Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Να’σαι απαλός όπως ένα χάδι.
Να’σαι γλυκός όπως ένας ερωτευμένος.
Να’σαι απλός όπως ένα παιδί.
Να’σαι ταπεινός όπως ένα λουλούδι.
Να’σαι στοργικός όπως μια μάνα.
Να’σαι ειρηνικός όπως ένα λιμάνι.
Έτσι ήταν η Παναγιά μας.
Έτσι ας προσπαθήσουμε να γίνουμε κι εμείς.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπιυλος

[toula]

Η λέξη Μεταμόρφωση είναι σύνθετη και σημαίνει αλλαγή μορφής. Ο Χριστός αποκάλυψε-φανέρωσε την δόξα της Θεότητος η οποία ήταν καλυμμένη. Ο Άγ. Ιωάννης o Δαμασκηνός μας αναφέρει οτι «δεν προσέλαβε κάτι που δεν είχε, ούτε μεταβλήθηκε σε κάτι που δεν ήταν, αλλά φανέρωσε στους Μαθητές Του αυτό που ήταν». Αλλά και πάλι, δεν έδειξε όλη την Θεότητα αλλά μια μικρή ενέργειά της, «καθώς ηδύνατο» όπως σημειώνεται στο Απολυτίκιο, διότι πρώτον ήθελε να τους πληροφορήσει για τη Θεότητά Του και δεύτερον από φιλανθρωπία, για να μην χάσουν τη ζωή τους βλέποντας όλη τη δόξα. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι η Μεταμόρφωση είναι όχι απλά η αποκάλυψη της Θεότητος, άλλα και μία έκφραση της φιλανθρωπίας του Θεού.

Oι Μαθητές είδαν το φως της Θεότητος το όποιο δεν ήταν μία κτιστή πραγματικότητα. Η Μεταμόρφωση έγινε κατά την διάρκεια της ημέρας και γι' αυτό στην αρχή ενώ έβλεπαν δύο φώτα, το κτιστό και το άκτιστο, όταν είδαν μεγαλύτερη την ενέργεια της Θεότητος ο κτιστός ήλιος χάθηκε, «υπεκρύβη ακτίσι θεότητος αισθητός ήλιος», λέει o Δαμασκηνός. Θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί την δόξα του νοητού ηλίου δεν την είδαν όλοι οι άνθρωποι στη γη, παρά μόνο οι 3 Μαθητές και οι Προφήτες Μωυσής και Ηλίας; Την απάντηση μας την δίνει ο Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς, που μας λέει ότι, «τον αισθητό ήλιο τον βλέπουν όλοι οι άνθρωποι, στη γη, εκτός και αν κανείς είναι τυφλός. Τον νοητό όμως Ήλιο της δικαιοσύνης τον βλέπουν όσοι είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι». Αυτό γίνεται διότι ο αισθητός ήλιος δεν εχει βούληση, ενώ ο νοητός Ήλιος έχει και φύση και θέληση. Γι' αυτό και εμφανίζεται σε όσους αυτός θέλει και εάν και όσο θέλει. Αυτό γίνεται πάντοτε, ακόμα και τώρα. Γι' αυτό τον νοητό Ήλιο τον βλέπουν όσοι αξιώνονται από τον Θεό αυτής της εμπειρίας και η αποκάλυψη είναι ανάλογη με την πνευματική κατάσταση που βρίσκονται.

Έτσι λοιπόν η Μεταμόρφωση του Χριστού αποτελεί ένα πολύ βασικό σημείο στη ζωή του ανθρώπου. Ζούμε μέσα στην Εκκλησία με έναν βασικό σκοπό. Όχι απλά να γίνουμε καλοί άνθρωποι (καλοί άνθρωποι υπάρχουν σε όλες τις θρησκείες) αλλά να γίνουμε κατά Χάριν θεοί. Να μεταμορφωθούμε από χοϊκοί και σαρκικοί, σε ουράνιοι και πνευματικοί. Σ’ αυτό το ύψος μας καλεί η Αγία μας Εκκλησία.

Αρχιμ. Σεραφείμ Λεβέντης

[toula]

Μαμά, μαζί με τα άλλα που θα με στείλεις, να με στείλεις και ένα καθρεφτάκι.
Το ήθελε η κόρη για να φτάχνει το μαλλί της και να περιποιείται το πρόσωπο της. Πράγματι η μητέρα της έστειλε έναν διπλωμένο καθρέφτη. Και όταν η κόρη ξεδίπλωσε το καθρέφτη, είδε την Παναγία , και της έγραφε η μάνα της: Με βάση αυτόν τον καθρέφτη να φτιάχνεσαι, παιδί μου! Να καθρεφτίζεσαι πάντα με βάση και πρότυπο την Παναγία μας.

