Συντονιστής: Συντονιστές
Οταν θα παω με το καλο μου ειπε καποιος Μοναχος που γνωριζω θα ειδοποιηση με δικο του τροπο εναν μοναχο να με δεχτειvasilisalt έγραψε:Νομίζω ο Σύμος. Ή έχει πάει ή θέλει να πάει.
Σ' ευχαριστώ θερμά αδελφέ μου Παναγιώτηpanagiotisspy έγραψε:Να υπενθυμίσω για όσους δεν γνωρίζουν,
ότι τα Καρούλια, έχουν ονομαστεί έτσι,
διότι "καρούλι" ονομάζεται αυτός ο μηχανισμός (η τροχαλία), που χρησιμοποιώντας τα σχοινιά, μεταφέρει στις δύσβατες περιοχές από βράχο σε βράχο τα διάφορα αντικείμενα..
Αμήν αδελφέ μου ΔημήτρηDimitris39 έγραψε:θα ειθελα να το επιχειρησω αν το επιτρεψει ο θεος
viewtopic.php?f=3&t=8281&start=50angieholi έγραψε:Προσωπικά οι φωτογραφίες που δείχνουν την θάλασσα από κάτω και όλο αυτή την απόκρυμνη πλαγιά που σκαρφαλώνουν οι άνθρωποι, μου κόβουν την ανάσα!!!panagiotisspy έγραψε:Εκπληκτικές φωτογραφίες, ευχαριστούμε Αγγελική..
Αλήθεια υπάρχουν δηλαδή προσκυνητές που κάνουν αυτό τη παράτολμη και ριψοκίνδυνη διαδρομή;;;;
Διότι στις φωτογραφίες βλέπω και προσκυνητές εκτός από μοναχούς.
Υπάρχει κανείς από το φόρουμ που να έχει επισκεφτεί τα Φρικτά Καρούλια;;;
Κύριε ΕλέησονCaptain Yiannis » Δευτ Φεβ 02, 2009 1:18 am
Η μπουκαπόρτα , ακουμπάει στο προβλητάκι .
Σαλτάρουμε έξω χορεύοντας από το θαλασσοκούνημα .
Μαζί μας τρείς ακόμα προσκυνητές. Τι γίνεται παιδιά , για πού το βάλαμε?
Κατουνάκια , εσείς?
Εδώ , Καρούλια και διανυκτέρευση Δανιηλέους. Φεύγουν.
Καλό δρόμο , καλή δύναμη , βοήθεια μας.
Ησυχία απλώνεται , είναι μεσημέρι. (Για μας βέβαια.)
Μόλις μπήκαμε στην έρημο.
Εδώ δεν υπάρχει ωράριο. Εδώ είναι ο χώρος της αδιάλειπτης προσευχής.
Ανεβαίνουμε το απότομο ανηφορικό σκαλοπατάτο μονοπάτι. Σε κάποιες στροφές τα ζωντανά όταν ανεβαίνουν , φορτωμένα , φαίνεται ότι ζορίζονται , γιατί έχουν αφήσει τα αποτυπώματά τους σε αρκετά μεγάλες ποσότητες.
Εμείς φορτωμένοι τα σακίδια μας , προσέχουμε το ναρκοπέδιο.
Νάμαστε φτάσαμε στο κελί του Γέρο Συμεών του Σέρβου. Είναι δεν είναι 68άρης Ξεφορτώνουμε.
Καλώς τους , έλα κύρο Γιάννη , έχω βράση κουκιά , να σας βάλω και μία ρακί. Θα πάμε σε λίγο στο Λοκατζί , να του πάμε μερικά κουκιά.
Πίνουμε τελικά λίγο κονιάκ σε φλιτζανάκι του καφέ. Λίγη κουβεντούλα , και πάμε.
Παίρνει παραμάσχαλα , ένα αλουμινένιο πιάτο με δύο στρώσεις κουκιά.
