Κυριακή 27 Αυγούστου
Ματθ. ιη’ 23-35
Το καθήκον της συγγνώμης και η παραβολή του αγνώμονος δούλου
Διά τούτο ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω βασιλεί, ος ηθέλησε συνάραι λόγον μετά των δούλων αυτού. Αρξαμένου δε αυτού συναίρειν προσηνέχθη αυτώ εις οφειλέτης μυρίων ταλάντων. Μη έχοντος δε αυτού αποδούναι εκέλευσεν αυτόν ο κύριος αυτού πραθήναι και την γυναίκα αυτού και τα τέκνα και πάντα όσα είχε, και αποδοθήναι. Πεσών ουν ο δούλος προσεκύνει αυτώ λέγων, κύριε, μακροθύμησον επ εμοί και πάντα σοι αποδώσω. Σπλαγχνισθείς δε ο κύριος του δούλου εκείνου απέλυσεν αυτόν και το δάνειον αφήκεν αυτώ. Εξελθών δε ο δούλος εκείνος εύρεν ένα των συνδούλων αυτού, ος ώφειλεν αυτώ εκατόν δηνάρια, και κρατήσας αυτόν έπνιγε λέγων, απόδος μοι ει τι οφείλεις. Πεσών ουν ο σύνδουλος αυτού εις τους πόδας αυτού παρεκάλει αυτόν λέγων, μακροθύμησον επ εμοί και αποδώσω σοι. Ο δε ουκ ήθελεν, αλλά απελθών έβαλεν αυτόν εις φυλακήν έως ου αποδώ το οφειλόμενον. Ιδόντες δε οι σύνδουλοι αυτού τα γενόμενα ελυπήθησαν σφόδρα, και ελθόντες διεσάφησαν τω κυρίω εαυτών πάντα τα γενόμενα. Τότε προσκαλεσάμενος αυτόν ο κύριος αυτού λέγει αυτώ, δούλε πονηρέ, πάσαν την οφειλήν εκείνην αφήκά σοι, επεί παρεκάλεσάς με. Ουκ έδει και σε ελεήσαι τον σύνδουλόν σου, ως και εγώ σε ηλέησα; Και οργισθείς ο κύριος αυτού παρέδωκεν αυτόν τοις βασανισταίς έως ου αποδώ παν το οφειλόμενον αυτώ. Ούτω και ο πατήρ μου ο επουράνιος ποιήσει υμίν, εάν μη αφήτε έκαστος τω αδελφώ αυτού από των καρδιών υμών τα παραπτώματα αυτών.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Γι’ αυτό μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με ένα βασιλιά, ο οποίος θέλησε να λογαριαστεί με τους δούλους του. Όταν δε, άρχισε να λογαριάζεται, του έφεραν έναν που του χρωστούσε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Επειδή δε αυτός δεν είχε να τα πληρώσει, διέταξε ο κύριός του να πουληθεί αυτός και η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλα όσα είχε και να επιστραφούν τα οφειλόμενα. Τότε έπεσε ο δούλος στα πόδια του και του έλεγε, «Κύριε, κάνε υπομονή και όλα θα σου τα επιστρέψω». Και ο κύριος του δούλου τον σπλαχνίσθηκε, τον άφησε ελεύθερο και του χάρισε το χρέος. Μόλις βγήκε ο δούλος εκείνος, συνάντησε έναν από τους συνδούλους του, που του χρωστούσε εκατό δηνάρια. Και τον έπιασε από τον λαιμό και του έλεγε, «Δώσε μου όσα χρωστάς». Ο δε συνδούλος του έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε λέγοντας, «Κάνε υπομονή και θα σου τα επιστρέψω». Αυτός όμως δεν ήθελε, αλλά πήγε και τον έβαλε στην φυλακή έως ότου επιστρέψει τα οφειλόμενα. Όταν οι συνδούλοι του είδαν ότι συνέβη, λυπήθηκαν πάρα πολύ και ήλθαν και εξήγησαν στον κύριό τους όλα όσα είχαν συμβεί. Τότε ο κύριός του τον κάλεσε και του είπε, «Δούλε πονηρέ, όλο το χρέος εκείνο σου το χάρισα, γιατί με παρακάλεσες. Δεν έπρεπε και εσύ να ελεήσεις τον συνδούλο σου, όπως και εγώ σε ελέησα;». Και οργισμένος ο κύριός του τον παρέδωσε στους βασανιστές, μέχρι να επιστρέψει όλα όσα χρωστούσε. Έτσι και ο Πατέρας μου ο ουράνιος θα σας συμπεριφερθεί, εάν ο καθένας σας δεν συγχωρεί τον αδελφό του με όλη σας την καρδιά.
Ευαγγέλιο της Κυριακής (Ανανεώνεται κάθε Κυριακή)
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές
-
g_aggelos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1474
- Εγγραφή: Πέμ Φεβ 24, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: Άγγελος @ Αθήνα
- Επικοινωνία:
Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου
Ματθ. ιθ’ 16-24
Ένας πλούσιος νέος ζητεί την αιώνιον ζωήν
Και ιδού εις προσελθώνείπε αυτώ, διδάσκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον; Ο δε είπεν αυτώ, τι με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός ει μη εις ο Θεός. Ει δε θέλεις εισελθείν εις την ζωήν, τηρήσον τας εντολάς. Λέγει αυτώ, ποιας; Ο δε Ιησούς είπε, το ου φονεύσεις, ου μοιχεύσεις, ου κλέψεις, ου ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και την μητέρα, και αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Λέγει αυτώ ο νεανίσκος, πάντα ταύτα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου, τι έτι υστερώ; Έφη αυτώ ο Ιησούς, ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι. Ακούσας δε ο νεανίσκος τον λόγο απήλθε λυπούμενος, ην γαρ έχων κτήματα πολλά. Ο Ιησούς είπε τοις μαθηταίς αυτού, αμήν λέγω υμίν ότι δυσκόλως πλούσιος εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών. Πάλιν δε λέγω υμίν, ευκοπώτερον εστι κάμηλον διά τρυπήματος ραφίδος διελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Ένας τον πλησίασε και του είπε, «Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό πρέπει να κάνω για να έχω αιώνια ζωή;». Αυτός δε του είπε, «Γιατί με λες αγαθό; Κανείς δεν είναι αγαθός παρά ένας, ο Θεός. Εάν θέλεις να μπεις στην ζωή, φύλαγε τις εντολές». Λέγει σε αυτόν, «Ποιες;». Ο δε Ιησούς απάντησε, «Το να μην φονεύσεις, να μην μοιχεύσεις, να μην κλέψεις, να μην ψευδομαρτυρήσεις, να τιμάς τον πατέρα και την μητέρα, και, να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Λέγει σε αυτόν ο νέος, «Όλα αυτά τα εφύλαξα από την νεότητά μου. Σε τι ακόμη υστερώ;». Τότε του είπε ο Ιησούς, «Εάν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε και πούλησε όσα έχεις και μοίρασέ τα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς και έλα ακολούθα με». Όταν ο νέος άκουσε τα λόγια αυτά, έφυγε λυπημένος διότι είχε πολλά κτήματα. Ο Ιησούς τότε είπε στους μαθητές του, «Αλήθεια σας λέγω, ότι δύσκολα πλούσιος άνθρωπος θα μπει στην βασιλεία των ουρανών. Πάλι σας λέγω, ότι είναι ευκολότερο να περάσει μια καμήλα από την τρύπα μιας βελόνας παρά πλούσιος να μπει στην βασιλεία του Θεού.