Από τον Αείμνηστο Δημήτριο Παναγόπουλο

[toula]

Γιατί τιμούμε την Παναγία

Το "Πάσχα του καλοκαιριού", κατά τον "άγιο" των ελληνικών γραμμάτων Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, θα εορτάσουμε και πάλι. Με κάθε λαμπρότητα, όλος ο ορθόδοξος κόσμος θα εορτάσει με αγρυπνίες, με Θείες Λειτουργίες, την Κοίμηση και την εις ουρανούς μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Γιατί όμως, εμείς οι Ορθόδοξοι τιμούμε με τόση μεγαλοπρέπεια την Κυρία Θεοτόκο;

Την τιμούμε, διότι κατέστη το Σκεύος της εκλογής του Θεού, ώστε να γεννήσει τον Ιησούν Χριστόν και να γίνει η Μητέρα του Θεού.

Την τιμούμε, γιατί, αυτή άλλαξε την πορεία της ανθρωπότητος. Η Παναγία έγινε η "γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γής προς ουρανόν" (από τους χαιρετισμούς). Την τιμούμε, γιατί έγινε η κλίμαξ δια της οποίας κατέβηκε εις την γή ο Θεός και έτσι αποκαλύφθηκε όλη η αλήθεια, όλο το φώς.

Τη τιμούμε, γιατί η Παναγία είναι το πρόσωπο εκείνο πού προφητεύτηκε μέσα στην Αγία Γραφή και κυρίως μέσα στην Παλαιά Διαθήκη. Κατά την έξοδο των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, ο Θεός δίνει μία μικρή ελπίδα, πώς κάτι θα γίνει για να λυτρωθεί όλο το άνθρώπινο γένος. "Και έχθραν θήσω ανά μέσον σού και ανά μέσον του σπέρματος σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής. Αυτό σου τηρήσει κεφάλην και σύ τηρήσεις αυτού πτέρναν" (Γεν. 3, 15).

Ο Πατριάρχης Ιακώβ, κατά την διάρκεια του ύπνου του προείδε την Παναγία ως κλίμακα, να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν οι άγγελοι από τον ουρανό. "Και ενυπνιάσθη και ιδού κλίμαξ εστηριγμένη εν τη γή ής η κεφαλή αφικνείτο εις τον ουρανόν, και οι άγγελοι του Θεού ανέβαινον και κατέβαινον επ' αυτής" (Γεν. 28, 12).

Ο Προφήτης Ησαΐας προφητεύει την έλευση του Χριστού από μία Παρθένο Κόρη. "Δια τούτο δώσει Κύριος αυτός υμίν σημείον. Ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ" (Ησ. 7, 14).

Την τιμούμε γιατί, η Παναγία επελέγει από όλες τις κοπέλες, ως η καθαρωτέρα και αγιοτέρα, για να γίνει η Μητέρα του Θεού. Οι Πατέρες της Εκκλησίας, μας λένε πώς για την υλοποίηση του σχεδίου του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου, ο Θεός έδωσε τον Υιό Του τον Μονογενή και η ανθρωπότης έδωσε την Παναγία. Ο Άγιος Ειρηναίος Επίσκοπος Λουγούνων κάνοντας ένα παραλληλισμό της Εύας με την Παναγία γράφει: "Η Εύα, έπρεπε να αποκατασταθεί εν τω προσώπω της Μαρίας, ίνα μία Παρθένος να γίνει συνήγορος άλλης παρθένου και να εξαλείψει την ανυπακοήν της πρώτης δια της παρθενικής υπακοής" (Ειρην. 32, 33).

Την τιμούμε, και ιδιαιτέρως εμείς οι Ρωμηοί, γιατί η Παναγία έγινε η Προστάτις και η Έφορος όλης της Ρωμηοσύνης. "Όλος ο Ελληνισμός, όλο το Γένος, όλη η Ρωμηοσύνη μοσχοβολά από το ευωδιαστόν σκήνωμα της Παναγίας, πού είναι η Μήτηρ των ορφανεμένων, η ελπίς των απελπισμένων, η χαρά των θλιβομένων, η άγκυρα των θαλασσοδερμένων" όπως γράφει ο Κυδωνιεύς Φώτης Κόντογλου. Από την μία άκρη της Ρωμηοσύνης ως την άλλη, πόλεις, χωριά, μεγαλοπρεπείς Εκκλησίες και Μοναστήρια , εορτάζουν, πανηγυρίζουν και χαίροντα.

