Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Όποιος βλέπει και ίχνος μόνο μίσους μέσα στην καρδιά του για οποιονδήποτε άνθρωπο και για οποιοδήποτε φταίξιμό του, αυτός έχει αποξενωθεί τελείως από την αγάπη στο Θεό. Γιατί η αγάπη στο Θεό δεν ανέχεται καθόλου το μίσος εναντίον του ανθρώπου.

Αγιος . Μάξιμος ο ομολογητης.

[toula]

«Θυμήσου τήν αἰώνια ζωή, τήν ἀνέκφραστη εὐφροσύνη καί τή δόξα, πού ὁ Θεός ἔχει ἑτοιμάσει προαιώνια γιά τούς ἐκλεκτούς Του, αὐτούς πού Τόν ἀγαποῦν. Θυμήσου τόν καιρό, πού πέρασε ἤδη, καί τά χρόνια τῆς ζωῆς σου, πού πῆγαν χαμένα στή ματαιότητα τοῦ κόσμου. Μπορεῖς νά πάρεις πίσω ἔστω καί μιά μέρα ἤ μιά νύχτα ἀπ’ αὐτά; Ἀπό τήν ἄλλη πάλι, ἄν ἔρθει ξαφνικά τό τέλος σου, μπορεῖς νά προσθέσεις ἤ νά ζητήσεις μιά μέρα ἤ ἔστω μιά μονάχα ὥρα γιά μετάνοια; Τότε θά θέλουμε ὅλοι νά ξαναβροῦμε τό χρόνο τῆς ζωῆς πού σπαταλήσαμε ἄσκοπα, καί δέν θά τόν βρίσκουμε. Ἔτσι θά γνωρίσουμε, πολύ ἀργά ὅμως, πόσο μᾶς ἐξαπάτησαν οἱ πανοῦργοι δαίμονες»

Ἅγ. Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ, Κρίνα τοῦ Ἀγροῦ, 28

[toula]

*Προσκόλλησε την ψυχή σου στο Θεό με καρδιακή πίστη* και τότε όλα, θα σου είναι δυνατά. Σου επιτίθενται οι αόρατοι και ανύστακτοι εχθροί; Θα τους νικήσεις. Είναι οι εχθροί αυτοί ορατοί, εξωτερικοί; Θα τους κατοτροπώσεις και αυτούς. Ξεσηκώνονται εναντίον σου τα πάθη; Θα τα κατασιγάσεις. Σε βρήκαν ξαφνικά θλίψεις; Θα τις ξεπεράσεις. Σε έχει καταβάλλει η απόγνωση; Θα αποκτήσεις θάρρος, ελπίδα. Με την πίστη, όλα μπορείς να τα κατορθώσεις, ακόμα και η Βασιλεία των Ουρανών, θα γίνει δική σου. Η πίστη είναι η μεγαλύτερη ευλογία σ' αυτήν τη ζωή. Ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό και τον κάνει δυνατό και νικητή. "Ο κολλώμενος τω Κυρίω εν πνεύμα έστι" (Α' Κορινθίους 16,17).

*Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης*

[toula]

"Διακονώντας και όχι εξουσιάζοντας τον αδελφό γινόμαστε όμοιοι με τον Κύριο. Ο Χριστός υπέδειξε την οδό κατά τη νύκτα του Μυστικού Δείπνου. Ενώ ήταν ο Κύριος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του."

(Άγιος Σωφρόνιος)

[toula]

Η Νηστεία είναι Εντολή του Θεού.

Τήν πρώτη Αυγούστου κάθε έτους ξεκινά η νηστεία τού Δεκαπενταυγούστου. Η περίοδος αυτή τής νηστείας προηγείται τής εορτής τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου καί αρχικά ήταν διηρημένη σέ δυό τμήματα: αυτό πού προηγείτο τής εορτής τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος καί εκείνο τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου.
Οι δυό αυτές νηστείες ενώθηκαν τόν 10ο αιώνα.Η νηστεία αυτή όπως επικράτησε νά τήν τηρούμε, έχει αυστηρό χαρακτήρα. Εφόσον λοιπόν μπορούμε, νηστεύομε από λάδι όλες τίς ημέρες. Κατάλυση οίνου καί ελαίου έχουμε μόνο τά Σάββατα καί τίς Κυριακές, ενώ κατά τήν εορτή τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος, οποιαδήποτε ημέρα κι άν πέσει καταλύουμε ψάρι.

