Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Παραμυθιά - Ιερά Μονή Βατοπεδίου

Για την εικόνα αυτή διηγείται η παράδοση ότι η αρχική έκφραση των προσώπων και η στάση του σώματος του Κυρίου και της Θεομήτορος άλλαξαν, όταν συνέβη το εξής φρικτό θαύμα:
Όταν κάποτε αποβιβάστηκαν κρυφά πειρατές στην παραλία της μονής και περίμεναν κρυμμένοι το πρωινό άνοιγμα της πύλης, για να επιτεθούν, ο ηγούμενος που μετά το τέλος του όρθρου έμεινε μόνος, για να συνεχίσει την προσευχή του, άκουσε τα εξής λόγια της Παναγίας: "Μην ανοίξετε σήμερα τις πύλες της μονής, αλλά ανεβείτε στα τείχη και διώξτε τους πειρατές". Στρέφοντας το βλέμμα του εκεί είδε το Θείο βρέφος να απλώνει το χέρι του και να σκεπάζει τα χείλη της μητέρας του λέγοντας: "Μη μητέρα μου, άφησε τους να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει".
Αλλά η Παναγία πιάνοντας με το χέρι της το χέρι του Υιού της και στρέφοντας λίγο το κεφάλι, για να ελευθερώσει τα χείλη της επανέλαβε τα ίδια λόγια. Αυτός ο τελευταίος σχηματισμός των προσώπων παρέμεινε μόνιμα στην εικόνα, ενώ οι μοναχοί, αφού σώθηκαν θαυματουργικά απ΄ τους πειρατές, ευχαρίστησαν την Παναγία και ονόμασαν την εικόνα της αυτή "Παραμυθία", που σημαίνει καταπράϋνση ή μετριασμός, ή έννοιες που εξίσου αποδίδουν το περιστατικό του θαύματος.
Η εικόνα είναι τοιχογραφία και βρίσκεται στο δεξιό χορό του ομωνύμου παρεκκλησίου της μονής.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πολλές φορές με συμβουλεύεις να κάνω υπομονή αλλά δυστυχώς βλέπεις τη ζωή μου με τα δικά σου μάτια και όχι με τα δικά μου.
Μου λες ότι δεν είναι και τίποτα οι δυσκολίες και οι στενοχώριες στον δρόμο που βαδίζω αλλά δυστυχώς δεν φοράς τα δικά μου παπούτσια, ούτε περπατάς τα δικά μου βήματα.

O Θεός θα μας “ρωτήσει” να Tου δείξουμε τις εικόνες που ζωγραφίσαμε στη ζωή με τα βήματά μας! Ω ναι! Πίνακες ζωγραφικής με βήματα γεμάτα εμπειρίες από τη ζωή, τα οποία μέσα τους κρύβουν πληγές, δάκρυα και χαμόγελα! Τι ομορφιά!
Είμαι χαρούμενος για τα λερωμένα μου παπούτσια διότι έχουν κάνει χιλιόμετρα ζωής και έχουν εμπειρία, εσύ όμως μου κάνεις τον δάσκαλο έχοντας τα παπούτσια σου ακόμα στη βιτρίνα της ζωής σου γυαλισμένα, με σόλες που δεν βάδισαν στους δρόμους της ζωής.
Να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τον άλλον και όχι να τον δασκαλέψουμε. Οι φιλοσοφίες από τον καναπέ με τον φραπέ στο χέρι είναι εύκολες, το κουβάλημα όμως του Σταυρού θέλει δυνάμεις εσωτερικές και όχι θεωρίες.

Δεν θέλω δασκάλους αλλά συνοδοιπόρους. Δεν θέλω να μου πεις τί θα κάνω, όχι γιατί δεν σέβομαι την άποψή σου, αλλά διότι στην ουσία το ξέρω αλλά δεν μπορώ. Η ψυχή και η καρδιά μου δεν έχουν ανάγκη προσταγής αλλά αγκαλιάς. Μου αρκεί να μου πεις : ”σε νιώθω”, “σε καταλαβαίνω” ακόμα και αν δεν νιώθεις και αν δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Μόνο που με ακούς είναι ελεημοσύνη, αγάπη και προσευχή μαζί.
Μπορείς να πεις στον άλλον ότι : “Μη μασάς, δέκα κιλά είναι το βάρος, μπορείς να το σηκώσεις” ίσως όμως έχω σηκώσει πολλά τέτοια βάρη στη ζωή μου και αν σηκώσω και αυτό θα με διαλύσει. Καλύτερα να ζω με τις συνειδητοποιημένες αδυναμίες μου παρά με τις ανύπαρκτες και φαντασιόπληκτες δυνάμεις μου.

Μου κάνεις τον δάσκαλο και μου λες οτι δεν σε καταλαβαίνω αλλά εσύ δεν έχεις ακόμα καταλάβει τον εαυτό σου..... Διαπιστώνεις λάθη στους άλλους αλλά μέσα σου δεν βρίσκεις λάθος πολύ απλά γιατί δεν τα βλέπεις. Γιατί μέσα σου δεν υπάρχει τίποτα και στο τίποτα δεν μπορείς να βρεις κάτι.
Όταν πονάω, μη μου λες “μη πονάς”. Δεν βοηθάς. Απλά αγκάλιασέ με και προσευχήσου. Όταν σου λέω “δεν μπορώ” μη μου λες “δεν τρέχει και τίποτα” απλά σιώπησε και αν δεν μπορείς να πάρεις ένα γραμμάριο της δυσκολίας μου, τουλάχιστον ας με βλέπεις που θα την αφήνω.
Η υπομονή, η δύναμη, ο πόνος, δεν είναι απλά λέξεις, είναι βιώματα χρειάζονται αντοχές. Άλλος μπορεί και άλλος όχι. Άλλος δεν μπορεί τώρα αλλά μπορεί μετά. Άλλο μπόρεσε κάποτε άλλο μπορεί τώρα.

