«ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες!»
Ο Θεός αποκαλύπτεται κυρίως στους γνήσια ταπεινούς. Κρύβεται συνήθως από τους υπερήφανους. Ο Θεός αναπαύεται στην πραότητα και στη ταπείνωση. Η ταπείνωση κοντεύει να καταστεί άγνωστη, αχρείαστη και άχρηστη στον κόσμο μας.
Η έξαρση της έπαρσης σήμερα αποτελεί προσόν, δύναμη, κόσμημα, ισχύ, κύρος. Ο γέροντας Παΐσιος ο αγιορείτης έλεγε: «ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες!». Λείπει δυστυχώς πολύ αυτή η πνευματική λεβεντιά και από ορισμένους χριστιανούς μας.
Η όποια χαρά του κόσμου είναι πολύ μικρή μπροστά στη χαρά που χαρίζει ο Χριστός στους πιστούς μαθητές του. Γι’ αυτό είχε δίκιο ο γέροντας Παΐσιος όταν έλεγε: «έχω μια ζυγαριά και από τη μια μεριά βάζω όλες τις χαρές του κόσμου και από την άλλη βάζω τη μισή χαρά μου, και η ζυγαριά γέρνει προς τα μένα!»
Ο Θεός είναι για τα πιο απαιτητικά πνεύματα και μπορεί άριστα να τα ικανοποιήσει. Ο Θεός δεν είναι για λίγους, αλλά για όλους. Αποκαλύπτεται όπως είπαμε σίγουρα στους ταπεινούς.
Απομακρύνεται από τους εγωιστές, τους ορθολογιστές, τους εξυπνάκηδες, τους ψευτοδιανοούμενους. Μάλλον εκείνοι δεν τον θέλουν στη ζωή τους. Αισθάνονται ότι τους ενοχλεί, τους ελέγχει, τους εμποδίζει.
+ μοναχός Μωυσής ο αγιορείτης
Ψυχοφελή μηνύματα...
Συντονιστής: Συντονιστές
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Συνεπώς όσο καιρό θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ζητούν τη μετάνοια και τη Θεία Κοινωνία, ο σατανάς δεν θα έχει δύναμη
Το Αίμα του Αμνού της Θείας Μεταλήψεως συντηρεί την ψυχή βαθύτατα και στηρίζει τον κόσμο να στέκεται στα πόδια του. […]
Ιδού γιατί όλος ο κόσμος θα έπρεπε να είναι στη Θεία Λειτουργία, διότι η παράταση της ζωής του είναι δώρο της Θείας Λειτουργίας. […]
Συνεπώς όσο καιρό θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ζητούν τη μετάνοια και τη Θεία Κοινωνία, ο σατανάς δεν θα έχει δύναμη. Τον εμποδίζει η δύναμη του Θεού.
Αλλά, αφ’ ότου σκοτεινιάσει υπερβολικά ο νους των ανθρώπων, ώστε να αρνούνται με τη θέλησή τους τη Θεία Λειτουργία, λόγω της απιστίας τους, τις ημέρες εκείνες θα καταπαύσει να τελείται η θυσία αυτή και θ’ αρχίσει το «βδέλυγμα της ερημώσεως».
π. Αρσενίου Μπόκα
Το Αίμα του Αμνού της Θείας Μεταλήψεως συντηρεί την ψυχή βαθύτατα και στηρίζει τον κόσμο να στέκεται στα πόδια του. […]
Ιδού γιατί όλος ο κόσμος θα έπρεπε να είναι στη Θεία Λειτουργία, διότι η παράταση της ζωής του είναι δώρο της Θείας Λειτουργίας. […]
Συνεπώς όσο καιρό θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ζητούν τη μετάνοια και τη Θεία Κοινωνία, ο σατανάς δεν θα έχει δύναμη. Τον εμποδίζει η δύναμη του Θεού.
Αλλά, αφ’ ότου σκοτεινιάσει υπερβολικά ο νους των ανθρώπων, ώστε να αρνούνται με τη θέλησή τους τη Θεία Λειτουργία, λόγω της απιστίας τους, τις ημέρες εκείνες θα καταπαύσει να τελείται η θυσία αυτή και θ’ αρχίσει το «βδέλυγμα της ερημώσεως».
π. Αρσενίου Μπόκα
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Σε κάθε εκδήλωση της ζωής να έχεις την ταπείνωση του Κυρίου,
την αγιότητα, την πραότητά Του και το παράδειγμά Του σαν υπογραμμό.
Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος
την αγιότητα, την πραότητά Του και το παράδειγμά Του σαν υπογραμμό.
Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΤΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΑΕΙ
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και η μεγάλη ευλάβειά του στην Αγία Βαρβάρα.
Γέροντα, στην Ακολουθία και στην Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας αναφέρεται ότι η Αγία θεραπεύει τις λοιμώδεις ασθένειες.
– Ποιες είναι οι λοιμώδεις ασθένειες;
– Οι ασθένειες, Γέροντα, που μεταδίδονται με τα μικρόβια .
– Τότε να παρακαλάτε την Αγία Βαρβάρα να σας βοηθάη, για να μη μεταδίδεται το «μικρόβιο» της ζήλειας μεταξύ σας. Να φωτοτυπήσης της Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας και να την μοιράσης στις αδελφές.
– Η Αγία Βαρβάρα, Γέροντα, είναι προστάτις και του Πυροβολικού.
– Ε, καλά, ένας Άγιος μπορεί να κάνει όλα τα διακονήματα.
– Γέροντα, και η Αγία Ειρήνη είναι προστάτις της Χωροφυλακής.
– Ναι, γι’ αυτό όταν καμμιά φορά δεν έχης ειρήνη, να παρακαλάς την Αγία Ειρήνη, που κυβερνάει και ολόκληρο το σώμα της Χωροφυλακής και φέρνει ειρήνη, να φέρνη την ειρήνη και μέσα στην καρδιά σου.
Αυτή είναι και η δουλειά όλων γενικά των Αγίων∙ να βοηθούν να βοηθούν και να προστατεύουν εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους από τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς.
Δική μας δουλειά είναι, όσο μπορούμε, να ζούμε πνευματικά, να μη στεναχωρούμε τον Χριστό, να ανάβουμε το καντηλάκι στους Αγίους και να τους παρακαλούμε να μας βοηθούν. Σε αυτήν την ζωή έχουμε ανάγκη βοηθείας, για να μπορέσουμε να πάμε κοντά στον Χριστό.
Στην άλλη ζωή, εάν ο Θεός μας αξιώση και πάμε κοντά Του, ούτε και τους Αγίους θα «κουράζουμε», αλλά ούτε και θα υπάρχη λόγος να τους παρακαλούμε να μας βοηθήσουν.
Πηγή: Από το βιβλίο «Περί Προσευχής» Λόγοι ζ’
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και η μεγάλη ευλάβειά του στην Αγία Βαρβάρα.
