Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Είναι αυτή η απογοήτευση που έρχεται μετά την επιτέλεση της αμαρτίας. Είναι αυτή η ενοχή της πτώσης, της αποστασίας από τον Θεό, της παράβασης της εντολής Του.

Όλοι το έχουμε βιώσει αυτό, διότι όλοι μας έχουμε αμαρτήσει και όλοι μας αμαρτάνουμε.Ένα περισσότερο, μεγαλώνει η απογοήτευσή μας λόγο της επανάληψης των ίδιων αμαρτημάτων. Και μετά την απογοήτευση έρχεται η παραίτηση. Παραιτούμαστε από κάθε πνευματική προσπάθεια. Παραιτούμαστε από τον αγώνα μας. Πέφτουμε αλλά πλέον δεν σηκωνόμαστε. Κι αυτό είναι το ολέθριο.

Δεν είναι τόσο η αμαρτία μας, όσο η παραίτησή μας από τον αγώνα μας. Διότι η παραίτηση δείχνει ότι πλέον δεν ελπίζουμε, ότι πλέον δεν ζητούμε το έλεος του Θεού.

Γι'αυτό και πάντα, μα πάντα, όσο μεγάλη κι αν είναι η πτώση μας, όσο συχνή κι αν είναι η αμαρτία μας, ποτέ να μην παραιτηθούμε από την ελπίδα προς τον Θεό. Ο Θεός ποτέ, μα ποτέ, δεν μας παρατά· γιατί εμείς λοιπόν να Τον αφήσουμε;

Μην αφήσεις λοιπόν την ενοχή της αμαρτίας να στοιχειώσει το είναι σου. Μην αφήσεις την απογοήτευση να γεννήσει την απελπισία και την ακηδία.

Έπεσες; Σήκω άνθρωπέ μου.

Αμάρτησες; Μη μένεις στην αμαρτία σου, μην αναλύεις το πάθος σου αλλά ζήτα το έλεος του Θεού.

"Μα δεν διορθώνομαι με τίποτα, όλο τα ίδια και τα ίδια κάνω..." μου λες. Ναι, όλο τα ίδια κάνεις, ίσως και χειρότερα, όμως ότι κι αν κάνεις, όσο συχνά κι αν το κάνεις, μπροστά στο έλεος και την αγάπη του Θεού είναι ένα τίποτα· όπως μία σταγόνα νερού μπροστά στον ωκεανό. Έτσι είναι η αμαρτία μας μπροστά στην φιλανθρωπία του Θεού· μία σταγόνα που πέφτει μέσα στον ωκεανό και χάνεται και εξαφανίζεται.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι εάν ο Θεός σε συγχωρεί (ότι κι αν έχεις κάνει) αλλά εάν εσύ θέλεις να συγχωρεθείς. Το θέμα είναι εάν εσύ θέλεις να αφήσεις αυτήν την μία σταγόνα αμαρτίας σου να πέσει μέσα στο πέλαγος της φιλανθρωπίας του Θεού μας και να εξαλειφθεί.

Καμία αμαρτία δεν είναι μεγάλη ώστε να μην μπορεί να συγχωρεθεί. Η "βλασφημία του Αγίου Πνεύματος" είναι αυτό ακριβώς, να θεωρήσουμε ότι κάναμε κάτι που δεν συγχωρείται· διότι είναι σα να λέμε ότι η αγάπη και το έλεος του Θεού είναι πιο μικρά μπροστά στην αμαρτία μας.

Άσε λοιπόν την ενοχή, την απογοήτευση, και δες τον Θεό που σε προσμένει χωρίς κακία, χωρίς κρατούμενα, χωρίς τιμωρίες, χωρίς κομπλεξισμούς, παρα μόνο με αγαθότητα και ανεξικακία, με συγχώρεση και αγάπη.

Και ίσως τώρα να μην μπορείς να αγωνιστείς όσο παλαιότερα. Κάνε αυτό που μπορείς τώρα. Μην κάθεσαι και συγκρίνεις τι έκανες παλιά ή τι κάνουνε άλλοι. Εσύ κάνε αυτό που μπορείς, κι ας είναι μικρό και λίγο. Ο Θεός δεν βλέπει το μέγεθος ή την ποσότητα του αγώνα, βλέπει την προαίρεσή μας, το φιλότιμό μας, τα μύχια της καρδιάς μας, το κρυφό μας δάκρυ.