Το βουνό είναι λουριά-λουριά . Ανεβαίνουμε κάνα δυό λουριά πιο πάνω. Το μονοπάτι είναι στενό ίσα-ίσα που χωράει το πέλμα του ενός ποδιού. Περνάμε μία σάρα , ο γκρεμνός χάσκει δίπλα μας . Το παραμικρό παραπάτημα θα μας φέρει καμιά διακοσαριά μέτρα πιο κάτω , πάνω στα μυτερά βράχια της ακροθαλασσιάς.
Ο γέροντας καταλαβαίνει τον δισταγμό μας , γυρίζει και μας λέει « μη φοβάστε , κάντε το σταυρό σας και προχωρήστε»
Τον κάνουμε , Δόξα τω Θεώ. Προχωρούμε. Αρχίζουμε να κατηφορίζουμε.
Ξαφνικά βρισκόμαστε σε ένα κρέμασμα. Όπα νάτην μία ξύλινη σκάλα , στην μέση του πουθενά. Κατεβαίνουμε.
Όπα τι έγινε τώρα , κάθετος γρεμνός.
Επ τι είναι αυτό? Μια αλυσίδα , κρεμασμένη στο χάος.
Ο βράχος γυαλιστερός , σε μερικά σημεία δεξιά και αριστερά από την αλυσίδα μερικά σκαλίσματα.
Ο Γέροντας αρπάζει την αλυσίδα , και χάνετε στον γκρεμνό. «κάντε τον σταυρό σας και ελάτε»
Τιιιιιι!!!!!!!!!!!!!! (μονολογώ)
Ο Κώστας ,, κάνει τον σταυρό του και χάνεται στο βάραθρο κρατώντας την αλυσίδα.
Μονολογώ ,,, «δεν θα με βγάλει το γόνατο μου»
Πλησιάζω στην άκρη του γκρεμνού , κοιτάω κάτω ,, σε ευθεία η θάλασσα καμιά εκατοστή μέτρα πιο κάτω.
Η αλυσίδα είναι δεμένη σε κάτι προκίτσες μέσα στον βράχο με κάτι ελάχιστα συρματάκια καταμαυρισμένα.
Πιο κάτω καμιά εικοσαριά μέτρα χάσκει το άνοιγμα μιάς σπηλιάς .
Ακούω ψαλμωδία!!!!!!
Κάνω το σταυρό μου βουτάω την αλυσίδα . Ούτε που κατάλαβα πότε πάτησα στο πλάτωμα.
Κύριε Ιησού Χριστέ , Μεγαλοδύναμε Τριαδικέ Θεέ.
Στο βάθος της σπηλιάς μία σάρα από κοκκινόχωμα, δεξιά σε ένα σκάλισμα ψηλά στο βράχο μερικά ανθρώπινα οστά , στο επίπεδο της σπηλιάς καμιά σαρανταριά πόντους πιο ψηλά ένα παραλληλόγραμμο σκαλιστό τραπεζάκι πεντακάθαρο, με μερικά κεράκια και μερικά βιβλία χιλιοανοιγμένα. Στην μέση της σπηλιάς ένα λινοτσούβαλο που έχει απάνω τρείς γλυκοπατάτες , ένα ολόξερο κομάτι ψωμί και το πιάτο με τα κουκιά.
Κάναμε μία δέηση πήραμε λίγο κοκκινόχωμα και φύγαμε !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.
Θα έλεγα ότι το ανέβασμα ήταν ευκολότερο ... Δόξα τω Θεώangieholi έγραψε:κ. Γιάννη;
Με τον ίδιο τρόπο επιστρέψατε και από τη σπηλιά;;;
Γιά την ιστορία ,.... ίσως γιά το συγκεκριμένο κείμενο να είναι καλλίτερα εδώCaptain Yiannis έγραψε:Θα έλεγα ότι το ανέβασμα ήταν ευκολότερο ... Δόξα τω Θεώangieholi έγραψε:κ. Γιάννη;
Με τον ίδιο τρόπο επιστρέψατε και από τη σπηλιά;;;
Captain Yiannis » Πέμ Φεβ 05, 2009 8:57 pm
Ανεβήκαμε την αλυσίδα και τον κάθετο βράχο , λες και ήταν ίσιωμα.
