Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

"Τι ακριβώς είναι αυτό που μας εκπλήσσει;"

Τι ακριβώς είναι αυτό που μας εκπλήσσει; Ότι οι Τούρκοι ζουν με δανεική ιστορία και πολιτισμό; Ότι οικειοποιούνται ξένη γη, ξένη ιστορία και μνημεία; Μα αυτό κάνουν αιώνες τώρα. Ζουν με δανεικά γιατί ακριβώς αδυνατούν να παράξουν κάτι ολότελα δικό τους. Κάτι που θα υπάρξει ως η ουσιαστική προσφορά τους στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος που γνωρίζει το Τουρκικό έθνος να βηματίζει στην ιστορία είναι η πολεμική επιβολή της δύναμης, της βίας και του αίματος.

Στο ποσοστό που αισθάνομαι απόλυτα αδύναμος εσωτερικά έχω ανάγκη να φαίνομαι ισχυρός εξωτερικά. Ένα αιώνιο πολιτισμικό κόμπλεξ δεν αφήνει την Τουρκία να κοιτάξει το μέλλον. Γυρίζει διαρκώς το βλέμμα της στο παρελθόν. Γιατί εκεί είναι το ενοχικό της τραύμα.

Δεν είναι λίγο να ξυπνάς καθημερινά αιώνες τώρα γνωρίζοντας ότι τα πάντα γύρω σου δεν σου ανήκουν. Αυτή είναι μια συλλογική ενοχή και μην την καταφρονούμε καθόλου. Διότι αυτό το κόμπλεξ και η ενοχή της Τουρκίας είναι να καταστρέφει αυτά που ποτέ δεν μπόρεσε να φτιάξει.

Αλλά αλήθεια, τι ακριβώς μας εκπλήσσει; Ότι οι μεγάλες δυνάμεις δεν έχουν πάρει ξεκάθαρη θέση για το θέμα της Αγίας Σοφίας; Γιατί πότε πήραν για θέματα του Ελληνισμού, οργανωμένα, σθεναρά, τολμηρά και ξεκάθαρα; Η Σμύρνη δεν θα είχε καεί ποτέ εάν το είχαν πράξει. Μακάρι να συμβεί τώρα. Το θέλω και το εύχομαι.

Τι ακριβώς μας εκπλήσσει ότι ο Πάπας μόλις και μετα βίας, μας είπε ότι «είναι στεναχωρημένος», λες και μιλούσε για το πρωτάθλημα που έχασε η ποδοσφαιρική του ομάδα; Ακόμη και ο Ιταλικός τύπος δε μπορεί να ερμηνεύσει την σιωπή του κατα τα αλλά λαλίστατου Ποντίφικα.

Τι ακριβώς μας εκπλήσσει ότι το ομόδοξο ξανθό γένος της Ρωσίας, για ακόμη μια φορά μας αδειάζει αφού σε επίσημη ανακοίνωση του Κρεμλίνου αναφέρεται, ότι το θέμα της Αγίας Σοφίας, είναι κυριαρχικό δικαίωμα και εσωτερικό ζήτημα της Τουρκίας;. Μα εάν δεν κάνω λάθος ακόμη δεν τους περιμένουμε να μας ελευθερώσουν από τον οθωμανικό ζυγό; Και ποτέ βέβαια δεν ήρθαν. Για να μην αναφερθώ στο Ποντιακό ζήτημα, στο όραμα του Πατριαρχείου Μόσχας περί της Τρίτης Ρώμης και αλλά πολλά. Αυτά είναι καλό να τα βλέπουν όλοι αυτοί οι ακροδεξιοί φασίζοντες χώροι εν Ελλάδι που σχεδόν είχουν αγιοποιήσει τον Πούτιν και την πολιτική του. Μόνο το μυαλό ενός φασίστα μπορεί να τα κάνει αυτά.

Και ας έρθουμε τώρα και στα δικά μας. Τι ακριβώς μας εκπλήσσει όσον αφορά τις αντιδράσεις της σύνολης πολιτικής ηγεσίας μας; Η χαλαρότητα; Μα για να υποστηρίξεις κάτι με σθένος πρέπει πρώτον να το γνωρίζεις και δεύτερον να το πιστεύεις. Να αποτελεί όραμα σου.Είστε σίγουροι ότι οι εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις έχουν σαφή αντίληψη περί Ρωμιοσύνης, Βυζαντίου, Εκκλησίας, και ρωμαικου πολιτισμού; Εγώ πάντως έχω μεγάλες αμφιβολίες.

