Μια διδαχτική ιστορία!!!

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Μια διδαχτική ιστορία!!!

Δημοσίευση από fotis »

Η ιστορία ενός πρώην φυλακισμένου που έγινε μοναχός και ζει πάνω σ' ένα βράχο !
πηγή:http://www.dogma.gr



Τη ζωή του στο Θεό φαίνεται πως έχει αφιερώσει εδώ και είκοσι χρόνια ένας μοναχός από τη Γεωργία, ο οποίος κατοικεί πάνω σε ένα βράχο, ζώντας μια αυστηρή ασκητική ζωή, μακριά από τα προβλήματα και τους πειρασμούς της σύγχρονης κοινωνίας.

Ο μοναχός Μάξιμος (Maxime Qavtaradze), μετά την πτώση της Ε.Σ.Σ.Δ και έχοντας περάσει κάποιο διάστημα στη φυλακή, αποφάσισε να αλλάξει τρόπο ζωής και να γίνει καλύτερος άνθρωπος.

Όπως είπε και ο ίδιος στη dailymail, έπινε και ήταν χρήστης παράνομων ουσιών, αλλά μόλις βγήκε από τη φυλακή, ήξερε ότι ήταν ώρα για μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή του.




Ο 59χρονος άνδρας, ζει πάνω στο βράχο που ονομάζεται Katshki, πάνω στον οποίο είναι χτισμένη μια Εκκλησία. Στους πρόποδες του, υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια θρησκευτική κοινότητα.

Για να εγκαταλείψει το βράχο, πράγμα που κάνει μόνο δύο φορές την εβδομάδα, πρέπει να χρησιμοποιήσει μια σκάλα 40 μέτρων, η κατάβαση της οποίας διαρκεί περίπου είκοσι λεπτά.Όταν παραμένει για αρκετές μέρες στο βράχο, προμηθεύεται τα τρόφιμα απο ένα καλάθι που είναι δεμμένο με σχοινί.




Συχνά τον επισκέπτονται ιερείς ή άνθρωποι προβληματισμένοι και απογοητευμένοι από τις δυσκολίες της ζωής και τα προβλήματα, για να ζητήσουν τη βοήθειά του.

Τρέφονται, κοιμούνται , και προσεύχονται με τους ιερείς, γύρω στις επτά ώρες την μέρα. Ξυπνούν από τις δύο η ώρα τα ξημερώματα και βοηθούν στις δουλειές της Μονής.

Μέχρι τον 15ο αιώνα, όπου εισέβαλλαν οι Οθωμανοί στη Γεωργία, κατοικούσαν στυλίτες, ορθόδοξοι Χριστιανοί που ζούσαν πάνω σε βράχους για να αποφεύγουν τους πειρασμούς.




Για αρκετούς, αιώνες ο βράχος ήταν ακατοίκητος. Το 1944 ένα γκρουπ ορειβατών με επικεφαλής τον Alexander Japaridze, ανακάλυψαν τα ερείπια ενός παρεκκλησιού και τα οστά ενός στυλίτη.

Η ζωή που έχει επιλέξει ο άνδρας αυτός δεν είναι καθόλου εύκολη. Απαιτεί μεγάλες θυσίες και απομόνωση, αφοσίωση στην προσευχή και στο Θεό.

Λίγοι θα διάλεγαν να ακολουθήσουν αυτόν τον δύσκολο τρόπο ζωής. Ο μοναχός Μάξιμος, φαίνεται πως έχει βρει το νόημα της ζωής και τον πραγματικό του εαυτό τα τελευταία είκοσι χρόνια διαμονής στον βράχο Katshki.
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Μια διδαχτική ιστορία!!!

Δημοσίευση από fotis »

