Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Το Πρώτον ζητούμενον...
Μᾶς τὸ ἀποκαλύπτει ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος λέγοντας:
«Ἐὰν ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοὶ καὶ κανένας δὲν εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς πειρασμούς, ἄρα καμμιὰ ἀπὸ τὶς ἀρετὲς δὲν εἶναι ὑψηλότερη ἀπὸ τὴν μετάνοια. Καὶ οὐδέποτε μπορεῖ νὰ τελειωθῆ τὸ ἔργο της».
Ἰδού, λοιπόν, τί πρέπει νὰ ζητοῦμε πρῶτον.

Τι ρούχα φορούμε...
Ὁ Ἅγιος Ἀββᾶς Ἡσαΐας, γράφει ὅτι τὸ «Γεροντικὸν» ἔλεγε τὰ ἑξῆς:
«Ὅταν θὰ γίνη ἡ Ἀνάστασις, ὁ καθένας μας θὰ ἀναστηθῆ καὶ θὰ φορῆ ὡς ἔνδυμα τὶς δικές του πράξεις, εἴτε καλές, εἴτε κακὲς καὶ αὐτὲς εἶναι, ποὺ θὰ μιλήσουν καὶ ἡ κάθε μας πράξη ἀπὸ αὐτὲς θὰ γνωρίζη τὸν τόπον, ποὺ ταιριάζει στὸν καθένα μας. Εἶναι μακάριος ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει ἀγωνισθῆ καὶ ἀπέβαλε τὰ ἐνδύματα, ποὺ τὸν σέρνουν στὴν γέενναν (Κόλαση) καὶ ντύθηκε τὰ ἐνδύματα, ποὺ τὸν ὁδηγοῦν στὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν».
Προσοχὴ λοιπὸν γιατὶ τώρα διαλέγουμε ποῦ θὰ πᾶμε…

Τρείς μεγάλες δεσμεύσεις...
Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει τρεῖς δεσμεύσεις ἐκτὸς τῆς ἀναπνοῆς, ποὺ τὸν κρατᾶ στὴν ζωή αὐτή. Τὶς ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἀββᾶς Ποιμήν:
«Ἀπὸ τρία πράγματα δὲν μπορῶ νὰ ἐλευθερωθῶ τελείως. Ἀπὸ τὸ φαγητόν, ἀπὸ τὰ ἐνδύματα καὶ ἀπὸ τὸν ὕπνο. Ἀγωνίζομαι ὅμως νὰ τὰ περιορίσω στὸ ἐλάχιστον».
Ἂς κάνουμε καὶ ἐμεῖς τὸ ἴδιον, ὅσον μπορεῖ ὁ καθένας μας. Τὸ κέρδος θὰ εἶναι μεγάλο.

Προσοχή στις επιθυμίες...
Διαβάζω πάλι στὸ «Γεροντικὸν» μιὰ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Σισώη, ὅταν ρώτησε κάποιος νέος Ἀσκητὴς τί πρέπει νὰ κάνη, γιατὶ τὸν πειράζουν τὰ πάθη καὶ οἱ δαίμονες. Καὶ ὁ Ἅγιος Σισώης τοῦ ἀποκρίθηκε:
«Μὴ λὲς ὅτι πειράζεσαι ἀπὸ τοὺς δαίμονες, γιατὶ οἱ πιὸ πολλοὶ πειραζόμεθα ἀπὸ τὶς κακὲς ἐπιθυμίες μας».
Γι᾽ αὐτὸ ἂς προσέχουμε ἂν οἱ ἐπιθυμίες μας εἶναι καλὲς ἢ κακές.

Μέγα όπλον η "ευχή"...
Ἡ λεγομένη «εὐχή», καρδιακὴ ἢ νοερά, διότι λέγεται νοερὰ μέσα στὴν καρδιά τοῦ προσευχόμενου, εἶναι οἱ πέντε λέξεις «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με» εἶναι μέγα ὅπλον, γιατὶ μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἐπικαλούμεθα καὶ πάντοτε ἀποκτοῦμε τὴν Θείαν Χάριν. Ὁ Ἅγιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος γράφει:
«Ὅπως ἡ βροχή, ὅσον περισσότερον πέφτει πάνω στὴν γῆ, τόσον τὴν μαλακώνει, ἔτσι καὶ ἡ γῆ τῆς καρδιᾶς μας τὴν χαροποιεῖ καὶ τὴν εὐφραίνει τὸ Ἅγιον ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὅσον περισσότερον τὸ φωνάζουμε καὶ ὅσον συχνὰ τὸ ἐπικαλούμεθα».
Καὶ κάποιος σύγχρονος Γέροντας ἔλεγε ὅτι καὶ μόνον τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ εἶναι μιὰ πολὺ δυνατὴ προσευχή. Καὶ πρόσθεσε:«Λέγε συχνὰ τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ” καὶ ἡ Θεία Χάρις θὰ σὲ σκεπάση ὁλόκληρον».
Εἶναι τόσον εὔκολον. Ἂς τὸ δοκιμάσουμε.

Πώς να ενεργούμε...
Ἐλεύθερα καὶ θεληματικὰ πρέπει νὰ ἐνεργοῦμε τὸ κάθε τί, μὲ μόνον κίνητρον τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεόν, λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Καὶ ὁ μέγας Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς γράφει («Ψυχωφελὴς Λόγος») τὸ ἑξῆς:
«Ἡ λέξις ἀρετὴ λέγεται ἔτσι ἀπὸ τὸ ρῆμα “αἱρεῖσθαι”, γιατὶ εἶναι αἱρετή, δηλαδὴ διαλεγμένη καὶ θεληματική, ἐπειδὴ κάνουμε αὐτοπροαίρετα καὶ θεληματικὰ τὸ ἀγαθὸν καὶ ὄχι χωρὶς νὰ τὸ θέλουμε καὶ ἀναγκαστικά».
Ἔτσι πρέπει νὰ ἐνεργοῦμε ὅλοι, ὅταν πιστεύουμε καὶ ἀγαποῦμε τὸν Θεόν. Ἀμήν.

Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθοδόξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1821, 26 Φεβρουαρίου 2010
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Πως λύνονται τα προβλήματα...
Ὁ μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ μέγας νηπτικὸς Ἅγιος, ὁ Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής, γράφει στὸ ἔργο του «Πνευματικὸς Νόμος», πῶς πρέπει ὁ πιστὸς νὰ λύνη τὰ προβλήματά του:
«Μὴ προσπαθῆς νὰ λύσης κάποιο δύσκολο πρόβλημα μὲ φιλονεικίες, ἀλλὰ μὲ τὰ μέσα, ποὺ ἐπιβάλλει ὁ πνευματικὸς νόμος, δηλαδὴ μὲ τὴν ὑπομονή, τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἁπλότητα τῆς ἐλπίδος».
Διαβᾶστε τὸ σύντομον αὐτὸ βιβλίον καὶ θὰ ὠφεληθῆτε πολύ.

