Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

«Θέλεις να βρεις την αιώνια ζωή; Κράτησε αυτά τα δύο: την πίστη και την ταπεινοφροσύνη.»

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

[toula]

Ερώτησε κάποιος τον Άγιο Παΐσιο:
«Μπορεί, Γέροντα, κάποιος που είναι λειψός στο μυαλό να έχει ταπείνωση και καλωσύνη;».
Και Αυτός απήντησε, ως εξής:
«Πώς δεν μπορεί!
Να, αυτό το παιδάκι που έρχεται συχνά εδώ στο Μοναστήρι, μπορεί να είναι διανοητικά καθυστερημένο, αλλά την καλωσύνη που έχει αυτό, ποιός λογικός άνθρωπος την έχει; Τί προσευχή, τί μετάνοιες κάνει! Όταν με την κήλη δυσκολευόμουν να κάνω μετάνοιες, του είπαν οι γονείς του: “Ο Παππούλης είναι άρρωστος και δεν μπορεί να κάνη μετάνοιες”. “Κάνω ‘γω”, είπε εκείνο, και έκανε μετά μετάνοιες γιά εμένα και γινόταν μούσκεμα στον ιδρώτα. Πόσο φιλότιμο, πόση αρχοντιά έχει!
Μία φορά, το έδειρε ένα παιδί στην γειτονιά, κι εκείνο, αφού έφαγε το ξύλο, του έδωσε το χέρι και του είπε: “Γειά, χαρά”. Ακούς; Ποιός γνωστικός το κάνει αυτό, κι ας έχει διαβάσει το Ευαγγέλιο και ένα σωρό πνευματικά βιβλία;
Να, και πριν από λίγες μέρες που είχε έλθη εδώ όλη η οικογένειά του να με δη, αυτό κάθησε δίπλα μου και η αδελφούλα του πιο πέρα. Μόλις είδε την αδελφούλα του, που κάθησε μακριά μου, “έλα, κοντά... Παππούλη”, της λέει και την έβαλε δίπλα μου. Πολύ με συγκίνησε και του έδωσα ευλογία έναν μεγάλο φιλντισένιο Σταυρό, που μου είχαν φέρει από τα Ιεροσόλυμα. Μόλις τον πήρε στα χέρια του, “γιαγιά”, είπε και έδειξε πως θα τον βάλη στον τάφο της γιαγιάς του! Φοβερό! Τίποτε δεν θέλει γιά τον εαυτό του, όλα γιά τους άλλους! Αυτό το παιδί, θα πάη με τα τσαρούχια στον Παράδεισο, αλλά θα βάλη και τους γονείς του!
Μακάρι να ήμουν και εγώ στην θέση του, και ας μην καταλάβαινα και ας μη μιλούσα. Ενώ ο Θεός μου έδωσε όλα τα αγαθά, εγώ τα αχρήστευσα... Στην άλλη ζωή, θα κρύβωνται μπροστά του ακόμη και Θεολόγοι! Μου λέει ο λογισμός ότι, οι Θεολόγοι Άγιοι στον Ουρανό, δεν θα είναι σε καλλίτερη θέση ως προς την γνώση του Θεού από αυτά τα παιδάκια. Ίσως, σ’ αυτά να δώση ο Δίκαιος Θεός και κάτι παραπάνω, διότι εδώ έζησαν στερημένα!»!!!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994)
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι - «Οικογενειακή Ζωή». Ι. Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή.

[toula]

Οι μήνες περνούσαν και το μαρτύριο των δαιμονικών προσβολών γινόταν ολοένα πιο καταθλιπτικό.
Οι ψυχικές δυνάμεις του νεαρού υποτακτικού [ο δόκιμος Μοναχός Συμεών νυν άγιος Σιλουανός Αθωνίτης] άρχισαν να κάμπτονται, το θάρρος του αφανιζόταν.
Ο φόβος της απώλειας και η φρίκη της απελπισίας κυρίευε σιγά – σιγά όλη του την ψυχή.
Όποιος έζησε κάτι παρόμοιο, αυτός ξέρει πως καμιά ανθρώπινη ανδρεία, καμιά ανθρώπινη δύναμη δεν μπορεί ν’ αντέξη τέτοιο πνευματικόν αγώνα.
Κάμφθηκε και ο αδελφός Συμεών.
Έφτασε ως την έσχατη απόγνωση και μια μέρα, πριν από τον εσπερινό, καθισμένος στο κελλί του, σκέφτηκε: «Ο Θεός είναι αδυσώπητος».
Μ’ αυτό τον λογισμό ένοιωσε τέλεια εγκατάλειψη κι η ψυχή του για μια περίπου ώρα βυθίστηκε στο σκοτάδι μιας απερίγραπτης αγωνίας.
Όταν πήγε για τον εσπερινό στην εκκλησία του Αγίου Προφήτη Ηλία, που είναι κοντά στο μύλο, είδε στα δεξιά της Ωραίας Πύλης, στον τόπο της εικόνος του Σωτήρος, τον ζώντα Χριστό.
Ο Κύριος εμφανίστηκε με ακατάληπτο τρόπο στο νοερό δόκιμο κι όλη του η ύπαρξη και το σώμα του γέμισαν από τη φωτιά της χάρης του Αγίου Πνεύματος από εκείνη τη φωτιά που κατέβασε ο Κύριος με τον ερχομό Του στη γη (Λουκ. ιβ’ 49)
Από το όραμα έπεσε σ’ εξάντληση ο Συμεών και ο Κύριος έγινε άφαντος απ’ αυτόν.
Είναι αδύνατο να περιγράψωμε την κατάσταση στην όποια βρισκόταν αυτός εκείνη την ώρα.
Ξέρομε από το στόμα και τα γραφόμενα του Γέροντα πως τότε τον περιέλαμψε το μέγα Θεϊκό Φως· πως έφυγε από τον κόσμο τούτο κι ανέβηκε με το πνεύμα στον ουρανό, όπου άκουσε άρρητα ρήματα.
Πως εκείνη τη στιγμή εγεννήθηκε άνωθεν (Ιωάν. α’ 13, γ’ 3).
Το γαλήνιο βλέμμα του Χριστού που συγχωρεί τα πάντα, που αγαπά απείρως, που είναι γεμάτο από ανείπωτη χαρά, προσέλκυσε ολόκληρο τον άνθρωπο.
Κι όταν έγινε άφαντος, η ψυχή του από την γλυκύτητα της αγάπης του Θεού ανηρπάγη στη θεωρία της Θεότητας, έξω πλέον από τα σχήματα του κόσμου.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου ο «Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», έκδοση της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας.

[toula]

Η ζωή των παιδιών επηρεάζεται άμεσα από την ακτινοβολία των γονέων
« Αυτό είναι το μυστικό. Να είσαι καλός, να είσαι άγιος, για να εμπνέεις, να ακτινοβολείς. Η ζωή των παιδιών επηρεάζεται άμεσα από την ακτινοβολία των γονέων. Επιμένουν οι γονείς: «Άντε, να εξομολογηθείς. Άντε, να μεταλάβεις. Άντε, να κάνεις εκείνο. Άντε, να κάνεις το άλλο». Και στο τέλος τίποτα δεν γίνεται. Ενώ, αν το παιδί βλέπει εσένα που ζεις ενσυνείδητα την πίστη σου να ακτινοβολείς, να ακτινοβολεί ο Χριστός μέσα σου, το αρπάζει και το κρατά για πάντα. Εκεί βρίσκεται το μυστικό. Και αν γίνει αυτό όταν το παιδί είναι μικρό στην ηλικία, δεν θα χρειαστεί να κοπιάσει πολύ όταν μεγαλώσει. Μην προσπαθείτε λοιπόν με ανθρώπινους τρόπους να διορθώσετε κακές καταστάσεις. Δεν έρχεται κανένα καλό αποτέλεσμα. Μόνο με την προσευχή και το προσωπικό σας παράδειγμα θα φέρετε αποτέλεσμα. Να επικαλείσθε τη Θεία Χάρη να πάει μέσα στην ψυχή των παιδιών σας, για να τα αγιάσει» .

Από το βιβλίο «Ένας να με ακούσει και θα του στείλει ο Θεός πλούσια την Χάρη Του!» ΕΚΔΟΣΙΣ «Ιερού Ησυχαστηρίου Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ΜΗΛΕΣΙ ΑΤΤΙΚΗΣ» ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ ΑΒΕΕ www.eptalofos.gr

[toula]

Πολλά ζευγάρια που έχουν σχέση αφήνουν τους μήνες ή τα χρόνια να περνούν.
Αποφασίζουν να παντρευτούν και ανακαλύπτουν ξαφνιασμένοι ότι έχουν περάσει π.χ. 10 χρόνια και πλέον έχουν κουραστεί. Λέμε σε πολλά ζευγάρια να μην αφήνουν το χρόνο να περνάει. Έχεις μια σχέση; Αποφάσισε πού θα την πας. Αυτό το απλά να περνάμε καλά χωρίς προσανατολισμό, χωρίς νόημα, χωρίς μοίρασμα, χωρίς ένωση και ενότητα φτάνει στη φθορά και ίσως στο τέλος. Να φερθείς ώριμα, να βάλεις κάποια χρονικά περιθώρια και να πάρεις αποφάσεις χωρίς να είσαι εσύ και η σχέση σου σε ένα χάος χωρίς νόημα και ελπίδα. Άσε τους συγκρητισμούς με παλαιότερες σχέσεις ή με σχέσεις που δεν έχουν έρθει ακόμα («Μήπως να αφήσω αυτόν τον άνθρωπο για να μου έρθει κάποιος καλύτερος;»). Κάνε κάποια απλά ερωτήματα στον εαυτό σου και προχώρα. Θέλω να ζήσω με αυτόν τον άνθρωπο για πάντα. Τι είναι για μένα αυτός ο άνθρωπος; Είμαι έτοιμος να παλέψω και να θυσιαστώ; Βλέπω την αιωνιότητα μαζί με αυτόν τον άνθρωπο, ακόμα και μέσα από πόνους και δυσκολίες; Μην παντρευτείς απλά για να κάνεις παιδιά ή να αποκατασταθείς. Αυτό είναι μια λάθος θέση, κάτι που ίσως το πληρώσεις κάποια στιγμή. Η αποκατάσταση και ίσως τα παιδιά είναι αποτέλεσμα. Πάρε απόφαση αν θέλεις να περάσεις τη ζούγκλα της ζωής και την πύλη του Παραδείσου με αυτόν τον άνθρωπο. Αν η απάντηση είναι Ναι, τότε προχώρα, αν είναι Όχι, τότε φύγε για να μην κοροϊδεύεις άλλο αυτόν τον άνθρωπο. Η ζωή θέλει τόλμη και αποφάσεις. Με συνείδηση, προσευχή και ρίσκο πολλές φορές. Είσαι έτοιμος;

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh . gr
Mήπως τελικά ήρθε η ώρα των αποφάσεων ; - ΕΥΧΗ.gr

[toula]

Η σωτήρια πίστη

Πίστη που δεν μας κάμνει να κόψουμε τα ελαττώματά μας και να γίνουμε καλοί, δεν είναι πίστη σωτηρίας.

Πίστη που δεν μας βοηθεί να καθαρίσουμε το εσωτερικό μας από τον «πονηρόν θησαυρόν» (Ματθ. 12:35), δεν είναι πίστη σωτηρίας. Είναι πίστη νόθος και όχι γνήσια και σε τέτοια πίστη δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε ούτε ένα δευτερόλεπτο.

Από μία τέτοια πίστη δεν μπορεί να αναμένει κάποιος καλό παρά ναυάγιο. Ναυάγιο στην παρούσα ζωή, ναυάγιο και στην άλλη, τη μέλλουσα, και προπαντός στη μέλλουσα…

Λάβετε το φάρμακο της μετανοίας και εξομολογήσεως στα χέρια σας και χρησιμοποιείστε αυτό, και μόνο αυτό, διότι κατά τον ιερό Χρυσόστομο: «Δεν υπάρχει κανένα άλλο τέτοιο φάρμακο για την εξάλειψη των αμαρτημάτων σαν την εξομολόγησή τους, τη συνεχή ανάμνηση και την αδιάκοπη κατηγορία τους».

Χριστιανοί μου, μήπως απατάσθε; Η νηστεία δεν περιορίζεται στη χύτρα μας. Διότι ίσως νηστεύετε από φαγητά, αλλ’ εφόσον δεν νηστεύετε από αμαρτίες, η νηστεία σας δεν ωφελεί. Γι’ αυτό εξετάστε τον εαυτό σας και στη νηστεία σας προσθέστε τώρα και τη μετάνοια και εξομολόγηση. Αποφασίστε πια να μην ξανακάνετε αυτό που θα εξομολογηθείτε. Και να είστε βέβαιοι πως κάθε περίοδος ή ημέρα νηστείας θα είναι ένας καινούριος σταθμός και αφετηρία νέας ζωής. Μία αναγέννηση, ένα δεύτερο πραγματικό βάπτισμα.

Αν έχουμε πίστη, αν παραδεχόμαστε ότι ο Χριστός κάμνει θαύματα ακόμη, ότι μπορεί δηλαδή να αλλάξει το είναι μας, ας θελήσουμε να καταθέσουμε τα… όπλα. Με άλλα λόγια, ας μετανοήσουμε, ας εξομολογηθούμε, ας αλλάξουμε ριζικά ζωή. Διότι μόνο τότε ο Χριστός θα μας αναγνωρίσει δικούς Του και θα μας δώσει τη χάρη Του και την ευλογία Του. Αλλιώς ας το μάθουμε, ας το εννοήσουμε, είμαστε προς τον Ιησού ξένοι. Δεν μας ωφελούν τα… χειροκροτήματα, οι εορτές, οι έπαινοι.

Πίστη θα πει ταπείνωση. Ας μην έχουμε εμπιστοσύνη στην κρίση μας. Ό,τι ιδέα είχαμε για τα όνειρα και τις άλλες προλήψεις ας τις εξομολογηθούμε σε Πνευματικό έμπειρο και ας του ζητήσουμε τη συμβουλή του.

Ας δεχθούμε με ταπείνωση την συμβουλή του έμπειρου Πνευματικού. Ας εξομολογηθούμε σ’ αυτόν ό,τι και αν μας συμβεί.

Έτσι θα φυλαχθούμε από τις απατηλές και επικίνδυνες παγίδες της ψευδούς πίστεως, που προσπαθεί ο Διάβολος να μας παρουσιάσει ως αληθινή για να μας οδηγήσει στον όλεθρο και την απώλεια της ψυχής και του σώματος.

Με την ειλικρινή μετάνοια και καθαρή εξομολόγηση ο Χριστός μας θα σε συγχωρήσει και θα γεμίσει την ψυχή σου με το φως της χαράς και την ελπίδα της αναστάσεως.

Πίστη που δεν μας παρακινεί να μισήσουμε τον κόσμο και τα του κόσμου και να συμμορφωθούμε με το θέλημα του Θεού, δεν είναι πίστη σωτηρίας.

Πίστη που δεν οδηγεί στη μετάνοια και την ιερά εξομολόγηση εμπρός σε Πνευματικό ιερέα, δεν είναι πίστη σωτηρίας.

Ένα μας χρειάζεται, να πιστεύουμε απόλυτα ότι ο Κύριος είναι πανταχού παρών και πρέπει με απλότητα να παραδινόμαστε στα χέρια Του, όπως το βρέφος στη μητέρα του. Μόνο τότε γίνεται σωστά το έργο Του επάνω μας, το οποίο είναι και η σωτηρία μας.

Από το βιβλίο: “Εις αγαθή ανάμνηση. Εμπειρικές αλήθειες από την κηρυκτική διακονία του πιστού εργάτου Κυρίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Α. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ (1916-1982)”. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, Θεσσαλονίκη 2013.

[toula]

Ας ζήσουμε στο όνομα του Χριστού

Ο καθένας σ’ αυτό τον κόσμο παρουσιάζεται στο όνομα κάποιου, πιο μεγάλου και πιο γνωστού. Έτσι και εμείς οι χριστιανοί παρουσιαζόμαστε στο όνομα του Χριστού.

Όταν λέμε, στο όνομα του Χριστού, με αυτόν τον τρόπο παρουσιάζουμε ποιοι είμαστε, ποιανού είμαστε και από ποιον είμαστε απεσταλμένοι. Παρουσιάζουμε με αυτό τον τρόπο σε ποιον επιστρέφουμε και από ποιον περιμένουμε ανταμοιβή…

Στο όνομα ποιανού πράττετε όσα πράττετε, ρώτησαν οι σατανικοί αρχηγοί των Ιεροσολύμων τους αποστόλους του Χριστού. Στο όνομα ποιανού μιλάτε; Στο όνομα ποιανού βαπτίζετε; Στο όνομα ποιανού θεραπεύετε τους άρρωστους; Στο όνομα ποιανού κάνετε θαύματα;

Η απάντηση από τον Πέτρο, από τον Ιωάννη, από τον Φίλιππο, από τον Θωμά υπήρξε μία και μοναδική: «Στο όνομα του Χριστού, του Υιού του Θεού, του Δικαίου, τον οποίο εσείς σκοτώσατε».

Οι διπλωμάτες, όταν πηγαίνουν σε μία ξένη χώρα, πηγαίνουν στο όνομα του βασιλιά, οι δικαστές πηγαίνουν στο όνομα του κυβερνήτη, οι αστυνόμοι συλλαμβάνουν εγκληματίες στο όνομα του νόμου, ο βοηθός του μάστορα παρουσιάζεται στο όνομα του μάστορα, ο γιος έρχεται στο όνομα του πατέρα, η κόρη στο όνομα της μάνας, ο μαθητής στο όνομα του δασκάλου, ο πιο νέος στο όνομα του μεγαλύτερου.

Όλος ο αέρας βουίζει κάθε μέρα: Εγώ μιλάω στο όνομα του τάδε και τάδε, ή εγώ έρχομαι στο όνομα του τάδε και τάδε, ή εγώ σου δίνω ή εγώ σου παίρνω ή εγώ σε δικάζω, ή εγώ σε συγχωρώ στο όνομα του τάδε και τάδε.

Αυτή είναι η κοσμική ιεραρχία, ο καθένας να παρουσιάζεται στο όνομα κάποιου όντας πιο ασήμαντος από εκείνον στο όνομα του οποίου παρουσιάζεται.

Ο σοφός απόστολος Παύλος διατάζει όλους τους βαπτισμένους με τον εξής τρόπο: «Καθετί που λέτε ή κάνετε ας γίνεται στο όνομα του Κυρίου Ιησού, κι έτσι να ευχαριστείτε διά του Χριστού τον Θεό Πατέρα» (Κολ. 3:17).

Ποιος υπάκουσε σ’ αυτή τη φράση του αποστόλου Παύλου;

Υπάκουσε σ’ αυτή ο λαός μας. Υπάκουσαν όλοι οι βασιλιάδες μας, οι αυτοκράτορες, οι ηγεμόνες, οι δεσποτάδες, οι αρχηγοί μας, οι οποίοι άρχιζαν τα χρυσόβουλα με τον εξής τρόπο: Εις το όνομα του Κυρίου, του Σωτήρα, του Ιησού Χριστού.

Υπάκουσαν στα λόγια του αποστόλου Παύλου οι πατριάρχες μας, οι επίσκοποί μας, οι ιερείς μας, που δίδασκαν το λαό μας να ζει στα χρόνια της ειρήνης στο όνομα του Κυρίου. Στα χρόνια της σκλαβιάς δίδασκαν το λαό μας να υπομένει τις δυσκολίες, να πεθαίνει στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Υπάκουσε ολόκληρος ο λαός μας, ο οποίος οτιδήποτε και αν έκανε, το έκανε κάνοντας το σταυρό του, στο όνομα του Ιησού Χριστού. Και όταν βαπτιζόταν, βαπτιζόταν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, και όταν νυμφευόταν, νυμφευόταν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, και όταν γινόταν κουμπάρος και όταν έκανε όρκο, ορκιζόταν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Όταν ήταν αναγκασμένος να πολεμήσει, πολεμούσε εις το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, όταν έχτιζε, έχτιζε εις το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, το ίδιο και όταν όργωνε, φύτευε, θέριζε…

Αδελφοί μου, ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός του λαού μας. Όλα όσα έκανε ο λαός μας τα έκανε στο όνομά Του. Όλα, εκτός από το έγκλημα και την κακία. Όλα τα μεγάλα, τα έξοχα, τα θεϊκά, τα λαμπερά, που ο λαός μας έχει πράξει, όλα έγιναν στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Γι’ αυτό το λόγο, αδελφοί μου, ας μην ακούσουμε εκείνους που μας φωνάζουν να ενεργούμε στο όνομα του πολιτισμού, στο όνομα της επιστήμης, στο όνομα της προόδου.

Ας ζήσουμε όπως οι άγιοι πατέρες μας, που έζησαν στο όνομα του Ιησού Χριστού. Έτσι έζησαν αυτοί, έτσι ας ζήσουμε και εμείς τώρα: Εις το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος, Μέσα από το παράθυρο της φυλακής. Μηνύματα προς τον λαό. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, Θεσσαλονίκη 2012.

[toula]

Ο παπά Τύχων για την μελέτη του Θεού

Επίσης, τόνιζε την μελέτη της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων: Ευεργετινό, Φιλοκαλία, Άγιο Χρυσόστομο, Μέγα Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, Άγιο Μάξιμο, Συμεών Νέο Θεολόγο, Άββά Μακάριο και Άββά Ισαάκ.

Έκτος από την ταπείνωση και την μετάνοια, ο παπά Τύχων τόνιζε πολύ την μελέτη του Θεού, δηλαδή ο νους του άνθρωπου να γυρίζη συνέχεια γύρω από τον Θεό.

Επίσης, τόνιζε την μελέτη της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων: Ευεργετινό, Φιλοκαλία, Άγιο Χρυσόστομο, Μέγα Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, Άγιο Μάξιμο, Συμεών Νέο Θεολόγο, Άββά Μακάριο και Άββά Ισαάκ.

«Ή μελέτη, έλεγε ο Γέροντας, θερμαίνει και την ψυχή, καθαρίζει και τον νου και έτσι ασκείται με προθυμία ο άνθρωπος και αποκτάει αρετές, ενώ, όταν δεν ασκήται, αποκτάει πάθη».

Μια μέρα ρώτησε το Γέροντα Παΐσιο:

– Εσύ, παιδί μου, τι βιβλία διαβάζεις;

Του απάντησε:

-Άββα Ισαάκ.

– Πά-πά-πά, παιδί μου! αυτός ο Άγιος είναι μεγάλος! Ούτε έναν ψύλλο δεν
σκότωνε ο Άββας Ισαάκ.32 Ήθελε με αυτό πού είπε να τονίση την μεγάλη πνευματική ευαισθησία του Αγίου

[toula]

Η αρά και η χαρά

«Εκ γυναικός πηγάζει τα κρείττονα» (απ’ τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα). Ποιος είναι τόσο μίζερος λοιπόν, που να μη χαίρεται ακόμα για την παγκόσμια χαρά, την Παναγία μας;

«Η γυνή απατηθείσα εν παραβάσει γέγονε» (η γυναίκα εξαπατήθηκε και έπεσε στην παράβαση) (Α’ Τιμ. 2:14). Η Εύα στον Παράδεισο παρασύρθηκε από την απάτη του όφεως. Δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην ύπουλη υποβολή του «θα γίνετε θεοί». Έμπειρος στρατηγός ο διάβολος, γνωρίζοντας ότι το θήλυ είναι ασθενέστερο σκεύος, διάλεξε να χτυπήσει στο αδύνατο σημείο. Φρόντισε να την απομονώσει από τον Αδάμ. Περίμενε. Και τη στιγμή που την βρήκε μόνη της, συγκέντρωσε αμέσως εκεί όλη τη δύναμη κρούσης του. Και πέτυχε τον σκοπό του.

Η πτώση της Εύας έφερε την πτώση του Αδάμ. Και κατά συνέπεια όλων των εξ Αδάμ. Το ανθρώπινο γένος ολόκληρο, εφόσον κατάγεται απ’ το πρωτόπλαστο ζεύγος, κληρονόμησε την πεπτωκυία φύση (όχι κάποια προσωπική ενοχή), που λόγω της παρακοής υποτάχτηκε στη φθορά και τη θνητότητα. Δεν έγιναν θεοί οι προπάτορες, όπως έλπιζαν, αλλά πέθαναν. Από την προοπτική της αθανασίας που είχαν, περιέπεσαν στον θάνατο.

Θνητή φύση ήταν η μόνη κληρονομιά που άφησε πίσω της η προμήτωρ Εύα, όντας η ίδια πλέον θνητή. Κληροδότησε την αρά, την κατάρα, τη λύπη, την καταδίκη στους απογόνους της. Αντί για ζωή (Εύα = Ζωή), έδωσε τον θάνατο. Γι’ αυτήν ειπώθηκε: «Εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα» (απ’ τη γυναίκα ήρθαν τα κακά).

Όμως δεν διαιωνίστηκε η κατάσταση αυτή. Με «το πλήρωμα του χρόνου» ήρθε πλήρως η ανατροπή της. Το ανθρώπινο γένος κυοφόρησε με πολύ κόπο διά μέσου των γενεών τον τέλειο άνθρωπο, που θα υλοποιούσε το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου. Έδωσε ό,τι καλύτερο μπορούσε να υπάρξει μέσα στη σύνολη δημιουργία. Ετοίμασε «Μητέρα Παρθένον» και την πρόσφερε σ’ εκείνον που θα συνέτριβε την κεφαλή του όφεως.

Ο ερχομός της ήταν κοσμοχαρμόσυνο γεγονός. Η γέννησή της «χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη». Τη στιγμή του Ευαγγελισμού ο Γαβριήλ, εκστατικός απ’ το μεγαλείο της Παρθένου, με χαρμόσυνη φωνή τής μηνύει «χαράν ανεκλάλητον». «Μετά δέους παρίσταται και το Χαίρε κομίζει, της λύπης αντίθετον». «Ο όφις», της λέγει, «εξαπάτησε την Εύα παλιά, τώρα όμως σου φέρνω το ευχάριστο μήνυμα, τη χαρά». «Νυν ευαγγελίζομαί σοι την χαράν».

Είναι η στιγμή κατά την οποία κρίνεται αναπότρεπτα η τύχη του κόσμου. Η πιο κρίσιμη στιγμή στη διαχρονική πορεία του ανθρώπου. Η Παρθένος, με πλήρη επίγνωση της ευθύνης της, αναλαμβάνει τα ηνία της ανθρώπινης ιστορίας. Λέγει το «ναι» στην πρόταση του Θεού. Δέχεται να γίνει η είσοδος «του Ιερέως του μεγάλου, μόνη και μόνον εισάγουσα Χριστόν εις την οικουμένην». Γιατί αμέσως με τον διάλογο Γαβριήλ και Μαρίας, «άμα τω λόγω του αρχαγγέλου και αυτής, συνέλαβεν υπερφυώς εν τη αχράντω γαστρί τον Υιόν και Λόγον του Θεού». Και στη συνέχεια, επειδή η Θεοτόκος «έγινε μητέρα της καλής θέλησης του Θεού Πατρός (μήτηρ γέγονε της ευδοκίας του Πατρός), μια και κράτησε στην αγκαλιά της τον Λόγο του Θεού που σαρκώθηκε», «ανέτρεψε την πρώτην κατάραν της Εύας». Ο τόκος της «του Αδάμ την κατάραν την εις ημάς (που ήταν πάνω μας) ανατρέπει». «Λύσας την κατάραν έδωκε την ευλογίαν».

Εδώ είναι το βάθος της σοφίας του Θεού. Η γυναίκα απατήθηκε πρώτα και προξένησε τον θάνατο στο ανθρώπινο γένος, η γυναίκα τώρα γίνεται μητέρα του Θεού και απαρχή σωτηρίας όλου του κόσμου. Δίκαια εξυμνείται με υπέροχο τρόπο στους Χαιρετισμούς η Παναγία: «Χαίρε, δι’ ης η χαρά εκλάμψει, χαίρε, δι’ ης η αρά εκλείψει. Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις, χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις».

Γι’ αυτήν ειπώθηκε: «Εκ γυναικός πηγάζει τα κρείττονα» (απ’ τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα). Ποιος είναι τόσο μίζερος λοιπόν, που να μη χαίρεται ακόμα για την παγκόσμια χαρά, την Παναγία μας;

Από το περιοδικό ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, αρ. φ. 416, Μάρτιος 2018.

[toula]

Ο παπά Τύχων και οι αγγελικές υμνωδίες!

Όταν ο μακαριστός Θεόκλητος Διονυσιάτης συνάντησε τον φημισμένο παπά Τύχων

Κάποτε, τον είχε επισκεφθή ο π. Θεόκλητος ο Διονυσιάτης. Επειδή ή πόρτα του παπα – Τύχωνα ήταν κλειστή, και από τον Ναό ακούγονταν γλυκιές ψαλμωδίες, δεν θέλησε να ενόχληση με το χτύπημα της πόρτας, αλλά περίμενε να τελειώσουν, γιατί νόμιζε ότι βρίσκονται στο «Κοινωνικό».

Σε λίγο βγαίνει ο παπα – Τύχων και ανοίγει την πόρτα. Όταν μπήκε ο π. Θεόκλητος, δεν βρήκε κανέναν άλλον εκτός από τον παπα – Τύχωνα. Τότε κατάλαβε ότι οι ψαλμωδίες εκείνες ήταν Αγγελικές.