ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΚΟΝΩΝ ΑΓ.ΟΡΟΥΣ

[Alexk]

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ.
Τα γεγονότα τής εικονομαχίας κατά τον 9ο αιώνα στο Βυζάντιο είναι λίγο ως πολύ γνωστά. Οι εικόνες καταστρέφονταν από τους εινομάχους, ενώ οι κάτοχοί τους υφίσταντο διωγμούς και τιμωρίες.
Εκείνο τον καιρό, ζούσε στη Νίκαια μια πλούσια και ευσεβής χήρα γυναίκα με τον γιο της, στην κατοχή τής οποίας βρισκόταν μια θαυματουργή εικόνα. Εχτισε μάλιστα και μια μικρή εκκλησία, μέσα στην οποία ετοποθέτησε την Αγία Εικόνα.
Μετά από απειλές που δέχτηκε από τους βασιλικούς κατασκόπους, που ανακάλυψαν ότι έχει αυτήν την εικόνα και την εκβίασαν να τους δώσει χρήματα για να μην την καταγγείλουν, αποφάσισε να την αφήσει στη θάλασσα. Τότε είδε το θαυμάσιο γεγονός, να μην βουλιάζει η εικόνα, αλλά να στέκεται όρθια και να μεταφέρεται προς τα δυτικά από το κύμα. Στη συνέχεια έπεισε το γιο της να φύγει από τον τόπο τους για να μην τον κυνηγούν οι εικονομάχοι. Αυτός υπακούοντάς την έφυγε και πήγε στη Θεσσαλονίκη και από κει προς το Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός και έζησε μέχρι το θάνατό του. Από αυτόν έμαθαν και οι μοναχοί ότι η μητέρα του είχε βάλει μια εικόνα στη θάλασσα για να την σώσει από τη μανία των εικονομάχων.
Κάποια ημέρα μετά το θάνατο του μοναχού και γιου τής χήρας είδαν οι μοναχοί τής Ιβήρων μια πύρινη στήλη από τη θάλασσα να φθάνει μέχρι τον ουρανό. Το φαινόμενο αυτό συνεχίστηκε για αρκετές ημέρες και όταν οι μοναχοί κατέβηκαν στη θάλασσα διαπίστωσαν ότι η στήλη αυτή ξεκινούσε από την εικόνα τής Θεοτόκου. Μόλις όμως προσπαθούσαν να πλησιάσουν την εικόνα αυτή απομακρυνόταν. Μετά από εγκάρδιες παρακλήσεις των μοναχών τής Ιβήρων, ο Θεός τους άκουσε.
Στην ίδια περίοδο ζούσε ένας ευβλαβής Γεωργιανός μονάχος στο μοναστήρι με το όνομα Γαβριήλ. Η Παναγία παρουσιάσθηκε στον ύπνο του και του ζήτησε να πάρει την εικόνα της. Όταν έφθασαν εκεί όλοι οι μοναχοί τής Ιβήρων αυτός περπάτησε πάνω στα κύματα και έφερε την εικόνα πίσω. Μετά την ευχαριστήρια δοξολογία έφεραν την εικόνα στη μονή τους και την τοποθέτησαν στο Καθολικό της μονής μέσα στο Ιερό Βήμα. Την επομένη όταν ο καντηλανάφτης πήγε να ανάψει το κανδύλ της, διαπίστωσε ότι η εικόνα έλειπε από τη θέση της. Μετά από πολύ ψάξιμο βρέθηκε η εικόνα στο τείχος πάνω από την πύλη της μονής. Την επανέφεραν στην αρχική της θέση, αλλά και πάλι η εικόνα χάθηκε και την βρήκαν στο ίδιο σημείο όπως την πρώτη φορά. Το θαύμα αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές και στο τέλος εμφανίσθηκε η Παναγία στο όνειρο του μοναχού Γαβριήλ και τού είπε να μεταφέρει στους άλλους ότι η Παναγία δεν θέλει να την φυλάνε αυτοί, αλλά να τους φυλάει η ίδια. Χτίσθηκε έτσι ένα μικρό παρεκκλήσιο κοντά στην πύλη τής μονής και τοποθέτησαν την εικόνα μέσα, όπου και παραμένει μέχρι και σήμερα η εικόνα. Και από αυτόν το λόγο ονομάσθηκε η εινόνα Πορταΐτισσα.
Εκτοτε έχουν γίνει πολλά θαύματα από την Παναγία μέσω αυτής τής εικόνας Της.
Αναφέρεται θαύμα τής Παναγίας κατά το οποίο βύθισε τα καράβια ανδρών που επιτέθηκαν και ήθελαν να ληστέψουν το μοναστήρ, ενώ άλλοτε όταν δεν υπήρχαν τρόφιμα γέμισε τις αποθήκες τους με αλεύρι και κάποιες άλλες φορές με λάδι, όσπρια και κρασί.
Στην εικόνα, στο πηγούνι της Παναγίας φαίνεται πληγή από την οποία τρέχει αίμα. Αυτή δημιουργήθηκε όταν κάποιος άραβας με την ονομασία Βάρβαρος, χτύπησε την εικόνα στο σημείο αυτό με μαχαίρι. Το θαύμα αυτό υπήρξε αιτία να μετανοήσει ο άραβας αυτός και να ζητήσει να γίνει καλόγερος στο μοναστήρι, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του ευλαβικά, και μάλιστα έγινε και Άγιος με το όνομα άγιος Βάρβαρος.