Τέσσερα πνευματικά όπλα...
Ἀντιγράφω ἀπο τὶς θεοφώτιστες διδασκαλίες τοῦ Ἁγίου Ἡσυχίου τοῦ Πρεσβυτέρου:
«Ὁ ἀγωνιζόμενος τὸν ἐσωτερικὸν ἀγῶνα, πρέπει νὰ ἔχει κάθε στιγμὴ αὐτὰ τὰ τέσσερα πνευματικὰ ὅπλα: τὴν ταπείνωσιν, τὴν ἄκρα προσοχήν, τὴν ἀντίρρησιν κατὰ τῶν πονηρῶν λογισμῶν καὶ τὴν προσευχήν. Νὰ ἔχει τὴν ταπείνωσιν, γιατὶ ὁ ἀγῶνας εἶναι ἐναντίον τῶν πονηρῶν, τῶν ὑπερηφάνων δαιμόνων, γιὰ νὰ ἔχει τὴν βοήθειαν τοῦ Χριστοῦ πρόχειρη, ἐπειδὴ ὁ Κύριος δὲν ἀγαπᾶ τοὺς ὑπερηφάνους. Νὰ ἔχει τὴν προσοχήν, γιὰ νὰ μὴ μπῆ στὴν καρδιά του κανένας πονηρὸς λογισμός. Νὰ ἔχει τὴν ἀντίρρησιν, ὥστε μόλις ἀντιληφθῆ ὅτι ἦλθε ὁ δαίμονας, ἀμέσως καὶ δυνατὰ νὰ φέρη ἀντιλογίαν στὸν πονηρόν. Τὴν προσευχή, γιὰ νὰ φωνάξη πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ νὰ ζητήση βοήθειαν, εὐθὺς μετὰ τὴν ἀντίρρησιν. Καὶ τότε ὁ πιστὸς θὰ δῆ τὸν ἐχθρὸν νὰ παραλύη καὶ νὰ ἐκδιώκεται ἀπὸ τὸ προσκυνητὸν ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὡσὰν σκόνη στὸν ἄνεμον ἢ σὰν καπνός, μαζὶ μὲ τὸν πονηρὸν λογισμόν του».
Ἐμπρός, λοιπόν, στὰ ὅπλα τὰ πνευματικά μέχρι τελικῆς νίκης!

Η αρχή της αρετής...
Διαβάζω στὴν «Φιλοκαλία» τὰ λόγια τοῦ Ὁσίου Θαλασσίου τοῦ Λίβυος, ποὺ λέγει:
«Ἀρχὴ τῆς πρακτικῆς ἀρετῆς εἶναι ἡ πίστης τοῦ Χριστοῦ καὶ τέλος της ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἂς ἀποκτήσουμε πίστιν γιὰ νὰ φθάσουμε στὴν ἀγάπην, ἀπὸ τὴν ὁποίαν γεννιέται ὁ φωτισμὸς τῆς γνώσεως. Τὴν ἀπόκτηση τῆς πίστεως τὴν ἀκολουθοῦν ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐγκράτεια τῶν ἡδονῶν, ἡ ὑπομονὴ τῶν κόπων, ἡ ἐλπίδα στὸν Θεόν, ἡ ἀπάθεια καὶ ἡ ἀγάπη…».
Νὰ λοιπόν, ἕνα καλὸν ξεκίνημα γιὰ ὅσους ἔχουν λιμνάσει τὴν ζωή τους μέσα στὴν ματαιότητα.

Τι απορρίπτει ο Θεός...
Τὴν ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα τὴν δίνει ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς στὸ βιβλίον του «Ἑκατὸν Πρακτικὰ Κεφάλαια», ὅπου λέγει:
«Πίστη χωρὶς ἔργα καὶ ἔργα χωρὶς πίστη θὰ ἀπορριφθοῦν ἐξίσου ἀπὸ τὸν Θεόν. Πρέπει ὁ πιστὸς νὰ προσφέρη στὸν Κύριον πίστη, ποὺ φανερώνεται μὲ τὰ ἔργα… Ἐκεῖνος, ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸν πιστεύει εἰλικρινὰ καὶ ἐκτελεῖ τὰ ἔργα τῆς πίστεως μὲ εὐσέβεια… Ἄρα, ἡ συγκεφαλαίωσις ὅλων τῶν ἀρετῶν εἶναι ἡ πίστη, ποὺ γίνεται πράξη μὲ τὴν ἀγάπη».

Τι είναι προτιμότερον...
Φοβερὸς ὁ λόγος τοῦ μεγάλου Ἁγίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου, ποὺ λέγει στὰ «Ἀσκητικά» του:
«Ἀγάπησε τὴν ἀπραξία τῆς κατὰ Θεὸν ἡσυχίας περισσότερον ἀπὸ τὸν χορτασμὸν τῶν πεινασμένων ὅλης τῆς γῆς καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιστροφὴν πολλῶν ἐθνῶν στὴν θεογνωσίαν. Διότι εἶναι προτιμότερον γιὰ σένα νὰ ἀπαλλάξης τὸν ἑαυτόν σου ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας, παρὰ νὰ ἐλευθερώσης δούλους ἀπὸ τὴν δουλείαν τους».
Ἂς ἀρχίζουμε λοιπὸν τὸν ἀγῶνα ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μας…

Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθοδόξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1822, 5 Μαρτίου 2010
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Όποιος λέγει την αλήθεια...
Σὲ κάποια ὁμιλία του γιὰ τοὺς Ψαλμοὺς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει μεταξὺ ἄλλων:
«Ἐκεῖνος, ποὺ λέγει τὴν ἀλήθεια δὲν χρειάζεται κόπον, οὔτε δυσκολία, οὔτε ὑποκρισία, οὔτε τεχνάσματα, οὔτε τίποτε παρόμοιον, γιατὶ ἡ ἀλήθεια ἀκτινοβολεῖ μόνη της. Γιατί, ὅπως ἀκριβῶς τὰ ἄσχημα σώματα ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ πολλὰ ἐξωτερικὰ τεχνάσματα καὶ ἀπὸ πολλὲς ἐπινοήσεις, ποὺ νὰ συγκαλύπτουν τὴν φυσική ἀσχήμια, ἐνῶ τὰ ἐκ φύσεως ὄμορφα, ὅταν ἀγωνίζονται, λάμπουν ἀπὸ μόνα τους, ἔτσι μποροῦμε νὰ διαπιστώσουμε τὸ ἴδιο πρᾶγμα καὶ ἀνάμεσα στὸ ψεῦδος καὶ τὴν ἀλήθεια, ἀνάμεσα στὴν κακία καὶ στὴν ἀρετή».
Ἀλήθεια λοιπὸν πάντοτε.

Πως θα δεις τον Θεόν...
Ὁ Μέγας Βασίλειος στὸ ἔργο του «Περὶ Ἁγίου Πνεύματος» γράφει τὰ ἑξῆς:
«Ὅταν καθαρθῆ κανεὶς ἀπὸ τὴν ἀτιμία, τὴν ὁποίαν ρούφηξε σὰν σφουγγάρι ἀπὸ τὴν κακία καὶ ἐπανέλθη στὸ φυσικόν του κάλλος καὶ ξαναδώση στὸν ἑαυτόν του μὲ τὴν κάθαρση, ὡσὰν σὲ κάποια βασιλικὴν εἰκόνα, τὴν παλιά της μορφὴ (τὸ ἀρχαῖον κάλλος τῶν Πρωτοπλάστων), ἔτσι μόνον μπορεῖ νὰ προσεγγίση τὸν Παράκλητον. Ὁ δὲ Παράκλητος, σὰν ἄλλος ἥλιος, ἀφοῦ παραλάβη καθαρμένο τὸ μάτι τῆς ψυχῆς σου, θὰ σοῦ δείξη στὸν Ἑαυτόν του τὴν εἰκόνα τοῦ ἀοράτου Θεοῦ».
Κάθαρση λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἀτιμία τῆς ἁμαρτίας καὶ θὰ δοῦμε τὸν ἀόρατον Θεόν.

Ποιός είναι Άγιος...

