Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

" Άγχος, πανικός και προσευχή..."

Μου έγραψες ότι τελευταία έχεις άγχος και παθαίνεις κρίσεις πανικού. Και με ρωτάς εάν με την προσευχή μπορείς να βρεις ησυχία και ηρεμία, να φύγει όλο αυτό το άγχος που σε καταστρέφει. Οπότε ζητάς κάτι συγκεκριμένο από την προσευχή, βάζεις ένα στόχο και ένα ζητούμενο. Γίνεται; Δεν θα πω δεν γίνεται, τα πάντα γίνονται εάν το θέλει ο Θεός, αλλά πρόσεξε κάποια λεπτά πράγματα και μυστικά της πνευματικής ζωής.
Όταν κάνεις προσευχή με πανικό ο πανικός μεγαλώνει. Ο Απ. Πέτρος όσο φώναζε βυθιζόταν μέσα στην κύματα. Έχεις δει ποτέ έναν πνιγμένο να σώθηκε επειδή φώναζε ταραγμένος "πνίγομαι, πνίγομαι;" Όχι. Απλά βυθίζεται πιο γρήγορα από τον πανικό. Εάν ηρεμήσει ίσως να σωθεί. Είναι προτιμότερο λοιπόν την ώρα του πανικού, να πάρεις βαθιές ανάσες, να στρέψεις αλλού την σκέψη και προσοχή σου, να ρυθμίσεις λιγάκι την αναπνοή σου, να μην φοβηθείς το κύμα που έρχεται αλλά να περάσεις από μέσα του, και μετά προσευχήσου.

Έπειτα ο κάθε στόχος φέρει ένα νέο άγχος επιτυχίας και αποτελέσματος. Ειδικά σε περιόδους άγχους, πρέπει να βγάζεις στόχους και όχι να προσθέτεις. Ξέρεις τι θα συμβεί; Θα αρχίσεις μια ταραγμένη προσευχή στην οποία κάθε λίγο και λιγάκι θα μετράς και θα αναλύεις εάν πέτυχε ή εάν έφερε το αναμενόμενο για σένα αποτέλεσμα. Θα κρατάς μια μεζούρα και θα μετράς, την αποτελεσματικότητα της προσευχής σου και την θαυματουργική δύναμη του Θεού. Στην ουσία είναι σαν να εξετάζεις τον Θεό και την δύναμη του.

Κάνε λοιπόν την προσευχή σου, αγάπησε τον Χριστό, συνδέσου μαζί του, κάνοντας ταπεινό αγώνα να αγαπάς και να συγχωρείς, να κοινωνείς Σώμα και Αίμα Του στην Θεία Λειτουργία, ζήτα με ταπείνωση αυτό που αισθάνεσαι ωφέλιμο για σένα και την ζωή σου και αφήσου, ξεχάσου μέσα στην αγκαλιά Του. Εκείνος εάν πρέπει και είναι προς το συμφέρον της ύπαρξη σου αυτό που ζητάς θα σου το δώσει, εάν όχι, απλά θα σιωπήσει. Και η σιωπή απάντηση είναι, κι ας μην αρέσει πολλές φορές στον εγωισμό μας. Άλλωστε το θαύμα συμβαίνει όταν πάψεις εμμονικά να το "περιμένεις". Όταν το ξεχάσεις και το θυμάται μόνο ο Θεός.

Όμως μην λησμονούμε μια μεγάλη αλήθεια, ότι η χαρά και ειρήνη της ψυχής σου, αυτή που ζητάς και επιθυμείς, έρχεται από τον Χριστό όχι από την προσευχή. Η προσευχή δεν είναι μια ψυχοτενχική μέθοδος που μπορείς να πάρεις πράγματα δίχως τον Χριστό. Ο Χριστός θα σου φέρει την ειρήνη και την χαρά μέσα σου. Δεν μπορείς να θέλεις την περιουσία του πατερα σου, αλλά όχι τον πατέρα. Αυτό κρύβει ιδιοτέλεια. Να μην θυμόμαστε λοιπόν την προσευχή και τον Θεό μονάχα στα δύσκολα αλλά σε ολάκερη την ζωή μας. Να γίνει ο Χριστός τα πάντα για μας. Να γίνει η προσευχή το οξυγόνο της ζωής μας και όχι το κουτί με τα δώρα που βάζουμε το χέρι και παίρνουμε ότι θέλουμε χωρίς να λέμε ένα ευχαριστώ.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Τα μάτια λένε πολλά αλλά και κρύβουν πολλά.

