Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Μακάρι νὰ μᾶς πάρη ὁ Θεὸς σὲ τέτοιες στιγμές – Γ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Στὸ Ἅγιον Ὄρος,
ὅπου τὰ σώματα τῶν μοναχῶν
δὲν σκληραίνονται οὔτε παγώνουν,
ἀλλὰ διατηροῦν τὸ χρῶμα,
ποὺ εἶχαν ἐν τῇ ζωῇ,
εἶναι χαρμονῆς θέαμα
νὰ φύγης στὴν ἐκκλησία,
ἢ στὸ σκαμνάκι προσευχόμενος,
ἢ στὸ πατάκι γονατιστός,
σὰν τὸν Ἅγιο Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ
καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους Ἁγίους,
ποὺ ἔφυγαν σὲ παρόμοιες στιγμές.
Ἐπίσης, εἶναι πολὺ ὡραῖα
νὰ φύγωμε γιὰ τὴν ἄλλη ζωή,
τὴν ὥρα ποὺ δουλεύομε
καὶ εἴμαστε κουρασμένοι
καὶ ἱδρωμένοι ἀπὸ τὸ διακόνημά μας,
ἢ τὴν ὥρα ποὺ γυρίζομε ἀπὸ μιὰ συζήτησι,
στὴν ὁποία εἴπαμε τὸ «ναὶ» στὸν ἀδελφό μας
καὶ δείξαμε ἔτσι τὸν σεβασμό μας
στὴν θεοπλάστη εἰκόνα τοῦ μεγάλου Θεοῦ.
Μακάρι νὰ μᾶς πάρη ὁ Θεὸς σὲ τέτοιες στιγμές.

Προηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Αἰμιλιανοῦ τοῦ Σιμωνοπετρίτου (1934 – 9 Μαΐου 2019)
Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία, Τεῦχος 311, 17 Φεβρουαρίου 2019 - ἀφιέρωμα «Τὸ μυστήριο τοῦ Θανάτου»

† Ἀρχιμ. Αἰμιλιανὸς Σιμωνοπετρίτης

[toula]

Μπορεί να είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί αλλά ο Χριστός δυστυχώς είναι ο μεγάλος άγνωστος,το μεγάλο μυστήριο για τον καθένα προσωπικά. Δεν μας αρέσει για κάποιους λόγους ο Χριστός της Εκκλησίας και θέλουμε μέσα στην Εκκλησία να φτιάξουμε κάποιον άλλο Χριστό…Δεν τον ξέρουμε τον Χριστό ….και αυτό γιατί αδιαφορούμε να τον γνωρίσουμε από την Αγία Γραφή , την προσευχή, τους Αγίους Πατέρες και φτιάχνουμε ένα Χριστό είδωλο των παθών μας. Μοιάζει σαν να έχουμε προσθέσει έναν 13ο Θεό στους 12 Θεούς του Ολύμπου, που κάποιοι κάποτε έκαναν για να θεοποιήσουν τα πάθη τους και έφτιαξαν είδωλα.

Ένα Χριστό που ακόμα και Θεολόγοι και ιερείς, του κολλάμε μια ταμπέλα αγαπολογίας και πίσω από εκεί παίζονται παιχνίδια που δεν έχουν το Άγιο Πνεύμα άλλα ένα άλλο πνεύμα άλαλο και πονηρό.

Το αποτέλεσμα είναι να βλέπουμε την εικόνα του Χριστού στην Εκκλησία ή στο προσκυνητάρι μας αλλά να μην είναι ο Χριστός αυτός που πιστεύουμε εμείς μέσα μας, διότι έχουμε φτιάξει κάτι άλλο.

Αυτό το άλλο είναι ένα είδωλο αντίγραφο του πονηρού εαυτού μας που το έχουμε ανάγει σε Θεό και μάλιστα είμαστε σίγουροι ότι έχουμε κοινωνία με τον αληθινό Θεό και ότι θα σώσουμε την ψυχή μας.

Δεν τον ξέρουμε τον Χριστό και πρέπει να παρακαλάμε να μας ανοίξει τα μάτια να τον μάθουμε.

Η προσευχή «Κύριε φώτισε μου το σκότος» πρέπει να γίνει αναπνοή μας…

Αν τον ξέραμε ….

Δεν θα κοιτούσαμε το ρολόι στη Θεία Λειτουργία, δεν θα αργούσαμε το πρωί στην ακολουθία, με την δικαιολογία ότι μας πήρε ο ύπνος. Δεν θα λἐγαμε «φτάνει δεν χρειάζεται και πολύ εκκλησία ».

Όταν είσαι ερωτευμένος δεν τα κοιτάς αυτά…

Μένεις άγρυπνος, μπορεί να κολυμπήσεις και ωκεανούς για να συναντήσεις το αγαπημένο σου πρόσωπο. Δεν σε ενδιαφέρει η ώρα, η ημερομηνία, η συνθήκη, θες απλά να σφίξεις στην αγκαλιά σου το αγαπημένο σου πρόσωπο και αυτό αρκεί.

Βάλαμε τον Χριστό σε καλούπια σαν να είναι αντικείμενο και όχι πρόσωπο πόθου και σχέσης.

Οι Άγιοι έδωσαν αίμα από τη ζωή τους για να λάβουν πνεύμα. Έλιωσαν στην προσευχή, την άσκηση και τη μετάνοια. Εμείς θέλουμε να φτιάξουμε καινούργια θεολογία χωρίς άσκηση απλά με ψυχολογικο-θεο—φιλοσοφίες να κοινωνούμε τον Θεό και να είμαστε καλά.

Θυμάμαι ένα γεροντάκι στο Άγιο Όρος που έλεγε «Να κάνετε μετάνοιες , βοηθούν πολύ, να κοπανάτε τα γόνατα κάτω από πόθο για μετάνοια και σωτηρία. Να ξυπνήσετε και καμιά φορά μέσα στη νύχτα για προσευχή, καλό είναι»

Πού να τα πεις αυτά στους σημερινούς φιλοσοφούντες, αν μιλήσεις για άσκηση θεωρούν ότι είσαι ακραίος. Θέλουμε Άγιο Πνεύμα σε app-android. Ακούμε Χριστιανούς που διαβάζουν διάφορα «πνευματικά» βιβλία χωρίς καθοδήγηση και υπακοή και δουλεύουν λένε τον εαυτό τους και ψάχνουν να τον βρουν. Μάλλον κάποιο δαίμονα θα συναντήσουν στο τέλος. Ο δρόμος της υπακοής έχει συνοδοιπόρο τον Χριστό. Ο δρόμος της ανυπακοής έχει συνοδοιπόρους τους δαίμονες.

Αν δεν κοπανίσουμε την καρδιά μας από μετάνοια, όπως χτυπάει ο ψαράς το χταπόδι, Χριστό δεν πρόκειται να δούμε ούτε σε αυτή την ζωή ούτε στην μέλλουσα.

Ας μην ψάχνουμε τον Χριστό σε δρόμους σκοτεινούς, εκεί μόνο τον διάβολο θα βρούμε.

Ο δρόμος του αγιασμού δεν είναι κάτι άγνωστο για εμάς, τον περπάτησαν οι Άγιοι και αυτοί είναι οι οδοδείκτες μας.

Να προσευχόμαστε πάντοτε να γνωρίσουμε τον Χριστό, να σκίσουμε το είδωλο που έχουμε πλάσει και να ακολουθήσουμε το πρόσωπο του Κυρίου. Μέσα από όλες τις συνθήκες της ζωής διότι βρίσκεται παντού και μας περιμένει. Αρκεί να τον αναζητήσουμε με καθαρό πόθο, και ετοιμότητα. . . .

Ο δρόμος της μεγάλης συνάντησης έχει δύο πόρτες που ελεύθερα θα επιλέξω σύμφωνα με τον βαθύτερο πόθο της επιθυμίας μου.

Να σώσω την ψυχή μου ή απλά να σώσω τη ζωή μου και να περάσω καλά κάποια χρόνια εδώ ;

Τι είναι αυτό που θέλω και επιθυμώ….;

Ο πρώτος πόθος ολοκληρώνεται σε σχέση με το πρόσωπο του Χριστού, για τον δεύτερο δρόμο δεν χρειάζεται ο Χριστός διότι εκεί δουλεύει ο διάβολος μια χαρά.

Τι θα επιλέξουμε άραγε;

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Iερα Μητρόπολη Λήμνου

[toula]

Ανέβηκε η ομιλία στο διαδύκτιο, όποτε μπορείτε να την δείτε και ακούσετε εδώ "Η Παγίδα να θέλεις να είσαι ξεχωριστός..."

https://www.youtube.com/watch?v=fTT_uYTYd9s

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Ο Γέροντας Ιάκωβος μετέβαινε συχνά-πυκνά στο Προκόπι, στεκόταν μπροστά στο σκήνωμα του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου, που ως γνωστό είναι αδιάφθορο, και σιγοψιθύριζε.

Κάποια ημέρα που βρέθηκε εκεί και συνομιλούσε με τον Άγιο, πλησίασαν πολλοί άνθρωποι προκειμένου να προσκυνήσουν και εκείνοι με τη σειρά τους το σκήνωμα. Κανείς όμως δεν προχωρούσε, γιατί κανείς δεν ήθελε να διακόψει τη συνομιλία του Γέροντα Ιάκωβου με τον Άγιο.

Μαζεύτηκε σε λίγη ώρα πολύ κόσμος. Κάποια στιγμή διαπίστωσαν όλοι οι προσκυνητές ότι ο Άγιος Ιωάννης μετακινήθηκε. Ως ήταν φυσικό κάποιοι έβγαλαν κραυγές. Τότε ο Γέροντας Ιάκωβος γυρίζει πίσω και με ήρεμη φωνή τους λέγει:

Τι πάθατε βρε παιδιά; Παράξενο σας φαίνεται; Εσείς το βράδυ που ξαπλώνετε στο κρεβάτι σας, στο ένα πλευρό μένετε όλη τη νύκτα; Και ο Άγιος κουράστηκε από αυτό το πλευρό και γύρισε από το άλλο…

[aposal]

«Ἡ ἀποβολὴ μιᾶς συνηθείας εἶναι δύσκολο, ἀλλὰ ὄχι καὶ ἀκατόρθωτο ἔργο».
Μέγας Βασίλειος

[Αναστάσιος]

«Με το όνομα του Ιησού να πολεμάς τους εχθρούς της ψυχής σου. Δεν υπάρχει ούτε στον ουρανό, ούτε στη γη ισχυρότερο όπλο».
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

[toula]

Η Παναγία, παιδί μου, είναι ζωντανή πάνω στην εικόνα της. Το είδα με τα μάτια μου.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

[toula]

Ο Θεός φανερώνει την μεγάλη του αγάπη για τον άνθρωπο στο πρόσωπο του Χριστού. Γίνεται άνθρωπος για να γίνουμε εμείς Θεοί. Έρχεται στην γη για να μπορούμε εμείς να πάμε στον ουρανό. Κοιτάει την γη μας για να κοιτάξουμε εμείς τον ουρανό που κουβαλάμε μέσα μας.

Αυτό ακριβώς μας θυμίζει η σημερινή εορτή της Αναλήψεως. Ότι μέσα μας υπάρχει κάτι πέρα απο γη και χώμα. Γεννηθήκαμε για την αιωνιότητα κι ο θάνατος δεν μας ταιριάζει.

«Αμαρτία είναι η προδοσία του ουρανού μέσα στην ψυχή μας». Και έχει δίκιο ο πατήρ Αλέξανδρος Σμέμαν, γιατί στην καθημερινότητα του βίου μας, ξεχνάμε που ανήκουμε και ποιος είναι ο προορισμός μας.

Η εορτή της Αναλήψεως του Χριστού έρχεται να μας το θυμίσει. Να δείξει δηλαδή που μπορούμε να φτάσουμε ποια είναι η αληθινή αξία μας.

Γιατί η αξία του ανθρώπου δεν κρίνεται στο παρελθόν του ούτε καν στο παρόν του, αλλά σε αυτό που μπορεί να γίνει στο μέλλον.

Μην ξεχνάμε ποτέ ότι η μεγαλύτερη προδοσία δεν είναι αυτή που έκαναν οι άλλοι σε εμάς αλλά εκείνη που εμείς κάνουμε στον εαυτό μας, όταν "θυσιάζουμε αυτό που μπορούμε να γίνουμε γι’ αυτό που είμαστε".

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Τίποτε ἀπὸ τὰ γύρῳ μας δέν μένει ἀμετάβλητο, οὔτε κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι».
Μέγας Βασίλειος

[toula]

"Ο άνθρωπος χωρίς την Θεία Κοινωνία, χωρίς το Χριστό είναι ένα θηρίο, ένας αγριάνθρωπος..."

Ο άνθρωπος που μεταλαμβάνει των Αχράντων Μυστηρίων, κοινωνεί όλο το σώμα του Χριστού και όλο το Αίμα Του.
Ξέρετε γιατί; Για να κάνει ο άνθρωπος τον νου του Χριστό, για να κάνει σπλάχνα Χριστού, για να κάνει πόδια Χριστού, για να κάνει μάτια Χριστού, να είναι όλο το είναι του Χριστός!

Έτσι αλλάζει η φύση του ανθρώπου, χωρίς να το καταλάβει και δημιουργεί συγγένεια ο άνθρωπος με το Χριστό, γίνεται κατά Χάρη αδερφός του Χριστού.

Όσοι όμως δεν Κοινωνούν [από αδιαφορία και όχι εξαιτίας κανόνος], δεν μπορούν να έχουν γνωρίσματα του Χριστού και ούτε το «Πάτερ ημών» δεν πρέπει να λένε! Γιατί, για να έχω Πατέρα τον Θεό, πρέπει να έχω αδελφό το Χριστό.

Ο άνθρωπος χωρίς την Θεία Κοινωνία, χωρίς το Χριστό είναι ένα θηρίο, ένας αγριάνθρωπος, γιατί στερείται τις ιδιότητες του Χριστού και δεν είναι καν άνθρωπος.

Μην περιμένετε λοιπόν, ο κόσμος να πάψει να είναι ζούγκλα, εάν οι άνθρωποι δεν προσέρχονται στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Γιατί ο Χριστός είναι ο μόνος που μπορεί να εξημερώσει τον άνθρωπο!

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †
Πνευματικό Ανθολόγιο Ορθοδοξίας
https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/