Ματθ. ιθ’ 16-24
Ένας πλούσιος νέος ζητεί την αιώνιον ζωήν
Και ιδού εις προσελθώνείπε αυτώ, διδάσκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον; Ο δε είπεν αυτώ, τι με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός ει μη εις ο Θεός. Ει δε θέλεις εισελθείν εις την ζωήν, τηρήσον τας εντολάς. Λέγει αυτώ, ποιας; Ο δε Ιησούς είπε, το ου φονεύσεις, ου μοιχεύσεις, ου κλέψεις, ου ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και την μητέρα, και αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Λέγει αυτώ ο νεανίσκος, πάντα ταύτα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου, τι έτι υστερώ; Έφη αυτώ ο Ιησούς, ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι. Ακούσας δε ο νεανίσκος τον λόγο απήλθε λυπούμενος, ην γαρ έχων κτήματα πολλά. Ο Ιησούς είπε τοις μαθηταίς αυτού, αμήν λέγω υμίν ότι δυσκόλως πλούσιος εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών. Πάλιν δε λέγω υμίν, ευκοπώτερον εστι κάμηλον διά τρυπήματος ραφίδος διελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Ένας τον πλησίασε και του είπε, «Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό πρέπει να κάνω για να έχω αιώνια ζωή;». Αυτός δε του είπε, «Γιατί με λες αγαθό; Κανείς δεν είναι αγαθός παρά ένας, ο Θεός. Εάν θέλεις να μπεις στην ζωή, φύλαγε τις εντολές». Λέγει σε αυτόν, «Ποιες;». Ο δε Ιησούς απάντησε, «Το να μην φονεύσεις, να μην μοιχεύσεις, να μην κλέψεις, να μην ψευδομαρτυρήσεις, να τιμάς τον πατέρα και την μητέρα, και, να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Λέγει σε αυτόν ο νέος, «Όλα αυτά τα εφύλαξα από την νεότητά μου. Σε τι ακόμη υστερώ;». Τότε του είπε ο Ιησούς, «Εάν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε και πούλησε όσα έχεις και μοίρασέ τα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς και έλα ακολούθα με». Όταν ο νέος άκουσε τα λόγια αυτά, έφυγε λυπημένος διότι είχε πολλά κτήματα. Ο Ιησούς τότε είπε στους μαθητές του, «Αλήθεια σας λέγω, ότι δύσκολα πλούσιος άνθρωπος θα μπει στην βασιλεία των ουρανών. Πάλι σας λέγω, ότι είναι ευκολότερο να περάσει μια καμήλα από την τρύπα μιας βελόνας παρά πλούσιος να μπει στην βασιλεία του Θεού.
-
g_aggelos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1474
- Εγγραφή: Πέμ Φεβ 24, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: Άγγελος @ Αθήνα
- Επικοινωνία:
Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου
Γεννέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου
Λουκά ι’ 38-42, ια’ 27-28
Η Μάρθα και η Μαρία
Εγένετο δε εν τω πορεύεσθαι αυτούς και αυτός εισήλθεν εις κώμην τινά. Γυνή δε τις ονόματι Μάρθα υπεδέξατο αυτόν εις τον οίκο αυτής. Και τήδε ην αδελφή καλούμενη Μαρία, ή και παρακαθίσασα παρά τους πόδας του Ιησού ήκουε τον λόγον αυτού. Η δε Μάρθα περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν, επιστάσα δε είπε, Κύριε, ου μέλει σοι ότι η αδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονείν; Είπε ουν αυτή ίνα μοι συναντιλάβηται. Αποκριθείς δε είπεν αυτή ο Ιησούς, Μάρθα Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά, ενός δε εστι χρεία. Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ’ αυτής. Εγένετω δε εν τω λέγειν αυτόν ταύτα επάρασά τις γυνή φωνήν εκ του όχλου είπεν αυτώ, μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας. Αυτός δε είπε, μενούνγε μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν.
Απόδοση στην Νεοελληνική
Κατά μία πορεία τους, αυτός μπήκε σε ένα χωριό. Μία γυναίκα, που ονομαζόταν Μάρθα, τον υποδέχθηκε στο σπίτι της. Αυτή είχε αδελφή που ονομαζόταν Μαρία, η οποία καθόταν κοντά στα πόδια του Ιησού και άκουγε όσα έλεγε. Αλλά η Μάρθα ήταν απασχολημένη με πολλή υπηρεσία και πλησίασε και είπε, «Κύριε, δεν σε μέλει που η αδελφή μου με άφησε μόνη να υπηρετώ; Πες της λοιπόν να με βοηθήσει». Ο Ιησούς αποκρίθηκε, «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και ανησυχείς για πολλά πράγματα, αλλά ένα πράγμα είναι αναγκαίο. Η Μαρία διάλεξε την καλή μερίδα, η οποία δεν θα της αφαιρεθεί». Ενώ έλεγε αυτά, κάποια γυναίκα από τον κόσμο φώναξε και του είπε, «Μακάρια η κοιλιά που σε βάσταξε και οι μαστοί που θήλασες». Αυτός δε είπε, «Μακάριοι μάλλον είναι εκείνοι που ακούν τον λόγο του Θεού και τον φυλάνε».
Γεννέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου
Λουκά ι’ 38-42, ια’ 27-28
Η Μάρθα και η Μαρία
Εγένετο δε εν τω πορεύεσθαι αυτούς και αυτός εισήλθεν εις κώμην τινά. Γυνή δε τις ονόματι Μάρθα υπεδέξατο αυτόν εις τον οίκο αυτής. Και τήδε ην αδελφή καλούμενη Μαρία, ή και παρακαθίσασα παρά τους πόδας του Ιησού ήκουε τον λόγον αυτού. Η δε Μάρθα περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν, επιστάσα δε είπε, Κύριε, ου μέλει σοι ότι η αδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονείν; Είπε ουν αυτή ίνα μοι συναντιλάβηται. Αποκριθείς δε είπεν αυτή ο Ιησούς, Μάρθα Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά, ενός δε εστι χρεία. Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ’ αυτής. Εγένετω δε εν τω λέγειν αυτόν ταύτα επάρασά τις γυνή φωνήν εκ του όχλου είπεν αυτώ, μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας. Αυτός δε είπε, μενούνγε μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν.
Απόδοση στην Νεοελληνική
Κατά μία πορεία τους, αυτός μπήκε σε ένα χωριό. Μία γυναίκα, που ονομαζόταν Μάρθα, τον υποδέχθηκε στο σπίτι της. Αυτή είχε αδελφή που ονομαζόταν Μαρία, η οποία καθόταν κοντά στα πόδια του Ιησού και άκουγε όσα έλεγε. Αλλά η Μάρθα ήταν απασχολημένη με πολλή υπηρεσία και πλησίασε και είπε, «Κύριε, δεν σε μέλει που η αδελφή μου με άφησε μόνη να υπηρετώ; Πες της λοιπόν να με βοηθήσει». Ο Ιησούς αποκρίθηκε, «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και ανησυχείς για πολλά πράγματα, αλλά ένα πράγμα είναι αναγκαίο. Η Μαρία διάλεξε την καλή μερίδα, η οποία δεν θα της αφαιρεθεί». Ενώ έλεγε αυτά, κάποια γυναίκα από τον κόσμο φώναξε και του είπε, «Μακάρια η κοιλιά που σε βάσταξε και οι μαστοί που θήλασες». Αυτός δε είπε, «Μακάριοι μάλλον είναι εκείνοι που ακούν τον λόγο του Θεού και τον φυλάνε».