Διαβάζω στὴν «ΙΖ´ Ὁμιλία» τοῦ Μεγάλου Μακαρίου τὰ ἑξῆς σημαντικὰ γιὰ ὅλους μας:
«Μερικοὶ νομίζουν ὅτι ἂν ἀπέχουν ἀπὸ τὴν γυναίκα καὶ τὶς ἄλλες κοσμικὲς ἀπολαύσεις, εἶναι ἤδη ἅγιοι. Δὲν εἶναι ὅμως ἔτσι. Διότι ἀκόμα καὶ τότε ἡ κακία ζῆ καὶ ὑπερηφανεύεται μέσα στὸν νοῦ καὶ στὴν καρδιά. Πραγματικὰ Ἅγιος εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει καθαρισθῆ καὶ ἁγιασθῆ κατὰ τὸν ἐσώτερον ἄνθρωπον. Διατί, ὅπου φανερώνεται ἡ ἀλήθεια, ἐκεῖ μάχεται ἡ πλάνη καὶ προσπαθεῖ νὰ τὴν καλύψη καὶ νὰ τὴν θολώση».
Οἱ διδασκαλίες αὐτὲς βρίσκονται στὸ βιβλίον «Ἔνσαρκος ἄγγελος» τῶν ἐκδόσεων «Ἀστήρ».

Το πρώτον πάθος...
Ἀντιγράφω ἀπὸ τὸν «ΟΑ´ Λόγον» τοῦ Ἁγίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου τὴν ἀκόλουθη διδασκαλία γιὰ τὸ πρῶτον καὶ μέγα πάθος τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων:
«Πρῶτον ἀπὸ ὅλα τὰ πάθη εἶναι ἡ φιλαυτία (δηλαδὴ ἡ ἄκριτη ἀγάπη τοῦ σώματός μας) καὶ ἡ πρώτη ἀπὸ ὅλες τὶς ἀρετὲς εἶναι ἡ καταφρόνηση τῆς ἀγάπης τοῦ σώματος. Ὅποιος περνᾶ μὲ ἀπολαύσεις τὴν νεότητά του, αὐτὸς γίνεται δοῦλος στὰ γηρατειά του καὶ στενάζει κατὰ τὰ ἔσχατα τῆς ζωῆς του».
Γι᾽ αὐτό, ἂς μὴ θλίβουμε τὸ σῶμα μας μὲ τὶς ἄκριτες ἀπολαύσεις αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἀλλὰ ἂς ζοῦμε ἐν μέτρῳ τὰ ἀπαραίτητα.

Ποιός δεν αγαπά τον Θεόν...
Ἀνοίγω τὸ βιβλίον «Περὶ ἀγάπης» τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ καὶ διαβάζω στὴν «Α´ Ἑκατοντάδα» τὰ ἑξῆς:
«“Ἐκεῖνος, ποὺ μὲ ἀγαπᾶ”, λεγει ὁ Κύριος, “θὰ τηρήση τὶς ἐντολές μου” (Ἰω. ΙΔ´ 15).
“Αὕτη εἶναι ἡ ἐντολή ἡ δική Μου, τὸ νὰ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον” (Ἰων. ΙΕ´ 12).
Ἐκεῖνος, λοιπόν, ποὺ δὲν ἀγαπᾶ τὸν πλησίον του, δὲν τηρεῖ τὴν ἐντολή αὐτή. Ἐκεῖνος δέ, ποὺ δὲν τηρεῖ τὴν ἐντολή αὐτήν, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγαπήση οὔτε τὸν Κύριον».
Καὶ ὁ νοῶν νοείτω.

Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθοδόξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1823, 12 Μαρτίου 2010
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Τι μπορείς να γίνης...
Αὐτὸ τὸ μέγα προνόμιον τῆς ἐλευθερίας, δῶρον μονάκριβον τοῦ Θεοῦ, μᾶς ἐπιτρέπει τὰ πάντα καὶ τὴν θέωσιν κατὰ χάριν καὶ τὴν δαιμονοποίησή μας. Σὲ μιὰ «Ὁμιλία» του (Εἰς Πράξεις ΑΒ´), ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς λέγει:
«Πὲς μου, τί εἶναι, τέλος πάντων ὁ ἄνθρωπος;… Μπορεῖ νὰ γίνη καὶ ἄγγελος καὶ θηρίον. Καὶ γιατὶ λέγω ἄγγελος, ἀφοῦ μπορεῖ νὰ γίνη καὶ τέκνο τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς λέγει στὴν Ἁγία Γραφή: “Ἐγὼ εἶπα ὅτι εἶσθε ὅλοι θεοὶ κατὰ χάριν καὶ υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου” (Ψαλμ. ΙΙΑ´6). Τὸ σπουδαιότερον ἀπὸ ὅλα εἶναι, ὅτι ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος ἔχει στὰ χέρια του τὴν ἐξουσία νὰ γίνη καὶ θεὸς καὶ ἄγγελος καὶ τέκνον τοῦ Θεοῦ».
Τί περιμένουμε λοιπόν;

Η πνευματική αδιαφορία...

Στὸ ἔργον του «Ὅροι κατ᾽ ἐπιτομήν», ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν πνευματικὴν ἀδιαφορία καὶ τὴν νωθρότητα ἢ τυπικότητα στὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς λέγει σχετικῶς:
«Ὅπως ἡ ἀρρώστια τοῦ σώματος προκαλεῖ τὴν ἀνορεξία καὶ τὴν ἀποστροφὴ πρὸς τὰ φαγητά, ἔτσι καὶ ἡ ἁμαρτία προκαλεῖ στὴν ψυχὴ τὴν νωθρότητα καὶ τὴν ὀκνηρία ὡς πρὸς τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ».
Ἂς προσέξουμε πολὺ αὐτὴν τὴν ἀρρώστια τῆς ψυχῆς, γιατὶ εἶναι πρὸς θάνατον.

Πώς νικάς τον πονηρόν...
Τὴν ἀπάντησιν τὴν βρῆκα στὸν «Ἀόρατον πόλεμον» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ὅπου μᾶς λέγει:
«Κράζε τὸν Κύριόν σου καὶ τὴν Παρθένον καὶ ὅλους τοὺς Ἁγίους καὶ τὰς Ἁγίας καὶ ἐξάπαντος θέλεις νικήσει (τὸν πονηρόν). Λέγει γὰρ (τὸ Εὐαγγέλιον): “Γράφω ὑμῖν νεανίσκοι, ὅτι νενικήκατε τὸν πονηρὸν” (Α´ Ἰων. Β´ 13)».
Ἡ ἐπίκληση τῆς ἄνωθεν βοήθειας πρέπει νὰ εἶναι ἡ πρώτη μας ἐνέργεια στὸν πόλεμον κατὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ πονηροῦ.

Υπομονή στα λυπηρά...
Ὁ Ἅγιος Θαλάσσιος ὁ Λίβυος στὸ ἔργον του «Περὶ ἀγάπης καὶ ἐγκρατείας» γράφει ὅτι χρειαζόμαστε μεγάλην ὑπομονὴν στὰ λυπηρὰ τῆς ζωῆς καὶ μᾶς συμβουλεύει:
«Κάνε ὑπομονὴν στὰ λυπηρὰ καὶ ὀδυνηρά, ποὺ σοῦ συμβαίνουν, γιατὶ μὲ αὐτὰ σὲ καθαρίζει ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ».
Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖον ἀναφέρει ὅτι:
«Ὑπομονὴ εἶναι ἡ φιλοπονία τῆς ψυχῆς. Καὶ ὅπου ὑπάρχει φιλοπονία, ἐξορίζεται ἡ φιληδονία».
Βλέπετε λοιπὸν ὅτι ἡ ὑπομονὴ δὲν εἶναι μιὰ παθητικὴ κατάσταση ἀναμονῆς στὸ νὰ περάσουν τὰ λυπηρά, ἀλλὰ καὶ ἐνεργητική, μὲ τὴν ἀποφυγὴ τῆς φιληδονίας.

