Τι πρέπει να έχουμε κατά νου πριν παντρευτούμε;

[ΜΙΧΣ]

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ Αδέρφια η επίθεση είναι μαζική.... αλλά που θα πάει το επικράνθει κοντά είναι

[theodorosuper]

Dionysisgr,

Γνωρίζεις ήδη καλά ότι δεν χρειάζεται να ψάξω διότι
ΚΑΝΕΝΑΣ οικουμενικός κανόνας δεν εκφράζει ΦΥΣΙΚΑ κάτι τέτοιο και το ξέρεις αυτό. Νομίζεις ότι είναι εξυπνο δηλαδή το να μου λες να ψάξω για κάτι που ξέρουμε και οι δυο ότι δεν υπάρχει;
Πες δεν υπάρχει τέτοιος οικουμενικός κανόνας και τελειώσαμε. Να μιλάμε πιο ευθέως.

ΌΜΩΣ, Η μη ύπαρξη δογματικού κανόνα για το θέμα της ανωτερώτητσς της παρθενίας δεν αναιρεί όμως την γνώμη των Αγίων Πατέρων.
Τα περί ανωτερώτητας της παρθενίας είναι απόψεις των Αγίων Πατέρων, οι οποίες αποτελούν σε ίδιο βαθμό κανόνες της ορθοδοξίας, όπως και οι κανόνες των οικουμενικών συνόδων.
Αν μη τι άλλο, οι κανόνες και οι αποφάσεις των οικουμενικών συνόδων είναι αποτέλεσμα των λεγομένων των Αγίων Πατέρων.
Οι οικουμενικές σύνοδοι όμως δεν ασχολούνται με τις λεπτομέρειες του γάμου και της παρθενίας.
Η επίσημη δογματική της εκκλησίας των οικουμενικών συνόδων ασχολείται κυρίως με την Αντιαιρετική δραστηριότητα.
Το θέμα της ανωτερώτητας της παρθενίας εκφράζεται από τους Αγίους Πατέρες, όχι από κάποια οικουμενική σύνοδο.
Όμως, η ορθοδοξία, δεν βασίζεται μόνο σε οικουμενικές συνόδους. Τα λεγόμενα των πατέρων συμπληρώνουν ΕΞΙΣΟΥ την δογματική της εκκλησίας μας.

Dionysisgr,
τα πράγματα είναι απλά.
Αν δεν σου αρκούν τα λόγια Επισκόπου που περέθεσα, που έχει διαβάσει την πατερική, τότε, άστο...
Αν δεν σου αρκούν τα λόγια Του Άγιου Χρυσοστόμου, τότε άστο...

Τι προσπαθείς να κάνεις τώρα με αυτό που ζητάς, εσύ μόνο ξέρεις...Αλλά ότι περιλαμβάνει εγωισμό, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Εγώ έκανα το χρέος μου για την αλήθεια, σύμφωνα με τα λεγόμενα της Πατερικής.
Δεν θα θρέψω τον εγωισμό κανενός.
Εγώ φέρω ευθύνη για τα αποσπάσματα των πατέρων. Όσοι δεν ασπάζεστε τους Αγίους Πατέρες, φέρετε ευθύνη αν κάνετε και πιστεύετε του κεφαλιού σας...
Διάβασε και τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης αν θέλεις, το "Περί Παρθενίας", αν και νομίζω ότι απλά δεν θέλεις να ενστερνιστείς την αλήθεια των πατέρων και θέλεις απλά να βρεις "τρυπάκια" για να κρατήσεις την άποψή σου.
Αυτά που παρέθεσα ήδη θα έπρεπε να είναι αρκετά για οποιονδήποτε ΤΑΠΕΙΝΟ χριστιανό. Επίσκοπος τα γράφει.
Και το 2ο είναι του Αγίου Χρυσοστόμου και τα γράφει πρωτοπρεσβύτερος...
Πόσο υπερήφανος πρέπει να είναι κάποιος για να μην δέχεται τα λεγόμενα των Αγίων Πατέρων, και να προσπαθεί να βρει "τρυπάκια" για να μην τα δεχτεί, δεν ξέρω και δεν θέλω να μάθω...