Η Παναγία, ήταν αυτή πού στάθηκε και στις χαρές και στις λύπες δίπλα στην πονεμένη, σταυρωμένη, αλλά πάντοτε αναστημένη Ρωμηοσύνη. Σε αυτήν αφιέρωσε ο Μέγας Κωνσταντίνος την Πρωτεύουσα του Κράτους του και Πρωτεύουσα όλων μας. Την Κωνσταντινούπολη. Αναρίθμητα Θεομητορικά Μοναστήρια, αγιάσματα και Εκκλησίες κοσμούσαν και κοσμούν μέχρι σήμερα την Πόλη. Η Παναγία, είναι αυτή που έσωσε την Πόλη και το Γένος μας, κατά την επιδρομή των Αβάρων το καλοκαίρι του 626 μ. Χ. Η Παναγία είναι αυτή πού έκλαψε με το Γένος μας την μαύρη εκείνη ημέρα της 29ης Μαΐου του 1453, όταν ακούστηκε το "Εάλω η Πόλις".

Την τιμούμε όμως και για ένα ακόμα λόγο. Για ένα λόγο πού μόνο με θαύμα και με παρέμαβση δική της μπορεί να χαρακτηριστεί. Η Παναγιά της Πονεμένης Ρωμηοσύνης, άκουσε τους αλαλήτους στεναγμούς του Γένους μας, και το θαύμα έγινε. Το ιστορικό της Παλλάδιο, η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή της στο όρος Μελά, στην ιστορική Πρωτεύουσα του Ποντιακού Ελληνισμού στην Τραπεζούντα, μετά από σιωπή δεκαετιών από την μαύρη εκείνη χρονιά του 1922, ξαναλειτουργεί, ανήμερα της εορτής της. Και όχι μόνο λειτουργεί, αλλά η Λειτουργία αυτή τελείται από τον Πρώτο της Ορθοδοξίας και Ύπατο του Γένους μας, τον Παναγιώτατο Οικουμενικό μας Πατριάρχη κύριο Βαρθολομαίο, ο οποίος είναι ο Πρώτος Πατριάρχης μετά το 1922, αλλά και ο Πρώτος Πατριάρχης στην Ιστορία της Μονής πού λειτουργεί σε αυτήν.

Να γιατί τιμούμε την Παναγία. Να γιατί "αι γενεαί αι πάσαι" θα μακαρίζουν εις αιώνας αιώνων, την Κυρία των Αγγέλων, την "υψηλοτέραν των ουρανών και καθαροτέραν λαμπηδόνων ηλιακών".

Ας προσπέσουμε με πίστη κι ευλάβεια στο άγιο εικόνισμά της, και να την παρακαλέσουμε χύνοντας τα δάκρυά μας, να προστατεύει όλο τον κόσμο, όλο το Γένος, όλη την Ρωμηοσύνη, την Πόλη της και το Ιερό της Ορθοδοξίας Κέντρο.

Γράφει: ο Αρχιμ.Ιωακείμ Οικονομίκος, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ι.Μ.Κίτρους

[toula]

Υπό Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη για την Romfea.gr

«Μήν φοβᾶσαι. Ἄν ἔχεις πίστη, δέν παθαίνεις τίποτε!», εἶπε ἕνας παπᾶς ἀπό τή Γεωργία σέ μιά γυναῖκα, πού ἦταν στό καράβι «Νοrman Atlantic», πού ἔπιασε φωτιά στήν Ἀδριατική (Δεκέμβριος 2014).

Καί ὁ παπᾶς βοήθησε τήν κυρία νά μπεῖ στή βαρκούλα, σωσσίβιο, ἡ γυναίκα σώθηκε, ἀλλά ὁ παπᾶς μετά ἀπό λίγο πνίγηκε! «Τίς γάρ ἔγνω νοῦν Κυρίου;».(Ρωμ. 11: 34)

Ὅταν ἡ Πόλη κινδύνευε ἀπό τούς Ἀβάρους (610 μ.Χ), ὁ Θεός ἔσωσε τήν Πόλη. Ὅμως, δέν ἔγινε τό ἴδιο, ὅταν ἡ Πόλη πολιορκεῖτο ἀπό τούς Τούρκους (1453).