-
g_aggelos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1474
- Εγγραφή: Πέμ Φεβ 24, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: Άγγελος @ Αθήνα
- Επικοινωνία:
Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου
Ιωάννη γ’ 13-17
Συνομιλία με τον Νικόδημο
Και ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς, ο Υιός του ανθρώπου ο ων εν τω ουρανώ. Και καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον Υιόν του ανθρώπου, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόλυται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον. Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον. Ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’ ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό, παρά εκείνος που κατέβηκε από τον ουρανό, ο Υιός του ανθρώπου, ο οποίος είναι στον ουρανό. Όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του ανθρώπου, ώστε καθένας που πιστεύει σε αυτόν να μην χαθεί, αλλά να έχει ζωή αιώνια. Διότι τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μην χαθεί όποιος πιστεύει σε αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια. Διότι δεν έστειλε ο Θεός τον Υιό του στον κόσμο, για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος διά αυτού.
Ιωάννη γ’ 13-17
Συνομιλία με τον Νικόδημο
Και ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς, ο Υιός του ανθρώπου ο ων εν τω ουρανώ. Και καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον Υιόν του ανθρώπου, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόλυται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον. Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον. Ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’ ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό, παρά εκείνος που κατέβηκε από τον ουρανό, ο Υιός του ανθρώπου, ο οποίος είναι στον ουρανό. Όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του ανθρώπου, ώστε καθένας που πιστεύει σε αυτόν να μην χαθεί, αλλά να έχει ζωή αιώνια. Διότι τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μην χαθεί όποιος πιστεύει σε αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια. Διότι δεν έστειλε ο Θεός τον Υιό του στον κόσμο, για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος διά αυτού.
-
g_aggelos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1474
- Εγγραφή: Πέμ Φεβ 24, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: Άγγελος @ Αθήνα
- Επικοινωνία:
Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου
Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού
Ιωάν. ιθ’ 6-11, 13-20, 25-28, 30
Ο Πιλάτος ενδίδει εις τους Ιουδαίους
Ότε ουν είδον αυτόν οι αρχιερείς και οι υπηρέται εκραύγασαν λέγοντες, σταύρωσον, σταύρωσον. Λέγει αυτοίς ο Πιλάτος, λάβετε αυτούν υμείς και σταυρώσατε, εγώ γαρ ουχ ευρίσκω εν αυτώ αιτίαν. Απεκρίθησαν αυτώ οι Ιουδαίοι, ημείς νόμον έχομεν, και κατά τον νόμον ημών οφείλει αποθάνειν, ότι εαυτόν υιόν του Θεού εποίησεν. Ότε ουν ήκουσεν ο Πιλάτος τούτον τον λόγον, μάλλον εφοβήθη, και εισήλθεν εις το πραιτώριον πάλιν και λέγει τω Ιησού, πόθεν ει συ; Ο δε Ιησούς απόκρισιν ουκ έδωκεν αυτώ. Λέγει ουν αυτώ ο Πιλάτος, εμοί ου λαλείς; Ουκ οίδας ότι εξουσίαν έχω σταυρώσαί σε και εξουσίαν έχω απολύσαί σε; Απεκρίθει ο Ιησούς, ουκ είχες εξουσίαν ουδεμίαν κατ’ εμού, ει μη ην σοι δεδομένον άνωθεν, διά τούτο ο παραδιδούς μέ σοι μείζονα αμαρτία έχει. Ο ουν Πιλάτος ακούσας τούτον τον λόγον ήγαγεν έξω τον Ιησούν, και εκάθισεν επί του βήματος εις τόπον λεγόμενον λιθόστρωτον, Εβραϊστί δε Γαββαθά, ην δε Παρασκευή του Πάσχα, ώρα δε ωσεί έκτη. Και λέγει τοις Ιουδαίοις, ίδε ο βασιλεύς υμών. Οι δε εκραύγασαν, άρον-άρον σταλυρωσον αυτόν. Λέγει αυτοίς ο Πιλάτος, τον βασιλέα υμών σταυρώσω; Απεκρίθησαν οι αρχιερείς, ουκ έχομεν βασιλέα ει μη Καίσαρα. Τότε ουν παρέδωκεν αυτόν αυτοίς ίνα σταυρωθεί. Παρέλαβαν δε τον Ιησούν και ήγαγον, και βαστάζων τον σταυρό αυτού εξήλθεν εις τον λεγόμενον κρανίου τόπον, ος λέγεται Εβραϊστί Γολγοθά, όπου αυτόν εσταύρωσαν, και μετ’ αυτού άλλους δύο εντεύθεν και εντεύθεν, μέσον δε τον Ιησούν. Έγραψε δε και τίτλον ο Πιλάτος και έθηκεν επί του σταυρού, ην δε γεγραμμένον, Ιησούς ο Ναζωραίος ο βασιλεύς των Ιουδαίων. Τούτο ουν τον τίτλον πολλοί ανέγνωσαν των Ιουδαίων, ότι εγγύς ην της πόλεως ο τόπος όπου εσταυρώθη ο Ιησούς, και ην γεγραμμένον Εβραϊστί, Ελληνιστί, Ρωμαϊστί. Ειστήκεισαν δε παρά τω σταυρώ του Ιησού η μήτηρ αυτού και η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η του Κλωπά και Μαρία η Μαγδαληνή. Ιησούς ουν ιδών την μητέρα και τον μαθητήν παρεστώτα ον ηγάπα, λέγει τη μητρί αυτού, γύναι, ίδε ο υιός σου. Είτα λέγει τω μαθητή, ίδε η μήτηρ σου. Και απ’ εκείνης της ώρας έλαβεν ο μαθητής αυτήν εις τα ίδια. Μετά ταύτα ειδώς ο Ιησούς ότι πάντα ήδη τετέλσται, ίνα τελειωθή η γραφή, λέγει, διψώ. Ότε ουν έλαβε το όξος ο Ιησούς είπε, τετέλεσται, και κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Όταν τον είδαν οι αρχιερείς και οι υπηρέτες, κραύγασαν, «Σταύρωσέ τον, Σταύρωσέ τον». Ο Πιλάτος τους λέγει, «Πάρτε τον εσείς και σταυρώστε τον διότι εγώ δεν του βρίσκω καμία βάση για κατηγορία». Οι Ιουδαίοι του αποκρίθηκαν, «Εμείς έχουμε νόμο, και κατά τον νόμο μας οφείλει να πεθάνει, διότι έκανε τον εαυτό του Υιό του Θεού». Όταν ο Πιλάτος άκουσε τον λόγο αυτόν, φοβήθηκε περισσότερο και μπήκε πάλι στο κυβερνείο και λέει στον Ιησού, «Από πού είσαι εσύ;», αλλά ο Ιησούς δεν έδωσε απάντηση. Ο Πιλάτος του λέει, «Σε εμένα δεν μιλάς; Δεν ξέρεις ότι έχω εξουσία να σε σταυρώσω και έχω εξουσία να σε αφήσω ελεύθερο;». Αποκρίθηκε ο Ιησούς, «Δεν θα είχες καμία εξουσία εναντίων μου, εάν δεν σου είχε δοθεί άνωθεν. Γι’ αυτό, εκείνος που με παρέδωσε σε εσένα έχει μεγαλύτερη αμαρτία». Όταν άκουσε ο Πιλάτος τι έλεγαν, έφερε έξω τον Ιησού, αυτός δε εκάθησε στην δικαστική έδρα , στον τόπο που λέγεται Λιθόστρωτο, Εβραϊστή δε Γαββαθά. Ήταν ημέρα Παρασκευή του Πάσχα, ώρα δε περίπου έκτη, και λέει στους Ιουδαίους, «Να, ο βασιλιάς σας». Εκείνοι κραύγασαν, «Άρον, άρον, σταύρωσέ τον». Ο Πιλάτος του λέει, «Τον βασιλιά σας να σταυρώσω;». Αποκρίθηκαν οι αρχιερείς, «Δεν έχουμε βασιλιά παρά τον Καίσαρα». Τότε τους τον παρέδωσε για να σταυρωθεί. Εκείνοι πήραν τον Ιησού και έφυγαν, αυτός δε βαστάζων τον σταυρό του εξήλθε στον λεγόμενο Κρανίου τόπο, ο οποίος Εβραϊστή λέγεται Γολγοθά, όπου τον σταύρωσαν και μαζί του άλλους δύο, από το ένα μέρος και από το άλλο, και τον Ιησού στην μέση. Έγραψε δε, ο Πιλάτος επιγραφή και την έβαλε πάνω στον σταυρό. Η επιγραφή ήταν : Ιησούς ο Ναζωραίος ο βασιλεύς των Ιουδαίων. Την επιγραφή αυτή ανάγνωσαν πολλοί από τους Ιουδαίους, γιατί ήταν πλησίον της πόλεως που σταυρώθηκε ο Ιησούς, ήτο δε γραμμένη στην Εβραϊκή, την Ελληνική και την Λατινική γλώσσα. Κοντά στον σταυρό του Ιησού στεκόταν η μητέρα του και η αδελφή της μητέρας του, η Μαρία η σύζυγος του Κλωπά και Μαρία η Μαγδαληνή. Όταν είδε ο Ιησούς την μητέρα του και τον μαθητή που αγαπούσε, να στέκεται κοντά της, είπε στην μητέρα του, «Γυναίκα, να ο υιός σου». Έπειτα είπε στον μαθητή, «Να η μητέρα σου». Και από εκείνη την ώρα την πήρε ο μαθητής στο σπίτι του. Ύστερα, επειδή γνώριζε ο Ιησούς ότι όλα έχουν ήδη εκτελεσθεί, για να εκπληρωθεί σε όλα η γραφή, λέγει, «Διψώ». Όταν ο Ιησούς πήρε το ξύδι, είπε, «Τετέλεσται», και αφού έγειρε το κεφάλι, παρέδωσε το πνεύμα.
Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού
Ιωάν. ιθ’ 6-11, 13-20, 25-28, 30
Ο Πιλάτος ενδίδει εις τους Ιουδαίους
Ότε ουν είδον αυτόν οι αρχιερείς και οι υπηρέται εκραύγασαν λέγοντες, σταύρωσον, σταύρωσον. Λέγει αυτοίς ο Πιλάτος, λάβετε αυτούν υμείς και σταυρώσατε, εγώ γαρ ουχ ευρίσκω εν αυτώ αιτίαν. Απεκρίθησαν αυτώ οι Ιουδαίοι, ημείς νόμον έχομεν, και κατά τον νόμον ημών οφείλει αποθάνειν, ότι εαυτόν υιόν του Θεού εποίησεν. Ότε ουν ήκουσεν ο Πιλάτος τούτον τον λόγον, μάλλον εφοβήθη, και εισήλθεν εις το πραιτώριον πάλιν και λέγει τω Ιησού, πόθεν ει συ; Ο δε Ιησούς απόκρισιν ουκ έδωκεν αυτώ. Λέγει ουν αυτώ ο Πιλάτος, εμοί ου λαλείς; Ουκ οίδας ότι εξουσίαν έχω σταυρώσαί σε και εξουσίαν έχω απολύσαί σε; Απεκρίθει ο Ιησούς, ουκ είχες εξουσίαν ουδεμίαν κατ’ εμού, ει μη ην σοι δεδομένον άνωθεν, διά τούτο ο παραδιδούς μέ σοι μείζονα αμαρτία έχει. Ο ουν Πιλάτος ακούσας τούτον τον λόγον ήγαγεν έξω τον Ιησούν, και εκάθισεν επί του βήματος εις τόπον λεγόμενον λιθόστρωτον, Εβραϊστί δε Γαββαθά, ην δε Παρασκευή του Πάσχα, ώρα δε ωσεί έκτη. Και λέγει τοις Ιουδαίοις, ίδε ο βασιλεύς υμών. Οι δε εκραύγασαν, άρον-άρον σταλυρωσον αυτόν. Λέγει αυτοίς ο Πιλάτος, τον βασιλέα υμών σταυρώσω; Απεκρίθησαν οι αρχιερείς, ουκ έχομεν βασιλέα ει μη Καίσαρα. Τότε ουν παρέδωκεν αυτόν αυτοίς ίνα σταυρωθεί. Παρέλαβαν δε τον Ιησούν και ήγαγον, και βαστάζων τον σταυρό αυτού εξήλθεν εις τον λεγόμενον κρανίου τόπον, ος λέγεται Εβραϊστί Γολγοθά, όπου αυτόν εσταύρωσαν, και μετ’ αυτού άλλους δύο εντεύθεν και εντεύθεν, μέσον δε τον Ιησούν. Έγραψε δε και τίτλον ο Πιλάτος και έθηκεν επί του σταυρού, ην δε γεγραμμένον, Ιησούς ο Ναζωραίος ο βασιλεύς των Ιουδαίων. Τούτο ουν τον τίτλον πολλοί ανέγνωσαν των Ιουδαίων, ότι εγγύς ην της πόλεως ο τόπος όπου εσταυρώθη ο Ιησούς, και ην γεγραμμένον Εβραϊστί, Ελληνιστί, Ρωμαϊστί. Ειστήκεισαν δε παρά τω σταυρώ του Ιησού η μήτηρ αυτού και η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η του Κλωπά και Μαρία η Μαγδαληνή. Ιησούς ουν ιδών την μητέρα και τον μαθητήν παρεστώτα ον ηγάπα, λέγει τη μητρί αυτού, γύναι, ίδε ο υιός σου. Είτα λέγει τω μαθητή, ίδε η μήτηρ σου. Και απ’ εκείνης της ώρας έλαβεν ο μαθητής αυτήν εις τα ίδια. Μετά ταύτα ειδώς ο Ιησούς ότι πάντα ήδη τετέλσται, ίνα τελειωθή η γραφή, λέγει, διψώ. Ότε ουν έλαβε το όξος ο Ιησούς είπε, τετέλεσται, και κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Όταν τον είδαν οι αρχιερείς και οι υπηρέτες, κραύγασαν, «Σταύρωσέ τον, Σταύρωσέ τον». Ο Πιλάτος τους λέγει, «Πάρτε τον εσείς και σταυρώστε τον διότι εγώ δεν του βρίσκω καμία βάση για κατηγορία». Οι Ιουδαίοι του αποκρίθηκαν, «Εμείς έχουμε νόμο, και κατά τον νόμο μας οφείλει να πεθάνει, διότι έκανε τον εαυτό του Υιό του Θεού». Όταν ο Πιλάτος άκουσε τον λόγο αυτόν, φοβήθηκε περισσότερο και μπήκε πάλι στο κυβερνείο και λέει στον Ιησού, «Από πού είσαι εσύ;», αλλά ο Ιησούς δεν έδωσε απάντηση. Ο Πιλάτος του λέει, «Σε εμένα δεν μιλάς; Δεν ξέρεις ότι έχω εξουσία να σε σταυρώσω και έχω εξουσία να σε αφήσω ελεύθερο;». Αποκρίθηκε ο Ιησούς, «Δεν θα είχες καμία εξουσία εναντίων μου, εάν δεν σου είχε δοθεί άνωθεν. Γι’ αυτό, εκείνος που με παρέδωσε σε εσένα έχει μεγαλύτερη αμαρτία». Όταν άκουσε ο Πιλάτος τι έλεγαν, έφερε έξω τον Ιησού, αυτός δε εκάθησε στην δικαστική έδρα , στον τόπο που λέγεται Λιθόστρωτο, Εβραϊστή δε Γαββαθά. Ήταν ημέρα Παρασκευή του Πάσχα, ώρα δε περίπου έκτη, και λέει στους Ιουδαίους, «Να, ο βασιλιάς σας». Εκείνοι κραύγασαν, «Άρον, άρον, σταύρωσέ τον». Ο Πιλάτος του λέει, «Τον βασιλιά σας να σταυρώσω;». Αποκρίθηκαν οι αρχιερείς, «Δεν έχουμε βασιλιά παρά τον Καίσαρα». Τότε τους τον παρέδωσε για να σταυρωθεί. Εκείνοι πήραν τον Ιησού και έφυγαν, αυτός δε βαστάζων τον σταυρό του εξήλθε στον λεγόμενο Κρανίου τόπο, ο οποίος Εβραϊστή λέγεται Γολγοθά, όπου τον σταύρωσαν και μαζί του άλλους δύο, από το ένα μέρος και από το άλλο, και τον Ιησού στην μέση. Έγραψε δε, ο Πιλάτος επιγραφή και την έβαλε πάνω στον σταυρό. Η επιγραφή ήταν : Ιησούς ο Ναζωραίος ο βασιλεύς των Ιουδαίων. Την επιγραφή αυτή ανάγνωσαν πολλοί από τους Ιουδαίους, γιατί ήταν πλησίον