Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πληγώθηκαν οι σχέσεις των ανθρώπων, από τους ίδιους τους ανθρώπους....
Μην κατηγορείς τον διάβολο άνθρωπε! Αλλά το χέρι σου που του ανοίγει την πόρτα, με αποτέλεσμα οι πληγές να μεγαλώνουν.
Το τηλέφωνο χτυπάει γιατί ο άλλος θέλει κάτι από σένα και όχι να μάθει για σένα.
Μένουμε κλεισμένοι στο σπίτι μας από αγάπη για τον συνάνθρωπο, αλλά χρόνια τώρα είμαστε κλεισμένοι στο κελί του εγωϊσμού μας από ζήλεια ή και ανταγωνισμό για τον άλλον. Τώρα δείχνουμε την αγάπη μας με έναν περίεργο τρόπο, αλλά κάτι είναι και αυτό. Ένα κεράκι στο απέραντο σκοτάδι..
Να αγκαλιάζεις τον άλλον ακόμα και με την προσευχή σου, αν δεν μπορούν τα χέρια σου και ο άλλος να νιώθει ότι τον “εμβολιάζεις” με την αγάπη σου.
Μας νοιάζει ο άντρας μας, η γυναίκα μας, τα παιδιά μας, το σαρκίο μας, ο άλλος που είναι; Ζητάμε από τον Εσταυρωμένο να μας σώσει και να μας βοηθήσει αλλά ξεχνάμε ότι οφείλουμε να γίνουμε συσταυρωθέντες για να ακούσουμε από τα “χείλη” του το “σήμερον μετ᾿ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ Παραδείσῳ”.(Λκ. κγ΄ 43).
Έχουμε δρόμο ακόμα ώστε να καταλάβουμε ότι : “Υμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους.” (Α΄ Κορ ΙΒ,27).
Τελικά μήπως μετάνοια είναι να μη θέλεις τον Παράδεισο μόνος; Ίσως...
Πολλοί παλεύουν για “δόξες”, άλλοι για τη δόξα του Χριστού και άλλοι για τη δόξα του κόσμου. Δυο δρόμοι... Ο ένας πάει στον Ουρανό και ο άλλος καταλήγει στον γκρεμό. Ζούμε παλεύοντας για το πού τελικά θα τοποθετήσουμε την ελευθερία μας μέσα από τις επιλογές μας...
Τί αγώνας και αυτός Θέε μου..!!!
Στολίστε τα δέντρα αδέλφια αλλά μην ξεχάσουμε και τον στολισμό της καρδιάς. Με λαμπάκι δέντρου αναμμένο και καρδιά σβηστή, χαρά δεν θα βρούμε...
Καλό αγώνα και καλή υπομονή να έχουμε αδέλφια μου...

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Ιερά Μητρόπολη Λήμνου
Πνευματικός “εγκλεισμός”
EUXH.GR
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΩ ΠΟΡΤΑ"

Ακούμε τις ημέρες αυτές από δεκάδες, έως εκατοντάδες πιστούς, μετά επάρσεως να ομολογούν ότι κλήθηκαν μυστικά σε ιδιωτικές λειτουργίες, σε μοναστήρια και ενορίες, σε σπίτια και εξοχικές κατοικίες, όπου ο «Γέροντας» κάλεσε μια λίστα «δικούς» του ανθρώπους, της παρέας, της ομάδας, του κύκλου, μια «ευσεβή ελίτ», ώστε να λειτουργηθούν και να κοινωνήσουν .
Αλήθεια, ποια ορθόδοξη πνευματικότητα, ποιο θεολογικό και πατερικό κείμενο, ποια αγιοπνευματική παράδοση, είναι εκείνη που λέει ότι μπορώ να κοινωνώ σε κρυφές Λειτουργίες, αδιαφορώντας εάν το σύνολο της εκκλησίας μου, δηλαδή των αδελφών μου, των μελών του Σώματος του Χριστού, μετα πόνου και πένθους δεν μπορεί να το πράξει;

Αλήθεια, από πότε στην Ορθόδοξη εκκλησία, των πατέρων και αγίων που τόσο πολλοί κάποιοι κόπτονται να αυτοπαρουσιάζονται και να αυτοαναδικνύονται ως συνεχιστές τους, αναφέρεται ότι υπάρχει ατομική ευσέβεια, ατομική λατρεία ή ατομική σωτηρία; Δεν έχει διαβάσει ή ακούσει κανείς άραγε ότι ο Χριστιανός ακόμη και όταν προσεύχεται στο κελί ή στο δωμάτιο του, δεν προσεύχεται ως ατομικότητα αλλά ως μέλος της Εκκλησίας;

