Θεέ μου σ'αγαπώ

[Dimitris39]

[Dimitris39]

Κύριε της καρδιάς μου Ελέησόν με τον αμαρτωλό

[ΜΙΧΣ]

Στον Ιησού μου άφησα

όλα μου τα βάρη

Αυτός μου δίνει πάντοτε

ανάπαυση και χάρη.



Τώρα πια δέν κουράζομαι

απ΄ του εχθρού την μπόρα

ελπίδα έχω στον Χριστό

για μια καινούρια χώρα.



Στον Ουρανό ελπίζουμε

όλοι οι πιστοί να πάμε

γιατί στον κόλπο του Χριστού

αμέτρητοι χωράμε.



Έλα κι΄ εσύ, κι΄ εσύ, κι΄ εσύ

να μπεις στην αγκαλιά Του

την λύτρωση Του ζήτησε

και ζήσε πια κοντά Του.




Απ΄ την γλυκιά Του αγκαλιά

ποτέ σου να μη φύγεις

γιατί θα χάσεις την χαρά

και δυστυχής θα μείνεις.


Γιώργος Οικονομίδης


http://www.inagiounikolaoutouneou.gr/ap ... 20431.html

[Dimitris39]

Οι άνθρωποι καταδίκασαν το Θεό σε θάνατο. Ο Θεός όμως, διά μέσου της Ανάστασής Του, «καταδικάζει» τους ανθρώπους σε αθανασία. Για τα κτυπήματα, τους ανταποδίδει τις σφικτές αγκαλιές. Για τις ύβρεις, τις ευλογίες. Για το θάνατο, την αθανασία. Ποτέ δεν έδειξαν οι άνθρωποι τόσο μίσος προς το Θεό, όσο, όταν Τον σταύρωσαν. Και ποτέ δεν έδειξε ο Θεός τόση αγάπη προς τους ανθρώπους, όση όταν αναστήθηκε. Οι άνθρωποι ήθελαν να καταστήσουν το Θεό θνητό, αλλ' ο Θεός διά (μέσου) της Ανάστασής Του κατάστησε τους ανθρώπους αθάνατους. «Ανέστη» ο σταυρωμένος Θεός και θανάτωσε το θάνατο. Ο θάνατος δεν υπάρχει πλέον. Η αθανασία κατάκλυσε τον άνθρωπο και όλους τους κόσμους του.

Του (+) Αρχιμανδρίτη και καθηγητή της Δογματικής του Πατριαρχείου Σερβίας, Ιουστίνου Πόποβιτς

[Dimitris39]

«Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ, διάνοιξον τὰ ὦτα καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας μου,
τοῦ ἀκοῦσαί με τὰ λόγιά Σου καὶ συνιέναι καὶ ποιῆσαι τὸ θέλημά Σου,
ὅτι πάροικός εἰμι ἐν τῇ γῇ.
Μὴ ἀποκρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τὰς ἐντολάς Σου,
ἀλλὰ ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσια ἐκ τοῦ Νόμου Σου.
Ἐπὶ σοὶ γὰρ ἐλπίζω ὁ Θεός μου, ἵνα Σύ μου φωτίσεις τὴν διάνοιαν·
ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.

[Dimitris39]

Στο στήθος μου ένα βάρος
για χρόνια ένοιωθα πολλά
κι΄ αργότερα κατάλαβα
πως είχα μια βαριά καρδιά.

Γιατί η καρδιά μου βάραινε;
αναρωτιόμουνα,
ήθελα πολύ να μάθω
και συλογιζόμουνα.

Ποιος γιατρός θα μ΄ εξετάσει
την καρδιά μου για να δει;
Δεν εγνώριζα κανέναν
που στ΄ αλήθεια να μπορεί.

Όμως κάποτε μου είπαν
πως υπάρχει ένας γιατρός
δωρεάν θα μ΄ εξετάσει
λέγετε ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.

Τον εφώναξα να έρθει
την καρδιά μου για να δει
μου είπε έχεις αμαρτία
η καρδιά γι΄ αυτό πονεί.

Μόνο αν σε καθαρίσω
με το Αίμα μου εγώ
η καρδιά σου θα ασπρίσει
απ΄ το μαύρο το κακό.

Δέχτηκα για να το κάνει
και έτσι κοίταξα ψηλά
εκεί που ήταν καρφωμένος
στον Σταυρό του Γολγοθά.

Τώρα έγινα παιδί Του
δεν Τον βλέπω στον Σταυρό
μα Τον βλέπω κάθε μέρα
Βασιλιά στον Ουρανό.

Μεσιτεύει για τον κόσμο
που πιστεύει εις Αυτόν
και στον βούρκο πάντα ψάχνει
νά βρει τον αμαρτωλόν.

Μη σκληρύνεις την καρδιά σου
στην φωνή που σε καλεί
το μεγάλο σου φορτίο
να το πάρει Αυτός μπορεί.

