Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ποτέ σας και σε καμμία δύσκολη περίσταση, να μην απελπιστείτε
Θα δώσετε την εμπιστοσύνη σας στον Θεό. Θα προσευχηθείτε και θα Του ζητήσετε τη δύναμη. Το τι θα κάνει και πως, αυτό είναι δικό Του θέμα…
Και πως ο Θεός επεμβαίνει, εκεί που δεν περιμένεις!…
Εκεί που κλείνουν όλα επί κακώ και όλοι σου λένε, «δεν γίνεται τίποτα», τσακ ανοίγει μια πορτούλα, του Θεού πορτούλα όμως..!
Γι’ αυτό ποτέ σας να μην απελπίζεστε! Όχι το τι λένε οι ιατροί, όχι το τι λένε οι επιστήμονες, όχι το τι λένε οι σεισμολόγοι, οι γεωλόγοι, ξέρω γω ποιοί το λένε…
Ο Θεός το είπε;

*Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 – 1982)*
askitikon.eu
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα: Τι να κάνουμε τον καιρό που έχουμε στεναχώριες.

Συχνά στη ζωή έρχεται και μας χτυπά κύμα δύσκολων σκέψεων, κύμα στεναχώριας.
Το καλύτερο απ’ όλα είναι να σωπαίνουμε. Δεν χρειάζεται εμείς πολύ να σκεφτόμαστε. Ο Κύριος ξέρει, προνοεί πόσο μπορούμε να αντέξουμε. Ποιό βά­ρος στεναχώριας μπορούμε να σηκώσουμε.
Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει αμέσως να πλησιάσουμε τον Κύριο, ο όποιος είναι για μας, σαν το ζεστό σπίτι μας τον χειμώνα. Να σιωπούμε. Καλό είναι να σιωπούμε, επειδή αμέσως δεν μπορούμε να νική­σουμε το κύμα των δύσκολων σκέψεων και της στενα­χώριας.
Συχνά μας έρχονται σκέψεις για το μέλλον μας πού είναι γεμάτο ανασφάλεια. Αναρωτιόμαστε: «Πώς θα τελειώσουμε αυτή τη δουλειά, πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα;
Γι’ αυτό είναι καλό να σιωπούμε, να ηρεμούμε και να απασχολούμε με κάτι το νου μας.

Επειδή ο νους μας έχει συνηθίσει να πλανιέται παντού, γι’ αυτό πρέπει να του δίνουμε μια καλή απα­σχόληση. Ή απασχόληση αυτή είναι η προσευχή.
Έτσι σταδιακά μαθαίνουμε να προσευχόμαστε και η προσευχή γίνεται συνήθειά μας.
Όπως και κάθε άλλη δουλειά την οποία έχουμε συνηθίσει να την κάνουμε, έτσι μαθαίνουμε και να προσευχόμαστε. Και αφού η προσευχή γίνει συνήθειά μας μετά από κάποιο χρονικό διάστημα προσευχόμα­στε χωρίς να σκεφτόμαστε. Όπως με κάθε απλή δου­λειά πού έχουμε συνηθίσει να κάνουμε. Τα χέρια μας εργάζονται και η δουλειά τελειώνει. Έτσι συμβαίνει και με την προσευχή. Σιγά, σιγά η προσευχή γίνεται συνήθεια.
Σιγά, σιγά γίνεται εσωτερική προσευχή. Τό­τε και η καρδιά μας ασταμάτητα προσεύχεται.
Και όταν ο Κύριος βλέπει την προσπάθειά μας, βλέπει πώς Τον αναζητούμε με όλη την καρδιά μας και θέλουμε να είμαστε μαζί Του ένα, τότε αμέσως Αυτός μάς δίνει την ευλογία και τη Δύναμή Του.

Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο Χριστιανισμός είναι η υπερβολή όλων των υπερβολών, το πιό απίστευτο από όλα τα απίστευτα. Για τούτο η πόρτα που μπαίνει κανένας στην εξωτική χώρα του Χριστού, είναι μιά μοναχά, η πίστη!

