Τι πρέπει να έχουμε κατά νου πριν παντρευτούμε;

[ΜΙΧΣ]

Τι πρέπει να έχουμε κατά νου πριν παντρευτούμε;

Πως επιλέγουμε και πως πρέπει να σκεφτόμαστε;

Τι πρέπει να προσέχουμε;

...Η εκλογή του συντρόφου της ζωής είναι μία υπόθεσις η οποία, όταν έλθωμε σε κατάλληλη ηλικία, δεν πρέπει να αναβάλλεται.

Οπωσδήποτε ο άνθρωπος δεν πρέπει να βιάζεται, διότι «γρήγορος γάμος, γρήγορη απελπισία», αλλά ούτε και να αναβάλλη την υπόθεσι αυτή της ζωής του. Δεν πρέπει να καθυστερή, διότι η καθυστέρησις είναι θανάσιμος κίνδυνος για την ψυχή του. Κατά κανόνα ο κανονικός ρυθμός της πνευματικής ζωής του ανθρώπου αρχίζει με τον γάμο.

Ο ανύπανδρος άνθρωπος είναι σαν να ζη στον διάδρομο• δεν έχει προχωρήσει ακόμη στα δωμάτια. Ακόμη, στο διάστημα της γνωριμίας, όπως λέγει κάποιος, να κρατάς την καρδιά σου μέσα και στα δυο σου χέρια σαν να έχης μία αρκούδα. Γιατί ξεύρετε πόσο επικίνδυνη είναι η καρδιά, η οποία μπορεί αντί να σε οδηγήση στον γάμο, να σε οδήγηση στην αμαρτία. Υπάρχει ενδεχόμενο ο άνθρωπος, τον οποίον διάλεξες, να σε βλέπη σαν παιχνίδι ή σαν οδοντόβουρτσα για δοκιμή. Και μετά εσύ θα υπομένης την θλίψι και το κλάμα. Θα είναι πλέον πολύ αργά, διότι ο άγγελός σου θα έχη αποδειχθή ότι ήταν φτιαγμένος από λάσπη.

- Μη διάλεξης άνθρωπο που σπαταλά τις ώρες του στις λέσχες, στις διασκεδάσεις, στα ταξίδια και στις πολυτέλειες.

- Ούτε αυτόν που θα ανακάλυψης ότι κάτω από τα λόγια της αγάπης του κρύβει εγωισμό.

- Μη διάλεξης ως γυναίκα σου εκείνη που μοιάζει με μπαρούτι και, μόλις της πης κάτι, αρπάζει φωτιά. Δεν κάνει για σύζυγός σου.

- Ακόμη, όταν θέλης να κάνης έναν πραγματικά επιτυχημένο γάμο, μην πλησιάζης εκείνη την νέα ή τον νέο, που δεν μπορεί να εγκαταλείψη τους γονείς του. Είναι σαφής η εντολή του Χριστού: «Δια τούτο καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού»(Μάρκ. 10, 7). Όταν βλέπης τον άλλον προσκολλημένο στην μάννα ή στον πατέρα, όταν βλέπης ότι τους ακούει με το στόμα ανοικτό και ότι είναι έτοιμος να κάνη ό,τι πη ο πατέρας και η μάννα, φύγε μακριά. Είναι ένας άρρωστος συναισθηματικά, ένας ανώριμος ψυχικά άνθρωπος και δεν θα μπόρεσης να κάνης μαζί του οικογένεια, θα πρέπη να έχη λεβεντιά αυτός τον οποίον θα κάνης σύζυγό σου. Αλλά πώς μπορεί να έχη λεβεντιά, εάν ακόμη δεν έμαθε, δεν κατάλαβε, δεν χώνεψε ότι το σπίτι του ήταν η γλάστρα στην οποία τον έβαλαν, για να τον βγάλουν κατόπιν και να τον φυτέψουν κάπου άλλου;

- Επίσης, όταν πρόκειται να διαλέξης τον άνθρωπο της ζωής σου, πρόσεξε μήπως είναι κλειστός τύπος, οπότε δεν έχει φίλους. Αν σήμερα δεν έχη φίλους, αύριο θα δυσκολευθή πολύ να έχη εσένα ως φίλο και σύζυγο.

- Πρόσεξε τους γκρινιάρηδες, τους παραπονιάρηδες, τους μελαγχολικούς που μοιάζουν με κλαψοπούλια. Πρόσεξε εκείνους που συνεχώς παραπονούνται: Δεν με αγαπάς, δεν με καταλαβαίνεις. Κάτι σε αυτά τα πλάσματα του Θεού δεν πηγαίνει καλά.