Πως ξεκλειδώθηκα, Μητροπολίτου Μελετίου (+) Πρεβέζης
Πως ξεκλειδώθηκα


Ἕνας σύγχρονος νέος διηγεῖται πῶς γνώρισε τὸ Χριστὸ καὶ πῶς ὁδηγήθηκε στὴν ἀληθινὴ ἐπίγνωση καὶ ἔγινε φίλος του μέσα ἀπὸ ἁπλὲς καθημερινὲς συνήθειες ποὺ ἀποτελοῦσαν τὴ χαρά, τὴ διασκέδαση, τὴν ἀπόλαυση, τὴν ἀνάπαυσή του! Γιὰ τὸ Χριστὸ δὲν ὑπάρχει τίποτε κρυφό. Βλέπει. Βλέπει παντοῦ. Τὰ μάτια του βλέπουν καὶ μέσα στὸ σκοτάδι. Καὶ μέσα στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας. Ὅσο καὶ ἂν ἐμεῖς τὴν διπλοκλειδώνουμε!
-Τί γίνεται ἐκεῖ μέσα;
Ὑποκρίνομαι τὴν ἀθώα περιστερά.
-Ποῦ, Κύριε;
-Νά, ἐκεῖ μέσα!
-Ἄ, μπά!… Τίποτε!…
Ἄνοιξε, νὰ δοῦμε. Κάτι ψόφιο πρέπει νὰ ὑπάρχει ἐκεῖ μέσα. Σὲ κατάσταση ἀποσύνθε-σης. Δὲν τὸ «ἀκοῦς», πόσο «μυρίζει»; Προσπάθησα νὰ κρυφτῶ μὲ τὴ συνηθισμένη μέθοδο. Ἐπιστράτευσα ὅλη μου τὴν ὑποκριτικὴ διάθεση καὶ ἱκανότητα. Ὅλα μου τὰ ἀποσμητικά: Χαμόγελο, τάχα ἔκπληξη, ἀστεῖα. Μὰ δὲν «πέρασαν»!
-Ἄνοιξε, σοῦ λέω! (εἶπε ὁ Χριστὸς ἐπιτακτικά). Κάτι βρωμάει πολύ!
Μὲ κοίταζε αὐστηρά! Ἀλλὰ ἐγὼ δὲν εἶχα διάθεση νὰ χαμηλώσω τὸ βλέμμα.
Εἶχα πεισμώσει. Εἶχα ἀγριέψει. Εἶχα γίνει θηρίο, ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ! Ναί, ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ. Μέσα μου εἶχαν ἐπαναστατήσει οἱ
λογισμοί: Εἶπα νὰ ζήσω καὶ ἐγὼ «λίγο» μὲ τὸ Χριστό. Νὰ τοῦ δώσω καὶ ἐγὼ κάτι. Ἀλλὰ ὄχι καὶ νὰ μὴ μείνει τίποτε δικό μου! Τί; Θὰ χάσω τὸν ἑαυτό μου; Δοῦλος θὰ γίνω; «Δοῦλος Χριστοῦ»; Αὐτὰ εἶναι πιὰ ξεπερασμένα! Καὶ ξέσπασα μὲ ὀργή.
-Ἄ, μὰ πιά! Δὲν ὑποφέρεσαι μὲ τίποτε!
Ἄ, μὰ δὲν φταῖς ἐσύ. Ἐγὼ φταίω, ποὺ εἶπα νὰ ἔρθω καὶ ἐγὼ λίγο κοντά σου. Ποὺ φαντάστηκα, ὅτι κάτι θὰ κέρδιζα κοντά σου.
Μοῦ ἀπάντησε ξερά: Ἐντάξει. Ἐγὼ φεύγω. Ἀκολούθησε τὸ δρόμο σου. Μὲ τὸ ζόρι δὲν σὲ θέλω κοντά μου. Τί νὰ σὲ κάνω δά; Τί νὰ σὲ κάνω, μόνο σωματικὰ κοντά μου, ἂν ἡ καρδιά σου εἶναι ἀλλοῦ; Καί… γύρισε νὰ φύγει.
Στὰ αὐτιὰ τῆς ψυχῆς μου ἤχησαν τότε ἐκκωφαντικὰ τὰ λόγια τοῦ τροπαρίου τῆς Μεγάλης Πέμπτης: «Δύο καὶ πονηρὰ ἐποίησεν ὁ λαός μου Ἰσραήλ: Ἐμὲ ἐγκατέλιπε, πηγὴν ὕδατος ζωῆς καὶ ὤρυξεν ἑαυτῷ φρέαρ συντετριμμένον»… Θυμήθηκα, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ζωή, καὶ κατάλαβα, ὅτι ὅποιος ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴ ζωή, πεθαίνει. Ὅσο πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὴ ζωή, τόσο πιὸ κοντὰ στὸ θάνατο.
Ἔσκυψα ταπεινωμένος καὶ εἶπα: Χριστέ μου, μὴ μὲ ἀφήνεις. Μὴ φεύγεις! Μὴ μὲ ἀφήνεις νὰ πεθάνω! Τὸ βλέπεις, δὲν ἔχω τὴ δύναμη νὰ τὰ ἀρνηθῶ, τὰ πάθη μου. Ἔχω δεθεῖ μαζί τους. Μοῦ ἀρέσουν! Μοῦ ἀρέσουν τόσο, ποὺ ὅταν κανεὶς ἀπειλεῖ νὰ μοῦ τὰ στερήσει, δὲν τὸν αἰσθάνομαι ἐλευθερωτή, ἀλλὰ δήμιο! Ναί, δήμιο βασανιστή! Σὰν νὰ μὲ γδέρνει ζωντανό! Τὰ δάκρυα ἔτρεξαν ζεστὰ ἀπὸ τὰ μάτια μου. Καὶ ἔγιναν αὐλάκια στὰ μάγουλά μου. Ψιθύρισα ταπεινά: Λυπήσου με, Κύριε. Καθάρισέ με. Διόρθωσέ με! Ντράπηκα γιὰ τὸν ἑαυτό μου. Νέος μὲ μπράτσα ἀτσάλι νὰ κλαίω!Ἀλλὰ τότε εἶδα τὸ Χριστὸ νὰ μοῦ χαμογελάει. Σὰν νὰ ἤθελε νὰ μοῦ πεῖ: Μπράβο, παιδί μου. Τώρα ἀρχίζεις νὰ ἔχεις ἐλπίδα• ἐλπίδα σωτηρίας. Καὶ θὰ τὴν ἀποκτήσεις, ἄν μοῦ ξεκλειδώσεις τὴ ψυχή σου. Κάμε το. Tότε θὰ δεῖς, δὲν θὰ σὲ γδάρουν ζωντανό, θὰ καταλάβεις ὅτι ἡ ἀπαλλαγὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὰ πάθη δὲν εἶναι γδάρσιμο, ἀλλὰ ἀπελευθέρωση.