Γέροντα, στην Ακολουθία και στην Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας αναφέρεται ότι η Αγία θεραπεύει τις λοιμώδεις ασθένειες.
– Ποιες είναι οι λοιμώδεις ασθένειες;
– Οι ασθένειες, Γέροντα, που μεταδίδονται με τα μικρόβια .
– Τότε να παρακαλάτε την Αγία Βαρβάρα να σας βοηθάη, για να μη μεταδίδεται το «μικρόβιο» της ζήλειας μεταξύ σας. Να φωτοτυπήσης της Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας και να την μοιράσης στις αδελφές.
– Η Αγία Βαρβάρα, Γέροντα, είναι προστάτις και του Πυροβολικού.
– Ε, καλά, ένας Άγιος μπορεί να κάνει όλα τα διακονήματα.
– Γέροντα, και η Αγία Ειρήνη είναι προστάτις της Χωροφυλακής.
– Ναι, γι’ αυτό όταν καμμιά φορά δεν έχης ειρήνη, να παρακαλάς την Αγία Ειρήνη, που κυβερνάει και ολόκληρο το σώμα της Χωροφυλακής και φέρνει ειρήνη, να φέρνη την ειρήνη και μέσα στην καρδιά σου.
Αυτή είναι και η δουλειά όλων γενικά των Αγίων∙ να βοηθούν να βοηθούν και να προστατεύουν εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους από τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς.
Δική μας δουλειά είναι, όσο μπορούμε, να ζούμε πνευματικά, να μη στεναχωρούμε τον Χριστό, να ανάβουμε το καντηλάκι στους Αγίους και να τους παρακαλούμε να μας βοηθούν. Σε αυτήν την ζωή έχουμε ανάγκη βοηθείας, για να μπορέσουμε να πάμε κοντά στον Χριστό.
Στην άλλη ζωή, εάν ο Θεός μας αξιώση και πάμε κοντά Του, ούτε και τους Αγίους θα «κουράζουμε», αλλά ούτε και θα υπάρχη λόγος να τους παρακαλούμε να μας βοηθήσουν.
Πηγή: Από το βιβλίο «Περί Προσευχής» Λόγοι ζ’
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Γερόντισσα: «Να γράψεις να διαβάζει ο κόσμος αυτόν τον καιρό συνέχεια τις προσευχές της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας»
Οί τρεις εύχές της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας
Μία άπό τίς τρεις προσευχές πού σώζονται καί υπάρχει στό βίο τής 'Αγίας άπό τό Συμεών τό Μεταφραστή είναι ή ακόλουθη:
«’Άναρχε Θεέ, ό τόν ουρανόν τείνας ώσεί κάμαραν, την δε γην έφ’ ύδάτων έδράσας, νεφέλαις ΰειν προστάττων, ήλιον τε φωταγωγόν πάσι παραστησάμενος καί τάς κοινάς ταύτας απολαύσεις δικαίοις τε καί άδίκοις, άγαθοΐς άμα καί πονηροϊς χορηγών, αυτός καί νϋν, έμοϋ δεομένης, είσάκουσον, Βασιλεύ, καί ός άν του Σοϋ ονόματος καί τής έμής άθλήσεως τω οίκω αύτοϋ έπισκήφειε, μη άλλο τι μηδέν τω λωβάσθαι σώματα καί λυπεΐν δυναμένων. Οιδας γάρ, Κύριε, ότι σαρξ ημάς καί αίμα, ποίημα των Σών άχράντων χειρών καί είκόνι Σή καί ομοιώσει τετιμημένοι. Αμήν».
Ή μετάφραση τής εύχής αύτής είναι:
«"Αναρχε Θεέ, ’Εσύ πού έξέτεινες τόν ουρανό ωσάν θολωτή στέγη καί θεμελίωσες τη γη πάνω στά ϋδατα, ’Εσύ πού προστάζεις τίς νεφέλες νά βρέχουν καί εστησες τόν ήλιο νά φωτίζει τά πάντα· καί τίς κοινές αυτές απολαύσεις τίς χορηγείς σέ δικαίους καί αδίκους, σέ αγαθούς καί σέ πονηρούς. Εσύ καί τώρα, Βασιλεύ, είσάκουσε την προσευχή μου, καί οποίον στον οίκο του μνημονεύει τό "Ονομά Σου καί τά μαρτύριά μου γιά τη δόξα του ’Ονόματος Σου, αυτόν καί τά άλλα μέλη τής οίκογένειάς του άξίωσέ τους νά μην τούς αγγίξει καμιά λοιμώδης νόσος ούτε κάτι άλλο από εκείνα πού μπορούν νά φέρουν στά σώματα βλάβη καί πόνο. Διότι, Κύριε, ξέρεις ότι εμείς είμαστε σάρκες καί αίμα, έργο των άχράντων χεριών Σου καί τιμημένοι μέ τη δική Σου εικόνα καί τή δυνατότητα νά ομοιωθούμε μέ ’Εσένα».
Μακρά σειρά θαυμάτων τής 'Αγίας πρός όσους πάσχουν από λοιμώδεις ασθένειες αποτελούν απήχηση τής προσευχής αύτής, γι’ αύτό καί πολλοί άρρωστοι πού κατατρύχονται από τέτοιες ασθένειες, καί ιδιαίτερα από τήν εύλογιά, αίτούνται καί προσφεύγουν στή χάρη τής 'Αγίας Βαρβάρας. Ή έκκλησιαστική ποίηση έπίσης ένδιαφέρεται ιδιαίτερα γι’ αύτή τήν ιδιότητα καί μνημονεύει σχετικά: «όθεν λοιμικών παθημάτων, λώβην άφανίζουσαι πάσι, τοις πιστοις παρέχουσαν ιάματα» (Στιχηρά στόν Εσπερινό τής 'Αγίας) καί «Πληρών σου τήν αΐτησιν, Βαρβάρα άθληφόρε Χριστός, τάς ίάσεις βραβεύει, τοις έκτελοϋσί σου, πίστει τήν ετήσιον μνήμην, ως αληθώς· θαλάσσης γάρ φάμμον, τά σά ύπερβέβηκεν, ευκλεή τερατουργήματα» (Τροπάριο ωδής θ').