Λένε ότι τα μάτια αποκαλύπτουν την αλήθεια του κάθε ανθρώπου, όμως κάποιες φορές τα μάτια παραπλανούν και ξεγελούν.
Πολλοί είναι αυτοί που έχουν όμορφα μάτια αλλά δεν έχουν ωραίες ψυχές. Έχουν εξωτερικό κάλλος, μα μέσα τους όζουν με πονηριά, ιδιοτροπίες, παραξενιές, μιζέρια, αλαζονεία, έπαρση και εγωισμό.
Μην σε ξεγελούν λοιπόν τα μάτια. Μην μένεις απλά στα εξωτερικά χαρακτηριστικά γιατί και αυτά φθείρονται και αλλάζουν με τον χρόνο. Το κάλλος όμως της ψυχής μπορεί να διατηρηθεί αιώνια...
Να αναπαύεσαι σε ανθρώπους που έχουν ωραίες ψυχές, που ευωδιάζουν ταπείνωση και έλεος, κατανόηση και απλότητα, καλοσύνη και αγάπη.
Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις όπου ένα όμορφο ζευγάρι ματιών ανήκει σε μια ωραία ψυχή γεμάτη φως και ειρήνη που μεταδίδει το κάλλος της και στους γύρω της.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

.. με έναν καρκίνο ούτε «ομολογίες» θα μας ένοιαζαν, ούτε θα πασχίζαμε να πείσουμε ότι είμαστε ορθοδοξότεροι από τους ορθόδοξους.
Όταν ο θάνατος όχι απλά σου κτυπά την πόρτα αλλά την ανοίγει με ορμή τότε σταματάς να ασχολείσαι με μικρότητες, με τις ζωές των άλλων, με ψευτοευλάβειες, με γκρίνιες και εγωισμούς.
Μόνο η μετάνοια και η προσευχή θα είχε θέση στην ζωή μας. Μόνο η δίψα για συγχώρεση θα υπήρχε μέσα μας.
Θέλει όμως μαγκιά να αποκτήσεις μετάνοια και προσευχή όταν είσαι καλά.
Τότε θα σιωπούσαμε,
τώρα κακαρίζουμε.
Τότε θα συμφιλιωνόμασταν,
τώρα διαβάλουμε και χωριζόμαστε...
Ο πόνος είναι μεγάλος δάσκαλος...

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Δεν σε κατηγορώ ότι έκανες αμαρτίες πολλές και σοβαρές, όχι, άνθρωπος είσαι. Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι.
Αυτό σε κατηγορώ.
Ένα πράγμα, παιδί μου, άμα σε κεντάει στην συνείδησή σου, πήγαινε και βάλε μετάνοια και πες
«Αδελφέ μου, ευλόγησον, σε παρακαλώ να με συγχωρέσεις…, έσφαλα». Αυτό διορθώνει το λάθος σου. Άνθρωποι είμεθα, ο ένας στον άλλον πταίει. Είτε σου είπε κάποιος έναν λόγο είτε δεν έκανε εκείνο το οποίο είπες… μην παραβλέπεις, την συνείδησή σου πήγαινε ταπεινώσου και πες το “ευλόγησον” εις τον αδελφό ή εις τον Γέροντα!!

Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης

[toula]

(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Ο Θεός δεν νοιάζεται για τον τόπο. Ζητάει μόνο θερμότητα καρδιάς και αγνότητα ψυχής.
Να, και ο απόστολος Παύλος προσευχήθηκε όχι σε ναό όρθιος ή γονατιστός, αλλά μέσα σε φυλακή πεσμένος ανάσκελα, καθώς τα πόδια του ήταν σφιγμένα στην ξυλοπέδη.
Επειδή, όμως, προσευχήθηκε με θέρμη, αν και πεσμένος, και τη φυλακή έσεισε και τα θεμέλια σάλεψε και το δεσμοφύλακα τράβηξε στην αληθινή πίστη μαζί με όλη την οικογένειά του (Πράξ. 16:25-35).
Ο άρρωστος Εζεκίας ούτε όρθιος ούτε γονατιστός, αλλά πεσμένος στο κρεβάτι παρακάλεσε για τη θεραπεία του το Θεό, που με τον προφήτη Ησαΐα του είχε προαναγγείλει το θάνατο του. Και κατόρθωσε με την καθαρότητα και τη θερμότητα της καρδιάς του να μεταβάλει τη θεϊκή απόφαση (Δ' Βασ. 20:1-6).

Ο ληστής, πάλι, καρφωμένος πάνω στο σταυρό, με λίγα λόγια κέρδισε τη βασιλεία των ουρανών (Λουκ. 23:42-43).
Και ο Ιερεμίας μέσα στο λάκκο με τη λάσπη (Ιερ. 45:6) και ο Δανιήλ μέσα στο λάκκο με τα θηρία (Δαν. 6:16) και ο Ιωνάς μέσα στην κοιλιά του κήτους (Ιων. 2:1-2), όταν προσευχήθηκαν θερμά, απομάκρυναν τις συμφορές, που τους είχαν βρει, και βοηθήθηκαν από το Θεό.
"Και τί θα λέω, όταν προσεύχομαι;", θα με ρωτήσεις. Θα λες ό,τι και η Χαναναία του Ευαγγελίου. «Ελέησέ με, Κύριε!», παρακαλούσε εκείνη. «Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο» (Ματθ. 15:22). "Ελέησέ με, Κύριε!", θα παρακαλάς κι εσύ. "Η ψυχή μου βασανίζεται από δαιμόνιο". Γιατί η αμαρτία είναι μεγάλος δαίμονας. Ο δαιμονισμένος ελεείται, ενώ ο αμαρτωλός αποδοκιμάζεται.
"Ελέησέ με!". Μικρή είναι η φράση. Και όμως, γίνεται πέλαγος φιλανθρωπίας, καθώς, όπου υπάρχει έλεος, εκεί υπάρχουν όλα τα αγαθά. Και όταν βρίσκεσαι έξω από την εκκλησία, φώναζε μυστικά: "Ελέησέ με!".

Φώναζε με τη σκέψη σου, χωρίς να κινείς τα χείλη σου. Γιατί ο Θεός μας ακούει και όταν σωπαίνουμε. Δεν απαιτείται τόσο ο τόπος, όσο ο τρόπος προσευχής. Και στο λουτρό αν είσαι, να προσεύχεσαι.
Όπου κι αν είσαι, να προσεύχεσαι. Όλη η κτίση είναι ναός του Θεού. Εσύ ο ίδιος είσαι ναός του Θεού, και ψάχνεις τόπο για να προσευχηθείς;

[toula]

Με αυτό το στεφάνι της υπομονής, λέει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, «ο Ιησούς συνήθως στεφανώνει τους αθλητές Του».
Θεωρεί μάλιστα ως Μάρτυρες τους υπομένοντες και λέει ότι ο Χριστός έστεψε τους Μάρτυρες της υπομονής με στεφάνια που ήταν φτιαγμένα με λουλούδια κάθε είδους.
Οι υπομένοντες, λέει, έχουν πάντα προ οφθαλμών την «ημέραν της υπομονής του Κυρίου» και «μετέχοντας στη δική Του ζωή μπορούν και κάνουν υπομονή. Γιατί, με την υπομονή αξιώνονται να βρίσκονται πάντα δίπλα Του».
Και όταν η ψυχή τους συνθλίβεται στις μυλόπετρες του πόνου, ξέρει αυτή που να στραφεί και σε Ποιον να καταφύγει.
Ατενίζει Εκείνον, που «ώσπερ πελεκάν τετρωμένος τη καρδία» («Εγκώμια» του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου), κρέμεται στο Σταυρό της Αγάπης.
Αγκαλιάζει έτσι και τον δικό του σταυρό και πορεύεται να συσταυρωθεί με Εκείνον, «ίνα και συζήση Αυτώ»...