Και να΄ταν μόνο αυτά. Πόσα ακόμα αποσπάσματα υπάρχουν από τους Πατέρες που εξυμνούν και τιμούν και τα 2, αλλά ομιλούν περί ανωτερώτητος της παρθενίας.
Ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες των επιλογών του.
Εγώ απλά ψάχνω τα πατερικά κείμενα και βιβλία για να μάθω, και προσπαθώ να κάνω ταπείνωση σε αυτά που είπαν οι Άγιοι Πατέρες καθοδηγούμενοι από το Αγιο Πνεύμα.

Τώρα, ότι κάποιος μπορεί να αγιάσει μέσα στον γάμο, φυσικά και γίνεται.
Το ότι κάποιος μπορεί να χάσει την ψυχή του, ώντας μοναχός, φυσικά και γίνεται.
Το ότι επιλέγουμε τον μοναχισμό που είναι ιδανικώτερος τρόπος ζωής, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα φτάσουμε στο ιδανικό αυτό.
Πόσοι γίνονται μοναχοί, ενώ δεν έπρεπε ποτέ να λάβουν το μοναχικό σχήμα, και δεν το τιμούν με τα λόγια και τις πράξεις τους, και συνεπώς θα καταδικαστούν...
Πρέπει να γνωρίσει ο καθένας τον εαυτό του.... Σοφά και με ταπείνωση πρέπει να επιλέγουμε τον τρόπο ζωής μας... όχι να πούμε ότι θα γίνουμε μοναχοί επειδή είναι ιδανικώτερο.. αυτό είναι υπερηφάνεια...
Να γίνουμε μοναχοί, επειδή στην καρδιά μας, δεν χωράει κάτι άλλο, ούτε καν γυναίκα, ούτε παιδί, ούτε τίποτα, εκτός από τον Θεό.

[dionysisgr]

Aδερφε Θεοδωρε, μου αρκει η απαντηση σου.

δηλαδη: "..ΚΑΝΕΝΑΣ οικουμενικός κανόνας δεν εκφράζει ΦΥΣΙΚΑ κάτι τέτοιo.."

Tα υπολοιπα δεν με απασχολουν.

Απλα σου θυμιζω, σε περιπτωση που το ξεχασες,
οτι εσυ ησουν αυτος που μιλησες για "Δογματικη υπακοη".

Οποτε σε ενα ζητημα που δεν ειναι δογματικο οπως σαφως παραδεχεσαι,
πως ζητας απο τους αλλους "δογματικη υπακοη";

Βλεπεις λοιπον οτι σου απεδειξα με δικα σου λογια και μονο,
το ατοπο των ισχυρισμων σου.

Οχι για να κανω τον "εξυπνο", ουτε τον "δασκαλο",
καθως τιποτα απο τα δυο δεν ειμαι, ουτε νιωθω.

Οποτε απλα σου δειχνω,
πως να μην δημιουργεις θεμα εκει που δεν υπαρχει,
και χανεις τον καιρο σου και ξοδευεις ενεργεια αδικα.

Δεν ειναι ανωτερο τιποτα απο τα δυο, ολα οδηγουν στον Θεο,
εαν γινουν καλως,
αλλα και απομακρυνουν απο τον Θεο,
εαν δεν γινονται καλως,
δηλαδη κατα Θεον και εν ταπεινωσει.

Διαφερει μονο ο τροπος ζωης, και ο τοπος τα εξωτερικα.
Καποιοι μαλιστα εχουν καταφερει να εχουν το ιδιο τροπο, και να διαφερει μονο ο τοπος.

Αυτο βεβαια ειναι εξαιρετικα σπανιο, οσο και επικινδυνο, χωρις καταλληλη καθοδηγηση.

Και ο γαμος και ο μοναχισμος, εχουν υπακοη, προσφορα, θυσια, ερωτα, αγαπη, κοινωνια.

Και προπαντος την προσευχη φυσικα. Χωρις αυτην ολα πανε χαμενα.

Αυτα που ζητα ο Θεος, δηλαδη.