Δεν έχω όμως καμία αμφιβολία ότι εάν ολοκληρωθεί αυτή η κίνηση από πλευράς Τουρκίας, θα είναι ένα τεράστιο πολιτικό, οικονομικό και εθνικό αυτογκόλ. Διότι θα εγκλωβίσει την Τουρκία σε μια απύθμενη εσωστρέφεια που στο τέλος θα την καταστρέψει. Μόνοι τους θα καταστραφούν αφού αδυνατούν αιώνες να μετατρέψουν την συλλογική ενοχή του κατακτητή σε δημιουργία και ανοιχτότητα. Κι αυτό είναι πνευματικός νόμος. Όταν δεν σέβεσαι την Γη που πατάς σε «εκδικούνται» οι αιώνες.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν μπορείς να βρεις την πραγματική ευτυχία έξω από τον εαυτό σου.

Σίγουρα και εξωτερικά πράγματα θα σε κάνουν χάρουμενο, όπως μια σχέση, μια επιτυχία, υλικά πράγματα. Όμως όλα αυτά θα είναι ως συμπλήρωμα σε αυτό που ήδη νιώθεις.

Η πραγματική ευτυχία πηγάζει από μέσα μας. Το να τα βρούμε με το εαυτό μας, το να αποδεχτούμε το ποιοι είμαστε και ποιοι δεν είμαστε είναι το πιο σημαντικό γεγονός για να ισορροπήσουμε, ώστε να αποφύγουμε το εμμονικό κυνήγι της ευτυχίας από εξωτερικά ερεθίσματα.
Διότι όλα τα εξωτερικά μπορούν άνα πάσα ώρα και στιγμή να αλλάξουν. Άρα δεν μπορούμε να βασιζόμαστε εξ ολοκλήρου σε αυτά.

Όπως είπα, σίγουρα παίζουν τον ρόλο τους στην ζωή μας, αλλά τον κυρίαρχο ρόλο το παίζει η εσωτερική μας κατάσταση, η ορθή διαχείριση των εξωτερικών γεγονότων που πηγάζει από την αυτογνωσία μας και από την «αγία φιλαυτία». Το να αγαπάμε δηλαδή θεάρεστα τον εαυτό μας, χωρίς κόμπλεξ, χωρίς φοβίες και ανασφάλειες, χωρίς αλαζονεία και εμμονές, χωρίς συμπλέγματα κατωτερότητας και ενοχικό σύνδρομο, παύοντας να ψάχνουμε συνεχώς την αυτοεπιβεβαίωση από τους άλλους.

Η ευτυχία μας σίγουρα μπορεί να επηρεαστεί από κάτι το εξωτερικό. Διότι όλα τα εξωτερικά εισβάλλουν (το θελουμε, δεν το θέλουμε) στο έσω άνθρωπο. Όμως διαφορετικά επηρεάζεται ο άνθρωπος που στηρίζει τη ευτυχία του στα εξωτερικά και διαφορετικά ο άνθρωπος που έχει καλλιεργήσει μια εσωτερική ειρήνη που ανθεί από την ανακάλυψη και αποδοχή του σκοπού ύπαρξής του σε αυτόν τον κόσμο.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόποιυλος

[toula]

«Ο ανθρωπάρεσκος ενδιαφέρεται μόνο για την εξωτερική συμπεριφορά, και βέβαια και για τους λόγους του κόλακα. Θέλει με τη συμπεριφορά του να κλέβει την όραση, και με τον κόλακα την ακοή εκείνων που ευχαριστούνται ή και καταπλήσσονται μόνο απ' όσα ακούνε και όσα βλέπουν και που μόνον με την αίσθηση ορίζουν την αρετή. Λέμε λοιπόν ότι ανθρωπαρέσκεια είναι η επίδειξη που κάνει κάποιος της δήθεν αρετής του με πράξεις και λόγους».
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

Να λοιπόν ποια είναι η μεγάλη αυτή πνευματική ασθένεια της ανθρωπαρέσκειας. Αυτή η έννοια μας να αρέσουμε στους άλλους.
Είναι φοβερό πάθος αυτό. Θέλουμε με εξωτερικές κινήσεις να αποσπούμε επαίνους, την καλή γνώμη των άλλων.