Καλές υπομονές να έχουμε......

[toula]

Γέροντα, ή προσευχή δεν βοηθάει στην κάθαρση τού νού;
- Δεν φθάνει μόνον ή προσευχή.
Το νά καίη κανείς κιλά λιβάνι, όταν προσεύχεται, άν ό νους του είναι γεμάτος άπό κακούς λογισμούς γιά τους άλλους, δεν ωφελεί. 'Από τον νού κατεβαίνει το τηλεγράφημα στην καρδιά καί κάνει τον άνθρωπο θηρίο.
Ό θεός θέλει νά
έχουμε ­καρδίαν καθαράν, καί ή καρδιά μας είναι καθαρή, όταν δεν επιτρέπουμε να περνάη από τον νου μας κακός λογισμός για τους άλλους

Γέρων Παΐσος ο Αγιορείτης.

[toula]

Λέγοντας τό «νά ᾿ναι εὐλογημένο» καί ὑποτασσόμενοι ἔτσι στόν Θεό, θά θανατω­θεῖ ὁ παλαιός ἄνθρωπος, θά θανατωθεῖ τό θέλημα –οὐ ζητῶ τό θέλημα τό ἐμόν, ἀλλά τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με Πατρός καί θά ἀναστηθοῦμε, θά γίνουμε χριστια­νοί. Πότε; Τότε πού ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι πάει, χαθήκαμε. Ποῦ; Ἐκεῖ πού νομίζουμε ὅτι δέν εἶναι κατάλληλα τά δεδομένα, καί μπορεῖ νά λέμε: «Ἄν ἤμουν κάπου ἀλλοῦ, ἄν εἶχα κάποιες ἄλλες προϋποθέσεις…» Ὄχι. Πρίν γεννηθοῦμε, πρίν ἔρθουμε στόν κόσμο αὐτόν, ξέρει ὁ Θεός ποῦ θά εἴμαστε καί τί θά ὑπάρχει γύρω μας. Τά ἤξερε ὅλα ὁ Θεός καί τά κανόνισε ἔτσι, πού δέν γίνε­ται καλύτερα. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά τά πιστέψου­με ἔτσι, νά τά δεχθοῦμε ἔτσι καί νά ἀφή­σουμε τόν Θεό νά μᾶς ὁδηγήσει. Καί ὅλα θά πᾶνε κατ᾿ εὐχήν.

(π. Συμεών Κραγιόπουλος)

[toula]

Μερικές φορές ο Θεός επιτρέπει σε έναν συγγενή ή έναν συνάδελφο εργαζόμενο να μας προκαλέσει προβλήματα προκειμένου να ασκήσει την υπομονή και την ταπεινότητα μας.
Ωστόσο, αντί να είμαστε ευγνώμονες για την ευκαιρία που μας δίνει ο Θεός, αντιδρούμε και αρνούμαστε να θεραπευτούμε.
Είναι σαν να αρνείσαι να πληρώσεις τον γιατρό που μας κάνει ένα πλάνο όταν είμαστε άρρωστοι.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

[toula]

«Ἐσύ δέ, ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, θυμήσου ποιανοῦ εἶσαι δημιούργημα, καί ποῦ καλεῖσαι νά πᾶς, καί πόσα ἔχεις καί τί ὀφείλεις νά κάνεις, ἀπό ποιόν σοῦ δόθηκε ὁ νοῦς, ὁ νόμος, οἱ προφῆτες καθώς καί τό ὅτι γνωρίζει ὁ Θεός νά μή διαψεύδει τίς ἐλπίδες σου. Μιμήσου γιά τόν λόγο αὐτό τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Τό πιό θεϊκό πράγμα τό ὁποῖο διαθέτει ὁ ἄνθρωπος εἶναι τό νά εὐεργετεῖ. Μπορεῖς νά γίνεις Θεός χωρίς νά κοπιάσεις καθόλου. Μή χάσεις τήν εὐκαιρία τῆς θεώσεως!»

Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Λόγ. 17:9