κυρ Φώτης Κόντογλου.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Προσευχή για προστασία από μεγάλο σεισμό!

Στην ορθόδοξη παράδοση υπάρχουν διάφορες προσευχές που βοηθούν τους πιστούς δίνοντάς τους δύναμη. Μια από αυτές είναι και η προσευχή για προστασία από σεισμό.
Με αφορμή τον σεισμό που ταρακούνησε την Αττική, σας παραθέτουμε ισχυρή προσευχή για την απειλή σεισμού, την οποία καλό είναι να την ξέρουμε και να προσευχόμαστε με αυτήν…
«Ο Θεός ο μέγας, και φοβερός, και θαυμαστός, ο μόνος αληθινός, ο ποιων πάντα και μετασκευάζων, ο επιβλέπων επί την γην και ποιων αυτήν τρέμειν, ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται, ο σείων την υπ’ ουρανόν εκ θεμελίων, οι δε στύλοι αυτής ου σαλεύονται, ο τα θεμέλια της γης σαλεύων,
ήδρασται δε τω σω νεύματι, ον πάντα φρίσσει και τρέμει από προσώπου της δυνάμεώς Σου, ότι ανυπόστατος η οργή της επί ημάς τους αμαρτωλούς απειλής Σου, αμέτρητον τε και ανεξιχνίαστον το έλεος της επαγγελίας Σου, αυτός μνήσθητι των οικτιρμών Σου, Κύριε, και τα ελέη Σου παρασχου ημίν, ότι από του αιώνος εισί,
στήριξον την κτίσιν, στερέωσον την γην, παύσον τον κλόνον αυτής, έδρασον την δονηθείσαν οικουμένην, και μη συναπολέσης ημάς ταίς ανομίαις ημών, μηδέ καταδικάσης ημάς ταίς αμαρτίαις ημών, εν τοις κατωτάτοις της γης.
Ότι συ ει ο Θεός ημών, Θεός του ελεείν και σώζειν, και συ την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Τίποτα άλλο δεν θέλω. Όταν θα φύγω από ετούτη την ζωή ένας άνθρωπος να πει ένα "Κύριε ελέησον τον δούλο σου Παύλο". Αυτό να έχω ως εφόδιο από ετούτη την γη. Γιατί τίποτα άλλο δεν μένει παρά τα έργα που έκανες και η αγάπη που έδωσες ώστε έστω κι ένας άνθρωπος να σε θυμάται στην προσευχή του.
Ίσως κι ένα δάκρυ να χυθεί στον τάφο μου, να ανεβεί στον ουρανό ως σημάδι ότι βοήθησα έστω έναν άνθρωπο, ότι άφησα πίσω μου κάποιο έργο αγαθό…
Κι αν ούτε ένας άνθρωπος δεν βρεθεί, δεν πειράζει. Μπορεί όντως να μην προσπάθησα πολύ, μπορεί όντως να μην αγάπησα βαθιά και γνήσια. Μάλλον ν’ απέτυχα...
Καλύτερα όμως να κριθώ ως αποτυχημένος παρά ως αλαζόνας. Καλύτερα να βρεθώ ένοχος λόγω ανεπάρκειας, παρά να λογιστώ ως ένας «ενάρετος» υπερόπτης.
Γι’ αυτό και το μόνο που προσμένω είναι το έλεός Του, με την μαρτυρία μου για την καλή μου προαίρεση που ίσως δεν είχε τα αναμενόμενα αποτέλεσμα.
Έλεος ζητώ τώρα.
Έλεος θα ζητήσω και τότε.
Γιατί το ξέρω ότι καμία αρετή δεν είναι αρκετή για την αιωνιότητα.
Τίποτα δεν είναι ισότιμο της σωτηρίας.
Δεν θέλω αθάνατα μάρμαρα στον τάφο μου.
Αρκεί η μάνα γη.
Λίγο χώμα και ένας σταυρός.
Κι αν ούτε ετούτο αξιωθώ, ας είναι…
Τίποτα δεν θέλω. Αλήθεια…
Δεν ποθώ να με θυμούνται.
Το έλεός Του ζητιανεύω...τίποτα άλλο.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Όπως η γη που δεν καλλιεργείται, μεταβάλλεται σε χέρση και γεμίζει από αγριόκλαδα, έτσι και στην ψυχή που δεν απολαμβάνει πνευματική διδασκαλία, φυτρώνουν αγκάθια και τριβόλια. Όπως τα σώματα που δεν καθαρίζονται στο λουτρό, είναι γεμάτα από ρύπο και ακαθαρσία, έτσι και η ψυχή που δεν απολαμβάνει πνευματική διδασκαλία, έχει πάνω της πολλές κηλίδες από τα αμαρτήματά της.

