Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Ὁ Θεὸς εἶπε στὸν Δαυΐδ νὰ πάει νὰ πάρει πέντε πέτρες ἀπὸ τὸ ποτάμι, νὰ τὶς βάλει στὸ κόρφο του καὶ νὰ βγεῖ νὰ παλέψει μὲ τὸν Γολιάθ.
Ἔτσι καὶ ἔκανε.
Βγῆκε ὁ μικρούλης μπροστὰ στὸν γίγαντα καὶ μὲ τὴν μιὰ τὸν ἔριξε κάτω.
Ξέρεις ποιὲς εἶναι οἱ πέντε πετρούλες τοῦ Δαυΐδ;
Εἶναι οἱ πέντε λεξοῦλες τῆς εὐχῆς: “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με”.

Άγιος Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης

[toula]

Ἂν κατακρίνει κανεὶς τὸν ἄλλον γιὰ ἕνα σφάλμα του καὶ δὲν καταλάβει τὴν πτώση του, ὥστε νὰ μετανοήσει, συνήθως πέφτει στὸ ἴδιο σφάλμα, γιὰ νὰ τὸ καταλάβει.
Ὁ Θεὸς δηλαδὴ ἀπὸ ἀγάπη ἐπιτρέπει νὰ ἀντιγράφει ὁ ἄνθρωπος τὴν κατάσταση αὐτοῦ τὸν ὁποῖο κατέκρινε.
Ἂν πεις λ.χ. ὅτι κάποιος εἶναι πλεονέκτης καὶ δὲν καταλάβεις ὅτι κατέκρινες, ὁ Θεὸς παίρνει τὴν Χάρη Του καὶ ἐπιτρέπει νὰ πέσεις κι ἐσὺ στὴν πλεονεξία· ἀρχίζεις τότε νὰ μαζεύεις.
Μέχρι νὰ καταλάβεις τὴν πτώση σου καὶ νὰ ζητήσεις συγχώρεση ἀπὸ τὸν Θεό, θὰ λειτουργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι.
Γιὰ νὰ σὲ βοηθήσω, θὰ σοῦ πῶ κάτι ἀπὸ τὸν ἑαυτό μου.
Ὅταν ἤμουν στὴν Ἱερὰ Μονὴ Στομίου, ἔμαθα γιὰ μιὰ συμμαθήτριά μου ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ ὅτι εἶχε παραστρατήσει καὶ ἔκανε ζημιὰ κάτω στὴν Κόνιτσα.
Προσευχόμουν λοιπὸν νὰ τὴν φωτίσει ὁ Θεὸς νὰ ἀνεβει στὸ μοναστήρι, γιὰ νὰ τῆς μιλήσω.
Εἶχα ξεχωρίσει καὶ μερικὰ κομμάτια περὶ μετανοίας ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἀπὸ Πατερικά. Μιὰ μέρα λοιπὸν ἦρθε μὲ δυὸ ἄλλες γυναῖκες. Μιλήσαμε καὶ ἔδειξε ὅτι κατάλαβε.
Στὴν συνέχεια ἐρχόταν συχνὰ μὲ τὸ παιδί της καὶ ἔφερνε κεριά, λάδι, λιβάνι γιὰ τὸν ναό.
Μιὰ φορὰ κάποιοι γνωστοὶ προσκυνητὲς ἀπὸ τὴν Κόνιτσα μοῦ λένε: «Πάτερ, αὐτὴ ἡ γυναίκα ὑποκρίνεται.
Ἐδῶ φέρνει κεριὰ καὶ λιβάνι καὶ κάτω συνεχίζει μὲ τοὺς ἀξιωματικούς».
Ὅταν ξαναῆρθε, τὴν βρῆκα στὴν ἐκκλησία νὰ ἀσπάζεται τὶς εἰκόνες, καὶ τῆς ἔβαλα τὶς φωνές: «Φύγε ἀπὸ ̓δῶ, τῆς εἶπα, ἔχεις βρωμίσει ὅλη τὴν περιοχή!».
Ἡ καημένη ἔφυγε κλαίγοντας.
Δὲν πέρασε πολλὴ ὥρα καὶ αἰσθάνθηκα μεγάλο σαρκικὸ πόλεμο.
«Τί εἶναι αὐτό; λέω.
Ποτέ μου δὲν εἶχα τέτοιον πειρασμό.
Τί συμβαίνει;».
Δὲν μποροῦσα νὰ βρῶ τὴν αἰτία.
Κάνω προσευχή, τὰ ἴδια· ὁπότε παίρνω τὸν ἀνήφορο γιὰ τὴν Γκαμήλα:«Καλύτερα νὰ μὲ φᾶνε οἱ ἀρκοῦδες», εἶπα.
Προχώρησα ἀρκετὰ μέσα στὸ βουνό· ὁ πειρασμὸς δὲν ὑποχωροῦσε.
Βγάζω τότε ἕνα τσεκουράκι ποὺ εἶχα κρεμασμένο στὴν μέση μου καὶ δίνω τρεῖς τσεκουριὲς στὸ πόδι μου, μήπως καὶ μὲ τὸν πόνο φύγει ὁ πειρασμός.
Τὸ παπούτσι γέμισε αἷμα, ἀλλὰ τίποτε.
Σὲ μιὰ στιγμὴ ἦρθε στὸν νοῦ μου ἐκείνη ἡ γυναίκα καὶ τὰ λόγια ποὺ τῆς εἶχα πεῖ. «Θεέ μου, εἶπα τότε, ἐγὼ γιὰ λίγο ἔζησα αὐτὴν τὴν κόλαση καὶ δὲν μπορῶ νὰ τὴν ἀντέξω, κι αὐτὴ ἡ ταλαίπωρη ποὺ ζει συνέχεια αὐτὴν τὴν κόλαση!
Συγχώρεσέ με ποὺ τὴν κατέκρινα».
Ἀμέσως ἔνιωσα μιὰ δροσιὰ θεϊκὴ καὶ ἐξαφανίσθηκε ὁ πόλεμος.
Βλέπεις τί κάνει ἡ κατάκριση;