«Ο πιστός ακόμη καὶ στὸ σπίτι του συναδελφώνεται μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους Ὀρθόδοξους Χριστιανοὺς ποὺ προσεύχονται μὲ τὰ ἴδια λόγια ὅπως κι αὐτός. Ἡ προσωπικὴ προσευχὴ εἶναι δυνατὴ μόνο μέσα στὰ πλαίσια τῆς κοινότητας. Κανένας δὲν εἶναι Χριστιανὸς ἀπὸ μόνος του ἀλλὰ μόνο σὰν μέλος τοῦ Σώματος. Ἀκόμη καὶ σὲ ἀπομόνωση «στὸ ταμεῖον» ὁ Χριστιανὸς προσεύχεται σὰν μέλος τῆς λυτρωμένης κοινότητας τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ εἶναι μέσα στὴν Ἐκκλησία ποὺ μαθαίνει πῶς νὰ λατρεύει». *Κάλλιστος Γουέρ- Γεώργιος Φλωρόφκυ

Άραγε θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι τα μέλη της οικογένειας του πεινάνε και υποφέρουν, και αυτός βρίσκοντας τροφή την κρατάει μονάχα γι αυτόν, αδιαφορώντας για την πείνα των παιδιών και αδελφών του; Θέλω να πιστεύω πως δεν θα το έκανε κανείς. Και αυτό ισχύει για την βιολογική οικογένεια μας, πως το δέχεται η συνείδηση μας, για την πνευματική και εκκλησιαστική; Ή μήπως τελικά η εκκλησία για εμάς όλους, δεν είναι η οικογένεια μας, αλλά ένας χώρος εξυπηρέτησης ατομικών και θρησκευτικών αναγκών όπου ο καθένας κτίζει την ατομική του σωτηρία αδιαφορώντας για τους άλλους;

«Όταν ξεχωρίζουμε τον εαυτό μας, δεν είμαστε χριστιανοί. Αληθινοί χριστιανοί είμαστε, όταν αισθανόμαστε βαθιά ότι είμαστε μέλη του μυστικού σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, με μια συνεχή σχέση αγάπης…» *Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
Έχουμε αντιληφθεί ότι στην εκκλησία σωζόμαστε ως λαός του Θεού και όχι ως ατομικότητες; Έχουμε επίγνωση ότι είμαστε μέλη του σώματος του Χριστού; Ότι αποτελούμε την μεγάλη οικογένεια του Θεού; Αλήθεια, τι είναι η Θεία Λειτουργία; Δεν είναι ακριβώς η φανέρωση μέσα στο χρόνο των εσχάτων; Δηλαδή της Βασιλείας του Θεού; Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει με απλά λόγια, ότι μέσα στον κτιστό και φθαρτό βίο μας, έρχεται το Άκτιστο και αιώνιο, ο Θεός, ο Χριστός, η Αγία Τριάς και ω του θαύματος κοινωνεί μαζί μας, δίνοντας μας ζωή!!!

Σε κάθε Θεία Λειτουργία, η οποία είναι η πράξη πραγμάτωσης της Εκκλησίας, προγευόμαστε την δόξα της Βασιλείας Του Θεού. Ο Χριστός ενώνει στο Αναστημένο Σώμα Του, τους πάντες και τα πάντα. Μηδενός εξαιρουμένου. Η κατακερματισμένη και διασκορπισμένη από την αμαρτία (δηλαδή την φιλαυτία) ανθρωπότητα, ενώνεται στον πρόσωπο του Χριστού. Γι αυτό τον λόγο και οποιαδήποτε διαίρεση αυτού του ενιαίου σώματος του Χριστού, αποτελεί αίρεση. Ποτέ και για κανέναν λόγο δεν μπορεί η Θεία Λειτουργία, να τελεστεί με κριτήρια διχαστικά, επιλεκτικά και διαιρετικά, φυλής, αίματος, ομάδος, σωματείου, παρέας, γνωστών, συγγενών και ελίτ ευσεβών. Η Θεία Ευχαριστία φανερώνει τον παράδεισο στο οποίο τα πάντα και οι πάντες είναι ενωμένοι με τον Χριστό. Μονάχα η κόλαση είναι διαιρεμένη και κατακερματισμένη πραγματικότητα σε μοναχικές ατομικότητες. Παράδεισος σημαίνει ενότητα αγάπης και κοινωνίας, στην οποία δεν χωράει ο θάνατος, παρα μόνο το Φως της δόξης του Θεού.