Νήψις, το δεύτερον όπλον...
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς συμβουλεύουν νὰ ἔχουμε τὴν νῆψι, ὡς δεύτερον ὅπλον, μετὰ τὴν προσευχήν, στὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς σωτηρίας.
Ὁ Ἅγιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος, ποὺ ἔγραψε ὁλόκληρον βιβλίον γιὰ τὴν νῆψι (ὑπάρχει στὸν Α´ τόμον τῆς «Φιλοκαλίας») μᾶς δίνει τὸν ὁρισμόν της λέγοντας:
«Νῆψις εἶναι μιὰ μόνιμη σταθεροποίηση τοῦ λογισμοῦ καὶ ἡ στάση του στὴν πύλη τῆς καρδιᾶς. Βλέπει καὶ ἀκούει τοὺς κλέφτες λογισμοὺς νὰ ἔρχονται, δηλαδὴ τί λένε καὶ τὶ κάνουν οἱ ἀνθρωποκτόνοι δαίμονες. Καὶ ποιὰ εἶναι ἡ μορφή, ποὺ χάραξαν καὶ ὄρθωσαν οἱ δαίμονες καὶ ἡ μορφὴ αὐτὴ προσπαθεῖ μὲ τὴν φαντασία νὰ ἐξαπατήση τὸν νοῦ. Αὐτὰ λοιπὸν ἂν μᾶς ἀπασχολοῦν φιλόπονα, μᾶς φανερώνουν, ἂν θέλουμε, μὲ ἐξαιρετικὴν πληρότητα, τὴν πεῖρα τοῦ νοητοῦ πολέμου».
Ἄρα, προσευχὴ τὸ πρῶτον ὅπλον καὶ νῆψι τὸ δεύτερον.

Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθοδόξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1824, 19 Μαρτίου 2010
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Πότε αναπαύεται η ψυχή...
Διαβάζω στὸ ψυχωφελέστα-τον «Γεροντικὸν» μιὰ διδασκαλία τοῦ Ἁββᾶ Ἡσαΐα, ποὺ ἐξηγεῖ πότε ἀναπαύεται ἡ ψυχή:
«Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεόν εἶναι ἡ ἀδιάλειπτη συνομιλία μαζί του, μαζὶ μὲ ἀτέλειωτες εὐχαριστίες πρὸς αὐτὸν γιὰ τὶς ἄπειρες δωρεές του. Αὐτὴ λοιπὸν ἡ εὐχαριστιακὴ ἀγάπη φανερώνει ὅτι ἡ ψυχὴ ἀναπαύεται».
Ἂς ἀγαποῦμε λοιπὸν καὶ ἂς εὐχαριστοῦμε ὁλοκαρδίως τὸν Θεὸν γιὰ νὰ ἀναπαύεται καὶ ἡ δική μας ψυχή.

Ποιά είναι η τελειότητα...
Ἀπὸ διάλογο μεταξὺ τοῦ Ἀββᾶ Ματώη καὶ τοῦ Ἀββᾶ Ἰακώβου μαθαίνουμε τί εἶναι ἡ τελειότητα. Πιὸ συγκεκριμένα ὁ Ἀββᾶς Ματώης εἶπε στὸν Ἀββᾶ Ἰάκωβον ὅτι:
«Ἡ τελειότητα εἶναι τοῦτο, τὸ νὰ ἀποδίδη ἕνας ἄνθρωπος στὸν πλησίον του μεγαλύτερη δόξα ἀπὸ ὅσην δίδει στὸν ἑαυτόν του».
Στὴν ἐποχή μας ὅμως συμβαίνει τὸ ἀντίθετο. Δίνουμε μόνοι μας δόξα στὸν ἑαυτόν μας, ἔστω καὶ ἂν δὲν τὴν ἀξίζουμε καὶ ὑποτιμοῦμε τοὺς ἄλλους. Αὐτὸ ὅμως φανερώνει νοσηρὸν ἐγωϊσμὸν καὶ θανατηρόρα ὑπερηφάνεια…

Η αδιάλλειπτη προσευχή...
Πάλη στὸ «Γεροντικὸν» βρῆκα τὸν ἀκόλουθον διάλογον μεταξὺ δύο ἀσκητῶν, γιὰ τὸ θέμα τῆς ἀδιάλειπτης προσευχῆς.
Ρώτησε ὁ πρῶτος τὸν δεύτερον, πῶς μπορεῖ νὰ προσεύχεται κανεὶς συνεχῶς. Καὶ ὁ δεύτερος τοῦ ἀποκρίθηκε: Δὲν λέγεται προσευχὴ μόνον τὸ νὰ στέκεσαι τὴν συγκεκριμένη ὥρα γιὰ νὰ προσευχηθῆς, ἀλλὰ τὸ νὰ προσεύχεσαι πάντοτε. Κάθε ὥρα τῆς ἡμέρας. Εἴτε τρῶς, εἴτε πίνεις, εἴτε περπατᾶς σὲ δρόμο, εἴτε κάνεις κάποιο ἔργο, νὰ μὴ ἀφήνης τὴ προσευχή, ἀλλὰ νὰ προσεύχεσαι νοερὰ μέσα σου. Καὶ ὅταν συναναστρέφεσαι μὲ ἄλλον, νὰ ἔχεις στραμμένη μὲ κατάνυξη τὴν ψυχή σου πρὸς τὸν Θεόν. Γιατὶ ἡ προσευχὴ ἀρχίζει μὲ τὴν προσοχὴ πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὴν ἀδιάκοπη μνήμη τοῦ Θεοῦ.

Να προτιμάς την σιωπή...

Αὐτὴν τὴν συμβουλὴ μᾶς δίνουν ὅλοι σχεδὸν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅπως ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος (᾽Ὑπὲρ πάντα τὴν σιωπὴν ἀγάπησον), ὁ Ἅγιος Σισώης ὁ Μέγας (Πολλὲς φορές, ποὺ ὁμίλησα μετάνοιωσα, ποτὲ ὅμως, διότι ἐσιώπησα), καθὼς καὶ ὁ Ἅγιος Ἀββᾶς Ἡσαΐας, ποὺ ἐξηγεῖ καὶ τὸ γιατί:
«Τὴν σιωπὴ νὰ τὴν ἀγαπᾶς περισσότερον ἀπὸ τὸν λόγο. Γιατὶ ἡ σιωπὴ μαζεύει θησαυρούς, ἐνῶ ἡ ὁμιλία τοὺς σκορπίζει».
Καὶ ὅπως λέγει ἄλλος Ἀββᾶς, πρέπει νὰ μιλοῦμε μόνον ὅταν εἶναι ἀνάγκη. Ἐμεῖς ὅμως οἱ πολλοὶ καὶ ἀπρόσεκτοι μιλοῦμε καὶ ὅταν δὲν χρειάζεται, ἀλλὰ καὶ ὅταν δὲν πρέπει. Προσοχὴ λοιπὸν στὰ λόγια μας καὶ ἂς προτιμοῦμε τὴν σιωπή.

Οι ταπεινόφρονες δεν κρίνουν...
Μιὰ πολὺ μεγάλη ἀλήθεια βρῆκα μέσα στὸ «Γεροντικὸν», ποὺ ὁλόθερμα τὸ συνιστῶ σὲ ὅλους.
Εἶναι μιὰ διδασκαλία τοῦ Ἀββᾶ Λογγίνου, ποὺ ὅλοι τὴν χρειαζόμαστε. Λέγει σύντομα καὶ ἐπιγραμματικά:
«Ὅπως ὁ νεκρὸς δὲν τρώγει, ἔτσι καὶ ὁ ταπεινόφρων δὲν μπορεῖ νὰ κρίνη ἄνθρωπον, καὶ ἂν ἀκόμα τὸν δῆ νὰ προσκυνᾶ τὰ εἴδωλα».
Ἐμεῖς τί κάνουμε καθημερινῶς;

Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθοδόξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1825, 26 Μαρτίου 2010
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Πως έρχεται η αγάπη...
Μᾶς τὸ ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς στὸ βιβλίο του «Περὶ ἀγάπης» (Α´ Ἑκατοντάδα), λέγοντας τὰ ἑξῆς:
«Μὴ μολύνης τὴν σάρκα σου μὲ αἰσχρὲς πράξεις καὶ μὴ λερώνεις τὴν ψυχή σου μὲ πονηρὲς σκέψεις καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ θὰ ἔλθη σὲ σένα, φέροντάς σου τὴν ἀγάπη».
Μὲ ἄλλα λόγια ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη ἔρχεται μὲ τὸν καθαρισμὸ τῆς ὑπάρξεώς μας ἀπὸ κάθε τι αἰσχρὸ καὶ πονηρὸ καὶ ἔρχεται πάντοτε μὲ τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ.