Τότε χιλιάδες ἄμαχοι χριστιανοί κατέφυγαν στήν Ἁγιά Σοφιά, κραυγάζοντας ἐκ βαθέων πρός τόν Κύριο γιά νά τούς σώσει ἀπό τό μαχαίρι τοῦ κατακτητή.

Οἱ μανάδες ἔκαναν τάματα, πώς, ὅσο θά εἶναι ἐν ζωῇ, θά ζοῦν μέ ἕνα ποτήρι νερό καί ἕνα ξεροκόμματο, ἀρκεῖ οἱ κόρες τους νά μήν βιασθοῦν ἀπό τούς Τούρκους. Ὅμως, ὁ ἐλεήμων Κύριος δέν ἄκουσε τίς προσευχές, κραυγές τους!

Βιάσθηκαν καί οἱ κόρες τους καί τ' ἀγόρια τους! Πάνω στήν Ἁγία Τράπεζα...! Καί ὅσοι ἦταν μέσα στήν Ἁγιά Σοφιά κατασφαγιάσθηκαν! (Ἀπό τότε ἡ Ἁγιά Σοφιά ἔπαψε νά εἶναι Ἁγιά Σοφιά, δηλαδή Ἅγιος Οἶκος τοῦ Κυρίου). Ἄν εἶχαν καταφύγει κάπου ἀλλοῦ, μπορεῖ νά σώζονταν! Ποιός τό ξέρει;

Ὁ Θεός ἄλλοτε μᾶς σώζει ἀπό τόν κίνδυνο, ἄλλοτε ὄχι. (Ἔχει τή δική Του «φιλοσοφία»). Γι'αὐτό, σέ περίπτωση κινδύνου, ἄς λαβαίνουμε τά μέτρα μας.

«Ὅταν σᾶς διώκουν στήν μιά πόλη (λέει ὁ Κύριος) νά πηγαίνετε σ'ἄλλη» (Μτ. 10:23). Δέν λέει «καθίστε ἐκεῖ ὅπου εἶστε, καί Ἐγώ θά σᾶς προστατεύσω».

Μερικοί ἔχουν τήν ψευδαίσθηση, ὅτι ὁ Θεός θά τούς προστατεύσει ἀπό τόν κορωνοιό, ἐπειδή ἔχουν πίστη! (Τό πιστεύουν ἐκ καρδίας;). Μά ἡ πίστη δέν σώζει ἀπό μόνη της.

Καί τά δαιμόνια πιστεύουν, καί πιστεύουν περισσότερο ἀπό μᾶς, γι'αὐτό καί τρέμουν (Ἰακ.2: 19), ὅμως εἶναι γιά τήν Κόλαση! Χρειάζεται καί ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. Κι ἐμεῖς τίς καταφρονοῦμε ἐν ψυχρῷ ξανασταυρώνοντας τόν Κύριο!

Π.χ. ποιός τηρεῖ τήν ἐντολή Του «εὐλογεῖτε τούς καταρωμένους ὑμῖν;» (Λκ.6:28). Εἴμαστε, λοιπόν ἄξιοι τῆς θείας προστασίας; Μόνο ἕνας φαρισαῖος θά ἔλεγε τό «ναί!». Ἐπί πλέον:

«Μήν ἀναφέρεις τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ σέ μικροπράγματα» (Ἔξ. 20:7). Μήν «ἐμπλέκεις» τό Θεό σέ ἁπλά, προσωπικά ζητήματα, πού μπορεῖς ἀπό μόνος σου νά ἐπιλύσεις.

Εἶναι παράβαση τῆς ἐντολῆς Του. Μέ ἄλλα λόγια, ἐφόσον μπορεῖς ἀπό μόνος σου νά προφυλαχθεῖς ἀπό τόν κορωνοϊό, μήν περιμένεις τόν Θεό νά σέ προφυλάξει. Σοῦ ἔδωσε μυαλό!

Ὀφείλουμε, λοιπόν, ὡς χριστιανοί νά ἀκολουθοῦμε τίς ὁδηγίες τῆς Πολιτείας τίς σχετικές μέ τόν κορωνοιό. (Ἡ πειθαρχία δείχνει δύναμη, αὐτοκυριαρχία).

