Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Ο ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ ΜΟΝΟ ΤΟ "ΧΑΙΡΕ ΜΑΡΙΑ"

Κάποιος αγράμματος μοναχός δεν ήξερε καμμία προσευχή να πει. Του λέει ο γέροντας:
- Αφού δεν μπορείς να μάθεις κάποια προσευχή να λες το: "Θεοτόκε Παρθένε Χαίρε"
- Γέροντα, ούτε αυτό μπορώ να το πω...
- Ε, τότε λέγε μόνο το: "Χαίρε Μαρία"...
- Αυτό μπορώ να πω! Αυτό μπορώ να το μάθω, είπε ο μοναχός.
''Χαίρε Μαρία'' έλεγε ο μοναχός καθημερινά, χιλιάδες φορές.
Ο διάβολος του παρουσιάστηκε μια μέρα και του είπε:
-Σταμάτα να λες αυτήν την προσευχή, γιατί δεν μπορώ να σε πλησιάσω..
Κοιμήθηκε ο γέροντας και το θάψανε. Στο τάφο του μετά από καιρό άνθισε μόνο του ένα λουλούδι. Ανοίξανε τον τάφο να δούνε και είδαν παραδόξως, ότι είχε ρίζα την καρδιά του μοναχού, η οποία δεν είχε λιώσει και έγραφε πάνω σε αυτήν: "Χαίρε Μαρία" με χρυσά γράμματα!
Έμεινε στην ιστορία ο μοναχός αυτός ως ο "Χαίρε Μαρίας".
Εκείνος που εγκωμιάζει την Παναγία χαριτώνεται και κάθε φορά που την εγκωμιάζει, κάθε φορά προβιβάζεται.

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

[toula]

Η αναγέννηση του μοναχισμού.
Επιθυμώ την αναγέννησιν του Μοναχισμού,
διότι κατά την γνώμην μου, το ευζωνικόν τάγμα
της Εκκλησίας είναι ο Μοναχισμός.

Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής

[toula]

H Εκκλησία μας δεν είναι ψέμα...

H Εκκλησία μας δεν είναι ψέμα· η επικοινωνία με το Θεό είναι ζωντανή, ολοζώντανη. Mπορεί να’ναι ψέμα τά άστρα, ο ήλιος, η γη, τά πάντα· ένα δεν είναι ψέμα· ο Kύριός μας.

Nά μιμηθούμε λοιπόν κ’ εμείς τη Xαναναία. Ας γονατίζουμε και ας προσευχώμεθα λέγοντας ακαταπαύστως το «Kύριε, ελέησον».
Tο «Kύριε, ελέησον» το λέγανε οι άγιοι και έκαναν θαύματα. Tα παλιά τα χρόνια το λέγανε όλοι οι Xριστιανοί γονατιστοί και με δάκρυα. Στη Pωσία ο πιστος λαός το λέει και βουΐζει η εκκλησία. Στο Άγιο Όρος κρατούν κομποσχοίνι όλη νύχτα· κάθε κόμπος κ’ ένα «Kύριε Iησού Xριστέ, ελέησόν με».

Εμείς; Tυπικώς· παρόντες στην εκκλησία τω σώματι, απόντες τω πνεύματι· χωρίς συναίσθηση, χωρίς ρήγος.

Tο «Kύριε, ελέησον» είναι η πιο μικρά προσευχή. Mπορεί να την πει και ένας αγράμματος, μπορεί να την πει και το μικρό παιδί, και το νήπιο, κι ο ασπρομάλλης γέρος.
Kαι ο Θεός ακούει το «Kύριε, ελέησον».

Tο συνιστώ κ’ εγώ σ’ εσάς. Δεν κάνεις μεγάλες προσευχές, δεν είσαι διαρκώς στην εκκλησία; Λέγε, εκεί που είσαι, το «Kύριε, ελέησον».
Kάθεσαι να φας, «Kύριε, ελέησον».
Βράδιασε, «Kύριε, ελέησον».
Ξημέρωσε, «Kύριε, ελέησον».
Πας στη δουλειά, «Kύριε, ελέησον».
Σκάβεις τή γη «Kύριε, ελέησον».
Βόσκεις τα ζώα, «Kύριε, ελέησον».
Είσαι εργάτης, «Kύριε, ελέησον».
Είσαι αξιωματικός, «Kύριε, ελέησον».
Είσαι στρατιώτης, «Kύριε, ελέησον».
Είσαι αμαρτωλός, «Kύριε, ελέησον».