Πως λύνονται τα προβλήματα...

Τὴν ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα αὐτὸ μᾶς τὴν δίνει ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Ἀσκητὴς μὲ τὸν «Πνευματικὸν νόμον» (ἐκυκλοφόρησε προσφάτως ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις
Παναγόπουλος), λέγοντας τὰ ἑξῆς:
«Μὴ προσπαθῆς νὰ λύσης κάποιο πρόβλημα δύσκολο μὲ φιλονεικία, ἀλλὰ μὲ τὰ μέσα, ποὺ ἐπιβάλλει ὁ πνευματικὸς νόμος, δηλαδὴ μὲ τὴν ὑπομονή, μὲ τὴν προσευχὴ καὶ μὲ τὴν ἁπλότητα τῆς ἐλπίδος».
Ὅσοι πιστεύετε, δοκιμάστε τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ πνευματικοῦ νόμου.

Από μέσα μας πολεμά...
Ἀντιγράφω μιὰ πολὺ σημαντικὴ καὶ ἀποκαλυπτικὴ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Διαδόχου Φωτικῆς, ἀπὸ τὴν «Φιλοκαλία», ὅπου ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:
«Ὁ διάβολος δὲν θέλει ποτὲ νὰ μάθουν καὶ νὰ πιστέψουν οἱ ἄνθρωποι, ὅτι αὐτὸς βρίσκεται μέσα τους, στὴν καρδιά τους, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ τοὺς πολεμᾶ. Θέλει νὰ νομίζουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι τοὺς πολεμᾶ ἀπὸ ἔξω. Γι᾽ αὐτὸ οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ἀκόμα καὶ πολλοὶ μορφωμένοι, νομίζουν ὅτι οἱ κακοὶ λογισμοὶ ἔρχονται σ᾽ αὐτούς, ὄχι ἀπὸ μέσα τους, ἀπὸ τὴν καρδιά τους, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ μυαλὸ τους ἢ ἀπὸ ἄλλο μέρος ἐξωτερικό, γιὰ νὰ μὴ μάθουν αὐτὴν τὴν ἀλήθεια καὶ τὸν πολεμοῦν μὲ τὴν καρδιακὴ μνήμη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλονότι μὲ τὴν “νοερὰ προσευχή”, τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με”».
Ἂς προσέξουμε αὐτὴν τὴν διδασκαλία καὶ ἂς τὴν ἐφαρμόζουμε.

Μέχρι που φθάνει η μετάνοια....

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος σὲ μία «Ὁμιλία» του (γιὰ τὴν Ἐπιστολὴ πρὸς Ἑβραίους) γράφει γιὰ τὴν μετάνοια ὅτι μπορεῖ νὰ μᾶς σώση καὶ ὅταν ἀκόμα
ἔχουμε φτάσει στὸν «πυθμένα τῆς ἁμαρτίας»:
«Ἡ μετάνοια ἔχει τόση μεγάλη δύναμη, ὥστε μπορεῖ ἀκόμα καὶ αὐτόν, ποὺ εἶναι ὑπερβολικὰ βουτηγμένος στὴν ἁμαρτία, ἐὰν θελήση ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ μετανοήση, μπορεῖ νὰ τὸν ἀπαλλάξη ἀπὸ τὸ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν, καὶ ἐκεῖνον ἀκόμα, ποὺ κινδυνεύει νὰ ὁδηγηθῆ σὲ μόνιμη κατάσταση ἀθεΐας καὶ ὅταν ἀκόμα ἔχει φθάσει στὸν πυθμένα τῆς ἁμαρτίας».
Βλέπετε τί μᾶς χαρίζει ἡ ἀληθινὴ μετάνοια; Τὰ σβήνει ὅλα καὶ μᾶς ξαναφέρνει κοντὰ στὸν Χριστό.

Πότε πρέπει να θρηνούμε και γιατί...

Πολλοὶ κλαῖνε συχνὰ γιὰ μάταια πράγματα καὶ ψευδῆ καὶ ὄχι γιὰ τὰ αἰώνια καὶ τὰ θεάρεστα. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἀληθινὸς Μ. Βασίλειος μᾶς συμβουλεύει (Λόγος εἰς τὴν μάρτυρα Ἰουλίτταν) νὰ κλαῖμε μόνον γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας:
«Γιὰ τὴν ἁμαρτία νὰ κλαῖς. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀρρώστια τῆς ψυχῆς, αὐτὴ εἶναι ὁ θάνατος τῆς ἀθάνατης ψυχῆς, αὐτὴ εἶναι ἄξια πένθους καὶ ἀσταμάτητων
ὀδυρμῶν. Μακάρι νὰ χύνονται γι᾽ αὐτὴν πολλὰ δάκρυα καὶ νὰ μὴ λείπη ὁ στεναγμός, ποὺ ἀνεβαίνει ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς».


Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθοδόξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1826, 2 Απριλίου 2010
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Μη αυτοεπαινήσαι...
Μέγα τὸ ἁμάρτημα τοῦ αὐτοεπαίνου. Εἶναι καρπὸς τῆς ἐπάρσεως καὶ τῆς ὑπερηφανείας. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει στὸν «Ἀόρατον πόλεμον» νὰ μὴ αὐτοεπαινούμεθα, ἔστω καὶ ἂν πράξαμε κάτι σπουδαῖον:
«Μάθε λοιπὸν κι ἐσὺ νὰ ταπεινώνεσαι καὶ νὰ μὴ ἐπαινῆσαι μόνος σου, γνωρίζοντας τὸν ἑαυτόν σου καὶ ὅλα τὰ ἔργα σου, πὼς εἶναι τὸ οὐδέν. Ἐγκωμιαζέτω σε ὁ πέλας (δηλ. ὁ ἄλλος) καὶ μὴ τὰ σὰ χείλη» (Παροιμ. ΚΖ´ 2).
Προσοχὴ λοιπόν σὲ αὐτὴν τὴν ἀδυναμία μας.

Τι πιο άθλιον πράγμα...
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει στὴν «Πρώτη Ὁμιλία» του:
«Μὴ λυπᾶσαι ὅταν θλίβεσαι, σκεπτόμενος τίνος πράγματος ἔγινες κοινωνός, καὶ πῶς καθαρίζεσαι μὲ τὶς δοκιμασίες καὶ πόσα κερδίζεις ἀπὸ αὐτές. Γιατὶ τίποτε δὲν εἶναι πιὸ ἄθλιον, παρὰ μόνον τὸ νὰ ρθῆς σὲ σύγκρουση μὲ τὸν Θεόν. Ὅταν δὲν γίνεται αὐτὴ ἡ σύγκρουση, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ λυπήσουν τὴν φρόνιμη ψυχὴ οὔτε οἱ θλίψεις, οὔτε οἱ ἐπιβουλές, οὔτε τίποτε ἄλλο».
Ποτὲ σύγκρουση μὲ τὸν Θεόν.

Πως να ζη ο Χριστιανός...
Τὸν τρόπο μᾶς τὸν ὑποδεικνύει ὁ Μέγας Βασίλειος σὲ μιὰ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀμφιλόχιον (Ἐπιστολή 150), ὅπου γράφει μὲ ἄλλες διδασκαλίες καὶ τὰ ἀκόλουθα:
«Ἡ διδαχὴ γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ ζῆ ὁ Χριστιανός, δὲν ἔχει τόσον πολλὴ ἀνάγκην ἀπὸ λόγια, ὅσον ἔχει ἀνάγκην ἀπὸ τὸ καθημερινὸν παράδειγμα».
Πρέπει, δηλαδή, νὰ εἶναι ἡ ζωή μας σὲ ὅλα παράδειγμα γιὰ τοὺς ἄλλους.

Μην απελπίζεσαι ποτέ...
Ἀντιγράφω ἀπὸ κείμενο τοῦ Ὁσίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ, ὅπου μᾶς συμβουλεύει νὰ μὴ ἀπελπιζόμαστε ποτέ, ἀλλὰ νὰ ἔχουμε πάντοτε τὴν ἐλπίδα μας στὸν Θεόν, ὅσον ἁμαρτωλοὶ καὶ ἂν εἴμαστε. Ἀκοῦστε τί μᾶς λέγει:
«Ἂν πέσουμε στὴν ἁμαρτία εἶναι καλὸν νὰ μὴ ἀπελπιστοῦμε καὶ νὰ μὴ ἀποξενωθοῦμε ἀπὸ τὴν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ Ἐκεῖνος θέλει καὶ μπορεῖ νὰ δείξη ἔλεος στὴν ἀδυναμία μας. Μόνον νὰ μὴ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ κοντά του καὶ νὰ μὴ ἀποκάμουμε. Οὔτε καὶ νὰ βιαζόμαστε οὔτε νὰ γυρίζουμε, ἀλλὰ νὰ βάζουμε διαρκῶς ἀρχὴν μετανοίας. Ἔπεσες στὴν ἁμαρτία; Σήκω ἀμέσως. Ξανάπεσες στὴν ἁμαρτία; Νὰ σηκωθῆς καὶ πάλι. Μονάχα τὸν γιατρὸν νὰ μὴ ἐγκαταλείψης καὶ νὰ μὴ καταδικασθῆς χειρότερα καὶ ἀπὸ τὸν αὐτόχειρα (δηλ. ἀπὸ αὐτόν, ποὺ αὐτοκτονεῖ) ἀπὸ τὴν ἀπόγνωση. Μεῖνε κοντὰ στὸν Θεὸν καὶ θὰ σοῦ δείξη ἔλεος, εἴτε μὲ τὴν ἐπιστροφή σου εἴτε μὲ πειρασμοὺς εἴτε μὲ ἄλλον τρόπον τῆς ἀγάπης του, χωρὶς ἐσὺ νὰ τὸ καταλαβαίνεις».
Γι᾽ αὐτὸ ἂς ἐλπίζουμε πάντοτε καὶ ἂς μετανοοῦμε παραμένοντας κοντὰ στὸν Θεόν.

Η πρώτη μας ενέργεια...
Σὲ κάθε ἐπίθεση τῶν δαιμόνων ἡ πρώτη μας κίνηση καὶ ἐνέργεια πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἐπίκληση τῆς βοηθείας τοῦ Θεοῦ καὶ καλύτερη ἐπίκληση ἀπὸ τὴν μονολόγιστη εὐχὴ (τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με») δὲν ὑπάρχει. Οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι τὴν ὥρα τοῦ κινδύνου φωνάζουν «Χριστέ μου, βοήθα με». Τὸ ἴδιο συνιστᾶ καὶ ὁ Ἅγιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος «Πρὸς τὸν Θεόδουλον», λέγοντας:
«Ὅπως εἶναι ἀδύνατον νὰ περάση κανεὶς μεγάλον πέλαγος χωρὶς μεγάλον πλοῖον, ἔτσι εἶναι ἀδύνατον νὰ διώξη κανεὶς τὴν προσβολὴν ἑνὸς πονηροῦ λογισμοῦ χωρὶς τὴν ἐπίκλησιν τοῦ ἸησοῦΧριστοῦ».
Γι᾽ αὐτὸ ἂς λέμε συνεχῶς τὴν νοερὰν προσευχήν.

Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθοδόξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1827, 9 Απριλίου 2010
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Χρέος μας να ευχαριστούμε...
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης τονίζει τὸ χρέος ὅλων μας νὰ εὐχαριστοῦμε καθημερινὰ τὸν Θεόν, λέγοντας:
«Ὅσον ὁ Θεὸς εὐεργετεῖ τοὺς ἀνθρώπους, τόσον καὶ οἱ ἄνθρωποι ἔχουν χρέος νὰ εὐχαριστοῦν τὸν εὐεργέτην αὐτῶν Θεόν. Ἀχάριστος γὰρ ὁμολογουμένως καὶ εἶναι καὶ λέγεται ὅστις εὐεργετούμενος ἀπὸ τὸν Θεόν δὲν προσφέρει αὐτῷ κἂν τὰς διὰ λόγων εὐχαριστίας».
Καὶ εἶναι τόσον εὔκολον, ἀλλὰ καὶ τόσον ψυχωφελὲς ἔργον αὐτό…

Αν θέλης να τιμηθής περισσότερον...
Ἀντιγράφω ἀπὸ τὸν «Ε´ Λόγον» τοῦ Ἁγίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου τὰ ἑξῆς θεόπνευστα:
«Ὅπως ἡ χάρις πλησιάζει τὴν ταπεινοφροσύνη, ἔτσι καὶ οἱ ὀδυνηρὲς συμφορὲς πλησιάζουν τὴν ὑπερηφάνεια. Οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ Κυρίου πέφτουν στοὺς ταπεινόφρονες, γιὰ νὰ τοὺς εὐφράνουν. Τὸ πρόσωπόν του στρέφεται κατὰ τῶν ὑπερηφάνων, γιὰ νὰ τοὺς ταπεινώση. Ἡ ταπείνωσις δέχεται πάντοτε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ τὴν σκληροκαρδίαν καὶ ὀλιγοπιστίαν τὴν βρίσκουν φοβερὰ συναπαντήματα.Μίκρυνε τὸν ἑαυτόν σου σὲ ὅλα, πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ ὑψωθῆς πάνω ἀπὸ τοὺς ἄρχοντας τοῦ αἰῶνος τούτου. Προκατάλαβε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀσπαζόμενος καὶ προσκυνώντας τους, καὶ θὰ τιμηθῆς περισσότερον ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ φέρουν δῶρα ἀπὸ καθαρό χρυσάφι».
Ταπείνωσις λοιπὸν κατὰ πάντα.

Πόλεμον κατά των λογισμών...
Αὐτὴν τὴν συμβουλὴ μᾶς δίδει ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος λέγοντας ὅτι ἔτσι θὰ νικήσουμε κάθε κακόν. Μεταφέρω ἀπὸ τὸν «ΙΕ´ Λόγον» του τὰ ἀκόλουθα:
«Τὸ μέτρον τοῦ ἀγῶνος σου τοῦτο εἶναι: νὰ μὴ μοιχεύσης στοὺς λογισμούς, ἀλλὰ νὰ ἀντισταθῆς μέσα στὸν νοῦ σου καὶ νὰ κάνης μέσα σου πόλεμον καὶ ἀγῶνα καὶ νὰ μὴ ὑπακούσης μήτε νὰ συνηδονισθῆς στοὺς λογισμοὺς μὲ τὴν κακία. Καὶ ὁ Κύριος ἂν βρῆ αὐτὴν τὴν ἑτοιμασίαν σὲ σένα, κατὰ τὴν ἔσχατη μέρα σὲ παραλαμβάνει στὴν βασιλεία του».
Μὲ ἄλλα λόγια πόλεμος ἀνυποχώρητος κατὰ τῶν λογισμῶν, ποὺ σὲ παρακινοῦν στὴν ἁμαρτία.