Πολλές φορές μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας εμφανίζεται αυτή η φοβερή μάστιγα. Άνθρωποι που κάνουνε έναν πνευματικό αγώνα, γλυκαίνονται από την αναγνώριση του κόσμου. Ξεχνούν γιατί κάνουνε τον αγώνα τους. Ξεχνούν την πηγή των αρετών τους που είναι ο Θεός. Κι έτσι εστιάζουν στον εαυτό τους, σε ένα αυτοείδωλο που θέλουν να δημιουργήσουν για να αποκομίσουν μια «εκκλησιαστική» καταξίωση.

Η πνευματική ζωή κρύβει πολλούς κινδύνους. Πολλές παγίδες προέρχονται από τον μισόκαλο διάβολο που θέλει την αιώνια καταστροφή μας. Όμως οι περισσότερες παγίδες στήνονται από εμάς τους ιδίους που αποπροσανατολιζόμαστε από τον έναν και μοναδικό μας στόχο που είναι ο Χριστός. Στόχος μας παύει να είναι η καλλιέργεια μιας βαθιάς σχέσης με τον Κύριο. Στόχος μας γίνεται το να κτίσουμε ένα καλό όνομα μέσα στην κοινωνία, μέσα στην Εκκλησία. Γίνεται αυτοσκοπός η διατήρηση της «έξωθεν καλής μαρτυρίας». Εσωτερική εργασία δεν γίνεται. Κρατούμε μόνο όσα φαίνονται προς τα έξω. Κάνουμε μόνο όσα επιβεβαιώνουν την ηθική μας στα μάτια των άλλων. Θεός μας πλέον γίνεται η άποψη των άλλων. Δεν υπάρχει προσευχή, δεν υπάρχει μετάνοια, δεν υπάρχει κατάνυξη. Δεν υπάρχει πραγματική αρετή. Το μόνο που υπάρχει είναι ένα αδυσώπητο κυνηγητό εξωτερικών πράξεων και λόγων μόνο και μόνο για εντυπωσιασμό των άλλων.

Δεν ζούμε ενάρετη ζωή αλλά υποκρινόμαστε ότι την ζούμε.

Η ανθρωπαρέσκεια είναι μια κατάσταση κατά την οποία ο άνθρωπος επιλεκτικά διαλέγει τι θα πει, τι θα φάει, πως θα ντυθεί, με ένα και βασικό κριτήριο: να ανέβει στην εκτίμηση των άλλων.

Ο άνθρωπος δουλώνεται σε συμπεριφορές για να πετύχει τον σκοπό του. Φοβάται να εκφραστεί ελεύθερα, να κινηθεί όπως νιώθει, διότι υπάρχει πάντα ένα φόβος. Ο φόβος «τι θα πει ο κόσμος». Ο φόβος ότι μπορεί να χάσει την έγκριση των άλλων.

Κι έτσι ευνουχίζει την ζωή του, την προσωπικότητά του.
Κι αν όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας κατά την διάρκεια ενός πνευματικού αγώνα που δυστυχώς καταλήγει ένα αγώνας πονηρίας και υποκρισίας, φανταστείτε τι γίνεται και γενικότερα στις σχέσεις των ανθρώπων μέσα στην καθημερινότητα της ζωής.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Αν κάποιος σε προσβάλει, σε θίξει, σε συκοφαντήσει, σε βλάψει άδικα και αδικαιολόγητα με οποιονδήποτε τρόπο, μην οργιστείς εναντίον του, μη μνησικακήσεις, μην κυριευτείς από εκδικητικότητα. Αντίθετα, ταπεινώσου, κλάψε με συντριβή καρδιάς και προσευχήσου ικετευτικά στον Κύριο να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου. Γι΄ αυτές τις αμαρτίες παραχωρεί ο Θεός να σου συμβαίνουν όλα αυτά, για να ταπεινωθείς και να διορθωθείς.