της πόλεως που σταυρώθηκε ο Ιησούς, ήτο δε γραμμένη στην Εβραϊκή, την Ελληνική και την Λατινική γλώσσα. Κοντά στον σταυρό του Ιησού στεκόταν η μητέρα του και η αδελφή της μητέρας του, η Μαρία η σύζυγος του Κλωπά και Μαρία η Μαγδαληνή. Όταν είδε ο Ιησούς την μητέρα του και τον μαθητή που αγαπούσε, να στέκεται κοντά της, είπε στην μητέρα του, «Γυναίκα, να ο υιός σου». Έπειτα είπε στον μαθητή, «Να η μητέρα σου». Και από εκείνη την ώρα την πήρε ο μαθητής στο σπίτι του. Ύστερα, επειδή γνώριζε ο Ιησούς ότι όλα έχουν ήδη εκτελεσθεί, για να εκπληρωθεί σε όλα η γραφή, λέγει, «Διψώ». Όταν ο Ιησούς πήρε το ξύδι, είπε, «Τετέλεσται», και αφού έγειρε το κεφάλι, παρέδωσε το πνεύμα.
-
g_aggelos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1474
- Εγγραφή: Πέμ Φεβ 24, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: Άγγελος @ Αθήνα
- Επικοινωνία:
Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου
Μαρκ. η’ 34 – θ’ 1
Κλήσις εις αυταπάρνηση
Και προσκαλεσάμενος τον όχλον συν τοις μαθηταίς αυτού, είπεν αυτοίς, όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι. Ος γαρ αν θέλει την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν, ος δ’ αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτως σώσει αυτήν. Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; Ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθει εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων. Και έλεγε αυτοίς, αμήν λέγω υμίν ότι εισί τινες των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτουέως αν ιδώσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμη.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Και αφού κάλεσε το πλήθος μαζί με τους μαθητές του, τους είπε, «Εάν κανείς θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθήσει. Γιατί, όποιος θέλει να σώσει την ζωή του εξ’ αιτίας μου και του Ευαγγελίου, αυτός θα την σώσει. Γιατί τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο να κερδίσει τον κόσμο όλο και να ζημιώσει την ψυχή του; Ή τι αντάλλαγμα είναι δυνατόν να δώσει ο άνθρωπος για την ψυχή του; Γιατί όποιος ντρέπεται για μένα και για τους λόγους μου στην γενιά αυτή την μοιχαλίδα και αμαρτωλή και ο Υιός του ανθρώπου θα αισθανθεί ντροπή γι’ αυτόν, όταν έλθει με όλη την δόξα του Πατέρα του μαζί με τους αγίους αγγέλους». Και τους έλεγε, «Αλήθεια σας λέω, ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς, που στέκονται εδώ, οι οποίοι δεν θα γευθούν θάνατο, έως ότου δουν την βασιλεία του Θεού να έρχεται με δύναμη.
Μαρκ. η’ 34 – θ’ 1
Κλήσις εις αυταπάρνηση
Και προσκαλεσάμενος τον όχλον συν τοις μαθηταίς αυτού, είπεν αυτοίς, όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι. Ος γαρ αν θέλει την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν, ος δ’ αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτως σώσει αυτήν. Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; Ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθει εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων. Και έλεγε αυτοίς, αμήν λέγω υμίν ότι εισί τινες των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτουέως αν ιδώσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμη.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Και αφού κάλεσε το πλήθος μαζί με τους μαθητές του, τους είπε, «Εάν κανείς θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθήσει. Γιατί, όποιος θέλει να σώσει την ζωή του εξ’ αιτίας μου και του Ευαγγελίου, αυτός θα την σώσει. Γιατί τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο να κερδίσει τον κόσμο όλο και να ζημιώσει την ψυχή του; Ή τι αντάλλαγμα είναι δυνατόν να δώσει ο άνθρωπος για την ψυχή του; Γιατί όποιος ντρέπεται για μένα και για τους λόγους μου στην γενιά αυτή την μοιχαλίδα και αμαρτωλή και ο Υιός του ανθρώπου θα αισθανθεί ντροπή γι’ αυτόν, όταν έλθει με όλη την δόξα του Πατέρα του μαζί με τους αγίους αγγέλους». Και τους έλεγε, «Αλήθεια σας λέω, ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς, που στέκονται εδώ, οι οποίοι δεν θα γευθούν θάνατο, έως ότου δουν την βασιλεία του Θεού να έρχεται με δύναμη.