Πηγή: Μητροπολίτης Μελέτιος (+) Πρεβέζης, www.agiazoni.gr
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Μια διδαχτική ιστορία!!!

Δημοσίευση από fotis »

Ένα - ένα βήμα....!



"Στήριξον τα διαβήματά μου εν ταις οδοίς Σου, διά να μη σαλευθώσιν οι πόδες μου."
Ψαλμός ιζ΄ 5


Μια γυναίκα είδε ένα όνειρο.
Βρισκόταν, λέει, ανάμεσα σ’ ένα πλήθος χαρούμενων νέων πάνω σ’ έναν καταπράσινο λόφο.
Μπροστά της ξεκινούσε ένα στενό, ανώμαλο μονοπάτι, που πιο πέρα γινόταν χαράδρα.
Όλο ανηφόριζε κι ήταν στρωμένο με
μεγάλες, μυτερές πέτρες και άγρια αγκάθια.
Μια φωνή την πρόσταξε:
«Αυτός είναι ο δρόμος της ζωής σου. Περπάτησέ τον!»
Αυτή φοβήθηκε, μαζεύτηκε και αρνήθηκε.
«Ανθρώπινο πόδι δεν μπορεί να πατήσει σ’ αυτό το δρόμο χωρίς να ματώσει. Δεν έχω τη δύναμη να σκαρφαλώσω. Θα ματώσω, θα λιποθυμήσω, θα πεθάνω».
Η φωνή συνέχισε: «Αυτό το μονοπάτι φτιάχτηκε για σένα. Προχώρησε».
Η γυναίκα ξεκίνησε.
Δυο βήματα πιο κάτω άρχιζαν τα’ αγκάθια και οι πέτρες.
Μα ξαφνικά, μόλις σήκωσε το πόδι της, ένα παιδί, σαν άγγελος, βρέθηκε μπροστά της καικαθάρισε τόσο τόπο, ώστε να χωράει ακριβώς μια πατημασιά.
Η γυναίκα πάτησε το πόδι της και το παιδί καθάρισε άλλη μια πατημασιά.
Έτσι συνέχισε το δρόμο της.
Σαν γύρισε το κεφάλι της για να δει πόσο είχε προχωρήσει, εκεί, στην αρχή του μονοπατιού, στεκόταν ο Κύριος κι έδειχνε στο παιδάκι με το δάχτυλο πού ακριβώς να κάνει τόπο για το πόδι της.
Αυτό το όνειρο κυριάρχησε στη σκέψη της σ’ όλη της τη ζωή και ανακούφισε κάθε πικρή της στιγμή...
Η ζωή του Χριστού φαίνεται δύσκολη, ο διάβολος την παρουσιάζει ακατόρθωτη.
Μα είναι ο Χριστός, που με την αναγέννηση που μας χαρίζει, την κάνει μπορετή και όμορφη.
Ο δρόμος Του είναι στενός, μα δεν είμαστε μόνοι.
Εκείνος στηρίζει το κάθε μας βήμα.