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι αυτές τις δύσκολες και επώδυνες ημέρες της πανδημίας, δεν κρίνεται μονάχα η σωματική υγεία μας, αλλα και η πνευματική. Είναι οι οριακές καταστάσεις που φανερώνουν την ποιότητα μας. Γι αυτό και πρέπει να μείνουμε ενωμένοι ως ενιαίο σώμα Χριστού, ως εκκλησία Του, με αγάπη και υπακοή.
Κανείς ποτέ δεν έχασε κάνοντας υπακοή. Ο Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης αναφέρει ότι εκείνος ο οποίος δεν κοινωνάει με δική του ευθύνη και υπαιτιότητα, αλλά κάνοντας υπακοή, ο Χριστός μυστικώ τω τρόπω, νοερά αλλά υπαρκτά ο Κύριος ενώνεται μαζί του.
Ας δούμε όλη αυτή την σκληρή πανδημία ως παραχώρηση Θεού. Ως μια δοκιμασία που ζητάει από εμάς, να επαναξιολογήσουμε τις αξίες και «αρετές» μας, το βίωμα και την εμπειρία μας, την εκκλησιαστική συνείδηση μας, τα όρια, την ευθύνη και την χρήση της ελευθερία μας, απέναντι σε εμάς, τους άλλους, την κτίση ολάκερη, που καθημερινά βιάζεται και καταστρέφεται από τον ανθρώπινο παράγοντα.

Μην θέλουμε και μην βιαζόμαστε να βγάλουμε από πάνω μας, με ανεύθυνες και ανέξοδες δικαιολογίες, παρανοϊκές συνωμοσιολογίες και ρητορείες τον Σταυρό, την δοκιμασία που επίτρεψε ο Θεός να έρθει στην ζωή μας. Ας κάνουμε υπομονή, προσευχή, υπακοή, άσκηση υπευθυνότητας, πνευματικής ωριμότητας, σε κλίμα μετάνοιας και ησυχίας.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα περάσει κι αυτό, θα φύγει και θα έρθει κάτι άλλο. Αλλά η Εκκλησία θα υπάρχει, ο Χριστός θα είναι εδώ, στα πάντα παντού. Μπορεί για λίγο μόνο να στερηθούμε της κοινωνίας του Σώματος και του Αίματος Του, κι αυτό θα μας πονέσει αλλα συγχρόνως θα μας ταπεινώσει και ωριμάσει πνευματικά. Η υπακοή θα μας προετοιμάσει ώστε σε λίγο καιρό που θα μπορούμε και πάλι να κοινωνήσουμε το Αχράντου και ζωοποιού, σώματος και αίματος του Χριστού, τούτο γίνει φώς και ανάσταση εντός μας.

Όμως μέχρι τότε δεν θα μείνουμε ολότελα ορφανοί και στερημένοι της Χάριτος Του. Πέρα από την Θεία κοινωνία που είναι η απόλυτη ένωσης μαζί Του, κατά τους αγίους πατέρες υπάρχουν κι άλλοι τρόποι θεοκοινωνίας, όπως:
1. Οι εφαρμογή των εντολών Του.
Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, όσον αφορά την τήρηση των εντολών μας λέει: «Ο λόγος του Θεού και Πατρός βρίσκεται μυστικά σε κάθε μία από τις εντολές Του, οπότε αυτός που δέχεται τον λόγο του Θεού δέχεται τον Θεό». Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μιλώντας για τη θέωση του ανθρώπου με την εφαρμογή των εντολών του Θεού, λέει: «Οι εντολές του Θεού παρέχουν όχι μόνο τη γνώση, αλλά και τη θέωση».

2. Νοερά προσευχή-Ευχή του Ιησού, «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με…».
3. Ακρόαση και ανάγνωση του Λόγου του Θεού.
Αφήνω τελευταία για να κλείσω το κείμενο αυτό, την καταπληκτική ιστορία που μας διηγηθείτε ο Ντοστογιέφσκι η οποία η συμπερίληψη όλων των παραπάνω: Γράφει ὁ μεγάλος ρῶσσος φιλόσοφος λογοτέχνης Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι στό βιβλίο «Ἀδελφοί Καραμάζωφ».

