ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΚΟΝΩΝ ΑΓ.ΟΡΟΥΣ
Δημοσιεύτηκε: Τετ Ιουν 12, 2013 5:44 am
ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ.
Τα γεγονότα τής εικονομαχίας κατά τον 9ο αιώνα στο Βυζάντιο είναι λίγο ως πολύ γνωστά. Οι εικόνες καταστρέφονταν από τους εινομάχους, ενώ οι κάτοχοί τους υφίσταντο διωγμούς και τιμωρίες.
Εκείνο τον καιρό, ζούσε στη Νίκαια μια πλούσια και ευσεβής χήρα γυναίκα με τον γιο της, στην κατοχή τής οποίας βρισκόταν μια θαυματουργή εικόνα. Εχτισε μάλιστα και μια μικρή εκκλησία, μέσα στην οποία ετοποθέτησε την Αγία Εικόνα.
Μετά από απειλές που δέχτηκε από τους βασιλικούς κατασκόπους, που ανακάλυψαν ότι έχει αυτήν την εικόνα και την εκβίασαν να τους δώσει χρήματα για να μην την καταγγείλουν, αποφάσισε να την αφήσει στη θάλασσα. Τότε είδε το θαυμάσιο γεγονός, να μην βουλιάζει η εικόνα, αλλά να στέκεται όρθια και να μεταφέρεται προς τα δυτικά από το κύμα. Στη συνέχεια έπεισε το γιο της να φύγει από τον τόπο τους για να μην τον κυνηγούν οι εικονομάχοι. Αυτός υπακούοντάς την έφυγε και πήγε στη Θεσσαλονίκη και από κει προς το Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός και έζησε μέχρι το θάνατό του. Από αυτόν έμαθαν και οι μοναχοί ότι η μητέρα του είχε βάλει μια εικόνα στη θάλασσα για να την σώσει από τη μανία των εικονομάχων.
Κάποια ημέρα μετά το θάνατο του μοναχού και γιου τής χήρας είδαν οι μοναχοί τής Ιβήρων μια πύρινη στήλη από τη θάλασσα να φθάνει μέχρι τον ουρανό. Το φαινόμενο αυτό συνεχίστηκε για αρκετές ημέρες και όταν οι μοναχοί κατέβηκαν στη θάλασσα διαπίστωσαν ότι η στήλη αυτή ξεκινούσε από την εικόνα τής Θεοτόκου. Μόλις όμως προσπαθούσαν να πλησιάσουν την εικόνα αυτή απομακρυνόταν. Μετά από εγκάρδιες παρακλήσεις των μοναχών τής Ιβήρων, ο Θεός τους άκουσε.
Στην ίδια περίοδο ζούσε ένας ευβλαβής Γεωργιανός μονάχος στο μοναστήρι με το όνομα Γαβριήλ. Η Παναγία παρουσιάσθηκε στον ύπνο του και του ζήτησε να πάρει την εικόνα της. Όταν έφθασαν εκεί όλοι οι μοναχοί τής Ιβήρων αυτός περπάτησε πάνω στα κύματα και έφερε την εικόνα πίσω. Μετά την ευχαριστήρια δοξολογία έφεραν την εικόνα στη μονή τους και την τοποθέτησαν στο Καθολικό της μονής μέσα στο Ιερό Βήμα. Την επομένη όταν ο καντηλανάφτης πήγε να ανάψει το κανδύλ της, διαπίστωσε ότι η εικόνα έλειπε από τη θέση της. Μετά από πολύ ψάξιμο βρέθηκε η εικόνα στο τείχος πάνω από την πύλη της μονής. Την επανέφεραν στην αρχική της θέση, αλλά και πάλι η εικόνα χάθηκε και την βρήκαν στο ίδιο σημείο όπως την πρώτη φορά. Το θαύμα αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές και στο τέλος εμφανίσθηκε η Παναγία στο όνειρο του μοναχού Γαβριήλ και τού είπε να μεταφέρει στους άλλους ότι η Παναγία δεν θέλει να την φυλάνε αυτοί, αλλά να τους φυλάει η ίδια. Χτίσθηκε έτσι ένα μικρό παρεκκλήσιο κοντά στην πύλη τής μονής και τοποθέτησαν την εικόνα μέσα, όπου και παραμένει μέχρι και σήμερα η εικόνα. Και από αυτόν το λόγο ονομάσθηκε η εινόνα Πορταΐτισσα.
Εκτοτε έχουν γίνει πολλά θαύματα από την Παναγία μέσω αυτής τής εικόνας Της.
Αναφέρεται θαύμα τής Παναγίας κατά το οποίο βύθισε τα καράβια ανδρών που επιτέθηκαν και ήθελαν να ληστέψουν το μοναστήρ, ενώ άλλοτε όταν δεν υπήρχαν τρόφιμα γέμισε τις αποθήκες τους με αλεύρι και κάποιες άλλες φορές με λάδι, όσπρια και κρασί.
Στην εικόνα, στο πηγούνι της Παναγίας φαίνεται πληγή από την οποία τρέχει αίμα. Αυτή δημιουργήθηκε όταν κάποιος άραβας με την ονομασία Βάρβαρος, χτύπησε την εικόνα στο σημείο αυτό με μαχαίρι. Το θαύμα αυτό υπήρξε αιτία να μετανοήσει ο άραβας αυτός και να ζητήσει να γίνει καλόγερος στο μοναστήρι, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του ευλαβικά, και μάλιστα έγινε και Άγιος με το όνομα άγιος Βάρβαρος.
