Περί διορατικών γερόντων - Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

[Dimitris39]

[dionysisgr]

Eνας σπανιος πνευματικος ανθρωπος, ενα διαμαντι καθαροτητος και ειλικρινειας,
αγαπης ποιμαντικης και ταπεινης διακονιας ο Πανιερωτατος Λεμεσου κ.κ.Αθανασιος,
Επισκοπος με την Αποστολικη εννοια της προσφορας και παντοτινος αγιορειτης.

Ευσκιοφυλλο δεντρο στην αυχμηρη ερημο της αγνοιας και της πλανης,
αρδευει και χαριζει απλοχερα τον λογο του Θεου στις διψωσες ψυχουλες.

Ακουραστος, αεικινητος, τρεχει οπου τον καλουν, να οικοδομησει, να δωσει λογο παρακλησεως.

Μονο μια ομιλια του, να ακουσει καποιος, φτιαχνει η μερα του, και γεμιζει πνευματικα τις μπαταριες του.

Και εδω καυτηριαζει ευστοχα, οξυτατα μεν, με χιουμορ δε, αλλα παντα εν αληθεια,
ενα αρρωστο φαινομενο, μια καταντια θρησκειοποιησης και δεισιδαιμονοποιησης
της Ασκητικης και Λειτουργικης Ορθοδοξιας, σημειο και αυτο των νοσουντων καιρων μας,
που τεινει να μετατρεψει τον Πνευματικο οδηγο απο συ-λλειτουργουντα και συνεργουντα εν Χριστω,
κατα του παλαιου και κακου εαυτου μας, των παθων και των κακων λογισμων μας,
σε.. καφετζου, σε μεντιουμ, σε "πολυεργαλειο χειρος" για πασαν νοσον και πασαν μαλακιαν,
τοσο διανοητικη, οσο και να μην παω παρακατω... Αστο καλυτερα.

Παρα πολλοι, δεν εχουν καμμια διαθεση να κανουν αγωνα, προσευχη, νηστεια, ασκηση, εκκλησιασμο,
εργα και αρετες, μελετη και ερευνα των γραφων και των πατερων, αυτοκριτικη και δουλεια με τον εαυτο τους,
αλλα ευχαριστως κανουν ατελειωτα χιλιομετρα και τρεχουν οπου ακουσουν περι "χαρισματουχων".

Οχι οτι δεν υπαρχουν αυτοι.
Ολοι μεσα στην Εκκλησια και στον Μοναχισμο εχουν χαρισματα.

Προφανως καποιοι μετα απο εντονο αγωνα, εχουν λαβει εκτακτα και ενεργουντα χαρισματα,
απο τον Θεο, αλλα ολα αυτα τα θετουν ταπεινα προς διακονια και δεν τα θεατρινιζουν,
πολυ δε περισσοτερο, δεν τα χρησιμοποιουν για τα "θελω" και τις επιθυμιες του καθενος
που θελει να λαβει το αποτελεσμα, χωρις τον κοπο που το συνοδευει,
και οπου το αποτελεσμα δεν ειναι οπως λεει ο Γεροντας Επισκοπος Αθανασιος,
η Βασιλεια του Θεου, αλλα το εφημερο, προσωπικο συμφεροντολογικο γινατι τους.

Ποσους και ποσους δεν εχω ακουσει, να καυχωνται περι του ταδε γεροντος, που βρηκαν, ακουσαν, ειδαν, μιλησαν,
και λεει τα μελλουμενα, τα προσωπικα, τα κρυφια, τα, τα, τα...

Και αμα τους πεις, πανω στην συζητηση, π.χ. περι Αγιας Γραφης, θα δεις οτι οχι μονο δεν την εχουν ανοιξει,
αλλα ουτε και καν μπαινουν στον κοπο, να προβλημαστιστουν, να διαβασουν ενα Κυριακοδρομιο, τι λεει για το Ευαγγελιο της Κυριακης βρε αδερφε, το ελαχιστο λεμε..

Ενα βασικο λεω μονο. Ενα.
Ασε που μιλουν 99% για τους χαρισματικους, και με το ζορι 1% για τον Χριστο.

Λοιπον ειναι πλανη αυτο, και μαλιστα χρονιζουσα πλανη, επι πολλων,
και πολυ ορθα το καυτηριαζει ο Γεροντας Λεμεσου Αθανασιος,
εμπειρος Αγιορειτης, ο ιδιος, ερχομενος και αναθρεμμενος απο βαθια και μεγαλη πνευματικη ριζα και γενια,
που φθανει εως τον Ιωσηφ τον Ησυχαστη & Σπηλαιωτη, τον διδασκαλο της νοερας προσευχης στον Αθω,
τους εσχατους καιρους.

Ας προσεχουν ολοι, γιατι αφενος οτι λαμπει δεν ειναι χρυσος,
αλλα και αφετερου γιατι μονο ο Θεος γνωριζει οχι απλα τι μελλει γενεσθαι,
αλλα και τι ειναι το καλλιστο και μεγιστο για την ψυχη του καθενος.

Και αυτο δεν ειναι παρα μονο ο προσωπικος, και επιπονος αγωνας,
η αρση του υποστατικου και εκουσιου Σταυρου του ανθρωπου,
μεσα στην Εκκλησια του Χριστου, εν Κοινωνια μαζι Του,
και με επαθλο την ιδια την αιωνια Βασιλεια Του,
και οχι καποιες εφημερες ικανοποιησεις της ασθενους,
και μεταπτωτικης μας ακορεστης περιεργειας οσο και ανασφαλειας.

Ολοι και ολα λοιπον πρεπει να οδηγουν στον Χριστο,
και κανεις και τιποτα να μην μας κρυβει τον Χριστο,
με οποιο οφελος και κερδος εαν μας δελεαζει.

Προσοχη λοιπον.