[Alexk]

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΣ.
Η γνωστότερη, μετά την "Πορταΐτισσα" , θαυματουργή εικόνα του Αγίου Όρους είναι η εικόνα τής Παναγίας τής Γοργοϋπηκόου, που βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου από το 1646. Είναι αρχαία τοιχογραφία της Παναγίας που βρίσκεται εξωτερικά στον ανατολικό τοίχο της τράπεζας και προς τα δεξιά της εισόδου της. Οι πατέρες της Μονής αναφέρουν ότι είχε αγιογραφηθεί από την εποχή του κτήτορος της Μονής Νεοφύτου, τον 11ο αιώνα. Εκεί, όπως αναφέρεται στο ιστορικό της Μονής, "λάμπει ως πολύφωτος σελήνη, σαν άριστος κυβερνήτης και σοφός οικονόμος το διακυβερνά", φυλάσσοντας από κάθε προσβολή και επήρεια τους ασκομένους σε αυτό οσίους πατέρες, αλλά και όσους προστρέχουν σ' εκείνη με πίστη, ζητώντας την βοήθεια της. Και γενικά διαφυλάττει και γοργώς και προθύμως υπακούει και ελεεί όλους, όσοι την ευλαβούμαστε και την επικαλούμαστε με πίστη.

Όπως αναφέρει στο Συναξάρι Ο όσιος Νικόδημος, στη Μονή του Δοχειαρίου, στο δεξί μέρος της Τραπέζης του Μοναστηρίου, βρισκόταν μια παλαιά εικόνα της Παναγίας. Το έτος 1646, που ήταν ένα έτος πολύ δύσκολο για την Ιερά Μονή, διότι δεν είχε τα απαραίτητα χρήματα για να πληρώσει τους καθορισμένους φόρους στους Τούρκους κατακτητές, ο τραπεζάριος του Μοναστηριού, περνούσε μπροστά από αυτήν την εικόνα συνεχώς, ακόμα και τη νύχτα βαστάζοντας στα χέρια του αναμμένα δαδιά. Μια βραδιά, εκείνο το έτος, λοιπόν, καθώς περνούσε και πάλι μπροστά από την εικόνα της Θεοτόκου, ακούει φωνή να βγαίνει από την εικόνα και να του λέει: "Να μην ξαναπεράσεις από εδώ με δαδιά καπνίζοντας την εικόνα μου". Ό μοναχός νομίζοντας ότι κάποιος άνθρωπος φώναξε, καταφρόνησε τη φωνή και δεν έδωσε σημασία. Μετά από λίγες ημέρες, κι ενώ εκείνος συνέχιζε να περνάει μπροστά από την εικόνα με αναμμένα τα δαδιά, ακούει και πάλι τη φωνή να του λέει: '"Ώ Μοναχέ αμόναχε, έως πότε θα συνεχίσεις να καπνίζεις τη μορφή μου και να με μαυρίζεις ατιμώντας με;". Και συγχρόνως με τη φωνή έχασε ο ταλαίπωρος το φως του κι έμεινε τυφλός." Έτσι καταλαβαίνοντας το σφάλμα του, ότι δηλαδή καταφρόνησε την πρώτη φωνή και δεν υπάκουσε, κατασκεύασε ένα στασίδι μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και την παρακαλούσε συνεχώς να του συγχωρέσει αυτό το εξ' απροσεξίας αμάρτημα και να του χαρίσει το φως του, ώστε βλέποντας την Αγία Εικόνα της να την δοξάζει και να την ευχαριστεί πάντοτε. Και η Παναγία μας, εισάκουσε την προσευχή του και του είπε: "Ιδού, από σήμερα σου χαρίζω το φως και πρόσεξε στο εξής να μην περάσεις με αναμμένα δαδιά, γιατί εγώ είμαι η Κυρία της Μονής αυτής και γοργά υπακούω σ' εκείνους που με επικαλούνται και τους χαρίζω τα προς σωτηρία αιτήματά τους, διότι καλούμαι Γοργοϋπήκοος".

