Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

<<ΜΕΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (τάδε) ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΣ ΑΦΕΣΙΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΩΝ>>.

Σ'ένα γυναικείο μοναστήρι της Μακεδονίας ένα μεσημέρι είχαν Τράπεζα.
Μετά την Τράπεζα η τραπεζάρισσα και η βοηθός άρχισαν να μαζεύουν τα πιάτα και περνώντας από ένα χώλ τα πήγαιναν στην κουζίνα.
Κάποια στιγμή στον ενδιάμεσο χώρο ακούσθηκε ένας μεγάλος θόρυβος, ένας δίσκος έπεσε κάτω και όλα τα πιάτα έγιναν κομμάτια πάνω στο μαρμάρινο δάπεδο.
Πήγε αμέσως η Γερόντισσα, που δεν είχε φύγει από την Τράπεζα, να δει τι συμβαίνει.
Και είδε μια αδελφή μόνη της σκυμμένη, να μαζεύει τα σπασμένα.
Σ'έντονο αυστηρό ύφος της είπε :
--Εσύ το έκανες αυτό;
--Ευλόγησον, απάντησε η αδελφή.
Και η Γερόντισσα της είπε:
-- Αύριο Κυριακή δεν θα κοινωνήσεις και 500 στρωτές μετάνοιες.
Να' ναι ευλογημένο, απάντησε η αδελφή και συνέχισε να μαζεύη και να καθαρίζη το χώρο.
Την άλλη μέρα, την Κυριακή, η εν λόγω αδελφή από το <<Ευλογημένη η βασιλεία... >> μέχρι και το τέλος της Θείας Λειτουργίας παρέμεινε γονατιστή, ενώ δάκρυα πολλά έτρεχαν από τα μάτια της.
Όταν άρχισε η Θεία Κοινωνία, ακούμπησε το κεφάλι της στο έδαφος ποτίζοντας το με τα δάκρυά της.
Παρέμεινε σ'αυτή τη θέσι μέχρι να τελειώσει η Θεία Λειτουργία.
Φεύγοντας τελευταία η Γερόντισσα από την εκκλησία, πρόσεξε τη μοναχή που βρισκόταν σ' αυτή τη θέσι, την πλησίασε και τη ρώτησε τι συμβαίνει.
Η μοναχή παρέμενε σιωπηλή και στην έντονη επιμονή της Γερόντισσας, πολύ διστακτικά και ντροπαλά της απάντησε ότι την ώρα που κοινωνούσαν οι αδελφές Σώμα και Αίμα Χριστού, σήκωσε ξαφνικά το κεφάλι της και μία μερίδα έφυγε από την Αγία Λαβίδα και εισήλθε στο στόμα της.
Τότε η Γερόντισσα τη ρώτησε:
--Ποια αδελφή ήταν στη σειρά να κοινωνήση, εκείνη τη στιγμή που συνέβη το γεγονός;
Έσκυψε το κεφάλι της και πολύ σιγανά και με πολύ δισταγμό είπε το όνομά της αδελφής.
--Τώρα, μπροστά στο θαύμα αυτό που συνέβη και στο Όνομα του Αγίου Θεού θα μου πεις τι συνέβη χθές, είπε η Γερόντισσα, θα μου πεις όλη την αλήθεια.
--Όταν έφευγα από την Τράπεζα με το δίσκο γεμάτο πιάτα και ενώ περνούσα απ' τον ενδιάμεσο χώρο, ήρθε η συγκεκριμένη αδελφή και με τα δυό της χέρια μ' έσπρωξε κι έπεσα κάτω, με αποτέλεσμα να προκληθεί η ζημιά που έγινε.
(Την αλήθεια την αποκατέστησε ο Θεός υπερφυώς, αμείβοντας την αγία ταπείνωση της αδελφής και στερώντας τη Χάρι από την άλλη).
Στη συνέχεια η Γερόντισσα κάλεσε την άλλη αδελφή και τη ρώτησε:
Πες μου, σε παρακαλώ, σήμερα τι κοινώνισες;
Κι εκείνη απάντησε :
Τίποτα η Αγία Λαβίδα ήταν άδεια!...

Από το νέο βιβλίο ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Έκδοση 2018
Σελ.440-441
Πηγή :πληκτρολόγηση
Δημήτρης Προσκυνητής
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ό Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης
είδε και άγγιξε το Πανάγιον Αίμα του Κυρίου.
Σε βιογραφία, η οποία γράφτηκε για τον πατέρα Ιάκωβο Τσαλίκη τον ηγούμενο της Μονής του Οσίου Δαυίδ, από έναν καθηγητή Πανεπιστημίου, πνευματικό του παιδί, αναφέρεται το εξής γεγονός:
<<Είδε και άγγιξε το Πανάγιον Αίμα του Κυρίου>>.
Το μεγαλύτερο και θαυμασιώτερο θαύμα, που του προσέφερε ο Θεός, έγινε το πρωί της 22ας Νοεμβρίου του 1975.
Συγκλονίσθηκε τόσο πολύ από το θαύμα αυτό, ώστε αμέσως μετά το κατέγραψε σε ένα σημείωμα, το οποίο βρήκαμε μετά την κοίμηση του σ'ένα τετράδιο του.
Το σημείωμα αρχίζει με την παραπάνω ημερομηνία και περιλαμβάνει ακριβώς τα εξής:
Την 22αν Νοεμβρίου, ημέρα Σάββατο, το πρωί, είς την Αγίαν Προσκομιδήν, μετά την μνημόνευση και εν ώρα που θα καλύψω τα Άγια Δώρα, είδα ζωντανά- και ένα αγιότητι ομολογώ - ένα κομμάτι αίμα στεγνό, που το άγγιξα και στο δάχτυλό μου.
Πάνω στο δάχτυλό μου έμεινε το Αίμα!
Φωνάζω τον αδελφό της Ιεράς Μονής τον πατέρα το μοναχό πατέρα Σεραφείμ, του είπα την υπόθεση και μου είπε:
Εμείς, πάτερ, δεν βλέπουμε τίποτα' αλλά είδες τι είναι;
Κι εγώ απάντησα ότι πιστεύω και προσκυνώ ότι είναι ο ίδιος ο Θεός παρόν.
Είπα τρεις φορές
<<Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον>>.
+Αρχιμανδρίτης Ιάκωβος.

Από το βιβλίο.
Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία
Πρωτοπρεσβύτερου Στεφάνου Κ. Αναγνωστόπουλου
Σελ. 14-15
Έκδοση 2018
Πηγή :πληκτρολόγηση
Δημήτρης Προσκυνητής
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία...

Κάποτε ένας έγγαμος ιερεύς κρατώντας από το χεράκι ένα πεντάχρονο αγοράκι,
το δικό του παιδί,
πήγαινε στην εκκλησία για τον Εσπερινό.
Ο μικρός, καθώς βάδιζε με τον πατέρα του, όλο και κάτι έλεγε, ώσπου στο τέλος και εντελώς απροσδόκητα έκανε την εξής ερώτηση:
Γιατί, μπαμπά, στη Θεία Λειτουργία, όταν πρόκειται να αγιάσης τη Θεία κοινωνία, όλο κλαίς..?
Και ύστερα ανεβαίνεις πετώντας στον ουρανό και κατεβαίνεις πάλι κρατώντας πολλή φωτιά στα χέρια σου;
Και γιατί πρώτα τη βάζεις πάνω στο ψωμάκι και ύστερα στο Άγιο Ποτήριο με το κρασάκι;
Γιατί δεν καίγεσαι;
Εγώ τα χεράκια σου δεν τα είδα ποτέ καμμένα!!!
Ο αγιασμένος εκείνος παπούλης σταμάτησε άφωνος από την έκπληξη και ύστερα έντρομος ρώτησε το παιδί του:
--Ποτέ τα είδες όλα αυτά, παιδάκι μου;
--Να, προχθές που ήταν Κυριακή! απάντησε ο μικρός.
Και τότε ο ιερεύς λέγει στο παιδί του πολύ σοβαρά: --Πρόσεξε, παιδάκι μου, μην τα πεις αυτά σε κανέναν, μέχρι να πεθάνω.
Ακούς; σε κανέναν!!!
--Καλά, μπαμπά... Να... φιλάω και σταυρό!
(Και έκανε το σχήμα του σταυρού με τα δαχτυλάκια του και το φίλησε).
Αυτά μου τα διηγήθηκε το ίδιο το παιδάκι, που ήταν πλέον άνδρας πενηντάρης, για τον ιερέα πατέρα του.
Η αληθινή αυτή ιστορία έχει την πνευματική της βαρύτητα, για την οποία ελέχθη.
Γιατί μόλις τελείωσε ο παπαγυιός την ιστορία με τον πατέρα του, πρόσθεσε:
Αυτές τις ημέρες, πάτερ μου, αμάρτησα κατακρίνοντας δύο ιερείς για κάποιες κακές τους πράξεις, όπως μου τις μετέφεραν.
Ναι,τους κατέκρινα, τους ύβρισα και τους συνέκρινα με τον αγιασμένο ιερέα πατέρα μου...
Χθές λοιπόν το βράδυ ήλθε ο πατέρας μου στον ύπνο μου,
ολόλαμπρος αν τον ήλιο!!!
Με κοίταξε σοβαρά και αυστηρά και μου είπε:
--Δεν γνωρίζεις ότι στα πρόσωπα εκείνων των ιερέων κατέκρινες εμένα, τον πατέρα σου;
Η μήπως δεν κάνουμε όλοι λάθη;
Και όταν κατακρίνεις, παιδί μου, τον οποιονδήποτε ιερέα, σου το είπα πολλές φορές, κρίνεις τον Ίδιο τον Θεό, που τον έκανε ιερέα!
Και τότε ο γυιός του αγίου εκείνου ιερέως άρχισε να κλαίη!!!
Κι εγώ παρέμεινα άφωνος από την κατάπληξί μου.
Κατόπιν, ζήτησα την άδεια του να μπορώ να διηγούμε το φοβερότατο αυτό λειτουργικό βίωμα, ανωνύμος.
Ο Θεός να μας ελεήση και εμένα τον ταλαίπωρο, που έγραψα τόσα πολλά σ'αυτό το βιβλίο, διότι <<ο γνούς και γράψας και ΜΗ ποιήσας δαρήσεται πολλάς>>.

Από το βιβλίο.
Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία
Πρωτοπρεσβύτερου Στεφάνου Κ. Αναγνωστόπουλου
Σελ. 495-496
Πηγή:πληκτρολόγηση
Δημήτρης Προσκυνητής
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης..

Οσιολ. Μοναχού Ακακίου Καυσοκαλυβίτου, υποτακτικού του Αγίου Πορφυρίου

Θα ήθελα από εκείνη την εποχή να σας διηγηθώ ένα χαριτωμένο περιστατικό.
Πήγα για Σαββατοκύριακο στον Όσιο Δαυίδ και μετά τον Εσπερινό του Σαββάτου,
ο Γέροντας στάθηκε έξω από το ναό και περίλυπος μας είπε ότι ήθελαν να επισκευάσουν το καμπαναριό της Μονής,
αλλά δεν είχαν τα χρήματα.
Έταξα μέσα μου να δώσω πριν φύγω ένα σεβαστό ποσό για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί το έργο.
Να συμβάλω και εγώ με την σειρά μου, όσο μπορούσα.
Αλλά την άλλη μέρα ξεκίνησα έφυγα από το Μοναστήρι, ξεχνώντας να εκπληρώσω το τάμα μου.
Μπήκα στο αυτοκίνητο, απομακρύνθηκα διακόσια - τριακόσια μέτρα από το Μοναστήρι και ξαφνικά σβήνει η μηχανή.
Μάταια προσπαθούσα να ξεκινήσω το αυτοκίνητο δεν έπαιρνε μπρος.
Τότε ένιωσα από πίσω μου να με αγκαλιάζει κάποιος μέσα σε μία ζεστή, σφιχτή αλλά και επιτιμητική αγκαλιά.
Εκείνη τη στιγμή αμέσως θυμήθηκα.
Ώ! ξέχασα να δώσω τα χρήματα που έταξα στον Άγιο.
Τότε χαλάρωσε το σφίξιμο και αμέσως η μηχανή πήρε μπροστά.
Γύρισα πίσω και ο Γέροντας Ιάκωβος με περίμενε στην είσοδο του ναού χαμογελώντας.
Λοιπόν, Γέροντα του λέω, αλλά πριν προλάβω να πω το γιατί γύρισα πίσω και τι συνέβη, μου λέει, <<πήγαινε παιδί μου να δώσεις στον Άγιο αυτά που του έταξες>>.
Λοιπόν ήξερε.
Τώρα δεν μπόρεσα εγώ να ξεκαθαρίσω μέσα μου ποιος με αγκάλιασε σφιχτά
Ο Όσιος Δαυίδ η ο Άγιος Ιάκωβος.
Αλλά ότι και να είναι αυτοί ήταν μαζί.
Λοιπόν πήγα εγώ έριξα τα χρήματα στο κουτί, που ήταν μπροστά στην εικόνα του Αγίου, γύρισα πίσω και ακόμα ο Γέροντας περίμενε στην είσοδο, μου έδωσε την ευχή του και με κατευόδωσε.

Από το νέο βιβλίο της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ: «Ένας σύγχρονος Άγιος Ο Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης)
Σελ. 387,388
Έκδοση των Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ του Γέροντος Λίμνη Ευβοίας 2018
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο Γέροντας Ιάκωβος έβλεπε άνθρωπο στην Αμερική...

Στην Αθήνα – διηγείται ο π. Ιωάννης Ν. – ζούσε μία οικογένεια Ελληνοαμερικανών, του κ. Κωνσταντίνου Β. και της κ. Δέσποινας με τέσσερα χαριτωμένα παιδιά (δύο αγόρια και δύο κορίτσια), τα οποία εξομολογούντο τακτικά με την μητέρα τους, η οποία ήταν αγία. Ο πατέρας ευρίσκετο στην Αμερική, γιατί εκεί ήταν η δουλειά του. Όταν τα παιδιά τελείωσαν εδώ τις πρώτες σπουδές τους, μετεκόμισαν στην Αμερική για να συνεχίσουν τις σπουδές τους.

Τελειώνοντας το Λύκειο η κόρη μου Νεκταρία, μας παρεκάλεσαν η αγία αυτή η οικογένεια να την στείλωμε στην Αμερική, για να κάνη σπουδές που δεν μπορούσε να κάνη εδώ. Η Νεκταρία το ήθελε αυτό κι εγώ λόγω εγωισμού ενθουσιάσθηκα, η πρεσβυτέρα όμως ήταν απόλυτα αρνητική. Δεν πήγαμε να πάρη την ευχή του αγίου Γέροντος και η Νεκταρία έφυγε για την Αμερική (στο Πογκαιλάντ, προάστιο της Νέας Υόρκης)· ενεγράφη σ’ ένα από τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια των Η.Π.Α, με αντικείμενο σπουδών “Κλινική Ψυχολογία”.
Επικοινωνούσαμε με το τηλέφωνο τακτικά και η Νεκταρία χωρίς πολύ ενθουσιασμό, μας ανάπαυε τον λογισμό μας ότι όλα θα πάνε καλά.
Όταν είχαν περάσει επτά μήνες, πήγα στον Γέροντα (όλους αυτούς τους μήνες δεν είχα πάει), με δέχθηκε όπως πάντοτε με μεγάλη χαρά και άρχισε να με ανακρίνη λεπτομερώς. «Τι κάνει η Νεκταρία, πάτερ Ιωάννη, τι κάνει η πρεσβυτέρα» και ρωτούσε ονομαστικά για το κάθε παιδί. Και ενώ κάθε φορά με ρωτούσε για τον Μιχάλη που περνούσε έντονα την εφηβεία, εκείνη την στιγμή με ξαναρώτησε λίγο έντονα, «η Νεκταρία τι κάνει, πάτερ Ιωάννη;». Του απαντώ:
– Γέροντα, η Νεκταρία βρίσκεται στην Αμερική.
Για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια τον είδα λίγο θυμωμένο, λέγοντάς μου:
– Τι κάνει στην Αμερική;
– Γέροντα, την πήρε εκεί μία πνευματική οικογένεια για να σπουδάση.
– Δεν μου λες, πάτερ Ιωάννη: Την Νεκταρία την έστειλες μόνη της στην Ομόνοια ποτέ;
– Όχι, Γέροντα.
– Να πας αμέσως να την πάρης, γιατί η Νεκταρία θα τρελλαθή. Ακούς τι σου λέγω;
Έφυγα, κάνοντας έναν απαίσιο λογισμό: «Σήμερα ο Γέροντας δεν ήταν πνευματοφόρος».
Έρχομαι στην Αθήνα, πρώτη ερώτηση της πρεσβυτέρας, «τι σου είπε ο Γέροντας για την Νεκταρία;». Εγώ όπως πάντοτε “εξυπνάκιας”, απάντησα με απρεπή τρόπο.
– Ο Γέροντας σήμερα δεν είχε φόρμα.
– Θα δούμε, λέει η πρεσβυτέρα, ποιος θα δικαιωθή τελικά. Ο Γέροντας, απ’ ό,τι μου είπες, είναι ήδη αντίθετος.

Μετά από ένα μήνα κτυπάει το τηλέφωνο στις 12 η ώρα τα μεσάνυχτα. Ακούω την Νεκταρία που έκλαιγε γοερώς χωρίς διακοπή, να μου λέγη: «Μπαμπά, είμαι η Νεκταρία, σε παρακαλώ να έλθης να με πάρης, γιατί θα τρελλαθώ». Ήταν ακριβώς τα ίδια λόγια που μου είπε ο άγιος Γέροντας.
Η πρεσβυτέρα ξύπνησε πανικόβλητη, διότι κάτι κατάλαβε, με ρώτησε τι ακριβώς συμβαίνει, της είπα όλη την αλήθεια και με πολλά δάκρυα μου είπε: «Αύριο το πρωί να φύγης στην Αμερική να φέρης το κορίτσι, και δεν μου χρειάζονται σπουδές».
Πήγα, έφερα το κορίτσι σχεδόν πεθαμένο, και έκανε δύο χρόνια να συνέλθη. Ο παππούλης προσευχόταν συνέχεια, και με την ευλογία του αγίου Νεκταρίου, έγινε καλά και άρχισε να κοινωνικοποιήται εν Χριστώ. Επιθυμούσε να δημιουργήση οικογένεια και να αποκτήση παιδιά, τα οποία υπεραγαπούσε.
Παντρεύτηκε με έναν καλόν άνθρωπο, καθηγητή Θεολογίας, αλλά και άριστο αγιογράφο.
Η Νεκταρία μετά τον γάμο της καθυστέρησε να τεκνοποιήση, ο Γέροντας είχε πλέον κοιμηθή, και η Νεκταρία άρχισε να αγχώνεται. Της είπα λοιπόν, να πάη στον τάφο του παππούλη, να τον παρακαλέση καρδιακά κι εκείνος θα ενεργήση τα δέοντα, τώρα μάλιστα που βλέπει από κοντά τον Χριστό.
Έτσι και έγινε· πήγε στον τάφο του παππούλη και τον επόμενο μήνα έμεινε έγκυος. Έχει τώρα έξι παιδιά, του Θεού, τρία αγόρια και τρία κορίτσια πολύ χαριτωμένα.

Από το βιβλίο: “Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)”. Γ’. Μαρτυρίες, σελ. 167. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης.

Το Ηγουμενείο και το ταγάρι που δεν άδειαζε!!!
Κάποιοι, τρία χρόνια μετά, τον προτρέπανε να φτιάξει ένα καλό Ηγουμενείο, γιατί λείπει στη Μονή. Και τους ξένους, από διάκο μέχρι πατριάρχη κι από κλητήρα μέχρι υπουργό, συνήθως τους δεχότανε σε μια στενή, απέριττη και χωριάτικη τραπεζαρία, εκεί που τρώγανε και τρώνε οι μοναχοί.
Ένα δωμάτιο με λίγες καλές καρέκλες επάνω, είναι κι αυτό ανεπαρκές. Δεν του άρεσε η ιδέα του μεγάλου Ηγουμενείου και, όταν τον πίεσαν, τα είπε κάπως αυστηρά:
–Άκουσε. Εγώ ούτε ηγουμενεία ζήλεψα, ούτε δόξα ζήλεψα, ούτε κτίρια, ούτε τιμές. Ζήλεψα τον παράδεισο! Ο άγιος Δαβίδ, που ζούσε στα σπήλαια και στις ερήμους και δεν είχε αυτά, τι έκανε; Με την απλότητα και την ταπείνωση κέρδισε τον παράδεισο.
Διάβασες σε κανένα Βίο αγίων ότι φτιάξανε το τάδε ηγουμενείο, το τάδε κτήριο και κερδίσανε τον παράδεισο; Αλλά έκαναν θυσίες, προσευχές, νηστείες, χαμαικοιτίες και τέτοια.
Είχαν αρετές, μ’αυτές κερδίσανε τον παράδεισο. Εγώ θέλω τουλάχιστον μια γωνία στον παράδεισο, σε μια άκρη…
Και όμως χρήματα θά’ βρισκε για το Ηγουμενείο… Το ταγαράκι στεκότανε πάντα στη θέση του, πάντα γεμάτο:
–Έρχονται, έλεγε, οι φτωχοί μου και λέω και τους δίνω. Και κείνο δεν αδειάζει. Γυρίζω και το βρίσκω ξεχειλισμένο.
Για να μην ξεχνάει τις πολλές περιπτώσεις, που έκρινε ότι πρέπει να στέλνει χρήματα, είχε καταλόγους. Τους βρήκαμε στο κελάκι του μακαριστού γέροντα. Κι επειδή χρειάζονταν μεγάλα χρηματικά ποσά, έλεγε σε προσκυνητές, ευκατάστατους, με τρόπο γενικό:
–Τα χρήματα δεν τα δίνει ο Θεός όλα για τον εαυτό μας.
Και το θαυμαστό ήτανε ότι το ταγαράκι τις περισσότερες φορές γέμιζε χωρίς ο ίδιος να βάζει μέσα κάτι, Δεν μπορούσε μάλιστα να το βλέπει γεμάτο. Ήξερε πολύ καλά ότι για να γεμίζει μόνο του, εκείνος πρέπει να δίνει.
Φώναξε μια μέρα τον π. Π. και του έδινε πολλά χρήματα για κάποιον που έκανε εγχειρήσεις στο εξωτερικό. Ο π. Π. υπενθύμισε ότι «πριν λίγες ημέρες δώσαμε» και ότι ακόμα είναι νωρίς για νέα προσφορά.
–Αυτά που στείλαμε τελείωσαν. Ξέρω εγώ τι σου λέω. Το σακούλι μου πάλι γέμισε. Τι να τα κάνω; Πέντε δίνω, πενήντα έρχονται…

Στυλιανού Παπαδόπουλου Ομότιμου Καθηγητού.
Ο Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης – Από το ομώνυμο βιβλίο, εκδόσεις «Τροχαλία»
Πηγή. Myriobiblos
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Δεκαπενταύγουστος.

Οί άνθρωποι όταν δυσκολευόμαστε στή ζωή μας ζητάμε βοήθεια από τούς Αγίους καί Τήν Παναγία.
Γιά ποιο λόγο όμως άλλοτε ανταποκρίνονται στίς παρακλήσεις μας καί άλλοτε όχι;
Γέροντα, γιατί ή Παναγία άλλοτε µού δίνει αµέσως αυτό πού Τής ζητώ καί άλλοτε όχι;
Ξ Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στήν προσευχή µας∙ όποτε δέν έχουµε, µάς αφήνει, γιά νά αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά.
Όταν ήµουν στήν Μονή Φιλοθέου, µία φορά, αµέσως µετά τήν αγρυπνία Τής Παναγίας µε έστειλε ένας Προϊστάμενος νά πάω ένα γράµµα στήν Μονή Ιβήρων.
Ύστερα έπρεπε νά πάω κάτω στόν αρσανά τής µονής καί νά περιµένω ένα γεροντάκι πού θά ερχόταν µε τό καραβάκι, γιά νά τό συνοδεύσω στό µοναστήρι µας – απόσταση µιάµιση ώρα µε τά πόδια.
Ήµουν από νηστεία καί από αγρυπνία. Τότε τήν νηστεία τού Δεκαπενταυγούστου τήν χώριζα στά δύο∙ µέχρι τής Μεταµορφώσεως δέν έτρωγα τίποτε, τήν ηµέρα τής Μεταµορφώσεως έτρωγα, καί µετά µέχρι Τής Παναγίας πάλι δέν έτρωγα τίποτε.
Έφυγα λοιπόν αµέσως µετά τήν αγρυπνία καί ούτε σκέφθηκα νά πάρω µαζί µου λίγο παξιµάδι.
Έφθασα στήν Μονή Ιβήρων, έδωσα τό γράµµα καί κατέβηκα στόν αρσανά, γιά νά περιµένω τό καραβάκι.
Θά ερχόταν κατά τίς τέσσερις τό απόγευµα, αλλά αργούσε νά έρθη.
Άρχισα έν τώ µεταξύ νά ζαλίζωµαι.
Πιό πέρα είχε µια στοίβα από κορµούς δένδρων, σάν τηλεγραφόξυλα, καί είπα µέ τόν λογισµο µου:
«Άς πάω νά καθήσω εκεί πού είναι λίγο απόµερα, γιά νά µή µε δεί κανείς καί αρχίση νά µέ ρωτάη τί έπαθα».
Όταν κάθησα, µου πέρασε ό λογισµός νά κάνω κοµποσχοίνι Στήν Παναγία νά µού οικονοµήση κάτι.
Αλλά αµέσως αντέδρασα στόν λογισµο καί είπα:
«Ταλαίπωρε, γιά τέτοια τιποτένια πραγµατα θά ενοχλής Τήν Παναγία;».
Τότε βλέπω µπροστά µου έναν Μοναχό. Κρατούσε ένα στρογγυλό ψωµι, δύο σύκα καί ένα µεγάλο τσαµπί σταφύλι.
«Πάρε αυτά, µού είπε, είς δόξαν Τής Κυρίας Θεοτόκου», καί χάθηκε.
Έ, τότε διαλύθηκα∙ µε έπιασαν τά κλάµατα, ούτε ήθελα νά φάω πιά … Μά! Τί Μάνα είναι Αυτή!
Νά φροντίζει καί γιά τίς µικρότερες λεπτοµέρειες!
Ξέρεις τί θά πεί αυτό!
Καλή Παναγία!
ΆΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΊΤΗΣ
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Χαίρε!
Χαίρε εγκαλλώπισμα,
παντός υπέρτερον κάλλους,
Χαίρε σεμνόν δώρημα,
τιμής πάσης ΄Αχραντε υψηλότερον,
αστέκτου Θεότητος, όλης το δοχείον,
σωτηρία μου Πανύμνητε,
παρηγορία μου,
ζωή, φως, ελπίς, θυμηδία μου·
πνοή μου, προστασία μου,
μεσίτις, γαλήνη και καύχημα.
Ύμνος και χαρά μου,
τροφή μου, βοηθός και φωτισμός,
αγιασμός και λαμπρότης μου,
δόξα και επίσκεψις,-

