Πώς το κρίνετε;

[efraim21]

ΠΑΙΔΙΑ μιά ερώτηση θα κάνω και ας γίνω και αντιπαθητικός από μοναστήρι ποστάρετε γιά από τον κόσμο?
δεν πιστεύω κανείς όλα αυτά που λέγονται να τα κάνει μέτρο πρώτον γιά όλους γιατί υπάρχουν και γονείς φιλομόναχοι που δεν έφεραν αντιρήσεις στα παιδιά τους και δεύτερον πρέπει σ' αυτούς που μας γέννησαν να αποτίουμε τιμή ,και αν έχουμε ψυχρανθεί πρώτοι εμείς να τρέχουμε να τους συναντήσουμε ,το τελευταίο βέβαια αφορά εμάς τους λαικούς που δεν έχουμε κουρά,τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου.Πάντως ξέρω χριστιανούς που εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή που αντέδρασαν άσχημα όταν έμαθαν ότι η κόρη τους θα γίνονταν μοναχή.

[aposal]

ΠΑΙΔΙΑ μιά ερώτηση θα κάνω και ας γίνω και αντιπαθητικός από μοναστήρι ποστάρετε γιά από τον κόσμο?
δεν πιστεύω κανείς όλα αυτά που λέγονται να τα κάνει μέτρο πρώτον γιά όλους γιατί υπάρχουν και γονείς φιλομόναχοι που δεν έφεραν αντιρήσεις στα παιδιά τους και δεύτερον πρέπει σ' αυτούς που μας γέννησαν να αποτίουμε τιμή ,και αν έχουμε ψυχρανθεί πρώτοι εμείς να τρέχουμε να τους συναντήσουμε ,το τελευταίο βέβαια αφορά εμάς τους λαικούς που δεν έχουμε κουρά,τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου.Πάντως ξέρω χριστιανούς που εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή που αντέδρασαν άσχημα όταν έμαθαν ότι η κόρη τους θα γίνονταν μοναχή.

Αδελφέ μου είμαι λαϊκός, όπως εσύ (φαντάζομαι). Θαυμάζω όσους επιλέγουν τον μοναχικό βίο συνειδητά, από την πολλή αγάπη προς τον Θεό, όπως - νομίζω - και η ανηψιά μου.
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι γονείς (Χριστιανοί ή μη) αντιδρούν αρνητικά όταν τα παιδιά τους επιλέγουν τον μοναχικό βίο, διότι το αντιμετωπίζουν κοσμικά, δηλαδή λανθασμένα κατά τη γνώμη μου και όχι πνευματικά, επικουρούμενοι γι' αυτή τους τη συμπεριφορά από άσχημα παραδείγματα νέων που έγιναν μοναχοί παρασυρμένοι από κάποιους ωραίους λόγους, ή από εφήμερες απογητεύσεις.
Έχω την άποψη ότι η μεγαλύτερη τιμή προς τους γονείς μας είναι να έρθουμε κοντά στον Θεό, ο οποίος και είναι κατ' ουσίαν Αυτός που μας έφερε στη ζωή (μέσω των γονέων μας). Και κατ' επέκταση θεωρώ ότι ο συνειδητοποιημένος μοναχός τιμά περισσότερο τους γονείς του με αυτή του την επιλογή.

[ntinoula]

οι γονείς (Χριστιανοί ή μη) αντιδρούν αρνητικά όταν τα παιδιά τους επιλέγουν τον μοναχικό βίο

Είναι δυνατόν χριστιανοί (γενικά, και γονείς ειδικά) να αντιδρούν αρνητικά; Ε μετά τι λέμε ότι πιστεύουμε; Σε τι πιστεύουμε τότε; Μου φαίνεται μόνο λόγια Αγίων ξέρουμε να λέμε, λόγια Πατέρων, Γερόντων, συμβουλές, να κρίνουμε και να κατακρίνουμε ίσως, να λέμε πάντα ποιο είναι το σωστό, να έχουμε γνώσεις και να τις προβάλλουμε, και να νομίζουμε τον εαυτό μας καλύτερο από τους άλλους (αφού πάμε εκκλησία, νηστεύουμε κτλ), μιας και δεν κάνουν και δεν ξέρουν κάποιοι αυτά που ξέρουμε εμείς... έτσι ώστε πολύ ωραία να αυταπατώμαστε ότι είμαστε καλοί Χριστιανοί.