-
g_aggelos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1474
- Εγγραφή: Πέμ Φεβ 24, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: Άγγελος @ Αθήνα
- Επικοινωνία:
Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου
Λουκ. ε’ 1-11
Κλήσις των πρώτων μαθητών
Εγένετω δε εν τω τον όχλον επικείσθαι αυτώ του ακούειν τον λόγον του Θεού και αυτός ην εστώς παρά την λίμνην Γεννησαρέτ, και είδε δύο πλοία εστώτα παρά την λίμνην. Οι δε αλιείς αποβάντες απ’ αυτών απέπλυναν τα δίκτυα. Εμβάς δε εις εν των πλοίων, ό ην του Σίμωνος, ηρώτησεν αυτόν από της γης επαναγαγείν ολίγον, και καθίσας εδίδασκεν εκ του πλοίου τους όχλους. Ως δε επαύσατο αλών, είπε προς τον Σίμωνα, επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν. Και αποκριθείς ο Σίμων είπεν αυτώ, επιστάτα, δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν, επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον. Και τούτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλήθος ιχθύων πολύ, διερρήγνυτο δε το δίκτυον αυτών. Και κατένευσαν τοις μετόχοις τοις εν τω ετέρω πλοίω του ελθόντας συλλαβέσθαι αυτοίς, και ήλθον και έπλησαν αμφότερα τα πλοία, ώστε βυθίζεσθαι αυτά. Ιδών δε Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοις γόνασι Ιησού λέγων, έξελθε απ’ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί, Κύριε. Θάμβος γαρ περιέσχεν αυτόν και πάντας τους συν αυτώ επί τη άγρα των ιχθύων ή συνέλαβον, ομοίως δε και Ιάκωβον και Ιωάννην, υιούς Ζεβεδαίου, οί ήσαν κοινωνοί τω Σίμωνι. Και είπε προς τον Σίμωνα ο Ιησούς, μη φοβού, από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών. Και καταγαγόντες τα πλοία επί την γην, αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Ενώ ο κόσμος ήταν πεσμένος επάνω του για να ακούσει τον λόγο του Θεού και αυτός στεκόταν κοντά στην λίμνη της Γεννησαρέτ, είδε δύο πλοιάρια κοντά στην λίμνη, αλλά οι ψαράδες είχαν βγει και έπλεναν τα δίχτυα. Μπήκε σε ένα από τα πλοιάρια το οποίο ανήκε στον Σίμωνα και τον παρακάλεσε να απομακρυνθεί λίγο από την ξηρά. Τότε εκάθησε και δίδασκε τα πλήθη από το πλοιάριο. Μόλις έπαψε να μιλάει, είπε στον Σίμωνα, «Πήγαινε στα βαθειά και ρίξτε τα δίχτυα σας για ψάρεμα». Και ο Σίμων αποκρίθηκε, «Διδάσκαλε, όλη την νύχτα κοπιάσαμε χωρίς να πιάσουμε τίποτα. Αλλά επειδή εσύ το λες, θα ρίξω το δίχτυ». Όταν το έκαναν, έπιασαν πολλά ψάρια, και το δίχτυ τους άρχιζε να σκίζεται. Και έκαναν νεύματα στους συντρόφους τους που ήταν στο άλλο πλοιάριο, να έρθουν να τους βοηθήσουν. Και ήλθαν και γέμισαν και τα δύο πλοιάρια, ώστε να κινδυνεύουν να βυθιστούν. Όταν ο Σίμων Πέτρος είδε τι έγινε, έπεσε στα γόνατα του Ιησού και είπε, «Φύγε από εδώ Κύριε, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός». Αυτό το είπε γιατί εξεπλάγη και αυτός και όλοι όσοι ήσαν μαζί του με τα ψάρια που έπιασαν, επίσης και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι υιοί του Ζεβεδαίου, οι οποίοι ήταν συνέταιροι του Σίμωνος. Και είπε ο Ιησούς στον Σίμωνα, «Μη φοβάσαι, από τώρα και στο εξής θα πιάνεις ανθρώπους». Και όταν έφεραν τα πλοιάρια στην ξηρά, τα άφησαν όλα και τον ακολούθησαν.
Λουκ. ε’ 1-11
Κλήσις των πρώτων μαθητών
Εγένετω δε εν τω τον όχλον επικείσθαι αυτώ του ακούειν τον λόγον του Θεού και αυτός ην εστώς παρά την λίμνην Γεννησαρέτ, και είδε δύο πλοία εστώτα παρά την λίμνην. Οι δε αλιείς αποβάντες απ’ αυτών απέπλυναν τα δίκτυα. Εμβάς δε εις εν των πλοίων, ό ην του Σίμωνος, ηρώτησεν αυτόν από της γης επαναγαγείν ολίγον, και καθίσας εδίδασκεν εκ του πλοίου τους όχλους. Ως δε επαύσατο αλών, είπε προς τον Σίμωνα, επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν. Και αποκριθείς ο Σίμων είπεν αυτώ, επιστάτα, δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν, επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον. Και τούτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλήθος ιχθύων πολύ, διερρήγνυτο δε το δίκτυον αυτών. Και κατένευσαν τοις μετόχοις τοις εν τω ετέρω πλοίω του ελθόντας συλλαβέσθαι αυτοίς, και ήλθον και έπλησαν αμφότερα τα πλοία, ώστε βυθίζεσθαι αυτά. Ιδών δε Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοις γόνασι Ιησού λέγων, έξελθε απ’ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί, Κύριε. Θάμβος γαρ περιέσχεν αυτόν και πάντας τους συν αυτώ επί τη άγρα των ιχθύων ή συνέλαβον, ομοίως δε και Ιάκωβον και Ιωάννην, υιούς Ζεβεδαίου, οί ήσαν κοινωνοί τω Σίμωνι. Και είπε προς τον Σίμωνα ο Ιησούς, μη φοβού, από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών. Και καταγαγόντες τα πλοία επί την γην, αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Ενώ ο κόσμος ήταν πεσμένος επάνω του για να ακούσει τον λόγο του Θεού και αυτός στεκόταν κοντά στην λίμνη της Γεννησαρέτ, είδε δύο πλοιάρια κοντά στην λίμνη, αλλά οι ψαράδες είχαν βγει και έπλεναν τα δίχτυα. Μπήκε σε ένα από τα πλοιάρια το οποίο ανήκε στον Σίμωνα και τον παρακάλεσε να απομακρυνθεί λίγο από την ξηρά. Τότε εκάθησε και δίδασκε τα πλήθη από το πλοιάριο. Μόλις έπαψε να μιλάει, είπε στον Σίμωνα, «Πήγαινε στα βαθειά και ρίξτε τα δίχτυα σας για ψάρεμα». Και ο Σίμων αποκρίθηκε, «Διδάσκαλε, όλη την νύχτα κοπιάσαμε χωρίς να πιάσουμε τίποτα. Αλλά επειδή εσύ το λες, θα ρίξω το δίχτυ». Όταν το έκαναν, έπιασαν πολλά ψάρια, και το δίχτυ τους άρχιζε να σκίζεται. Και έκαναν νεύματα στους συντρόφους τους που ήταν στο άλλο πλοιάριο, να έρθουν να τους βοηθήσουν. Και ήλθαν και γέμισαν και τα δύο πλοιάρια, ώστε να κινδυνεύουν να βυθιστούν. Όταν ο Σίμων Πέτρος είδε τι έγινε, έπεσε στα γόνατα του Ιησού και είπε, «Φύγε από εδώ Κύριε, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός». Αυτό το είπε γιατί εξεπλάγη και αυτός και όλοι όσοι ήσαν μαζί του με τα ψάρια που έπιασαν, επίσης και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι υιοί του Ζεβεδαίου, οι οποίοι ήταν συνέταιροι του Σίμωνος. Και είπε ο Ιησούς στον Σίμωνα, «Μη φοβάσαι, από τώρα και στο εξής θα πιάνεις ανθρώπους». Και όταν έφεραν τα πλοιάρια στην ξηρά, τα άφησαν όλα και τον ακολούθησαν.
-
g_aggelos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1474
- Εγγραφή: Πέμ Φεβ 24, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: Άγγελος @ Αθήνα
- Επικοινωνία:
Κυριακή 1 Οκτωβρίου
Λουκά , στ 31-36
Η αγάπη προς τους εχθρούς
Είπεν ο Κύριος: καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. Και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστι; και γάρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι.
Καί εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστι; και γάρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι.
Καί εάν δανείζητε παρ' ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστι; και γάρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα.
Πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί του υψίστου, ότι αυτός χρηστός έστιν επί τους αχαρίστους και πονηρούς.
Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστι.