(ΙερόςΧρυσόστομος)
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Μας τύφλωσαν τα πάθη και δεν βλέπουμε τα σημάδια που στέλνει ο Θεός
Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε. Εμείς όμως δεν δίνουμε σημασία.
Αυτό σημαίνει ότι τα πάθη μάς τύφλωσαν τόσο πολύ, που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό.
Η γενιά αυτή είναι τόσο τυφλωμένη από τα πάθη, που ακόμη κι αν δουν βομβαρδισμούς ή οτιδήποτε άλλο δεν πρόκειται να μετανοήσουν…
Όπως λέει και η Γραφή ο καθένας είναι αλυσοδεμένος από κάποιο πάθος. Και όταν θα μας βρει το κακό, τότε δεν θα έχουμε τη δύναμη να μετανοήσουμε.
Ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει το πάθος του. Οι καρδιές έχουν πετρώσει.
Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του, δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών.
Ο Θεός μας στέλνει σημάδια για να έλθουμε ”εν εαυτώ” και να μετανοήσουμε. Να πάμε στους πνευματικούς για να εξομολογηθούμε, να κοινωνήσουμε με το σώμα και το αίμα του Χριστού για να πάρουμε δύναμη..”

Γέροντας Ιουστίνος Πάρβου
vimaorthodoxias
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Λόγοι Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος

Επιφανειακή ηρεμία
Στο σάπιο ξύλο γεννώνται σκουλήκια. Ομοίως και σε ανθρώπους με πραότατη επιφανειακή συμπεριφορά και νοθευμένη ηρεμία και ησυχία προσκολλάται η οργή. Όποιος την απεδίωξε από μέσα του, ευρήκε την άφεσι των αμαρτιών του. Όποιος αντιθέτως προσκολλάται σ’ αυτήν, εστερήθηκε τους οικτιρμούς του Θεού.
Λόγος Θ΄ Περί μνησικακίας
Ας ζητούμε Γέροντες που μας θεραπεύουν
Ας μη ζητούμε Γέροντες προγνωστικούς και προορατικούς, αλλά προ πάντων και οπωσδήποτε ταπεινούς και κατάλληλους για την θεραπεία των ασθενειών μας – πράγματα πού θα φαίνονται και από τον τρόπο της ζωής τους και από τον τόπο και την κατάσταση της ασκήσεώς τους.
Λόγος Δ΄ Περί υπακοής
Αποτέλεσμα κατάκρισης
Ας με ακούσετε, ας με ακούσετε όλοι εσείς οι κακοί κριταί των ξένων αμαρτιών. Εάν είναι αλήθεια, όπως και πράγματι είναι, ότι «έν ώ κρίματι κρίνετε, κριθήσεσθε» (Ματθ. ζ΄ 2), τότε ας είσθε βέβαιοι, ότι για όσα αμαρτήματα κατηγορήσαμε τον πλησίον είτε ψυχικά είτε σωματικά, θα περιπέσωμε σ’ αυτά. Και δεν είναι δυνατόν να γίνη διαφορετικά.
Λόγος Ι΄ Περί καταλαλιάς
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο Θεός μιλάει μέσα από τη δυστυχία