«Σέ ἕνα χωριό ζοῦσε μιά σεβάσμια γερόντισσα. Τήν ἐκτιμοῦσε ὅλος ὁ κόσμος. Μά πιό πολύ ἐκτιμοῦσε ἡ ἴδια τόν ἑαυτό της.
Μιά ἡμέρα, ἡ γερόντισσα αὐτή πέθανε ὅπως ὅλοι. Ἔκλεισε τά μάτια της καί «κοιμήθηκε». Μά ὅταν σέ λίγο ξύπνησε, στήν ἄλλη ζωή, διαπίστωσε (πρός μεγάλη ἀγανάκτησή της!), ὅτι εἶχε βρεθεῖ σέ μιά μεγάλη λίμνη φωτιά. Καί βλέποντας κάποια στιγμή τόν ἄγγελό της στήν ὄχθη, τοῦ φώναξε:
-Κάποιο λάθος ἔγινε! Ἐγώ, πρόσωπο σεβαστό, δέν ἔπρεπε νά βρίσκομαι ἐδῶ!

Ὁ ἄγγελος τήν συμπόνεσε. Καί φιλοτιμήθηκε νά ψάξει νά βρεῖ ἐλαφρυντικά, νά τήν βοηθήσει. Καί θυμήθηκε, ὅτι κάποτε εἶχε δώσει σέ μιά ζητιάνα ἕνα φρέσκο κρεμμύδι, πού ἔτυχε καί ὁ ἄγγελος τό εἶχε μαζί του. Κρατώντας το λοιπόν ἀπό τά φύλλα τῆς τό ἔρριξε μπροστά της.
-Πιάσε το, νά σέ τραβήξω ἔξω. (Τῆς εἶπε).
Ἐκείνη τό ἔπιασε. Καί ὁ ἄγγελος ἄρχισε νά τήν τραβάει ἔξω ἀπό τήν λίμνη-φωτιά. Καί βλέποντάς την νά βγαίνει ἀπό τό πῦρ τῆς κόλασης ἁρπάχτηκαν ἀπό ἐπάνω της (ἀπό τά πόδια της, ἀπό τά χέρια της, ἀπό τά ροῦχα της), ἄλλοι πολλοί· μέ τήν ἐλπίδα νά βγοῦν καί αὐτοί· νά σωθοῦν!

Ἀλλά ἡ σεβάσμια γερόντισσα θύμωσε ἐναντίον τους! Ἦταν κατάσταση αὐτή; Νά κρεμαστεῖ ἡ ἀληταρία τοῦ κόσμου ἀπάνω της;
Καί ἄρχισε νά τούς κλωτσάει μέ ἀγανάκτηση.
-Τί εἶναι ἐτοῦτο πάλι! Μέ τό δικό μου κρεμμύδι θέλουν νά σωθοῦν ὅλοι αὐτοί;
Καί τό βλαστάρι τοῦ κρεμμυδιοῦ κόπηκε. Καί ὅλοι αὐτοί, καί ἡ σεβάσμια γερόντισσα μαζί, ξανάπεσαν στό αἰώνιο πῦρ.
Καί τώρα μία ἐρώτηση-ἀπορία:
-Γιατί κόπηκε τό κρεμμύδι;
Ἀπάντηση:
-Γιατί ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Καί θέλει νά ἔχουμε ἀγάπη. Ὅμως· ἡ γερόντισσα αὐτή δέν εἶχε ἀγάπη. Ἄν εἶχε ἀγάπη, θά ἔλεγε:
-Κάμε, Θεέ μου, μέ τήν εὐσπλαγχνία Σου, πιασμένοι ἀπό τοῦτο τό κρεμμύδι, νά βγοῦμε ὅλοι ἀπό ἐδῶ. Νά μή μείνει ἄνθρωπος στήν κόλαση κανένας…….»

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Με το πως μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σήμερα, είμαστε υπεύθυνοι για το πόσο θα πονέσουν αύριο.

Αρχιμ. Σεραφείμ Λεβέντης
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24978
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Εάν κάποιος στηρίζεται μόνο στη δική του δικαιοσύνη, χωρίς να δέχεται την δικαιοσύνη του Θεού, αγωνίζεται μάταια και άδικα».
Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Στην προσευχή μπαίνουμε χωρίς να το καταλάβουμε. Χρειάζεται να βρεθούμε σε κατάλληλο κλίμα.
Η συναναστροφή με τον Χριστό, η συζήτηση, η μελέτη, η ψαλτική, το καντηλάκι, το θυμίαμα,
γίνονται το κατάλληλο κλίμα, ώστε όλα να γίνουν απλά, «εν απλότητι καρδίας».