- Πρόσεξε ακόμη τους φανατικούς και τους θρησκόληπτους. Όχι τους θρησκευόμενους αλλά τους θρησκόληπτους, οι οποίοι ταράσσονται για ασήμαντα πράγματα, όλα τους φταίνε και είναι υπερευαίσθητοι. Πώς θα μπόρεσης να ζήσης με έναν τέτοιον άνθρωπο; Θα είναι σαν να κάθεσαι πάνω σε αγκάθια.- Πρόσεξε όσους νομίζουν ότι είναι τέλειοι και δεν βρίσκουν στον εαυτό τους κανένα ελάττωμα, ενώ στους άλλους βρίσκουν συνεχώς ελαττώματα.- Να προσέξης και ένα σοβαρό θέμα, το κληρονομικό. Να γνωρίσης καλά τον πατέρα, την μάννα, τον παππού, την γιαγιά, τον θείο. Ακόμη να υπάρχουν οι στοιχειώδεις υλικές προϋποθέσεις.

- Προ πάντων όμως να προσέξης την πίστι του ανθρώπου. Έχει πίστι; Έχει ιδανικά ο άνθρωπος, τον οποίον σκέπτεσαι να κάνης σύντροφο της ζωής σου; Αν ο Χριστός γι' αυτόν δεν σημαίνη τίποτε, πώς θα μπόρεσης να μπης εσύ στην καρδιά του; Εάν δεν μπόρεσε να εκτιμήση τον Χριστόν, έχεις την εντύπωσι πως θα εκτιμήση εσένα; Προηγουμένως συζήτησε με τον πνευματικό σου. Εξέτασε μαζί του το κάθε τι και εκείνος θα σταθή πλάι σου σαν πραγματικός φίλος και, όταν φθάσετε στο ποθούμενο τέρμα, τότε πλέον ο γάμος θα είναι για σένα ένα δώρο του Θεού. Αν έτσι διαλέξετε τον άνθρωπό σας, τότε ευχαριστήσατε τον Θεόν.

Συνδέστε τον με τον πνευματικό σας. Αν δεν έχετε, διαλέξτε και οι δυο έναν πνευματικό, ο οποίος θα είναι ο Γέροντάς σας, ο πατέρας σας, εκείνος που θα σας θυμίζη και θα σας δείχνη τον Θεόν.

γέρων ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ο Σιμωνοπετρίτης
Περί Θεού: Λόγος Αισθήσεως© 2004,
ΙΕΡΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΟΡΜΥΛΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ,
Εκδ. ΙΝΔΙΚΤΟΣ, Αθήναι 2004.

από το http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/a ... eou_6.html

[theodorosuper]

Ωραίο άρθρο, όμως έχω κάποιες διαφωνίες.

"Ο ανύπαντρος άνθρωπος είναι σαν να ζει στο διάδρομο". Σίγουρα, αλλά με μια εξαίρεση. Μπορεί κάποιος να μην μπορεί για κάποιους λόγους να πάει σε μοναστήρι, ή να μην θέλει,
και να έχει πάρει απόφαση να μείνει μόνος του στον κόσμο χωρίς να παντρευτεί, αλλά και χωρίς να αμαρτάνει σαρκικά (να μην έχει καθόλου σαρκικές σχέσεις), ζώντας μόνος του, με την εργασία του, ως "ασκητής στον κόσμο", όπως πολλά παραδείγματα είχαμε στα 2 βιβλία με τον τίτλο αυτό που κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία.

"Επίσης, όταν πρόκειται να διαλέξης τον άνθρωπο της ζωής σου, πρόσεξε μήπως είναι κλειστός τύπος, οπότε δεν έχει φίλους. Αν σήμερα δεν έχη φίλους, αύριο θα δυσκολευθή πολύ να έχη εσένα ως φίλο και σύζυγο." Πόσοι άνθρωποι σήμερα μπορούν να πουν οτι έχουν σωστούς φίλους; Πόσοι άνθρωποι σήμερα κλείνονται στον εαυτό τους επειδή έχουν πληγωθεί από δήθεν φίλους; Πόσο εύκολο είναι να βρεις φίλους οι οποίοι να θέλουν να ζουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο; Πόσοι άνθρωποι ("φίλοι") θέλουν να ζουν τελείως κοσμικά, και συνεπώς το να τους κάνεις πέρα είναι προς συμφέρον της σωτηρίας της ψυχής; Άλλο να είναι κάποιος απλά κλειστός τύπος, και άλλο το να είναι προβληματικός. Υπάρχουν και καλές ψυχές που απλά δυσκολεύονται να εκφραστούν ή δεν έχουν αυτοπεποίθηση, ενώ κρύβουν πολά αγαθά στο χαρακτήρα τους.

