«Ο Θεός μας έδωκε
το στόμα μας
να δοξάζωμεν
τον Κύριόν μας,
να λέγωμεν το
"Κύριε Ιησού Χριστέ,
Υιέ και Λόγε
του Θεού του ζώντος,
δια της Θεοτόκου
και πάντων των Αγίων
έλεησον με τον αμαρτωλόν
και ανάξιον δούλον σου".
Μέσα εις το"Κύριε Ίησού Χριστέ"
θεωρείται η Αγία Τριας, ο Θεός,
η ενσαρκος οικονομίατου Χρίστου μας,
η Δέσποινά μας η Θεοτόκος
και πάντες οι Άγιοι.
Όθεν, αδελφοί μου,
ή τρώγομεν ή πίνομεν ή δουλεύομεν,
να μη μας λείπη αυτός ο λόγος,
η ευχή "Κύριε Ιησού Χριστέ, έλεησόν με"
από το στόμα μας και ο σταυρός·
και καλόν και άγιον είναι
να προσευχόμεθα πάντοτε το πρωΐ,
το βράδυ και τα μεσάνυχτα».
Από τη γ' διδαχή του
Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
Η ευχή: "Κύριε Ιησού Χριστέ, έλεησόν με"
Συντονιστής: Συντονιστές
Πώς να λέμε την Ευχή;
Ο πλέον συνηθισμένος τρόπος είναι να λέμε την Ευχή είτε προφορικά είτε ψιθυριστά είτε από μέσα μας με τον ενδιάθετο λόγο, παντού και πάντοτε. Έτσι, στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο λέμε: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με". Όταν τρώμε, όταν περπατάμε και, ειδικότερα, όταν βρισκόμαστε μέσα στο ναό: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με".
Τον πρώτο καιρό πρέπει να λέμε την Ευχή προφορικά, με το στόμα ψιθυριστά, σεμνά και ταπεινά και μάλιστα όσο μπορούμε συχνότερα: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με... Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με". Γιατί η φωνή που βγαίνει από το στόμα, συγκεντρώνει τον νου πάνω στις λέξεις και έτσι ο νους με τη σειρά του αρχίζει σιγά-σιγά να τις προσέχει. Όπως λοιπόν δεν είμαστε αφηρημένοι μπροστά στον Πνευματικό ή σ' ένα επίσημο πρόσωπο, έτσι και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να είμαστε αφηρημένοι όταν κάνουμε Ευχή, για ν' αρχίσει ο τρόπος αυτός ν' αποδίδει καρπούς. Γιατί, όσο πιο θερμή και πιο δυνατή είναι η Ευχή, τόσο και τα αποτελέσματά της είναι πιο θεάρεστα και πιο ωφέλιμα για την ψυχή μας.
Όταν επιμείνουμε πολύ στην προφορική Ευχή καθ' όλη την ημέρα, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουμε, όσο θα περνάει ο καιρός, τόσο και πιο απαραίτητη θα την αισθανόμαστε, καθώς δημιουργείται μέσα μας ένα παράδοξο κλίμα γλυκύτητος και ειρήνης, τόσο που ακόμα και το στόμα γλυκαίνεται, σαν να έχει μέσα του μια γλυκιά καραμέλα που την πιπιλίζει διαρκώς: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με...". Έτσι αυθόρμητα πλέον επιθυμούμε και ζητούμε να λέμε την Ευχή, γιατί έχουμε γλύκα στο στόμα και στα χείλη γεύση μειλιού. Και τότε, βέβαια, για κανένα λόγο δε θέλουμε να σταματήσουμε το Όνομα του Χριστού. Όταν μας διακόπτουν για τον άλφα ή βήτα λόγο, αισθανόμαστε σαν να μας λείπει κάτι το πολύτιμο, γιατί η ψυχή αισθάνεται την έλλειψη της Ευχής και την αναζητεί. Μόλις όμως ξαναβρεί την ευκαιρία, αμέσως αρχίζει και πάλι: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με..."