Άγιος Πορφύριος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Συχνά πλανιόμαστε, όταν πιστεύουμε ότι είμαστε υπομονετικοί και πράοι, επειδή δεν καταδεχόμαστε να απαντήσουμε στην πρόκληση του αδελφού μας. Πρέπει να ξέρουμε όμως, ότι την ώρα που κρατάμε αυτήν την πικρόχολη σιωπή ή όταν κάνουμε μια κοροϊδευτική χειρονομία, τότε ουσιαστικά χλευάζουμε τους ταραγμένους αδελφούς μας και με αυτό το «απαθές» προσωπείο τους εξοργίζουμε, και μάλιστα πολύ περισσότερο από ό,τι θα είχε κάνει η οργισμένη αντίδρασή μας".
Αββάς Κασσιανός

Η σιωπή μας να είναι ταπεινή, γεμάτη συγκατάβαση. Εάν είναι γεμάτη έπαρση και αλαζονεία, τότε σίγουρα και εμείς δεν ωφελούμαστε αλλά και τις καρδιές των άλλων πληροφορούμε με ταραχή και σύγχυση.
Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι απλά να σιωπούμε, αλλά να συγχωρούμε, να υπομένουμε ταπεινά, να έχουμε καλή προαίρεση και να βάζουμε καλό λογισμό.

Η απαξιωτική σιωπή είναι το ίδιο καταστροφική με τα λόγια οργής. Διότι και οι δύο καταστάσεις έχουνε εμπάθεια. Όταν υπάρχει εμπάθεια, τότε είτε σιωπήσουμε, είτε μιλήσουμε μέσα μας γεννάται ταραχή που είναι το χαρακτηριστικό της απουσίας του Θεού.
Την ώρα λοιπόν του πειρασμού φανερώνεται η ποιότητα της καρδιάς μας και η πνευματική μας κατάσταση.
Μπορεί ο άλλος να φταίει, να είναι άδικος και κακός απέναντί μας. Το θέμα όμως δεν είναι ο άλλος. Το θέμα είναι η δική μας στάση. Εμείς θα δώσουμε λόγο στο Θεό για το πως εμείς συμπεριφερθήκαμε προς τον άλλον όταν μας αδίκησε και μας έβρισε και μας πρόσβαλε. Δικαιολογίες δεν θα μπορούν να σταθούν μπροστά στον Κύριο, γιατί ο Χριστός θα μας δείξει τον Σταυρό Του.
Ό,τι κι αν μας έκαναν οι άλλοι, δεν μπορεί να συγκριθεί με το Πάθος και τον Σταυρό που δέχτηκε ο Κύριος. Κι όμως, ο Χριστός σιώπησε ταπεινά, χωρίς κακία και μίσος, χωρίς εμπάθεια· αλλά γεμάτος καλοσύνη, πραότητα και αγάπη, υποχώρησε, συγχώρεσε κι έδειξε το μεγαλείο της καρδιάς Του.
Ο Χριστός είναι το παράδειγμα ζωής μας. Αυτός είναι ο κανόνας της καθημερινότητάς μας.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24978
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Όσο μεγαλύτερες είναι οι ευεργεσίες που πήραμε, τόσο βαρύτερα και σκληρότερα τιμωρούμαστε, όταν αποδειχθούμε ανάξιοι της ευεργεσίας».
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ας το σκεφτούμε αυτό, γιατί εκείνος ο δρόμος είναι απλός και γεμάτος με χαρά και φως, μονολότι απαιτεί και κουράγιο και παραίτηση από τον εαυτό μας και, καμιά φορά, και θυσίες. Μα τί όμορφο είναι όλο αυτό, τί απλό και κατορθωτό! Τί κόσμο θα είχαμε γύρω μας, αν τουλάχιστον ένας από μας μπορούσε να αποκριθεί έτσι! Θα έλαμπε ανάμεσά μας, θα φώτιζε από χάρη και αγάπη, από χαρά και ευσπλαχνία, από σοβαρότητα του κατορθώματος που κάνει τον άνθρωπο όμοιο με το Θεό.