Κύριέ μου, μάθε με να μην κοιτάζω τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες, μα να κοιτάζω στα μάτια Εσένα με πίστη κι έτσι να παίρνω δύναμη και να προχωρώ με θάρρος και χαρά για την Ουράνια Πατρίδα.

Πηγή: http://agiameteora.net
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Μια διδαχτική ιστορία!!!

Δημοσίευση από fotis »

Η ΞΕΧΕΙΛΙΣΜΕΝΗ ΚΟΥΠΑ



Ένας πολυάσχολος άνθρωπος του καιρού μας, αποφάσισε κάποτε να επισκεφθεί έναν άγιο ερημίτη. Ήθελε να ηρεμήσει λίγο από το άγχος που τον βασάνιζε. Και να ζητήσει τις συμβουλές του γέροντα.

Τον συνάντησε σε μια φτωχική καλύβα.

- Ευλογείτε, είπε χαιρετώντας τον ερημίτη. Ξέρετε, έκανα πολύ δρόμο για να έλθω εδώ ...

- Κάθισε, τον διέκοψε ο γέροντας. Άσε με να σου βάλω λίγο τσάι.
- Έχω περάσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού ..., άρχισε να αυτοσυστήνεται ο επισκέπτης.

- Ας πιούμε πρώτα λίγο τσάι, επέμεινε ο γέροντας.

- Τώρα διευθύνω μια μεγάλη επιχείρηση ..., συνέχισε να περιαυτολογεί ο ξένος.

- Πιστεύω ότι το τσάι θα σας αρέσει πολύ, είπε ο ερημίτης συνεχίζοντας να γεμίζει την κούπα του επισκέπτη του.

- Μα εσείς την ξεχειλήσατε, πάτερ• το τσάι χύνεται απ'έξω! παρατήρησε ενοχλημένος ο ξένος.

- Κι εσύ μοιάζεις μ' αυτήν την ξεχειλισμένη κούπα! Απάντησε τότε ο σοφός γέροντας. Αν δεν αδειάσεις, ευλογημένε, έστω λίγα από αυτά που κουβαλάς, πώς θα αφήσεις να στάξει μέσα σου κάτι από τα λίγα πράγματα πού ξέρω;

Πηγή: http://agiameteora.net
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Μια διδαχτική ιστορία!!!

Δημοσίευση από fotis »

ΘΕΕ ΜΟΥ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΓΟΜΑΙ!



Σήμερα σε ένα λεωφορείο, είδα μία όμορφη κοπέλα με χρυσαφένια μαλλιά. Τη ζήλεψα...Φαινόταν τόσο χαρούμενη...Καί ευχήθηκα να ήμουν και εγώ τόσο όμορφος. Όταν σηκώθηκε να κατέβει, την είδα να περπατάει κουτσαίνοντας στο διάδρομο, είχε ένα πόδι και περπατούσε με δεκανίκι. Αλλά καθώς περπατούσε...τι χαμόγελο!

Θεέ μου συγχώρεσε με όταν κλαίγομαι, εγώ έχω δύο πόδια. Ο κόσμος είναι δικός μου.

Σταμάτησα να αγοράσω καραμέλες. Το παιδί που τις πουλούσε ήταν τόσο χαριτωμένο. Μίλησα μαζί του και ήταν πολύ χαρούμενο. Δεν είχε σημασία αν θα αργούσα στην δουλειά. Και καθώς έφευγα μου είπε: «Σας ευχαριστώ. Είστε τόσο ευγενικός. Μού αρέσει να μιλώ με ανθρώπους σαν εσάς. Βλέπετε...πρόσθεσε είμαι τυφλός».

Θεέ μου συγχώρεσε με όταν κλαίγομαι, εγώ έχω δύο μάτια .Ο κόσμος είναι δικός μου.

Αργότερα καθώς περπατούσα στον δρόμο είδα ένα παιδί με γαλανά μάτια. Στεκόταν και κοίταζε τα άλλα παιδιά που έπαιζαν .Δεν ήξερε τι να κάνει. Σταμάτησα και του είπα: «Γιατί δεν πας να παίξεις κι εσύ;» Το παιδί συνέχισε να κοιτάζει μπροστά του χωρίς να μιλήσει και τότε κατάλαβα ότι δεν άκουγε.

Θεέ μου συγχώρεσε με όταν κλαίγομαι, εγώ ακούω .Ο κόσμος είναι δικός μου.

Με πόδια να με πηγαίνουν όπου θέλω, με μάτια για να βλέπω το ηλιοβασίλεμα, με αυτιά για να ακούω τα πάντα.

