Ο ανώνυμος χριστιανός

[Dimitris39]

Θερμή προειδοποίηση
Ἄκουσε σὺ ὅπου περνᾶς,
μ᾿ ἀγέρωχο τὸ βῆμα
καὶ γράψε ὅ,τι θὰ σοῦ πεῖ
φωνὴ ἀπὸ τὸ μνῆμα.

Ἡ θύρα ποὺ ἀντικρύζομεν
ὅταν θὰ γεννηθοῦμε
εἶναι τοῦ τάφου καὶ χωρεῖ
ὅσους καὶ ἂν θὰ μποῦμε.

Ἐκεῖ θὰ μποῦνε βασιλεῖς,
ἄρχοντες, μεγιστᾶνες,
ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς,
ὡς καὶ Πατριαρχᾶδες.

Λόγο διὰ νὰ δώσουμε
διὰ τὰ πεπραγμένα
ὅσα δὲν ἔλυσαν στὴ γῆ
κατὰ τὰ γεγραμμένα.

Ὅσο γιὰ κεῖ τὸ ξεύρομεν
τὸ τί μᾶς περιμένει
ἐὰν κατάλληλον στολὴν
δὲν εἴμαστε ντυμένοι.

Δῶ μέσα γύρισε νὰ ῾δῇς
καὶ πὲς ὅτι γνωρίζεις
τὸν πλούσιο ἀπ᾿ τὸν φτωχό,
ἐὰν τοὺς ξεχωρίζεις.

Χῶμα ὅλοι θὰ γίνωμεν
καὶ τῶν σκωλήκων βρῶμα
ἡ γῆ ὅπου πατούσαμεν
μᾶς εἶναι τώρα στρῶμα.

Ὅλους μᾶς πῆρε ὁ θάνατος
πρίγκηπες, βασιλιᾶδες
ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς
ὡς καὶ Πατριαρχᾶδες.

Δι᾿ ὅλου μὴν ὀλιγορεῖς
ἐκεῖ θὰ καταντήσεις
καὶ λάβε το ὑπ᾿ ὄψιν σου
προτοῦ μετανοήσῃς.

Ὡς εἶσαι, ἤμουνα καὶ γὼ
καὶ ὡς εἶμ᾿ ἐγὼ θὰ γίνεις
χωρὶς ποτὲ νὰ δυνηθεῖς
ὅπως τὸ ἀποφύγεις.

Ὅπως ὅλους, θὰ σὲ φέρουνε
ἄψυχο τὰ παιδιά σου
καὶ ἀπ᾿ τὴν γῆ θὰ βγάλουνε
μόνον τὰ κόκκαλά σου.

Τὸ σῶμα μας εἶναι φθαρτὸ
στὸ χῶμα θὲ νὰ λειώσει,
μὰ τὴν ψυχὴ πού ᾿ναι ἄφθαρτη
ποῦ θὰ τὴν παραδώσεις;

Δὲν τελειώνουν ὡς ἐδῶ
ὡς οἱ μωροὶ δοκοῦνε,
εἰς τὴν αἰωνιότητα
θὲ νὰ συνεχισθοῦνε.

Ἀπὸ ἐτούτη τὴ ζωὴ
στὴν ἄλλη θὰ περάσεις,
οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο σὲ σὲ
ἂν δεὲν μετανοήσεις.

Ἂν πᾶς ἐκεῖ χωρὶς στολή,
οὐαὶ κι ἀλλοίμονό σου
μὲ τὰ ἐρίφια θὰ ταχθεῖς
κι ἂς εἶν᾿ πρὸ ὀφθαλμόν σου.

Ἄνθρωπε ματαιόδοξε
τὴν ματαιοδοξία
μαζὶ τὴν ἐκουβάλησες,
ἀκόμα καὶ στὸ μνῆμα.

Ἔστησες ἀπὸ πάνω σου
βουνὰ πελεκημένα
μάρμαρα τοῦ Πεντελικοῦ
στὸν τόρνο περασμένα.

Ἐνῶ ὑπάρχουνε φτωχοὶ
ὑπάρχουν πεινασμένοι,
κατάδικοι καὶ ἄρρωστοι
τόσο δυστυχισμένοι.


ποὺ μὲ τὰ χρήματα αὐτὰ
θὰ ἦσαν χορτασμένοι.

Ἐὰν ὁ δίκαιος κριτὴς
σ᾿ αὐτὰ σὲ ἐρωτήσει
εσὺ ὁ ἀπερίγραπτος
τί θὰ τοῦ ἀπαντήσεις;

Οἱ πύργοι τ᾿ ἀγροκτήματα
οἱ πολυκατοικίες
ἐὰν δὲν χαρισθοῦν καλῶς
γεμίζουνε κακίες.

Οἱ λίρες τὰ δολλάρια
ἀντάλλαγμα δὲν εἶναι,
γιὰ τὴν ψυχὴν τοῦ χριστιανοῦ
ἀντάλαγμα δὲν εἶναι.