Οί άλλες δύο εύχές πού διασώθηκαν στό εγκώμιο τοϋ Ίωάννου τοϋ Δαμασκηνού είναι οί έξής
«"Αναρχε, αχειροποίητε, μαρτύρων στέφανε, Κύριε ’Ιησού Χριστέ, ό τόν ουρανόν εκτείνας καί τήν γήν θεμελιώσας· ό τάς αβύσσους συγκλείσας καί τήν θάλασσαν τειχίσας· ό προστάξας τάς όμβροτόκους νεφέλας βρέχειν έπί πονηρούς καί αγαθούς* ό επί θαλάσσης περιπατήσας ώς επ’ εδάφους καί τούς πόδας μή βρέξας* ό έπιτιμήσας τώ άνέμω καί τή θαλάσση καί εις γαλήνην μεταβαλών πάντα γάρ υπακούει, Κύριέ μου ’Ιησού Χριστέ, τώ Σώ προστάγματι, ότι ποιήματά Σού έστιν παράσχου μοι, Κύριε, τήν αΐτησιν ταύτην τών ημερών τής μαρτυρίας μου, Κύριε, μη μνησθής τών αμαρτιών αυτών έν ήμέρα κρίσεως, άλλ’ ιλεως γενοϋ αύτοις. Γινώσχεις γάρ, Κύριε, ότι σαρξ καί αίμα έσμέν, ποίημα τών άχράντων χειρών Σου. Αμήν».
Καί ή έπόμενη εύχή:
«Κύριε, ο Θεός τών δυνάμεων, ό πάσης πνοής καί σαρκός Δημιουργός, ό ίασάμενος πάσαν νόσον, παράσχου τή δούλη Σου χάριν, ινα όσοι αν προσέλθωσιν τώ τόπω, ένθα τό λείφανόν μου άπόκειται καί είσί τά ηγιασμένα υδατα, δώρισε αύτοις ιασιν φυχής καί σώματος, ινα εν τούτοις δοξάζηται τό πανάγιον όνομά Σου, άμα τώ Πατρί καί τώ 'Αγίω Πνεύματι· Αμήν».
Ή ώρα του μαρτυρίου
Αυτά λοιπόν λέγοντας ή 'Αγία Μάρτυς Βαρβάρα αίσθάνθηκε φωνή έξ ούρανοϋ νά υπόσχεται ότι θά ικανοποιήσει τό αίτημά της καί τήν καλοΰσε πρός τόν ουρανό μαζί μέ τή συναθλήτριά της Ίουλιανή. ’Έτσι ή 'Αγία πήρε περισσότερο θάρρος καί προχωρούσε γρήγορα, γιά νά φθάσει στόν τόπο τοΰ μαρτυρίου. Εκεί έσκυψε τό κεφάλι καί έλαβε τό θάνατο από τόν ’ίδιο της τόν πατέρα. Ταυτόχρονα κάποιος στρατιώτης θανάτωσε καί τήν Ίουλιανή, τής οποίας ή μνήμη έορτάζεται στίς 4 Δεκεμβρίου μαζί μέ τή μνήμη τής 'Αγίας Βαρβάρας.
Ό παιδοκτόνος πατέρας τής καλλινίκου Μάρτυρος τοΰ Χρίστου Βαρβάρας έλαβε τή θεία δίκη, τιμωρήθηκε όπως τοΰ έπρεπε. Οι 'ιστορικές πληροφορίες αναφέρουν οτι, κατά τήν έπιστροφή του από τόν τόπο οπού θανάτωσε τήν κόρη του, κεραυνοβολήθηκε καί έπεσε αμέσως νεκρός.
'Ένας τέτοιου είδους θάνατος λέγεται ότι λειτούργησε καί πρός παραδειγματισμό. Καί αύτό γιατί ή παράδοση αναφέρει ότι ή λάμψη τοΰ κεραυνοΰ έγινε αισθητή καί από τό Μαρκιανό ώς προοίμιο τοΰ πυρός εκείνου άπό τό όποιο έμελλε νά κολάζεται αιωνίως, σύμφωνα μέ τό Συμεών τό Μεταφραστή.
Ή έκκλησιαστική ποίηση αναφέρει γιά τόν πατέρα τό έξής δίστιχο:
«Ξίφει πατήρ θύσας σε, μάρτυς Βαρβάρα, ύπήρξεν άλλος Αβραάμ διαβόλου», δηλαδή παρομοιάζεται ό πατέρας τής Αγίας Βαρβάρας σάν ένας άλλος Αβραάμ, μόνο πού ό συγκεκριμένος «Αβραάμ» φιλοξενούσε τό διάβολο. Τό γεγονός ιού θανάτου του πατέρα άπό κεραυνό μπορεί νά συνδυασθεΐ μέ άλλο θαυμάσιο γεγονός, στό όποιο στηρίζεται ή κοινή πεποίθηση πώς ή 'Αγία αποτελεί άρωγός καί προστάτις ένάντια στίς θύελλες καί τά δυστυχήματα άπό κεραυνούς. Δημοσιεύθηκε πολλές φορές σχετική μαρτυρία του Henri Cock de Ρorcum, πού σώθηκε άπό κεραυνό έπικαλούμενος τήν 'Αγία Βαρβάρα τό 1448.
Τά ιερά σώματα των δύο Μαρτύρων, τής 'Αγίας Βαρβάρας καί τής 'Αγίας Ίουλιανής, ένταφιάσθηκαν άπό εναν ευσεβή καί φιλόθεο άνδρα, τόν Ούαλεντίνο πού τά τίμησε μέ κάθε εύλάβεια καί τά τοποθέτησε σέ εναν τόπο, όνόματι Γελασσός, πού άπέχει δώδεκα μίλια άπό τά Εύχάιτα, σύμφωνα μέ τό Συμεών τό Μεταφραστή. Έσφαλμένως άναφέρεται ή τοποθεσία ώς Κύχάιτα. Πρόκειται ουσιαστικά γιά τήν Ηλιούπολη, κοντά στήν όποια βρίσκεται καί ό Γελασσός.
Εισαγωγή και δημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο απο το Βιβλίο: Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ
Η επεξεργασία, επιμέλεια και μορφοποίηση κειμένου και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο , για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο
© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΘΗΒΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
thivaiospolitis.blogspot.com
Οί τρεις εύχές της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας
Μία άπό τίς τρεις προσευχές πού σώζονται καί υπάρχει στό βίο τής 'Αγίας άπό τό Συμεών τό Μεταφραστή είναι ή ακόλουθη:
«’Άναρχε Θεέ, ό τόν ουρανόν τείνας ώσεί κάμαραν, την δε γην έφ’ ύδάτων έδράσας, νεφέλαις ΰειν προστάττων, ήλιον τε φωταγωγόν πάσι παραστησάμενος καί τάς κοινάς ταύτας απολαύσεις δικαίοις τε καί άδίκοις, άγαθοΐς άμα καί πονηροϊς χορηγών, αυτός καί νϋν, έμοϋ δεομένης, είσάκουσον, Βασιλεύ, καί ός άν του Σοϋ ονόματος καί τής έμής άθλήσεως τω οίκω αύτοϋ έπισκήφειε, μη άλλο τι μηδέν τω λωβάσθαι σώματα καί λυπεΐν δυναμένων. Οιδας γάρ, Κύριε, ότι σαρξ ημάς καί αίμα, ποίημα των Σών άχράντων χειρών καί είκόνι Σή καί ομοιώσει τετιμημένοι. Αμήν».
Ή μετάφραση τής εύχής αύτής είναι:
«"Αναρχε Θεέ, ’Εσύ πού έξέτεινες τόν ουρανό ωσάν θολωτή στέγη καί θεμελίωσες τη γη πάνω στά ϋδατα, ’Εσύ πού προστάζεις τίς νεφέλες νά βρέχουν καί εστησες τόν ήλιο νά φωτίζει τά πάντα· καί τίς κοινές αυτές απολαύσεις τίς χορηγείς σέ δικαίους καί αδίκους, σέ αγαθούς καί σέ πονηρούς. Εσύ καί τώρα, Βασιλεύ, είσάκουσε την προσευχή μου, καί οποίον στον οίκο του μνημονεύει τό "Ονομά Σου καί τά μαρτύριά μου γιά τη δόξα του ’Ονόματος Σου, αυτόν καί τά άλλα μέλη τής οίκογένειάς του άξίωσέ τους νά μην τούς αγγίξει καμιά λοιμώδης νόσος ούτε κάτι άλλο από εκείνα πού μπορούν νά φέρουν στά σώματα βλάβη καί πόνο. Διότι, Κύριε, ξέρεις ότι εμείς είμαστε σάρκες καί αίμα, έργο των άχράντων χεριών Σου καί τιμημένοι μέ τη δική Σου εικόνα καί τή δυνατότητα νά ομοιωθούμε μέ ’Εσένα».
Μακρά σειρά θαυμάτων τής 'Αγίας πρός όσους πάσχουν από λοιμώδεις ασθένειες αποτελούν απήχηση τής προσευχής αύτής, γι’ αύτό καί πολλοί άρρωστοι πού κατατρύχονται από τέτοιες ασθένειες, καί ιδιαίτερα από τήν εύλογιά, αίτούνται καί προσφεύγουν στή χάρη τής 'Αγίας Βαρβάρας. Ή έκκλησιαστική ποίηση έπίσης ένδιαφέρεται ιδιαίτερα γι’ αύτή τήν ιδιότητα καί μνημονεύει σχετικά: «όθεν λοιμικών παθημάτων, λώβην άφανίζουσαι πάσι, τοις πιστοις παρέχουσαν ιάματα» (Στιχηρά στόν Εσπερινό τής 'Αγίας) καί «Πληρών σου τήν αΐτησιν, Βαρβάρα άθληφόρε Χριστός, τάς ίάσεις βραβεύει, τοις έκτελοϋσί σου, πίστει τήν ετήσιον μνήμην, ως αληθώς· θαλάσσης γάρ φάμμον, τά σά ύπερβέβηκεν, ευκλεή τερατουργήματα» (Τροπάριο ωδής θ').
Οί άλλες δύο εύχές πού διασώθηκαν στό εγκώμιο τοϋ Ίωάννου τοϋ Δαμασκηνού είναι οί έξής
«"Αναρχε, αχειροποίητε, μαρτύρων στέφανε, Κύριε ’Ιησού Χριστέ, ό τόν ουρανόν εκτείνας καί τήν γήν θεμελιώσας· ό τάς αβύσσους συγκλείσας καί τήν θάλασσαν τειχίσας· ό προστάξας τάς όμβροτόκους νεφέλας βρέχειν έπί πονηρούς καί αγαθούς* ό επί θαλάσσης περιπατήσας ώς επ’ εδάφους καί τούς πόδας μή βρέξας* ό έπιτιμήσας τώ άνέμω καί τή θαλάσση καί εις γαλήνην μεταβαλών πάντα γάρ υπακούει, Κύριέ μου ’Ιησού Χριστέ, τώ Σώ προστάγματι, ότι ποιήματά Σού έστιν παράσχου μοι, Κύριε, τήν αΐτησιν ταύτην τών ημερών τής μαρτυρίας μου, Κύριε, μη μνησθής τών αμαρτιών αυτών έν ήμέρα κρίσεως, άλλ’ ιλεως γενοϋ αύτοις. Γινώσχεις γάρ, Κύριε, ότι σαρξ καί αίμα έσμέν, ποίημα τών άχράντων χειρών Σου. Αμήν».
Καί ή έπόμενη εύχή:
«Κύριε, ο Θεός τών δυνάμεων, ό πάσης πνοής καί σαρκός Δημιουργός, ό ίασάμενος πάσαν νόσον, παράσχου τή δούλη Σου χάριν, ινα όσοι αν προσέλθωσιν τώ τόπω, ένθα τό λείφανόν μου άπόκειται καί είσί τά ηγιασμένα υδατα, δώρισε αύτοις ιασιν φυχής καί σώματος, ινα εν τούτοις δοξάζηται τό πανάγιον όνομά Σου, άμα τώ Πατρί καί τώ 'Αγίω Πνεύματι· Αμήν».
Ή ώρα του μαρτυρίου
Αυτά λοιπόν λέγοντας ή 'Αγία Μάρτυς Βαρβάρα αίσθάνθηκε φωνή έξ ούρανοϋ νά υπόσχεται ότι θά ικανοποιήσει τό αίτημά της καί τήν καλοΰσε πρός τόν ουρανό μαζί μέ τή συναθλήτριά της Ίουλιανή. ’Έτσι ή 'Αγία πήρε περισσότερο θάρρος καί προχωρούσε γρήγορα, γιά νά φθάσει στόν τόπο τοΰ μαρτυρίου. Εκεί έσκυψε τό κεφάλι καί έλαβε τό θάνατο από τόν ’ίδιο της τόν πατέρα. Ταυτόχρονα κάποιος στρατιώτης θανάτωσε καί τήν Ίουλιανή, τής οποίας ή μνήμη έορτάζεται στίς 4 Δεκεμβρίου μαζί μέ τή μνήμη τής 'Αγίας Βαρβάρας.
Ό παιδοκτόνος πατέρας τής καλλινίκου Μάρτυρος τοΰ Χρίστου Βαρβάρας έλαβε τή θεία δίκη, τιμωρήθηκε όπως τοΰ έπρεπε. Οι 'ιστορικές πληροφορίες αναφέρουν οτι, κατά τήν έπιστροφή του από τόν τόπο οπού θανάτωσε τήν κόρη του, κεραυνοβολήθηκε καί έπεσε αμέσως νεκρός.
'Ένας τέτοιου είδους θάνατος λέγεται ότι λειτούργησε καί πρός παραδειγματισμό. Καί αύτό γιατί ή παράδοση αναφέρει ότι ή λάμψη τοΰ κεραυνοΰ έγινε αισθητή καί από τό Μαρκιανό ώς προοίμιο τοΰ πυρός εκείνου άπό τό όποιο έμελλε νά κολάζεται αιωνίως, σύμφωνα μέ τό Συμεών τό Μεταφραστή.
Ή έκκλησιαστική ποίηση αναφέρει γιά τόν πατέρα τό έξής δίστιχο:
«Ξίφει πατήρ θύσας σε, μάρτυς Βαρβάρα, ύπήρξεν άλλος Αβραάμ διαβόλου», δηλαδή παρομοιάζεται ό πατέρας τής Αγίας Βαρβάρας σάν ένας άλλος Αβραάμ, μόνο πού ό συγκεκριμένος «Αβραάμ» φιλοξενούσε τό διάβολο. Τό γεγονός ιού θανάτου του πατέρα άπό κεραυνό μπορεί νά συνδυασθεΐ μέ άλλο θαυμάσιο γεγονός, στό όποιο στηρίζεται ή κοινή πεποίθηση πώς ή 'Αγία αποτελεί άρωγός καί προστάτις ένάντια στίς θύελλες καί τά δυστυχήματα άπό κεραυνούς. Δημοσιεύθηκε πολλές φορές σχετική μαρτυρία του Henri Cock de Ρorcum, πού σώθηκε άπό κεραυνό έπικαλούμενος τήν 'Αγία Βαρβάρα τό 1448.
Τά ιερά σώματα των δύο Μαρτύρων, τής 'Αγίας Βαρβάρας καί τής 'Αγίας Ίουλιανής, ένταφιάσθηκαν άπό εναν ευσεβή καί φιλόθεο άνδρα, τόν Ούαλεντίνο πού τά τίμησε μέ κάθε εύλάβεια καί τά τοποθέτησε σέ εναν τόπο, όνόματι Γελασσός, πού άπέχει δώδεκα μίλια άπό τά Εύχάιτα, σύμφωνα μέ τό Συμεών τό Μεταφραστή. Έσφαλμένως άναφέρεται ή τοποθεσία ώς Κύχάιτα. Πρόκειται ουσιαστικά γιά τήν Ηλιούπολη, κοντά στήν όποια βρίσκεται καί ό Γελασσός.
Εισαγωγή και δημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο απο το Βιβλίο: Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ
Η επεξεργασία, επιμέλεια και μορφοποίηση κειμένου και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο , για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο
© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΘΗΒΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
thivaiospolitis.blogspot.com
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Η ψυχική κύρτωση.
Δεκάτη Κυριακή του Λουκά σήμερα και το ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρεται στην θεραπεία της συγκυπτούσης γυναικός.
Υπάρχει σχέση μεταξύ της ευαγγελικής περικοπής και της προετοιμασίας μας για τα Χριστούγεννα.
Η έμφαση βρίσκεται σε δύο φράσεις:
1. καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές...
2. γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν.
Η γυναίκα αυτή για 18 ολόκληρα χρόνια, λόγω της βαρειάς ασθένειάς της, κοιτούσε μόνο την γη. Δεν μπορούσε να σηκώσει το κεφάλι της. Κι έρχεται ο Χριστός και την ελευθερώνει. Ανωρθώθη!
Σήκωσε το κεφάλι της. Μπόρεσε να δει τους συνανθρώπους της πρόσωπο με πρόσωπο. Μπόρεσε να σηκώσει το κεφάλι της και να δει τον ουρανό.
Και η δική μας η ψυχή δεν υποφέρει από «κύρτωση»; Δεν κοιτούμε μόνο τη «γη», δηλαδή τα υλικά πράγματα αυτού του κόσμου; Σκλαβωμένοι δεν είμαστε κι εμείς στα αμαρτωλά θελήματά μας;
Γι αυτό ενανθρώπησε ο Χριστός. Για να ανορθώσει τις κυρτωμένες ψυχές μας. Για να σηκώσουμε το κεφάλι μας και να δούμε και να επικοινωνήσουμε με τους συνανθρώπους μας. Για να σηκώσουμε το κεφάλι μας και να κοιτάξουμε προς τον ουρανό. Να δώσουμε ευχαριστία στον Θεό μας.
Μητροπολίτου Χονγκ Κονγκ Νεκταρίου
Δεκάτη Κυριακή του Λουκά σήμερα και το ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρεται στην θεραπεία της συγκυπτούσης γυναικός.
Υπάρχει σχέση μεταξύ της ευαγγελικής περικοπής και της προετοιμασίας μας για τα Χριστούγεννα.
Η έμφαση βρίσκεται σε δύο φράσεις:
1. καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές...
2. γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν.
Η γυναίκα αυτή για 18 ολόκληρα χρόνια, λόγω της βαρειάς ασθένειάς της, κοιτούσε μόνο την γη. Δεν μπορούσε να σηκώσει το κεφάλι της. Κι έρχεται ο Χριστός και την ελευθερώνει. Ανωρθώθη!
Σήκωσε το κεφάλι της. Μπόρεσε να δει τους συνανθρώπους της πρόσωπο με πρόσωπο. Μπόρεσε να σηκώσει το κεφάλι της και να δει τον ουρανό.
Και η δική μας η ψυχή δεν υποφέρει από «κύρτωση»; Δεν κοιτούμε μόνο τη «γη», δηλαδή τα υλικά πράγματα αυτού του κόσμου; Σκλαβωμένοι δεν είμαστε κι εμείς στα αμαρτωλά θελήματά μας;
Γι αυτό ενανθρώπησε ο Χριστός. Για να ανορθώσει τις κυρτωμένες ψυχές μας. Για να σηκώσουμε το κεφάλι μας και να δούμε και να επικοινωνήσουμε με τους συνανθρώπους μας. Για να σηκώσουμε το κεφάλι μας και να κοιτάξουμε προς τον ουρανό. Να δώσουμε ευχαριστία στον Θεό μας.
Μητροπολίτου Χονγκ Κονγκ Νεκταρίου
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Γιατί η Αγία Βαρβάρα κρατά το ποτήριο στις εικόνες;
Στη Ορθόδοξη Αγιογραφία παρατηρούμε πολλές φορές την Αγία Βαρβάρα να κρατάει το ποτήριο στο χέρι όντας προστάτιδα ενάντια στον αιφνίδιο θάνατο και μη θέλοντας να στερηθούν οι ετοιμοθάνατοι την θεία κοινωνία.
Συχνά τη συναντούμε κοντά σ΄ έναν πύργο (με τρία παράθυρα) ή κρατώντας ένα βιβλίο (για τους ετοιμοθάνατους) ή ένα κλαδί φοίνικα.
ΘΗΒΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
thivaiospolitis.blogspot.com
Στη Ορθόδοξη Αγιογραφία παρατηρούμε πολλές φορές την Αγία Βαρβάρα να κρατάει το ποτήριο στο χέρι όντας προστάτιδα ενάντια στον αιφνίδιο θάνατο και μη θέλοντας να στερηθούν οι ετοιμοθάνατοι την θεία κοινωνία.