Θεέ μου συγχώρεσε με όταν κλαίγομαι.Είμαι πραγματικά ευλογημένος.

Πηγή: http://agiameteora.net
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Μια διδαχτική ιστορία!!!

Δημοσίευση από fotis »

Η ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ


Εικόνα


Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; αναρωτήθηκε...
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δε φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρόνα να για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!


-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: Κυρ- Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δε βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!

Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: Λυπάμαι πολύ κυρ-ποντικέ μου, αλλά δε μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ.

Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!
Και το βόδι απάντησε: Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου!
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!

Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι...Φοβισμένο το φίδι όμως δάγκωσε τη γυναίκα!
Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες... Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!
Η γυναίκα όμως πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8-ωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.

Τελικά όμως η γυναίκα δε γλύτωσε! Πέθανε!

Στην κηδεία της, ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι.
Ο κυρ-Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαινε-έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη... Είχε προειδοποιήσει αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία...

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Χάσαμε την ανθρωπιά μας κι ενισχύσαμε τον ατομισμό μας...
Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο...
Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ' αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή!
Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας!
Είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος κι αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο....

...ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ:
Εμείς είμαστε τα ποντικάκια...
Εμείς όμως είμαστε και οι κότες...
Εμείς και τα γουρούνια...
Εμείς και τα βόδια...
ΓΙ' ΑΥΤΟ, ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΩΣ...
Είναι αδύνατον να γελάμε, αν δε γελάει ολόκληρη η γειτονιά !!
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Μια διδαχτική ιστορία!!!

Δημοσίευση από fotis »

ΕΧΩ ΕΝΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ...

Ένας ερημίτης προσευχόταν πολύ σκληρά και επίμονα, ζητώντας να συναντηθεί με τον Θεό. Επιτέλους κατάφερε να κλείσει ένα ραντεβού μαζί του. «Αύριο, πάνω στο όρος» του είπε ένας άγγελος. Την επόμενη ημέρα ο ερημίτης σηκώθηκε πολύ πρωί και κοίταξε το όρος, ήταν τελείως καθαρό από σύννεφα.
Ξεκίνησε, λοιπόν, χαρούμενος και με δέος, προς την κορυφή του βουνού. Κάποια στιγμή, εκεί που περπάταγε κατά μήκος του μονοπατιού συνάντησε έναν άνθρωπο που είχε πέσει κάτω μέσα στα αγκάθια και του ζήτησε βοήθεια. «Λυπάμαι, βιάζομαι, έχω «ραντεβού» με τον Θεό» απάντησε ο ερημίτης και συνέχισε τον δρόμο του.
Λίγο πιο κάτω συνάντησε μια γυναίκα που έκλαιγε δίπλα στο άρρωστο παιδί της «Βοήθησε με σε παρακαλώ». «Λυπάμαι, δεν έχω χρόνο, ο Θεός με περιμένει στην κορυφή του βουνού». Προχώρησε ακόμα πιο γρήγορα για να μην αργήσει, αλλά εκεί που το μονοπάτι έγινε πιο δύσκολο, είδε ένα ηλικιωμένο εξαντλημένο, που του έδινε ένα ασκί «Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο, σε παρακαλώ πήγαινε να μου γεμίσεις το ασκί με νερό από την πηγή εδώ πιο κάτω. «Κάνε υπομονή, καλέ μου άνθρωπε, έχω ένα ραντεβού με τον Θεό και δεν θέλω να αργήσω!»

Όταν ο ερημίτης έφτασε επιτέλους στην κορυφή του βουνού, στην πόρτα της καλύβας, όπου επρόκειτο να συναντηθεί με τον Θεό, βρήκε κρεμασμένο ένα μήνυμα: «Συγχώρεσε με που δεν είμαι εδώ, αλλά πήγα να βοηθήσω εκείνους που δεν βοήθησες εσύ στο διάβα σου».

ΠΗΓΗ: ΕΛΛΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Μια διδαχτική ιστορία!!!