Δηλαδή, μάσκες καί μέσα στήν ἐκκλησία; Ποῦ τό μεμπτό; Μέ σόρτς, παντόφλες κ.λ.π. ἐπιτρέπεται νά μπαίνουν στήν ἐκκλησία, μέ μάσκες ὄχι!

«Κατακρίνεις τόν Ἱερέα, καί νομίζεις ὅτι εἶσαι ἄξιος νά περάσεις τά προπύλαια (!) τοῦ Ναοῦ;!», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στό ποίμνιό του. (Εἰς Ἀκύλαν κ αί Πρίσκιλλαν P.G. 51, 204). Λοιπόν; Πότε εἶσαι πιό ἄξιος νά εἰσέλθεις στήν ἐκκλησία;

Ὅταν ἔχεις μάσκα στό πρόσωπο γιά νά μήν ἀρρωστήσεις τόν πλησίον, ἤ ὅταν ἔχεις φορτώσει στήν ψυχή σου τό ἁμάρτημα τῆς ἱεροκατακρίσεως;

Γιά νά μήν ἀναφερθοῦμε σ'ἄλλα σοβαρότερα ἁμαρτήματα....! «Ἀκριβοί στά πίτουρα, φθηνοί στ'ἀλεύρι!»

[toula]

To να θέλεις να σωθείς και να μην μπορείς αυτή την αδυναμία θα την κάνει δύναμη ο Κύριος. Να μπορείς όμως να σωθείς, να έχουν ανοίξει οι Πύλες της Βασιλείας των Ουρανών και να μην θέλεις τότε δεν γίνεται τίποτα. Έχουμε την ευθύνη για την σωτηρίας μας και μας έχει δοθεί η δυνατότητα και η ευκαιρία να το κάνουμε. Κάθε μέρα, κάθε ώρα κάθε στιγμή μας δίνει ο Κύριος την δυνατότητα να φτιάξουμε τα σκαλοπάτια για τον Ουρανό...
Η σωτηρία εξαρτάται από εμάς με την έννοια ότι ο Κύριος είναι εκεί πάντα με ανοιχτή την αγκαλιά του. Εμείς φεύγουμε...
Τα πράγματα είναι πολύ απλά ...ΑΝ θέλουμε να σωθούμε θα σωθούμε, ο δρόμος υπάρχει και τον ξέρουμε. ΑΝ δεν θέλουμε να σωθούμε δεν θα σωθούμε. Δεν θα μας σώσει με το ζόρι ο Χριστός. Μπορεί να μας προσκαλεί συνεχώς για την Ουράνια Βασιλεία αλλά την απάντηση θα την δώσουμε ΕΜΕΙΣ. Το Ναι ή το ΟΧΙ ... θα το πούμε όχι μόνο με λόγια αλλά με πράξεις ζωής... Μας έχει προσκαλέσει απο την ημέρα του Βαπτίσματος και μας περιμένει......Θα απαντήσουμε το μεγάλο ΝΑΙ σε αυτή την ουράνια πρόσκληση ;

Μας λέει ο Άγιος ΝΙκόλαος Αχρίδος "O Κύριος απαιτεί από τους πιστούς Του να ασκήσουν κάθε δυνατή βία, να καταβάλουν κάθε κόπο, να εργάζονται έως ότου έχουν το φως, να προσεύχονται δίχως διακοπή, να απαιτούν, να ζητούν, να κρούουν, να νηστεύουν, να επιτελούν πολυάριθμα έργα ελεημοσύνης -όλα τούτα με σκοπό να τους ανοιχτεί η βασιλεία των ουρανών, δηλαδή η μεγάλη, φοβερή και ζωοποιός παρουσία του Θεού.

Αγρυπνείτε ουν εν παντί καιρώ δεόμενοι, λέει ο Κύριος, ίνα καταξιωθήτε εκφυγείν πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι και σταθήναι έμπροσθεν του υιού του ανθρώπου (Λκ. 21, 36)."

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Ιερά Μητρόπολη Λήμνου

[toula]

Άσε για λίγο τις αγωνίες σου στην άκρη.
Κάνε πέρα για λίγο, έστω για λίγο,
το ακατάπαυστο άγχος σου.

Αναλογίσου όλα αυτά που έχεις.
Μην εστιάζεις σε αυτά που δεν έχεις.
Εστίασε στην ζωή που σου δόθηκε,
σε αυτά που κατόρθωσες,
στις σχέσεις που απέκτησες,
στα σημάδια της αγάπης που έλαβες,
στο φως που υπάρχει μέσα σου.

Κάνε λίγο πέρα το ανικανοποίητο αίσθημα που νιώθεις.
Πώς;
Σκεπτόμενος όλες αυτές τις ευλογίες που έχεις στην ζωή σου.
Μην είσαι αχάριστος για όλα αυτά, τα μικρά και καθημερινά που απολαμβάνεις θεωρώντας τα δεδομένα.
Εάν τα χάσεις, ίσως τότε, καταλάβεις την αξία τους.
Τότε όμως ίσως είναι αργά.
Τότε θα θέλεις να είχες έστω εκείνα που θεωρούσες μικρά.
Γι’ αυτό, τώρα που τα έχεις, εκτίμησέ τα ορθά.
Νιώσε ευγνωμοσύνη για την ζωή που έχεις.

Το ξέρω, έχεις δυσκολίες, όμως η ζωή δεν είναι εύκολη.
Τουλάχιστον κάν’ την να αξίζει.
Κάνε αυτό που θέλει η καρδιά σου, όχι αυτό που οι άλλοι θεωρούν ταιριαστό για σένα.

Μην συγκρίνεις την ζωή σου με τις ζωές άλλων.
Το θέμα είναι να τα βρεις με την δική σου ζωή.

Πάντα θα υπάρχουν καλύτερα,
αλλά και πάντα θα υπάρχουν χειρότερα.

Ζήσε την ζωή που σου χαρίστηκε.
Κυνήγα τα όνειρά σου, χωρίς εμμονές, χωρίς κολλήματα, χωρίς τα «κουτάκια» του κόσμου.

Κάν’ την να αξίζει.
Να το ξέρεις, αξίζεις.
Ναι, εσύ. Αξίζεις να ευτυχίσεις.
Μα πιο πολύ αξίζεις να σωθείς.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν σωστά. Πας στον έναν και σου λέει:
- Ναι, πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη...
Πας στον άλλον και σου λέει:
- Ναι, πιστεύω στον Θεό...
Πας στον άλλον και σου λέει:
- Ναι, πιστεύω στο Χριστό, που ήταν ένας αναμορφωτής, ένας κομμουνιστής, ένα μεγάλο πρόσωπο, που κήρυξε πράγματα πρωτόγνωρα...
Όλοι οι παραπάνω, πιστεύουν λάθος!
Ο άνθρωπος, για να είναι ορθή η πίστη του, πρέπει να πιστεύει, εκείνο που δογμάτισε ο άγγελος στις μυροφόρες που πήγαν στον τάφο του Χριστού και τον βρήκαν κενό:
«Στον Ιησού, Τον Σταυρωμένο, Τον Ναζωραίο, Τον Αναστάντα».
Σε Αυτόν πρέπει να πιστεύει ο άνθρωπος!
Το να πιστεύει λοιπόν ο άνθρωπος με τον τρόπο του, αυτό δεν είναι σωτήριο. Όπως και ένας καπετάνιος, το να πιστεύει ότι το πλοίο προχωράει ασφαλώς, ενώ οδεύει για τα βράχια,
η πίστη του δεν μπορεί να το σώσει και η καταστροφή θα είναι αναπόφευκτη.
Επομένως, δεν είναι αρκετό να πιστεύει ο άνθρωπος.
Το ζήτημα είναι να πιστεύει σωστά.
Το μέτρο της πίστεως και την γνησιότητα της πίστεως, την δίνει μόνο ο Χριστός!
Είπε ο Χριστός: Αν με αγαπάτε (και Με πιστεύετε), τηρήστε τις εντολές Μου (Κατά Ιωάννην ιδ΄15).

~ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †

[toula]

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης.

Οσιολ. Μοναχού Ακακίου Καυσοκαλυβίτου, υποτακτικού του Αγίου Πορφυρίου.

Αξίζει τον κόπο να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που συνέβη στα Καυσοκαλύβια μαζί με τον Γέροντα Πορφύριο,
που αφορά τον Γέροντα Ιάκωβο και αποτελεί κατά τη γνώμη μου μεγάλη μαρτυρία.

Ήταν Μάιος του 1991, λίγοι μήνες πριν από την οσιακή κοίμησή και των δύο Αγίων Γερόντων, του Πορφυρίου και του Ιακώβου.

Είμαστε στα Καυσοκαλύβια στο κελί, στο δωμάτιό του Γέροντα, ο ίδιος ο Γέροντας Πορφύριος, ο υποτακτικός του ιερομόναχος Φώτιος, ο πνευματικός και εγώ.
Τότε με ρωτάει ο Γέροντας:

<<Τι γνώμη έχεις για τον Ιάκωβο.
Είναι Άγιος?
<<Έτσι πιστεύω Γέροντα, ότι είναι Άγιος ο Ιάκωβος και για να στο αποδείξω, νομίζω είναι αρκετό να σας διηγηθώ ένα γεγονός>>.
Πες μας, λέει ο Γέροντας Πορφύριος.
Ήμουνα στο μοναστήρι και με πλησίασε κάποιος κύριος.
Ήταν ο πατέρας ενός παιδιού μου διηγήθηκε τα εξής.
Το παιδί μου, ο γιος μου, ήταν στο Νοσοκομείο ετοιμοθάνατος.
Μάλιστα κάποιος γιατρός έτσι ωμά λέει ετοιμάστε και το φέρετρο.
Περιμέναμε ώρα την ώρα να φύγει.
Τότε με πλησίασε κάποια κυρία και μου λέει:

Είναι στον Όσιο Δαυίδ ένας Γέροντας, ο Ιάκωβος, ο οποίος κάνει θαύματα.
Δεν πας εκεί;
Αμέσως έτρεξα και ήρθα στο Μοναστήρι.
Έφτασα σχεδόν βράδυ. Πλησίασα τον Γέροντα και του είπα τον πόνο μου.
Μου λέει τότε, πάμε στον ναό παιδί μου, να προσευχηθούμε μαζί.
Ο Γέροντας γονάτισε σε ένα χαλάκι μπροστά στην εικόνα του Οσίου Δαυΐδ και άρχισε να προσεύχεται.

Η προσευχή του κράτησε οκτώ ολόκληρες ώρες.
Οκτώ ολόκληρες ώρες τα δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια του και έβρεξαν το χαλί. Παρακαλούσε συνέχεια το Θεό, το Χριστό, την Παναγία, έβαζε μεσίτη τον Όσιο Δαυΐδ.
Κάποια στιγμή, τις πρωινές ώρες, σηκώθηκε και μου λέει χαρούμενος:
Πάμε παιδί μου, ο γιος σου είναι καλά.
Εγώ μέσα μου αμφέβαλλα, αλλά ντρεπόμουν να εκφράσω την αμφιβολία μου.
Τότε γυρίζει και λέει προς εμένα ο Γέροντας :
Τηλεφώνησε παιδί μου στο Νοσοκομείο, αφού αμφιβάλλεις, για να πειστείς. Τηλεφώνησα και μου είπαν το θαυμαστό εκείνο γεγονός.
Ο ετοιμοθάνατος έγινε καλά.

Ξαφνικά σηκώθηκε, έγινε τελείως καλά, σηκώθηκε και περπατούσε, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, προς έκπληξη των γιατρών και όλων εκεί.
Και εγώ τότε ερμήνευσα το θαυμαστό αυτό γεγονός, για να δείξω, να αποδείξω την αγιότητα του αγίου.
Και λέω, βέβαια, η θαυματουργική δύναμις του Γέροντα είναι σίγουρη, αλλά εγώ θα σταθώ πρώτα στον ύψιστο όλων, την αρετή της αγάπης.
Γιατί για οκτώ ώρες όταν είναι γονατιστός και κλαίει και δακρύζει συνέχεια και παρακαλάει, σημαίνει ότι έχει μία τέλεια, μία τέλεια κατά Χριστόν αγάπη ο Γέροντας Ιάκωβος.
Η αγάπη είναι η πρύτανις όλων των αρετών, που εμπεριέχει όλες τις άλλες αρετές.

Από το νέο βιβλίο της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ <<Ένας σύγχρονος Άγιος Ο Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης).

Σελ. 390-391

Έκδοση των Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ του Γέροντος Λίμνη Ευβοίας 2018

[toula]

Τα άφθαρτα χέρια του Αγίου Πορφυρίου.

Ο Γέροντας Ακάκιος ο Καυσοκαλυβίτης ο οποίος έκλεισε τα μάτια του Αγίου Πορφυρίου ομολογεί εδώ και χρόνια, τα χέρια του Αγίου Πορφυρίου βγήκαν παντελώς άφθαρτα από τον τάφο!