Συχνά τη συναντούμε κοντά σ΄ έναν πύργο (με τρία παράθυρα) ή κρατώντας ένα βιβλίο (για τους ετοιμοθάνατους) ή ένα κλαδί φοίνικα.
ΘΗΒΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
thivaiospolitis.blogspot.com
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
ΑΡΣΕΝ ΚΑΙ ΘΗΛΥ.
"Ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ" (Γαλ. 3, 27-28)
"Κι αυτό, γιατί όσοι βαφτιστήκατε στο όνομα του Χριστού, έχετε ντυθεί το Χριστό. Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα· όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό".
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μία έντονη συζήτηση για τα δικαιώματα των γυναικών, όσο και των ομάδων με διαφορετική σεξουαλική ταυτότητα από αυτή των περισσοτέρων. Το ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να γίνονται σεβαστά, όπως επίσης και το ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέγει τον τρόπο με τον οποίο θα ζήσει, κατά πώς κρίνει ότι του ταιριάζει η ευτυχία στον τομέα των σχέσεων και αυτό πρέπει να είναι αυτονόητα σεβαστό.
Η ηθική και θρησκευτική κρίση για τις επιλογές και τις πράξεις του καθενός δεν μπορεί παρά να βασίζεται στην μοναδικής αξίας αρχή της πνευματικής μας παράδοσης: "δεν συμφωνώ με την αμαρτία, αγαπώ και αποδέχομαι τον αμαρτάνοντα". Ποιος άλλωστε μπορεί να καυχηθεί ότι δεν είναι αμαρτάνων;
Όταν όμως αναφερόμαστε στις σχέσεις άνδρα και γυναίκας, δεν λαμβάνουμε υπόψιν ότι για την θεολογία και την ζωή της Εκκλησίας, η οποία σταδιακά έγινε αποδεκτή και από ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας, ο άνδρας και η γυναίκα είναι εικόνες Θεού, χωρίς αστερίσκους. Ο Χριστός έγινε άνθρωπος "εκ γυναικός". Ανατράφηκε "εκ γυναικός". Αυτήν την γυναίκα είχε στο πλάι Του μέχρι θανάτου. Σ' αυτήν την γυναίκα πρωτοεμφανίστηκε αναστάς.
Αυτήν την γυναίκα άφησε σύμβουλο και πνευματικό προστάτη των μαθητών Του και των πρώτων χριστιανών. Αυτή η γυναίκα μετέστη και σωματικά προς την ζωήν την αιώνιον, δηλαδή προς την κοινωνία με τον Θεό. Αυτή η γυναίκα γίνεται το πρότυπο όλων μας, ανδρών και γυναικών, όντας "νύμφη ανύμφευτος", "μητέρα και παρθένος".
Αυτή η γυναίκα δεν έμεινε εκτός της ανθρωπίνης φύσεως. Έγινε μητέρα, "άνευ ανδρός τετοκυιία", βεβαίως, διότι δεν θα μπορούσε να ανήκει σε έναν άνθρωπο, να δεθεί με έναν άνθρωπο, καθότι ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και δένεται με όλους τους ανθρώπους, τους πριν, τους τώρα, τους μετά.
Αλλά και οι γυναίκες αναγνωρίζονται και τιμώνται ως αγίες στην εκκλησιαστική μας ζωή και παράδοση, όχι εξαιτίας του φύλου τους, όπως με υπερβολή προσπαθεί να κάνει ο πολιτισμός των καιρών μας, αλλά εξαιτίας του τρόπου της ζωής τους. Άνδρας και γυναίκα δεν αντιμετωπίζονται στερεοτυπικά στην Εκκλησία, αλλά με γνώμονα το κριτήριο της προσωπικής ευθύνης για την σχέση τους με τον Χριστό. Η ορθόδοξη παράδοσή μας δεν είναι ανδροκρατούμενη, όπως εύκολα διατυπώνεται η κατηγορία.
Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα ακυρωνόταν το γεγονός ότι οι πάντες εκ γυναικός έχουμε γεννηθεί. Ότι άνδρες και γυναίκες εξίσου παλεύουμε για την μετοχή μας στην βασιλεία του Θεού. Ότι ο Χριστός είχε μαθήτριες γυναίκες, στις οποίες, μαζί με την Παναγία, πρωτοεμφανίστηκε μετά την ανάστασή Του και οι οποίες διακόνησαν την Εκκλησία και έγιναν ισαπόστολοι και ιεραπόστολοι, στα μέτρα που η κάθε εποχή επιτρέπει.
Γυναίκες που έζησαν και αυτές την μήνη όχι της ανδροκρατούμενης, αλλά της αντίθεης κοινωνίας, εξουσίας και εποχής, απορρίφθηκαν από την οικογένειά τους, όπως η αγία Βαρβάρα, έζησαν το μαρτύριο με φρικτό τρόπο, άλλες έγιναν ασκήτριες και μοναχές, οι περισσότερες πάλεψαν και παλεύουν στον κόσμο αυτόν, δίδοντας μαρτυρία της κατά Χριστόν ζωής, συχνά με αφιέρωση, πίστη και τρυφερότητα που οι άνδρες δεν έχουν.
Για την Εκκλησία τα πάντα είναι Χριστός. Στην σχέση μαζί Του μένουν πίσω όλες οι διαφορές, μαζί και του φύλου. Άλλωστε, το φύλο είναι συστατικό στοιχείο της ύπαρξης του ανθρώπου, αλλά όχι το πρώτο. Το να ενδυθούμε τον Χριστό μας καταξιώνει ως ανθρώπους που περνάμε από την εικόνα στην ομοίωση.
Εναπόκειται σε όλους μας να αφήσουμε κατά μέρος ξεπερασμένες νοοτροπίες, όπως επίσης και κοινωνικά στερεότυπα, όχι για να καταστήσουμε την Εκκλησία χώρο δικαιωματισμού, για να αποδείξουμε δήθεν ότι δεν υστερούμε σε σχέση με την κοινωνία, αλλά για να αφήσουμε τους πάντες, άνδρες και γυναίκες, τον καθέναν και την καθεμιά με την προσωπικότητα και τα χαρίσματα που του/της δόθηκαν και καλλιεργεί να μοιραστεί τον Χριστό ως αγάπη και ανάσταση με τον κόσμο στον οποίο ζει.
Δεν παρακάμπτουμε το πρόβλημα της έλλειψης συχνά ισότητας. Ο καθένας και η καθεμιά μας φέρει την ευθύνη να το λύσει στην ζωή του/της και να αποδείξει με τον τρόπο, τους λόγους και τα έργα του/της ότι μείζων η αγάπη, στην οποία χωρούμε εις Χριστόν και κατά Χριστόν. Δεν μπορούμε όμως να αρνηθούμε την φυσική τάξη των πραγμάτων, όπως την δημιούργησε ο Θεός, ούτε και να αφορίζουμε όποιον ή όποια βλέπει την ζωή διαφορετικά. Η συνύπαρξη, η προσευχή για όλους, η μετάνοια για τα δικά μας, είναι το κλειδί.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
"Ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ" (Γαλ. 3, 27-28)
"Κι αυτό, γιατί όσοι βαφτιστήκατε στο όνομα του Χριστού, έχετε ντυθεί το Χριστό. Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα· όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό".