Σκαρφαλώσαμε στα απόκρημνα βράχια , ανεβήκαμε την ξύλινη σκάλα.
-Κύρο Γιάννη , πάμε από τον πατέρα Χαρίτωνα?
-Ότι πείς Γέροντα.
-Α !!!, έχει έρθει και ένα Ρώσο από Αγίους Τόπους , από την Έρημο.
-??? -Έ … πάμε και από εκεί.
Προχωρήσαμε στο στενό μονοπάτι , περάσαμε τα γκρέμια , και σταματήσαμε στην άκρη ενός πλατώματος .
Μια λαμαρινοσκέπαστη καλύβα. Στην μια μεριά είχε μία μικρή τσιμεντένια αυλίτσα , ενώ ένα γέρικο κλωνάρι δέντρου στο πάτωμα, προσπαθούσε να στηρίξει δυό λαμαρίνες που την σκέπαζαν , καρφωμένες απάνω σε δύο ξερομαυρισμένα δοκαράκια.
Με το που πατήσαμε το τσιμέντο , άνοιξε η πόρτα της καλύβας , και ένα ψιλόλιγνο , νεαρό καλογέρι , μας υποδέχθηκε , κρατώντας στο λεπτοκαμωμένο νεανικό χέρι του , ένα μισοτελειωμένο κομποσκοίνι.
-Χαίρετε
Ήταν ο Κρητικός υποτακτικός του Γέροντα .
-Κάνει το εργόχειρό του - μας εξήγησε ο Γέρων Συμεών (γιά το κομποσκοίνι)
Ο Υποτακτικός μας είπε ότι ο Γέροντάς του είναι λίγο άρρωστος , και μάλλον απουσίαζε , δεν κατάλαβα και καλά . Πήραμε μερικά κομποσκοινάκια και φύγαμε.
Προχωρήσαμε και λίγο πιο πέρα , πίσω από ένα μεγάλο βράχο , μας αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο σκίσιμο σε μια απότομη βραχοπλαγιά.
Το άνοιγμα , ήταν δεν ήταν τρία μέτρα , και το ύψος του ανοίγματος πέντε-έξη μέτρα , προχωρούσε δε γύρο στα πέντε-εξη μέτρα μέσα στο βουνό.
Στη μία μεριά είχε δύο πέτρες , οπου επάνω τους στερεωνόταν μία στενή σανίδα για κάθισμα , κρεβάτι , τραπέζι και ότι άλλο μπορούσε να φανεί χρήσιμο .
Στο βάθος στερεωμένα στα τοιχώματα της σπηλιάς , μερικά εικονίσματα.
Ο λεπτοκαμωμένος αλλά δυνατός Μοναχός , μας υποδέχθηκε απλά γεμάτος αγάπη.
-Ρώτησε με ότι θέλεις - μου είπε , αποφασιστικά.
Συζητήσαμε λίγο , ήπιαμε και λίγη βότκα , που του είχαν φέρει προ ημερών , συμπατριώτες του προσκυνητές , ασπαστήκαμε αδελφικά , και χωρίσαμε.
Στα μάτια του ανθρώπου αυτού , δεν έβλεπες τίποτα συνηθισμένο . Μια βαθειά πίστη στον Θεάνθρωπο ήταν ριζωμένη στα φυλλοκάρδια του , ενώ παράλληλα διάβαζες μέσα τους , μια αποφασιστικότητα , πρωτόγνωρη για μένα τον ελάχιστο.
Αυτός ο άνθρωπος , θα έλεγε κανείς , τα έχει δει όλα.
Από ότι έμαθα έφυγε , γιατί δεν είχε άδεια παραμονής , και τώρα βρίσκεται στην Ρωσία.
Γεμάτοι σκέψεις , γυρίσαμε στο κελί του Γέρο Συμεών , και ετοιμαστήκαμε να ανηφορήσουμε για την αδελφότητα των Δανιηλέων , όπου θα μας φιλοξενούσαν το βράδυ.