Η προφορική Ευχή είναι μεν στάδιο αρχαρίων -ων πρώτος ειμί εγώ- αλλά είναι και στάδιο εισαγωγικό για όλους εκείνους, που επιθυμούν εν Πνεύματι Αγίω να εργάζονται την Ευχή, όσο μπορούν, ώστε να δουν καλύτερες ημέρες στη ζωή τους, στην οικογένειά τους και στο περιβάλλον τους γενικότερα. Είναι δε επίμονος και απαραίτητη αρχή, για την επιτυχία του τελικού σκοπού, δηλαδή του αγιασμού του Ορθοδόξου χριστιανού, που πετυχαίνεται με την κατάκτηση της καρδιάς από το παντοδύναμο Όνομα του Ιησού Χριστού.
Ο χριστιανός, που λέει την Ευχή, πλουτίζει πνευματικά!!! Πλουτίζει όντως από τις θείες Τριαδικές δωρεές, αλλ' όχι χωρίς κόπους, πειρασμούς και σκληρούς πνευματικούς αγώνες, που χρειάζονται, για να απαλλαγεί από τα μύρια πάθη που έχει μέσα του και κυρίως την ψωρό-υπερηφάνεια.
Τα παραδείγματα που υποδεικνύουν ότι η Ευχή είναι δυνατή και μέσα στον κόσμο, είναι πολλά και ζωντανά ανάμεσα στους χριστιανούς, που ζουν και αγωνίζονται φιλότιμα, εν Χριστώ.
Ο μακαριστός παπα-Χαράλαμπος, μέλος της συνοδείας του οσίου Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή και προηγούμενος της Ι. Μ. Διονυσίου του Αγίου Όρους, διηγείτο από την προσωπική του πείρα ως Πνευματικού, τα εξής:
"Εξομολογώ κάποιο ανδρόγυνο από τη Θεσσαλονίκη. Έχουν τέτοια ακρίβεια, που τους θαύμασα. Πρόκειται πραγματικά για μια "κατ' οίκον εκκλησία".
Έχουν τρία παιδιά. Μόλις φύγουν τα παιδιά στο σχολείο και ο άνδρας για τη δουλειά, η γυναίκα κάθεται μια-δυο ώρες και λέει την Ευχή. Κατόπιν σηκώνεται, αρχίζει τις δουλειές του σπιτιού και εν τω μεταξύ η Ευχή, σαν μηχανή, δουλεύει ασταμάτητα, πότε με το στόμα και πότε με το νου. Ο άνδρας, μόλις γυρίσει από τη δουλειά, αμέσως θ' αλλάξει και θα πάει λίγη ώρα για προσευχή και μελέτη. αυτή την τάξη συνήθισαν και τα παιδιά τους.
Μου έγραφε τις προάλλες η μάνα: "Τα παιδιά μας έμαθαν να λένε την Ευχή και στο σχολείο. Όταν γυρίζουν από το σχολείο, έχω τελειωμένες τις δουλειές και το φαγητό και κάθομαι ξανά στο προσευχητάρι. Τα παιδιά με περιέργεια με ρωτούν:
- Τι κάνεις εκεί, μαμά;
- Προσεύχομαι στο Χριστούλη για να μας φυλάει.
- Μαμά, μπορούμε κι εμείς να προσευχόμαστε μαζί σου;
- Βεβαίως, παιδιά μου. Ο Χριστούλης σας αγαπά και θέλει να μιλάτε μαζί Του.
Έτσι λοιπόν κάναμε συνήθεια και το μεσημέρι προσευχόμαστε όλοι μαζί δεκαπέντε-είκοσι λεπτά και ύστερα τρώμε.
Όταν το βράδυ γυρίσει και ο πατέρας τους, καθόμαστε όλοι μαζί. Άλλοτε διαβάζουμε μαζί βιβλία της Εκκλησίας, άλλοτε τους διηγούμαι ιστορίες.