Σου ξαναειπα οτι οι Πατερες τα λενε αυτα για ποιμαντικους και ηθικους λογους,
ωστε να στηριξουν ειτε τον μοναχο, ειτε τον εγγαμο, στην πορεια του,
αναλογα με το ακροατηριο και τις συνθηκες στις οποιες καλουνται να μιλησουν.

Αυτο λεγεται διακριση, και ειναι μεγιστη αρετη.
Δεν μιλας ποτε σε ολους και για ολα με τον ιδιο τροπο.

Εαν διαβασει καποιος π.χ. ασκητικους λογους Πατερων,
χωρις υψηλο ορθοδοξο κριτηριο, γνωση και διακριση των λεγομενων,
μπορει να σκανδαλισθει πολυ ευκολα και ισως ανεπανορθωτα,
για την φαινομενικη "υποβαθμιση" του γαμου και γενικα της κοινωνικης ζωης.

Ομως φυσικα τιποτα τετοιο δεν συμβαινει. Το αντιθετο.
Οι Πατερες αγαπουν και τον κοσμο, και τον γαμο.

Αυτο που δεν αγαπουν, ειναι η διαστροφη τους, που συνηθως συμβαινει.

Μιλανε λοιπον ετσι οι Πατερες ωστε να στηριξουν τον νεο ειδικα Μοναχο,
να πατησει γερα στα ποδια του, και να μην κοιταει πισω,
στο τι αφησε, σαν την γυναικα του Λωτ,
και τον παρει και τον σηκωσει ο πειρασμος,
και μεινει στηλη αλατος.

Ελπιζω να ειμαι πιο ξεκαθαρος τωρα.

[paulina]

Υπαρχει και η θεωση "κατα Πεθερα", αυτη ειναι πιο ευκολη.

Είσαι σίγουρος;;;;

[dionysisgr]

Κοιταξε δεν εχει πολλη ασκητικη και νηψη.

Μονο ξυλο τρως, και δεν πρεπει να μιλας.

Οποτε δια της μακαριας σιωπης αφενος,
και αφετερου με λιγες εντριβες με οινοπνευμα, σωζεσαι..

[paulina]

Έτσι! Να μας εξηγείς ακριβώς τι θέλεις να πεις για να μην χαιρόμαστε άδικα!
Έχω ελπίδες ακόμη....!

[filotas]

Επειδή ο Θεόδωρος επικαλείται τα λόγια των Πατέρων, χωρίς κατά τη γνώμη μου να τα έχει μελετήσει επαρκώς, αλλά δεν αναγνωρίζει και σε μας (ίσως ορθά), ότι έχουμε μελετήσει, τουλάχιστον όσο και ο ίδιος, και έχουμε αποκομίσει διαφορετική άποψη στο θέμα αυτό από τη δική του, προτιμώ να χρησιμοποιώ τα λόγια νεώτερων Πατέρων, Γερόντων και θεολόγων για να του δείξω ότι δεν είναι μόνο η δική μας γνώμη απέναντι στη δική του, αλλά η άποψη του είναι αντίθετη από την επικρατούσα στην Εκκλησία:

Ἔγγαμος ἤ ἄγαμος ὁ Χριστιανός;

γράφει ο θεολόγος Ανδρέας Αβραμόπουλος

Για τον άληθινό Χριστιανό τά αφορῶντα στό θέμα τοῦ γάμου, ὅπως οἱ σκέψεις, οἱ ἀποφάσεις καί οἱ πράξεις, πρέπει νά πηγάζουν ἀπό τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου καί νά ἀποβλέπουν στήν ψυχική τελείωση καί τόν ἁγιασμό του.

Ὁ Θεόπνευστος Παῦλος μᾶς συμβουλεύει · «εἴτε οὖν ἐσθίετε, εἴτε πίνετε εἴτε τί ποιεῖτε, πάντα πρός δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε». (Α' Κορ. ι, 31).