Στην ανθρώπινη δύναμη ή αδυναμία δεν υπάρχουν κουτάκια, και αριθμοί...
Όταν ο άλλος βιώνει μία κόλαση μη του λές ότι δεν τρέχει και τίποτα , δεν βοηθάς, απλά πήγαινε και φύτεψε ένα λουλούδι, τουλάχιστον μέσα στη δυσκολία του να βλέπει ένα κομμάτι του παραδείσου που το έδωσες με την καρδιά σου.
Σε μία άμαξα με δύο άλογα όταν το ένα τρέχει παρασέρνει και το άλλο και τρέχουν και τα δύο μαζί για να σύρουν την άμαξα.
Θέλω να τρέξεις δίπλα μου και θα βρω τη δύναμη να τρέξω μαζί σου ...
Όσο για τα χαλινάρια, τα κρατάει ο Χριστός οπότε μη φοβάσαι.
Έχουμε έναν Θεό που του λες “δεν μπορώ” και αντί να σε μαλώσει, σε αγκαλιάζει...
Καλύτερα να είσαι σιωπηλός μαθητής στην τελευταία θέση ακούγοντας τον δάσκαλο παρά να θες να δασκαλέψεις τους άλλους...
Γεμίσαμε δασκάλους, δικαστές και Φαρισαίους και αναζητάς ταπεινούς χωρίς αποτέλεσμα.
Στον πληγωμένο, δεν του γιατρεύεις με λόγια τις πληγές αλλά με πράξεις αγάπης.
Nα σου λέει ο άλλος το πρόβλημα του και εσύ να του απαντάς...
“Θέλεις να περπατήσουμε μαζί; ”......Τι ωραία.....!!!!!
Αδερφέ μου...
Να αναζητάς ανθρώπους στη ζωή σου που είναι δίπλα σου και όχι μπροστά σου ή πίσω σου. Μην αναζητάς ανθρώπους που σου κάνουν τον δάσκαλο ή περιμένουν να σε ρίξουν στον γκρεμό...
Οι καλύτεροι φίλοι είναι οι συμμαθητές της προσωπικής σου ζωής...Οι υπόλοιποι απλά θα ξεχαστούν στο χρονοντούλαπο της προσωπικής μας ιστορίας.
Ζήτα λοιπόν διαμάντια ακόμα και αν χρειαστεί να κολυμπήσεις στα σκουπίδια..
Πίστεψέ με αξίζει.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr
Θέλεις να περπατήσουμε μαζί ; - ΕΥΧΗ.gr
EUXH.GR
Θέλεις να περπατήσουμε μαζί ; - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πολλές φορές οι άνθρωποι προσέρχονται στο μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως όχι για να έρθουν σε κοινωνία με τον Θεό ώστε να βαδίσουν για την όντως ζωή αλλά για να μεταθέσουν τα διλλήματα , τα προβλήματα και τις ευθύνες τους ώστε με αυτόν τον τρόπο να απαλλαγούν από το κόστος των επιλογών τους.

Στην Ιερά Εξομολόγηση πηγαίνουμε όχι για να πετάξουμε τον Σταυρό μας σε άλλους, ούτε φυσικά για να σταυρώσουμε άλλους. Προσερχόμαστε στο Μυστήριο με αίσθηση ευθύνης των πράξεων και των επιλογών μας ώστε να τα αφήσουμε στην αγκαλιά του Κυρίου και ο πνευματικός πατήρ να γίνει ο συνοδοιπόρος μας σε αυτή την σχέση με τον Θεό στον δρόμο της σωτηρίας. Πάμε να σηκώσουμε τον Σταυρό μας διότι γνωρίζουμε ότι η ζωή αυτή θα είναι γεμάτη θλίψεις και δυσκολίες «Εν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον. (Ιω. 16,33)» αλλά με τη βοήθεια του Θεού δεν έχει σημασία αν θα τις ξεπεράσουμε ή όχι, αλλά αν θα τις μεταμορφώσουμε προς πνευματικό σωτηριολογικό όφελος.
Θα φέρουμε το παράδειγμα με τον λαβύρινθο για να το καταλάβουμε καλύτερα.