Κάποτε μας τυχαίνει κανένας ξένος και μας χαλά λίγο τη σειρά. Ωστόσο, οι πιο πολλοί μάς έμαθαν και είτε έρχονται για ν' ακούσουν καμιά ωφέλιμη κουβέντα είτε πάνε σε άλλους φίλους τους, που ταιριάζουν στα φρονήματα. Κάποιες φορές κανονίζουμε και μικρές οικογενειακές αγρυπνίες.
Την Κυριακή όλοι οικογενειακώς θα εκκλησιασθούμε και θα κοινωνήσουμε. Με τη Χάρη του Κυρίου, και τα παιδιά μας προσαρμόσθηκαν και μας ακολουθούν χωρίς προβλήματα. Παρόλο που οι φίλοι τους στο σχολείο δε νηστεύουν, όμως ευτυχώς δεν παρασύρονται".
Τελειώνοντας, γράφει αυτή η χαριτωμένη γυναίκα:
"Κατ' αυτόν τον τρόπο κυλά η ζωή μας. Αν και έχουμε πολλούς πειρασμούς από το φθόνο του εχθρού, όμως αισθανόμαστε ότι στο σπίτι μας βασιλεύει ο Χριστός και είμαστε πολύ χαρούμενοι και ευτυχισμένοι".
Και καταλήγει ο αγιασμένος Γέροντας Χαράλαμπος:
"Να, τέκνον, ένα παράδειγμα από μέσα στον κόσμο, για να εννοήσεις ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Δίνει τη χάρη Του παντού.
Ο πλέον συνηθισμένος τρόπος είναι να λέμε την Ευχή είτε προφορικά είτε ψιθυριστά είτε από μέσα μας με τον ενδιάθετο λόγο, παντού και πάντοτε. Έτσι, στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο λέμε: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με". Όταν τρώμε, όταν περπατάμε και, ειδικότερα, όταν βρισκόμαστε μέσα στο ναό: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με".
Τον πρώτο καιρό πρέπει να λέμε την Ευχή προφορικά, με το στόμα ψιθυριστά, σεμνά και ταπεινά και μάλιστα όσο μπορούμε συχνότερα: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με... Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με". Γιατί η φωνή που βγαίνει από το στόμα, συγκεντρώνει τον νου πάνω στις λέξεις και έτσι ο νους με τη σειρά του αρχίζει σιγά-σιγά να τις προσέχει. Όπως λοιπόν δεν είμαστε αφηρημένοι μπροστά στον Πνευματικό ή σ' ένα επίσημο πρόσωπο, έτσι και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να είμαστε αφηρημένοι όταν κάνουμε Ευχή, για ν' αρχίσει ο τρόπος αυτός ν' αποδίδει καρπούς. Γιατί, όσο πιο θερμή και πιο δυνατή είναι η Ευχή, τόσο και τα αποτελέσματά της είναι πιο θεάρεστα και πιο ωφέλιμα για την ψυχή μας.
Όταν επιμείνουμε πολύ στην προφορική Ευχή καθ' όλη την ημέρα, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουμε, όσο θα περνάει ο καιρός, τόσο και πιο απαραίτητη θα την αισθανόμαστε, καθώς δημιουργείται μέσα μας ένα παράδοξο κλίμα γλυκύτητος και ειρήνης, τόσο που ακόμα και το στόμα γλυκαίνεται, σαν να έχει μέσα του μια γλυκιά καραμέλα που την πιπιλίζει διαρκώς: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με...". Έτσι αυθόρμητα πλέον επιθυμούμε και ζητούμε να λέμε την Ευχή, γιατί έχουμε γλύκα στο στόμα και στα χείλη γεύση μειλιού. Και τότε, βέβαια, για κανένα λόγο δε θέλουμε να σταματήσουμε το Όνομα του Χριστού. Όταν μας διακόπτουν για τον άλφα ή βήτα λόγο, αισθανόμαστε σαν να μας λείπει κάτι το πολύτιμο, γιατί η ψυχή αισθάνεται την έλλειψη της Ευχής και την αναζητεί. Μόλις όμως ξαναβρεί την ευκαιρία, αμέσως αρχίζει και πάλι: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με..."