Δημοσίευση από fotis »

ΤΟ ΠΑΝΕΡΙ ΜΕ ΤΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ

Μια φτωχιά γυναίκα περνούσε κάποτε δίπλα από ένα αμπέλι γεμάτο σταφύλια.
«Πως θα 'θελα να είχα ένα τσαμπί απ' αυτά!»
Εκείνη τη στιγμή, περνά ο νοικοκύρης του αμπελιού. Τη χαιρετά και της λέει:
-Κυρούλα, θα 'θελες κανένα σταφύλι;
Και στην καταφατική απάντηση της, χώθηκε μέσα στ' αμπέλι για να κόψει.
Η γυναίκα περίμενε. Πέντε, δέκα λεπτά, ένα τέταρτο πέρασαν, χωρίς ο αμπελουργός να φανεί.
Βαρέθηκε λοιπόν να τον περιμένει και με την ιδέα πως ο άνθρωπος την είχε ξεχάσει, ξεκίνησε να φύγει.
Μα να! Την ίδια στιγμή, φορτωμένος ένα πανέρι με διαλεχτά σταφύλια, φαίνεται μπροστά της και της λέει χαμογελώντας:
-Με συμπαθάς που άργησα. Μα ήθελα να σου διαλέξω μερικά καλά.


Πολλές φορές, στην προσευχή μας, ζητάμε από τον Κύριο κάτι.
Και μην παίρνοντας άμεση απάντηση, θαρρούμε πως ο Θεός αδιαφορεί για μας. Αλλά, μετά από λίγο καιρό, η απάντηση του έρχεται, πλούσια και ευλογημένη, όσο δεν μπορούσαμε να τη φανταστούμε. Και μας πιάνει τότε ντροπή για την ολιγοπιστία μας.
Ο Θεός είχε αργήσει, γιατί ήθελε να γεμίσει το πανέρι των ευλογιών του, πριν το προσφέρει στη ψυχή, που ζητούσε ένα μόνο τσαμπί.

ΠΗΓΗ: ΚΑΝΔΥΛΑΚΙ
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Μια διδαχτική ιστορία!!!

Δημοσίευση από fotis »

ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ.

Εικόνα


Δημοσιεύτηκε στις 24/07/2014
Αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος
Πήγε και κάθισε δίπλα στο παράθυρο.Του άρεσε καθώς το λεωφορείο ταξίδευε μέσα στην πόλη να παρατηρεί τον κόσμο. Ήταν ένα συνηθισμένο καλοκαιριάτικο απόγευμα. Εκείνο όμως που του έκανε εντύπωση ήταν οι έρημοι δρόμοι, τα νεκρά πεζοδρόμια, τα σιωπηλά μαγαζιά.

Η πόλη ήταν έρημη. Ο καλός καιρός και η αργία του Σαββατοκύριακου έκανε ακόμα και τους αναποφάσιστους αστούς να τολμήσουν μια επίσκεψη στην πιο κοντινή παραλία.

Μέσα στο λεωφορείο ήταν άλλοι τρεις άνθρωποι. Δύο ηλικιωμένοικαι ένας μετανάστης. Το χρώμα του τον πρόδιδε. Ο μελαμψός άνδραςτον κοιτούσε επίμονα. Μετά από δύο στάσεις ο άνδρας με την περίεργηενδυμασία σηκώθηκε. Ο ιερέας νόμιζε ότι θα κατέβει στην επόμενη στάση. Όμως δεν έγινε κάτι τέτοιο. Ο άνδρας πλησίασε τον ιερέα και κάθισε δίπλα του.

Δεν είπε κάτι. Κοιτούσε κάτω, σαν να σκεφτόταν να μιλήσει αλλά κάτι τον εμπόδιζε. Ο ιερέας μαζεύτηκε. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα τον ρώτησε: «Μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι»;
Ο άνδρας ανασηκώθηκε, ακούμπησε την πλάτη του στο σκληρό κάθισμα του λεωφορείου και αναστέναξε. Ο ιερέας επανέλαβε την ερώτηση. Ο σιωπηλός άνδρας έβγαλε σιγά σιγά ένα χαρτάκι από την τσέπη του πουκαμίσου του. Ήταν παλιό, ταλαιπωρημένο. Το άνοιγε αργά, σαν να κρυβόταν εκεί ένα μεγάλο μυστικό, το δικό του μυστικό.

Καθώς το άνοιγε τα μάτια του γέμιζαν δάκρυα. Ο ιερέας παρατηρούσε γεμάτος αγωνία τις κινήσεις του. Τα μαύρα του χέρια έτρεμαν καθώς το περιεχόμενο του χαρτιού αποκαλύφθηκε. Ήταν μια φωτογραφία. Ήταν μια εικόνα του παρελθόντος που στοίχειωνε τον άνδρα. Ο ιερεάς στην θέα της φωτογραφίας ενστικτωδώς τον ακούμπησε στην πλάτη του.