Αγίου Iωάννου Δαμασκηνού
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η Παναγία.
"Πάνω απ’ όλες τις αγίες. Μητέρα Θεού και ανθρώπων. Η καλύτερη παραμυθία. Η πιο σίγουρη πρέσβειρα των πιστών.
Η πιο ταπεινή, η πιο καλή, η πιο σεμνή, η πιο υπάκουη, η πιο υπομονετική, η σιωπηλή, η γενναία, η πρώτη, η βασίλισσα, η Κυρία, η Έφορος, η Οικονόμισσα, η φωτοφόρος νεφέλη και μανναδόχος στάμνα.
Χαρά να την αντικρύσεις. Ευχαρίστηση να την επικαλείσαι. Ευλογία να σ’ επισκέπτεται. Ελπίδα βέβαιη να την παρακαλάς. Βοήθεια μεγάλη η σκέπη της.
Πόσο φτωχή είναι η γλώσσα για να βρεις τα ωραία λόγια να την εγκωμιάσεις; Έτσι, σιωπάς και τα λες όλα. Όπως κι Εκείνη σιωπηλή ακολουθούσε παντού τον αγαπητό Υιό Της. Μέχρι Σταυρού…"

Μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Εμπρός λοιπόν, συνάξου ὁλόκληρη ἡ οἰκουμένη, ἱεράρχες καί ἱερεῖς, μοναχοί καί κοσμικοί, βασιλεῖς καί ἄρχοντες, ἄνδρες καί γυναῖκες, ἀγόρια καί κορίτσια, φυλές καί γλῶσσες, μέ ὅλο μαζί τό ἔθνος καί τό πλῆθος, καί ἀφοῦ ἀλλάξης τά φορέματα τῶν ἀρετῶν σου, «ντυμένη» κι ἐσύ «στά κρόσσια τά χρυσά καί στολισμένη» (Ψαλμ. μδ´ 14), πρόβαλε μέ πρόσωπο φαιδρό καί ὅλο χαρά γιόρτασε τῆς Κυριοτόκου Μαρίας τήν ἑορτή, τήν ἐπικήδεια συγχρόνως καί διαβατήρια· διότι φεύγει ἀπό ἐδῶ κάτω καί πηγαίνει κοντά στά ὄρη τά αἰώνια, τό ὄρος ὄντως τό Σιών, στό ὁποῖο εὐδόκησε ὁ Θεός νά κατοικῆ, ὅπως ψάλλει ἡ λύρα τοῦ ψαλμωδοῦ. Σήμερα λοιπόν ὁ ἐπίγειος οὐρανός περιβαλλόμενος τήν στολή τῆς ἀφθαρσίας ἀποκτᾶ νέα διαμονή, τήν καλύτερη καί αἰώνια.

Σήμερα ἡ νοητή καί θεοφώτιστη σελήνη μέ τό νά συμβάλλη στόν δίσκο τοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης ἐκλείπει μέν ἀπό τήν πρόσκαιρη τούτη ζωή, συγχρόνως ὅμως ἀνατέλλει καί λάμπει μέ τήν τιμή τῆς ἀθανασίας. Σήμερα ἡ ὁλόχρυση καί θεοκατασκεύαστη κιβωτός τοῦ ἁγιάσματος ἀναχωρεῖ ἀπό τά ἐπίγεια σκηνώματα καί μετακομίζεται στήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, γιά νά ἀναπαυθῆ αἰώνια. Καί ὁ θεοπάτωρ Δαυΐδ μᾶς τά τραγουδάει αὐτά μέ τήν κιθάρα του καί ἀναφωνεῖ: «Θά προσαχθοῦν, λέει, παρθένοι», δηλ. ψυχές, «στόν βασιλέα, ἀκολουθώντας πίσω ἀπό αὐτήν θά προσαχθοῦν σέ Σένα» (πρβλ. Ψαλμ. μδ´ 15).