Μητροπολίτη Αντωνίου Σούροζ (Μπλούμ)
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Η ΠΙΣΤΗ, Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΜΑΣ…»

Τις προάλλες μου έστειλε ένα μήνυμα μια υπέροχη ψυχή. Κι όταν λέω υπέροχη εννοώ ταπεινή και απλή. Χαραγμένη από βάσανα αλλά λαμπερή, γεμάτη φως Χριστού. Μου γράφει λοιπόν, «πατέρα μου, αντιμετώπισα μια μεγάλη προσωπική δοκιμασία. Μια σοβαρή ασθένεια. Με συνέτριψε. Ένιωσα ότι και πάλι αγγίζω και συνομιλώ με την κόλαση της απόγνωσης. Και τότε με πίστη και δάκρυα κοίταξα με την μεγάλη εικόνα που έχω στο δωμάτιο μου του Αγίου Νεκταρίου, και του λέω, «Άγιε μου, βοήθα, γιατί εγώ δε μπορώ πλέον να κάνω τίποτα». Και ξέρετε πάτερ μου το είπα με πίστη, με καρδιά και ψυχή. Ήμουν όλη παρόν όταν του μιλούσα. Όμως ενώ το έκανα με πίστη εκείνη την στιγμή, μετα από ώρες όταν ήρθε και πάλι ο πόνος άρχισα να αμφιβάλω, να απελπίζομαι, να καταρρέω. Ένιωσα πάτερ, ενοχές γι αυτό. Αισθάνθηκα ότι δεν είμαι όσο πρέπει πιστή. Απιστία δεν είναι αυτό πάτερ μου, εσείς τι λετε….».

Κάτι τέτοιες βαθιά ανθρώπινες εξομολογήσεις με συνθλίβουν. Διότι μου θυμίζουν πόσο αδύναμοι και θρυμματισμένοι είμαστε οι άνθρωποι, αλλά και συγχρόνως πόσο καλά ξέρει ο διάβολος να παίζει παιγνίδια με το μυαλό και τα συναισθήματα μας.
Έχω πει κι άλλες φορές, ότι η εν Χριστώ ζωή, είναι τέχνη. Είναι μεγάλη και σπουδαία λεπτοδουλειά και πρέπει να έχεις περάσει, παιδευτεί και συγχρόνως ωριμάσει τόσο πολύ στον αόρατο πόλεμο, στις σκιές και τα σκοτάδια της ψυχής σου ώστε με την Χάρη του Θεού, να αντιλαμβάνεσαι το ψεύτικο από το αληθινό. Την αμαρτία από την αρετή, το τις παγίδες που σου απλώνει ο διάβολος και παίζει ο ψυχισμός σου.

Γι αυτό χρειάζεται ένας έμπειρος δάσκαλος μπορεί να σου μάθει τους τρόπους αυτής της τεχνης, πως θα αναλύεις τις ψυχικές σου κινήσεις δίχως να αυτοπαγιδεύεσαι. Όταν δεν υπάρχει δάσκαλος η πρόνοια του Θεού εργάζεται αλλιώς, όμως το ιδανικό είναι η παρουσία δασκάλου.
Γιατί τα λέω αυτά, διότι η κοπέλα της ιστορίας μας, συγχέει δυο πράγματα. Άλλο πράγμα είναι η πίστη που έχει στον Θεό, και σαφέστατα είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος και άλλο πράγμα οι αμφιβολίες και ανασφάλειες της που είναι καθαρά ψυχικό γεγονός, με έδρα κάποιο τραύμα της.
Δηλαδή όταν έλεγε στον Άγιο Νεκτάριο να την βοηθήσει, βεβαίως και το πίστευε απόλυτα. Πίστευε ακράδαντα ότι ο Θεός μπορεί ταις πρεσβείες του Αγίου Νεκταρίου να την βοηθήσει. Έπειτα όμως ήλθε την επιφάνεια το τραύμα. Δηλαδή μίλησε το υποσεινδήτητο κομμάτι της. Το οποίο ο διάβολος το γνωρίζει ότι υπάρχει και το προβάλει, βάζοντας εμπόδια στην ψυχική μας ηρεμία. Ο διάβολος ξέρετε δεν μπορεί να δημιουργήσει. Μας πειράζει με ότι υπάρχει ήδη μέσα μας. Ο Άγιος Παίσιος έλεγε, τον ευαίσθητο τον κάνει πιο ευαίσθητο, τον σκληρό πιο σκληρό κ.ο.κ. Γι αυτό και όσο καθαριζόμαστε και θεραπευόμαστε μειώνονται οι δυνατότητες του διαβόλου να μας πειράζει.