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ

[toula]

Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία ἔχει ὡς κέντρο τόν Χριστό

Ὁ σκοπός τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τῆς ἄσκησης καί τῆς μετοχῆς στά μυστήρια εἶναι κατά τούς φιλοκαλικούς Πατέρες ἡ ἐπίτευξη τῆς ἀγάπης πρός τόν Χριστό καί ὄχι ἡ ὅραση φωτός, τό ὁποῖο μπορεῖ νά εἶναι καί φῶς δαιμονικό.
«Ὁ νοῦς, ὅταν ἀρχίσῃ», διδάσκει ὁ ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς, «νά δέχεται συχνά τήν ἐνέργεια τοῦ θείου φωτός, γίνεται ὁλόκληρος κάπως διαφανής, ὥστε ὁ ἴδιος νά βλέπῃ πλούσια τό φῶς τοῦ ἑαυτοῦ του. Αὐτό βέβαια καθ’ ὁλοκληρίαν γίνεται, ὅταν ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς ἐξουσιάσῃ πλήρως τά πάθη. Ὅτι ἐξάλλου, κάθε τι τό ὁποῖο παρουσιάζεται σ’ αὐτόν [στό νοῦ] μέ σχῆμα, εἴτε σάν φῶς, εἴτε σάν φωτιά, προξενεῖται ἀπό τήν πανουργία τοῦ ἐχθροῦ [τοῦ διαβόλου], μᾶς [τό] διδάσκει μέ σαφήνεια ὁ θεσπέσιος [Ἀπόστολος] Παῦλος, λέγοντας ὅτι αὐτός [ὁ διάβολος] μετασχηματίζεται σέ ἄγγελο φωτός[20]. Δέν πρέπει λοιπόν κανείς νά μετέρχεται τόν ἀσκητικό βίο [στηριγμένος] σ’ αὐτήν τήν ἐλπίδα, [ὅτι δηλαδή θά βλέπῃ ὁράματα], γιά νά μήν εὕρῃ ὁ σατανᾶς εἰς τό ἑξῆς ἀπό αὐτό τήν ψυχή πρόσφορη γιά τήν συναρπαγή. Ἀλλά νά φθάσωμε [νά ἐπιθυμοῦμε], μόνον νά ἀγαπήσωμε τόν Θεό μέ κάθε [ἐσωτερική] αἴσθησι καί πληροφορία τῆς καρδίας, τό ὁποῖο ἀκριβῶς εἶναι [αὐτό τό ὁποῖο λέγει ἡ Ἁγία Γραφή]: «μέ ὁλόκληρη τήν ψυχή καί μέ ὁλόκληρη τήν καρδία καί μέ ὁλόκληρη τήν διάνοια»[21]. Διότι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος σ’ αὐτό δέχεται τήν θεία ἐνέργεια ἀπό τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ, ἀποδημεῖ ἀπό τόν κόσμο, ἀκόμα κι ἄν διαμένῃ μέσα στόν κόσμο»[22].

Δέν πρέπει ἑπομένως νά ἀσκοῦμε τήν πνευματική ζωή μέ σκοπό τήν ὅραση φωτός ἤ τήν ὁποιαδήποτε «μεταφυσική» ἐμπειρία, ἀλλά γιά νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό μέ κάθε αἴσθηση καί πληροφορία τῆς καρδίας. Αὐτός, πού ζεῖ διά τῆς χάριτος αὐτήν τήν κατάσταση, ἀποδημεῖ ἀπό τόν κόσμο ἀκόμη καί ἄν εἶναι παρών στόν κόσμο.

Ὁ σκοπός τῆς κάθε μας πράξης θά πρέπει νά εἶναι ἡ εὐαρέστηση στόν Χριστό. Ἡ ἀνταπόδοση σύμφωνα μέ τά φιλοκαλικά κείμενα θά ἔρθει ἀπό τήν ἴδια τήν Ἀλήθεια-Χριστό, πού βιώθηκε ἀπό τούς καλῶς βιώσαντας καί ὄχι ἀπό κάποιους ἀνθρώπους καί τήν κενή περιεχομένου δόξα τους.

Ὁ ἅγιος Νεῖλος ὁμιλεῖ γιά τόν «Δεσπότη Χριστό», ἀπό τόν ὁποῖο πρέπει νά ἐπιζητοῦμε τόν ἔπαινο[23]. Ὁμιλεῖ γιά τό «ἄνω θέατρον»[24], τό οὐράνιο θεωρεῖο τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο «κρίνει άδέκαστα τά πράγματα»[25] καί στό ὁποῖο καί μόνον πρέπει νά εὐαρεστήσουμε.