Όπως ανακάλυψε ο Ιώβ, ο Θεός μπορεί να μιλήσει μέσα από τον πόνο. Ο πόνος είναι αναπόφευκτος σε μια ζωή που τελειώνει με το θάνατο και που διαβρώνεται από τα σύμβολα του θανάτου.
Μετά από μια σοβαρή αρρώστια της γυναίκας του κάποιος έγραψε: «Μετά από τρεις δεκαετίες συμπορευθήκαμε με αυτούς που πορεύονται μέσα από τις πεδιάδες του πόνου και ανακαλύψαμε ότι έχουν πολλά σκοτάδια και σκιές. Για πόσο καιρό είχαμε γλυτώσει!».
Η πίστη μας έχει ως κέντρο της ένα θεό που υποφέρει. Ο Θεός έδωσε την απάντησή του στη διαμαρτυρία του Ιώβ όταν συμμερίσθηκε αυτός ο ίδιος την ανθρώπινη δυστυχία. Όταν έγινε ένας από εμάς στον Ιησού Χριστό.
Η σιωπή του Θεού στη δυστυχία μας μπορεί να γίνει εκκωφαντική, η απουσία Του συντριπτική, Θεέ μου, πού είσαι; Σ’ αυτές τις στιγμές ο Θεός είναι κρυμμένος πίσω από τα γεγονότα, που φαίνεται ότι αρνούνται την παρουσία Του.
Ήταν κρυμμένος πίσω από τον σταυρό του Χριστού, που εκείνη τη στιγμή εφαίνετο να λοιδορεί κάθε ιδέα πρόνοιας. Ο Χριστός, όπως και ο Ιώβ, αισθάνθηκε μάλλον εγκαταλελειμμένος παρά συμπαραστατούμενος. «Θεέ μου, Θεέ μου, ινατί με εγκατέλειπες;».
Ο Χριστός όμως έδειξε την απόλυτη πίστη του όταν είπε: «Πάτερ, εις χείρας σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου» (Λουκ. 23, 46). Ενεπιστεύθη τον εαυτό του στον Θεό ο οποίος αισθάνθηκε ότι τον είχε εγκαταλείψει έχοντας την πεποίθηση ότι δεν ήταν πραγματικά απών, αλλά μόνο κρυμμένος πίσω από τα τραγικά γεγονότα αυτής της στιγμής.
Για να γεφυρώσουμε το χάσμα ανάμεσα στην προσδοκία και την πραγματικότητα, που φαίνεται να προκαλεί πολύ πόνο στη μέση ηλικία, χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε τί υπεσχέθη και τί δεν υπεσχέθη ο Θεός.
Η πίστη μας δεν μας κάνει απρόσβλητους στις οδυνηρές και τραγικές συνέπειες της κακής χρήσης της ανθρώπινης ελευθερίας.
Ο Θεός δεν υπεσχέθη να κάνει αυτό που κάνουν οι ανεύθυνοι και κακοί γονείς που, αποτρέποντας τις δυσάρεστες συνέπειες των αυτοκαταστροφικών επιλογών και ενεργειών των παιδιών τους, τους στερούν την ευκαιρία να μάθουν ότι οι αυτοκαταστροφικές επιλογές και ενέργειες μπορούν να έχουν ολέθριες συνέπειες, εκθέτοντάς τα έτσι σε θανάσιμους κινδύνους.
Αυτό που έχει υποσχεθεί ο Θεός είναι να είναι παρών πάντοτε στη ζωή μας, όσο κακές και αμαρτωλές κι αν είναι οι επιλογές μας και οι πράξεις μας και ότι θα μας δίνει δύναμη να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που συναντούμε, έστω και αν αυτές είναι οι συνέπειες των δικών μας άστοχων ενεργειών.