Η προφορική Ευχή είναι μεν στάδιο αρχαρίων -ων πρώτος ειμί εγώ- αλλά είναι και στάδιο εισαγωγικό για όλους εκείνους, που επιθυμούν εν Πνεύματι Αγίω να εργάζονται την Ευχή, όσο μπορούν, ώστε να δουν καλύτερες ημέρες στη ζωή τους, στην οικογένειά τους και στο περιβάλλον τους γενικότερα. Είναι δε επίμονος και απαραίτητη αρχή, για την επιτυχία του τελικού σκοπού, δηλαδή του αγιασμού του Ορθοδόξου χριστιανού, που πετυχαίνεται με την κατάκτηση της καρδιάς από το παντοδύναμο Όνομα του Ιησού Χριστού.
Ο χριστιανός, που λέει την Ευχή, πλουτίζει πνευματικά!!! Πλουτίζει όντως από τις θείες Τριαδικές δωρεές, αλλ' όχι χωρίς κόπους, πειρασμούς και σκληρούς πνευματικούς αγώνες, που χρειάζονται, για να απαλλαγεί από τα μύρια πάθη που έχει μέσα του και κυρίως την ψωρό-υπερηφάνεια.
Τα παραδείγματα που υποδεικνύουν ότι η Ευχή είναι δυνατή και μέσα στον κόσμο, είναι πολλά και ζωντανά ανάμεσα στους χριστιανούς, που ζουν και αγωνίζονται φιλότιμα, εν Χριστώ.
Ο μακαριστός παπα-Χαράλαμπος, μέλος της συνοδείας του οσίου Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή και προηγούμενος της Ι. Μ. Διονυσίου του Αγίου Όρους, διηγείτο από την προσωπική του πείρα ως Πνευματικού, τα εξής:
"Εξομολογώ κάποιο ανδρόγυνο από τη Θεσσαλονίκη. Έχουν τέτοια ακρίβεια, που τους θαύμασα. Πρόκειται πραγματικά για μια "κατ' οίκον εκκλησία".
Έχουν τρία παιδιά. Μόλις φύγουν τα παιδιά στο σχολείο και ο άνδρας για τη δουλειά, η γυναίκα κάθεται μια-δυο ώρες και λέει την Ευχή. Κατόπιν σηκώνεται, αρχίζει τις δουλειές του σπιτιού και εν τω μεταξύ η Ευχή, σαν μηχανή, δουλεύει ασταμάτητα, πότε με το στόμα και πότε με το νου. Ο άνδρας, μόλις γυρίσει από τη δουλειά, αμέσως θ' αλλάξει και θα πάει λίγη ώρα για προσευχή και μελέτη. αυτή την τάξη συνήθισαν και τα παιδιά τους.
Μου έγραφε τις προάλλες η μάνα: "Τα παιδιά μας έμαθαν να λένε την Ευχή και στο σχολείο. Όταν γυρίζουν από το σχολείο, έχω τελειωμένες τις δουλειές και το φαγητό και κάθομαι ξανά στο προσευχητάρι. Τα παιδιά με περιέργεια με ρωτούν:
- Τι κάνεις εκεί, μαμά;
- Προσεύχομαι στο Χριστούλη για να μας φυλάει.
- Μαμά, μπορούμε κι εμείς να προσευχόμαστε μαζί σου;
- Βεβαίως, παιδιά μου. Ο Χριστούλης σας αγαπά και θέλει να μιλάτε μαζί Του.
Έτσι λοιπόν κάναμε συνήθεια και το μεσημέρι προσευχόμαστε όλοι μαζί δεκαπέντε-είκοσι λεπτά και ύστερα τρώμε.
Όταν το βράδυ γυρίσει και ο πατέρας τους, καθόμαστε όλοι μαζί. Άλλοτε διαβάζουμε μαζί βιβλία της Εκκλησίας, άλλοτε τους διηγούμαι ιστορίες.