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

[toula]

Να μην έχεις άγχος για το χρήμα.
Αν πραγματικά το χρειάζεσαι, ο Θεός θα σου το στείλει, όπως έστειλε το μάννα και την ορτυγομήτρα στον λαό του Ισραήλ.
Πρώτα να ζητείς τη Βασιλεία του Θεού, τη σωτηρία των ανθρώπων, τη στερέωσή τους στην Πίστη, τη διόρθωση της ζωής τους.
Ενίσχυσε και τη δική σου Πίστη, εξάγνισε την καρδιά σου, φανού άξιος της Χριστιανικής σου κλήσεως, ανταποκρίσου στα καθήκοντά σου και όλα τα επιπλέον:χρήμα, τροφή, ενδυμασία, θα σου προστεθούν.

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

[toula]

Πώς μπορείς να ξέρεις αν ζεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού;
Να η ένδειξη: Αν στενοχωριέσαι για κάτι, αυτό σημαίνει πως δεν παραδόθηκες τελείως στο θέλημα του Θεού, έστω κι αν σου φαίνεται πως ζεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
Όποιος ζει κατά το θέλημα του Θεού, αυτός δεν μεριμνά για τίποτε.
Κι αν κάτι του χρειάζεται, παραδίνει τον εαυτό του και την ανάγκη του στον Θεό.
Κι αν δεν πάρει ότι θέλει, μένει ήρεμος, σαν να το είχε.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

[toula]

Πολλές φορές ζήτησα μέ τήν προσευχή ἀπό τό Θεό, νά μοῦ γίνει κάτι πού τό νόμιζα καλό, καί ἐπέμενα παράλογα νά τό ζητῶ βιάζοντας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, καί δέν Τόν ἄφηνα νά οἰκονομήσει Ἐκεῖνος ὅ,τι γνωρίζει ὡς συμφέρον δικό μου.
Καί λοιπόν ἀφοῦ ἔλαβα ὅ,τι ζήτησα, στενοχωρήθηκα ὕστερα πολύ πού δέν εἶχα ζητήσει μᾶλλον νά γίνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Γιατί δέν μοῦ ἦρθε τό πράγμα ἔτσι ὅπως τό νόμιζα.

Άγιος Νείλος ο ασκητής

[toula]

Η εσωτερική καθαρότητα της όμορφης ψυχής
του αληθινού ανθρώπου, ομορφαίνει και το εξωτερικό του ανθρώπου και η Θεία εκείνη γλυκύτητα της αγάπης του Θεού, γλυκαίνει ακόμη
και την όψη του.
Η εσωτερική ομορφιά της ψυχής,εκτός που ομορφαίνει πνευματικά και αγιάζει τον άνθρωπο,
τον ομορφαίνει και εξωτερικά, και τον προδίδει
με την Θεία Χάρη, ομορφαίνει και αγιάζει, ακόμη και αυτά τα άσχημα ρούχα που φοράει ο χαριτωμένος άνθρωπος του Θεού.

Άγιος Παΐσιος

[toula]

«Κοίταξε, νομίζω ότι μοιάζει σαν κάποιον άνθρωπο που έχει ανορεξία αλλά τρώει με το ζόρι.
Και ενώ τρώει και αηδιάζει και δεν θέλει να τα βάλει στο στόμα του αλλά τα τρώει, τα μασάει, και τα καταπίνει, και αυτό είναι κάτι σημαντικό. Τον κρατά στη ζωή.
Δηλαδή και όταν προσευχόμαστε και αισθανόμαστε ότι το κάνουμε με το ζόρι, είναι πολύ καλύτερο από το να μην κάνουμε τίποτα. Σίγουρα δεν είναι το τέλειο αλλά συγκρινόμενο με το τίποτα είναι πολύ σημαντικό.
Διότι θα’ρθει κάποια στιγμή που θα δει ο Θεός τον αγώνα μας και τον κόπο μας και θα μας δώσει τη Χάρη του για να ζωογονήσει την ψυχή μας.
Οπότε να μη σκεφτόμαστε ότι: “τι να κάνω την προσευχή μου αφού την κάνω με το ζόρι;”
Με το ζόρι, να την κάνουμε.
Αυτό έχει και αξία ενώπιον του Θεού.
Όταν ο άνθρωπος αγωνίζεται και πιέζεται και ταλαιπωρείται για να τηρήσει την αγάπη του προς τον Θεό, αυτό έχει πιο πολύ αξία από εκείνον ο οποίος το κάνει με πολλή χαρά και με μεγάλη άνεση.»

+Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

[toula]

Κρατάτε την Ευχή!
Φουρτούνα είναι, θα περάσει.
Θα υποχωρήσει.
Όταν αντιστέκεστε και κρατάτε το μέτωπο γερά και δεν χάνετε το θάρρος σας, τα πάντα υποχωρούν!
Ούτως ή άλλως, αυτή είναι η τακτική του διαβόλου: να επιτίθεται για να σπάσει το μέτωπο, να ρίξει το τείχος και να γκρεμίσει ό,τι όρθιο υπάρχει.
Να κρατάτε το τείχος γερά και αυτός θα υποχωρήσει.

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

[toula]

Δὲν εἶναι οὔτε τὸ Μοσχάνθη, οὔτε τὸ Ἄνδρος, οὔτε τὸ Δεσποινάκι, οὔτε τὸ Κυκλάδες, οὔτε τὸ Κατερίνη, οὔτε τὸ Παντελῆς.
Εἶναι ἡ ἔνδοξη καὶ περιώνυμη Ἑλλάδα!
Εἶναι ὁ ὀφθαλμὸς τοῦ κόσμου, εἶναι ὁ βράχος στὴν ἀκροθαλασσιά, ποὺ τὸν χτυπᾶν αἰῶνες τὰ κύματα, καὶ ὅμως δὲν μετακινήθηκε καὶ κόλλησαν ἀπάνω του ὅλα τὰ στρείδια καὶ μύδια τοῦ πελάγους καὶ διασώθηκαν· δὲν τὰ κατέφαγαν τὰ μαλάκια.
Εἶναι τὸ ψηλὸ βουνό, ποὺ ἔδειξε στὸν κόσμο πῶς νὰ σκέπτωνται καὶ νὰ ζοῦνε οἱ ἄνθρωποι.
Εἶναι ἡ ἑστία, εἶναι τὸ τζάκι, ποὺ συγκέντρωσε γύρω του ὅλο τὸν κόσμο, γιὰ νὰ ἀπολαύση θαλπωρή.
Στὸ τραπέζι της ἤπιαν λιαστὸ κρασὶ ὅλα τὰ ἔθνη.
Ἀπὸ χρόνια εἶναι ὁ συλημένος οἶκος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ὅλοι οἱ ψευτοπολιτισμένοι ἔκλεψαν ἀκόρεστα ὅ,τι ὁ ὑψηλὸς νοῦς ἔφτιαξε τῶν Ἑλλήνων.
Γέμισαν τὰ μουσεῖα τους, τὰ σπίτια τους, μὲ τὰ καμώματα τῆς ὑψηλῆς σκέψης καὶ τῆς ἀριστοτεχνίας τῶν Ἑλλήνων.
Ὅπου καὶ νὰ πᾶς στὴν Εὐρώπη, θὰ σκοντάψης στὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό, γιὰ νὰ ξυπνήσης.
Μὲ τὴν ἴδια ἀριστοτεχνία καὶ ἐπιδεξιότητα συνέχισε τὰ χρόνια τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανισμοῦ ἡ Ρωμιοσύνη.
Ὅταν ἀκόμα οἱ πολιτισμένοι Εὐρωπαῖοι ἔτρωγαν μὲ τὰ χέρια, οἱ πρόγονοί μας σκάλιζαν στὰ ξύλα τέμπλα καὶ ζωγράφιζαν ἅγιες εἰκόνες.
Καὶ ἡ ἀργυροχοΐα τους ἦταν θαυμαστὴ καὶ ἡ ἀρχιτεκτονικὴ τους ἀξιοθαύμαστη.
Μποροῦσες μὲ τὴν πέτρα ποὺ τοποθετοῦσαν στὸν τοῖχο νὰ κουβεντιάσης καὶ μὲ τοῦ ἀργαλειοῦ τὴν τέχνη νὰ ζήσης καὶ νὰ ἀναπνεύσης εὐωδιά.
Ποιός ἀληθινὸς Ἕλληνας θὰ βρεθῆ νὰ καταγράψη τὶ ἡ Εὐρώπη ἔκλεψε ἀπὸ τοῦ Ἕλληνα τὸν νοῦ καὶ τὸ χέρι;
Εἶναι μιὰ ἔρευνα ποὺ ἀνεπίτρεπτα λείπει ἀπὸ τοὺς γραμματισμένους Ἕλληνες.
Αὐτὸ τὸ καράβι οἱ πατέρες μας ἔθεσαν μπροστὰ στὰ μάτια ὅλου τοῦ κόσμου.
Πολεμήθηκε καὶ σήμερα μπατάρισε.
Ἔπεσε τὸ πάθος τῶν δαιμόνων, ἡ ζήλεια καὶ ὁ φθόνος, πάνω σ᾽ αὐτὸ τὸ πανώριο καράβι καὶ σήμερα ἀκοῦμε τὸν καπετάνιο νὰ φωνάζη ἀπὸ τὴν γέφυρα: «Τὸ καράβι παίρνει τὴν τελευταία κλίση του.
Ὅσοι εἶστε στὴν γέφυρα τοῦ καραβιοῦ καὶ ξέρετε κολύμπι, κάνετε ἕνα μακροβούτι, νὰ μὴ σᾶς πάρη ἡ δίνη κάτω».
Τὸ ναυάγιο ἔγινε μόνον ἀπὸ τὴν θαλασσοταραχὴ τῶν ξένων ἢ καὶ τὴν δικιά μας;
Ἐπιτρέψατέ μου νὰ ὁμολογήσω ὅτι ἐμεῖς ναυαγήσαμε τὸ καράβι, γιατὶ τοποθετήσαμε καπεταναίους ἀθέους καὶ ἀντιχρίστους.
Οἱ πρόγονοί μας μὲ τὸν σταυρὸ στὸ χέρι ἐπέζησαν καὶ ἐπιζοῦμε καὶ ἐμεῖς.
Ὅταν οἱ νέοι μας καῖνε τὴν σημαία ἀτιμωρητί, μὲ ποιά σημαία θὰ ταξιδέψη αὐτὸ τὸ καράβι ποὺ λέγεται Ἑλλάδα;
Ὅταν βρίσκεται στὰ πελάγη, ποιός θὰ τὸ ἀναγνωρίζη ἑλληνικὸ καράβι;
Ἐσμικρύνθημεν παρὰ πάντα τὰ ἔθνη.
Πετάξτε τὶς ἁλυσίδες καὶ φωνάξτε: «Ἐμεῖς θέλουμε Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα!».
Ἕλληνες, σηκῶστε ἱερὸ πόλεμο καὶ διῶξτε ὅποιον κάνει ἔργο διαβόλου σ᾽ αὐτὴν τὴν ματωμένη χώρα.
Δὲν σηκώνει ἄλλο.
Ἐξεγέρθητε καὶ μὴ ὑπνῆτε, γιατὶ ἐγγὺς τὸ τέλος, ὄχι τοῦ κόσμου, ἀλλὰ τῆς Ἑλλαδίτσας.

Ο Καθηγούμενος Δοχειαρίου
Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης(+)

[toula]

"Δεν μπορείς να αγαπήσεις τον εχθρό σου από την πρώτη στιγμή;
Όμως, μείνε στο σκαλί.
Τουλάχιστον να μην τον μισείς.
Κι αν σε βρει ο θάνατος, χωρίς το μίσος κατά του αδελφού σου, τότε γνώριζε ότι πεθαίνεις ως φίλος του εχθρού σου και η χάρη του Θεού θα σε συνοδεύει".

Όσιος Αρσένιος Μπόκα