Δηλαδή όταν η κοπέλα της ιστορίας μας, άρχισε να αμφιβάλει προς τον Θεό, δεν μιλούσε το συνειδητό κομμάτι της, αλλά το τραύμα της. Το ψυχικό της τραύμα φοβάται, είναι ανασφαλές, θέλεις όλα να τα ελέγχει, να τα εξηγεί, να τα ερμηνεύει. Φοβάται να αφεθεί στην πίστη, να ανοιχτεί στην Χάρη. Αλλα δεν το κάνει εκούσια, είναι ψυχικές ακούσιες κινήσεις της τραυματικής εμπειρίας.
Αυτό το γνωρίζει όμως ο Θεός. Εδώ είναι η ουσία. Ότι ο Θεός γνωρίζει τα πάντα, πριν εμείς του πούμε το παραμικρό. Με την προσευχή δεν μαθαίνουμε στο Θεό κάτι που δεν ξέρει, απλά καλλιεργούμε μια σχέση.

Όπως έχω αναφέρει πολλές φορές στα κείμενα μου, ο καλός Θεός που τόσο πολύ μας γνωρίζει και μας αγαπάει, δεν συνεργάζεται με τον κομμάτι του εαυτού μας, που εμείς νομίζουμε ότι είμαστε. Αυτό που εμείς λέμε εαυτό συνήθως είναι οι ρόλοι, τα προσωπεία, οι αντιλήψεις και πεποιθήσεις των άλλων και όχι εμείς. Ο Χριστός γνωρίζει αυτό που όντως είμαστε. Και ενώ εσύ μπορεί να λες «δεν έχω πίστη», «είμαι ένας παλιάνθρωπος αμαρτωλός», Εκείνος γνωρίζει ότι η έλλειψη πίστης σου, είναι ψυχική ανασφάλεια και η αμαρτία σου αγωνία να νιώσεις ότι ψευδός ότι υπάρχεις.

Άρα λοιπόν ο Άγιος Νεκτάριος άκουσε τις προσευχές τις κοπέλας και σαφέστατα της έδωσε λύση στην δοκιμασία της. Διότι η υποτιθέμενη απιστία της, ήταν το τραύμα της. Έλα όμως που ο Θεός συνηθίζει να εισέρχεται μέσα από τις ρωγμές μας. Έτσι είναι ο Χριστός μόλις δει τραύμα γίνεται ιατρός. Εμάς τι μας μένει, απλά να του δείξουμε τα τραύματα μας, τα άλλα όλα είναι δικά Του…

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Στην υπακοή βρίσκεται η θέα του Χριστού..

Όταν κάνουμε υπακοή τότε ποτίζουμε τα λουλούδια των αρετών για να ανθίσουν.Υπακοή ακόμα και όταν διαφωνούμε, διότι δεν είναι δυνατόν να κόψουμε τον δεσμό με τη μητέρα Εκκλησία. Όταν ήμασταν παιδιά διαφωνούσαμε σε πολλά πράγματα με τη μητέρα μας αλλά πάντα ήταν η μάνα μας. Δεν την εγκαταλείψαμε ποτέ.

Ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό αδερφοί μου. Πίσω από τον Παπά, τον Δεσπότη, τη Σύνοδο και τον Πατριάρχη, την Εκκλησία την κρατάει ο Χριστός, διότι εκκλησία είναι ο ίδιος ο Κύριος, είναι το Σώμα και το Αίμα Του.
Για ποιον λόγο να ταράξω την καρδιά μου; Για ποιον λόγο να επιτρέψω ανεμοστρόβιλους λογισμών να διασαλεύσουν την εσωτερική μου ηρεμία αφού γνωρίζω ότι ο Κύριος είναι παντού και πάντοτε και ότι "καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται· ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν." Λουκά 21-18,19.

Η υπακοή μας ελευθερώνει. Σπάει τα δεσμά της αιχμαλωσίας διότι ο Χριστός προπορεύεται κι εσύ ακολουθείς. Όταν κάνεις υπακοή στο Εγώ ή τη φαντασία σου ή σε σκοτεινές δυνάμεις βαδίζεις τυφλωμένος με δόλιο οδηγό. Όταν όμως κάνεις υπακοή στον Πατέρα που γνωρίζει τα πάντα, εκεί ελευθερώνεσαι , εκεί παύουν οι λογισμοί της ανησυχίας, εκεί το πλοίο έχει πλέον πηδαλιούχο έμπιστο που ξέρει τις διαδρομές και τους κινδύνους για να σε προστατέψει.

Στην Εκκλησία η υπακοή δεν είναι μια ανούσια υποδούλωση σε ένα είδωλο ή σε μια ιδεολογία είναι η εμπιστοσύνη σε ένα πρόσωπο που ενεργεί και αυτό το πρόσωπο είναι ο Χριστός.
Αν όταν ήσουν πέντε χρονών άφηνες το χέρι του πατέρα που σε κράταγε και σε καθοδηγούσε, τότε άρχιζε και γεννιόταν ο φόβος διότι “κόπηκε” η πατρική σύνδεση. Χάνεις πλέον τον δρόμο, δεν ξέρεις πως να αντιμετωπίσεις τους κινδύνους διότι είσαι πλέον απροστάτευτος. Όταν όμως κρατάς το χέρι, δεν σε νοιάζει τίποτα, χαλασμός να γίνεται εσύ έχεις τη σιγουριά ότι ξέρει που σε πηγαίνει γιατί σε αγαπά ανιδιοτελώς κι εσύ τον εμπιστεύεσαι.

Η πιο όμορφη και συγκινητική επικλητική φράση μέσα στη Θεία Λειτουργία είναι :
“ Τὰς κεφαλὰς ἡμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνωμεν”. Δεν χαμηλώνουμε απλά το κεφάλι μας , αλλά κλίνουμε την ύπαρξη μας σε Εκείνον που έχει τις τρίχες της κεφαλής μας μετρημένες. Σε Εκείνον που είναι το Α και το Ω του σύμπαντος κόσμου.
Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε. (Ιω. 14,1). Λόγια που τα προσπερνάμε αδιάφορα. Σαν να είσαι ένα μικρό παιδί και να κλαίς, να φοβάσαι αλλά να σου λέει ο πατέρας σου: “Είμαι εδώ για σένα , μην ταράζεσαι παιδί μου, πίστευε στον Θεό και σε μένα και όλα θα πάνε καλά”.

Εμείς πιστεύουμε στους εγωϊστικούς λογισμούς μας, στις εσωτερικές μας θεωρίες και σε κάποιες θεολογικές φαντασιώσεις και βγαίνουμε μπροστά ως διασώστες της Εκκλησίας και της πίστεως. Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά ; Διότι απουσιάζει η Θεία εμπειρία, το βίωμα του Χριστού στη ζωή μας και βασιλεύει δυστυχώς μέσα μας ο εγωϊσμός και τα σκοτεινά παράγωγά του.
Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα...

Κανείς και τίποτα να μη σε φοβίζει. Κι αν ακόμη είναι αναρίθμητοι οι εχθροί, δαίμονες και ασεβείς άνθρωποι, ο δικός μας Υπερασπιστής είναι Ισχυρότερος (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).
Τον μόνο που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο εαυτός μας και αυτό γιατί δεν τον γνωρίζουμε. Είναι ο μεγάλος άγνωστος που παλεύουμε να τον μάθουμε και συνεχώς μας εκπλήσσει άλλοτε δυσάρεστα, άλλοτε ευχάριστα.

Ψάχνουμε εξωτερικούς εχθρούς ενώ τον μοναδικό και πιο ισχυρό εχθρό τον αντικρίζουμε κάθε πρωί στον καθρέφτη...
Πόσο δύσκολο είναι το “απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Μαρκ η’ 34).
Ας κλείσουμε αγαπητοί μου αυτές τις σκέψεις με την πιο όμορφη πνευματική φράση της μοναχικής ζωής “Να είναι ευλογημένο”! Τι ομορφιά ! Μόνο που το λες, εκείνη την ώρα ακούς φτερουγίσματα! Πετάει η ύπαρξή σου, γαληνεύουν τα πάντα, ηρεμούν οι άνεμοι και ανθίζει κάθε έρημο σημείο στην καρδιά σου. Κάθε φορά που η φράση αυτή βγαίνει από την καρδιά σου “ποταμοί ύδατος ζώντος” πλημμυρίζουν την ύπαρξή σου. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί αυτή η υπακοή κατατίθεται στα ποδάρια του Κυρίου. Εκείνη την ώρα εκπίπτει από τον θρόνο ο εγωϊσμός σου και λες στον Χριστό “Να είναι ευλογημένο Κύριε, ο θρόνος της καρδιάς μου σου ανήκει , δείξε μου τον δρόμο της σωτηρίας.”

Κανείς δεν έχασε κάνοντας υπακοή στον Χριστό και στην Εκκλησία. Αντίθετα μέσα στην αγκαλιά του Κυρίου βρίσκουμε σωτηρία ενώ έξω από τον Χριστό οι λύκοι περιμένουν να μας κατασπαράξουν.

“Πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα”
π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Ιερά Μητρόπολη Λήμνου
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”