Κάποτε μας τυχαίνει κανένας ξένος και μας χαλά λίγο τη σειρά. Ωστόσο, οι πιο πολλοί μάς έμαθαν και είτε έρχονται για ν' ακούσουν καμιά ωφέλιμη κουβέντα είτε πάνε σε άλλους φίλους τους, που ταιριάζουν στα φρονήματα. Κάποιες φορές κανονίζουμε και μικρές οικογενειακές αγρυπνίες.
Την Κυριακή όλοι οικογενειακώς θα εκκλησιασθούμε και θα κοινωνήσουμε. Με τη Χάρη του Κυρίου, και τα παιδιά μας προσαρμόσθηκαν και μας ακολουθούν χωρίς προβλήματα. Παρόλο που οι φίλοι τους στο σχολείο δε νηστεύουν, όμως ευτυχώς δεν παρασύρονται".
Τελειώνοντας, γράφει αυτή η χαριτωμένη γυναίκα:
"Κατ' αυτόν τον τρόπο κυλά η ζωή μας. Αν και έχουμε πολλούς πειρασμούς από το φθόνο του εχθρού, όμως αισθανόμαστε ότι στο σπίτι μας βασιλεύει ο Χριστός και είμαστε πολύ χαρούμενοι και ευτυχισμένοι".
Και καταλήγει ο αγιασμένος Γέροντας Χαράλαμπος:
"Να, τέκνον, ένα παράδειγμα από μέσα στον κόσμο, για να εννοήσεις ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Δίνει τη χάρη Του παντού.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με τον αμαρτωλόν
Την ευχή αυτή την επαναλαμβάνουμε ψιθυριστά, χωρίς να γινόμαστε αντιληπτοί στους άλλους, κατά τη διάρκεια τής ημέρας και ιδιαίτερα προ των ποικίλων γεγονότων του 24ώρου. Οπωσδήποτε όμως μετά την πρωϊνή και βραδυνή μας προσευχή: Για τον εαυτό μας, για τούς γονείς μας (εάν έχουν κοιμηθεί λέγουμε: Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσον τούς δούλους σου) και για όλο τον κόσμο, επαναλαμβάνοντας το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τούς δούλους σου (η τον κόσμο σου). Όλη η επιτυχία της προσευχής αυτής συνίσταται στην προσήλωση του νου επάνω στα λόγια της ευχής και όχι σε εικονικές παραστάσεις Χριστού, Παναγίας ή Αγίων μας, προς αποφυγή πλάνης. Τα λόγια της ευχής φωτίζουν το νου, γαληνεύουν την καρδιά, καίουν την αμαρτία, εκδιώκουν τους λογισμούς και τους δαίμονες και προσελκύουν τη Χάρη του Θεού.
Η αποτελεσματικότητά της ευρίσκεται:
1. Στη συντομία και πληρότητά της.
2. Στη δύναμη του Ονόματος και
3. Στην πνευματική άσκηση της επίμονης επαναλήψεως.
Γι’ αυτό έχει καταστεί το παντοδύναμο όπλο κάθε πιστού. Επίσης μπορούμε να προσευχόμαστε συχνά προς την Παναγία και τους Αγίους μας, ως εξής:
«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς».
«Άγιε (...), πρέσβευε υπέρ εμού ή ημών».
Πρωτοπρ. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου
ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ
Την ευχή αυτή την επαναλαμβάνουμε ψιθυριστά, χωρίς να γινόμαστε αντιληπτοί στους άλλους, κατά τη διάρκεια τής ημέρας και ιδιαίτερα προ των ποικίλων γεγονότων του 24ώρου. Οπωσδήποτε όμως μετά την πρωϊνή και βραδυνή μας προσευχή: Για τον εαυτό μας, για τούς γονείς μας (εάν έχουν κοιμηθεί λέγουμε: Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσον τούς δούλους σου) και για όλο τον κόσμο, επαναλαμβάνοντας το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τούς δούλους σου (η τον κόσμο σου). Όλη η επιτυχία της προσευχής αυτής συνίσταται στην προσήλωση του νου επάνω στα λόγια της ευχής και όχι σε εικονικές παραστάσεις Χριστού, Παναγίας ή Αγίων μας, προς αποφυγή πλάνης. Τα λόγια της ευχής φωτίζουν το νου, γαληνεύουν την καρδιά, καίουν την αμαρτία, εκδιώκουν τους λογισμούς και τους δαίμονες και προσελκύουν τη Χάρη του Θεού.