Πολύ σύντομα το θαύμα αυτό και η υπόσχεση της Θεοτόκου έγιναν γνωστά σε όλο το Όρος και η εικόνα της αυτή έγινε παναφιορειτικό προσκύνημα. Η εικόνα συμπεριλήφθηκε σε παρεκκλήσι που κτίστηκε προς τα δεξιά της. Από τότε η Αγία αυτή εικόνα ονομάζεται Γοργοϋπήκοος, γιατί πραγματικά με τα θαυμαστά έργα της συνεχώς αποδεικνύει ότι γρήγορα υπακούει σ' εκείνους που προστρέχουν σ' αυτήν με ευλάβεια και πίστη.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ

Και πραγματικά η χάρη της ενεργεί πάμπολλα θαύματα όχι μόνο στο Άγιο Όρος, αλλά και έξω από αυτό, σε πόλεις και χωριά, σε ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά και σε άλλα μέρη, όπου την ευλαβούνται και την επικαλούνται. Η Παναγία η Γοργοϋπήκοος είναι πολύ θαυματουργή, ιατρεύει διάφορες ασθένειες, χαρίζει παιδιά σε άτεκνα ζευγάρια, φανερώνει απολεσθέντα αντικείμενα, προστατεύει όσους κινδυνεύουν στη θάλασσα, λυτρώνει όσους αιχμαλωτίζονται, θεραπεύει από τον πονοκέφαλο και την κόπωση, ανορθεί τους παραλύτους, χαρίζει το φως στους τυφλούς, θεραπεύει από θανατηφόρες ασθένειες, διώκει τις ακρίδες από τα χωράφια και άλλα πολλά θαυμαστά που βρίσκονται γραμμένα στη Μονή Δοχειαρίου, ως θαυματουργές επεμβάσεις της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου.
Έτσι βοηθάει και σώζει γρήγορα όσους με πίστη καταφεύγουν σε αυτή και την επικαλούνται και την τιμούν ως Γοργοϋπήκοο. Έκτοτε πολλές εικόνες, εκκλησίες, αλλά και μονές τιμούν την Παναγία την Γοργοϋπήκοο. Γιατί πραγματικά αισθανόμαστε πόσο μεγάλη ανάγκη έχουμε από τις πρεσβείες, τις μεσιτείες και την μητρική προστασία Της στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Η Μητέρα του Κυρίου μας μεριμνά γοργά για τη σωτηρία όλων μας και αναδίδει χάρη σε όλους όσους την επικαλούνται με πίστη, ελπίδα και αγάπη. Ας την επικαλούμαστε πάντοτε, ας ψάλλουμε την παράκληση της και ας την πανηγυρίζουμε την ημέρα της εορτής της, την 1η Οκτωβρίου.

[Alexk]

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ.
Η εικόνα αυτή βρίσκεται στο Καθολικό τής ιεράς μονής Παντοκράτορος.
Κάποτε ζούσε στη μονή ένας Ηγούμενος ενάρετος αλλά σε μεγάλη ηλικία, ο οποίος αρρώστησε και κατά αποκάλυψη γνώρισε την ώρα τής κοίμησής του. Θέλησε λοιπόν, λίγο πριν κοιμηθεί, να μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων και αυτό το ζήτησε από ιερομόναχο που βρισκόταν στην ίδια μονή. Αυτός όμως, από ραθυμία, δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία και συνέχισε τη δουλειά του. Τότε όμως άκουσε μια απειλητική φωνή από την εικόνα να τον διατάζει να πάει αμέσως να κοινωνήσει τον Ηγούμενο. Για το λόγο αυτό ονομάσθηκε η εικόνα «Γερόντισσα».
Η εικόνα παριστάνει μόνη την Παναγία και δίπλα της έναν πίθο από τον οποίο ξεχιλίζει λάδι. Αυτό γίνεται σε ανάμνηση τού θαυμαστού γεγονότος που συνέβη, όταν μια μέρα, μετά την προσευχή ενός ηγουμένου γέμισαν οι κενοί πίθοι τής μονής με λάδι.
Αναφέρεται ότι μετά από επιδρομή Σαρακινών στη Μονή, κάποιος από αυτούς θέλησε να βεβηλώσει την αγία εικόνα και να την κόψει σε κομμάτια για να ανάψει το ναργιλέ του. Τότε τυφλώθηκε και χωρίς να καταφέρει να επιτελέσει την ανόσια πράξη του πέταξε στη συνέχεια την εικόνα σε πηγάδι.
Μετά από χρόνια, λίγο πριν πεθάνει μετανόησε για την πράξη του, και συνέστησε σε συγγενείς του να πάνε στο Άγιον Όρος και να πούνε στους μοναχούς πού βρίσκεται η εικόνα. Αυτή η παράδοση υπάρχει σχετικά με την εικόνα στο Μοναστήρι.