Έχει ακόμη υποσχεθεί να χρησιμοποιήσει τις οποιεσδήποτε εμπειρίες μας ως μέσα για την επίτευξη της πλήρωσής μας και της πραγμάτωσης της κλήσης μας. Με άλλα λόγια, έχει υποσχεθεί να τα χρησιμοποιήσει όλα για να δώσει νόημα στη ζωή μας και να μας ολοκληρώσει με την ελπίδα για θεραπεία και υπέρβαση.
Ο πόνος αυτός καθ’ αυτόν μπορεί «να μας λέει» κάτι. Ο σωματικός πόνος συχνά μας επιπλήττει για την κακοποίηση των σωμάτων μας, ή μας παροτρύνει να τα φροντίζουμε καλύτερα. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ψυχικό πόνο.
Μπορεί να μας λέει κάτι για τον τρόπο ζωής μας, τις αξίες μας, τη στάση μας απέναντι σε μας τους ίδιους και τους άλλους. Είναι ανάγκη να προσέχουμε τί μας λέει ο πόνος μας.
Η δυστυχία έχει διαφορετική επίδραση σε διαφορετικούς ανθρώπους. Ο έντονος πόνος απαιτεί απόλυτη προσοχή. Όταν είναι χρόνιος, απορροφά την περισσότερη ενέργειά μας και μας κάνει να στρεφώμεθα στον εαυτό μας.

Ο πόνος μπορεί επίσης να γίνει μέσο προσωπικής ανάπτυξης. Η συμπόνια μας για τους άλλους στη δυστυχία τους αυξάνεται όταν μάθουμε πώς είναι να πονάς. Ήταν η συμπόνια του Χριστού που τον έφερνε κοντά στους «πτωχούς, αναπήρους, χωλούς, τυφλούς» {Λουκ. 14, 14).
Αναφερόμενος ο Παύλος στα μέλη της Εκκλησίας ως μέλη του σώματος του Χριστού, λέει: «Το αυτό υπέρ αλλήλων μεριμνώσι τα μέλη· και είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη, είτε δοξάζεται εν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη» (Α΄ Κορ. 12, 26).
Η δυστυχία μας μπορεί να μας ταυτίσει πιο άμεσα με την ανθρώπινη οικογένεια μέσα από την συμπόνια που έρχεται από την επαφή με τον πόνο.
Στην οικογενειακή μας ζωή ωστόσο η δυστυχία μας μπορεί να οδηγήσει σε υπερτονισμό και δραματοποίηση. Δεν θέλουμε να δοκιμάσουν τα παιδιά μας τον πόνο που βιώσαμε εμείς.
Αλλά αν προσπαθήσουμε να τα προφυλάξουμε από τον πόνο, μπορεί να τους στερήσουμε τις εμπειρίες που έχουν ανάγκη για να προπαρασκευασθούν για την ζωή σ’ αυτό τον κόσμο.

Οι γονείς χρειάζεται να αφήσουν τα παιδιά τους να αντιμετωπίσουν τις φυσικές συνέπειες των ενεργειών τους, ακόμη και αν είναι οδυνηρές, για να μάθουν από την εμπειρία.
Έτσι γίνονται υπεύθυνα άτομα που αντιμετωπίζουν ρεαλιστικά τη ζωή.
Αν και χρειάζονται τη βοήθειά μας για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις, χρειάζονται επίσης να είναι εκείνα οι κύριοι των προβλημάτων τους και να έχουν την ευθύνη της επιλύσεώς τους.
Αν συνειδητοποιήσουμε ότι οι δυστυχίες μας, εκτός του ότι ήσαν οδυνηρές, συνέβαλαν επίσης αποφασιστικά στην ανάπτυξή μας και την ωρίμανσή μας, μπορούμε να μετριάσουμε τη συμπόνια μας για τις ταλαιπωρίες των παιδιών μας, έτσι ώστε να παρέχουμε την υποστήριξη που χρειάζονται για να προβούν σε υπεύθυνες ενέργειες μάλλον, παρά να γινώμεθα εμπόδιο σ’ αυτές τις ενέργειες.