"Ακόμη να υπάρχουν οι στοιχειώδεις υλικές προϋποθέσεις." Αυτό είναι πολύ κοσμική σαν σκέψη. Δηλαδή αν μια κοπέλα είναι πάμπτωχη, π.χ. έχει "χάσει" τους γονείς της και δεν έχει χρήματα από κανέναν, και δεν έχει από υλικά αγαθά τίποτα, αλλά είναι εργατική και ηθική, πρεπει να την απορίψουμε; Δεν το νομίζω.

Γενικά το ποιο σημαντικό από όλα όντως είναι το να αγαπάει τον Θεό, ή, αν ζούσε στην άγνοια Θεού και ζούσε κοσμικά, όπως πολλοί σήμερα, να δείξει σημάδια μετάνοιας και ότι θέλει να αγαπάει τον Θεό.

[ΜΙΧΣ]

μήπως στοιχειώδης υλική προϋπόθεση Θεόδωρε είναι και η υγεία; Ας πούμε mental health...
αν και ο νους ανατρέχει στην οικονομική πτυχή με την λέξη υλική... από συνήθεια, το καταλαβαίνω

Μήπως την αφιέρωση ενός ατόμου στον Κύριο και Σωτήρα μας, χωρίς την αποκοπή του από την ζωή ενός λαϊκού ως προς τον τόπο για τους λόγους που αναφέρεις, την περιλαμβάνει ο γέροντας στην οδό προς την σωτηρία μέσω του μοναχισμού;

[dionysisgr]

Θεοδωρε, ισως ειναι ευλογες με την πρωτη ματια οι πααρατηρησεις σου,
αλλα δεν θα πρεπει να ξεχνας οτι ενας Γεροντας τετοιου πνευματικο-ασκητικου βεληνεκους σαν τον π.Αιμιλιανο τον Σιμωνοπετριτη, ο οποιος ειναι απο τους κυριους παραγοντες που το Αγιον Ορος απο την παρακμη της δεκαετιας 60, περασε στην ανθηση των συγχρονων δεκαετιων, και αναθαλλει, πρωτιστως δια της χαρης της Θεοτοκου βεβαιως,
εννοει με διακριση παντα μεσα και τις εξαιρεσεις.

Οποτε στον λογο του περιλαμβανει, και τις αιτιασεις σου, που ειναι αναμενομενες.

Ομως η πεμπτουσια των λεγομενων του π.Αιμιλιανου, ειναι οτι ολες οι καταστασεις του βιου, ειτε γαμος, ειτε μοναχισμος,
θα πρεπει να οδηγουν στην οσο δυνατον αμεριμνια, και την συμπνοια που ανοιγει τον δρομο για πνευματικη ζωη.

Και απαριθμει τους παραγοντες που κατα την εμπνευσμενη γνωμη και φυσικα την τεραστια ποιμαντικη του εμπειρια,
θα ηταν αποτρεπτικοι, η εστω προβληματικοι για την πνευματικη ζωη του Χριστιανου.

Δεν λεει δηλαδη μην παντρευτειτε φτωχο Ανθρωπο. Για ονομα του Θεου. Ο ιδιος τα ειχε πεταξει ολα για τον Θεον.

Απλως βαζει σαν προϋποθεση να υπαρχουν τα στοιχειωδη και χρειωδη, εαν ειναι δυνατο,
ωστε να ξεκινησει το ζευγος, να πορευεται και να μην αναλωνεται στο να τα βρει απο το μηδεν.

Εαν συμβει αυτο, παλι ευλογημενο ειναι, αλλα το βαζει σαν μια ακομα καλη προϋποθεση.

Αλλο τωρα.

Ασκητης μεσα στον κοσμο ειναι εξαιρετικα δυσκολο και να πω και επικινδυνο,
θελει φοβερη αυτοπειθαρχια, συνεχη πνευματικη στηριξη και το πετυχαινουν ελαχιστοι-ελαχιστων.

Και ο π.Αιμιλιανος το προτεινει, αλλωστε το εκανε ο ιδιος, στις αρχες, εως ενα σημειο. Οχι εις τελους.
Μετα πρεπει ο ανθρωπος, να κατασταλαξει καπου, σε εναν απο τις δυο οδους που ευλογει η Εκκλησια μας.

Δεν ειναι βεβαια και προς καταδικη, αλλα η Εκκλησια και οι Πατερες δεν το συνιστουν, η το αποσιωπουν με διακριση,
διοτι μεσα στον γαμο, η τον μοναχισμο ο ανθρωπος ειναι πολυ πιο ασφαλισμενος στην πορεια του.

Συνηθως οι κοσμο-καλογεροι, που τους λεει ο κοσμος, μπορει να υποπεσουν σε αυτοτελεια τετοια,
που να εχουν γεροντα μονο τον εαυτο και τον λογισμο τους, και να αυτονομηθουν σε απελπιστικο βαθμο,
ωστε να χασουν το προσωπο του αλλου, και τελικα του Θεου. Θελει φοβερες δυναμεις και αυτοελεγχο.