Ας υποθέσουμε ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε έναν λαβύρινθο , όπου ο λαβύρινθος είναι τα προβλήματα και τα πάθη που τον βασανίζουν. Δεν γνωρίζει ο άνθρωπος τη διαδρομή για την ελευθερία, θέλει να βγει, αλλά αδυνατεί. Ο πνευματικός που είναι έξω από τον λαβύρινθο «βλέπει» την έξοδο ως διακριτικός παρατηρητής. Κάνει την συγκατάβαση να μπει μέσα στον λαβύρινθο, δηλαδή στο πρόβλημα του ανθρώπου και τον συναντάει μέσα στη δική του ασθενική κατάσταση.
Ο πνευματικός θα του δείξει τον δρόμο για την έξοδο, ο οποίος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Θα σταθεί δίπλα στον άνθρωπο και φυσικά τον δρόμο θα τον περπατήσει ο ίδιος ο άνθρωπος με αίσθημα ευθύνης μέσα από τη συνειδητή ελεύθερη επιλογή του.
Ο πνευματικός πατήρ θα σταθεί δίπλα στον ασθενή αδερφό. Ούτε μπροστά του, ούτε πίσω του αλλά δίπλα του ως συνοδοιπόρος , ως διάκονος και αδερφός. Εαν μπει μπροστά από τον εξομολογούμενο, τότε ενδέχεται να αναπτυχθεί το φαινόμενο του «γεροντισμού» και του ακρωτηριασμού του θελήματος του ανθρώπου. Μην ξεχνάμε ότι μπροστά είναι ο Κύριος «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι». Μάρκος (8: 34) διότι αυτός είναι που δείχνει και «ανοίγει» τον δρόμο ως αλήθεια και ζωή . Αν σταθεί πίσω του ή σε απόσταση βγαίνοντας από τη διακονία της συγκατάβασης, τότε ο πιστός θα νιώσει μόνος και αβοήθητος στις δυσκολίες που θα προκύψουν και ο φόβος που θα γεννηθεί μπορεί να τον οδηγήσει σε λάθος επιλογές.

Η πνευματική πατρότητα είναι μια συνοδοιπορία και εν Χριστώ παιδαγωγία για τη σωτηρία του ανθρώπου. Αν μπορούσαμε με μια φράση να πούμε τι είναι η Ιερά εξομολόγηση, θα μπορούμε να την ονομάσουμε ως την αγκαλιά του Χριστού. Δεν απομακρύνεται ο Χριστός από εμάς, αλλά εμείς κάνουμε βήματα οπισθοδρόμησης με τις αστοχίες μας από το Φως του Χριστού, με αποτέλεσμα να βυθιζόμαστε στο σκοτάδι μέσα από τις δικές μας επιλογές και αδυναμίες.
Η Ιερά εξομολόγηση δεν είναι μια συζήτηση στο τέλος της οποίας περιμένουμε να ακούσουμε κάποια ποινή ή κριτική νομικού χαρακτήρα, αλλά είναι το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου. “ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ' ίνα σώσω τον κόσμον” (Ιωάν. ιβ' 47). Όταν ο Άγιος Παϊσιος έλεγε ότι στην εξομολόγηση πάμε να τακτοποιηθούμε πνευματικά, στην ουσία πάμε να ξαναενώσουμε τα κομμάτια της καρδιάς μας που έχουν διαλυθεί η κοπεί από τις αστοχίες μας (αμαρτίες). Αυτή η ένωση θα πραγματοποιηθεί με τη χάρη και τη δόξα του Θεού αλλά και με την προσπάθεια και τη συνέργεια της προαιρέσεως του ανθρώπου.

Πάμε απλά, ειλικρινά, με τη θέληση μας, με ταπείνωση, με συντριβή και με αποφασιστικότητα να πάρουμε διαζύγιο από την αμαρτία και να μείνουμε με τον Νυμφίο.
Καλό αγώνα αδέρφια σε αυτό το όμορφο ταξίδι γεμάτο παράδεισο...

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr
Η έξοδος από τον Λαβύρινθο . . . - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πολλές φορές οι άνθρωποι προσέρχονται στο μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως όχι για να έρθουν σε κοινωνία με τον Θεό ώστε να βαδίσουν για την όντως ζωή αλλά για να μεταθέσουν τα διλλήματα , τα προβλήματα και τις ευθύνες τους ώστε με αυτόν τον τρόπο να απαλλαγούν από το κόστος των επιλογών τους.

Στην Ιερά Εξομολόγηση πηγαίνουμε όχι για να πετάξουμε τον Σταυρό μας σε άλλους, ούτε φυσικά για να σταυρώσουμε άλλους. Προσερχόμαστε στο Μυστήριο με αίσθηση ευθύνης των πράξεων και των επιλογών μας ώστε να τα αφήσουμε στην αγκαλιά του Κυρίου και ο πνευματικός πατήρ να γίνει ο συνοδοιπόρος μας σε αυτή την σχέση με τον Θεό στον δρόμο της σωτηρίας. Πάμε να σηκώσουμε τον Σταυρό μας διότι γνωρίζουμε ότι η ζωή αυτή θα είναι γεμάτη θλίψεις και δυσκολίες «Εν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον. (Ιω. 16,33)» αλλά με τη βοήθεια του Θεού δεν έχει σημασία αν θα τις ξεπεράσουμε ή όχι, αλλά αν θα τις μεταμορφώσουμε προς πνευματικό σωτηριολογικό όφελος.
Θα φέρουμε το παράδειγμα με τον λαβύρινθο για να το καταλάβουμε καλύτερα.

Ας υποθέσουμε ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε έναν λαβύρινθο , όπου ο λαβύρινθος είναι τα προβλήματα και τα πάθη που τον βασανίζουν. Δεν γνωρίζει ο άνθρωπος τη διαδρομή για την ελευθερία, θέλει να βγει, αλλά αδυνατεί. Ο πνευματικός που είναι έξω από τον λαβύρινθο «βλέπει» την έξοδο ως διακριτικός παρατηρητής. Κάνει την συγκατάβαση να μπει μέσα στον λαβύρινθο, δηλαδή στο πρόβλημα του ανθρώπου και τον συναντάει μέσα στη δική του ασθενική κατάσταση.
Ο πνευματικός θα του δείξει τον δρόμο για την έξοδο, ο οποίος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Θα σταθεί δίπλα στον άνθρωπο και φυσικά τον δρόμο θα τον περπατήσει ο ίδιος ο άνθρωπος με αίσθημα ευθύνης μέσα από τη συνειδητή ελεύθερη επιλογή του.
Ο πνευματικός πατήρ θα σταθεί δίπλα στον ασθενή αδερφό. Ούτε μπροστά του, ούτε πίσω του αλλά δίπλα του ως συνοδοιπόρος , ως διάκονος και αδερφός. Εαν μπει μπροστά από τον εξομολογούμενο, τότε ενδέχεται να αναπτυχθεί το φαινόμενο του «γεροντισμού» και του ακρωτηριασμού του θελήματος του ανθρώπου. Μην ξεχνάμε ότι μπροστά είναι ο Κύριος «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι». Μάρκος (8: 34) διότι αυτός είναι που δείχνει και «ανοίγει» τον δρόμο ως αλήθεια και ζωή . Αν σταθεί πίσω του ή σε απόσταση βγαίνοντας από τη διακονία της συγκατάβασης, τότε ο πιστός θα νιώσει μόνος και αβοήθητος στις δυσκολίες που θα προκύψουν και ο φόβος που θα γεννηθεί μπορεί να τον οδηγήσει σε λάθος επιλογές.

Η πνευματική πατρότητα είναι μια συνοδοιπορία και εν Χριστώ παιδαγωγία για τη σωτηρία του ανθρώπου. Αν μπορούσαμε με μια φράση να πούμε τι είναι η Ιερά εξομολόγηση, θα μπορούμε να την ονομάσουμε ως την αγκαλιά του Χριστού. Δεν απομακρύνεται ο Χριστός από εμάς, αλλά εμείς κάνουμε βήματα οπισθοδρόμησης με τις αστοχίες μας από το Φως του Χριστού, με αποτέλεσμα να βυθιζόμαστε στο σκοτάδι μέσα από τις δικές μας επιλογές και αδυναμίες.
Η Ιερά εξομολόγηση δεν είναι μια συζήτηση στο τέλος της οποίας περιμένουμε να ακούσουμε κάποια ποινή ή κριτική νομικού χαρακτήρα, αλλά είναι το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου. “ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ' ίνα σώσω τον κόσμον” (Ιωάν. ιβ' 47). Όταν ο Άγιος Παϊσιος έλεγε ότι στην εξομολόγηση πάμε να τακτοποιηθούμε πνευματικά, στην ουσία πάμε να ξαναενώσουμε τα κομμάτια της καρδιάς μας που έχουν διαλυθεί η κοπεί από τις αστοχίες μας (αμαρτίες). Αυτή η ένωση θα πραγματοποιηθεί με τη χάρη και τη δόξα του Θεού αλλά και με την προσπάθεια και τη συνέργεια της προαιρέσεως του ανθρώπου.

Πάμε απλά, ειλικρινά, με τη θέληση μας, με ταπείνωση, με συντριβή και με αποφασιστικότητα να πάρουμε διαζύγιο από την αμαρτία και να μείνουμε με τον Νυμφίο.
Καλό αγώνα αδέρφια σε αυτό το όμορφο ταξίδι γεμάτο παράδεισο...

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr
Η έξοδος από τον Λαβύρινθο . . . - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πάτερ, πώς θα καταλάβουμε ότι ο γάμος μας πάει καλά;

Πολλά ζευγάρια με ρωτούν με αγωνία αυτό το ερώτημα και προσπαθώ απλά να τους πω κάποιες διαγνωστικές συντεταγμένες ….
Όταν γελάτε συχνά μαζί ! Ο άνθρωπος που σε κάνει να χαμογελάς ακόμα και για μικρά πράγματα είναι ο άνθρωπος που κοιτάει μέσα σου βάθος, λεπτομέρεια και ουσία. Όταν το ζευγάρι χαμογελάει συχνά είναι ένδειξη πνευματικής υγείας.
Όταν στις διαφωνίες σας δεν έρχεται σαν αποτέλεσμα η διακοπή κοινωνίας αλλά η συνεχής επικοινωνία για να βρεθεί η χρυσή τομή. Μπορεί να διαφωνούμε αλλά θα αγωνιζόμαστε ποιός θα υποχωρήσει για να δώσει χαρά και ανάπαυση στον άλλον.
Όταν οι αγκαλιές είναι συχνές, όχι μόνο σε γιορτές αλλά σαν ανάγκη στοργής και αγάπης.
Όταν προσέχει ο ένας στον άλλον απλά και μικρά πράγματα και δεν το θυμάται μόνο σε γιορτές και γενέθλια. Να σεβαστώ τι ενοχλεί τον άλλον ώστε να το διορθώσω. Να θυμηθώ κάτι για να τον προστατέψω και να σεβαστώ την ελευθερία του.
Όταν δεν βλέπεις τον άλλον σαν αντίπαλο αλλά σαν συνοδοιπόρο. Όταν ο ένας αγκαλιάζει το λάθος του άλλου για να το διορθώσουμε μαζί και όχι να το παίρνουμε ως όπλο για να του επιτεθούμε σαν να είναι κάποιος αντίπαλος.
Όταν νιώθεις ότι ο άλλος σου λείπει ακόμα και όταν βρίσκεται στο άλλο δωμάτιο και λαχταράς να έρθει να τον δείς και πάλι, ακόμα και αν μένεις στο ίδιο σπίτι.
Όταν είσαι κουρασμένος να κάνετε προσευχή και να σου λέει “Δεν πειράζει, πήγαινε να ξεκουραστείς, θα προσευχηθώ εγώ για σένα”.
Όταν οι διαφωνίες, τα προβλήματα, οι πόνοι και οι δυσκολίες αντί να δημιουργούν ρήγματα, τοποθετούν γέφυρες και θεμέλια..
Όταν στο λεξιλόγιο των διαλόγων σας καταργηθεί το “εγώ” και το “εσύ” και βασιλεύει συνεχώς το “εμείς”. Το “εγώ” η μόνη θέση που μπορεί να έχει είναι στην εξής φράση : “Εγώ φταίω, συγγνώμη”.
Όταν σκοπό του γάμου έχετε θέσει τη Βασιλεία των Ουρανών και όχι τα Βασίλεια του κόσμου.
Τότε ο γάμος σας είναι σε καλό δρόμο….

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr
Οδεύει καλά ο γάμος μας ; - ΕΥΧΗ.gr
EUXH.GR
Οδεύει καλά ο γάμος μας ; - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πριν λίγες μέρες είχα μια όμορφη συζήτηση με την αγαπητή μου Ανδριανή Αγγελιδάκη στο Κρήτη TV, με αφορμή το νέο μου βιβλίο "Θαύματα φτιαγμένα από τραύματα.." από τις εκδόσεις Αρμός.
Πατήστε πάνω στην φωτογραφία για να παρακολουθήσετε την συζήτηση. Ελπίζω να την βρείτε ωφέλιμη και ενδιαφέρουσα. Ευχές πολλές!!!!

***https://armosbooks.gr/.../filos.../doki ... /thavmata/

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Επειδή απόψε γιορτάζει ο αγαπημένος μου άγιος, φίλος και συνοδοιπόρος Άγιος Πορφύριος, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας, κάποια ωραία αποσπάσματα από τους λόγους του, που για μένα είναι μεγάλα μαθήματα ζωής. Ο άγιος Πορφύριος, είχε ένα δικό του μοναδικό τρόπο ώστε να αντιμετωπίζει το κακό και τις ποικίλες μορφές του. Τρόπο τον οποίο πρότεινε στα πνευματικά του παιδιά και σαφέστατα σε όλους εμάς.
Εκείνο το οποίο τόνιζε ήταν ότι για να αλλάξει ο άνθρωπος, να μεταπλάσει τα πάθη και τα τραύματα του και να γνωρίσει τον Θεό, δεν χρειάζεται βία, δεν χρειάζεται φόβος, ενοχές και καταπίεση. Πίστευε ότι οι βίαιες προσπάθειες απαλλαγής από τα πάθη φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα, μια και ο ήδη τραυματισμένος ψυχισμός πλήττεται εκ νέου, κουράζεται και σπάει, με αποτέλεσμα να αντιδράει και να παραδίδεται στην απελπισία. Οι παλαιότεροι άνθρωποι άλλων εποχών ήταν πιο ανθεκτικοί σε τέτοιες βίαιες προσπάθειες μετανοίας. Ο σύγχρονος άνθρωπος λόγω ψυχικής και όχι μόνο ευαλωτότητας, δεν αντέχει αυτό το μονοπάτι.

Οπότε ο Άγιος Πορφύριος πρότεινε θετικούς τρόπους διόρθωσης του ανθρώπου. Έλεγε ότι αντί να μαχόμαστε το σκοτάδι που κουβαλάμε, να στρεφόμαστε προς το Φως. Όταν έρθει το Φως στην ζωή μας το σκοτάδι απλά θα υποχωρήσει από μόνο του. Δεν είναι ανάγκη να διαμαρτυρόμαστε γιατί έχουμε σκοτάδι εντός μας, πάθη, αδυναμίες και αμαρτίες. Δεν είναι ανάγκη να αισθανόμαστε ενοχές που δεν είμαστε αυτοί που θα θέλαμε ή μας είπαν ότι πρέπει να είμαστε, αλλά να ζούμε στην πραγματικότητα μας, να την αποδεχόμαστε και να στρεφόμαστε σε θετικά πράγματα που μπορούν να ομορφύνουν, νοηματοδοτήσουν και χαρίσουν χαρά στην ζωή μας.

Να στρεφόμαστε στον Χριστό, την προσευχή και μελέτη της Αγίας Γραφή. Να διαβάζουμε βίους αγίων και πατερικά βιβλία, να ψάλουμε, να έχουμε επαφή με την φύση, τους ανθρώπους, τα ζώα, τις μικρές καθημερινές χαρές της ζωής. Τα πάντα έλεγε να τα χαίρεστε, το φαγητό, την βόλτα, τις εκδρομές, την θάλασσα, την μουσική, το θέατρο και σινεμά, τα πάντα να γίνονται αφορμές χαράς, ευχαριστίας και δοξολογίας προς τον Θεό. Μονάχα του κακού και τις αμαρτίας να απέχετε και όλα να τα χαίρεστε.
Να μην είστε μίζεροι και κατσούφηδες, αρνητικοί και κακόμοιροι, αλλά χαρούμενοι. Ότι κι εάν κάνετε έλεγε ο Άγιος Πορφύριος να έχει μέσα χαρά. Θέλετε να προσεύχεστε, να νηστεύετε, να κάνετε μετάνοιες και αγρυπνίες; Ναι, να τις κάνετε, αλλά προσέξτε σημείωνε, όλα αυτά να γίνονται με χαρά και κέφι, όχι με ενοχές και άγχος, να έχετε χαρά.

Ξεχάστε λοιπόν την γκρίνια, τα λάθη και τα πάθη σας, στραφείτε στο φως, στον Χριστό και όχι στο σκοτάδι που κουβαλάτε εντός σας, και τότε θα γεμίσετε από χαρά και Πνεύμα Άγιο. Δίχως βίαιες και αρνητικές διορθώσεις, διχως αυτομαστίγωση και ενοχοποίηση, δίχως μιζέρια και θλίψη.
Ας δούμε λοιπόν ορισμένα αποσπάσματα από τον λόγο του Αγίου Πορφυρίου που πιστοποιούν τα παραπάνω και αποτελούν μαθήματα ζωής και αιωνικότητας.
«Μην πολεμάτε να διώξετε το σκοτάδι απ ́ το δωμάτιο της ψυχής σας. Ανοίξτε μια τρυπίτσα, για να έλθει το φως, και το σκοτάδι θα φύγει…»
«Να μη διαλέγετε αρνητικούς τρόπους για τη διόρθωσή σας. Δεν χρειάζεται ούτε τον διάβολο να φοβάστε, ούτε την κόλαση, ούτε τίποτε. Δημιουργούν αντίδραση.»

«Ο σκοπός δεν είναι να κάθεσθε, να πλήττετε και να σφίγγεσθε, για να βελτιωθείτε. Εκείνο που θα πρέπει να κυριαρχεί είναι η αγάπη στον Χριστό.»
«Τις αδυναμίες αφήστε τις όλες, για να μην παίρνει είδηση το αντίθετο πνεύμα και σας βουτάει και σας καθηλώνει και σας βάζει στη στενοχώρια. Να μην κάνετε καμιά προσπάθεια ν ́ απαλλαγείτε απ ́ αυτές… Ούτε να λέτε: “Θεέ μου, απάλλαξέ με απ ́ αυτό”, παραδείγματος χάριν, το θυμό, τη λύπη. Δεν είναι καλό να προσευχόμαστε ή και να σκεφτόμαστε το συγκεκριμένο πάθος, κάτι γίνεται στην ψυχή μας και μπλεκόμαστε ακόμη περισσότερο. Ρίξου με ορμή, για να νικήσεις το πάθος, θα δεις τότε πώς θα σ ́ αγκαλιάσει, θα σε σφίξει και δεν θα μπορέσεις τίποτε να κάνεις.»
«Μην πολεμάτε απευθείας τον πειρασμό, μην παρακαλείτε να φύγει, μη λέτε: “Πάρ ́ τον, Θεέ μου!” Τότε του δίνετε σημασία κι ο πειρασμός σφίγγει. Γιατί παρόλο που λέτε, “πάρ ́ τον, Θεέ μου”, βασικά τον θυμάστε και τον υποθάλπετε περισσότερο…»

«Η διάθεση για απαλλαγή, βέβαια, θα υπάρχει, αλλά θα είναι πάρα πολύ μυστική και λεπτή, χωρίς να φαίνεται. Θα γίνεται μυστικά. Θυμηθείτε εκείνο που λέει η Αγία Γραφή: “Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου”. Όλη η δύναμή σας να στρέφεται στην αγάπη του Θεού, στη λατρεία Του, στην προσκόλληση σ ́ Αυτόν. Έτσι η απαλλαγή απ ́ το κακό και τις αδυναμίες θα γίνεται μυστικά, χωρίς να παίρνετε είδηση, χωρίς κόπο.»

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την εμπειρία της Θείας Λειτουργίας.
Εδώ που ο ουρανός έρχεται στη γη.
Τότε που η αιωνιότητα εισβάλει μέσα στον χρόνο και η φθορά παραδίδεται στην αφθαρσία.
Κι όλα γίνονται μια προσευχή, μια συνάντηση.
Η Θριαμβεύουσα Εκκλησία συναντά την Στρατευομένη Εκκλησία και κανείς πλέον δεν είναι μόνος, κανείς δεν περισσεύει…
Το Σώμα και το Αίμα Του γίνονται δικά μας σώματα και αίματα. Όλοι γινόμαστε Ένας.
Και το «Δι’ ευχών…» μας βρίσκει μαζί, για να συνεχίσουμε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας με ομόνοια και ειρήνη. Ώστε όλη η ζωή μας να είναι μια Θεία Λειτουργία.
Σαν ένα μεγάλο συλλείτουργο, με την συγχώρεση και την καλοσύνη, με την πραότητα και την μετάνοια, με το έλεος και την αγαθότητα, με την ελπίδα και την πίστη…με προεξάρχουσα την αγάπη

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η ΓΡΗΓΟΡΗ ΒΟΗΘΕΙΑ

Πιστός συνοδοιπόρος σε όσους διοδεύουν την ατραπό της ανθρώπινης ταλαιπωρίας αναδείχτηκε, αιώνες τώρα, ο άγιος Νικόλαος. Και δικαίως, αφού «οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι» της ζωής βρήκαν στο πρόσωπό του τον κατάλληλο βοηθό και προστάτη. «Οι εν νόσοις τον ιατρόν, οι εν κινδύνοις τον ρύστην, οι αμαρτωλοί τον προστάτην, οι πένητες τον θησαυρόν, οι εν θλίψεσι την παραμυθίαν, τον συνοδίτην οι οδοιπόροι, οι εν θαλάσση τον κυβερνήτην, οι πάντες τον πανταχού θερμώς προφθάνοντα μέγιστον Ιεράρχην». Είναι ο «οξέως προφθάνων», αυτός που τρέχει αμέσως οπουδήποτε τον καλούν. Είναι θαυμασμού άξιο το φαινόμενο της ιδιαίτερης ευλάβειας και αγάπης του κόσμου προς τον άγιο Νικόλαο. Είναι ο άγιος του λαού.
Λέγεται ότι δεν προφταίνει να μένει στον Παράδεισο καθόλου ο άγιος, γιατί τρέχει απ’ το ένα μέρος της γης στο άλλο αδιάκοπα, για να βοηθάει τους εμπεριστάτους. Οι ναυτικοί τον έχουν αναγορεύσει προστάτη τους και τον τιμούν ιδιαίτερα. Η ιερή του εικόνα συνόδευε παλιά κάθε πλεούμενο. Η αγία ζωή του ήταν ενσάρκωση της αγάπης για τον κάθε πάσχοντα. Ενόσω ζούσε, αναρίθμητοι άνθρωποι απαλλάχτηκαν με την παρέμβασή του από κινδύνους και δυσκολίες. Μετά δε την κοίμησή του απέβη σωτήρας και βοηθός ολόκληρης της οικουμένης. Η πληθύς των θαυμάτων του είναι ανεξάντλητη.

Στον σιδηροδρομικό σταθμό μιας κινεζικής πόλης ονόματι Χάρμπιν ήταν κρεμασμένη παλιότερα μια εικόνα του αγίου Νικολάου, φερμένη μάλλον από Ρώσους μετανάστες. Αν και μη Χριστιανοί οι Κινέζοι, σέβονταν πολύ τον άγιο Νικόλαο και άναβαν πάντα πολλά κεριά στην εικόνα του, γιατί τους προστάτευε στα ταξίδια τους. Μια μέρα ένας Κινέζος ήρθε τρέχοντας με βρεγμένα ρούχα και γονάτισε μπρος στην εικόνα. Τί είχε συμβεί;
Ο άνθρωπος αυτός είχε προσπαθήσει, περπατώντας πάνω στον πάγο, να περάσει τον ποταμό που διέσχιζε την περιοχή τους. Ο πάγος όμως έσπασε και ο άνθρωπος άρχισε να βουλιάζει στο παγωμένο νερό. Μπρος στον κίνδυνο του θανάτου, θυμήθηκε την εικόνα του αγίου που κρεμόταν στον σταθμό του τρένου. Και ενώ έχανε τις αισθήσεις του, πρόλαβε, πριν βουλιάξει εντελώς, να φωνάξει δυνατά: «Γέρο του σιδηροδρομικού σταθμού, βοήθησέ με!» Το μόνο που θυμόταν μετά, ήταν ότι βρέθηκε ανεξήγητα έξω από το νερό, στην όχθη, βρεγμένος, παγωμένος, αλλά ζωντανός. Μόλις συνήλθε λίγο, έτρεξε γρήγορα στον σταθμό και προσκύνησε την εικόνα του αγίου, ευχαριστώντας τον για τη σωτηρία του από τον βέβαιο θάνατο.
Ο παγκόσμιος άγιος Νικόλαος ας γίνει και ο δικός μας πιστός συνοδίτης. Το υπερκόσμιο φως της αγιασμένης μορφής του ας φωτίζει τα σκοτεινά μονοπάτια του βίου μας.

π. Δημητρίου Μπόκου
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Περί Συγχώρεσης: “Ρίξτε τό παλιό κατάστιχο μέσα στήν φωτιά τῆς ἀγάπης” (Ἅγιος Παΐσιος ἁγιορείτης)
– Γέροντα, δὲν μπορῶ νὰ συγχωρήσω εὔκολα τοὺς ἄλλους.
– Ἐσὺ δὲν θέλεις νὰ σὲ συγχωρῆ ὁ Χριστός;
– Πῶς δὲν θέλω, Γέροντα;
– Τότε, γιατί κι ἐσὺ δὲν συγχωρεῖς τοὺς ἄλλους; Αὐτὸ πρόσεξὲ το πολύ, γιατί στενοχωρεῖ τὸν Χριστό. Εἶναι σὰν νὰ σοῦ χάρισε δέκα χιλιάδες τάλαντα κι ἐσὺ νὰ μὴ θέλεις νὰ χαρίσης στὸν ἄλλον ἑκατὸ δηνάρια. Νὰ λὲς μὲ τὸν λογισμό σου: «Πῶς ὁ Χριστὸς, ποὺ εἶναι ἀναμάρτητος, μὲ ἀνέχεται συνέχεια καὶ ἀνέχεται καὶ συγχωρεῖ δισεκατομμύρια ἀνθρώπους, κι ἐγὼ δὲν συγχωρῶ μία ἀδελφή;».
Μία μέρα ἦρθε στὸ Καλύβι ἕνα παιδὶ ποὺ ἤξερα ὅτι εἶχε παρεξηγηθεῖ μὲ κάποιον καί, ἐνῶ ἐκεῖνος τοῦ ζητοῦσε νὰ τὸν συγχωρέση, αὐτὸς δὲν τὸν συγχωροῦσε. Κάποια στιγμή μοῦ λέει: «Κάνε προσευχή, Γέροντα, νά, μὲ συγχωρέση ὁ Θεός». «Θὰ κάνω προσευχή, τοῦ λέω, νὰ μὴ σὲ συγχωρέση ὁ Θεός». Ἀλλὰ ἐκεῖνο πάλι μοῦ εἶπε: «Θέλω, Γέροντα, νὰ μὲ συγχωρέση ὁ Θεός». «Ἂν δὲν συγχωρέσης, εὐλογημένε, ἐσὺ τοὺς ἄλλους, τοῦ εἶπα τότε, πῶς θὰ σὲ συγχωρέση ἐσένα ὁ Θεός;».
Ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ μακροθυμία δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὴν ἀνθρώπινη δικαιοσύνη. Αὐτὴ τὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ ἀποκτήσουμε. Μία νύχτα πῆγε στὸ Κελλὶ τοῦ Πάπα-Τύχωνα ἕνας κοσμικὸς νὰ τὸν ληστέψη. Ἀφοῦ βασάνισε ἀρκετὰ τὸν Γέροντα -τοῦ ἕσφιγγε τὸν λαιμὸ μὲ ἕνα σχοινί-, εἶδε ὅτι δὲν ἔχει χρήματα καὶ ξεκίνησε νὰ φύγη. Τὴν ὥρα ποὺ ἔφευγε, ὁ Παπα – Τύχων τοῦ εἶπε: «Θεὸς συγχωρέσοι, παιδί μου». Ὁ κακοποιὸς αὐτὸς πῆγε νὰ ληστέψη καὶ ἄλλον Γέροντα, ἀλλὰ ἐκεῖ τὸν ἔπιασε ἡ ἀστυνομία καὶ ὁμολόγησε μόνος του ὅτι εἶχε πάει καὶ στὸν Παπα – Τύχωνα. Ὁ ἀστυνόμος ἔστειλε χωροφύλακα νὰ πάρη τὸν Παπα – Τύχωνα γιὰ ἀνάκριση, ἀλλὰ ὁ Γέροντας δὲν ἤθελε νὰ πάη.
«Ἐγὼ παιδί μου, ἔλεγε, συγχώρεσα τὸν κλέφτη μὲ ὅλη τὴν καρδιά μου». Ὁ χωροφύλακας, ὅμως, δὲν ἔδινε καθόλου σημασία στὰ λόγια του. «Ἄντε γρήγορα, Γέροντα, τοῦ ἔλεγε!
Ἐδῶ δὲν ἔχει «συγχώρησον» καὶ «εὐλόγησον». Τελικά, ἐπειδὴ ὁ Γέροντας ἔκλαιγε σὰν μωρὸ παιδί, τὸν λυπήθηκε ὁ διοικητὴς καὶ τὸν ἄφησε νὰ γυρίση στὸ Κελλί του. Ὅταν μετὰ θυμόταν ὁ Γέροντας αὐτὸ τὸ περιστατικό, δὲν μποροῦσε νὰ τὸ συγχωρέση στὸ μυαλό του: «Πά-πά-πά, παιδί μου, ἔλεγε, αὐτοὶ οἱ κοσμικοὶ ἄλλο τυπικὸ ἔχουν, δὲν ἔχουν τὸ «εὐλόγησον» καὶ τὸ «Θεὸς συγχωρέσοι»!
– Γέροντα, τί εἶναι ἡ μνησικακία; Νὰ θυμᾶσαι τὸ κακὸ ποῦ σοῦ ἔκαναν ἢ νὰ αἰσθάνεσαι κακία γιὰ ἐκεῖνον ποὺ σοῦ τὸ ἔκανε;
– Ἂν θυμᾶσαι τὸ κακὸ καὶ λυπᾶσαι, ὅταν αὐτὸς πού σοῦ τὸ ἔκανε πάη καλά, ἢ χαίρεσαι, ὅταν δὲν πάη καλά, αὐτὸ εἶναι μνησικακία. Ἂν ὅμως, παρὰ τὸ κακὸ πού σοῦ ἔκανε ὁ ἄλλος, χαίρεσαι μὲ τὴν προκοπή του, αὐτὸ δὲν εἶναι μνησικακία. Αὐτὰ εἶναι τὰ κριτήρια, γιὰ νὰ ἐλέγξης τὸν ἑαυτό σου σ’ αὐτὸ τὸ θέμα.
Ἐγὼ πάντως, ὅ,τι κακὸ κι ἄν μοῦ κάνη ὁ ἄλλος, τὸ ξεχνῶ. Ρίχνω τὸ παλιὸ κατάστιχο μέσα στὴν φωτιὰ τῆς ἀγάπης καὶ καίγεται. Τότε μὲ τὸν ἀνταρτοπόλεμο, τὸ 1944, μία μέρα εἶχαν ἔρθει στὸ χωριό μας ἀντάρτες. Ἔκανε πολὺ κρύο. Εἶπα: «Τί θὰ ἔχουν νὰ φᾶνε; Θα ‘ναι νηστικοί. Ἂς τοὺς πάω λίγο ψωμί». Ὅταν τοὺς τὸ πῆγα, μὲ πέρασαν γιὰ ὕποπτο. Οὔτε κὰν σκέφθηκα ὅτι στὰ βουνὰ κυνηγοῦσαν τὰ ἀδέλφια μου. Τί εἶπε ὁ Χριστός; «Ν’ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας καὶ νὰ κάνετε καλὸ σ’ αὐτοὺς ποὺ σᾶς μισοῦν».

(«Πάθη καὶ Ἀρετές», Λόγοι Ε΄, Ἱ. Ἡσυχαστήριον Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος)
(Πηγή ψηφ. κειμένου: agiazoni.gr)
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”