Μὲ λίρες καὶ δολλάρια
ψυχὴ δὲν ξαγοράζεις
καὶ εἰς τὴν ἄλλη τὴν ζωὴν
μάταια θὰ φωνάζεις.

Στὴν κόλαση θὰ βρίσκεσαι
χωρὶς καμμίαν ἐλπίδαν
ἡ γλῶσσα σου νὰ δροσισθεῖ
ἔστω καὶ μὲ ρανίδα.

[vasilisalt]

Στο μπακάλικο της γειτονιάς μου δίπλα στο ταμείο υπάρχει ένα καλαθάκι που μέσα εχει κομψά όμορφα μικρά χαρτάκια με έξυπνα μικρά ενδιαφέροντα μυνηματάκια.
Πάντα όταν πλήρωνα έπαιρνα ένα και το μελέταγα στο σπίτι μου. Ποτέ δεν ρώτησα ποιος ήταν ο συγγραφέας ή τέλος πάντων ο δημιουργός των μηνυμάτων γιατί φανταζόμουνα πως ο άνθρωπος ήθελε να κρατήσει την ανωνυμία του, αφού δεν έγραφε το όνομά του.
Πρόσφατα σε μια ΄΄χριστιανική΄΄ συγκέντρωση αδερφών, σεβάσμιος πάτερ μοίρασε τέτοια χαρτάκια σε όλους μας, λέγοντας πως ο Γιώργος τα ΄΄πετάει΄΄ στην πόρτα του, όπως και σε άλλες πόρτες γνωστών του, γιατί από ταπείνωση δεν θέλει να εμφανίζεται και να ακούγεται.
Ο Γιώργος λοιπόν.
Ένας υπέροχος άνθρωπος, κύριος, ταπεινός, έξυπνος, αλλα πάνω απο όλα Χριστιανός. Χριστιανός για καμάρι. Πάντα τον καμάρωνα το Γιώργο στις συναντήσεις. Σαφής, ζεστος, χωρίς φανατισμούς με ώριμη σκέψη, χωρίς εντυπωσιασμούς και φτασίδια (το αντίθετο από μένα δηλαδή).
Σεβόμενος την απόφαση του να είναι ανώνυμος δεν το συζήτησα και ούτε θα το συζητήσω ποτέ το θέμα με τα χαρτάκια του.
Αποφάσησα όμως να μοιράζω διαδικτυακώς τα χαρτάκια του σε ποιούς άλλους. Σε εσάς.

Κάποιος θαλασσοδερνόταν και κινδύνευε να πνιγεί.
Ο φίλος του από την ακτή, του φώναζε:
- Δος μου το χέρι σου! Τίποτα εκείνος. Καμιά ανταπόκριση.
Δεν εννοούσε να δώσει το χέρι του.
Σε κάποια στιγμή, ο φίλος του ξαναφωνάζει:
- Πάρε το χέρι μου! Τότε εκείνος κίνησε και το δικό του. Έτσι σώθηκε!

... Ο άνθρωπος που δεν ξέρει στη ζωή του να δίνει,
αλλά μόνο να παίρνει, κινδυνεύει να χαθεί.

[ΜΙΧΣ]

Εξαιρετικό!

Βασίλη αδερφέ μου...

[vasilisalt]

Το τραύμα από ένα γλίστρημα του ποδιού μπορείς
γρήγορα να το θεραπεύσεις,
αλλά το τραύμα από ένα γλίστρημα της γλώσσας σου
δεν μπορείς να το θεραπεύσεις ποτέ!

ΠΡΟΣΟΧΗ

Ο χρόνος και τα λόγια δεν γυρίζουν πίσω ποτέ!

[vasilisalt]

Αυτά που δεν ξέρω

Ο ονομαστός άραβας γιατρός Αμπού ρωτήθηκε κάποτε πάνω σ΄ ένα ζήτημα πολύ δύσκολο σχετικό με την επιστήμη του κι απάντησε
χωρίς να διστάξει:
- Δεν ξέρω απολύτως τίποτα γι΄ αυτό.
- Μα πως; του παρατήρησαν, ο χαλίφης σε πληρώνει τόσο ακριβά για την επιστήμη σου.
- Βεβαίως, αποκρίθηκε εκείνος. Με πληρώνει για όσα ξέρω. Αν επρόκειτο να με πληρώνει για όσα δεν ξέρω, δεν θα του
αρκούσε ούτε όλο το χρυσάφι του κόσμου.

[vasilisalt]

Τούτα τα γυμνά κλαριά κρύβουν ταπεινά βαθειά τους τη ζωή.
Σε λίγο θα ντυθούν με φυλλωσιές
θα γεμίσουν λουλουδια
θα φορτωθούν με καρπούς...
Θα χαρίσουν στο χωριό τις ωφέλειες
και τις δροσιές τους...

΄΄Ακολούθησε το ρυθμό της φύσης: Το μυστικό της είναι η υπομονή΄΄,

[vasilisalt]

[vasilisalt]

[vasilisalt]

[vasilisalt]