(π. Φιλόθεος Φάρος, «Στου δρόμου τα μισά», εκδ. Αρμός, σ. 132-136)
askitikon
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Τελικά τρομάζει η αγάπη;"

Τελικά τις εντολές του Θεού προσπαθούμε να της εφαρμόσουμε επειδή αγαπούμε τον Θεό ή επειδή φοβόμαστε την οργή του και την απώλεια του παραδείσου; Η μήπως επειδή φοβόμαστε τον εαυτό μας, και μέσα από τα «ασκητικά κατορθώματα», ισχυροποιούμε ακόμη περισσότερο το εγώ μας; Αλήθεια αγαπάμε τον Θεό ή τον παράδεισο Του; Δηλαδή τον πατέρα μας αγαπάμε ή την περιουσία του;
Τα λέω αυτά, διότι συχνά ακούω και λαμβάνω το ερώτημα, «πάτερ εάν ο Θεός είναι αγάπη, αποδοχή και έλεος, μήπως τελικά ανοίγει η πόρτα για να αμαρτήσουμε; Μήπως αυτή η αγάπη του Θεού γίνει το άλλοθι της ραθυμίας και αμαρτίας μας;».
Αντιλαμβάνεστε οτι τα παραπάνω ερωτήματα, κρύβουν γενικευμένο άγχος για απόλυτο έλεγχο. Μια δίψα τα πάντα στην ζωή μου να είναι κάτω από τον «δικό» μου έλεγχο. Να τα ορίζω όλα, ακόμη και την σωτηρία μου. Μα στην τήρηση των εντολών του Θεού δεν κινούμαι από φόβο και απειλή, αλλά από έρωτα, πόθο και αγάπη. Τον αναζητώ ως το απόλυτο νόημα της ύπαρξης μου, ως την ολοκλήρωση της βαθιάς ελλείψεως μου, ως απάντηση στην απειλή του θανάτου. Είναι η σωτηρία μου, δηλαδή η ολοκλήρωση μου.
Εάν χρειάζομαι το φόβο και την απειλή της κόλασης για να αγαπήσω τον Χριστό δεν ξέρω τι αξία μπορεί να έχει η αγάπη αυτή. Προσπαθώ με τις ελλειμματικές δυνάμεις μου, να εφαρμόσω τις εντολές του Θεού, όχι γιατί φοβάμαι αλλά γιατί αγαπώ. Όχι γιατί θέλω τον παράδεισο του, αλλά Εκείνον.

Κι όπως έλεγε ο Άγιος Πορφύριος, "εγώ θέλω τον Χριστό ακόμη και στην κόλαση". Αυτό είναι το υγιές χριστιανικό φρόνημα. Ο παράδεισος και η Βασιλεία Του Θεού, είναι το αποτέλεσμα μιας σχέσης και όχι ενός επιτεύγματός.
Πάντως από την μικρή μου ποιμαντική εμπειρία, εκείνο που πραγματικά αποτελεί άθλο και ασκητικό κατόρθωμα στο χώρο της εκκλησίας, είναι η αποδοχή αρκετών μελλών της, ότι η σωτηρία είναι δωρεά της σχέσης με τον Θεό. Δε το δεχόμαστε.
Θέλουμε να κερδίσουμε τον Θεό και όχι να ηττηθούμε από την αγάπη Του. Το εγώ επαναστατεί ζητώντας ικανοποίηση και δικαίωση, θέλει τον απόλυτο έλεγχο.
Αναφέρει ο Α. Κατσιάρας, «Δύσκολο πράγμα η σχέση με τον Θεό, γιατί βγάζει άχρηστη από την αρχή τη φιλαυτία μας. Η ασκητική της σχέσης συνίσταται σε τούτο το «ασκητικό κατόρθωμα», να δεχτείς ότι μπορεί κάποιος, και εν προκειμένω ο Θεός, να σ αγαπά, όχι επειδή τα κατάφερες, αλλά επειδή Εκείνος έτσι θέλει να σ αγαπά, χωρίς καμία αιτία ή έμπνευση.
Όπως είναι και πολύ εύκολη η σχέση με τον Θεό, αν αποδεχτείς ότι ο Θεός θέλει και σε αγαπά χωρίς να πρέπει να κάνεις κάτι, πέρα από το να δεχτείς ότι τίποτα δεν μπορείς να κάνεις για να τον εμπνεύσεις και να τον προσελκύσεις, όπως και τίποτα δε μπορείς να κάνεις για να τον αποτρέψεις να σ αγαπά….».

inpantanassis
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”