Όχι καταχρήσεις...
Τὴν διδασκαλίαν αὐτὴν τὴν βρῆκα σὲ κείμενον τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, ὅπου γράφει:
«Ἡ Ἁγία Γραφὴ τίποτε δὲν ἀπαγορεύει ἀπὸ ὅσα ἔχουν δοθῆ σὲ μᾶς γιὰ νόμιμη χρήση. Μόνον τὴν κατάχρησιν καταδικάζει καὶ διορθώνει τὴν ἀπερισκεψίαν. Παραδείγματος χάριν, δὲν μᾶς ἐμποδίζει νὰ τρῶμε, οὔτε νὰ ἔχουμε χρήματα καὶ συνεπῶς νὰ τὰ διαχειριζόμαστε. Ἐμποδίζει ὅμως νὰ εἴμαστε γαστρίμαργοι, φιλάργυροι καὶ οὕτω καθ᾽ ἑξῆς. Ἀλλὰ οὔτε καὶ ἁπλῶς νὰ τὰ σκεφτόμαστε μᾶς ἐμποδίζει ἡ Ἁγία Γραφή, γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε ἔχουν γίνει ὅλα αὐτά, γιὰ νὰ τὰ χρησιμοποιοῦμε. Καταδικάζει μόνον τὴν ἐμπαθῆ ἐνασχόληση μὲ αὐτά, διότι ἔτσι ὁδηγούμεθα στὴν πονηρὴ ἐπιθυμία…».
Ἂς προσέχουμε λοιπὸν τὴν χρῆσιν τοῦ κόσμου.

Πάντοτε πραότητα...
Στὸ «Συμβουλευτικὸν Ἐγχειρίδιον» ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει:
«Σπούδαζε λοιπόν, ἀγαπητέ, νὰ ἔχης πάντοτε εἰς τὴν ἱερὰν σου καρδίαν τὸν τοῦ Θεοῦ φόβον. Καὶ σύν αὐτῷ σπούδαζε νὰ ἔχης σύντροφον ἀχώριστον καὶ ὅταν εὐεργετῆς καὶ ὅταν
παιδεύης καὶ ἁπλῶς εἰς ὅλα τὰ ἔργα σου τὴν πραότητα καὶ τὴν προαιρετικὴν ἀκακίαν. Διότι ἡ πραότης εἶναι τίτλος καὶ ἀρετὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Μάθετε γάρ, φησίν, ἀπ᾽ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. ΙΑ´ 29).
Γι᾽ αὐτὸ πάντοτε πραότητα καὶ πάλιν πραότητα.

Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθοδόξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1828, 23 Απριλίου 2010
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Το λιοντάρι κι εμείς...
Στὸν Λόγον πρὸς τὸν Θεόδουλον (τοῦ Ἁγίου Ἡσυχίου τοῦ Πρεσβυτέρου) διάβασα:
«Ὁ διάβολος, σὰν λιοντάρι, ποὺ μουγκρίζει, περιπατεῖ μαζὶ μὲ τὶς δυνάμεις του, ζητώντας ποιὸν θὰ καταπιῆ» (Α´ Πέτρ. Ε´ 8 ).
Ἡ καρδιακὴ λοιπὸν προσευχὴ καὶ νήψη καὶ ἀντίρρηση καὶ ἡ εὐχὴ πρὸς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Θεόν μας, ἂς μὴ παύη ποτέ.
Γιατὶ καλύτερη βοήθεια, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν, δὲν θὰ βρῆς σὲ ὅλη τὴν ζωή σου.
Μόνον αὐτός, ὁ Κύριος μας, γνωρίζει ὡς Θεὸς ποὺ εἶναι, τὶς πανουργίες καὶ τὶς μεθόδους καὶ τὶς δολιότητες τῶν δαιμόνων.

Πότε ο θρήνος γίνεται χαρά...
Μᾶς τὸ ἐξηγεῖ ὁ Μέγας Βασίλειος σὲ ἕνα Λόγον του στὸν ΚΘ´ Ψαλμὸ τοῦ Δαβίδ, λέγοντας:
«“Ἄκουσε ὁ Κύριος τὴν προσευχή μου καὶ μὲ ἐλέησε, ὁ Κύριος ἔγινε βοηθός μου” (Ψαλμ. ΚΘ´, 11). Ἂς προσευχώμαστε λοιπὸν κι ἐμεῖς καὶ ἂς κραυγάζουμε τὴν πνευματικὴ αὐτὴ κραυγή, ζητώντας τὰ μεγάλα, χωρὶς νὰ φροντίζουμε γιὰ τὴν σαρκικὴ ζωὴ (“γιατὶ ὅσοι ἔχουν παραδοθῆ στὴν σαρκικὴ καὶ κοσμικὴ ζωὴ δὲν μποροῦν νὰ ἀρέσουν στὸν Θεόν”), ὥστε νὰ ἀκούση κι ἐμᾶς ὁ Κύριος καὶ νὰ ἐλεήση τὴν ἀδυναμία μας. Καὶ τότε, ἀφοῦ ἀπολαύσουμε τὴν θεία βοήθεια, νὰ ποῦμε κι ἐμεῖς: “Μετέστρεψες τὸν θρῆνο μου σὲ χαρά»”(Ψαλμ. ΚΘ´, 12). Ἡ χαρὰ τοῦ Θεοῦ δὲν γεννιέται σὲ ὁποιαδήποτε ψυχὴ ἀλλά, ἐὰν κάποιος ἔκλαψε πολὺ γιὰ τὴν ἁμαρτία του, μὲ μεγάλους ὀδυρμοὺς καὶ ἀκατάπαυστους θρήνους, καὶ ἐθρήνησε πολὺ γιὰ τὸν ἑαυτόν του, σὰν νὰ ἦταν νεκρός, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ὁ θρῆνος μεταβάλλεται σὲ χαρά».
Καὶ ὁ «νοῶν νοείτω».

Χρειαζόμαστε και μόνωση...
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν ὅτι γιὰ τὴν ἀληθινὴ μετάνοια χρειάζεται καὶ ἡσυχία (μόνωση ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες συνάφειες) καὶ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης μᾶς συμβουλεύει ἐμᾶς τοὺς λαϊκούς:
«Ἂν δὲν μποροῦμε νὰ ἡσυχάσουμε, ἂς ἔχουμε μία ἢ δύο ὧρες τὴν ἡμέρα καθωρισμένες ἀπαραιτήτως καὶ ὑποχρεωτικὰ καὶ προπαντὸς κατὰ τὸ βράδυ, καὶ τότε ἀπασυρόμενοι σὲ ἕνα ἀπόμερο καὶ ἥσυχο μέρος, συμμαζεύοντας στὴν καρδιά μας τὸν νοῦ καὶ τὶς αἰσθήσεις μας (ἐκτὸς ἀπὸ τὶς σαρκικές, ὅπως εἴπαμε στὴν συμβουλή μας πρὸς τὸν μετανοοῦντα), τὶς περασμένες, ποὺ κάναμε μὲ ἔργο, λόγο ἢ συγκατάθεση λογισμῶν, ὅσον καὶ τὶς συγγνωστὲς ἁμαρτίες, ποὺ σφάλαμε τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ἂς μετανοοῦμε πικρὰ μὲ λύπη καὶ πόνο καρδιακὸ γι᾽ αὐτὲς καὶ ἂς ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸν τὴν συγχώρηση γι᾽ αὐτές».
Ἰδοὺ ἕνας τρόπος ἀγῶνος γιὰ τὴν ἀληθινὴ μετάνοια.