Ήταν πλέον μόνοι τους μέσα στο λεωφορείο. Αυτοί και ο οδηγός.Ο άνδρας κοίταξε τον ιερέα στα μάτια και είπε: «Θέλω βαπτιστώ.». Ο ιερέας δεν μίλησε, απλά ένευσε καταφατικά. Τα μάτια παίζανε ανάμεσα στην φωτογραφία και στις σκέψεις του, ανάμεσα στο «τώρα» και στο «τότε». Η φωτογραφία απεικόνιζε τον ίδιο, χαμογελαστό, ντυμένο σαν αντάρτη, κρατώντας ψηλά και περήφανα το όπλο του με φόντο νεκρά κορμιά ανθρώπων.

Γιατί την είχε μαζί του; Γιατί κουβαλούσε επάνω του αυτό το απάνθρωπο στιγμιότυπο; Τιμωρούσε τον εαυτό του; Μήπως δεν ήθελε να ξεχάσει τι είχε κάνει; Μήπως αυτή η φωτογραφία ήταν η παρουσία της συνείδησής του; Γιατί δεν την είχε πετάξει; Μετανόησε, αλλά δεν ήθελε να ξεχάσει. Μετανόησε, αλλά κρατούσε τον εαυτό του στην ταπείνωση βλέποντας ποιος ήταν, τι έκανε, πως έζησε. «Θέλω βαπτιστώ.» ξαναείπε ".μετανοιώνω.αγαπώ Χριστό.." και ξέσπασε σε λυγμούς.

Ο ιερέας τον αγκάλιασε. δεν είχε λόγια. Προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει, ποιος ήταν αυτός ο λαβωμένος ψυχικά άνδρας που με θάρρος του απεκάλυψε το παρελθόν του. Η επόμενη στάση πλησίαζε. Ήρθε η ώρα να κατέβουν από το λεωφορείο. Ο ιερέας πήρε από το χέρι τον άνδρα. Στεκόταν και οι δύο τους αμίλητοι καθώς ο οδηγός άνοιγε την πίσω πόρτα ώστε να κατέβουν. Μπροστά τους βρισκόταν ο ναός όπου εφημέρευε ο ιερέας.

Η πόρτα του λεωφορείου έκλεισε και μαζί της έκλεισε και η πόρτα ενός παρελθόντος γεμάτο μίσος, οργή και ψυχική οδύνη. Τώρα πλέον ο ιερέας άνοιγε την πόρτα του ναού, μια πόρτα η οποία θα εισήγαγε τον ξενιτεμένο στην ενδοχώρα της συγχώρεσης, της ειρήνης, της ηρεμίας, της αγάπης. Ένας ξενιτεμένος θα έβρισκε επιτέλους την πατρίδα του.μια πατρίδα που δεν έχει σύνορα ανθρώπινα. Μια πατρίδα στην οποία πολίτες της είναι όλοι όσοι δάκρυσαν για τα λάθη τους, πίστεψαν στην Αλήθεια, πλύθηκαν στο Λουτρό της Ουράνιας Υιοθεσίας και καταδικάστηκαν στην Αιώνια θαλπωρή Του.
Δημοσιευμένo στην κατηγορία: ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
http://imverias.blogspot.gr/
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Άβαταρ μέλους
fotis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4712
Εγγραφή: Δευ Σεπ 12, 2011 7:01 am
Τοποθεσία: ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ

Re: Μια διδαχτική ιστορία!!!

Δημοσίευση από fotis »

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΕΡΕΑ ΣΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΒΙΑΣΤΗ ΜΕΡΟΣ 1ο.

Εικόνα

Ο χειρότερος βιασμός της ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ από βαπτισμένο ορθόδοξο χριστιανό!!!


Ήταν ένα δροσερό πρωϊνό του Αυγούστου 2014.
Τέλεσα την ακολουθία του Όρθρου στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Βόλου, ασπάστηκα το Ευαγγέλιο της Αγίας Τράπεζας και στη συνέχεια επισκέφθηκα το Κέντρο Σίτισης του Ναού μας, το "ΔΟΣ ΗΜΙΝ ΣΗΜΕΡΟΝ", για να καλημερίσω τους εργαζομένους σ' αυτό.


Με έκπληξη παρατήρησα, πως στο κλιμακοστάσιο που οδηγεί στην κυρία είσοδο του εστιατορίου του Ναού, στο οποίο βρίσκουν ζεστό φαγητό 150 - 200 άνθρωποι, απ' όλη την περιοχή, σε καθημερινή βάση και για 365 ημέρες το χρόνο, βρισκότανε πεταμένο κατά γης ένα μικρό βιβλίο.
Έσκυψα, το πήρα στα χέρια μου και διαπίστωσα πως ήταν το ιερώτερο βιβλίο του κόσμου, Η ΑΓ. ΓΡΑΦΗ. Το πέταξε κάποιος περιφρονητικά για να δώσει ένα μήνυμα στους εισερχομένους.