Ἑπομένως, ἄν τό φαγητό τοῦ Χριστιανοῦ, τό πιοτό καί ὁτιδήποτε ἄλλο, πού τόν ἀφορᾶ, πρέπει νά γίνεται γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ, πόσο μάλλον ἡ ὑπόθεση τοῦ γάμου πού εἶναι ἡ σημαντικότερη ἐπιλογή τῆς ζωῆς; Ὁ γάμος δέν εἶναι ὑποχρεωτικός γιά τούς πιστούς. Ὅμως ὅταν ἀποφασίζεται, ἡ ἱεροτελεστία του εἶναι ὑποχρεωτική, γιατί εἶναι ἁγιαστική, ὅπως καί στα ἄλλα δύο μή ὑποχρεωτικά μυστήρια, δηλαδή στό εὐχέλαιο, καί τήν ἱερωσύνη.

Ὁ πιστός πού ἔρχεται σέ κοινωνία γάμου, ὅταν και ὅπως πρέπει, ἐπιτελεῖ ἔργο Θεοῦ. Καί τοῦτο γιατί, ἀφ᾿ ἑνός μέσα στό γάμο διασφαλίζει τίς προσωπικές του ἀνάγκες, ὅπως αὐτές τοῦ δόθηκαν ἄπό τό Δημιουργό καί ἀφ᾿ ἑτέρου γιατί γίνεται συνεργάτης τοῦ Θεοῦ, συμβάλοντας, μέ τήν τεκνογονία, στή συνέχεια τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Μέσα στό γάμο ὁλοκληρώνεται ὁ ἄνθρωπος καί νιώθει τήν πληρότητα τῆς ζωῆς. Θά λέγαμε ὅτι πλησιάζει ἴσως τόν προορισμό του μέ περισσότερες δυνατότητες.Ἡ οἰκογένεια, ὅταν βαδίζει σωστά, γίνεται μιά μικρή Χριστιανική Ἐκκλησία. Εἶναι ἡ «κατ᾿ οἶκον Ἐκκλησία» κατά τόν Θεῖο Παῦλο.

Οἱ φωνές τῶν παιδιῶν μέσα στό σπίτι, τά γέλια καί τά κλάματα, δίνουν τό μήνυμα τῆς νέας ζωῆς καί τῆς συνέχειας τοῦ ἀνθρώπινου κόσμου. Μέσα στήν οἰκογένεια θά σφυρηλατηθοῦν οἱ καλοί χαρακτῆρες καί ἀπό αὐτή ἀργότερα θά προκύψουν οἱ ἀληθινοί λειτουργοί τῆς κοινωνικῆς ἀγάπης.

Ἡ ἀγάπη τῶν γονιῶν πρός τά παιδιά, τῶν παιδιῶν πρός τούς γονεῖς καί τῶν ἀδελφῶν μεταξύ τους, θά δώσει στό χαρακτῆρα τῶν νέων ὑπάρξεων τό μέτρο τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἀλήθειας. Τέλος στήν οἰκογένεια, τή σωστή οἰκογένεια, θά μάθουν τά παιδιά νά σέβονται καί να λατρεύουν τό Θεό, πού στό ἑξῆς θά ἀποτελεῖ γι᾿ αὐτά τό καταφύγιο σε κάθε δυσκολία τους.

Ὅμως ὁ γάμος καί ἡ οἰκογένεια δέν εἶναι πάντοτε τό λιμάνι τῆς γαλήνης καί τῆς ἀσφάλειας.

Συχνά γίνεται χῶρος λύπης καί πόνου. Ἀπό τά παλιά χρόνια δυσμενεῖς παράγοντες χτυποῦσαν τήν οἰκογένεια καί σήμερα τή χτυπᾶνε πιό πολύ.

Δυστυχίες ἀπρόβλεπτες, ὅπως ἀτυχήματα, ἀρρώστιες, ἀπογοητεύσεις, ἀποτυχίες στις προσδοκίες τοῦ γάμου καί πολλά ἄλλα ἐνδεχόμενα, γίνονται καταστάσεις πού πληγώνουν τούς συζύγους και πολλές φορές τά παιδιά.