Απόδοση στην Νεοελληνική
Είπε ο κύριος : "Να φέρεσθε προς τους άλλους όπως θα θέλατε να φερθούν σε σας. Εάν αγαπάτε μόνον εκείνους που σας αγαπούν, ποιά χάρη έχετε; Και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπούν. Και αν κάνετε καλό εις εκείνους μόνον που σας κάνουν καλό, ποια χάρη έχετε; Και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν. Και εάν δανείζετε μόνον σε εκείνους, από τους οποίους ελπίζετε να πάρετε, ποια χάρη έχετε; Και οι αμαρτωλοί δανείζουν εις τους αμαρτωλούς, για να πάρουν πίσω το ίσο ποσό. Αλλά εσείς να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να κάνετε καλό και να δανείζετε όπου δεν ελπίζετε εις επιστροφήν και η ανταμοιβή σας θα είναι μεγαλύτερη και θα είσθε υιοί του Υψίστου, διότι αυτός είναι καλός στους αχάριστους και κακούς. Να είσθε λοιπόν φιλεύσπλαχνοι καθώς και ο Πατέρας σας είναι φιλεύσπλαχνος".
Λουκά , στ 31-36
Η αγάπη προς τους εχθρούς
Είπεν ο Κύριος: καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. Και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστι; και γάρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι.
Καί εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστι; και γάρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι.
Καί εάν δανείζητε παρ' ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστι; και γάρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα.
Πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί του υψίστου, ότι αυτός χρηστός έστιν επί τους αχαρίστους και πονηρούς.
Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστι.
Απόδοση στην Νεοελληνική
Είπε ο κύριος : "Να φέρεσθε προς τους άλλους όπως θα θέλατε να φερθούν σε σας. Εάν αγαπάτε μόνον εκείνους που σας αγαπούν, ποιά χάρη έχετε; Και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπούν. Και αν κάνετε καλό εις εκείνους μόνον που σας κάνουν καλό, ποια χάρη έχετε; Και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν. Και εάν δανείζετε μόνον σε εκείνους, από τους οποίους ελπίζετε να πάρετε, ποια χάρη έχετε; Και οι αμαρτωλοί δανείζουν εις τους αμαρτωλούς, για να πάρουν πίσω το ίσο ποσό. Αλλά εσείς να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να κάνετε καλό και να δανείζετε όπου δεν ελπίζετε εις επιστροφήν και η ανταμοιβή σας θα είναι μεγαλύτερη και θα είσθε υιοί του Υψίστου, διότι αυτός είναι καλός στους αχάριστους και κακούς. Να είσθε λοιπόν φιλεύσπλαχνοι καθώς και ο Πατέρας σας είναι φιλεύσπλαχνος".
-
g_aggelos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1474
- Εγγραφή: Πέμ Φεβ 24, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: Άγγελος @ Αθήνα
- Επικοινωνία:
Κυριακή 8 Οκτωβρίου
Λουκ. ζ' 11-16
Η ανάστασις του υιού της χήρας εν Ναΐν
Και εγένετο εν τω εξής επορεύετο εις πόλιν καλουμένην Ναΐν. Και συνεπορεύοντο αυτώ οι μαθηταί αυτού ικανοί και όχλος πολύς. Ως δε ήγγισε τη πύλη της πόλεως, και ιδού εξεκομίζετο τεθνηκώς υιός μονογενής τη μητρί αυτού, και αύτη ην χήρα, και όχλος της πόλεως ικανός ην συν αυτή. Και ιδών αυτήν ο Κύριος εσπλαγχνίσθη επ' αυτή και είπεν αυτή. Μη κλαίε. Και προσελθών ήψατο της σορού, οι δε βαστάζοντες έστησαν, και είπε. νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι. Και ανεκάθισεν ο νεκρός και ήρξατο λαλείν, και έδωκεν αυτόν τη μητρί αυτού. Έλαβε δε φόβος πάντας και εδόξασαν τον Θεόν, λέγοντες ότι προφήτης μέγας εγήγερται εν ημίν, και ότι επεσκέψατο ο Θεός τον λαόν αυτού.
Απόδοση στην Νεοελληνική
Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς επήγε εις μίαν πόλιν που ωνομάζετο Ναϊν και μαζί του επήγαιναν και οι μαθηταί του και πολύς κόσμος. Μόλις επλησίασε εις την πύλην της πόλεως, μετεφέρετο έξω ένας νεκρός που ήτο το μόνο παιδί της μητέρας του η οποία ήτο χήρα. Και πολλοί από την πόλιν ήσαν μαζί της. Μόλις ο Κύριος την είδε, την σπλαχνίστηκε και της είπε : "Μην κλαις". Εμπροχώρησε και έπιασε το φέρετρον, εκείνοι δε που το εβάσταζαν εστάθηκαν. Αυτός είπε : "Νεανίσκε σου λέγω, σήκω". Και ανεκάθησεν ο νεκρός και άρχισε να μιλή και ο Ιησούς τον παρέδωκε εις την μητέρα του. Όλους δε τους κατέλαβε φόβος και εδόξασαν τον Θεό και έλεγαν : "Προφήτης μεγάλος εμφανίστηκε μεταξύ μας" και "Ο Θεός επισκέφτηκε τον λαόν του".
Λουκ. ζ' 11-16
Η ανάστασις του υιού της χήρας εν Ναΐν
Και εγένετο εν τω εξής επορεύετο εις πόλιν καλουμένην Ναΐν. Και συνεπορεύοντο αυτώ οι μαθηταί αυτού ικανοί και όχλος πολύς. Ως δε ήγγισε τη πύλη της πόλεως, και ιδού εξεκομίζετο τεθνηκώς υιός μονογενής τη μητρί αυτού, και αύτη ην χήρα, και όχλος της πόλεως ικανός ην συν αυτή. Και ιδών αυτήν ο Κύριος εσπλαγχνίσθη επ' αυτή και είπεν αυτή. Μη κλαίε. Και προσελθών ήψατο της σορού, οι δε βαστάζοντες έστησαν, και είπε. νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι. Και ανεκάθισεν ο νεκρός και ήρξατο λαλείν, και έδωκεν αυτόν τη μητρί αυτού. Έλαβε δε φόβος πάντας και εδόξασαν τον Θεόν, λέγοντες ότι προφήτης μέγας εγήγερται εν ημίν, και ότι επεσκέψατο ο Θεός τον λαόν αυτού.
Απόδοση στην Νεοελληνική
Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς επήγε εις μίαν πόλιν που ωνομάζετο Ναϊν και μαζί του επήγαιναν και οι μαθηταί του και πολύς κόσμος. Μόλις επλησίασε εις την πύλην της πόλεως, μετεφέρετο έξω ένας νεκρός που ήτο το μόνο παιδί της μητέρας του η οποία ήτο χήρα. Και πολλοί από την πόλιν ήσαν μαζί της. Μόλις ο Κύριος την είδε, την σπλαχνίστηκε και της είπε : "Μην κλαις". Εμπροχώρησε και έπιασε το φέρετρον, εκείνοι δε που το εβάσταζαν εστάθηκαν. Αυτός είπε : "Νεανίσκε σου λέγω, σήκω". Και ανεκάθησεν ο νεκρός και άρχισε να μιλή και ο Ιησούς τον παρέδωκε εις την μητέρα του. Όλους δε τους κατέλαβε φόβος και εδόξασαν τον Θεό και έλεγαν : "Προφήτης μεγάλος εμφανίστηκε μεταξύ μας" και "Ο Θεός επισκέφτηκε τον λαόν του".