Μακάρι όλη μας η ζωή να είναι ένα άσμα δοξολογίας προς τον Θεό και τήρησης των εντολών Του. Όμως κι αν δεν είναι έτσι τουλάχιστον να έχουμε την τόλμη να παραδεχόμαστε την αδυναμίας, τις ελλείψεις μας, τις αμαρτίες μας και να τις καταθέτουμε στα πόδια του ανεξίκακου Κυρίου.

Ο Θεός ζητά από εμάς να τερματίσουμε τον αγώνα τον καλό. Δεν μας ζητά να βγούμε πρώτοι. Και τελευταίοι ας βγούμε. Το θέμα είναι να βγούμε. Να κόψουμε το νήμα της ζωής αυτής με το "Κύριε ελέησόν με τον αμαρτωλό" στα χείλη της καρδιάς μας.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Η πραγματική χαρά συμβαδίζει ουσιαστικά με την λύπη και τα δάκρυα».
Μέγας Βασίλειος
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Eίναι μεγαλείο το να μπορείς να ανταποδώσεις κι όμως να μακροθυμείς.

Αρχιμ. Σεραφείμ Λεβέντης
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Υπάρχει και κάτι χειρότερο από την αμαρτία.
Είναι η αλαζονεία της αρετής.

Άγιος Αυγουστίνος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η ζωή είναι όμορφη.
Είναι ομορφότερη όμως όταν την μοιράζεσαι.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Διαβάζοντας τις ψαλμωδίες, τις ακολουθίες, με έρωτα, χωρίς να το καταλάβουμε γινόμαστε άγιοι. Ευφραινόμαστε με τα θεία λόγια. Αυτή η ευφροσύνη, αυτή η χαρά είναι η δική μας προσπάθεια, για να μπούμε εύκολα στην ατμόσφαιρα της προσευχής, η προθέρμανση όπως λέμε. Μπορούμε και να φέρνουμε στο νου μας ωραίες εικόνες από τοπία που είδαμε. Αυτή η προσπάθεια είναι απαλή. Αλλά νη μην ξεχνάμε αυτό που είπε ο Κύριος: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».

Άγιος Πορφύριος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο Θεός όμως επιτρέπει να αντιμετωπίσεις πειρασμούς,

για να χτυπήσεις την πόρτα Του με επιμονή και

να φυτευτεί η θυμησή Του στο νου σου από των φόβο των θλίψεων και

να πας κοντά Του με τις προσευχές ώστε

να αγιασθεί η καρδιά σου με την αδιάκοπη θυμησή Του.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Καλός και κακός φίλος
--------------------------------------------
Η συναναστροφή με ανθρώπους επηρεάζει τόσο πολύ που αλλάζει τον ίδιο τον άνθρωπο. Τον αλλάζει είτε θετικά είτε αρνητικά.
Ποια είναι λοιπόν τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να έχει ο άνθρωπος με τον οποίο η συναναστροφή μαζί του θα είναι ωφέλιμη και όχι επιβλαβής; Άνθρωπος με φόβο Θεού, άνθρωπος ταπεινός, διακριτικός, που έχει πόθο για τον θείο λόγο, που ζει εν μετανοίας συμμετέχοντας στα μυστήρια της Εκκλησίας μας.

Εάν κάποιος ακούσει αυτά τα χαρακτηριστικά θα πει ότι: εμένα οι φίλοι μου δεν έχουν τίποτα από αυτά αλλά η παρέα τους δεν μου είναι επιζήμια.

Εμένα οι φίλοι μου μπορεί να μην πηγαίνουν στην Εκκλησία, να μην πιστεύουν στον Θεό όμως σέβονται την πίστη μου, δεν τους πειράζει, δεν μου λένε τίποτα το κακό επειδή πηγαίνω στην Εκκλησία.