[Dimitris39]

Αν έχεις αμαρτίες, να μην απελπιστείς, αυτά δεν παύω να σας τα λέω συνεχώς, και αν κάθε μέρα αμαρτάνεις, να μετανοείς καθημερινά.
Γιατί η μετάνοια είναι το φάρμακο κατά των αμαρτημάτων είναι η προς τον Θεόν παρρησία, είναι όπλο κατά του διαβόλου, είναι η μάχαιρα πού του κόβει το κεφάλι, είναι η ελπίδα της σωτηρίας, είναι η αναίρεση της απογνώσεως.
Η μετάνοια μάς ανοίγει τον ουρανό και μάς εισάγει στον Παράδεισο.
Γι’ αυτό (σου λέω), είσαι αμαρτωλός; μην απελπίζεσαι.
Ίσως βέβαια αναλογιστείς. Μα τόσα έχω ακούσει στην Εκκλησία και δεν τα ετήρησα.
Πώς να εισέλθω και πάλι και πώς και πάλι να ακούσω;
Μα γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να εισέλθεις επειδή, όσα άκουσες δεν τα ετήρησες.
Να τα ξανακούσεις, λοιπόν, και να τα τηρήσεις.
Εάν ο ιατρός σου βάλει φάρμακο στην πληγή σου και παρά ταύτα δεν καθαρίσει, την επομένη ημέρα δεν θα σου ξαναβάλει πάλι;

(περικοπή από την 8η ομιλία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου για τη μετάνοια. PG 49, 337-338).

[Dimitris39]

Μη ντρέπεσαι, λοιπόν, να ξαναέλθεις στην Εκκλησία.
Να ντρέπεσαι όταν πράττεις την αμαρτία. Η αμαρτία είναι το τραύμα και η μετάνοια το φάρμακο.
Αν, λοιπόν, έχεις παλιώσει σήμερα από την αμαρτία, να ανακαινίσεις τον εαυτό σου με τη μετάνοια.
Και είναι δυνατό, μπορεί να πει κανείς να σωθώ, αφού μετανοήσω; Και βέβαια είναι.
Μα, όλη τη ζωή μου την πέρασα μέσα στις αμαρτίες, και εάν μετανοήσω θα βρω τη σωτηρία; Και βέβαια.
Από που γίνεται αυτό φανερό; Από τη φιλανθρωπία του Κυρίου σου…
Γιατί η φιλανθρωπία του Θεού δεν έχει μέτρο. Και ούτε μπορεί να ερμηνευτεί με λόγια η πατρική Του αγαθότητα.
Σκέψου μια σπίθα πού έπεσε μέσα στη θάλασσα, μήπως μπορεί να σταθεί εκεί ή να φανεί;
Όση σχέση έχει, λοιπόν, μια σπίθα με το πέλαγος, τόση σχέση έχει η αμαρτία σου σε σύγκριση με τη φιλανθρωπία του Θεού.
Και καλύτερα, θα έλεγα, όχι τόση, άλλα πιο πολλή.
Γιατί το πέλαγος, ακόμη και αν είναι απέραντο, έχει όριο, μέτρο και σύνορα.
Η φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απεριόριστη. Γι’ αυτό σου επαναλαμβάνω. Είσαι αμαρτωλός; Μην απελπίζεσαι»

(περικοπή από την 8η ομιλία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου για τη μετάνοια. PG 49, 337-338)

Ταύτα ομολογώ και πιστεύω και κηρύττω και φθέγγομαι.
Θεέ μου σ'αγαπώ

[ΜΙΧΣ]

Ω, Παναγιά μου, Δέσποινα, γλυκύτατη Παρθένα
εις τον αγώνα της ζωής, βοήθα με και εμένα.

Βοήθησε με Παναγιά, γλυκιά μου Παναγία,
γιατί η ζωή είναι θάλασσα, μεγάλη τρικυμία...

Και ναυαγός ευρίσκομαι μέσα στη βιοπάλη,
στη χάρη σου στηρίζομαι, Παρθένα τη μεγάλη.

Και σαν μητέρα ευσπλαχνική, ελπίζω να μας σώσεις,
και από ορατούς και αόρατους εχθρούς να μας γλιτώσεις.

Στη σκέπη των πτερύγων σου σκέπασε Παναγιά μου,
όλου του κόσμου τα παιδιά και ύστερα τα δικά μου.

Και φώτισέ τα, Παναγιά, Χριστό να ακολουθήσουν
και στον αγώνα της ζωής με πίστη να βαδίσουν.

Την πίστη, την πραότητα, μην την αμελήσουν,
καθώς και την εγκράτεια μην την καταπατήσουν.

Ναι, Παναγιά μου, Δέσποινα, λυπήσου και ευσπλαχνίσου
και άφεση αμαρτιών ζήτα απ’ το Παιδί Σου.

Να συγχωρήσει πταίσματα και τα αμαρτήματά μας,
να οδηγήσει στο καλό και εμάς και τα παιδιά μας.

[Dimitris39]

Ταύτα ομολογώ και πιστεύω και κηρύττω και φθέγγομαι.
Θεέ μου σ'αγαπώ