Τα γεγονότα τής εικονομαχίας κατά τον 9ο αιώνα στο Βυζάντιο είναι λίγο ως πολύ γνωστά. Οι εικόνες καταστρέφονταν από τους εινομάχους, ενώ οι κάτοχοί τους υφίσταντο διωγμούς και τιμωρίες.
Εκείνο τον καιρό, ζούσε στη Νίκαια μια πλούσια και ευσεβής χήρα γυναίκα με τον γιο της, στην κατοχή τής οποίας βρισκόταν μια θαυματουργή εικόνα. Εχτισε μάλιστα και μια μικρή εκκλησία, μέσα στην οποία ετοποθέτησε την Αγία Εικόνα.
Μετά από απειλές που δέχτηκε από τους βασιλικούς κατασκόπους, που ανακάλυψαν ότι έχει αυτήν την εικόνα και την εκβίασαν να τους δώσει χρήματα για να μην την καταγγείλουν, αποφάσισε να την αφήσει στη θάλασσα. Τότε είδε το θαυμάσιο γεγονός, να μην βουλιάζει η εικόνα, αλλά να στέκεται όρθια και να μεταφέρεται προς τα δυτικά από το κύμα. Στη συνέχεια έπεισε το γιο της να φύγει από τον τόπο τους για να μην τον κυνηγούν οι εικονομάχοι. Αυτός υπακούοντάς την έφυγε και πήγε στη Θεσσαλονίκη και από κει προς το Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός και έζησε μέχρι το θάνατό του. Από αυτόν έμαθαν και οι μοναχοί ότι η μητέρα του είχε βάλει μια εικόνα στη θάλασσα για να την σώσει από τη μανία των εικονομάχων.
Κάποια ημέρα μετά το θάνατο του μοναχού και γιου τής χήρας είδαν οι μοναχοί τής Ιβήρων μια πύρινη στήλη από τη θάλασσα να φθάνει μέχρι τον ουρανό. Το φαινόμενο αυτό συνεχίστηκε για αρκετές ημέρες και όταν οι μοναχοί κατέβηκαν στη θάλασσα διαπίστωσαν ότι η στήλη αυτή ξεκινούσε από την εικόνα τής Θεοτόκου. Μόλις όμως προσπαθούσαν να πλησιάσουν την εικόνα αυτή απομακρυνόταν. Μετά από εγκάρδιες παρακλήσεις των μοναχών τής Ιβήρων, ο Θεός τους άκουσε.
Στην ίδια περίοδο ζούσε ένας ευβλαβής Γεωργιανός μονάχος στο μοναστήρι με το όνομα Γαβριήλ. Η Παναγία παρουσιάσθηκε στον ύπνο του και του ζήτησε να πάρει την εικόνα της. Όταν έφθασαν εκεί όλοι οι μοναχοί τής Ιβήρων αυτός περπάτησε πάνω στα κύματα και έφερε την εικόνα πίσω. Μετά την ευχαριστήρια δοξολογία έφεραν την εικόνα στη μονή τους και την τοποθέτησαν στο Καθολικό της μονής μέσα στο Ιερό Βήμα. Την επομένη όταν ο καντηλανάφτης πήγε να ανάψει το κανδύλ της, διαπίστωσε ότι η εικόνα έλειπε από τη θέση της. Μετά από πολύ ψάξιμο βρέθηκε η εικόνα στο τείχος πάνω από την πύλη της μονής. Την επανέφεραν στην αρχική της θέση, αλλά και πάλι η εικόνα χάθηκε και την βρήκαν στο ίδιο σημείο όπως την πρώτη φορά. Το θαύμα αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές και στο τέλος εμφανίσθηκε η Παναγία στο όνειρο του μοναχού Γαβριήλ και τού είπε να μεταφέρει στους άλλους ότι η Παναγία δεν θέλει να την φυλάνε αυτοί, αλλά να τους φυλάει η ίδια. Χτίσθηκε έτσι ένα μικρό παρεκκλήσιο κοντά στην πύλη τής μονής και τοποθέτησαν την εικόνα μέσα, όπου και παραμένει μέχρι και σήμερα η εικόνα. Και από αυτόν το λόγο ονομάσθηκε η εινόνα Πορταΐτισσα.
Εκτοτε έχουν γίνει πολλά θαύματα από την Παναγία μέσω αυτής τής εικόνας Της.
Αναφέρεται θαύμα τής Παναγίας κατά το οποίο βύθισε τα καράβια ανδρών που επιτέθηκαν και ήθελαν να ληστέψουν το μοναστήρ, ενώ άλλοτε όταν δεν υπήρχαν τρόφιμα γέμισε τις αποθήκες τους με αλεύρι και κάποιες άλλες φορές με λάδι, όσπρια και κρασί.
Στην εικόνα, στο πηγούνι της Παναγίας φαίνεται πληγή από την οποία τρέχει αίμα. Αυτή δημιουργήθηκε όταν κάποιος άραβας με την ονομασία Βάρβαρος, χτύπησε την εικόνα στο σημείο αυτό με μαχαίρι. Το θαύμα αυτό υπήρξε αιτία να μετανοήσει ο άραβας αυτός και να ζητήσει να γίνει καλόγερος στο μοναστήρι, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του ευλαβικά, και μάλιστα έγινε και Άγιος με το όνομα άγιος Βάρβαρος.