-
g_aggelos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1474
- Εγγραφή: Πέμ Φεβ 24, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: Άγγελος @ Αθήνα
- Επικοινωνία:
Κυριακή 15 Οκτωβρίου
Λουκ. η' 5-15
Η παραβολή του σπορέως
Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού. Και εν τω σπείρειν αυτόν ο μεν έπεσε παρά την οδόν, και κατεπατήθη, και τα πετεινά του ουρανού κατέφαγεν αυτό και έτερον έπεσεν επί την πέτραν, και φυέν εξηράνθη διά το μη έχειν ικμάδα και έτερον έπεσεν εν μέσω των ακανθών, και συμφυείσαι αι άκανθαι απέπνιξαν αυτό. Και έτερον έπεσεν εις την γήν την αγαθήν, και φυέν εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα. Ταύτα λέγων εφώνει, ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω. Επηρώτων δε αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες, τις είη η παραβολή αύτη. Ο δέ είπεν, υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, τοις δε λοιποίς εν παραβολαίς, ίνα βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη συνιώσιν. Έστι δε αύτη η παραβολή, ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού, οι δε παρά την οδόν εισιν οι ακούσαντες, είτα έρχεται ο διάβολος και αίρει τον λόγον από της καρδίας αυτών, ίνα μη πιστεύσαντες σωθώσιν. Οι δε επί της πέτρας οι όταν ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τον λόγον, και ούτοι ρίζαν ουκ έχουσιν, οι προς καιρόν πιστεύουσι και εν καιρώ πειρασμού αφίστανται. Το δε εις τας ακάνθας πεσόν, ούτοί εισιν οι ακούσαντες, και υπό μεριμνών και πλούτου και ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι. Το δε εν τη καλή γη, ούτοί εισιν οίτινες εν καρδία καλή και αγαθή ακούσαντες τον λόγον κατέχουσι και καρποφορούσιν εν υπομονή.
Απόδοση στη Νεοελληνική
«Βγήκε ο γεωργός, για να σπείρει τον σπόρο του. Και ενώ έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν κοντά στον δρόμο και καταπατήθηκαν και τα πτηνά του ουρανού τους έφαγαν, άλλοι έπεσαν στο πετρώδες έδαφος και όταν φύτρωσαν, ξεράθηκαν, γιατί δεν είχαν υγρασία, άλλοι έπεσαν ανάμεσα στα αγκάθια και όταν φύτρωσαν τα αγκάθια, τους έπνιξαν τελείως, και άλλοι έπεσαν σε καλό έδαφος και φύτρωσαν και απέδωσαν εκατό φορές περισσότερο καρπό». Ενώ έλεγε αυτά, φώναξε, «Εκείνος που έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει». Οι μαθητές του τον ρωτούσαν τι σημαίνει η παραβολή αυτή. Και εκείνος είπε, «Σ’ εσάς έχει δοθεί το να γνωρίζετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, αλλά στους λοιπούς δίδονται με παραβολές, για να κοιτάζουν αλλά να μην βλέπουν και να ακούν αλλά να μην καταλαβαίνουν. Η παραβολή αυτή σημαίνει τα εξής : Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Εκείνοι που έπεσαν κοντά στον δρόμο, είναι οι άνθρωποι που άκουσαν, έπειτα έρχεται ο διάβολος και αφαιρεί τον λόγο από την καρδιά τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν. Εκείνοι δε, που έπεσαν στο πετρώδες έδαφος, είναι οι άνθρωποι που όταν ακούσουν, δέχονται με χαρά τον λόγο αλλά δεν έχουν ρίζα, προσωρινώς πιστεύουν και τον καιρό της δοκιμασίας απομακρύνονται. Εκείνο που έπεσε στα αγκάθια, είναι εκείνοι που άκουσαν, αλλά στον δρόμο τους συμπνίγονται από τις φροντίδες και τον πλούτο και τις ηδονές του βίου και ο καρπός τους δεν ωριμάζει. Εκείνο δε, που έπεσε στο καλό έδαφος είναι εκείνοι που με καρδιά καλή και αγαθή, ακούν τον λόγο, τον διατηρούν και καρποφορούν με υπομονή».
Λουκ. η' 5-15
Η παραβολή του σπορέως
Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού. Και εν τω σπείρειν αυτόν ο μεν έπεσε παρά την οδόν, και κατεπατήθη, και τα πετεινά του ουρανού κατέφαγεν αυτό και έτερον έπεσεν επί την πέτραν, και φυέν εξηράνθη διά το μη έχειν ικμάδα και έτερον έπεσεν εν μέσω των ακανθών, και συμφυείσαι αι άκανθαι απέπνιξαν αυτό. Και έτερον έπεσεν εις την γήν την αγαθήν, και φυέν εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα. Ταύτα λέγων εφώνει, ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω. Επηρώτων δε αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες, τις είη η παραβολή αύτη. Ο δέ είπεν, υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, τοις δε λοιποίς εν παραβολαίς, ίνα βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη συνιώσιν. Έστι δε αύτη η παραβολή, ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού, οι δε παρά την οδόν εισιν οι ακούσαντες, είτα έρχεται ο διάβολος και αίρει τον λόγον από της καρδίας αυτών, ίνα μη πιστεύσαντες σωθώσιν. Οι δε επί της πέτρας οι όταν ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τον λόγον, και ούτοι ρίζαν ουκ έχουσιν, οι προς καιρόν πιστεύουσι και εν καιρώ πειρασμού αφίστανται. Το δε εις τας ακάνθας πεσόν, ούτοί εισιν οι ακούσαντες, και υπό μεριμνών και πλούτου και ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι. Το δε εν τη καλή γη, ούτοί εισιν οίτινες εν καρδία καλή και αγαθή ακούσαντες τον λόγον κατέχουσι και καρποφορούσιν εν υπομονή.
Απόδοση στη Νεοελληνική
«Βγήκε ο γεωργός, για να σπείρει τον σπόρο του. Και ενώ έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν κοντά στον δρόμο και καταπατήθηκαν και τα πτηνά του ουρανού τους έφαγαν, άλλοι έπεσαν στο πετρώδες έδαφος και όταν φύτρωσαν, ξεράθηκαν, γιατί δεν είχαν υγρασία, άλλοι έπεσαν ανάμεσα στα αγκάθια και όταν φύτρωσαν τα αγκάθια, τους έπνιξαν τελείως, και άλλοι έπεσαν σε καλό έδαφος και φύτρωσαν και απέδωσαν εκατό φορές περισσότερο καρπό». Ενώ έλεγε αυτά, φώναξε, «Εκείνος που έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει». Οι μαθητές του τον ρωτούσαν τι σημαίνει η παραβολή αυτή. Και εκείνος είπε, «Σ’ εσάς έχει δοθεί το να γνωρίζετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, αλλά στους λοιπούς δίδονται με παραβολές, για να κοιτάζουν αλλά να μην βλέπουν και να ακούν αλλά να μην καταλαβαίνουν. Η παραβολή αυτή σημαίνει τα εξής : Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Εκείνοι που έπεσαν κοντά στον δρόμο, είναι οι άνθρωποι που άκουσαν, έπειτα έρχεται ο διάβολος και αφαιρεί τον λόγο από την καρδιά τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν. Εκείνοι δε, που έπεσαν στο πετρώδες έδαφος, είναι οι άνθρωποι που όταν ακούσουν, δέχονται με χαρά τον λόγο αλλά δεν έχουν ρίζα, προσωρινώς πιστεύουν και τον καιρό της δοκιμασίας απομακρύνονται. Εκείνο που έπεσε στα αγκάθια, είναι εκείνοι που άκουσαν, αλλά στον δρόμο τους συμπνίγονται από τις φροντίδες και τον πλούτο και τις ηδονές του βίου και ο καρπός τους δεν ωριμάζει. Εκείνο δε, που έπεσε στο καλό έδαφος είναι εκείνοι που με καρδιά καλή και αγαθή, ακούν τον λόγο, τον διατηρούν και καρποφορούν με υπομονή».