Tό «Kύριε, ελέησον» κάνει θαύματα.
Αυτό που ζητούμε θα μας το δώσει ο Θεός, γιατί είναι πατέρας.
Λέει ο Xριστός· «Ποιος πατέρας ζητεί το παιδί του ψωμί, και του δίνει πέτρα; ή ζητεί ψάρι, και του δίνει φίδι;» (Mατθ. 7,9-10· Λουκ. 11,11). Αν ο επίγειος πατέρας ενδιαφέρεται για τα παιδιά του, πολύ περισσότερο εκείνος που του λέμε «Πάτερ ημών…».
Θα μας τα δώσει αυτά ο Θεός, εάν πιστεύουμε πραγματικά, εάν εί­μεθα Xριστιανοί· αμήν.

† Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνος – Απόσπασμα ομιλίας 1 Φεβρουαρίου 1987

[toula]

Υπακοή και πνευματικός αγώνας

Εδώ και αρκετό καιρό ένα πνευματικό μου παιδί, σε κάποιο θέμα μου είχε αντιλογήσει και οπωσδήποτε με είχε λυπήσει. Την επαύριο ήρθε και ζήτησε συγγνώμη με πολλή μετάνοια, με πολύ πόνο, κι εγώ βέβαια ολοψύχως τον συγχώρεσα.

Μου είπε: «Γέροντα έχω να σας πω το εξής: Μετά από τη λύπη που σας προξένησα, πήγα να κοιμηθώ αλλά δεν με είχε πάρει ο ύπνος. Δεν ξέρω πως μου συνέβη και είδα γέροντα ότι βρέθηκα σαν στον Ιερό Γολγοθά και είδα τον Χριστό επάνω στον Σταυρό, Εσταυρωμένο, ζωντανότατο και από τις πληγές Του έτρεχε αίμα. Εγώ μόλις είδα τον Χριστό στον Σταυρό επάνω, άρχισα να βάζω μετάνοιες, να Τον παρακαλάω να μου συγχωρέσει όλα μου τα αμαρτήματα. Κι έτσι που πρόσεχα να δω τι θα μου πει, έτσι όπως έκανα μετάνοιες και Τον κοίταζα, βλέπω να μου κάνει νεύμα να κοιτάξω δεξιά Του. Κοιτάζω δεξιά και βλέπω εσάς να στέκεστε εκεί. Τότε μου είπε ο Χριστός: "Εάν δεν σε συγχωρέσει ο πνευματικός σου πατέρας, ο διάκονος και το στόμα Μου, Εγώ δεν σε συγχωρώ! Δι' αυτού θα έλθη συγχώρεση σε σένα". Εγώ πάλι έβαζα μετάνοιες και έκλαιγα και πάλι μου έλεγε ότι μόνο δι' αυτού θα συγχωρεθείς. Συνήλθα από όλο αυτό το γεγονός και με κατείχε τόσο μεγάλος πόνος που ήθελα εκείνη τη στιγμή να έλθω να πέσω στα πόδια σας να με συγχωρέσετε».

Αυτό που μου διηγήθηκε δεν ήταν όνειρο, αλλά καθαρή οπτασία. Απόδειξις ήταν ότι η Χάρις του Θεού ήταν πολύ εμφανής στο πρόσωπό του. Οπωσδήποτε ο μοναχός αυτός μετά έδειξε μετάνοια και αλλαγή.

Σκέπτομαι αυτό που λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, κάτι συγγενές με αυτό που συνέβη σε αυτό το παιδί. "Όταν λυπήση ο υποτακτικός τον Θεό, ο υποτακτικός έχει τον πνευματικό του πατέρα μεσίτη που παρακαλεί τον Θεό κι ο Θεός τον συγχωρεί για το σφάλμα που έκανε. Ενώ όταν λυπήση τον πνευματικό του πατέρα, ποιος θα μεσιτεύση στον Θεό για να τον συγχωρέσει!"*

*Αγ. Ιωάννου της Κλίμακος, Λόγος Δ'. Περί της μακαρίας και ακηράτου υπακοής

Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου

[toula]