Κατάλυση ιχθύος έχουμε καί κατά τήν ημέρα τής εορτής τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου, άν αυτή πέσει Τετάρτη ή Παρασκευή.
Η Νηστεία αυτή γίνεται πρός τιμήν τής Θεοτόκου, η Οποία καί Εκείνη νήστευσε πρίν από τήν Κοίμησή Της. Κατά τήν παράδοση, μόλις η Παναγία πληροφορήθηκε τόν επικείμενο θάνατό της, προσευχήθηκε στό Όρος τών Ελαιών, ετοιμάστηκε καί ενημέρωσε καί τούς Αποστόλους. Κατά τήν ημέρα τής Κοίμησης επειδή δέν ήταν όλοι οι Απόστολοι στά Ιεροσόλυμα, μιά νεφέλη τούς άρπαξε καί τούς έφερε κοντά της. Τήν τοποθέτησαν στό μνήμα τής Γεσθημανής καί μετά από τρείς μέρες ο τάφος ήταν άδειος, καθώς η Παναγία ανελήφθη στούς ουρανούς.

Η Νηστεία είναι Εντολή τού Θεού. Είναι η μία από τίς δυό πρώτες πού έδωσε στόν Αδάμ μέσα στόν Παράδεισο. Συγκεκριμένα, η πρώτη ήταν «νά εργάζεται καί νά φυλάττει τόν Παράδεισο», ενώ η δεύτερη «νά μήν φάει από τόν καρπό τού δέντρου τής γνώσεως τού καλού καί τού κακού». Το Νόημα αυτής τής Εντολής ήταν τό εξής: Μέ «όπλο» τή Νηστεία, νά συνηθίσουν οι άνθρωποι στήν Υπακοή πρός τόν Θεό καί στήν Πάλη κατά τού διαβόλου.
Ο Κύριος τόνισε ακόμη περισσότερο τήν αξία τής Νηστείας, όταν περί τού γένους τών δαιμόνων ανέφερε χαρακτηριστικά: «Τούτο δέ τό γένος ουκ εκπορεύεται ει μή εν προσευχή καί νηστεία». Δηλαδή, τό γένος αυτό, δέν είναι δυνατόν νά νικηθεί από κανέναν άνθρωπο, ο οποίος δέν προσεύχεται καί δέ νηστεύει.

Αξίζει ακόμη νά σημειωθεί ότι όταν νηστεύουμε, πρέπει καί νά ομολογούμε όποτε χρειαστεί τή Νηστεία μας, χωρίς όμως ποτέ νά τήν επιδεικνύουμε, δηλαδή χωρίς νά τήν φανερώνουμε σέ κανέναν γιά νά υπερηφανευτούμε ή γιά νά δείξουμε τό πόσο αγωνιζόμαστε. Ο Κύριος άλλωστε μάς διδάσκει νά κρατάμε κρυφή, κάθε Προσευχή καί Νηστεία μας.
Ο δέ Μέγας Βασίλειος αναφέρει γιά τή Νηστεία: «Όταν ο Θεός είπε Δέν θά φάγετε στούς πρωτοπλάστους, τούς έβαλε Νόμο Νηστείας καί Εγκρατείας. Εάν η Εύα δέν έτρωγε από τόν καρπό τού δένδρου εκείνου, δέν θά είχαμε ανάγκη σήμερα από τή Νηστεία. Επειδή δέ νηστεύσαμε, διωχθήκαμε από τόν Παράδεισο. Άς νηστέψουμε λοιπόν, γιά νά μπούμε πάλι σέ Αυτόν».
Σέ περιόδους Νηστείας, η σωματική Νηστεία πρέπει νά συνδυάζεται μέ τήν πνευματική Νηστεία (δηλαδή μέ περισσότερη Προσευχή καί Μελέτη τής Αγίας Γραφής, καθώς καί άλλων χριστιανικών βιβλίων), μέ μεγαλύτερη ευαισθησία πρός εκείνους πού έχουν τήν ανάγκη μας, μέ όσο τό δυνατόν μεγαλύτερη αποχή από τά αμαρτήματα, μέ Εξομολόγηση καί Θεία Κοινωνία.
Τέλος, γιά οποιεσδήποτε δυσκολίες πού μπορεί νά συναντήσουμε κατά τή διάρκεια τής Νηστείας, είναι απαραίτητο νά συμβουλευόμαστε τόν Πνευματικό μας, ο οποίος θά μάς καθοδηγήσει καί θά μάς διευκολύνει στήν προσπάθειά μας, επιτρέποντας (ανάλογα μέ τήν περίπτωση) σέ ορισμένους νά καταλύσουμε κάποια επιπλέον τρόφιμα.

Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας

[toula]

Από την διδασκαλία του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.

Νὰ ζητᾶμε ταπεινὰ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν διόρθωσή μας
–Γέροντα, ὅταν οἱ Πατέρες λένε ὅτι μετάνοια εἶναι νὰ ἀποφασίση κανεὶς νὰ μὴν ξανακάνη τὰ προηγούμενα ἁμαρτήματα καὶ νὰ λυπᾶται γι ̓ αὐτά, σημαίνει ὅτι διαρκῶς πρέπει νὰ τὰ θυμᾶται;
–Ὄχι, δὲν θυμᾶται κάθε ἁμαρτία χωριστά, ἀλλὰ ἔχει συνέχεια τὴν συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός του.
Μέχρις ἑνὸς σημείου πρέπει νὰ σκέφτεται κανεὶς ἕνα σφάλμα του καὶ ὕστερα νὰ ζητᾶ ταπεινὰ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί, ἂν δὲν ὑπάρχη ὑπερηφάνεια, ὁ Θεὸς θὰ βοηθήση.
Ἰδίως ὅταν κάποιος εἶναι εὐαίσθητος, καλύτερα εἶναι νὰ ξεχνᾶ παλιὲς ἁμαρτίες του, ἀφοῦ ἔχουν τακτοποιηθῆ μὲ τὴν μετάνοια καὶ τὴν ἐξομολόγηση.
Μπορεῖ τὸ ταγκαλάκι νὰ τοῦ θυμίζη παλιές του ἁμαρτίες καὶ νὰ τὸν ζαλίζη μὲ λογισμούς, γιὰ νὰ τοῦ τρώη τὴν ὥρα καὶ νὰ τὸν περισπᾶ ἀπὸ τὴν προσευχή.
Ἕνας ὅμως ποὺ δὲν εἶναι εὐαίσθητος καὶ βλέπει νὰ γεννιέται μέσα του ὑπερηφάνεια, τότε καλὰ εἶναι νὰ φέρνη στὸν νοῦ του τὶς ἁμαρτίες του, γιὰ νὰ ταπεινώνεται.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

[toula]

Πώς η πίστη άλλαξε την καρδιά του φιλάργυρου τραπεζίτη.

Εάν άκουγε κάποια φορά ο πάνσοφος (ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων) να λένε πως ο τάδε είναι ελεήμονας, έστελνε και τον φώναζαν και του έλεγε ιδιαιτέρως αστειευόμενος: «Έτσι είσαι, κυρ τάδε; Πώς έγινες ελεήμονας; Απ’ τη φύση σου, ή με συνειδητή προσπάθεια;»
Γιατί, έλεγε ο αοίδιμος, πως δεν έχουν τόσο μεγάλο μισθό εκείνοι που από φυσικού τους είναι ελεήμονες, ή σιωπηλοί, ή πράοι, ή εγκρατείς, ή ολιγαρκείς — επειδή αυτό είναι δώρο του Θεού, όπως και όλα—, αλλ’ εκείνοι που βιάζουν το θέλημά τους και την καρδία τους, πετυχαίνοντας την αρετή με αγώνα και πόνο. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Κύριος έλεγε: «Αυτοί που αγωνίζονται πνευματικά, αρπάζουν τη βασιλεία των ουρανών».
Κάποιοι από αυτούς που ρωτούσε έκρυβαν την αλήθεια από συστολή, κάποιοι άλλοι όμως μιλούσαν. Κάποτε, ένας ο οποίος ρωτήθηκε από τον όσιο, του απάντησε ως εξής: «Πίστεψέ με, δέσποτα, δεν δίνω τίποτε, ούτε κάνω καλό. Αλλ’ όμως, αυτό που κάνω και αυτό που δίνω, απ’ όσα μου χορηγεί ο Θεός και οι ευχές σου, μου έγινε συνήθεια με τον ακόλουθο τρόπο.
Παλιά ήμουν πάρα πολύ άσπλαχνος και άπονος, ώσπου μια μέρα καταστράφηκα οικονομικά και βρέθηκα σε δύσκολη θέση. Άρχισε τότε να μου λέει ο λογισμός μου: «Αν ήσουν πράγματι ελεήμονας, δεν θα σ’ εγκατέλειπε ο Θεός.» Έβαλα, λοιπόν, όρο στον εαυτό μου να δίνω κάθε μέρα πέντε φολερά στους φτωχούς.

Όμως, κάθε φορά που πήγαινα να δώσω, ο σατανάς αμέσως μ’ εμπόδιζε λέγοντας: «Πραγματικά, αυτά τα πέντε φολερά αρκούν για το σπιτικό σου, για τα λαχανικά, ή για τα έξοδα του λουτρού.» Αμέσως, λοιπόν, σάμπως και θα τα στερούσα από το στόμα των παιδιών μου, δεν έδινα τίποτα.
Όταν, όμως, κατάλαβα ότι με νικούσε το πάθος μου, λέω στο παιδί μου: «Κάθε μέρα, χωρίς να το ξέρω, να κλέβεις από μένα πέντε φολερά και να τα δίνεις για αγαθοεργίες.» Γιατί, βλέπεις, δέσποτα, είμαι τραπεζίτης. Το παιδί, λοιπόν, καλά κάνοντας, άρχισε να κλέβει δέκα δέκα τα φολερά, μερικές φορές και κανένα κεράτι.

Όταν είδε πως είχαμε ευλογία, άρχισε να κλέβει τριμίσια και να τα δίνει. Μια μέρα, λοιπόν, που θαύμασα για την ευλογία που μας έδινε ο Θεός, του είπα: «Πραγματικά, παιδί μου, πολύ μας ωφέλησαν τα πέντε φολερά, αλλά από τώρα να δίνεις δέκα δέκα.» Τότε μου λέει το παιδί χαμογελώντας:
«Πήγαινε να ευχαριστήσεις τον Θεό για τις κλεψιές μου, γιατί, στ’ αλήθεια, σήμερα δεν θα είχαμε να φάμε ψωμί. Αλλά αν υπάρχει δίκαιος κλέφτης, αυτός είμαι εγώ.» Ύστερα μου είπε ότι έδινε και τριμίσια και κεράτια. Και από την πίστη του, απόκτησα κι εγώ τη συνήθεια, δέσποτα, να δίνω με την ψυχή μου.»
Ο όσιος ωφελήθηκε πάρα πολύ και είπε: «Πίστεψέ με, διάβασα πολλούς βίους Πατέρων, αλλά ποτέ δεν άκουσα κάτι σαν κι αυτό.»

Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, έκδ. Ι. Μητρόπολις Λεμεσού

[toula]

Ας κάνουμε εκείνα που διδάσκουμε!

Πλησιάζει ο Δεκαπενταύγουστος! Αρχίζει η νηστεία της Παναγίας! Πάντα σε περιόδους νηστείας έχουμε και πειρασμούς, ας αναλογιστώ λοιπόν,
«Οι Άγιοι Απόστολοι ήσαν μόνον δώδεκα, αλλά επειδή εθεράπευσαν πρώτον τον εαυτόν τους εθεράπευ­σαν μυριάδας ανθρώπων από όλα τα Έθνη τα άπιστα, τα αλλόφυλα.
Ημείς οι Έλληνες με πολλούς αρχιερείς, χιλιάδες ιερείς, ιεροκήρυκες, θεολόγους κ.λπ., διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων, όχι μόνον τα άγρια και αλλόφυλλα Έθνη δεν ωφελούμεν αλλά ούτε τους ομοφύλους, ομοθρήσκους Έλληνας τους συμπατριώτας μας.
Διατί; Διότι δεν εφροντίσαμε να θεραπεύσουμε τα ιδικά μας πάθη, ή τουλάχιστον να κάνουμε εκείνα που διδάσκουμε...»

Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος.

[toula]

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Η εξαπάτηση της αμαρτίας.

Πηγή κακών είναι η έλλειψη μέτρου στις επιθυμίες μας.
Σ’ αυτήν οφείλονται οι πορνείες, οι πλεονεξίες, οι κλεψιές, οι φόνοι, οι ληστείες, ολόκληρη η διαφθορά της ψυχής.
Ας μην επιζητούμε λοιπόν περισσότερα από τα απαραίτητα και στην τροφή και στα ενδύματα και στα σπίτια και στις άλλες σωματικές ανάγκες.
Η αμαρτία πριν εμφανιστεί και πραγματοποιηθεί, σκοτίζει το λογισμό και εξαπατά το νου. Όταν, όμως, ολοκληρωθεί, τότε φανερώνει την απρέπειά της, προξενώντας διαρκή οδύνη στην ψυχή και αφαιρώντας την παρρησία της συνειδήσεως.
Όταν η ψυχή κυριευθεί από την ακόλαστη επιθυμία, σκοτίζεται η διορατική της ικανότητα. Έτσι, δεν μπορεί να δει λίγο μακρύτερα, ούτε τον γκρεμό, ούτε την κόλαση, ούτε τον κίνδυνο, καθώς αιχμαλωτίζεται ολοκληρωτικά από την αμαρτία

Θέματα Ζωής Β’ – Ιερά Μονή Παρακλήτου

[toula]

Τι δεν πρέπει να ζητάμε;
Εξέτασε τον εαυτό σου, ποιος είσαι.
Γνώρισε τη φύση σου, ότι δηλαδή το μεν σώμα είναι θνητό, η δε ψυχή σου αθάνατη.
Μη ζητάς υπεροχή, αλλά να αναγνωρίζεις της ισότητας της φύσης και να αγαπάς, να είσαι ισότιμος προς εκείνους που φαίνονται ότι υστερούν κάπως απέναντί σου.

Μέγας Βασίλειος