Ποιός εἶπε ἤ ποιός μπορεῖ να ἰσχυριστεῖ ὅτι ἡ ζωή δικαιοῦται τη συμμετοχή της μόνο στή χαρά καί τήν εὐτυχία; Ποιός μᾶς ἔδωσε ἐγγύηση ὅτι ἄν παντρευτοῦμε ἡ ζωή μας θά κυλάει ἀνέφελη; Παρά ταῦτα, ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά ἀκολουθήσει μιά πορεία στή ζωή του. Τήν πορεία ἐκείνη πού, πιστεύει ὅτι θά τή βαδίσει με λιγώτερες δοκιμασίες. Ἀπό κεῖ καί πέρα, ὁ θεός ἔχει τό λόγο, γιά ὅ,τι ἤθελε προκύψει. Εἴτε μικρές χαρές καί μικρές λύπες, εἴτε μεγάλες χαρές καί μεγάλες λύπες, ὅλα εἶναι ἐνδεχόμενα καί πρέπει νά τά δεχόμαστε, με ὑπομονή καί ἐμπιστοσύνη στό Θεό γιατί αὐτός τά ἐπιτρέπει.

Σέ κάθε μεγάλη δυσκολία ἄς θυμόμαστε τά λόγια τοῦ Θείου Παύλου · «Ὁ Θεός οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθεῖναι ὑπέρ ὅ δύ-νασθε, ἀλλά ποιήσει σύν τῷ πειρασμῷ καί τήν ἔκβασιν, τοῦ δύ-νασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν». Δηλαδή ὁ Θεός δέν θά σᾶς ἀφήσει νά πειρασθεῖτε παραπάνω ἀπότίς δυνάμεις σας, ἀλλά, μαζί με τόν πειρασμό, θά φέρει καί τό τέλος τοῦ πειρασμοῦ, γιά μπορεῖτε να τόν ὑποφέρετε. (Α' Κορ. 10, 13).

Δέν πρέπει νά παραλείψουμε, σέ τούτη, τήν ἀναφορά μας, τό μεγαλεῖο τῆς μάνας, μέσα στήν οἰκογένεια. Τῆς μάνας ὅμως τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσίας. Τῆς μάνας ἐκείνης πού, πάνω ἀπό τόν ἑαυτό της, τοποθετεῖ τά παιδιά καί τόν ἄντρα της. Τῆς μάνας τῆς ἀλήθειας καί τῆς ἀκεραιότητας τοῦ χαρακτήρα. Τῆς ἡρωΐδας, τέλος μάνας, πού, μέσα στό σκοτάδι, βρίσκει τό δύσκολο μονοπάτι, πού θά φέρει στήν οἰκογένεια τή γαλήνη, τή χαρά καί το φῶς τῆς καλλίτερης μέρας.

Ὅταν ἤμουνα μικρό παιδί, κάποτε, εἶχα παρεισφρήσει στό πυκνό ἀκροατήριο κάποιου περιπλανώμενου λαϊκοῦ ἱεραπόστολου. Ἀρνέλλο τόν ἔλεγαν. Μιά φράση του μπῆκε, τό βράδυ ἐκεῖνο, στήν καρδιά μου καί ἀπό τότε μένει ἐκεῖ σάν φυλαχτάρι. Μιλοῦσε γιά τήν ἀγάπη καί τόν πόνο τῆς μάνας γιά τό παιδί της και ἔλεγε · «Ὅσο μετράει, ἀπέναντι στό Θεό, ἕνα καυτό δάκρυ τῆς μάνας, πού κυλάει πάνω στό φλογισμένο, ἀπό τόν πυρετό, μέτωπο τοῦ ἄρρωστου παιδιοῦ της, δέ μετρᾶνε οἱ προσευχές σαράντα μοναζουσῶν». Ἀλλά πρός Θεοῦ, μέ τή φράση αὐτή, δέν ἤθελε νά μειώσει τή μέγιστη ἀποστολή τῶν μοναζουσῶν ἀδελφῶν μας, πού προτίμησαν τή ζωή τῆς παρθενίας, τῆς ὑπακοῆς καί τῆς ἀκτημοσύνης, γιά νά ἔρθουν πιο κοντά στο Θεό. Ὅμως το πονεμένο μεγαλεῖο τῆς γονατιστῆς μάνας, πού προσεύχεται, μέσα στό σκοτάδι τῆς νύχτας, κάτω ἀπό τό τρεμάμενο καντήλι, πού φωτίζει το χλωμό πρόσωπο τῆς Παναγιᾶς Μητέρας, δέ συγκρίνεται μέ κανένα ἄλλο.