Θέλουμε να σώσουμε τον κόσμο με τα μυαλά μας,
με τις θεολογικές μας αναλύσεις,
με τις θεωρίες μας,
χωρίς να έχουμε σχέση με τον Θεό.
Τελικά θέλουμε να προβληθούμε,
να αποδείξουμε ότι εμείς είμαστε του Θεού.
Δεν λογαριάζουμε τίποτα,
δεν υπολογίζουμε κανέναν.
Προκαλούμε σχίσματα μέσα στην Εκκλησία
αρκεί να έχουμε οπαδούς,
αρκεί να έχουμε ανθρώπους που θα μας λένε "μπράβο".
Δεν μας νοιάζει να έχουμε Θεό. Οπαδούς θέλουμε.
Πασχίζουμε να έχουμε ανθρώπους που θα μας παινεύουν.
Οι μεγαλύτεροι πολέμιοι της Εκκλησίας είναι αυτοί που προκαλούν σχίσματα στο Σώμα του Χριστού, κι ας καμαρώνουν αυτοαποκαλούμενοι ως διασώστες της Πίστης.
Για ποια Ανάσταση να μιλήσουμε;
Για ποια Ορθοδοξία;
Για αυτήν που αναλλώνεται στους ιστότοπους;
Καμία εμπειρία Θεού στην ζωή μας...δυστυχώς.
Και όλοι μας το παίζουμε υπερασπιστές Του.
Κανένας αγώνας προσωπικός.
Καμία μετάνοια.
Μόνο λόγια, θεωρίες, ομιλίες, ομολογίες, διαγγέλματα, αναθέματα.
Θέλουμε να σώσουμε τον κόσμο.
Θελουμε να σώσουμε την Εκκλησία!
Αυτή είναι η πλάνη μας.
Ο Χριστός σώζει.
Όχι εγώ, ούτε εσύ, ούτε κανείς άλλος.
Διώξαμε τον Χριστό.
Μας αρκούν οι κανόνες.
Διώξαμε τον Χριστό.
Μας αρκούν οι σέκτες μας.
Διώξαμε τον Χριστό.
Μας αρκεί το ράσο μας, η νηστεία μας, η παρθενία μας, η ομολογία μας, το θεολογικό πτυχίο μας.
Αυτή είναι η πλάνη μας...

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

" Ένας "νεκρός" γεμάτος ζωή..(Όσιος Ευμένιος Σαριδάκης)"

Ανέβηκα σήμερα να πω ένα ευχαριστώ στον Όσιο Ευμένιο Σαριδάκη. Όπως σας έχω πει, είναι από τα μέρη μου. Πέντε λεπτά με το αμάξι είναι ο τάφος του από το σπίτι μου. Ήρθαν και πάλι μνήμες στο μυαλό μου, από την ημέρα της κηδεία του. Όχι από τον κόσμο που όντως ήταν πάρα πολλοίς, ούτε από τις όμορφες ομιλίες που ακούστηκαν, αλλά από την παρουσία του Γέροντα. Παρουσία έντονη κι ας είχε πεθάνει σχεδόν τρείς μέρες όταν τον έφεραν στην Κρήτη. Πιο ζωντανός από τους ζωντανούς ήταν. Έκαιγε όλο το σώμα του, τυλιγμένο στο άκτιστο φως της δόξας του Θεού.
Αλήθεια υπάρχει πιο ζωντανός άνθρωπος από έναν άγιο; Αυτός έχει ενωθεί με τον Χριστό, ζει στην αιωνιότητα, δίχως πόνο, οδύνη και στεναγμό, λουσμένος στο φως του Θεού, έξω από τον χώρο και χρόνο, αδέσμευτος δια της χάριτος του Θεού, να πάει παντού και στους πάντες. Δίχως διακρίσεις και διαχωρισμούς. Στους πάντες με αγάπη. Έτσι ακριβώς όπως το έλεγε ο Άγιος Πορφύριος, «όταν θα φύγω θα είμαι κοντά σας, πιο κοντά σας. Μετά θάνατο καταργούνται οι αποστάσεις..».

