Ευαγγέλιο της Κυριακής (Ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

[g_aggelos]

Παρασκευή 30 Ιουνίου

Σύναξις των Αγίων 12 Αποστόλων

Ματθ. θ’ 36, ι’ 1-8

Η συμπόνια του Ιησού διά τον κόσμον

Ιδών δε τους όχλους εσπλαγχνίσθη περί αυτών, ότι ήσαν εκλελυμένοι και ερριμμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα. Και προσκαλεσάμενος τους δώδεκα μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοίς εξουσίαν πνευμάτων ακαθάρτων ώστε εκβάλλειν αυτά και θεραπεύειν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Των δε δώδεκα αποστόλων τα ονόματά εισι ταύτα, πρώτος Σίμων ο λεγόμενος Πέτρος και Ανδρέας ο αδελφός αυτού, Ιάκωβος ο του Ζεβεδαίου και Ιωάννης ο αδελφός αυτού, Φίλιππος και Βαρθολομαίος, Θωμάς και Ματθαίος ο τελώνης, Ιάκωβος ο του Αλφαίου και Λεββαίος ο επικληθείς Θαδδαίος, Σίμων ο Κανανίτης και Ιούδας ο Ισκαριώτης ο και παραδούς αυτόν. Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς παραγγείλας αυτοίς λέγων, εις οδόν εθνών μη απέλθητε και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε, πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. Πορευόμενοι δε κηρύσσετε λέγοντες ότι ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε· δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Όταν είδε τον κόσμο, τους σπλαχνίσθηκε, διότι ήσαν κατακουρασμένοι και παρατημένοι σαν πρόβατα που δεν έχουν βοσκό. Και αφού προσκάλεσε τους δώδεκα μαθητάς του, τους έδωσε εξουσία επάνω στα ακάθαρτα πνεύματα, να τα βγάζουν και να θεραπεύουν κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία. Των δώδεκα αποστόλων τα ονόματα είναι τα εξής : Πρώτος ο Σίμων, ο οποίος ονομάζεται Πέτρος, και Ανδρέας ο αδελφός του και Ιάκωβος ο υιός του Ζεβεδαίου και Ιωάννης ο αδελφός του, Φίλιππος και Βαρθολομαίος, Θωμάς και Ματθαίος ο τελώνης, Ιάκωβος ο υιός του Αλφαίου και Λεβαίος, ο οποίος ωνομάσθη Θαδαίος, Σίμων ο Κανανίτης και Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο οποίος τον παρέδωσε. Αυτούς τους δώδεκα έστειλε ο Ιησούς και τους παρήγγειλε τα εξής, «Προς τους εθνικούς μη πηγαίνετε και εις πόλιν των Σαμαρειτών μη μπαίνετε, αλλά πηγαίνετε μάλλον εις τα χαμένα πρόβατα της γενεάς του Ισραήλ. Καθώς πηγαίνετε, να κηρύττετε και να λέγετε ότι επλησίασε η βασιλεία των ουρανών. Ασθενείς να θεραπεύετε, νεκρούς να ανασταίνετε, λεπρούς να καθαρίζετε, δαιμόνια να διώχνετε. Δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δώσατε.

[g_aggelos]

Κυριακή 2 Ιουλίου



Ματθ. Στ’ 22-33

Ο λύχνος του σώματος εστίν ο οφθαλμός. εάν ουν ο οφθαλμός σου απλούς η, όλον το σώμα σου φωτεινόν έσται.
εάν δε ο οφθαλμός σου πονηρός η, όλον το σώμα σου σκοτεινόν έσται. ει ουν το φως το εν σοι σκότος εστί, το σκότος πόσον;
Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν. ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει. ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά.
Δια τούτο λέγω υμίν, μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγητε και τι πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τι ενδύσησθε, ουχί η ψυχή πλείον εστί της τροφής και το σώμα του ενδύματος;
εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά. ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών;
τις δε εξ υμών μεριμνών δύναται προσθείναι επί την ηλικίαν αυτού πήχυν ένα;
και περί ενδύματος τι μεριμνάτε; καταμάθετε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνει. ου κοπιά ουδέ νήθει.
λέγω δε υμίν ότι ουδέ Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού περιεβάλετο ως εν τούτων.
Ει δε τον χόρτον του αγρού, σήμερον όντα και αύριον εις κλίβανον βαλλόμενον, ο Θεός ούτως αμφιέννυσιν, ου πολλώ μάλλον υμάς ολιγόπιστοι;
μη ουν μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν ή τι περιβαλώμεθα;
πάντα γαρ ταύτα τα έθνη επιζητεί. οίδε γαρ ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων.
ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.

Απόδοση στην Νεοελληνική

Είπε ο Κύριος : "Το λυχνάρι του σώματος είναι το μάτι. Εάν το μάτι σου είναι υγιές, όλο σου το σώμα θα είναι φωτεινό. Εάν όμως το μάτι σου ασθενεί, τότε όλο το σώμα σου θα είναι σκοτεινό. Αλλά εάν το εσωτερικό σου φως είναι σκοτάδι, πόσο μεγάλο είναι το σκοτάδι. Κανείς δεν μπορεί να δουλεύει δύο κυρίους, διότι ή τον ένα θα μισήσει και τον άλλον θα αγαπήσει, ή εις τον έναν θα προσκοληθεί και τον άλλον θα καταφρονήσει. Δεν μπορείτε να δουλεύετε τον Θεόν και τον μαμωνά. Δια τούτο σας λέγω, μην μεριμνάτε δια την ζωή σας τι θα φάγετε ή τι θα πιείτε, ούτε δια το σώμα σας τι θα φορέσετε. Δεν αξίζει η ζωή περισσότερο από την τροφή και το σώμα από το ένδυμα; Κυτάξετε τα πτηνά του ουρανού, ούτε σπείρουν ούτε θερίζουν ούτε αποθηκεύουν, και ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει. Δεν έχετε εσείς μεγαλύτερη αξία από αυτά; Ποιός δε από εσάς, όσο κι αν φροντίσει, μπορεί να προσθέσει εις το ανάστημά του ένα πύχη; Και γιατί μεριμνάτε για ενδύματα; Παρατηρήσατε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνουν, ούτε κοπιάζουν, ούτε γνέθουν, αλλά σας λέγω, ότι ούτε ο Σολομών εις όλη του την δόξα δεν εντύθηκε σαν ένα από αυτά. Εάν το χορτάρι του αγρού, που σήμερα υπάρχει και αύριο το ρίχνουν εις τον φούρνο, ο Θεός το ντύνει, τόσο ωραία, πόσο περισσότερο εσάς, ολιγόπιστοι; Μην μεριμνάτε λοιπόν και μην λέγετε :"Τι θα φάμε" ή "Τι θα πιούμε" ή "Τι θα ενδυθούμε;". Διότι όλα αυτά τα επιδιώκουν οι εθνικοί. Γνωρίζει ο Πατέρας σας ο ουράνιος ότι έχετε ανάγκη από όλα αυτά.
Ζητάτε πρώτα την βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη του και τότε όλα αυτά θα σας χορηγηθούν"

[g_aggelos]

Κυριακή 9 Ιουλίου

Ματθ η, 5-13

Θεραπεία του δούλου του εκατοντάρχου

Εισελθόντι δε αυτώ εις Καπερναούμ προσήλθεν αυτώ εκατόνταρχος παρακαλών αυτόν και λέγων. Κύριε, ο παις μου βέβληται εν τη οικία παραλυτικός, δεινώς βασανιζόμενος. Και λέγει αυτώ ο Ιησούς. εγώ ελθών θεραπεύσω αυτόν. Και αποκριθείς ο εκατόνταρχος έφη, Κύριε, ουκ ειμί ικανός ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης. αλλά μόνον ειπέ λόγω, και ιαθήσεται ο παις μου. Και γαρ εγώ άνθρωπος ειμί υπό εξουσίαν, έχων υπ’ εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω τούτω, πορεύθητι, και πορεύεται, και άλλω, έρχου, και έρχεται, και τω δούλω μου, ποίησον τούτο, και ποιεί. Ακούσας δε ο Ιησούς εθαύμασε και είπε τοις ακολουθούσιν. Αμήν λέγω υμίν, ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον. Λέγω δε υμίν ότι πολλοί από ανατολών και δυσμών ήξουσι και ανακλιθήσονται μετά Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ εν τη βασιλεία των ουρανών. Οι δε υιοί της βασιλείας εκβληθήσονται εις το σκότος το εξώτερον. εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων. Και είπεν ο Ιησούς τω εκατοντάρχω. Ύπαγε, και ως επίστευσας γενηθήτω σοι. και ιάθη ο παις αυτού εν τη ώρα εκείνη.

Απόδοση στην Νεοελληνική

Τον καιρό εκείνο όταν ήλθε ο Ιησούς εις την Καπερναούμ, ήλθε προς αυτόν ένας εκατόνταρχος, ο οποίος τον παρακαλούσε και του έλεγε: "Κύριε, ο δούλος μου είναι κατάκοπος εις το σπίτι, παράλυτος, και υποφέρει τρομερά". Ο Ιησούς του λέγει :"Εγώ θα έλθω και θα τον θεραπεύσω". Απεκρίθει ο εκατόνταρχος :"Κύριε, δεν είμαι άξιος δια να μπείς κάτω από την στέγη μου, αλλά μόνο πες μου ένα λόγο και θα θεραπευθεί ο δούλος μου. Διότι και εγώ, που είμαι ένας άνθρωπος υπό την εξουσία άλλων, έχω υπό τας διαταγάς μου στρατιώτες και λέγω εις τούτον "Πήγαινε", και πηγαίνει και εις τον άλλον "έλα", και έρχεται, και εις τον δούλον μου, "κάνε τούτο" και το κάνει". Όταν άκουσε αυτά ο Ιησούς, εθαύμασε και είπε εις εκείνους που τον ακολουθούσαν : "Σας βεβαιώ ότι ούτε εις τους Ισραηλίτες δεν ευρήκα τόσο μεγάλη πίστη. Σας λέγω, ότι πολλοί θα έλθουν από την Ανατολή και την Δύση και θα καθήσουν εις το τραπέζι μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ εις την βασιλεία των ουρανών, ενώ τα παιδιά της βασιλείας θα ριφθούν έξω εις το σκοτάδι. Εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών". Και είπεν ο Ιησούς εις τον εκατόνταρχο : "Πήγαινε και ας σου γίνει όπως επίστεψες". Και εθεραπεύτηκε ο δούλος κατά την ώρα εκείνη.

[g_aggelos]

Κυριακή 16 Ιουλίου

Ματθ ε, 14-19

Διδάγματα από το λυχνάρι

Υμείς εστέ το φως του κόσμου, ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη. Ουδέ καίουσι λύχνον και τιθέασιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ’ επί την λυχνίαν, και λάμπει πάσι τοις εν τη οικία. Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς. Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας. Ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι. Αμήν γαρ λέγω υμίν, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν ή μία κεραία ου μη παρέλθη από του νόμου έως αν πάντα γένηται. Ος εάν ουν λύση μίαν των εντολών τούτων και ελαχίστων και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών. Ος δ’ αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Εσείς είσθε το φως του κόσμου, δεν είναι δυνατό να κρυφθεί πόλη, που βρίσκεται πάνω σε ένα βουνό. Ούτε ανάβουν λυχνάρι και το τοποθετούν κάτω από το μόδι, αλλά επάνω στον λυχνοστάτη και έτσι λάμπει σε όλους, που βρίσκονται στο σπίτι. Έτσι πρέπει να λάμψει το φως σας εμπρός στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που είναι στον Ουρανό. Μη νομίσετε ότι ήλθα για να καταργήσω τον νόμο ή τους προφήτες. Δεν ήλθα να καταργήσω, αλλά να εκπληρώσω. Αλήθεια σας λέγω, έως ότου παρέλθει ο ουρανός και η γη, ούτε ένα γιώτα ή μικρή στιγμή δεν θα καταργηθεί από τον νόμο, μέχρις ότου γίνουν όλα. Εκείνος λοιπόν που θα παραβεί μία από τις εντολές αυτές τις ελάχιστες και διδάξει τους άλλους να κάνουν το ίδιο, αυτός θα ονομασθεί ελάχιστος στην βασιλεία των Ουρανών, ενώ εκείνος που τις εφαρμόζει και τις διδάσκει, αυτός θα ονομαστεί μεγάλος στην βασιλεία των Ουρανών.

[g_aggelos]

Κυριακή 23 Ιουλίου

Ματθ. θ, 1-8

Θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ

Και εμβάς εις πλοίον διεπέρασε και ήλθεν εις την ιδίαν πόλιν. Και ιδού προσέφερον αυτώ παραλυτικόν επί κλίνης βεβλημένον. και ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών είπε τω παραλυτικώ: θάρσει, τέκνον. αφέωνται σοι αι αμαρτίαι σου. Και ιδού τινες των γραμματέων είπον εν εαυτοίς. ούτος βλασφημεί. Και ιδών ο Ιησούς τας ενθυμίσεις αυτών είπεν. ίνα τι υμείς ενθυμείσθε πονηρά εν ταις καρδίαις υμών; Τι γαρ έστιν ευκοπώτερον, ειπείν, αφέωνται σου αι αμαρτίαι, ή ειπείν, έγειρε και περιπάτει; Ίνα δε ειδήτε ότι εξουσίαν έχει ο υιός του ανθρώπου επί της γης αφιέναι αμαρτίας -τότε λέγει τω παραλυτικώ. Εγερθείς άρον σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκον σου. Και εγερθείς απήλθεν εις τον οίκον αυτού. Ιδόντες δε οι όχλοι εθαύμασαν και εδόξασαν τον Θεόν τον δόντα εξουσίαν τοιαύτην τοις ανθρώποις.

Απόδοση στην Νεοελληνική

Εκείνον τον καιρό εμπήκε ο Ιησούς στο πλοιάριον, επέρασε απέναντι και ήλθεν εις την δικήν του πόλιν. Και του έφεραν έναν παράλυτο, ξαπλωμένο σε ένα κρεββάτι. Ο Ιησούς, όταν είδε την πίστη τους, είπε εις τον παράλυτο : "Έχε θάρρος, παιδί μου. Σου συγχωρούνται αι αμαρτίες σου". Και μερικοί από τους γραμματείς είπαν μέσα τους :" Αυτός βλασφημεί". Ο δε Ιησούς, επειδή κατάλαβε τις σκέψεις των, είπε : " Γιατί σκέπτεσθε πονηρά μέσα στην καρδιά σας; Τι είναι ευκολότερο, να πω "Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου" ή να πω, " Σήκω επάνω και περιπάτει"; Αλλά δια να μάθετε ότι ο Υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί αμαρτίας επί της γης", -τότε λέγει εις τον παράλυτον, "Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε εις το σπίτι σου". Αυτός σηκώθηκε και επήγε εις το σπίτι του. Όταν είδε αυτό ο κόσμος, εθαύμασε και δόξασε τον Θεόν, που έδωσε τέτοια εξουσία εις τους ανθρώπους.

[g_aggelos]

Κυριακή 30 Ιουλίου

Ματθ. θ’ 27-35

Οι δύο τυφλοί & ο βωβός δαιμονισμένος

Και παράγοντι εκείθεν τω Ιησού ηκολούθησαν αυτώ δύο τυφλοί κράζοντες και λέγοντες, ελέησον ημάς, υιέ Δαυίδ. Ελθόντι δε εις την οικίαν προσήλθον αυτώ οι τυφλοί, και λέγει αυτοίς ο Ιησούς, πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι; Λέγουσιν αυτώ, ναί, Κύριε. Τότε ήψατο των οφθαλμών αυτών λέγων· κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν. Και ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί, και ενεβριμήσατο αυτοίς ο Ιησούς λέγων, οράτε μηδείς γινωσκέτω. Οι δέ εξελθόντες διεφήμισαν αυτόν εν όλη τη γή εκείνη. Αυτών δε εξερχομένων ιδού προσήνεγκαν αυτώ άνθρωπον κωφόν δαιμονιζόμενον, και εκβληθέντος του δαιμονίου ελάλησεν ο κωφός, και εθαύμασαν οι όχλοι λέγοντες ότι ουδέποτε εφάνη ούτως εν τω Ισραήλ. Οι δε Φαρισαίοι έλεγον, εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια. Και περιήγεν ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και τας κώμας διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Όταν ο Ιησούς προχώρησε από εκεί, τον ακολούθησαν δύο τυφλοί, οι οποίοι εφώναζαν, «Ελέησέ μας, υιέ του Δαυίδ». Μόλις δε έφθασε στο σπίτι, ήλθαν σε αυτόν οι τυφλοί και ο Ιησούς τους λέγει, «Πιστεύετε ότι έχω την δύναμη να κάμω αυτό που ζητάτε;». Λέγουν εις αυτόν, «Ναι, Κύριε». Τότε άγγιξε τα μάτια τους και είπε, «Σύμφωνα με την πίστη σας, ας γίνει». Και άνοιξαν τα μάτια τους και σε αυστηρό τόνο τους παρήγγειλε ο Ιησούς και τους είπε, «Προσέχετε, κανείς να μην το μάθει». Αυτό όμως, μόλις βγήκαν, τον διαφήμισαν σε όλη την χώρα εκείνη. Ενώ αυτοί έβγαιναν, του έφεραν έναν άνθρωπο βωβό δαιμονισμένο. Και αφού το δαιμόνιο εκδιώχθηκε, μίλησε ο βωβός. Και θαύμασε ο κόσμος και έλεγε, «Τέτοια πράγματα δεν εφάνησαν ποτέ στο Ισραήλ». Οι δε Φαρισαίοι έλεγαν, «Στο όνομα του άρχοντος των δαιμονίων βγάζει τα δαιμόνια». Και περιήρχετο ο Ιησούς όλες τις πόλεις και τα χωριά και δίδασκε στις συναγωγές τους και κήρυττε το ευαγγέλιο περί της βασιλείας και θεράπευε κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία του λαού.

[g_aggelos]

Κυριακή 6 Αυγούστου

Ματθ. ιζ’ 1-9

Η Μεταμόρφωσις

Και μεθ ημέρας εξ παραλαμβάνει ο Ιησούς τον Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού και αναφέρει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ ιδίαν, και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών, και έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως το φώς. Και ιδού ώφθησαν αυτοίς Μωσής και Ηλίας μετ αυτού συλλαλούντες. Αποκριθείς δε ο Πέτρος είπε τω Ιησού, Κύριε, καλόν εστιν ημάς ώδε είναι, ει θέλεις, ποιήσωμεν ώδε τρείς σκηνάς, σοι μίαν και Μωσεί μίαν και μίαν Ηλία. Ετι αυτού λαλούντος ιδού νεφέλη φωτεινή επεσκίασεν αυτούς, και ιδού φωνή εκ της νεφέλης λέγουσα, ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα, αυτού ακούετε, και ακούσαντες οι μαθηταί έπεσον επί πρόσωπον αυτών και εφοβήθησαν σφόδρα. Και προσελθών ο Ιησούς ήψατο αυτών και είπεν, εγέρθητε και μη φοβείσθε. Επάραντες δε τους οφθαλμούς αυτών ουδένα είδον ει μη τον Ιησούν μόνον. Και καταβαινόντων αυτών από του όρους ενετείλατο αυτοίς ο Ιησούς λέγων, μηδενί είπητε το όραμα έως ου ο υιός του ανθρώπου εκ νεκρών αναστή.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Ύστερα από έξι ημέρες, παίρνει ο Ιησούς τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τον αδελφό του, και τους ανεβάζει σε ένα ψηλό βουνό ιδιαιτέρως. Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους και έλαμψε το πρόσωπό του όπως ο ήλιος, τα δε ενδύματά του έγιναν άσπρα σαν το φως. Και εμφανίσθηκαν σε αυτούς ο Μωυσής και ο Ηλίας, οι οποίοι συνομιλούσαν μαζί του. Τότε έλαβε τον λόγο ο Πέτρος και είπε στον Ιησού, «Κύριε, καλό είναι να μείνουμε εδώ. Εάν θέλεις, ας κάνουμε εδώ τρεις σκηνές, μία για σένα, μία για τον Μωυσή και μία για τον Ηλία». Ενώ αυτός ακόμη μιλούσε, ένα σύννεφο φωτεινό τους εσκίασε και μία φωνή από το σύννεφο έλεγε: Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίο ευαρεστούμαι. Αυτόν να ακούτε. Και όταν άκουσαν οι μαθητές, έπεσαν με το πρόσωπό τους στην γη και φοβήθηκαν πολύ. Και ο Ιησούς αφού τους πλησίασε, τους άγγιξε και είπε, «Σηκωθείτε και μη φοβάσθε». Όταν δε, σήκωσαν τα μάτια τους δεν είδαν κανέναν παρά μόνο τον Ιησού. Και ενώ κατέβαιναν από το βουνό, ο Ιησούς του διέταξε, «Μη πείτε σε κανέναν το όραμα, έως ότου ο Υιός του ανθρώπου αναστηθεί εκ των νεκρών».

[g_aggelos]

Κυριακή 13 Αυγούστου

Ματθ. ιδ’ 22-34

Ο Ιησούς περπατεί επάνω εις την θάλασσαν

Και ευθέως ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν αυτόν εις το πέραν, έως ου απολύση τους όχλους. Και απολύσας τους όχλους ανέβη εις το όρος κατ ιδίαν προσεύξασθαι. Οψίας δέ γενομένης μόνος ην εκεί. Το δε πλοίον ήδη μέσον της θαλάσσης ην, βασανιζόμενον υπό των κυμάτων, ην γάρ εναντίος ο άνεμος. Τετάρτη δε φυλακή της νυκτός απήλθε προς αυτούς ο Ιησούς περιπατών επί της θαλάσσης. Και ιδόντες αυτόν οι μαθηταί επί την θάλασσαν περιπατούντα εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμά εστι, και από του φόβου έκραξαν. Ευθέως δε ελάλησεν αυτοίς ο Ιησούς λέγων, θαρσείτε, εγώ ειμι, μη φοβείσθε. Αποκριθείς δε αυτώ ο Πέτρος είπε, Κύριε, ει συ ει, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα. Ο δε είπεν, ελθέ, και καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα ελθείν προς τον Ιησούν. Βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων, Κύριε, σώσόν με. Ευθέως δε ο Ιησούς εκτείνας την χείρα επελάβετο αυτού και λέγει αυτώ, ολιγόπιστε! εις τι εδίστασας; Και εμβάντων αυτών εις το πλοίον εκόπασεν ο άνεμος, οι δε εν τω πλοίω ελθόντες προσεκύνησαν αυτώ λέγοντες, αληθώς Θεού υιός ει. Και διαπεράσαντες ήλθον εις την γην Γεννησαρέτ.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Και αμέσως ο Ιησούς ανάγκασε τους μαθητές να μπουν στο πλοιάριο και να πάνε πριν από αυτόν στην απέναντι όχθη, έως ότου διαλύσει τον κόσμο. Και αφού διάλυσε τον κόσμο, ανέβηκε στο όρος για να προσευχηθεί μόνος του. Όταν δε, βράδιασε, ήταν εκεί μόνος. Το πλοιάριο βρισκόταν ήδη στο μέσο της λίμνης και πάλευε με τα κύματα, διότι ο άνεμος ήταν αντίθετος. Κατά την Τετάρτη δε νυχτερινή βάρδια ήλθε σε αυτούς ο Ιησούς περπατώντας πάνω στην θάλασσα. Οι μαθητές όταν τον είδαν να περπατάει πάνω στην θάλασσα, ταράχθηκαν και έλεγαν ότι είναι φάντασμα και από τον φόβο τους φώναξαν. Αμέσως τους μίλησε ο Ιησούς και τους είπε, «Έχετε θάρρος, εγώ είμαι, μη φοβάσθε». Τότε του αποκρίθηκε ο Πέτρος, «Κύριε, εάν είσαι εσύ, τότε δώσε μου διαταγή να έλθω σε εσέ πάνω στα νερά». Εκείνος δε είπε, «Έλα». Και όταν ο Πέτρος κατέβηκε από το πλοιάριο, άρχισε να περπατάει πάνω στα νερά, διά να έλθει στον Ιησού. Αλλά επειδή έβλεπε τον άνεμο δυνατό, φοβήθηκε και επειδή άρχισε να βυθίζεται, φώναξε, «Κύριε, σώσε με». Αμέσως ο Ιησούς άπλωσε το χέρι, τον έπιασε και του λέει, «Ολιγόπιστε, γιατί δίστασες;». Και όταν ανέβηκαν στο πλοιάριο, έπαυσε ο άνεμος. Εκείνοι που ήταν στο πλοιάριο, τον προσκύνησαν και του είπαν, «Αληθινά είσαι Θεού Υιός». Και αφού διέσχισαν την λίμνη, ήλθαν και αποβιβάσθηκαν στην Γεννησαρέτ.

[g_aggelos]

Τρίτη 15 Αυγούστου

ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Λουκ. ι’ 38-42, ια’ 27-28

Η Μάρθα και η Μαρία

Εγένετο δε εν τω πορεύεσθαι αυτούς και αυτός εισήλθεν εις κώμην τινά. Γυνή δε τις ονόματι Μάρθα υπεδέξατο αυτόν εις τον οίκον αυτής. Και τήδε ην αδελφή καλουμένη Μαρία, η και παρακαθίσασα παρά τους πόδας του Ιησού ήκουε τον λόγον αυτού. Η δε Μάρθα περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν, επιστάσα δέ είπε, Κύριε, ου μέλει σοι ότι η αδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονείν; ειπέ ούν αυτή ίνα μοι συναντιλάβηται. Αποκριθείς δε είπεν αυτή ο Ιησούς, Μάρθα Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά, ενός δε εστι χρεία, Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ αυτής. Εγένετο δε εν τω λέγειν αυτόν ταύτα επάρασά τις γυνή φωνήν εκ του όχλου είπεν αυτώ, μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας. Αυτός δε είπε, μενούνγε μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Κατά την πορεία τους, αυτός μπήκε σε ένα χωριό. Μία γυναίκα, που ονομαζόταν Μάρθα, τον υποδέχθηκε στο σπίτι της. Αυτή είχε αδελφή που ονομαζόταν Μαρία, η οποία καθότανε κοντά στα πόδια του Ιησού και άκουγε όσα έλεγε. Αλλά η Μάρθα ήταν απασχολημένη με πολλή υπηρεσία και πλησίασε και είπε, «Κύριε, δεν σε μέλει που η αδελφή μου με άφησε μόνη να υπηρετώ; Πες της λοιπόν να με βοηθήσει». Ο Ιησούς απεκρίθει, «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και ανησυχείς για πολλά πράγματα, αλλά ένα πράγμα είναι αναγκαίο. Η Μαρία διάλεξε την καλή μερίδα, η οποία δεν θα της αφαιρεθεί». Ενώ έλεγε αυτά, κάποια γυναίκα από τον κόσμο φώναξε και του είπε, «Μακαρία η κοιλιά που σε βάσταξε και οι μαστοί που θήλασες». Αυτός δε είπε, «Μακάριοι μάλλον είναι εκείνοι που ακούν τον λόγο του Θεού και τον φυλάττουν».

[g_aggelos]

Κυριακή 20 Αυγούστου

Ματθ. ιζ’ 14-23

Θεραπεία ενός σεληνιαζομένου παιδιού

Και ελθόντων αυτών προς τον όχλον προσήλθεν αυτώ άνθρωπος γονυπετών αυτόν και λέγων, Κύριε, ελέησόν μου τον υιόν, ότι σεληνιάζεται και κακώς πάσχει, πολλάκις γάρ πίπτει εις το πυρ και πολλάκις εις το ύδωρ. Και προσήνεγκα αυτόν τοις μαθηταίς σου, και ουκ ηδυνήθησαν αυτόν θεραπεύσαι. Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν, ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη! έως πότε έσομαι μεθ υμών; Έως πότε ανέξομαι υμών; Φέρετέ μοι αυτόν ώδε. Και επετίμησεν αυτώ ο Ιησούς, και εξήλθεν απ αυτού το δαιμόνιον και εθεραπεύθη ο παις από της ώρας εκείνης. Τότε προσελθόντες οι μαθηταί τω Ιησού κατ ιδίαν είπον, διατί ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό; Ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς, διά την απιστίαν υμών. Αμήν γάρ λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται, και ουδέν αδυνατήσει υμίν. Τούτο δε το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία. Αναστρεφομένων δε αυτών εις την Γαλιλαίαν είπεν αυτοίς ο Ιησούς, μέλλει ο υιός του ανθρώπου παραδίδοσθαι εις χείρας ανθρώπων και αποκτενούσιν αυτόν, και τη τρίτη ημέρα εγερθήσεται. Και ελυπήθησαν σφόδρα.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Και όταν ήλθαν προς το πλήθος, τον πλησίασε ένας και γονατιστός του έλεγε, «Κύριε, ελέησε το παιδί μου, διότι σεληνιάζεται και υποφέρει πολύ. Πολλές φορές πέφτει στην φωτιά και πολλές φορές στο νερό. Και τον έφερα στους μαθητές σου αλλά δεν μπόρεσαν να τον θεραπεύσουν». Και ο Ιησούς είπε, «Ω γενεά άπιστη και διεστραμένη, έως πότε θα είμαι μαζί σας; Έως πότε θα σας ανέχομαι; Φέρτε μου αυτόν εδώ». Και επέπληξε αυτόν ο Ιησούς και βγήκε από αυτόν το δαιμόνιο και θεραπεύτηκε το παιδί από την ώρα εκείνη. Τότε ήλθαν οι μαθητές στον Ιησού ιδιαιτέρως και του είπαν, «Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να το βγάλουμε;». Ο δε Ιησούς τους είπε, «Εξ’ αιτίας της απιστίας σας. Σας βεβαιώ, αν έχετε πίστη σαν τον σπόρο του σιναπιού θα πείτε στο βουνό αυτό «Μετατοπίσου από εδώ εκεί», και θα μετατοπιστεί και τίποτε δεν θα σας είναι αδύνατο. Τούτο δε το γένος δεν βγαίνει παρά με προσευχή και νηστεία. Όταν δε περιφέρονταν στην Γαλιλαία, τους είπε ο Ιησούς, «Ο Υιός του ανθρώπου μέλλει να παραδοθεί σε χέρια ανθρώπων. Και θα τον φονεύσουν και κατά την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί. Και λυπήθηκαν πάρα πολύ.