Ας πατήσουμε λίγο στη γη, γιατί ανεβήκαμε πολύ ψηλά και θα πέσουμε απότομα. Η ταπεινολογία δε θα μας σώσει. Δεν γινόμαστε έτσι ταπεινοί.

[efraim21]

ΠΑΙΔΙΑ μιά ερώτηση θα κάνω και ας γίνω και αντιπαθητικός από μοναστήρι ποστάρετε γιά από τον κόσμο?
δεν πιστεύω κανείς όλα αυτά που λέγονται να τα κάνει μέτρο πρώτον γιά όλους γιατί υπάρχουν και γονείς φιλομόναχοι που δεν έφεραν αντιρήσεις στα παιδιά τους και δεύτερον πρέπει σ' αυτούς που μας γέννησαν να αποτίουμε τιμή ,και αν έχουμε ψυχρανθεί πρώτοι εμείς να τρέχουμε να τους συναντήσουμε ,το τελευταίο βέβαια αφορά εμάς τους λαικούς που δεν έχουμε κουρά,τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου.Πάντως ξέρω χριστιανούς που εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή που αντέδρασαν άσχημα όταν έμαθαν ότι η κόρη τους θα γίνονταν μοναχή.

Αδελφέ μου είμαι λαϊκός, όπως εσύ (φαντάζομαι). Θαυμάζω όσους επιλέγουν τον μοναχικό βίο συνειδητά, από την πολλή αγάπη προς τον Θεό, όπως - νομίζω - και η ανηψιά μου.
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι γονείς (Χριστιανοί ή μη) αντιδρούν αρνητικά όταν τα παιδιά τους επιλέγουν τον μοναχικό βίο, διότι το αντιμετωπίζουν κοσμικά, δηλαδή λανθασμένα κατά τη γνώμη μου και όχι πνευματικά, επικουρούμενοι γι' αυτή τους τη συμπεριφορά από άσχημα παραδείγματα νέων που έγιναν μοναχοί παρασυρμένοι από κάποιους ωραίους λόγους, ή από εφήμερες απογητεύσεις.
Έχω την άποψη ότι η μεγαλύτερη τιμή προς τους γονείς μας είναι να έρθουμε κοντά στον Θεό, ο οποίος και είναι κατ' ουσίαν Αυτός που μας έφερε στη ζωή (μέσω των γονέων μας). Και κατ' επέκταση θεωρώ ότι ο συνειδητοποιημένος μοναχός τιμά περισσότερο τους γονείς του με αυτή του την επιλογή.

Ασε τι κανουν οι μοναχοι και τι ειναι ιδανικο για αυτους και γενικα τι ειναι ιδανικο ολα αυτα ειναι λογια εδω που εισαι τωρα εσυ σαν λαικος θα εισαι κοντα τους οταν γερασουν οταν θα σε εχουν αναγκη ? Ο πολυ θαυμασμος και η εξιψωση καποιον πραγματων απο μας μερικες φορες σε αποπροσανατολιζουν απο τα πραγματικα εμποδια και προβληματα που πρεπει να δωσεις εξετασεις σαν χριστιανος και σαν ανθρωπος.Εν τελη αυτούς που μας μεγαλωσαν και μας ειχαν οσο μπορουσαν να μην μας λειψει τιποτα θα τους δουμε?

[aposal]

Ασε τι κανουν οι μοναχοι και τι ειναι ιδανικο για αυτους και γενικα τι ειναι ιδανικο ολα αυτα ειναι λογια εδω που εισαι τωρα εσυ σαν λαικος θα εισαι κοντα τους οταν γερασουν οταν θα σε εχουν αναγκη ? Ο πολυ θαυμασμος και η εξιψωση καποιον πραγματων απο μας μερικες φορες σε αποπροσανατολιζουν απο τα πραγματικα εμποδια και προβληματα που πρεπει να δωσεις εξετασεις σαν χριστιανος και σαν ανθρωπος.Εν τελη αυτούς που μας μεγαλωσαν και μας ειχαν οσο μπορουσαν να μην μας λειψει τιποτα θα τους δουμε?

Αδελφέ μου, έχω την άποψη πως ο σωστός μοναχός αφήνει τα εγκόσμια από μεγάλη αγάπη (ερωτική θα έλεγα) προς τον Θεό. Σε μια τέτοια περίπτωση οι γονείς του θα είναι πολύ καλύτερα προστατευμένοι, απ' ότι αν ήταν λαϊκός, γιατί την προστασία τους θα την αναλάβει ο Ίδιος.
Εάν δεν συμφωνούμε, δεν πειράζει! Ευλογημένο να είναι το όνομά Του!

[ΣΤΕΦΑΝΟΣ]

Στέφανε το συμπάθα με το λες γιατί έβγαλα, με τα γραφόμενά μου, αντίδραση προς εσένα; Τότε εγώ πρέπει να σου ζητήσω να με συγχωρέσεις, γιατί ο Χριστιανός πρέπει να έχει αγάπη για τους αδελφούς του (που φαίνεται στην ομιλία, ή στα γραπτά του) που εγώ δεν την έχω. Κι εγώ είμαι μακριά από τον Θεό, όπως βλέπεις.
Ασπαζόμενος την άποψη του μακαριστού πατρός Παϊσίου δεν σημαίνει βέβαια ότι κατηγορώ τον μοναχό! Για όνομα του Θεού! Ο μοναχός δέχεται έναν ύπουλο πόλεμο πολύ πιο δυνατό από αυτόν που δέχομαι εγώ, οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι μία προσευχή στον Θεό να τον βοηθήσει.

Φίλε aposal , δεν υπάρχει κανένα υπονοούμενο στην προηγούμενη απάντηση μου...Αληθινά συμφωνώ με τα γραφόμενά σου και κάποτε με κάποιον Πατέρα στην ΙΜ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ συμφωνήσαμε σ' αυτή τη λογική όταν μου είπε ότι στο δικό τους μοναστήρι ο ηγούμενος δε τους αφήνει να βγουν παρά μόνο για πολύ σοβαρό λόγο ( πχ θέμα υγείας ).Στην αρχή το βρήκα σκληρό μα όσο το σκεφτόμουνα μου φάνηκε απόλυτα αληθινό.

[Dimitris39]

Τι δύναμη Θεέ μου να αφήσεις ολους αυτούς που αγαπάς και να σφιερωθεις
Στον Θεό

Εγω αν δεν βλέπω τις ψυχές που αγαπω δεν ξέρω δεν θα μπορούσα
Αν και μου αρέσει τη μοναξιά

Στεφανε ευχαριστουμε

[Μ.Δ.Κ.]

Το θέμα που μας έθεσε ο Στέφανος είναι πολύ σημαντικό από πνευματικής απόψεως, το περιστατικό που μας ανέφερε ακτινογραφεί τη μάχη που θα δώσει οπωσδήποτε κάθε ένας, που θα θελήσει να σηκώσει Σταυρό και να ακολουθήσει τον Κύριο.

Ας θυμηθούμε λοιπόν πρώτα απ΄όλα χωρία της Αγίας Γραφής.