Η πιο συγκλονιστική στιγμή και εμπειρία από την εξόδιο ακολουθία του Αγίου Ευμενίου ήταν όταν του αφαίρεσαν από το πρόσωπο τον «αέρα»(ιερατικό κάλυμμα), έπαθα σοκ. Στεκόμουν από αριστερά του, στο ύψος των ποδιών του. Τέτοια λάμψη δεν είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Φως, φως γλυκό, απαλό, ιλαρό, μεταμορφωτικό, θεραπευτικό των πιο ταραγμένων λογισμών.
Είχε αποτυπωθεί πάνω στο πρόσωπο του όλη η ζωή του. Ένας άνθρωπος βαθιά σταυρωμένος αλλά πάντα γελαστός και ειρηνικός, ησυχαστικός και αγαπητικός. Γεμάτος από αγάπη στον Θεό και τους ανθρώπους. Ταπεινός και απλός, μια αγκαλιά γεμάτη ανθρωπιά. Τον κοιτούσες και ηρεμούσες, τον έβλεπες και λάμβανες παρηγοριά, έλεγες κάποιος με αγαπάει πολύ κι ας έχω τα μαύρα μου τα χάλια και ας τα έχω κάνει θάλασσα στην ζωή μου.
Την ώρα που τελείωσε η ακολουθία και φεύγαμε, λίγο πριν τον πάρουν για να τον αποθέσουν στην γη του Κυρίου Του, από αγάπη και τρυφερότητα έπιασα τα πόδια του. Δεν του φορούσαν παπούτσια μόνο κάτι μάλλινες κάλτσες. Νεκρός έ; Κι όμως τα πόδια του έκαιγαν, ζεστά, ζωντανά, και απόλυτα εύκαμπτα και μαλακά. Σε κάθε γωνιά του σώματος του, είχε κατοικήσει το Αγιο Πνεύμα, όλος ήταν μαρτυρία και παρουσία του Χριστού που μας φώναζε μέσα από τον κοίμηση ενός αγίου του, ότι θάνατος δεν υπάρχει…

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Είναι το κείμενο που έγραψα για την Ανάσταση και αρχικά δημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο της Ακαδημίας Βόλου, https://www.polymerwsvolos.org/.../i-an ... amesa-mas/ και σήμερα δημοσιεύεται στα Αγγλικά και άλλες πέντε γλώσσες από το σπουδαίο θεολογικό ιστολόγιο Public Orthodoxy.
Θερμές ευχαριστίες προς όλους!!!

https://publicorthodoxy.org/.../08/resu ... -among-us/...

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Θα σας φορτώσουν αυτές τις μέρες με ευχές, ενθάρρυνση, αισιοδοξία για να πετύχετε τον στόχο σας. Κάποιοι θα πετύχουν , κάποιοι θα απογοητευτούν.
Τα πράγματα όμως στην πραγματικότητα είναι λιγάκι διαφορετικά…
Οι εξετάσεις, οι σπουδές, το πανεπιστήμιο δεν είναι ο στόχος της ζωής σας και ούτε έτσι πρέπει να το δείτε. Είναι απλά ένας δρόμος. Ένας δρόμος μέσα στη ζωή.
Ο στόχος είναι άλλος…
Ο Στόχος της ζωής και της ύπαρξης είναι η ένωση με τον Χριστό και η κατά χάριν Θέωση.
Αυτός είναι ο στόχος της ζωής μας, όλοι οι άλλοι είναι απλά δρόμοι που οφείλουν να καταλήξουν σε αυτόν τον στόχο.
Δεν έχει σημασία αν γίνεις τσαγκάρης, γιατρός, χημικός ή οτιδήποτε άλλο. Όλα τα επαγγέλματα είναι δρόμοι που αν τους περπατήσετε με άγιο θέλημα, τότε θα φτάσετε στον στόχο που είναι η εν Χριστώ μεταμόρφωση και ολοκλήρωση του ανθρώπου.
Το βλέπουμε στους Αγίους…Άγιοι κηπουροί, γιατροί , δάσκαλοι, δικηγόροι. Επέλεξαν διαφορετικούς δρόμους αλλά είχαν τον ίδιο στόχο.
Το επάγγελμα είναι διακονία προς το συνάνθρωπο. Είναι μια μορφή διακονικής ενσάρκωσης του Χριστού μέσα στον κόσμο, που φέρνει τον Αγιασμό στην δημιουργία.
Τα επαγγέλματα, οι σπουδές, ο γάμος, είναι απλά δρόμοι. Αν τους δω σαν στόχο τότε θα αποτύχω.
Μην στοχοποιήσετε λοιπόν επίγειες καταστάσεις που μυρίζουν θάνατο. Μην κοιτάτε κάτω , μην έχετε βλέψεις γήινες και φθαρτές.
Κοιτάξτε τον ουρανό! Εκεί είναι η Πολιτεία μας!
Αυτός είναι ο στόχος: να γίνουμε ουρανοπολίτες!
Nα ενωθούμε με τον Εραστή Νυμφίο Χριστό !
Η ζωή είναι ένα δώρο που έχει δρόμους ώστε μέσα από την προσωπική ελευθερία να ολοκληρωθεί και να εκπληρωθεί ο στόχος της.
Πώς να αποφύγετε το άγχος ; Πολύ απλά:
Να δείτε τις εξετάσεις ως δρόμο και όχι ως στόχο.
Πράγμα που σημαίνει ότι αν χάσετε τον δρόμο θα βρείτε άλλον για να καταλήξετε στον στόχο.
Έτσι θα ελευθερωθείτε και θα απολαύσετε το ταξίδι.
Καμία γήινη αποτυχία δεν αξίζει τα δάκρυα μας.
Τα μόνα δάκρυα που αξίζουν είναι για τις αμαρτίες μας.
Αν αποτύχετε να δείτε την αποτυχία ως μάθημα δύναμης για να προχωρήσετε σε επόμενο μονοπάτι.
Πείτε μια μικρή προσευχούλα, αρκεί.
«Κύριε βοήθησε με να γίνω αυτό που θέλεις ώστε να φανερώνω καθημερινά τη δόξα Σου. Δείξε μου τον δρόμο ώστε να γίνει το θέλημα Σου.»
«Μην μασάτε παιδιά, από την στιγμή που έχουμε ανάσταση πάντα η ελπίδα θα ανατέλλει»
Καλό αγώνα!