«Αὐτό λοιπόν τό [οὐράνιο] θεωρεῖο ἄς εὐχαριστηθῇ», διδάσκει ὁ ὅσιος, «τό ὁποῖο [εἶναι] καί ἀνάγκη νά εὐχαριστήσωμε, μέ τό εὐάρεστο τῶν ἔργων [μας]. Γιά δέ τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι δέν δύνανται οὔτε ἀμοιβές νά ἀποδώσουν γιά ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἔχουν βιωθῆ ἐνάρετα, οὔτε νά τιμωρήσουν ἕνεκα ἐκείνων πού ἔχουν ἀλλιῶς [εἶναι δηλαδή κακῶς ἐργασμένα], δέν εἶναι σπουδαῖος λόγος, ἐάν ἤ ἀπό φθόνο ἤ προσπάθεια, συγκαλύπτοντας μέ τά ὀνόματα τῆς κακίας τά ἔργα τῆς ἀρετῆς, διαβάλλουν μέ πεπλανημένες βλασφημίες τόν τρόπο ζωῆς, ὁ ὁποῖος εἶναι γνωστός στόν Θεό καί στούς Ἀγγέλους. Θά ἐπακολουθήσῃ βέβαια ὁπωσδήποτε, κατά τόν καιρό τῆς ἀνταποδόσεως, ἡ ἀμοιβή τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, σ’ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ζήσει ἐνάρετα, ὄχι λόγῳ τῆς ὑπολήψεως τῶν ἀνθρώπων [γι’ αὐτούς], ἀλλά λόγῳ αὐτῆς τῆς ἰδίας τῆς ἀληθείας, ὅσων ἔπραξαν κατά τήν διάρκεια τῆς ζωῆς τους. Αὐτά [τά αἰώνια ἀγαθά], μακάρι νά γίνῃ νά ἐπιτύχωμε ὅλοι μας, μέ τήν Χάρι καί τήν φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ»[26].

Οἱ ἅγιοι φιλοκαλικοί Πατέρες γράφουν, διδάσκουν καί ζοῦν μέ σκοπό τήν εὐαρέστηση τοῦ «ἄνω θεάτρου» καί τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς πίστεώς μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κέντρο, στόχος, προσανατολισμός, ἐλπίδα, μισθός, βραβεῖο εἶναι γι’ αὐτούς ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Του. Οἱ Ἅγιοι γράφουν ἀπό ἀγάπη γιά τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία. Γράφουν μέ σκοπό νά βοηθήσουν τά μέλη τῆς Ἐκκλησιας, ὥστε νά ἐπικεντρώσουν τίς προσπάθειές τους στήν Θεία εὐαρέστηση καί ὄχι στήν τῶν ἀνθρώπων.

Οἱ ἄνθρωποι, πού διεστραμμένα «φθόνῳ ἤ προσπαθείᾳ, τά τῆς ἀρετῆς ἔργα κακίας ὀνόμασι συσκιάζοντες»[27] καί «τόν τῷ Θεῷ καί Ἀγγέλοις ἐγνωσμένον βίον, πεπλανημέναις διαβάλλωσι βλασφημίαις»[28] δέν πρέπει νά ἐπηρρεάζουν τούς πνευματικούς ἀγωνιστές.

Ἀπό ὅλα τά ἀνωτέρω συνάγεται ὅτι τό κέντρο τῆς ὅλης διδασκαλίας τῶν ἁγίων φιλοκαλικῶν Πατέρων εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος καί ἑπομένως ἡ Ἁγία Του Ἐκκλησία, πού εἶναι τό σῶμα Του. Ὁ στόχος καί ἡ προσπάθεια εἶναι νά εὐαρεστήσουμε σ’ Αὐτόν, παραμένοντας μέσα στήν Ἐκκλησία Του, διά τῆς πρός Αὐτόν καί τόν πλησίον ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης. Αὐτή δέν εἶναι δυνατόν νά κατορθωθεῖ παρά διά τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἐνεργεῖ τήν κάθαρση, τόν φωτισμό καί τήν θέωση τῆς ὕπαρξής μας, μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἐνῶ ἐμεῖς συμβάλλουμε μέ τήν προαίρεσή μας τηρώντας τίς θεῖες ἐντολές καί ἀσκώντας τίς ἀρετές.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ!

Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

[20] Β΄ Κορ. 11, 14.
[21] Δευτ. 6, 5.
[22] Ἅγίου Διαδόχου Φωτικῆς, Λόγος Ἀσκητικός,κεφ. 40, Φιλοκαλία, Ἔκδοσις Α΄, Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Μπούρα, τόμος Β΄, σελ. 359.
[23] Πρβλ. Ἁγ. Νείλου Ἀσκητοῦ, Λόγος Ἀσκητικός, Φιλοκαλία, Ἔκδοσις Α΄, Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Μπούρα, τόμος Β΄, Κεφ. 133, σελ. 309.
[24] Ἁγ. Νείλου Ἀσκητοῦ, Λόγος Ἀσκητικός, Φιλοκαλία, Ἔκδοσις Α΄, Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Μπούρα, τόμος Β΄, Κεφ. 133, σελ. 310.
[25] Ὅ.π.
[26] Ἁγ. Νείλου Ἀσκητοῦ, Λόγος Ἀσκητικός, Φιλοκαλία, Ἔκδοσις Α΄, Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Μπούρα, τόμος Β΄, Κεφ. 134, σελ. 310.
[27] Ὅ.π.
[28] Ὅ.π.

https://www.hristospanagia.gr/

[toula]

Οἱ δοκιμασίες ποὺ μᾶς ἔρχονται εἶναι μερικές φορές ἡ ἀντιβίωση ποὺ δίνει ὁ Θεὸς γιὰ τὶς ἀρρώστιες τῆς ψυχῆς μας καὶ πολὺ μᾶς βοηθοῦν πνευματικά.

Τρώει ὁ ἄνθρωπος ἕνα μαλακὸ σκαμπίλι καὶ μαλακώνει ἡ καρδιά του.

Άγιος Παϊσιος

[aposal]

«Ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίο μου ελαφρύ».
(Ματθ. ια' 30)

[toula]

"Οτι κανεις και ότι δεν κάνεις να γινεται για τον Χριστο!!!"

Όταν ότι κανείς, το κάνεις για τον Χριστό, Τον "υποχρεώνεις" να σε εισάγει στη Ζωή Του. Σε Μπολιάζει επάνω Του... και ο Κύριος είναι Αθάνατος. Και η ψυχή μυστικά το πληροφορείται αυτό!

Θυμάμαι πόσο δυνατά προσπαθούσε να μου το περάσει αυτό ο γέροντας Προκόπιος... Πως ότι κάνουμε πρέπει να το κάνουμε για το Χριστό.

Ήταν αγρυπνία και μπήκα στο Ιερό για να πάρω την ευχή του. Του φιλάω το χέρι και μου λέει:
- Με πόσες γυναίκες πήγες σήμερα;
Τα 'χασα... Τον κυτταω και του λέω διαμαρτυρόμενος:
- Γέροντα δεν πήγα...
Και μου λέει:
-Γιατί δεν πήγες; Γιατί είσαι καλός, ηθικός άνθρωπος; Πιστός σύζυγος; Δεν είναι κοινωνικά σωστό; Δεν σου ταιριάζει στο ίματζ σου;;;
Τον κυτταζα, περίμενα να ακούσω τι θα πει...

Κουνώντας το χέρι του τρεις φορές, σαν να μου το σφυροκοπούσε μέσα μου, είπε:
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!!!
Κάνουμε ότι θέλει ο Χριστός!!! Αποφεύγουμε ότι δεν θέλει!!!

Την ευχή του να 'χουμε!

[toula]

Για όποιον παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού η ζωή γίνεται πολύ ευκολότερη,

γιατί στις αρρώστιες, στη φτώχεια και στο διωγμό σκέφτεται :

«Έτσι ευδόκησε ο Θεός και πρέπει να υπομείνω για τις αμαρτίες μου» .

Γέροντας Σιλουανός

[toula]

Όπως ακουγόταν για 1000 χρόνια.... 537 μ.χ -1453 μ.χ
Περιγραφή Ψηφιακή αναπαραγωγή, ψαλμωδιών, με την αυθεντική ακουστική της Αγίας Σοφίας, από τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Stranford, σε συνεργασία με την χορωδία Capella Romana.........

https://www.youtube.com/watch?v=vuLSGqSfIh4