Ἄς θυμηθοῦμε πάλι τά λόγια τοῦ Θείου Παύλου · «Ἡ γυνή σωθήσεται διά τῆς τεκνογονίας». (Τιμ. Α', β, 14-15). Ἡ τεκνογονία, ὅταν συνοδεύεται ἀπό σύνεση καί εὐσέβεια, ἁγιάζει τή γυναίκα, γιατί αὐτή εἶναι ἐκείνη πού δίνει τό σώμα καί τήν πνοή σέ νέους ἀνθρώπους καί μέλλοντες οὐρανοπολίτες.

Ἀλλά ἐάν, ὁ ἔγγαμος θεοσεβής βίος τῶν λαϊκῶν, γίνεται ὁ ἐξωνάρθηκας τοῦ ναοῦ τῆς ἁγιότητας, πολύ περισσότερο συμβαίνει αὐτό στήν ἔγγαμη ζωή τῶν κληρικῶν. Καί τοῦτο γιατί, οἱ συνειδητοί ἔγγαμοι ἱερεῖς, φορτώνονται ὄχι μόνο τό βάρος τοῦ γάμου καί τῶν παιδιῶν τους, ἀλλά καί τό φορτίο τῆς ἱερωσύνης, μέ τήν ὁποία γίνονται πνευματικοί πατέρες πλήθους πιστῶν.

Ὁ ἔγγαμος ἱερέας, ὅπως βέβαια καί ο ἄγαμος, ὅταν εἶναι ἀφιλοχρήματος, φιλαλήθης, εὐγενής, ταπεινός καί ἔχει καλοσύνη, γίνεται ἐπίγειος ἄγγελος πού, λειτουργῶντας τά ἅγια μυστήρια, διαμορφώνει τίς ποθητές καθαρές ψυχές.

Ὅμως εἶναι ἀναγκαῖο νά τονιστεῖ ὅτι ἡ ἔγγαμη ἤ ἡ ἄγαμη ζωή, λαϊκῶν καί κληρικῶν, δέ γίνεται ἀφ᾽ ἑαυτῆς πηγήc ἁγιότητας. Συμβάλλει ὅμως στήν ἁγιότητα, ἀνάλογα μέ τόν τρόπο, πού θά τή βιώσει ὁ Χριστιανός.

Ἑπομένως ὁ γάμος ἤ ἡ ἀγαμία, σάν ἐπιλογή ζωῆς, οὔτε ἀνοίγει οὔτε κλείνει τήν πόρτα τοῦ παραδείσου. Ὁ κάθε Χριστιανός ὀφείλει νά κάνει τήν ἐπιλογή του, ἀνάλογα μέ τίς δυνατότητες, πού μπορεῖ νά ἀποκομίσει, ἀπό αὐτή ἤ ἐκείνη τήν ἐπιλογή, γιά τήν ἠθική του πορεία. Ἄν λ.χ. νομίζει ὅτι ὁ γάμος τοῦ γίνεται ἐμπόδιο, λόγῳ τῶν φροντίδων, πού δημιουργεῖ ἡ οἰκογένεια, ἄς ἀκολουθήσει τήν ἄγαμη ζωή. Ἄν ὅμως ὁ ἄγαμος βίος τόν φοβίζει, γιά τούς πολλούς πειρασμούς τῆς ζωῆς, ἄς ἀκολουθῆσει τόν ἔγγαμο βίο. Ὁ τρόπος μέ τόν ὁποίο θά ἀσκήσει τήν πνευματική του πορεία, μέσα ἀπό το γάμο ἤ τήν ἀγαμία, αὐτός θά προσδιορίσει τό μέλλον του ἀπέναντι στο Θεό.

Ἡ συμβουλή τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν ἐπί τοῦ θέματος, εἶναι ἡ ἀκόλουθη · «Δίδω γνώμη, σάν ἄνθρωπος πού ἔχω ἐλεηθεῖ ἀπό τόν Κύριο, γιά νά εἶμαι διδάσκαλός σας καί σύμβουλος ἄξιος τῆς ἐμπιστοσύνης σας · Εἶναι καλόν εἰς τόν ἄνθρωπον εἴτε ἄνδρας εἶναι, εἴτε γυναίκα, νά μένει ἔτσι δηλαδή ἄγαμος καί παρθένος». (Α' Κορ. ζ', 25-26).

Ὅπως γίνεται φανερό, ὁ Ἀπόστολος προτιμάει τήν ἀγαμία, ὄχι γιατί ἀφ᾽ ἑαυτῆς προάγει τήν ἁγιότητα, ἀλλά ἐπειδή, ὅπως λέει σέ ἄλλο στίχο, δημιουργεῖ λιγώτερες δυσκολίες στή ζωή καί συνεπῶς περισσότερες δυνατότητες γιά τήν ἄσκηση τοῦ ἔργου τῆς ἱεραποστολῆς, τό ὅποίο, πάνω ἀπό κάθε ἄλλο, τόν ἀπασχολοῦσε.

Για τό μεγάλο Ἀπόστολο, ὁ ἐπί γῆς βίος τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἁπλά ὁ ἀνεπανάληπτος προθάλαμος τῆς αἰωνιότητας καί μέ αὐτή τήν ἔννοια τόν ἀξιολογεῖ. Ἡ ἀνθρωπολογία τοῦ οὐρανοπολίτη Παύλου ἔχει μεταφυσική προοπτική. Γι᾽ αὐτό κηρύττει · «Οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». (Εβρ. ιγ', 14).

Συνεπώς, εἶναι λογικό, ἀφού ὁ στόχος τοῦ ἀνθρώπου, κατά τή διδασκαλία του, εἶναι ἡ μετά τόν φυσικό θάνατο ζωή, νά ἐπιδιώκει τήν ἀπαλλαγή τῆς ἐπίγειας ζωῆς ἀπό τά «βαρύδια» ἐκεῖνα πού καθυστεροῦν τήν προσαρμογή τοῦ ἀνθρώπου στήν πορεία τῆς πνευματικῆς ἐξέλιξης, δηλαδή τήν πρός τό Δημιουργό ὁμοίωσή του. Καί ἐπειδή, ὁ γάμος καί ἡ οἰκογένεια, ἀπαιτοῦν ἕνα μεγάλο μέρος τῆς δυναμικής τοῦ Χριστιανοῦ, τό ὁποίο κατ᾽ ἀνάγκην ἀφαιρεῖται, ἀπό τή δέουσα ἀφοσίωσή του στήν ἄσκηση τῶν ἱεραποστολικῶν ὑποχρεώσεων, εἶναι ἑπόμενο νά προτιμάει τόν ἄγαμο βίο.

Ὁπωσδήποτε κανένας Χριστιανός, λαϊκός ἤ κληρικός, ἄντρας ἤ γυναίκα, δέν μπορεῖ νά θεωρεῖ τόν ἑαυτό του πνευματικά προβεβλημένο, γιά αὐτή ἤ ἐκείνη τήν ἐπιλογή του, τήν ὁποία ἔκαμε ἐλεύθερα, σταθμίζοντας τίς προσωπικές του δυνατότητες καί ἀδυναμίες.

Στην κατηγορία τῶν ἀγάμων Χριστιανῶν ἀνήκουν ὄχι μόνο κληρικοί, ἀλλά καί πολλοί λαϊκοί. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί πού ἔμειναν μόνοι στή ζωή, εἴτε γιά λόγους ὑγείας, εἴτε ἀφοσίωσης στήν ἐπιστήμη, τίς τέχνες κ.λ.π., εἴτε ἐπειδή ἀντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες, πού τούς ἀφαίρεσαν τή δυνατότητα τοῦ γάμου, εἴτε γιά ἄλλους προσωπικούς λόγους, πού παρουσιάζονται στήν καθημερινότητα.