Ο Χριστός είναι το θεμέλιον...
Αὐτὸ μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης («Ὠφέλιμα Κεφάλαια»), λέγοντας:
«Ἀρχὴ τοῦ καλοῦ εἶναι ἡ πίστη ἢ μᾶλλον ὁ Χριστός, ὁ βράχος τῆς πίστεως, τὸν ὁποῖον ἔχουμε ὡς ἀρχὴ καὶ θεμέλιον ὅλων τῶν ἀρετῶν, ὅπου στεκόμαστε ἐπάνω του καὶ οἰκοδομοῦμε κάθε ἀγαθόν. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος, ποὺ μᾶς συνδέει μὲ τὸν ἑαυτόν του».
Μᾶς περιμένει ὅλους.

Τι είναι η "τεθλιμμένη οδός"...
Ἐρώτησαν τὸν Ἀββᾶ Ἀμμωνᾶ, γράφει τὸ «Γεροντικόν», τί εἶναι «ἡ στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδός» καὶ ἐκεῖνος ἀποκρίθηκε:
«Εἶναι τὸ νὰ βιάζη κανεὶς τοὺς λογισμούς του καὶ νὰ κόβη τὸ δικό του θέλημα γιὰ χάρη τοῦ Θεοῦ».
Ἂς τὸ ἔχουμε ὑπ᾽ ὄψιν καὶ ἂς τὸ ἐφαρμόζουμε

Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθοδόξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1829, 30 Απριλίου 2010
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Κοντά στον Θεόν...
Στὸ «Πρῶτον Βιβλίον» τοῦ Ἁγίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ διάβασα μιὰ σύντομη, ἀλλὰ σημαντικὴ διδασκαλία, μὲ τὴν ὁποία μᾶς συμβουλεύει:
«Ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος ὅτι ὁ Θεὸς ἔδωσε πολλοὺς πειρασμούς, γιὰ νὰ τοὺς φοβόμαστε καὶ νὰ καταφεύγουμε σ᾽ ἐκεῖνον. Ὅποιος δὲν τὸ ἐννοεῖ αὐτό, ἀλλὰ ἀπὸ φιληδονία τὸ κακίζει, αὐτὸς σκότωσε τὸν ἑαυτόν του καὶ τὸν κατέστρεψε, ἀφοῦ πῆρε ὅπλα κατὰ τῶν ἐχθρῶν του καὶ τὰ χρησιμοποιεῖ, γιὰ νὰ σφάξη τὸν ἑαυτόν του».

Να ζης για τον Χριστόν...
Γράφει στὸν Μονάζοντα Νικόλαο ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής, πῶς πρέπει νὰ ζοῦμε ὅλοι μας:
«Γιὰ ὅλα τὰ καλά, ποὺ σοῦ ἔκανε ὁ Θεός, τί ἄξιον ἔχεις νὰ ἀνταποδώσῃς σ᾽ Ἐκεῖνον, ποὺ κάλεσε τὴν ψυχήν σου στὴν αἰώνια ζωήν; Ἄρα λοιπόν, σύμφωνα μὲ τὸν νόμον τῆς δικαιοσύνης, ὀφείλεις νὰ μὴ ζῆς πιὰ γιὰ τὸν ἑαυτόν σου, ἀλλὰ γι᾽ Αὐτόν, ποὺ πέθανε καὶ ἀναστήθηκε γιὰ σένα (Β´ Κορ. Β´15). Νὰ ζῆς μὲ κάθε ἀρετήν νὰ κατορθώνῃς κάθε ἐντολὴν καὶ γενικὰ νὰ ἀπέχης ἀπὸ κάθε κοσμικὸν φρόνημα καὶ νὰ ἀποκτᾶς χριστιανικὰ φρονήματα, ὥστε νὰ διακρίνης ποιὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον σ᾽ Αὐτὸν καὶ τέλειον (Ρωμ. ΙΒ´ 2), καὶ μὲ ὅλη σου τὴν δύναμη νὰ ἐπιδιώκης νὰ τὸ ἐκπληρώσης».

Τι θαμπώνει την ψυχή μας...
Νὰ φυλάγουμε τὴν καρδιά μας ἀπὸ τοὺς βρωμεροὺς λογισμούς, μᾶς συμβουλεύει ὁ Ἅγιος Φιλόθεος ὁ Σιναΐτης, λέγοντας:
«Μὲ κάθε προσοχή, τὴν κάθε ὥρα καὶ στιγμή, ἂς φυλάξουμε τὴν καρδιά μας ἀπὸ τοὺς λογισμούς, ποὺ θαμπώνουν τὸν ψυχικὸ καθρέφτη, στὸν ὁποῖον εἰκονίζεται καὶ φανερώνεται φωτεινὸς ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ σοφία καὶ ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ Πατέρα (Α´ Κορ. Α´ 24). Ἂς ζητοῦμε ἀκατάπαυστα μέσα στὴν καρδιά μας τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, τὸν κόκκον τοῦ σινάπεως, τὸ μαργαριτάρι καὶ τὸ προζύμι καὶ ὅλα τὰ ἄλλα θὰ τὰ βροῦμε μέσα μας μυστικά, ἂν βέβαια καθαρίσουμε τὰ μάτια τοῦ νοῦ. Γι᾽ αὐτὸ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε: “Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι μέσα σας” (Λουκ. ΙΖ´ 21) καὶ μὲ αὐτὸ ἐφανέρωσε ὅτι ἡ θεότητα μένει μέσα στὴν καρδιά».

Ποιός είναι ευσεβής...
Ἀναφερόμενος στὴν εὐσέβεια ὁ Μέγας Ἀντώνιος περιγράφει στὶς «Συμβουλές» του ποιὸς εἶναι ὁ εὐσεβής, λέγοντας:
«Ἡ εὐσεβὴς ψυχὴ γνωρίζει τὸν Θεὸν τῶν πάντων. Ἐπειδὴ τίποτε ἄλλο δὲν εἶναι ἡ εὐσέβεια, παρὰ νὰ κάνη ὁ καθένας μας τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ (καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ), δηλαδὴ νὰ μὴ ἔχῃ φθόνο, νὰ ἔχῃ σωφροσύνη, νὰ εἶναι πρᾶος, εὐεργετικὸς ὅσον μπορεῖ, κοινωνικός, εἰρηνικὸς καὶ ὅλα ὅσα ἀρέσουν στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ».
Μὲ ἄλλα λόγια νὰ πιστεύη στὸν Θεὸν καὶ νὰ ἀγαπᾶ πάνω ἀπ᾽ ὅλα τὸν Θεὸν καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ.

Πως να προσευχώμαστε...
Τὶς τρεῖς βασικὲς προϋποθέσεις τῆς θεάρεστης προσευχῆς μᾶς περιγράφει ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητὴς στὸ ἔργον του «Περὶ προσευχῆς» λέγοντας:
«Νὰ ἔχῃς ἀδιάσπαστη προσοχὴ στὴν προσευχή σου. Καὶ ἀφοῦ ἀρνηθῆς τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή, ζῆσε νοερά. Νὰ προσεύχεσαι ὄχι φαρισαϊκῶς, ἀλλὰ τελωνικῶς, γιὰ νὰ δικαιωθῆς καὶ σὺ ἀπὸ τὸν Κύριον. Καὶ τρίτον, μὴ θέλης νὰ γίνωνται τὰ αἰτήματά σου, ὅπως νομίζης ἐσύ, ἀλλὰ ὅπως θέλει ὁ Θεός, καὶ νὰ εἶσαι ἀτάραχος καὶ γεμάτος εὐγνωμοσύνη στὴν προσευχή σου».
Ἔτσι πρέπει νὰ προσευχώμαστε.

Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθοδόξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1830, 7 Mαΐου 2010
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”