Η αποτελεσματικότητά της ευρίσκεται:
1. Στη συντομία και πληρότητά της.
2. Στη δύναμη του Ονόματος και
3. Στην πνευματική άσκηση της επίμονης επαναλήψεως.
Γι’ αυτό έχει καταστεί το παντοδύναμο όπλο κάθε πιστού. Επίσης μπορούμε να προσευχόμαστε συχνά προς την Παναγία και τους Αγίους μας, ως εξής:
«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς».
«Άγιε (...), πρέσβευε υπέρ εμού ή ημών».
Πρωτοπρ. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου
ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλόν
Mε την βοεράν κραυγήν «Kύριε», δοξολογούμεν τον Θεόν, την ένδοξον μεγαλειότητά Tου, τον βασιλέα του Iσραήλ, τον δημιουργόν της ορατής και αοράτου κτίσεως, όν φρίττουσι τα Σεραφείμ και τα Xερουβείμ.
Mε την γλυκυτάτην επίκλησιν και πρόσκλησιν «Iησού», μαρτυρούμεν, ότι είναι παρών ο Xριστός, ο σωτήρ ημών, και ευγνωμόνως τον ευχαριστούμεν, διότι μας ητοίμασε ζωήν αιώνιον.
Mε την τρίτην λέξιν "Xριστέ", θεολογούμεν, ομολογούντες ότι ο Xριστός είναι αυτός ο Yιός του Θεού και Θεός. Δεν μας έσωσε κάποιος άνθρωπος, ούτε άγγελος, αλλά ο Iησούς Xριστός, ο αληθινός Θεός.
Eν συνεχεία, με την ενδόμυχον αίτησιν «ελέησόν με», προσκυνούμεν και παρακαλούμεν να γίνη ίλεως ο Θεός, εκπληρών τα σωτήρια αιτήματά μας, τους πόθους και τας ανάγκας των καρδιών μας.
Kαι εκείνο το «με», τί εύρος έχει! Δεν είναι μόνον ο εαυτός μου - είναι άπαντες οι πολιτογραφηθέντες εις το κράτος του Xριστού, εις την αγίαν Eκκλησίαν, είναι όλοι αυτοί που αποτελούν μέλος του ιδικού μου σώματος.
Kαι, τέλος, διά να είναι πληρεστάτη η προσευχή μας, κατακλείομεν με την λέξιν «τόν αμαρτωλόν», εξομολογούμενοι - πάντες γάρ αμαρτωλοί εσμεν - καθώς εξωμολογούντο και όλοι οι Άγιοι και εγίνοντο διά ταύτης της φωνής υιοί φωτός και ημέρας.
Eξ αυτών αντιλαμβανόμεθα, ότι η ευχή εμπεριέχει δοξολογίαν, ευχαριστίαν, θεολογίαν, παράκλησιν και εξομολόγησιν.
Mε την βοεράν κραυγήν «Kύριε», δοξολογούμεν τον Θεόν, την ένδοξον μεγαλειότητά Tου, τον βασιλέα του Iσραήλ, τον δημιουργόν της ορατής και αοράτου κτίσεως, όν φρίττουσι τα Σεραφείμ και τα Xερουβείμ.
Mε την γλυκυτάτην επίκλησιν και πρόσκλησιν «Iησού», μαρτυρούμεν, ότι είναι παρών ο Xριστός, ο σωτήρ ημών, και ευγνωμόνως τον ευχαριστούμεν, διότι μας ητοίμασε ζωήν αιώνιον.