Μερικοί ἀπό τούς λόγους αὐτούς εἶναι οἱ οἰκογενειακές ἀντιρρήσεις, γιά μία συγκεκριμένη ἐπιλογή γάμου, οἱ οἰκονομικές δυσκολίες, οἱ συκοφαντίες, ἡ ἀπιστία σέ μία ὑπόσχεση κ.ἄ.

Βέβαια, ἡ ὁποιαδήποτε ἐπιλογή, δηλαδή τοῦ γάμου ἤ τῆς ἀγαμίας, εἶναι σεβαστή ἀπό τήν Ἐκκλησία, σάν τρόπος ζωῆς, ἀρκεῖ νά μήν ἀντιβαίνει στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, μέ τόν τρόπο πού τήν βιώνει ὁ πιστός.

Πηγή: http://www.naosanalipseos-kal.gr/Kyria/ ... 1/k11.html

[dionysisgr]

Θα εχεις φυσικα υπ'οψιν σου, υποθετω Νικολαε,
το κλασσικο ρητο του Αριστοφανη: <<Oυ με πείσεις, κ'αν με πείσεις.>>

Οποτε δεν πας εσυ να αραδιαζεις κειμενα κειμενων,
και εγω αλλα τοσα επιχειρηματα και πραγματειες..

Αυτο που εχει καρφωσει ο εκαστοτε αδερφος/η, στο νου του,
αυτο και θα ισχυει, ανεξαρτητως λογων και αποδειξεων.

Οποτε ας μεινει ο καθενας στον λογισμο του, και καλη καρδια.

Εμεις ετσι κι αλλιως επιλεξαμε δρομο, και τον περπαταμε,
καλως, κακως, στραβα, αναποδα, θεαρεστα,
Κυριος Οιδε, και Κυριος θα κρινει αναλογα,
με την καρδια μας, και τα εργα μας.

Απλα ειναι τα πραγματα.

[Captain Yiannis]

τρεις εμείς Τρείς και Σείς .... Κύριε ελέησον

[ΜΙΧΣ]

δε συμφωνώ με το να εμένουμε στον λογισμό μας Διονύση

γιατί τα παρατάς τόσο εύκολα, με αυτόν το λόγο ενώ όλα ευλογημένα τα γράφεις τα υπόλοιπα

ακόμη και τα αστεία σου, που κάνουν καλό σε καρδιά : ) και ευθυμούν εν καιρούς χαλαιπούς

και αν ο λογισμός είναι κακός στραβός κι ανάποδος που είναι το 99.9% αυτών...

έτσι ντουγρού για το ρέμα και το γκρεμό θα πάμε;

προσευχή, και νηστεία για φώτιση σε όλους μας

οι λογισμοί δεν είναι για να ακολουθούνται

Υπάρχουν και οι πνευματικοί, εκεί να τους πούμε και ελπίζουμε να έχουμε κάνει καλή
επιλογή σε πνευματικό για να έχουμε και την ανάλογη καθοδήγηση.

Και καπετάνιε, ούτε με εσένα συμφωνω... τι σημαίνει 3:3

και αν ήταν 1 στους 5 και ο ένας είχε τη σωστή άποψη... βλέπε Μάρκο Ευγενικό... αυτός ο Αγιος ήταν σχεδόν

μονάχος αντιμέτωπος με τους πολλούς... Οχι φυσικά ότι εμείς είμαστε ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι, αλλά λέω τώρα...

Ο πνευματικός ξέρει τι είναι σωστό και ο αδερφός ας ζητήσει καθοδήγηση σχετικά με τις σκέψεις του. Πάντως δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό

γιατί πρέπει να <<ξεβγούμε>> στον τρόπο, του αγώνα... αυτό που έχει σημασία είναι ο σκοπός και στόχος γιατί και οι δυο οδοί ευλογημένες είναι αρκεί να γίνονται με έργα και αγώνα ευάρεστα τω Κυρίω.

Σγχωράτε με...