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr -Ιερά Μητρόπολη Λήμνου

[toula]

Δεν θα ταιριάξεις με όλους.

Όση καλή διάθεση κι αν έχεις με μερικούς ανθρώπους δεν θα μπορέσεις να συνεννοηθείς, να κάνεις παρέα κτλ.
Δεν είναι κακό αυτό.
Κακό είναι να αποκτήσεις εμπάθεια προς αυτούς.
Εάν διαπιστώσεις ότι σκέφτεσαι διαφορετικά από κάποιον άνθρωπο, ότι δεν μπορείς να συνυπάρξεις, καλύτερα να απομακρυνθείς ώστε να διαφυλαχθείς από πτώσεις όπως η κατάκριση, η κακία, το μίσος, η εμπάθεια.
Καλύτερα να κρατήσεις μια απόσταση, παρά να προσπαθείς εμμονικά να ταιριάξεις. Διότι τις περισσότερες φορές αυτό βγαίνει σε κακό. Αντί να ταιριάξεις, τελικά έρχεσαι σε σύγκρουση με τον άλλον, λέγονται βαριά λόγια και δημιουργούνται πληγές εκατέρωθεν.
Ο κάθε άνθρωπος είμαι διαφορετικός, σκέφτεται διαφορετικά, προσεγγίζει τα πράγματα αλλιώς, έχει διαφορετικές προτεραιότητες και ιδανικά στην ζωή του.
Όλους να τους αγαπάς, για όλους να έχεις χώρο στην καρδιά σου...όμως με μερικούς καλύτερα να μην έχεις χώρο στην ζωή σου, διότι μόνο προβλήματα και ταραχή θα σου φέρουν, όχι γιατί είμαι κακοί άνθρωποι, αλλά διότι η διαφορετική στάση ζωής τους και το διαφορετικό σκεπτικό τους έρχεται σε σύγκρουση με το δικό σου.
Έτσι έχουν τα πράγματα και όσο πιο γρήγορα τ’ αποδεχτούμε, τόσο πιο ανώδυνα θα πάρουμε κάποιες αποφάσεις στην διαμόρφωση των σχέσεων μας με τους άλλους...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Προσευχή μέ γόνατα καί αίτημα μετά δακρύων...!

Όπου βλέπετε ότι κάπου κουτσαίνετε, κάπου δέν πάει κάτι καλά, μήν τό άφήνετε, βάλετε φάρμακο νά θεραπευτεί!

Προσευχή μέ γόνατα καί αίτημα μετά δακρύων: "Κύριε πρόφθασον... διόρθωσέ με σέ αύτό... διόρθωσέ με σέ έκείνο...!".

Αύτό θά μᾶς βοηθήσει νά μήν έχουμε βασικά σφάλματα καί νά άσφαλίσουμε τήν ψυχή μας, καθαρή καί έτοιμη γιά τήν αίώνια ζωή!

+ Γέροντος Έφραίμ Φιλοθεΐτου