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μία έντονη συζήτηση για τα δικαιώματα των γυναικών, όσο και των ομάδων με διαφορετική σεξουαλική ταυτότητα από αυτή των περισσοτέρων. Το ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να γίνονται σεβαστά, όπως επίσης και το ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέγει τον τρόπο με τον οποίο θα ζήσει, κατά πώς κρίνει ότι του ταιριάζει η ευτυχία στον τομέα των σχέσεων και αυτό πρέπει να είναι αυτονόητα σεβαστό.
Η ηθική και θρησκευτική κρίση για τις επιλογές και τις πράξεις του καθενός δεν μπορεί παρά να βασίζεται στην μοναδικής αξίας αρχή της πνευματικής μας παράδοσης: "δεν συμφωνώ με την αμαρτία, αγαπώ και αποδέχομαι τον αμαρτάνοντα". Ποιος άλλωστε μπορεί να καυχηθεί ότι δεν είναι αμαρτάνων;
Όταν όμως αναφερόμαστε στις σχέσεις άνδρα και γυναίκας, δεν λαμβάνουμε υπόψιν ότι για την θεολογία και την ζωή της Εκκλησίας, η οποία σταδιακά έγινε αποδεκτή και από ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας, ο άνδρας και η γυναίκα είναι εικόνες Θεού, χωρίς αστερίσκους. Ο Χριστός έγινε άνθρωπος "εκ γυναικός". Ανατράφηκε "εκ γυναικός". Αυτήν την γυναίκα είχε στο πλάι Του μέχρι θανάτου. Σ' αυτήν την γυναίκα πρωτοεμφανίστηκε αναστάς.
Αυτήν την γυναίκα άφησε σύμβουλο και πνευματικό προστάτη των μαθητών Του και των πρώτων χριστιανών. Αυτή η γυναίκα μετέστη και σωματικά προς την ζωήν την αιώνιον, δηλαδή προς την κοινωνία με τον Θεό. Αυτή η γυναίκα γίνεται το πρότυπο όλων μας, ανδρών και γυναικών, όντας "νύμφη ανύμφευτος", "μητέρα και παρθένος".
Αυτή η γυναίκα δεν έμεινε εκτός της ανθρωπίνης φύσεως. Έγινε μητέρα, "άνευ ανδρός τετοκυιία", βεβαίως, διότι δεν θα μπορούσε να ανήκει σε έναν άνθρωπο, να δεθεί με έναν άνθρωπο, καθότι ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και δένεται με όλους τους ανθρώπους, τους πριν, τους τώρα, τους μετά.
Αλλά και οι γυναίκες αναγνωρίζονται και τιμώνται ως αγίες στην εκκλησιαστική μας ζωή και παράδοση, όχι εξαιτίας του φύλου τους, όπως με υπερβολή προσπαθεί να κάνει ο πολιτισμός των καιρών μας, αλλά εξαιτίας του τρόπου της ζωής τους. Άνδρας και γυναίκα δεν αντιμετωπίζονται στερεοτυπικά στην Εκκλησία, αλλά με γνώμονα το κριτήριο της προσωπικής ευθύνης για την σχέση τους με τον Χριστό. Η ορθόδοξη παράδοσή μας δεν είναι ανδροκρατούμενη, όπως εύκολα διατυπώνεται η κατηγορία.
Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα ακυρωνόταν το γεγονός ότι οι πάντες εκ γυναικός έχουμε γεννηθεί. Ότι άνδρες και γυναίκες εξίσου παλεύουμε για την μετοχή μας στην βασιλεία του Θεού. Ότι ο Χριστός είχε μαθήτριες γυναίκες, στις οποίες, μαζί με την Παναγία, πρωτοεμφανίστηκε μετά την ανάστασή Του και οι οποίες διακόνησαν την Εκκλησία και έγιναν ισαπόστολοι και ιεραπόστολοι, στα μέτρα που η κάθε εποχή επιτρέπει.
Γυναίκες που έζησαν και αυτές την μήνη όχι της ανδροκρατούμενης, αλλά της αντίθεης κοινωνίας, εξουσίας και εποχής, απορρίφθηκαν από την οικογένειά τους, όπως η αγία Βαρβάρα, έζησαν το μαρτύριο με φρικτό τρόπο, άλλες έγιναν ασκήτριες και μοναχές, οι περισσότερες πάλεψαν και παλεύουν στον κόσμο αυτόν, δίδοντας μαρτυρία της κατά Χριστόν ζωής, συχνά με αφιέρωση, πίστη και τρυφερότητα που οι άνδρες δεν έχουν.
Για την Εκκλησία τα πάντα είναι Χριστός. Στην σχέση μαζί Του μένουν πίσω όλες οι διαφορές, μαζί και του φύλου. Άλλωστε, το φύλο είναι συστατικό στοιχείο της ύπαρξης του ανθρώπου, αλλά όχι το πρώτο. Το να ενδυθούμε τον Χριστό μας καταξιώνει ως ανθρώπους που περνάμε από την εικόνα στην ομοίωση.
Εναπόκειται σε όλους μας να αφήσουμε κατά μέρος ξεπερασμένες νοοτροπίες, όπως επίσης και κοινωνικά στερεότυπα, όχι για να καταστήσουμε την Εκκλησία χώρο δικαιωματισμού, για να αποδείξουμε δήθεν ότι δεν υστερούμε σε σχέση με την κοινωνία, αλλά για να αφήσουμε τους πάντες, άνδρες και γυναίκες, τον καθέναν και την καθεμιά με την προσωπικότητα και τα χαρίσματα που του/της δόθηκαν και καλλιεργεί να μοιραστεί τον Χριστό ως αγάπη και ανάσταση με τον κόσμο στον οποίο ζει.
Δεν παρακάμπτουμε το πρόβλημα της έλλειψης συχνά ισότητας. Ο καθένας και η καθεμιά μας φέρει την ευθύνη να το λύσει στην ζωή του/της και να αποδείξει με τον τρόπο, τους λόγους και τα έργα του/της ότι μείζων η αγάπη, στην οποία χωρούμε εις Χριστόν και κατά Χριστόν. Δεν μπορούμε όμως να αρνηθούμε την φυσική τάξη των πραγμάτων, όπως την δημιούργησε ο Θεός, ούτε και να αφορίζουμε όποιον ή όποια βλέπει την ζωή διαφορετικά. Η συνύπαρξη, η προσευχή για όλους, η μετάνοια για τα δικά μας, είναι το κλειδί.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
"Αυτά τα τρία, φυλάσσουν τις αρετές.."
