουν οι υπόλοιποι.

Ο Νικηφόρος με τον φίλο του Στέλιο, είχαν φτάσει Ουρανούπολή από την Πέμπτη και μας περίμεναν. Την Παρασκευή το πρωί έφτσσα εγώ με τον Τάσο, και μετά από λίγο κατέφτασαν οι φίλοι μας από την Κοζάνη: Νίκος, Αχιλλέας, Παναγιώτης, Χρήστος, Στέργιος και Γιώργος (αν δεν κάνω λάθος). Ο καιρός ήταν σχετικά καλός, κρύο πολύ βέβαια. Η αναχώρηση μας καθυστέρησε για την Δάφνη λόγω της άπνοιας που είχε. Ξαφνιάστηκαν μάλλον και οι λιμενικοί. Κατά τις 11 που σήκωσε αεράκι η Παναγιά, επιβιβαστήκαμε στο ταχύπλοο και αναχωρήσαμε.

Το ταξίδι κράτησε σχεδόν μια ώρα. Στην Δάφνη μας περίμενε ταξί. Κάναμε μια μικρή στάση στις Καρυές. Κάποιοι πήγαν στο κονάκι της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, που μας φιλοξένησε πέρυσι τέτοιο καιρό περίπου. Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε στο ταξί και συνεχίσαμε το ταξίδι για την Μεγίστης Λαύρας. Αυτό διήρκησε μιάμιση ώρα περίπου. Μας υποδέχτηκε ο πατέρας Βασίλειος κι αφού μας κέρασαν, μας έβαλαν στο κελί μας. Βεβαιώς βεβαίως ένα κελί με 14 κρεβάτιο δεν το λες κελί. Αλλά ήταν πραγματικά όμορφο και έτσι η παρέα δεν χωρίστηκε. Ακολουθήσαμε το πρόγραμμα της μονής. Δηλαδή Εσπερινό, Τράπεζα, Απόδειπνο, προσκύνημα των αγίων λειψάνων και Παράκληση στη Παναγία. Συγκεκριμένα στην μονή υπάρχει η εικόνας η Παναγιά η Κουκουζέλισα.

Στη συνέχεια μας μίλησε στο Αρχονταρίκι ο πατέρας Βασίλειος. Μας μίλησε για την ιστορία του μοναστηριού (ίδρυση της μονής από τον Άγιο Αθανάσιο των Αθωνίτη, για τον Αγ. Ιωάννη Κουκουζέλη κ.α). Μας επισήμανε αρκετές φορές την μετάνοια και ότι θα πρέπει όλοι μας να έχουμε κάποιον πνευματικό. Να μην φοβόμαστε να αποθέσουμε οποιαδήποτε αμαρτία μας σε αυτόν, και βέβαια μας είπε και τη μεγάλη ευλογία που παίρνουν οι προσκυνητές από την επίσκεψή τους στο Αγ. Όρος. Συγκεκριμένα μας παρότρυνε να επισκεφτόμαστε κάθε χρόνο το Όρος, αφού η Παναγιά όπως αποκάλυψε σε κάποιον μοναχό, θα μεσιτεύει και για κάθε προσκυνητή την ώρα της κρίσεως (ευχόμεθα βέβαια να είναι κοντά σε όλους μας, προσκυνητές και μη, την ώρα εκείνη). Πρέπει να πω ότι όλοι μας όση ώρα μιλούσε ο πατέρας Βασίλειος δεν βγάλαμε άχνα.

Επιστρέψαμε στο κελί μας, συγυριστήκαμε και πέσαμε για ύπνο. Ξυπνήσαμε κατά 2.30 τώρα ήταν 3.00 δεν θυμάμαι... αλλά ξυπνήσαμε πάντως. Μεσονυκτικό, Όρθρος, Θεία λειτουργία, Τράπεζα πάντα με την επιβλητικότητα των τυπικών του Όρους. Το Σάββατο κατά τις 08.30 το πρωί ήμασταν έτοιμοι για την αναχώρηση από μονή. Στη διαδρομή σταματήσαμε στο αγίασμα του Αγ. Αθανασίου και βάλαμε πλώρη για Καρυές. Εκεί πάλι χωριστήκαμε. Κάποιοι πρέπει να πήγαν πάλι στο κονάκι της Εσφιγμένου, άλλοι στα τοπικά μαγαζιά, άλλοι σε κάποιου πατέρες. Προσωπικά μαζί με τους Τάσο και Χρήστο, πήγαμε στη Σκήτη του Αγ. Ανδρέα και στη μονή Κουτλουμουσίου που είχε φιλοξενήσει τους υπόλοιπους τρεις πέρσι (δηλαδή τον Τάσο, τον Στάθη και εμένα). Είπιαμε και ένα καφεδάκι/τσάι όλοι μαζί στη τοπικό καφενεδάκι/εστιατόριο και κατά τις 11.30 ξεκινήσαμε για τον δεύτερο προορισμό μας. Οι Νικηφόρος, Στέλιος, Τάσος και εγώ μείναμε στην μονή Καρακάλου. Οι υπόλοιποι φιλοξενήθηκαν στην μονή Φιλοθέου.

Είχαμε σκοπό να αφήσουμε τα πράγματά μας στην Καρακάλου, να συνεχίσουμε με τους υπόλοιπους στη Φιλοθέου, να προσκυνήσουμε και να κατέβουμε με τα πόδια στη Καρακάλου, αλλά ο λασπωμένος δρόμος, ο πολύ λασπωμένος δρόμος, μας κράτησε στη Καρακάλου. Και εκεί η φιλοξενία ήταν εξίσου καλή. Λουκούμι, ρακί, καφέ και δροσερό νεράκι όπως πάντα. Τοποθετηθήκαμε στα δωμάτια μας. Για χάρη του Τάσου, ο οποίος το προηγούμενο βράδυ με τα ροχαλητά είχε ένα προβληματάκι (αν και ο ίδιος ροχάλιζε μέσα στο πλήθος) τοποθετηθήκαμε ανά δύο. Ο Νικηφόρος με τον Στέλιο. Και εγώ με τον Τάσο. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Τάσος δεν με άκουσε να ροχαλίζω ιδιαίτερα και ο Νικηφόρος όση ώρα ήταν ξύπνιος επίσης δεν πήρε κάτι το αυτί του (δεν ήξερε όμως ότι όσο ώρα ήταν ξύπνιος ήμουν κι εγώ).

Ακολουθήσαμε το τυπικό πρόγραμμα της μονής. Εσπερινός, Τράπεζα και Απόδειπνο μετά προσκυνήματος των Αγίων Λειψάνων. Αίσθηση προκάλεσε βέβαια η επιβλητική ψαλμωδία της χορωδίας (και της δεξίας και της αριστερής). Όπως και το νεαρό των μοναχών. Ο Θεός να τους δίνει δύναμη, γιατί μέσα από το δικό τους αγώνα παίρνουμε και εμείς δύναμη και ευλογία.

Για καμιά ώρα-δύο συζητούσαμε και στη συνέχεια πέσαμε στα κρεβάτια μας. Την άλλη μέρα θα έπρεπε να ξυπνήσουμε στις 01.30 οπότε δεν είχαμε και πολλά περιθώρια ξεκούρασης. Η λειτουργία εξίσου επιβλητική, όπως αρμόζει βέβαια. Μετά το τέλος και της Τράπεζας, η ώρα είχε πάει ήδη 09.00. Ώρα αναχώρησης και όπως πάντα ότι ξεκινάει, όσο όμορφο κι αν είναι, τελειώνει. Φτάσαμε Δάφνη, καθίσαμε δυο ώρίτσες μέχρι να έρθει το καράβι. Στο καράβι είχαμε και την παρουσία του πατέρα Νεκταρίου στην παρέα μας τον οποίο είχε επισκεφτεί ο Παναγιώτης στις Καρυές το Σάββατο. Και με το κύρηγμά του πέρασε η ώρα χωρίς να την καταλάβει κανείς ιδιαίτερα. Μας μίλησε για τους καιρούς αυτούς που περνάμε αλλά και με την ιδιαίτερη περιγραφή χωρίων από την παλαιά διαθήκη μας έδωσε πνευματική τροφή.

Ευχαριστούμε τη Παναγία για την φιλοξενία της στο περιβόλι, αλλά και τους μοναχούς που μας ανέχτηκαν.

Να ευχαριστήσω τους Νικηφόρο και τον Στέλιο, που μας μετέφεραν στα ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης, αλλά και τον Παναγιώτη που προθυμοποιήθηκε να μας κατεβάσει. Χωρίς αυτούς θα φτάναμε μαύρα μεσάνυχτα στην Αθήνα!!!

Αν κάτι ξέχασα ή δεν είπα καλά να με διορθώσουν οι αδελφοί. Και βέβαια οι αδελφοί μας εκ Κοζάνης μπορούν να προσθέσουν τα της Μονής Φιλοθέου.

[vasilisalt]

Ευχαριστούμε πολύ αδερφέ!!!
Με τη βοήθεια της Παναγίας μας να ξαναπάτε πολλές φορές!!!
Καμμιά φωτό θα δούμε;;;
Νικηφόρε ακους;


Γιάννη αυτό που δεν κατάλαβα ήταν με την άπνοια... Με ιστιοπλοικό πήγατε;

[stathis73]

Oxi ρε κελεμπία, ο άνθρωπος τα έγραψε προφανώς ανάποδα, ακου εκει ιστιοπλοϊκό

[stathisekp]

Μπράβο αδέλφια, βοήθειά σας η Παναγία.
Και του χρόνου (αν όχι και νωρίτερα) να το επαναλάβετε.
(Για φωτογραφίες, μην ανηχούμε θα φροντίσει ο Νικηφόρος!!!! (υποθέτω!!))

[aposal]

Γιάννη αυτό που δεν κατάλαβα ήταν με την άπνοια... Με ιστιοπλοικό πήγατε;

Αυτό αποτελεί και δική μου απορία...

[johnge]

Φωτογραφίες τράβηξε πολλές όπως πάντα ο Νικηφόρος και ο Νίκος. Εγώ πιο λίγες όταν πάω σπίτι θα ανεβάσω αν τα καταφέρω.

Όσο για την απανεμιά και την τρικυμία ήταν χιούμορ και καλά..

Όταν φτάσαμε Ουρανούπολη έδειχαν όλα ιδανικά. Όταν πήραμε τα διαμονητήρια μας είπαν να μην βιαστούμε γιατί θα αργούσαν τα καραβάκια να φύγουν. Στα εκδοτήρια μας είπαν πως θα έχουμε ενημέρωση μετά τις 09:00. Βέβαια μέχρι τις 09.00-09.30 δεν βλέπαμε για ποιο λόγο δεν μας άφηναν. Και μέχρι τις 11.00 εκτός από κάποια διαστήματα που λίγο άφριζε η θάλασσα, μέναμε όλοι με την απορία. Απ' όσο καταλάβαμε το κύμα δεν ήταν πολύ αλλά στους αρσανάδες που πιάσαμε πηγαίναμε πέρα δώθε, οπότε υποθέσαμε ότι ήταν επικύνδινο να δέσουν για ζημιές και τα σχετικά. Eίπα να το γράψω ανάποδα ως εκ τούτου για λίγο περισσότερο χιούμορ. Βέβαια μόνο όσοι ήταν εκεί θα μπορούσαν να το καταλάβουν. Εσείς θα έπρεπε να μείνετε με την απορία όπερ και εγένετο.

[nikiforos]

Το προσκυνηματικό ταξίδι ολοκληρώθηκε με τις πρεσβείες της Παναγίας μας. Όλα πήγαν περίφημα. Εγώ για φραπέδες και τέτοια δεν ξέρω να λέω καλά Βασίλη. Ας ενημερώσουν οι υπόλοιποι.

Ο Νικηφόρος με τον φίλο του Στέλιο, είχαν φτάσει Ουρανούπολή από την Πέμπτη και μας περίμεναν. Την Παρασκευή το πρωί έφτσσα εγώ με τον Τάσο, και μετά από λίγο κατέφτασαν οι φίλοι μας από την Κοζάνη: Νίκος, Αχιλλέας, Παναγιώτης, Χρήστος, Στέργιος και Γιώργος (αν δεν κάνω λάθος). Ο καιρός ήταν σχετικά καλός, κρύο πολύ βέβαια. Η αναχώρηση μας καθυστέρησε για την Δάφνη λόγω της άπνοιας που είχε. Ξαφνιάστηκαν μάλλον και οι λιμενικοί. Κατά τις 11 που σήκωσε αεράκι η Παναγιά, επιβιβαστήκαμε στο ταχύπλοο και αναχωρήσαμε.

Το ταξίδι κράτησε σχεδόν μια ώρα. Στην Δάφνη μας περίμενε ταξί. Κάναμε μια μικρή στάση στις Καρυές. Κάποιοι πήγαν στο κονάκι της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, που μας φιλοξένησε πέρυσι τέτοιο καιρό περίπου. Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε στο ταξί και συνεχίσαμε το ταξίδι για την Μεγίστης Λαύρας. Αυτό διήρκησε μιάμιση ώρα περίπου. Μας υποδέχτηκε ο πατέρας Βασίλειος κι αφού μας κέρασαν, μας έβαλαν στο κελί μας. Βεβαιώς βεβαίως ένα κελί με 14 κρεβάτιο δεν το λες κελί. Αλλά ήταν πραγματικά όμορφο και έτσι η παρέα δεν χωρίστηκε. Ακολουθήσαμε το πρόγραμμα της μονής. Δηλαδή Εσπερινό, Τράπεζα, Απόδειπνο, προσκύνημα των αγίων λειψάνων και Παράκληση στη Παναγία. Συγκεκριμένα στην μονή υπάρχει η εικόνας η Παναγιά η Κουκουζέλισα.

Στη συνέχεια μας μίλησε στο Αρχονταρίκι ο πατέρας Βασίλειος. Μας μίλησε για την ιστορία του μοναστηριού (ίδρυση της μονής από τον Άγιο Αθανάσιο των Αθωνίτη, για τον Αγ. Ιωάννη Κουκουζέλη κ.α). Μας επισήμανε αρκετές φορές την μετάνοια και ότι θα πρέπει όλοι μας να έχουμε κάποιον πνευματικό. Να μην φοβόμαστε να αποθέσουμε οποιαδήποτε αμαρτία μας σε αυτόν, και βέβαια μας είπε και τη μεγάλη ευλογία που παίρνουν οι προσκυνητές από την επίσκεψή τους στο Αγ. Όρος. Συγκεκριμένα μας παρότρυνε να επισκεφτόμαστε κάθε χρόνο το Όρος, αφού η Παναγιά όπως αποκάλυψε σε κάποιον μοναχό, θα μεσιτεύει και για κάθε προσκυνητή την ώρα της κρίσεως (ευχόμεθα βέβαια να είναι κοντά σε όλους μας, προσκυνητές και μη, την ώρα εκείνη). Πρέπει να πω ότι όλοι μας όση ώρα μιλούσε ο πατέρας Βασίλειος δεν βγάλαμε άχνα.

Επιστρέψαμε στο κελί μας, συγυριστήκαμε και πέσαμε για ύπνο. Ξυπνήσαμε κατά 2.30 τώρα ήταν 3.00 δεν θυμάμαι... αλλά ξυπνήσαμε πάντως. Μεσονυκτικό, Όρθρος, Θεία λειτουργία, Τράπεζα πάντα με την επιβλητικότητα των τυπικών του Όρους. Το Σάββατο κατά τις 08.30 το πρωί ήμασταν έτοιμοι για την αναχώρηση από μονή. Στη διαδρομή σταματήσαμε στο αγίασμα του Αγ. Αθανασίου και βάλαμε πλώρη για Καρυές. Εκεί πάλι χωριστήκαμε. Κάποιοι πρέπει να πήγαν πάλι στο κονάκι της Εσφιγμένου, άλλοι στα τοπικά μαγαζιά, άλλοι σε κάποιου πατέρες. Προσωπικά μαζί με τους Τάσο και Χρήστο, πήγαμε στη Σκήτη του Αγ. Ανδρέα και στη μονή Κουτλουμουσίου που είχε φιλοξενήσει τους υπόλοιπους τρεις πέρσι (δηλαδή τον Τάσο, τον Στάθη και εμένα). Είπιαμε και ένα καφεδάκι/τσάι όλοι μαζί στη τοπικό καφενεδάκι/εστιατόριο και κατά τις 11.30 ξεκινήσαμε για τον δεύτερο προορισμό μας. Οι Νικηφόρος, Στέλιος, Τάσος και εγώ μείναμε στην μονή Καρακάλου. Οι υπόλοιποι φιλοξενήθηκαν στην μονή Φιλοθέου.

Είχαμε σκοπό να αφήσουμε τα πράγματά μας στην Καρακάλου, να συνεχίσουμε με τους υπόλοιπους στη Φιλοθέου, να προσκυνήσουμε και να κατέβουμε με τα πόδια στη Καρακάλου, αλλά ο λασπωμένος δρόμος, ο πολύ λασπωμένος δρόμος, μας κράτησε στη Καρακάλου. Και εκεί η φιλοξενία ήταν εξίσου καλή. Λουκούμι, ρακί, καφέ και δροσερό νεράκι όπως πάντα. Τοποθετηθήκαμε στα δωμάτια μας. Για χάρη του Τάσου, ο οποίος το προηγούμενο βράδυ με τα ροχαλητά είχε ένα προβληματάκι (αν και ο ίδιος ροχάλιζε μέσα στο πλήθος) τοποθετηθήκαμε ανά δύο. Ο Νικηφόρος με τον Στέλιο. Και εγώ με τον Τάσο. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Τάσος δεν με άκουσε να ροχαλίζω ιδιαίτερα και ο Νικηφόρος όση ώρα ήταν ξύπνιος επίσης δεν πήρε κάτι το αυτί του (δεν ήξερε όμως ότι όσο ώρα ήταν ξύπνιος ήμουν κι εγώ).

Ακολουθήσαμε το τυπικό πρόγραμμα της μονής. Εσπερινός, Τράπεζα και Απόδειπνο μετά προσκυνήματος των Αγίων Λειψάνων. Αίσθηση προκάλεσε βέβαια η επιβλητική ψαλμωδία της χορωδίας (και της δεξίας και της αριστερής). Όπως και το νεαρό των μοναχών. Ο Θεός να τους δίνει δύναμη, γιατί μέσα από το δικό τους αγώνα παίρνουμε και εμείς δύναμη και ευλογία.

Για καμιά ώρα-δύο συζητούσαμε και στη συνέχεια πέσαμε στα κρεβάτια μας. Την άλλη μέρα θα έπρεπε να ξυπνήσουμε στις 01.30 οπότε δεν είχαμε και πολλά περιθώρια ξεκούρασης. Η λειτουργία εξίσου επιβλητική, όπως αρμόζει βέβαια. Μετά το τέλος και της Τράπεζας, η ώρα είχε πάει ήδη 09.00. Ώρα αναχώρησης και όπως πάντα ότι ξεκινάει, όσο όμορφο κι αν είναι, τελειώνει. Φτάσαμε Δάφνη, καθίσαμε δυο ώρίτσες μέχρι να έρθει το καράβι. Στο καράβι είχαμε και την παρουσία του πατέρα Νεκταρίου στην παρέα μας τον οποίο είχε επισκεφτεί ο Παναγιώτης στις Καρυές το Σάββατο. Και με το κύρηγμά του πέρασε η ώρα χωρίς να την καταλάβει κανείς ιδιαίτερα. Μας μίλησε για τους καιρούς αυτούς που περνάμε αλλά και με την ιδιαίτερη περιγραφή χωρίων από την παλαιά διαθήκη μας έδωσε πνευματική τροφή.

Ευχαριστούμε τη Παναγία για την φιλοξενία της στο περιβόλι, αλλά και τους μοναχούς που μας ανέχτηκαν.

Να ευχαριστήσω τους Νικηφόρο και τον Στέλιο, που μας μετέφεραν στα ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης, αλλά και τον Παναγιώτη που προθυμοποιήθηκε να μας κατεβάσει. Χωρίς αυτούς θα φτάναμε μαύρα μεσάνυχτα στην Αθήνα!!!

Αν κάτι ξέχασα ή δεν είπα καλά να με διορθώσουν οι αδελφοί. Και βέβαια οι αδελφοί μας εκ Κοζάνης μπορούν να προσθέσουν τα της Μονής Φιλοθέου.

Ιωάννη, Καλό μεσημέρι!!! Τα είπες ΟΛΑ!!! Να είσαι Πάντα Καλά!!!

[nikiforos]

Η τρικυμισμένη... Θάλασσα που δεν επέτρεψε το ταχύπλοο να αναχωρήσει στις 08 κ 45΄...

[nikiforos]

κ αυτή στις 09 κ 10 το πρωϊ της παρασκευής... ίσως κάποιος πρέπει να τους μιλήσει...



Όλη η ομάδα... πλην Ενός!!!

[nikiforos]

Στη Δάφνη