Είχε κακοποιήσει το Ευαγγέλιο του Χριστού με τον χειρότερο τρόπο.
• Ξέσχισε τα εξώφυλλα.
• Κουρέλιασε τις εσωτερικές σελίδες με μανία,
• Έγραψε πολλά βλάσφημα συνθήματα για τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και τους αποστόλου Του.
• Μουτζούρωσε με μελάνι τα γράμμα των πατριαρχών που ενέκριναν το κείμενο.
• Διέγραψε με μαρκαδόρο το ενημερωτικό σημείωμα για τον αναγνώστη της ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ και όλα τα περιεχόμενα με τις ονομασίες των Ευαγγελίων, των Πράξεων, των Επιστολών των Αποστόλων και της Αποκαλύψεως.
• Στις κατασχισμένες σελίδες του Ιερού Βιβλίου κυριαρχούσαν τα βρώμικα, απερίγραπτα και αισχρά συνθήματα με επίκεντρο τις σεξουαλικές διαστροφές.
• Ο βιαστής της Γραφής, κατέβασε τον Κύριο και τους Αποστόλους Του στο επίπεδο των διεστραμμένων σεξουαλικά ανδρών.
• Έγραψε πάμπολλες κατάρες εναντίον των χριστιανών, εκφράζοντας τον θυμό και το άκρατο μίσος του.
• Σχεδίασε πάνω στις σελίδες του λόγου του Θεού σεξουαλικά και σατανιστικά σύμβολα.
• Μαχαίρωσε τις περισσότερες σελίδες της ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ, νομίζοντας πως έχει εμπρός του έναν ζωντανό χριστιανό ή τον Χριστό.
• Χαρακτηρίζει τους χριστιανούς καθάρματα και τις γυναίκες τους π…
• Και επισφραγίζει την βιασμό της Αγίας Γραφής, σημειώνοντας στην τελευταία σελίδα το σύμβολο των σατανιστών, τον ανεστραμμένο σταυρό.



Εάν είχατε την δυνατότητα, αγαπητοί μου, να πάρετε στα χέρια σας αυτό το βιασμένο, συλημένο και άκρως κακοποιημένο ΙΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ, θα νοιώθατε τον βαθμό του άκρατου μίσους του ανθρώπου αυτού.
Σκέφθηκα πως ο διάβολος ποτέ δεν υβρίζει τον Χριστό και δεν τολμά ν’ αγγίξει τα ιερά σκεύη και τα βιβλία της Εκκλησίας μας. Εισέρχεται όμως μέσα στον άνθρωπο και τον οδηγεί στην ύβρη, στην κακοποίηση και στην ιεροσυλία.
Μπορούσε στα χέρια αυτού του βιαστή της Γραφής να ήταν ένας χριστιανός, τον οποίο θα κακοποιούσε με άνεση και στη συνέχεια θα τον δολοφονούσε λόγω του μίσους που τρέφει κατά του Χριστού και των πιστών του.
Αυτός ο νέος, που τόλμησε να εκδηλώσει το μίσος του με τον τρόπο αυτό, έχει ευεργετηθεί και ευεργετείται καθημερινά από την Εκκλησία, αλλά δεν έμαθε ποτέ του να εκτιμά τους ευεργέτες του. Είναι πλανεμένος και άρρωστος.
Αυτοί οι πλανεμένοι συνάνθρωποί μας – κατά τα άλλα «βαπτισμένοι Ορθόδοξοι χριστιανοί» - ίσως κάποτε επαναλάβουν την αποτρόπαια πράξη τους, όχι μόνο σε Ιερά Βιβλία και Ναούς, αλλά και σε χριστιανούς, όπως γίνεται στο Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και αλλού, όπου κυριαρχούν οι εχθροί του Χριστού και των χριστιανών.
Βαδίζοντας προς το τέλος της ανθρώπινης ιστορίας, θα διαπιστώνουμε πως οι μάρτυρες του Χριστού θα πληθαίνουν και το μαρτύριο θα είναι η επιλογή των ευλαβών χριστιανών που δεν θα σκύψουν αυχένα στον διάβολο και τα όργανά του.


ΝΑ, ΛΟΙΠΟΝ, ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΔΑ ΜΑΣ.
Ο Κύριος να μας προστατεύει από τον διάβολο και τα όργανά του.
Ο υπομείνας,εις τέλος ούτος,σωθήσεται.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”