Mε την τρίτην λέξιν "Xριστέ", θεολογούμεν, ομολογούντες ότι ο Xριστός είναι αυτός ο Yιός του Θεού και Θεός. Δεν μας έσωσε κάποιος άνθρωπος, ούτε άγγελος, αλλά ο Iησούς Xριστός, ο αληθινός Θεός.
Eν συνεχεία, με την ενδόμυχον αίτησιν «ελέησόν με», προσκυνούμεν και παρακαλούμεν να γίνη ίλεως ο Θεός, εκπληρών τα σωτήρια αιτήματά μας, τους πόθους και τας ανάγκας των καρδιών μας.
Kαι εκείνο το «με», τί εύρος έχει! Δεν είναι μόνον ο εαυτός μου - είναι άπαντες οι πολιτογραφηθέντες εις το κράτος του Xριστού, εις την αγίαν Eκκλησίαν, είναι όλοι αυτοί που αποτελούν μέλος του ιδικού μου σώματος.
Kαι, τέλος, διά να είναι πληρεστάτη η προσευχή μας, κατακλείομεν με την λέξιν «τόν αμαρτωλόν», εξομολογούμενοι - πάντες γάρ αμαρτωλοί εσμεν - καθώς εξωμολογούντο και όλοι οι Άγιοι και εγίνοντο διά ταύτης της φωνής υιοί φωτός και ημέρας.
Eξ αυτών αντιλαμβανόμεθα, ότι η ευχή εμπεριέχει δοξολογίαν, ευχαριστίαν, θεολογίαν, παράκλησιν και εξομολόγησιν.
-
aposal
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25024
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Απόσπασμα από το βιβλίο : “ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ” (έκδοση Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά, 2003).
Γι’ αυτούς που σας κατηγορούν, να κάνετε προσευχή. Να λέτε «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», όχι «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ τον» και θα είναι μέσα στην προσευχή και εκείνος που σας κατηγορεί.
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Το μεγάλο μυστικό του Γέροντα Παϊσίου» του Μ. Μιχαήλ (πτυχιούχου Πολιτικών Επιστημών & Διεθνών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου).
Η καρδιακή, ή νοερά προσευχή, ή προσευχή του Ιησού : «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό», όπως πολύ σωστά έχει υποστηριχτεί, κρύβει μέσα της όλη την αλήθεια του Ευαγγελίου. Είναι μια περίληψη των Ευαγγελίων.
Γι’ αυτούς που σας κατηγορούν, να κάνετε προσευχή. Να λέτε «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», όχι «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ τον» και θα είναι μέσα στην προσευχή και εκείνος που σας κατηγορεί.
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Το μεγάλο μυστικό του Γέροντα Παϊσίου» του Μ. Μιχαήλ (πτυχιούχου Πολιτικών Επιστημών & Διεθνών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου).
Η καρδιακή, ή νοερά προσευχή, ή προσευχή του Ιησού : «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό», όπως πολύ σωστά έχει υποστηριχτεί, κρύβει μέσα της όλη την αλήθεια του Ευαγγελίου. Είναι μια περίληψη των Ευαγγελίων.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Κάποιος ρώτησε κάποτε τον Πνευματικό του...
..."παππούλη, πόσα 'Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με' να λέω κάθε μέρα για να ωφεληθώ;"
Περίμενε να του πεί 50, 100...
Κι ο παππούλης του απάντησε: "1000"
Έπαθε "πλάκα" ο άλλος, που ήταν και πολυάσχολος. Εξωπραγματικό νούμερο. Δύσκολο, αδύνατο. Έκανε όμως υπακοή και έλεγε 1000 Κύριε Ελέησον κάθε μέρα.