Τώρα λοιπόν, ἐνῶ ἔκλεισε τούς αἰσθητούς ὀφθαλμούς ἡ Θεοτόκος, ὑψώνει γιά χάρι μας τούς νοητούς, σάν λαμπρούς καί μεγάλους φωστῆρες πού ποτέ ὡς τώρα δέν βασίλεψαν, γιά νά ἀγρυπνοῦν καί νά ἐξιλεώνουν τόν Θεό ὑπέρ τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου.
Κάποτε, μέσῳ τῆς προμήτορος Εὔας ὁ θάνατος εἰσῆλθε καί κυρίευσε τόν κόσμο· τώρα ὅμως συναντώντας τήν μακαρία θυγατέρα ἐκείνης ἀποκρούστηκε καί κατανικήθηκε ἀπό τό ἴδιο ἐκεῖνο μέρος ἀπ᾿ ὅπου τοῦ εἶχε δοθῆ ἡ ἐξουσία. Ἄς χαρῆ λοιπόν τό γυναικεῖο φῦλο, πού ἀντί ντροπῆς ἀποκομίζει δόξα. Ἄς χαρῆ καί ἡ Εὔα, διότι δέν εἶναι πιά κατηραμένη, ἀλλά ἔχει νά ἐπιδείξη ἀπόγονό της εὐλογημένο τήν Μαρία. Ἄς σκιρτήση ἡ κτίσις ὁλόκληρη, καθώς ἀντλεῖ μυστικά τά νάματα τῆς ἀφθαρσίας ἀπό τήν παρθενική πηγή καί ἀπαλλάσσεται ἔτσι ἀπό τήν θανατηφόρα δίψα.
Τέτοια εἶναι ἡ ἑορτή πού ἔχουμε σήμερα. Τόσο μεγάλα εἶναι τά γεγονότα πού ὑμνολογοῦμε. Αὐτά μᾶς χαρίζει ἡ χριστοανθής ρίζα τοῦ Ἰεσσαί, ἡ ἱερόβλαστη ράβδος τοῦ Ἀαρών, ὁ νοητός παράδεισος τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς, ὁ ἔμψυχος λειμώνας τῶν παρθενικῶν ἀρωμάτων, ἡ ἀνθισμένη θεογεώργητη ἄμπελος τοῦ ὡρίμου καί ζωογόνου βότρυος, ὁ ὑψηλός καί ἐπηρμένος χερουβικός θρόνος τοῦ Παμβασιλέως, ὁ οἶκος ὁ γεμάτος ἀπό τήν δόξα Κυρίου, τό ἅγιο καταπέτασμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ φωτεινότατος τόπος τῆς ἀνατολῆς, αὐτά μᾶς χαρίζει, καθώς κοιμήθηκε σήμερα ἐν εἰρήνῃ καί δικαιοσύνῃ. Λέω κοιμήθηκε, ὄχι ὅμως καί πέθανε. Πέρασε ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό, ὅμως δέν ἐγκατέλειψε τήν ὑπεράσπισι τοῦ ἀνθρωπίνου γένους...
...Ἀλλά τί ἐπίσημη καί λαμπρή― μέ ἀγαλλίασι τό λέω―ἡ πανήγυρις σου! Πόσο σημειοφόρος καί θαυματουργική ἡ μετάστασίς σου! Πόσο ζωοπάροχος καί ἀφθαρτοδώρητος ὁ ἐνταφιασμός σου, μητέρα τοῦ φωτός! Τώρα ὅμως πού πέρασες τά σύννεφα καί ἀνέβηκες στόν οὐρανό καί μπῆκες στά ἅγια τῶν ἁγίων «ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως καί ἐξομολογήσεως» (Ψαλμ. μα´ 5), ἀξίωσε, Θεοτόκε, νά εὐλογήσης πλούσια τά πέρατα τῆς οἰκουμένης. Μέ τίς πρεσβεῖες σου κάνε εὔκρατους τούς καιρούς· χάριζε τήν βροχή στήν ὥρα της· κατεύθυνε σωστά τούς ἀνέμους· κάνε τήν γῆ νά καρποφορῆ· δώρισε τήν εἰρήνη στήν Ἐκκλησία· κράτυνε τήν Ὀρθοδοξία· φύλαγε τήν βασιλεία· ἀπόκρουε τίς ἐπιθέσεις τῶν βαρβάρων· σκέπαζε ὁλόκληρο τό γένος τῶν Χριστιανῶν· τέλος δέ συγχώρησε καί τήν δική μου τόλμη. Διότι δικός σου εἶναι αὐτός ὁ λόγος, Μητέρα τοῦ Θεοῦ, καί σύ προφήτευσες μελῳδικά ἐκεῖνο πού θά γινόταν: «Διότι νά πού ἀπό τώρα, εἶπες, θά μέ μακαρίζουν ὅλες οἱ γενεές» (Λουκ. α´ 48).

Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου-
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”