Αυτό όμως δεν λέει τίποτα. Αυτό έλειπε να ήταν και εναντίον. Δηλαδή νιώθουμε ευεργετημένοι που έχουμε φίλους που δεν μας ελέγχουν που πιστεύουμε στον Χριστό; Αυτό είναι ανόητο! Δηλαδή επειδή οι φίλοι μας, η παρέα μας δεν έχει πρόβλημα που πηγαίνω στην Εκκλησία, είναι καλοί; Είναι δηλαδή σαν να λέμε ότι μας κάνουνε και χάρη που μας αφήνουν να πηγαίνουμε στην Εκκλησία, να νηστεύουμε κτλ. Καλός φίλος λοιπόν δεν είναι απλά αυτός που είναι αδιάφορος ως προς τα θέματα της πίστεως αλλά αυτός που γίνεται συνοδοιπόρος μας στην προσπάθεια της εν Χριστώ τελειώσεώς μας.

Η διαφορά ενός ανθρώπου που δεν έχει Χριστό και ενός που προσπαθεί να ζει θεάρεστα είναι τεράστια. Γιατί; Θα σας πω ένα παράδειγμα.

Κάποιος νέος έχει μία σχέση με μία κοπέλα δύο τρεις μήνες. Και κάτι γίνεται και μαλώνουν. Πηγαίνει ο νέος στους φίλους του, είναι στεναχωρημένος, σκυθρωπός. Οι φίλοι του τον αγαπούν, δεν θέλουν να τον βλέπουν έτσι...τον ρωτούν τί έχει και τους αποκαλύπτει ότι μάλωσε με την κοπέλα του. Οι φίλοι του τον αγαπούν, δεν θέλει να βασανίζεται, και αμέσως επειδή θέλουν το καλό του τον αυτοδικαιώνουν, τον κάνουν να αισθανθεί καλύτερα, του προτείνουν αμέσως να την αφήσει, μπορεί να βρει άλλη κοπέλα δεν χάθηκε ο κόσμος. «Έχεις δίκαιο, δεν σου αξίζει αυτή». Όλα αυτά τα λένε από αγάπη για τον φίλο τους, όμως μία αγάπη με μία κοσμικότητα, μία αγάπη που μένει στην επίγεια αυτή ζωή, να περνάμε καλά εδώ, αυτό μετράει.

Ο άνθρωπος του Θεού όμως θα είχε μία άλλη αντιμετώπιση του πράγματος. Δεν θα βγάλει αμέσως συμπέρασμα, δεν θα δικαιώσει αμέσως τον φίλο του. Θα εξετάσει το πράγμα με σύνεση, δεν θα ανοίξει το στόμα του και αμέσως θα πει την πρότασή του. Θα προσπαθήσει να φανερώσει στον φίλο του την αλήθεια του πράγματος...μήπως και ο ίδιος φταίει, μήπως έκανε λάθος και αυτός; Μήπως δεν φταίει το άλλο πρόσωπο όσο νομίζει αλλά φταίει ο ίδιος;

Η διαφορά λοιπόν μεταξύ ενός φίλου που δεν έχει Θεό και ενός που προσπαθεί να ζει θεάρεστα είναι τεράστια. Ο πρώτος θα συμβουλέψει με τρόπο ώστε ο φίλος του να ωφεληθεί επίγεια, να ωφεληθεί εδώ και τώρα ώστε να περνάνε καλά μαζί. Ο άνθρωπος του Θεού θα συμβουλέψει με γνώμονα την πνευματική ωφέλεια του φίλου του. Διότι θέλει να βοηθήσει όχι μόνο ώστε να λυθεί ένα πρόβλημα τώρα αλλά ποθεί να βοηθήσει τον φίλο του ώστε να προαχθεί πνευματικά.

Και όμως αδελφοί μου αντί να προτιμούμε ανθρώπους που με διάκριση μας συμβουλεύουν για την πνευματική μας ωφέλεια προτιμούμε να κάνουμε φίλους οι οποίοι μας χαϊδεύουν, πολύ εύκολα μας δικαιολογούν. Καλός φίλος έχει καταντήσει να ονομάζεται αυτός που δεν μας λέει ποτέ όχι, αυτός που μας κάνει όλα τα χατίρια, αυτός που θέλει να μας βλέπει να είμαστε καλά εδώ στη γη χωρίς κανένα ενδιάφέρον για την ζωή μετά από αυτήν την ζωή.

Έτσι λοιπόν κάνοντας παρέα με τέτοιους ανθρώπους ο λογισμός μας αρχίζει να διαφθείρεται, αρχίζουμε και εμείς να σκεφτόμαστε και έπειτα να πράττουμε όπως ο άλλος. Αμαρτάνουμε για το χατίρι του. Πόσες φορές του έχουμε ακούσει: Έλα μωρέ, κάντο για το χατίρι μου...». Και καταντούμε να ζούμε όχι μόνο αδιάφορα αλλά πολλές φορές και αντίχριστα και όμως δεν το παίρνουμε χαμπάρι, νομίζουμε ότι ζούμε σωστά, αφού δεν πειράζουμε κανέναν, δεν θέλουμε το κακό κανενός κτλ.

Σημειώνει ο αββάς Μάρκος: Ο άνθρωπος συμβουλεύει τον πλησίον του καθώς γνωρίζει. Γνωρίζει και ζει στο κοσμικό πνεύμα, έτσι θα συμβουλέψει, ζει με πνεύμα ταπείνωσης, απλότητας, με μνήμη θανάτου, με πνεύμα Θεού; έτσι θα συμβουλέψει.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ὅποιος ἐχει πολλή εὐλάβεια στήν Παναγία, ἀκούει τό ὄνομά Της καί ἀλλοιώνεται»

Πέστε μας, Γέροντα, κάτι για την Παναγία.
– Τί να σάς πώ; Με φέρνετε σε πολύ δύσκολη θέση. Για να μιλήση κανείς για την Παναγία, πρέπει να Την ζήση.
– Γέροντα, και το όνομα της Παναγίας έχει δύναμη πνευματική, όπως το όνομα του Χριστού;
– Ναί. Όποιος έχει πολλή ευλάβεια στην Παναγία, ακούει το όνομά Της και αλλοιώνεται.
Ή, αν το βρη κάπου γραμμένο, το ασπάζεται με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του. Μπορεί να κάνη ολόκληρη Ακολουθία με έναν συνεχή ασπασμό στο όνομα της Παναγίας. Και όταν προσκυνά την εικόνα Της, δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η ίδια η Παναγία, και πέφτει κάτω λειωμένος, διαλυμένος από την αγάπη Της.

Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»

https://paraklisi.blogspot.com/2019/08/ ... st_24.html

http://hristospanagia3.blogspot.com
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πώς θα γίνω άγιος;

Η ιστορία του πατρός Virgil Georgiou ιερέως Μολδαβικής καταγωγής.

Γράφει στο ημερολόγιό του ότι 15 ετών παραπονέθηκε στον πατέρα του ιερέα γιατί έχει το όνομα Βιργίλιος, χωρίς να υπάρχει προστάτης Άγιός του. Ο πατέρας του εξήγησε ότι ο Βιργίλιος ήταν σπουδαίος ποιητής και εάν ήθελε, μπορούσε να γίνει ο ίδιος Άγιος ώστε οι επόμενες γενιές να έχουν Άγιο Βιργίλιο.

Εκείνος με χαρά πάει στο δωμάτιο του, έχοντας στόχο ζωής την Αγιότητα. Το βράδυ όμως δε μπορεί να κοιμηθεί από την αγωνία να μάθει πώς γίνεται κάποιος Άγιος. Ξυπνά τον πατέρα του και τον ρωτά. Εκείνος μάλλον βιαστικά του απαντά:
- "Να αγαπάς τους εχθρούς σου".

Φεύγει πάλι για το κρεβάτι του αλλά μετά από λίγο τον επισκέπτεται ο πατέρας του γιατί ακούει αναφιλητά.
- Τί έχεις παιδί μου;
- Πατέρα δεν έχω εχθρό... άρα δεν μπορώ να γίνω Άγιος...

Και ο πατέρας απαντά:
- Είσαι ακόμα μικρός... κάποιος εχθρός θα εμφανιστεί στην ζωή σου...

Τα φέρνει έτσι όντως η ζωή και στα 60 του χρόνια ανακαλύπτει ποιός είναι ο δολοφόνος του πατέρα του. Και τότε το θυμήθηκε... Να η ευκαιρία... Να τον συγχωρέσει για να βαδίσει τα πρώτα σκαλιά της αγιότητας!

Εάν όλα τα παραπάνω μοιάζουν ως παραμύθι, δεν είναι. Μάλλον σαν παραμύθι μοιάζει η δική μας προοπτική να βρούμε τη δύναμη να συγχωρούμε φίλους και εχθρούς...

http://www.inak.gr/inak/
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”