Και διαπίστωσε τρία πράγματα:
- ότι ήταν πιο εύκολο και ευχάριστο απ'ότι περίμενε
- ότι επειδή η προτροπή για 1000 Κύριε Ελέησον ήταν "ακραία και απόλυτη", αναγκάστηκε να τοποθετηθεί: ήθελε να γίνει ένας χλιαρός Χριστιανός που λέει καμιά προσευχή πού και πού, και κάνει και καμιά αμαρτιούλα πού και πού, ή ήθελε να προχωρήσει σε απόλυτη ρήξη με τον εγωισμό του;
- ότι μέσα στο 24ωρο σπαταλούσε τόσες ώρες σε άσκοπα πράγματα. Δεν μπορούσε να βρει μισή ώρα για να μιλήσει στο Χριστό;
Τελικά, τα 1000 Κύριε Ελέησον έκαναν και κάτι άλλο, που δεν το είχε προβλέψει: άρχισαν να τον αλλοιώνουν εσωτερικά. Άρχισε να νοιώθει το Χριστό δίπλα του. Να τον εμπιστεύεται. Να τον αγαπά.
Και μετά, άρχισε να κρίνει λιγότερο και να αγαπά περισσότερο τους συνανθρώπους του.
..."παππούλη, πόσα 'Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με' να λέω κάθε μέρα για να ωφεληθώ;"
Περίμενε να του πεί 50, 100...
Κι ο παππούλης του απάντησε: "1000"
Έπαθε "πλάκα" ο άλλος, που ήταν και πολυάσχολος. Εξωπραγματικό νούμερο. Δύσκολο, αδύνατο. Έκανε όμως υπακοή και έλεγε 1000 Κύριε Ελέησον κάθε μέρα.
Και διαπίστωσε τρία πράγματα:
- ότι ήταν πιο εύκολο και ευχάριστο απ'ότι περίμενε
- ότι επειδή η προτροπή για 1000 Κύριε Ελέησον ήταν "ακραία και απόλυτη", αναγκάστηκε να τοποθετηθεί: ήθελε να γίνει ένας χλιαρός Χριστιανός που λέει καμιά προσευχή πού και πού, και κάνει και καμιά αμαρτιούλα πού και πού, ή ήθελε να προχωρήσει σε απόλυτη ρήξη με τον εγωισμό του;
- ότι μέσα στο 24ωρο σπαταλούσε τόσες ώρες σε άσκοπα πράγματα. Δεν μπορούσε να βρει μισή ώρα για να μιλήσει στο Χριστό;
Τελικά, τα 1000 Κύριε Ελέησον έκαναν και κάτι άλλο, που δεν το είχε προβλέψει: άρχισαν να τον αλλοιώνουν εσωτερικά. Άρχισε να νοιώθει το Χριστό δίπλα του. Να τον εμπιστεύεται. Να τον αγαπά.
Και μετά, άρχισε να κρίνει λιγότερο και να αγαπά περισσότερο τους συνανθρώπους του.
.Αγίου Ησύχιου « Αδιάκοπη επίκληση του Ιησού Χριστού»
Αιτία της αδιάκοπης επικλήσεως του Ιησού, μʼ ένα πόθο γεμάτο γλυκύτητα και χαρά, είναι η χαρά και η γαλήνη από την οποία είναι γεμάτος ο αέρας της καρδιάς, εξαιτίας της άκρας προσοχής. Αιτία της τέλειας καθάρσεως της καρδιάς είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού και Θεός, ο οποίος είναι όλων των καλών αίτιος και ποιητής• όπως λέει: «Εγώ είμαι ο Θεός που φέρνω την ειρήνη»
Αιτία της αδιάκοπης επικλήσεως του Ιησού, μʼ ένα πόθο γεμάτο γλυκύτητα και χαρά, είναι η χαρά και η γαλήνη από την οποία είναι γεμάτος ο αέρας της καρδιάς, εξαιτίας της άκρας προσοχής. Αιτία της τέλειας καθάρσεως της καρδιάς είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού και Θεός, ο οποίος είναι όλων των καλών αίτιος και ποιητής• όπως λέει: «Εγώ είμαι ο Θεός που φέρνω την ειρήνη»
Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς