Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Kαι στην εκκλησιαστική και στην καθημερινή ζωή.

Όλα για να μας δει ο κόσμος, από την εξωτερική εμφάνιση μέχρι και τον προσποιητό λόγο.
Αυτό που λέει ο σοφός λαός μας «Από έξω κούκλα και από μέσα πανούκλα» και άλλη μια γαλλική ρήση ότι «Το εξωτερικό είναι η υπογραφή του εσωτερικού». Ο Καθένας βγάζει αυτό που έχει στην καρδιά του.
«Ναι Πάτερ μου ! έχετε δίκιο!, την ευχή σας» με το χαμόγελο της πωλήτριας και από πίσω ρίχνουμε μαχαιριές αλύπητα.
Πάμε στην Εκκλησία και αντί να μας ενδιαφέρουν αυτά που λέει ο παπάς και πως να τα κάνουμε ζωή μας ενδιαφέρει ο παπάς ως πρόσωπο για να έχουμε υλικό να κουτσομπολέψουμε στις γειτονιές.
Στην δουλειά θα κάνουμε το ίδιο όπως και στην οικογένεια. Η ενορία και τα πρόσωπα των πιστών είναι μια κοινωνία όταν κάποιος κινείται άσχημα το ίδιο θα κάνει παντού είτε στην δουλειά είτε στο σπίτι.
Αυτό εμποδίζει κακώς βέβαια πολλά νέα παιδιά να πλησιάσουν την εκκλησία που λένε ότι «Η μάνα μου κάνει μεγάλους σταυρούς πατερ στην εκκλησία αλλά είναι ύαινα στο σπίτι». Αυτήν την υποκρισία δεν την αντέχει όχι μόνο ο νέος αλλά και ο ίδιος ο Χριστός. Τα «Ουαι» στους φαρισαίους είναι χαρακτηριστικά.

Αντί να δούμε την ενορία ως κοινωνία προσώπων εν Χριστώ στην πορεία της σωτηρίας, έχουμε καταντήσει να είμαστε νέο-ορθόδοξοι ειδωλολάτρες. Ενώ στην οικογένεια η αγάπη είναι απλά μια συναλλαγή προσδοκιών του καθενός ξεχωριστά εις βάρος του άλλου.
Και όλα αυτά διότι μας τρώει μια πνευματική νόσος. Εγωϊσμός!. Η χειρότερη μορφή δαιμονισμού είναι να μην θέλω να αλλάξω, να μην θέλω καν να ακούσω και έστω λιγάκι να προβληματιστώ. Δεν υπάρχει λόγος να έρχομαι στην εκκλησία αν δεν θέλω να αλλάξω. Διαφορετικά είναι σαν να παρακολουθεί μια θεατρική παράσταση με Βυζαντινό Φοκλορ και όχι τη θυσία του Θεού που έρχεται ο ίδιος προσωπικά για να ενωθεί με τον άνθρωπο, όχι σε μια ηθική ένωση, αλλά σε μια οντολογική ολοκλήρωση.

Τρέχουμε στην Εκκλησία αν μάθουμε ότι έχουμε καρκίνο στο σώμα, αλλά για τον καρκίνο της ψυχής ούτε λόγος. Το ότι έχω άσχημους λογισμούς , μνησικακίες, κακίες, δεν θέλω να μνημονεύσω ακόμα και κεκοιμημένους ή αδιαφορώ για τη σωτηρία της ψυχής δεν μας ενδιαφέρει.
Δόξα στον Μεγαλοδύναμο που υπάρχουν ψυχούλες που κάνουν υπακοή , θέλουν τον Χριστό και ασκούνται στο σκάμμα της αγάπης μέσα στην Εκκλησία. Κοιτάνε πρακτικά να μεταμορφώσουν το ΕΙΝΑΙ μέσα από τη σχέση με τον Χριστό. Διψάνε να ακούνε Πατερικά και ευαγγελικά κηρύγματα για να τραφεί η ψυχούλα τους. Δεν βλέπουν την ώρα πότε να πάνε να εξομολογηθούν για να προχωρήσουν πνευματικά. Βλέπουν στον Ιερέα την Ιεροσύνη του Χριστού και όχι τον άνθρωπο που φοράει μαύρα και θέλει να μας αλλάξει τα πράγματα και να μας πει τα δικά του.
Ας φύγουμε αγαπητοί μου από το φαίνεσθε και ας πάμε στο βίωμα του Είναι . Όχι μόνο στην Εκκλησία αλλά και μέσα στην οικογένεια και μέσα στις σχέσεις μας. Να πετάξουμε τις μάσκες και τις κουκούλες τις κακίας και του συμφέροντος και επιτέλους μακριά από κάθε προσδοκία ας δώσουμε χώρο στην Αγάπη του Χριστού ώστε να θεραπεύσει τις πληγές μας.

Αν δεν αποκτήσουμε ορθόδοξο φρόνημα και ήθος όσα χρόνια και να είμαστε στην εκκλησία δεν θα καταλάβουμε τίποτα και οι ενορίες θα μεταβληθούν σε Μουσεία με τον Παπά να κάνει τον Εκκλησιαστικό Υπάλληλο.
Οπότε πρέπει να πάρουμε αποφάσεις απέναντι στο Χριστό, τον εαυτό μας, την οικογένεια μας θέλουμε μια ζωή με μάσκες, υποκρισίες , κουτσομπολιά και εγωισμούς ή μια ζωή με αλήθεια , φως, διαφάνεια και αγάπη; Η επιλογή είναι δική μας…

π. Σπυρίδων Σκουτής - euxh . gr
Ζούμε στην εποχή του φαίνεσθαι και έχουμε απωλέσει το ΕΙΝΑΙ. - ΕΥΧΗ.gr
EUXH.GR
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πολλοί γονείς θεωρούν τον εαυτό τους επιτυχημένο επειδή τα παιδιά τους δεν αμάρτησαν διότι τα είχαν καλά αλυσοδεμένα στη μέγγενη της διαπαιδαγώγησης τους με ένα σφίξιμο κτητικής αγάπης...
Και βλέπεις παιδιά που μπορεί να μην έπεσαν στην αμαρτία αλλά είναι ανίκανα να αγαπήσουν.
Η επιθυμία και η ελευθερία τους ακρωτηριάστηκαν στο βωμό του νομικισμού με αποτέλεσμα να έχουν μετατραπεί σε παγοκολώνες που και ακόμα όταν χαμογελούν το κάνουν σαν τις πωλήτριες επειδή «πρέπει». Έρχονται παιδιά να βγάλουνε άδεια γάμου και ενώ μπροστά σου έχεις δύο ανθρώπους 30 ετών καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με δύο 15 χρονα. Κουβεντιάζοντας αντιλαμβάνεσαι ότι έχει γίνει κάτι λάθος εδώ και πολλά χρόνια ….
Στην εκκλησία δεν ισοπεδώνουμε το θέλημα ακρωτηριάζοντας την επιθυμία και την ελευθερία αλλά παιδαγωγούμε την ελευθερία με τα χαλινάρια της διακρίσεως, και την επιθυμία την τοποθετούμε στην πηγή της αγάπης που είναι ο Χριστός.

Να μην λέμε στα παιδιά μας «μη», «δεν», «πρέπει» αλλά να τους δείχνουμε το δρόμο της χάριτος, βιωματικά ξεκινώντας από τον εαυτό μας.
Να τους δείξουμε τον δρόμο της πραγματικής ζωής. Να τους απαντήσουμε στα δικά τους γιατί , όχι με «έτσι» αλλά με «διότι».
Να τους μιλήσουμε ότι η αμαρτία δεν είναι μια νομική αστοχία αλλά ένα θάνατος που έρχεται γλυκά με το ένδυμα της ηδονής και της ψεύτικης επιθυμίας και μετατρέπεται σε μια συγκλονιστική οδύνη. Να μην φοβηθούμε αν το παιδί πέσει στην αμαρτία αλλά να μας προβληματίζει γιατί δεν σηκώνεται.
Να τους πούμε ότι στην Εκκλησία δεν σκοτώνω το θέλημα μου αλλά παιδαγωγώ το φίλαυτο θέλημα για να γίνει φιλόθεο και φιλάδελφο μέσα από τον δρόμο της χάριτος και της ασκήσεως. Η άσκηση στην εκκλησία δεν έιναι ένα είδος θρησκευτικού μαζοχισμού αλλά πράξη υποδοχής και πόθου του αγαπημένου προσώπου που επιθυμώ σχέση μαζί του και εκείνο το πρόσωπο με αγαπά συγκλονιστικά. Αυτο το πρόσωπο ειναι ο Θεάνθρωπος Κύριος
Να κάνουμε τα παιδιά μας αθλητές του αγιασμού και στρατιώτες του Κυρίου.

Μακάριοι , οι γονείς εκείνοι που μαθαίνουν στα παιδιά τους πώς να αγαπούν, πώς να κάνουν έξοδο από τον εαυτό τους , πώς να παίρνουν την ευθύνη τους, πώς να λένε ευχαριστώ και συγγνώμη, πώς να υποχωρούν για χάρη του αδερφού, πώς να αγκαλιάζουν τον αμαρτωλό αλλά όχι την αμαρτία, πώς να επιλέγουν την ζωή μέσα από την δικής τους προσωπική αναλογία.
Γονιός σημαίνει συνοδοιπόρος …
«Έχω την τιμή να είμαι γονιός για να σου δείξω έναν δρόμο, εσύ όμως θα τον περπατήσεις και κάθε βήμα έχει κόστος που οφείλεις να πάρεις.»
Όχι άλλη ψευτιά, υποκρισία και τι θα πει ο κόσμος στα παιδιά μας.
Ας σταματήσουμε αυτή την σήψη τώρα και ας ακολουθήσουμε την πραγματική ζωή που είναι ο Χριστός.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh . gr
Δεν είναι μόνο η αμαρτία αλλά και η έξοδος στην αγάπη - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Συγκαταβάσεις στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών

Να εισέλθουμε στον κόσμο τους με ενσυναίσθηση, ταπείνωση διάκριση και αγάπη.

Να γίνουν οι αγωνίες των παιδιών μας, προσευχές μας. Να είμαστε το λιμάνι και ο φάρος της ζωής τους, μέσα από το βίωμα που ζούμε με τα παιδιά μας.

Ομιλία με θέμα «Συγκαταβάσεις στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών», πραγματοποίησε ο π. Σπυρίδων Σκουτής, κληρικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου.

Της ομιλίας, που δόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο τη Βηματάρισσα.

Η ομιλία του π. Σπυρίδωνα, αφορούσε την διαπαιδαγώγηση των παιδιών και τις συγκαταβάσεις που γίνονται, όταν και όποτε αυτές παρατηρούνται, περισσότερο όμως είχε ερωτήματα και προβληματισμούς, προκειμένου αυτά τα πνευματικά εργαλεία να αξιοποιηθούν στην καθημερινότητα.


Η ρίζα όλων, όπως τόνισε ο π. Σπυρίδων, είναι η συζυγία, και ο καρπός είναι τα παιδιά. Αλλά, αναρωτήθηκε στη συνέχεια, γιατί κάνουμε παιδιά τελικά και αν είμαστε σε θέση να πάρουμε την ευθύνη ενός ανθρώπου.

Καταρχήν, ένα θέμα προς διερεύνηση, είναι η είσοδος στο γάμο και οι αιτίες της, αφού ενδέχεται ο γάμος να είχε φίλαυτες προϋποθέσεις, κάποιες επιθυμίες η φαντασιώσεις εις βάρους του άλλου ή ακόμη και προς εκμετάλλευση.

«Τι είναι ο άλλος για μένα ; Πως περπατάμε μαζί στο γάμο; Τι θέλουμε ο ένας από τον άλλο; Γιατί επιλέξαμε τον γάμο και γιατί επιλέξαμε τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Τι κριτήρια είχαμε, μην μείνουμε μόνοι, για να γίνουμε γονείς; Για να ικανοποιήσουμε ένα κοινωνιολογικό συννεφάκι;»

Ο λόγος του γάμου, παρατήρησε ο π. Σπυρίδων, δεν είναι η τεκνογονία διότι αλλιώς θα ζητούνταν ιατρικές γνωματεύσεις από τους γιατρούς για να δοθούν άδειες γάμου, αλλά η τεκνογονία είναι αποτέλεσμα.

Και προκύπτουν μια σειρά ζητημάτων, όπως το πως νοιώθει ένα νέο ζευγάρι, για το γεγονός ότι θα φέρει ένα παιδί στον κόσμο. Θέλουν οι γονείς να δώσουν ζωή στο παιδί τους ή απλά να δώσουν νόημα στην ζωή τους μέσα από το παιδί, διότι ίσως ο ένας δεν αντέχει τον άλλο.

Το παιδί ίσως λειτουργεί ως προέκταση της ζωής τους, και αντί να καλλιεργούν την προσωπικότητα του παιδιού, μπορεί να θέλουν, μέσα από το παιδί, να εξάρουν την δική τους προσωπικότητα. Και όπως είπε χαρακτηριστικά, αν έχουν ανάγκη να ζήσουν μέσα από το παιδί τους, τότε είναι άρρωστοι.

Πολύ συχνά εκφράζεται από γονείς το παράπονο ότι δεν τους ακούει το παιδί τους. Αλλά, όπως παρατήρησε ο π. Σπυρίδων:

«Εμείς το ακούμε; Δίνουμε σημασία στα ερωτήματα του, στις αγωνίες του; Πως το αντιμετωπίζουμε; Μήπως υποβαθμίζουμε κάθε ανάγκη του, κάθε ερώτημα η κραυγή που έχει στην ψυχή του; Έχουμε ενδιαφέρον για την πνευματική του ζωή, ανάπτυξη και διαπαιδαγώγηση; Γιατί οι περισσότεροι γονείς δεν ξέρουν τα παιδιά τους;»

Και συνεχίζοντας τόνισε, ότι πρέπει να εισέλθουν στον κόσμο τους με ενσυναίσθηση, ταπείνωση διάκριση και αγάπη. Να γίνουν οι αγωνίες των παιδιών τους, προσευχές τους. Να είναι το λιμάνι και ο φάρος της ζωής τους, μέσα από το βίωμα που ζουν με τα παιδιά τους. Μπορεί οι διαφωνίες και οι αποτυχίες και τα χτυπήματα της ζωής, να γίνουν σκαλοπάτια επιτυχίας και πνευματικής γονιμότητας.

«Βλέπουμε από γονείς πίεση, παράπονα. Γιατί; Γιατί προσπαθούμε να πείσουμε; Χρειάζεται ; Το φως χρειάζεται να αποδείξει κάτι στο σκοτάδι; Δεν χρειάζεται, ξέρουμε τα αποτελέσματα, πως όταν ανάβει το φως, σκοτάδι δεν μπορεί να υπάρξει.

Είναι ο Χριστός κόμμα ή σέκτα, οπαδισμός που πρέπει να πείσουμε τα παιδιά μας να ενταχθούν; «

Όπως παρατήρησε ο π. Σπυρίδων, η πίεση, σύμφωνα με τους αγίους, θα φέρει αντίθετα αποτελέσματα. Δεν χρειάζεται να πείσουν, αλλά να εμπνεύσουν και να εκλύσει το βίωμα, η εμπειρία και το παράδειγμα τους. Ο τρόπος της συνομιλίας των γονέων θα επηρεάσει τα παιδιά. Ο σεβασμός, η αγάπη, η υπακοή, εμπνέονται καλύτερα, και δύσκολα διδάσκονται με ξερά λόγια, όπως είπε χαρακτηριστικά.

Είναι πολύ διαφορετικό να κάνει κανείς αυτό που του λένε από φόβο, πειθαρχία, καταναγκασμό και υποχρέωση, και άλλο να προτιμά το θέλημα του άλλου από αγάπη. Στα μαθήματα, στα παιχνίδια, στα αθλήματα, θα πρέπει να μάθουν από μικρά τα παιδιά, ότι τα αγαθά αποκτιούνται με κόπο, μόχθο, αγώνα άσκηση δυσκολία, υπομονή και επιμονή.

«Έτσι δεν είναι σωστό να τους παρουσιάζουμε όλα εύκολα. Είναι καλό να μάθουν να προσπαθούν, να ζητούν τη βοήθεια του άλλου να ταπεινώνονται, να φιλοτιμούνται να βγαίνουν από τον εαυτό τους, από τον ατομισμό , τον εγωισμό και τη φιλαυτία.

Το παιδί θα μάθει πως αντιδρά ο γονιός στην ασθένεια, το πένθος, τη δυσκολία, τη στέρηση και την καθυστέρηση και θα πράξει παρόμοια. Για την τιμωρία αρκεί μια επίπληξη με αυστηρή ματιά ή με μια κουβέντα. Η βία, ο θυμός, η οργή είναι αμαρτίες και από το κακό δεν έρχεται το καλό.»

Υπενθύμισε και τον λόγο του αγίου Πορφυρίου, πως: «η αγιότητα των γονέων σώζει τα παιδιά τους». Και πώς έρχεται η Θεία Χάρις; Με την ταπείνωση και την προσευχή. Αλλά η προσευχή πρέπει να είναι δυνατή και ζωντανή. Όταν προσευχόμαστε με πίστη και υπομονή, πάντοτε έχουμε αποτελέσματα, .

Ένα θέμα που προκύπτει επίσης, είναι η αντιμετώπιση μπροστά στις αλλαγές. Αν τα παιδιά επιλέξουν κάτι άλλο από αυτό που οι γονείς, λανθασμένα, έχουν σαν όνειρο για εκείνα, τότε επαναστατούν.

«Γιατί; Το παιδί είναι άβουλο; Αν θέλει να γίνει μοναχός, γιατρός, τσαγκάρης; Θίγεται το μοντέλο νοήματος που χρησιμοποιούμε για το παιδί, για αυτό και εκεί βγάζουμε νύχια. Καμιά συγκατάβαση και αγάπη. Για αυτό βλέπουμε επαναστάσεις στους γάμους, στο όνομα στα εγγόνια, και σε πολλά άλλα. Θέλουμε να έχουμε λόγο για να είναι ιδιοκτησία μας.»

Βοηθούν οι γονείς τα παιδιά να πάρουν αποφάσεις για τη ζωή τους και όχι να παίρνουν εκείνοι για τα παιδιά, σημείωσε ο π. Σπυρίδων. Να βοηθήσουν τα παιδιά στην κλίση τους και να πάρουν ελεύθερα αποφάσεις και όχι να τα πιέζουν να φέρουν ένα χαρτί στον τοίχο, για να ικανοποιήσουν τον «αυτοκράτορα γονιό;».

Ολοκληρώνοντας τον λόγο του, τόνισε ότι δεν υπάρχουν συνταγές. Τα πάντα ξεκινάνε από τη συζυγία. Η προσευχή και ο συντονισμός της ζωής τους στην εν Χριστώ ζωή, ταπείνωση και αγάπη είναι ο μόνος δρόμος. Ο καρπός αυτών, θα είναι το παράδειγμα που από εκεί τα παιδιά θα κοινωνούν την πνευματική υγεία και χάρη σε όλη τη ζωή τους.

«Να αποδεσμευτούμε από την αγάπη τους. Δεν είναι δικά μας. Μεγαλώνουμε παιδιά υιοθετημένα, είναι του Θεού, και στη πορεία αυτή είμαστε συνοδοιπόροι όχι τύραννοι.

Αν το παιδί διδαχτεί από μικρό να σκέπτεται με σωστό τρόπο, τότε έχει ήδη αποκτήσει μεγάλο πλούτο και δόξα.»

πηγή : https://enoriaendrasei.gr/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Εύκολο είναι να προσβάλεις, να απαξιώνεις, να κακολογείς, να κατακρίνεις, να θυμώνεις, να οργίζεσαι…
Το δύσκολο είναι να ταπεινώνεσαι, να υπομένεις, να συγκαταβαίνεις, να συγχωρείς, να αγαπάς.
Εύκολο είναι να ρίχνεις την ευθύνη στους άλλους. Δύσκολο να αναγνωρίζεις και να αναλαμβάνεις την ευθύνη που σου αναλογεί.
Εύκολο να γκρινιάζεις, να μιζεριάζεις, με την κάθε δυσκολία στην ζωή σου.
Το ανδρείο όμως είναι να διαχειρίζεσαι την κάθε δοκιμασία, να χαμογελάς με ελπίδα και αισιοδοξία ακόμα και τότε που βιώνεις δυσκολίες και πειρασμούς.
Τα σκοτάδια της ζωή μας, δεν μπορούμε να τα νικήσουμε, ούτε με την παραίτηση, ούτε με την μοιρολατρεία, ούτε με την υπερανάλυση, αλλά ούτε και με τον στρουθοκαμηλισμό μας.
Τα σκοτάδια της ζωής μας τα νικάμε με το φως του χαμόγελού μας, με την πίστη μας, με την προσπάθειά μας, με την επιμονή μας, με την εκτίμηση της ζωής μας, με την θετικότητά μας…
Το ξέρω ότι κάποιες φορές είναι δύσκολο να δεις φως στο σκοτεινό τούνελ των σκέψεών σου. Όμως αυτό είναι το λάθος! Το θέμα δεν είναι οι σκέψεις μας αλλά η ίδια η ζωή μας. Άραγε είναι τόσο τραγικά τα πράγματα ή μήπως οι λογισμοί μας τα παρουσιάζουν τόσο τραγικά;
Σίγουρα υπάρχουν και τραγικές περιπτώσεις. Όμως στην πλειοψηφία μας, οι ζωές μας δεν είναι τόσο θλιβερές όσο τις παρουσιάζουμε στον εαυτό μας και στους άλλους. Όλοι μας έχουμε και ομορφιά και φως και χαρά και αγάπη στην ζωή μας. Έχουμε ανθρώπους που μας αγαπούν και νοιάζονται για εμάς. Μην εστιάζουμε λοιπόν στο κακό της ζωής μας γιατί του δίνουμε δύναμη και υπεραξία. Να εστιάζουμε στα καλά, να τρέφουμε μέσα στην καρδιά μας την ελπίδα και στο νου μας την σύνεση. Μακρυά από υστερίες και υπερβολές…
Η ψυχική μας ισορροπία δεν εξαρτάται από τι μας συμβαίνει στην ζωή, αλλά από το πως το προσεγγίζουμε στον εσώτερο εαυτό μας.
Και αυτό εξαρτάται άμεσα από την πνευματική μας κατάσταση…
Η επίλυση ενός προβλήματος δεν είναι η ανάλυσή του, αλλά η προσπάθεια και εστίαση για την λύση του. Το θέμα είναι λύση όχι το πρόβλημα. Όσο μένουμε στο πρόβλημα και δεν περνούμε στη λύση, τόσο θα βυθιζόμαστε στην απελπισία.
Όσο ζούμε ελπίζουμε, αγωνιζόμαστε, εξελισσόμαστε. Αυτό είναι η ζωή. Μια διεργασία εξέλιξης: βιολογικής, πνευματικής, υπαρξιακής.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Άβαταρ μέλους
ntinos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 510
Εγγραφή: Παρ Αύγ 31, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Αθήνα

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από ntinos »

Χρόνια τώρα έχω την ειλικρινή απορία εάν σε αυτά που γράφουν/λένε οι ιερείς, αναφερόμενοι σε 1ο πληθυντικό, βάζουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ και τον εαυτό τους μέσα ή αυτοί έχουν το ρόλο εξωτερικού παρατηρητή.
Φυσικά δεν αναφέρομαι στον συγκεκριμένο, δεν ξέρω καν ποιος είναι. Απλά διαβάζοντάς το μου πέρασε (ξανά) αυτή η σκέψη.
Καλημέρες!
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η σιωπή, τι μεγάλο πράγμα είναι!

Έλεγε η γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου:
Η σιωπή, τι μεγάλο πράγμα είναι! Όταν ο άνθρωπος σιωπήσει μόνο μία βδομάδα, δεν σας λέω πολύ, μια βδομάδα άμα σιωπήσετε και έχετε τον νου σας στην αδιάλειπτη προσευχή, θα δείτε μεγάλη διαφορά στην ζωή σας.

Όχι πολύ, μία βδομάδα... Αλλά δεν μπορούμε να μην μιλαμε, δεν μπορούμε να μην συζητήσουμε, δεν μπορούμε να μην κρίνουμε και κατακρίνουμε...
Κοιτάζουμε τον άλφα, τον βήτα και γι' αυτό δεν μπορούμε να προοδεύσουμε.

Τί μεγαλεία έχει ο Θεός!
Μια βδομάδα να μείνουμε σιωπηλοί, με αδιάλειπτη προσευχή και να δεις ύστερα πως θα έρθει η προσευχή και πως θα έρθουν τα δάκρυα και θα ζητάμε μέρος κρυφό, σκοτεινό και θα ζητάμε μοναξιά και οποιοδήποτε θόρυβο δεν θα μπορούμε να τον αντέξουμε. Τόσο πολύ θα νοιώσει η ψυχή μας ελαφρωμένη!

Και μπορούμε όλα αυτά να τα απολαύσουμε και είναι τόσο εύκολο.
"Θα σιωπήσω σήμερα, θα μετρήσω τις λέξεις που θα μιλήσω. Πόσο (πολύ) θα στρυμωχτώ;", θα πει κάποιος. Δεν στρυμώχνεται κανείς. Άμα αισθάνεται την πνευματική ηδονή και την μακαριότητα, αυτά δεν τα θεωρεί τίποτε. Θα μετράει τις λέξεις που μίλησε. Τι ωραίο πράγμα!...

Και θα είναι ήσυχος και χωρίς μέριμνες, δεν θα έχει προβλήματα, τίποτε... Το πνεύμα του θα είναι στον Ουρανό, θα ευφραίνεται και θα γεύεται τα μεγαλεία του Θεού!...

Αμήν
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Στην εποχή της συμφοράς οι Χριστιανοί δεν θα χαθούν...

Ο Άγιος Γαβριήλ της Γεωργίας έλεγε:
"Ο αληθινός Χριστιανός δεν θα νιώσει ούτε πείνα, ούτε δίψα. Στην εποχή της συμφοράς οι Χριστιανοί δεν θα χαθούν. Ο Κύριος θα κάνει θαύματα γι'αυτούς. Ένα φύλλο θα είναι αρκετό για ένα μήνα. Όταν θα κάνουν το σημάδι του Σταυρού σ'ένα κομμάτι γης, θα γίνεται ψωμί..."

"Επιθυμώ Παναγία τα κάλλη του Παραδείσου, τον μυρισμόν και τα άνθη, και την τερπνήν ευωδίαν, και τας ωδάς των Αγγέλων, όταν υμνούν τον Υιό Σου..."
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Σταγών: “Η αδιάκριτη αγάπη είναι αυτή που θα μας βάλει μέσα στον παράδεισο”

Στον ιερό ναό του Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών βρέθηκε σήμερα το πρωί ο μητροπολίτης Σταγών κ. Θεόκλητος όπου τέλεσε το μυστήριο της θείας ευχαριστίας.

Ο κ. Θεόκλητος, που πλαισιωνόταν από τον προϊστάμενο π. Θεμιστοκλή Χριστοδούλου και τους ιερείς του ναού, παίρνοντας αφορμή από την ευαγγελική περικοπή, ανέφερε πως «για να κληθεί κάποιος υιός του Θεού πρέπει να κάνει θυσίες και να αγαπάει μέχρι θυσίας, διότι η αγάπη είναι θυσία και χωρίς θυσία δεν υπάρχει αγάπη», υπογράμμισε.

Όπως τόνισε μάλιστα, «το μυστικό που μας το φανερώνει σήμερα ο Χριστός μέσα από το ευαγγέλιο είναι να δίνουμε προς όλους τους ανθρώπους αγάπη, καλοσύνη και μακροθυμία και τότε θα γίνουμε όπως είναι ο Θεός», διευκρινίζοντας συγχρόνως πως «αδιάκριτη όμως αγάπη αφού αυτή είναι που θα μας βάλει μέσα στον παράδεισο».

Θέλοντας να αναλύσει ποια είναι αυτή η αγάπη, ο μητροπολίτης Σταγών σημείωσε πως «είναι εκείνη που δεν διακρίνει αν ο άλλος είναι καλός, αν είναι Έλληνας, αν είναι πλούσιος κι αν είναι χριστιανός. Η αγάπη είναι για όλους και δείχνετε προς όλους. Αυτό ακριβώς μας διδάσκει σήμερα το ευαγγέλιο και αυτό ακριβώς είναι το έργο του πραγματικού χριστιανού», επεσήμανε.

Καταλήγοντας ωστόσο την ομιλία του, ο κ. Θεόκλητος ευχαρίστησε θερμά τον προϊστάμενο του ναού π. Θεμιστοκλή Χριστοδούλου για την πρόσκληση και την φιλοξενία και τον συνεχάρη για το πλούσιο ποιμαντικό και κοινωνικό έργο που επιτελεί στο ναό.

Από τη μεριά του ο π. Θεμιστοκλής, αφού καλωσόρισε τον Σεβασμιώτατο στην ενορία τον ευχαρίστησε ιδιαίτερα που με την σημερινή του αρχιερατική παρουσία λάμπρυνε την κυριακάτικη θεία λειτουργία.

ORTHODOXIA.INFO | Αναστάσιος Βόπης
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο μεγάλος άγνωστος , ο περίεργος ξένος, ένας καλός φίλος που γίνεται άλλοτε νυμφίος και άλλοτε εχθρός…
Όταν κάποιος αρχίσει να τα βάζει πραγματικά με τον εαυτό του και να μην του έχει εμπιστοσύνη σε τίποτα τότε ξεκινάει το αληθινό ταξίδι της πνευματικής ζωής.
Όταν βιώσουμε ότι δεν πράξαμε τίποτα ουσιαστικό σε αυτή την ζωή, όταν νιώσουμε πραγματικά τιποτένιοι δηλαδή χειρότεροι πάσης κτίσεως όπως το βίωνε και ο Άγιος Σιλουανός τότε σημαίνει ότι έχουμε ανοίξει σιγά σιγά την πόρτα για να υποδεχτούμε την Θεία χάρι .
«Όταν γίνω ένα τίποτα για τον κόσμο τότε έχω γίνει τα πάντα για τον Θεό»
Έχουμε πολλά κλειστά δωμάτια μέσα στην καρδιά μας. Είτε γιατί τα έχουμε κλείσει συνειδητά για να κρύψουμε κάτι , είτε υπάρχουν άγνωστοι χώροι που δεν τολμούμε να πάμε γιατί φοβόμαστε μήπως η αλήθεια που θα αντικρύσουμε σπάσει το προσωπείο της ψεύτικης πραγματικότητας που έχουμε φτιάξει. Υπάρχουν και χώροι με δαίμονες , χώροι παθών που δεν πάμε είτε από άγνοια είτε από φόβο. Έχουμε όμως την ανάγκη να θεραπευθούμε. . .
Ο Χριστός είναι το πρότυπο μας, οφείλουμε να γίνουμε Θεομιμητές κατά τους Αγίους πατέρες. Ο Κύριος είναι ο καθρέφτης που μέσα από εκεί αντικρύζουμε το πραγματικό μας προσωπείο. Αν πάρουμε την απόφαση να τον ακολουθήσουμε τότε πρέπει να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε, να απαρνηθούμε τις λάθος σκέψεις και επιθυμίες και να ακολουθήσουμε τον Χριστό μέσα από ένα όμορφο ταξίδι που περνά από τα σκαλοπάτια της εκκλησίας κατι των Ιερών Μυστηρίων.

Κάνουμε λάθος και κοιτάμε αποκλειστικά το ταξίδι, αυτό δημιουργεί πτώσεις, στεναχώριες, και αναστεναγμούς. Να κοιτάμε τον προορισμό, την αγκαλιά του Κυρίου. Να αφήσουμε την Θεία χάρι να μας αποκαλύψει και να φωτίσει τα εσωτερικά μας σκοτάδια. Να μην φοβηθούμε από αυτά που θα δούμε. Να πάμε στην εξομολόγηση σαν παιδιά προς τον πατέρα. Εκεί θα δούμε την κάθε λεπτομέρεια όταν ο καθρέφτης θα είναι ο Χριστός και κανείς άλλος.

«Ποτέ δεν ξέρουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και χρειάζεται κόπος , μέσα από τον πόθο της ασκήσεως για να γνωριστούμε αληθινά με τον εαυτό μας»
Να παρατηρούμε καθαρά την κάθε σκέψη, θέλω και επιθυμία. Να μπαίνουν όλα στο μικροβιολογικό εργαστήριο της εξομολογήσεως ώστε η μέσα από την διάγνωση να λαμβάνουμε και την σωστή φαρμακευτική αγωγή.
Πολλές φορές θέλουμε τον Χριστό στην ζωή μας , αλλά χωρίς να θέλουμε να γίνει η ζωή μας Χριστός. Θέλουμε τον Χριστό να κάνει αυτά που θέλουμε και να δικαιώσει αυτά που συμβαίνουν. Μετατρέπουμε τον Κυρίο σε δούλο του εγωισμού μας αντί να γίνουμε εμείς δούλοι Κυρίου. Θέλουμε το Χριστό σε ένα μέρος της ζωής μας, αντί η ζωή μας να γίνει πληρότητα της δικής του παρουσίας.
Να πούμε το μεγάλο ΝΑΙ. Να ανοίξουμε την πόρτα της υπακοής , να μπούμε στο εργαστήριο της Αγιότητάς με πόθο σωτηρίας. Οφείλουμε να πάρουμε αποφάσεις , το οφείλουμε στον εαυτό μας. Σε αυτόν τον γνωστό - άγνωστο που άλλοτε τον λατρεύουμε άλλοτε τον μισούμε σαν να είναι ξένος. Για να μπούμε στα δύσβατα εσωτερικά μας μονοπάτια δεν είναι μια διαδρομή που μπορούμε να την κάνουμε μόνοι μας. Κάποια δωμάτια κλειστά ίσως έχουν δαίμονες που δεν θα μπορέσουμε να τους διαχειριστούμε.
Παντού , Πάντα και πάντοτε….Την βοήθεια του Κυρίου…και ότι μας πει εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κλίνουμε την κεφαλή μας και να πούμε : «Γενηθήτω το θέλημα σου» και τότε θα έρθει η θεραπεία. Γιατι η υπακοή είναι συγκατάβαση και υποδοχή της χάριτος για να κλείσει η πληγή και να έρθει η ίαση.

Ας σβήσουμε λοιπόν αντιδράσεις από την ζωή μας του στυλ : Τα ξέρω όλα ΕΓΩ, , Εμένα θα μου πεις ; Στηρίζομαι στον εαυτό μου, ξέρω ποιος ειμαι ! Ξέρω τι κάνω κλπ. Αν δεν ήμουνα ΕΓΩ θα σου έλεγα!. Τα πάντα εξαρτώνται από μένα ! Αυτό που λέμε εμείς ότι έγινε από εμάς στην ουσία συνέβη από την παραχώρηση ΕΚΕΙΝΟΥ, μην το ξεχνάμε!
Στην Εκκλησία αγαπητοί μου , η αυτογνωσία δεν ειναι ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης που αρχίζει απο εμένα και καταλήγει πάλι σε μένα. Αυτογνωσία είναι η γνώση του εαυτού μου μέσα απο την έξοδο απο αυτόν προς την είσοδο της σχέσης με τον Χριστό ώστε να αγιασθεί το τραυματισμένο (είναι) ώστε να ολοκληρώσουμε την πορεία απο το κατ'εικόνα στο καθ΄ομοίωση. Αυτή η ολοκήρωση ειναι η αυτογνωσία στην Εκκλησία που γνωρίζω τον εαυτό μου μέσα απο την σχέση με πρόσωπο του Χριστού.
Να καταλήγει η κάθε προσευχή μας ως κραυγή γνωριμίας :
«Βοήθησε με Κύριε να σε αγαπήσω ώστε να γνωρίσω ΕΜΕΝΑ»
Και τότε θα αρχίζουμε να πλησιάζουμε τον προορισμό της σωτηρίας.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh . gr
Ο Εαυτός μου, εγώ ο άγνωστος . . . - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Οι άνθρωποι εδώ δεν είναι πολίτες αλλά «οδίτες», οδοιπόροι. Η πόλη βρίσκεται άνω· τα παρόντα είναι δρόμος, θέλουν κόπο και περπάτημα..
"~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. ~
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”