Ας θυμηθούμε τι απάντησε ο Κύριος όταν τον ενημέρωσαν εν μέσω πλήθους την ώρα που κήρυττε, ότι τον ζητεί η μητέρα και οι αδελφοί Του.

(Μτ 12,46-50. Λκ 8,19-21)

31 ῎Ερχονται οὖν ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, καὶ ἔξω ἑστῶτες ἀπέστειλαν πρὸς αὐτὸν φωνοῦντες αὐτόν.

32 καὶ ἐκάθητο περὶ αὐτὸν ὄχλος· εἶπον δὲ αὐτῷ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἔξω ζητοῦσί σε.

33 καὶ ἀπεκρίθη αὐτοῖς λέγων· τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου ἢ οἱ ἀδελφοί μου;

34 καὶ περιβλεψάμενος κύκλῳ τοὺς περὶ αὐτὸν καθημένους λέγει· ἴδε ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου·

35 ὃς γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, οὗτος ἀδελφός μου καὶ ἀδελφή μου καὶ μήτηρ ἐστί.

Ο λόγος αυτός του Κυρίου δεν φαίνεται σκληρός για την Παναγία μας;

Σε άλλη περίπτωση ας θυμηθούμε το εξής;

Ματθ. 8,21

Ένας δε άλλος από τους πολλούς μαθητάς του του είπε• “Κυριε, δος μου την άδειαν να γυρίσω στο σπίτι, δια να θάψω πρώτα τον πατέρα μου και έπειτα σε ακολουθήσω”.

Ματθ. 8,22

ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ• ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς.
Για κάποιον που θα αφιέρωνε την υπόλοιπη ζωή του ακολουθώντας τον Κύριο ήταν χαμένος χρόνος η ολιγόωρη απουσία του προκειμένου να τιμήσει τον θάνατο, του πατέρα που τον γέννησε; Και εδώ λοιπόν ο λόγος αυτός φαίνεται σκληρός.

Αλλά πιο σκληρό και ενδεχομένως δύσκολο να κατανοηθεί και πολύ περισσότερο να εφαρμοστεί για πολλούς από εμάς είναι το ακόλουθο:
εἴ τις ἔρχεται πρὸς με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναταί μου μαθητὴς εἶναι.
καὶ ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητὴς. (Λουκ. κεφ. ιδ΄, στίχ. 26 – 27).

Εδώ ο Θεός της αγάπης αναφέρει τη λέξη μίσος, αλλά τι είδους μίσος είναι αυτό και εναντίον τίνων αναφέρεται, και με ποιο τρόπο; Προφανή σκληρά ερωτήματα για εμάς τους αρχάριους και αδύναμους στα πνευματικά.

Θα μπορούσα να σας φέρω περισσότερο σκληρές και αιμοσταγείς θα έλεγα εντολές Του Θεού μέσα από την Παλαιά Διαθήκη, αλλά……..

Ο Θεός της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης δεν είναι διαφορετικός στο πνεύμα όπως πολλοί ισχυρίζονται – ότι άλλο είναι το πνεύμα της Καινής Διαθήκης και άλλο της Παλαιάς – και η αγάπη αλλά και η δικαιοσύνη υπάρχουν και στις δύο διαθήκες, η δε δικαιοσύνη εφαρμόζεται αμείλικτα όσο και αν αυτό δεν γίνεται φανερό άμεσα στους ανθρώπους των διαφορετικών εποχών μέσα στον ανθρώπινο χρόνο.

Τώρα να δούμε τι σχέση έχουν αυτά με το περιστατικό που διηγήθηκε ο Στέφανος.
Κατ΄ αρχάς ο υποτακτικός τότε μοναχός, πληγώθηκε νομίζω βαθειά όχι επειδή εγκατέλειψε την μητέρα του που τόσο αγαπούσε, αφού ήταν αποφασισμένος με δεδομένη την πνευματικότητά του, που μας περιγράφει εύστοχα ο Στέφανος, να ακολουθήσει δηλαδή για πάντα αυτό το δρόμο, αλλά επειδή υποχρεώθηκε και λόγω υπακοής, και λόγω έμμεσου εκβιασμού (αν δεν το κάνεις φεύγεις …..) να σκίσει την φωτογραφία της, πράξη σκληρότητας προς το πρόσωπο που εικόνιζε η φωτογραφία, και που ήταν το πρόσωπο της ίδιας της μάνας του που τον είχε φέρει στον κόσμο για να γίνει στη συνέχεια μοναχός στο Άγιο Όρος, ακόμα ήταν πράξη μεγάλης ταπεινώσεως και επομένως πληγώθηκε και ο εγωισμός του.

Εδώ θα κρίνει ο Κύριος, κανείς άλλος δεν μπορεί να κρίνει.
Είχε δει άραγε ο πνευματικός του πληγή όζουσα και αιμορροούσα, που μπορούσε δια της περαιτέρω μολύνσεως να επιφέρει ακόμα και πνευματικό θάνατο; Γιατί ο εχθρός αδελφοί δεν εκμεταλλεύεται μόνο τις κακίες τα ελαττώματα και τα πάθη μας, όπως κάθε εχθρός εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες μας, την ευαισθησία μας ακόμα και την παθολογικής φύσεως αγάπη μας, ναι αυτό που φαίνεται ως καθόλα αγάπη, που όμως απέχει από την πραγματική αγάπη. Οι παγίδες που στήνει είναι πραγματικά φοβερές…. Οι ΄΄ευαίσθητοι΄΄ γινόμαστε συχνά έρμαια και γελοιοποιούμαστε από τον Διάβολο που εκμεταλλεύεται αυτήν ακριβώς την ευαισθησία μας, για να επιλέγουμε ή να πράττουμε το κακό πάντα στο όνομα της ευαισθησίας, και δήθεν αγάπης.
Έριξε λοιπόν καυστικό φάρμακο σε όζουσα πληγή ο πνευματικός, καίγοντας κυρίως το θηρίο του εγωισμού, και δευτερευόντως τους λογισμούς λανθάνουσας αγάπης; Του υπενθύμισε με αυτό τον καυστικό τρόπο το'' έμπροσθεν επεκτεινόμενοι και των όπισθεν επιλανθανόμενοι΄΄; Ή πρόκειται για αδιάκριτη ενέργεια;
Ο Κύριος γνωρίζει το σωστό.

Δική μου γνώμη όμως είναι, ότι μάλλον ο πνευματικός του ενήργησε σωστά επειδή είχε διαπιστώσει κίνδυνο (δεν γνωρίζουμε τι άλλο είχε προσέξει και διαπιστώσει όσον αφορά το θέμα αυτό), αυτό το υποθέτω και επειδή ο τέως υποτακτικός δεν ξέχασε ποτέ το περιστατικό, και άνοιξε την καρδιά του στον Στέφανο και του έδειξε πληγή που ακόμα δεν είχε κλείσει και πονούσε ακόμα, τόσα χρόνια μετά. Ακόμα ο πνευματικός ενήργησε έτσι σε καθαρά πνευματικό θέμα, σύμφωνος ήταν επίσης στις ενέργειές του και τις υποδείξεις του, με τις επιταγές της Αγίας Γραφής που αρχικά παραθέσαμε.

Το μέγα δυστύχημα, είναι να δεις τον ίδιο τον Διάβολο να ενεργεί μέσα από άνθρωπο, και μάλιστα ΄΄πιστό΄΄ και μάλιστα ρασοφόρο, μοναχό ή όχι κληρικό κατώτερο ή ανώτερο δεν έχει σημασία, σημασία έχει η προδοσία.
Τότε το περιστατικό που αναφέρθηκε θα φαίνεται σαν γεγονός που συνέβη στον ….Παράδεισο, από αγγέλους του Θεού.