Μην ξεχνας οτι οι περιπτωσεις στα βιβλια που αναφερεις ειναι σπανιοτατες. Οι πιο πολλοι εγγαμοι ειναι μεσα.

Τελος για τους χαρακτηρες, επισημαινει, μια προσπαθεια να μην επιλεξει καποιος εναν χαρακτηρα,
που σχεδον εκ των προτερων γνωριζει, οτι θα δημιουργησει τριβες που ισως να μην τις αντεξει στην πορεια.

Δηλαδη εννοει να υπαρχουν κριτηρια οχι μονο, εξωτερικα, η σαρκικα, αισθητικα, αλλα και βαθυτερα, οντολογικα,
στην επιλογη ενος συντροφου και συνοδοιπορου ζωης και πορειας εν Χριστω.

[Captain Yiannis]

Άνθρωπος είναι κι αυτός (ο Γέροντας Αιμιλιανός), και λάθη κάνει και σωστά λέει.

Δεν είναι δα και Θέσφατος ο λόγος του ,
μακάρι να προσέχαμε τα μισά από όσα λέει,
διότι αν τα προσέχαμε όλα , ... τότε μάλλον χαράς ευαγγέλια θα είχαμε.

[ΜΙΧΣ]

Καπετάνιε άνθρωποι είμαστε όλοι μας. Κανείς δεν είπε διαφορετικά. Αλλοίμονο. Αλλά όχι να κάνουμε και γενικεύσεις τώρα γιατί μιλάμε για συγκεκριμένο θέμα με συγκεκριμένα λόγια. Και αν είναι κάποιος που έχει πει λόγο <<θέσφατο>> είναι ο γέροντας Αιμιλιανός. Και ειδικά αυτά που είπε και συμβούλευσε περί του αναγραφόμενου αντικειμένου της αυτής ανάρτησης, σίγουρα λάθη δεν έχει, παρά μόνο Θεοφώτιστες Αλήθειες που απλά μας ενοχλούν ίσως αλλά δεν παύουν να είναι ψυχωφέλιμες.

[Captain Yiannis]

Καπετάνιε άνθρωποι είμαστε όλοι μας. Κανείς δεν είπε διαφορετικά. Αλλοίμονο. Αλλά όχι να κάνουμε και γενικεύσεις τώρα γιατί μιλάμε για συγκεκριμένο θέμα με συγκεκριμένα λόγια. Και αν είναι κάποιος που έχει πει λόγο <<θέσφατο>> είναι ο γέροντας Αιμιλιανός. Και ειδικά αυτά που είπε και συμβούλευσε περί του αναγραφόμενου αντικειμένου της αυτής ανάρτησης, σίγουρα λάθη δεν έχει, παρά μόνο Θεοφώτιστες Αλήθειες που απλά μας ενοχλούν ίσως αλλά δεν παύουν να είναι ψυχωφέλιμες.

Η σιωπή, ... μου προς απάντησή σου

[paulina]

Πρέπει να διαβαζουμε με προσοχή και να πράττουμε με διάκριση τα πάντα και κατόπιν καθοδήγησης του πνευματικού μας. Γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που για ένα θέμα διαβάζουμε διαφορετικές απόψεις ή και τακτικές από τους αγίους και τους γέροντες. Για παράδειγμα στο θέμα που αναφέρει ο γέροντας Αιμιλιανός για τη γυναίκα που μοιάζει με μπαρούτι ότι δεν κάνει για σύζυγός, γέροντας Παίσιος λέει : Μου λένε μερικοί άνδρες «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου -είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ό Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;». «Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται ή αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθείτε τι θα γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο θυμώνατε εύκολα, θα γκρεμίζατε το σπίτι. Η, αν και οι δύο ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!...» Ποιος από τους δύο έχει δίκιο;;; ΚΑΙ οι δύο. Γιατί ο καθένας μας είναι διαφορετικός. Δεν είναι όλα για όλους.

[ΜΙΧΣ]

Πωλίνα, σωστά γράφεις ότι έχει ειπωθεί από τον αγιασμένο γέροντα. Όμως... the key word here... είναι η λέξη πριν

για το μετά... είναι όπως τα παράθεσες : )

[paulina]

Για το πριν "Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;». «Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται ή αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες!

Κολλάμε στις λέξεις κι όχι στην ουσία. Ο Θεός οικονομεί για όλους.

Μπορώ να σου δώσω κι άλλα παραδείγματα, αλλά δεν έχει νόημα, γιατί αλλού είναι η ουσία.