Τρία πράγματα δυσκολεύεται ο άνθρωπος να αποκτήση, όχι επειδή αυτά καθ’ εαυτά είναι δύσκολα, αλλά επειδή εμείς οι ίδιοι τα κάνομε δύσκολα, διότι συγκρούονται με το εγώ μας.
Αυτά όμως φυλάσσουν τις αρετές και είναι: το πένθος, το δάκρυ για τις αμαρτίες και η μνήμη του θανάτου.
Το πένθος είναι το βάθρο της καρδιάς, είναι η χαρμολύπη που δημιουργείται από την ενδοστρέφεια και την ενότητα του νου και από την αίσθηση του ποιος είμαι ενώπιον του Κυρίου. Το πένθος είναι η φυσική γαλήνη της ψυχής, στην οποία ο Θεός μπορεί να δη τον εαυτό του. Οι πενθούντες μακαρίζονται από τον ίδιο τον Κύριον.
Το “κλαίειν επί ταις αμαρτίαις” είναι πιο εξωτερική ενέργεια του ανθρώπου, αλλά αδιάλειπτη ασχολία του, διότι πάντοτε αμαρτάνομε. Και όταν το γνωρίζωμε και όταν δεν το γνωρίζωμε, και όταν πιστεύωμε ότι αμαρτήσαμε, και όταν πιστεύωμε ότι δεν αμαρτήσαμε, το αληθές είναι ότι αμαρτήσαμε και ότι αμαρτάνομε.
Επομένως, το αποφασιστικώτερο που έχομε να κάνωμε, για να γνωρίσωμε τον Θεόν, είναι να κλαίμε τις αμαρτίες μας.
Και “το έχειν προ οφθαλμών τον εαυτού θάνατον”, να έχης μπροστά στα μάτια σου τον θάνατο. Όταν έχης κάποιον πλάι σου και τον βλέπης πως βασανίζεται, πως χαροπαλεύει, ξέρεις ότι θα πεθάνη. Έτσι και εσύ να ξέρης ότι θα πεθάνεις οπωσδήποτε.
Όλοι οι Πατέρες τονίζουν με χίλιους δύο τρόπους ότι όποιος δεν σκέπτεται ότι θα πεθάνη, είναι ένας ψεύτης έναντι του εαυτού του, διότι αγνοεί την πραγματική γέννησι η οποία τον αναμένει. Μοιάζει με το έμβρυο που δεν σκέπτεται ότι πρέπει να γεννηθή ή που δεν θα γεννηθή ποτέ.
“Το έχειν προ οφθαλμών τον εαυτόν” είναι η ανάπτυξις και η ολοκλήρωσις του εμβρύου. Όταν δεν σκέπτωμαι τον θάνατο, είναι σαν να αρνούμαι την έξοδό μου από την μήτρα και την είσοδό μου στον χώρο του φωτός, στον χώρο του Θεού.
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
“Λόγοι Ασκητικοί”, ερμηνεία στον αββά Ησαΐα
Τρία πράγματα δυσκολεύεται ο άνθρωπος να αποκτήση, όχι επειδή αυτά καθ’ εαυτά είναι δύσκολα, αλλά επειδή εμείς οι ίδιοι τα κάνομε δύσκολα, διότι συγκρούονται με το εγώ μας.
Αυτά όμως φυλάσσουν τις αρετές και είναι: το πένθος, το δάκρυ για τις αμαρτίες και η μνήμη του θανάτου.
Το πένθος είναι το βάθρο της καρδιάς, είναι η χαρμολύπη που δημιουργείται από την ενδοστρέφεια και την ενότητα του νου και από την αίσθηση του ποιος είμαι ενώπιον του Κυρίου. Το πένθος είναι η φυσική γαλήνη της ψυχής, στην οποία ο Θεός μπορεί να δη τον εαυτό του. Οι πενθούντες μακαρίζονται από τον ίδιο τον Κύριον.
Το “κλαίειν επί ταις αμαρτίαις” είναι πιο εξωτερική ενέργεια του ανθρώπου, αλλά αδιάλειπτη ασχολία του, διότι πάντοτε αμαρτάνομε. Και όταν το γνωρίζωμε και όταν δεν το γνωρίζωμε, και όταν πιστεύωμε ότι αμαρτήσαμε, και όταν πιστεύωμε ότι δεν αμαρτήσαμε, το αληθές είναι ότι αμαρτήσαμε και ότι αμαρτάνομε.
Επομένως, το αποφασιστικώτερο που έχομε να κάνωμε, για να γνωρίσωμε τον Θεόν, είναι να κλαίμε τις αμαρτίες μας.
Και “το έχειν προ οφθαλμών τον εαυτού θάνατον”, να έχης μπροστά στα μάτια σου τον θάνατο. Όταν έχης κάποιον πλάι σου και τον βλέπης πως βασανίζεται, πως χαροπαλεύει, ξέρεις ότι θα πεθάνη. Έτσι και εσύ να ξέρης ότι θα πεθάνεις οπωσδήποτε.
Όλοι οι Πατέρες τονίζουν με χίλιους δύο τρόπους ότι όποιος δεν σκέπτεται ότι θα πεθάνη, είναι ένας ψεύτης έναντι του εαυτού του, διότι αγνοεί την πραγματική γέννησι η οποία τον αναμένει. Μοιάζει με το έμβρυο που δεν σκέπτεται ότι πρέπει να γεννηθή ή που δεν θα γεννηθή ποτέ.
“Το έχειν προ οφθαλμών τον εαυτόν” είναι η ανάπτυξις και η ολοκλήρωσις του εμβρύου. Όταν δεν σκέπτωμαι τον θάνατο, είναι σαν να αρνούμαι την έξοδό μου από την μήτρα και την είσοδό μου στον χώρο του φωτός, στον χώρο του Θεού.
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
“Λόγοι Ασκητικοί”, ερμηνεία στον αββά Ησαΐα
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Πρέπει να τιμούμε τους αγίους ως φίλους του Χριστού, ως παιδιά και κληρονόμους του Θεού, όπως λέγει ο Θεός εολόγος Ευαγγελιστής Ιωάννης. Και ο Κύριος στα ιερά Ευαγγέλια λέγει στους αποστόλους: «Εσείς φίλοι μου είσθε. Δεν σας αποκαλώ δούλους, διότι ο δούλος δεν γνωρίζει τι κάνει ο κύριος του». Πάντως και οι άγιοι λέγονταν θεοί και κύριοι και βασιλιάδες. Και τους αποκαλώ θεούς και βασιλιάδες και κυρίους όχι κατά φύση, αλλά επειδή βασίλευαν στα πάθη και κυριάρχησαν πάνω σ’αυτά, και φύλαξαν απαραχάρακτη την ομοίωση της θείας εικόνας.
Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός
Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός