Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Στο Θεό άριστα είναι όλα: και το δέκα των πέντε ταλάντων και το τέσσερα των δύο και το δύο του ενός ταλάντου. Η θεία δικαιοσύνη έχει άλλους μαθηματικούς ορούς και το ένα και ένα άλλοτε κάνουν δύο άλλοτε δύο εκατομμύρια...

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Είπε ο Όσιος Παΐσιος σε επισκέπτη που είχε μαλώσει με τους γονείς του:
Οι γονείς σου σε αγαπάνε πολύ, αλλά που να συνεννοηθείτε! Εσύ έχεις το ραδιόφωνο στα ξένα, ο μπαμπάς σου στα λαϊκά, η μαμά σου στη κλασσική, η αδελφή σου πάλι αλλού. Ο καθένας έχει τη δική του «συχνότητα»...
Αν δεν γυρίσετε όλοι σας το κουμπί στην Εκκλησία, δεν πρόκειται να συνεννοηθείτε!

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να αγαπάει τα γέλια και να θέλει να γελοιοποιεί τους άλλους, να μην πιάνεις φιλία. Γιατί θα σε κάνει να συνηθίσεις στην ψυχική ατονία. Σε κείνο πού ή ζωή του είναι διεφθαρμένη, μη δείχνεις ιλαρό πρόσωπο φυλάξου όμως καλά μήπως τον μισήσεις.
Και αν θελήσει να μετανοήσει, βοήθησε τον και φρόντισε τον, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή σου, να σωθεί.

Εάν όμως είσαι πνευματικά ασθενής, μην τολμήσεις να γίνεις γιατρός του.
Μπροστά σε άνθρωπο πού έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και έχει την αρρώστια να προσέχεις πολύ πώς θα μιλήσεις. Γιατί ενόσω μιλάς, αυτός εξηγεί μέσα του τα λόγια σου όπως αγαπά και από τα αγαθά σου λόγια παίρνει αφορμή και σκανδαλίζει τους άλλους. Και αλλάζει το νόημα των λόγων σου μέσα στο μυαλό του σύμφωνα με την πνευματική του αρρώστια.

Αν δεις κάποιον να έρχεται και να κατηγορεί τον αδελφό του μπροστά σου, κάνε το πρόσωπο σου σκυθρωπό. Έτσι και το έλεος του Θεού θα έχεις και απ’ αυτόν θα φυλαχτείς. Και πού είναι η κόλαση πού μας εκφοβίζει από παντού και υπερνικά την αγάπη του Θεού; Ποια κόλαση και ποια γέεννα του πυρός μπορεί να σταθεί μπροστά στη χάρη της Ανάστασης, όταν ο Θεός μας αναστήσει εν δόξη από τον άδη και κάνει τούτο το φθαρτό σώμα μας να ντυθεί την αφθαρσία;

Όσοι έχετε διάκριση, θαυμάστε τα μεγαλεία του Θεού. Ποιος όμως έχει τόσο σοφή και αξιοθαύμαστη διάνοια, πού θα μπορέσει να θαυμάσει, όσο αξίζει, τη χάρη του Δημιουργού μας; Η ανταπόδοση των αμετανόητων αμαρτωλών είναι βέβαιη, όμως αντί της δίκαιης ανταπόδοσης ο Κύριος ανταποδίδει την ανάσταση σ’ αυτούς πού μετανοούν και, αντί να τιμωρήσει αυτούς πού καταπάτησαν το νόμο του, τους ντύνει με την τέλεια δόξα της αφθαρσίας. Αυτή η χάρη, πού μας ανασταίνει από την αμαρτία, είναι μεγαλύτερη από εκείνη πού μας δόθηκε, όταν από την ανυπαρξία μας έφερε στην κτιστή ύπαρξη. Δόξα στην άμετρη σου χάρη, Κύριε.

Αγίου Ισαάκ του Σύρου
https://romioitispolis.gr/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ναι, είμαστε ευαίσθητοι μέσα μας, γι’ αυτό και για να προστατευτούμε βγάζουμε αγκάθια προς τα έξω· ώστε να απωθούνται οι εξωτερικοί κίνδυνοι που απειλούν την καρδιά μας.
Όπως οι σκαντζόχοιροι, που προστατεύονται δι’ αυτού του τρόπου από διάφορους θηρευτές.
Μα η αλήθεια είναι ότι καθώς αναπτύσονται τα εξωτερικά αγκάθια, μεγαλώνουν και αλλά αγκάθια, που κατευθύνονται προς την καρδιά μας. Και ίσως αυτά είναι και πιο πολλά και πιο επικίνδυνα· όχι όμως για τους άλλους αλλά για εμάς του ίδιους. Είναι αυτά τ’ αγκάθια της λύπης, του φόβου, της θλίψης, της ανασφάλειας, της μοναξιάς, των απωθημένων, της αποτυχίας, των κακών εμπειριών που στοιχειώνουν την ψυχή και το μυαλό μας…
Εάν δεις άνθρωπο με εξωτερικά αγκάθια, να ξέρεις ότι έχει και εσωτερικά αγκάθια που πληγώνουν την καρδιά του…
Μην μένουμε στα αγκάθια του άλλου. Ας δούμε την ανάγκη του να απαλλαχθεί από τα εσωτερικά του αγκάθια κι ας τον βοηθήσουμε όπως μπορούμε. Τότε θα ρίξει και την πλαστή εξωτερική «πανοπλία» του και θα φανερώσει την απαλή του πλευρά. Την πλευρά εκείνη που δίψα για χαρά και ειρήνη· που είναι έτοιμη να δοθεί στην αγάπη και την καλοσύνη.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η ευτυχία των άλλων δεν πρέπει να μας κάνει να δυστυχούμε.

Μερικές φορές παρατηρώντας τις ζωές των άλλων αρχίζουμε να τους ζηλεύουμε και καταλήγουμε να τους φθονούμε.
Αντί να βλέπουμε τους άλλους ως εχθρούς ας τους δούμε ως παραδείγματα. Τι ζηλεύουμε στους άλλους; Πώς το κατόρθωσαν; Κι αν όντως το ποθούμε τόσο πολύ ας το τολμήσουμε.
Όμως το να ζηλεύουμε την ζωή των άλλων και από την άλλη να μην κάνουμε τίποτα για να βελτιώσουμε την δίκη μας ζωή, δείχνει τον εγωισμό και έπαρσή μας. Θεωρούμε ότι αξίζουμε όσο οι «πετυχημένοι» γνωστοί μας, αλλά δεν είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε τις επιλογές και τις θυσίες που κάνανε εκείνοι.
Μιζεριάζουμε και βγάζουμε κακία προς τους άλλους αν και τίποτα κακό δεν μας προξένησαν. Τους εχθρευόμαστε διότι απλά πέτυχαν σε κάτι που εμείς αποτύχαμε ή δεν τολμήσαμε να προσπαθήσουμε.
Δεν φταίνε οι άλλοι για τους κακούς λογισμούς μας. Φταίει η καρδιά μας που είναι γεμάτη εμπάθεια και εγωισμό. Έχουμε δώσει μια υπεραξία στον εαυτό μας, με αποτέλεσμα να απαξιώνουμε την επιτυχία των άλλων. Γι’ αυτό και τους αποκαλούμε «τυχερούς» ή λέμε ότι τα βρήκαν εύκολα στη ζωή κτλ.
Δεν θέλουμε να αποδεχτούμε ότι κάποιοι ίσως είναι καλύτεροι από εμάς, ότι είναι πιο έξυπνοι, πιο εργατικοί, πιο συνετοί, πιο αποτελεσματικοί.
Ακόμα κι αν έρθει η επιτυχία από «τύχη» σε κάποιον, εάν δεν είναι άξιός της, γρήγορα θα την χάσει.
Το θέμα όμως είναι εμείς τι κάνουμε για την ζωή μας, για τους στόχους μας και τα όνειρα μας. Μην συγκρίνουμε την ζωή μας με τις ζωές των άλλων για να απογοητευόμαστε αλλά για να προβληματιζόμαστε και να γινόμαστε καλύτεροι.
Δεν είναι το ζητούμενο να νικήσουμε τους άλλους, αλλά να νικήσουμε τον κακό, τεμπέλη και εγωιστή εαυτούλη μας που όλα τα θέλει εύκολα και γρήγορα.
Χρειάζεται κόπος και χρόνος, επιμονή και υπομονή, θέληση και σύνεση, αποφασιστικότητα και σταθερότητα.
Κι να αυτό ισχύει για τους κοσμικούς στόχους μας, ένα περισσότερο ισχύει και για την πνευματική μας προκοπή.
Μην σπαταλάς την ζωή σου αναθεματίζοντας τις ζωές των άλλων. Η λύση δεν βρίσκεται στην κακία και την εμπάθεια.
Ειρήνη θα βρεις, όχι πολεμώντας τους άλλους, αλλά όταν τα βρεις με τον εαυτό σου και αποδεχτείς ποιος είσαι και ποιες είναι οι δυνατότητές σου.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Δεν φεύγει η θλίψη αγαπημένε άνθρωπε. Αυτή η ζωή θα έχει πάντα θλίψη , πάντα ένα δάκρυ θα κυλάει. Είναι η θλίψη από την απώλεια του ουρανού. Να δεχτούμε την θλίψη και να την μεταμορφώσουμε σε προσδοκία παραδείσου. Έχω θλίψη Κύριε και θα έχω γιατί μου λείπεις… Για την η καρδιά είναι άδεια , και δεν μπορεί να χορτάσει με ψεύτικες αγάπες. Και εκεί που αγαπάς θλίβεσαι γιατί νόμιζες ότι ήταν ο Χριστός εκεί αλλά αντίκρυσες κενό. Και τελικά στεναχωριέσαι…
Έχει και η θλίψη όμως την ομορφιά της , αρκεί το δάκρυ της να συναντάει και να προσκαλεί σε γάμο το χαμόγελο της αναστάσεως. Τότε το βίωμα και το ρήγμα της θλίψεως γεφυρώνεται με την ελπίδα. Αυτό βιώνουμε οι Χριστιανοί σαν χαρμολύπη. Λυπάμαι για λίγο ότι δεν θα σε δω τώρα κοντά, αλλά θα έρθει η ώρα που η συνάντηση μας θα είναι καλύτερη και διαφορετική. (ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος).

Όπως ο έρωτας περνάει με έναν άλλο έρωτα μεγαλύτερο όπως έλεγε και ο Άγιος Πορφύριος για τον έρωτα του Χριστού έτσι και ο πόνος περνάει και θεραπεύεται με έναν άλλο πόνο αλλά αυτός ο πόνος είναι εκούσια ερωτικός, είναι το μαρτύριο της αγάπης. Πόνεσα εσένα και εμένα γιατί έφυγα από τον παράδεισο, και θα πονέσω και πάλι όχι από εγωισμό αλλά από μεθυσμένη αγάπη για να γίνει η θυσία και το μαρτύριο μου ο πόνος που θα θεραπεύσει την πληγή. Και αυτός ο πόνος θα έχει χαρά. Θα σου βγάζουν την σάρκα οι δήμιοι αλλά θα χαμογελάς γιατί όταν αγαπάς ο πόνος του εχθρού δεν μπορεί να σε αγγίξει. Όταν αγαπάς απλά δεν σε νοιάζει τίποτα γιατί ο πόθος για το αγαπημένο πρόσωπο είναι τέτοιος που ξεπερνά τα πάντα. Αυτά είναι τα στέφανα της αγιότητος. Τελικά το πόσο πονάς και θλίβεσαι δείχνει το πόσο τελικά αγάπησες πριν την πτώση και το μέγεθος του πόνου αποτυπώνει το μέγεθος της αγάπης που είχες και έχεις, γιατί θέλεις να την κερδίσεις και πάλι. Αυτή η απόφαση για επιστροφή λέγεται μετάνοια. Θέλω να αλλάξω , να επανορθώσω και να πονέσω δεν με ενδιαφέρει, αρκεί να επαναφέρω την αγάπη στο θρόνο της.
Πονέσαμε Κύριε γιατί φύγαμε από την τρυφή του παραδείσου, τώρα θα πονέσουμε για να επιστρέψουμε αλλά αυτός ο πόνος δεν θα είναι ρήγμα θα είναι γλυκύς γιατί μέσα σε αυτόν τον πόνο βρίσκεσαι εσύ κρυμμένος. Εκεί μέσα είσαι , και εκεί ψιθυρίζεις τα προστάγματα της σωτηρίας, άλλο αν εμείς δεν σε ακούμε γιατί κάθε σου λέξη δεν είναι ήχος αλλά βήματα που καλούμαστε να ακολουθήσουμε.

Λυπάμαι Κύριε που έφυγα και σε πρόδωσα, θλίβομαι αλλά θέλω να επιστρέψω και εύχομαι να με δεχτείς. Πάντα πονάει πολύ αυτός που αγάπησε πολύ. (Ἥμαρτον εἰς σὲ Σωτήρ, ὡς ὁ ἄσωτος Υἱός, δέξαι με Πάτερ μετανοοῦντα, καὶ ἐλέησόν με ὁ Θεός.) Μετάνοια είναι ο δρόμος του πόνου αλλά με δάκρυα χαράς, γιατί στο τέλος του δρόμου βρίσκεσαι εσύ Κύριε και με περιμένεις. Το ξέρω και χαμογελώ…και ας πονώ δεν πειράζει..
Μας είπες : «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται». Για αυτήν την καθαρότητα αγωνιζόμαστε, και η θλίψη για τις αμαρτίες βοηθάει στην κάθαρση…Καλό αγώνα…

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr
Ο δρόμος του πόνου με δάκρυα χαράς - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Χωράει ο Θεός στην καρδιά σου;"

Μη διαμαρτύρεσαι λέγοντας: Πού είσαι Θεέ μου; Προσεύχομαι και δεν μου αποκάλυψες ποτέ τον εαυτό σου, δεν μου έδωσες ούτε μία χαρά, δεν μου πραγματοποίησες κανένα από τα όνειρά μου. Σου ζητάω υγεία, μου δίνεις αρρώστια. Σου ζητάω βοήθεια, μου δίνεις θάνατο. Σου ζητάω αρετή, μου δίνεις πόνο. Τι Θεός είσαι;
Όχι! Μη σκεφθείς ποτέ έτσι. Ο Θεός ξέρει πότε η καρδιά σου θα είναι χωρητική. Εάν ακόμη δεν πήρες κάτι, σημαίνει ότι δεν χωράει η καρδιά σου. Η καρδιά σου είναι στουμπωμένη, όπως όταν βάζεις πολλά πράγματα μαζί και τα πιέζεις, για να μη μείνει καθόλου κενό αέρος. Ούτε αέρας δεν μπορεί να χωρέσει στην καρδιά σου, και θέλεις να χωρέσει ο Θεός, τον οποίο δεν χωρούν ολόκληροι οι ουρανοί;
"Μόλις δώ, παιδί μου, την κατάλληλη στιγμή, σε βεβαιώ ότι δεν θα καθυστερήσω ούτε ένα δευτερόλεπτο να σου πραγματώσω τους πόθους σου, τις λαχτάρες σου, τα θεϊκά σου όνειρα. Αμέσως θα το κάνω."

Ο οδοντίατρος σου κάνει ένεση και περιμένει να μουδιάσεις για να σε εγχειρήσει. Εάν σου κάνει αμέσως την εγχείρηση, θα πεταχτείς από τον πόνο και μπορεί να σπάσει και το δόντι σου. Έτσι και ο Θεός περιμένει την κατάλληλη στιγμή, για να έρθει να σου φωτίσει την διάνοια, να σου χαρίσει όλο τον παράδεισο. Αυτό που νοσταλγούσες ένα, δύο, τρία, πέντε, είκοσι, πενήντα χρόνια, θα το πάρεις σε μια στιγμή. Η μετάνοια δεν πάει ποτέ χαμένη, και δεν χάνεις τίποτε όταν την ασκείς.

Κείμενο του Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, ενός μεγάλου σύγχρονου νηπτικού πατέρα της εκκλησίας μας.
http://ahdoni.blogspot.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Να προσεύχεσθε στην Υπεραγία Θεοτόκο, πάντοτε να παίρνετε την ευλογία Της για κάθε έργο σας

~ Ο Στάρετς έτρεφε ιδιαίτερη, μπορεί να πει κανείς, τρυφερή αγάπη και αφοσίωση στη Μητέρα του Θεού και δεν έβρισκε λόγια για να εκφράσει και τη δική Της αγάπη στους ανθρώπους και τη δική του προς Αυτήν.

Κάποιος χριστιανός είδε ένα θαυμαστό όραμα των μονών του παραδείσου που είχαν μια ασυνήθιστη ομορφιά. Ιδιαιτέρως διακρινόταν για την ομορφιά του ένα ανάκτορο.
Ρώτησε:
– Ποιός κατοικεί εκεί;
– Η Μητέρα του Θεού, του απάντησαν.
– Και που είναι τώρα; Γιατί δεν είναι εδώ;
– Βρίσκεται στη γη… βοηθάει τους ανθρώπους.

Ο πατήρ Σάββας συχνά προσέφευγε κατά την προσευχή στη Μητέρα του Θεού και την ονόμαζε «Βροντή κατά των δαιμόνων», γιατί δεν υπάρχει τίποτε φοβερώτερο για τους δαίμονες από την παρουσία της Παναγίας. Αυτοί δεν μπορούν να βλάψουν τον άνθρωπο, αν εκείνος δεν εγκαταλείψει την Υπεραγία Θεοτόκο.

Όλη η ζωή του στάρετς πέρασε κάτω από την προστασία της Παναγίας. Ο στάρετς μέσα στο ιερό πολλές φορές, όταν είχε ελεύθερο χρόνο, συνομιλούσε φωναχτά μ’ αυτήν, ξεχνώντας ότι κοντά του βρίσκονταν άνθρωποι. Διηγόταν πώς προσευχόταν ο ηγούμενος Αλέξιος στη Μητέρα του Θεού. Συχνά μιλούσε μαζί Της σαν με κάποιο κοντινό του άνθρωπο!

– Κι εγώ σας ζητώ αγαπημένα μου τέκνα, έλεγε, με ζήλο να προσεύχεσθε στην Υπεραγία Θεοτόκο, πάντοτε να παίρνετε την ευλογία Της για κάθε έργο σας. Και μην λησμονείτε να την ευχαριστείτε μετά το τέλος του έργου σας για τη βοήθεια που σας έστειλε.
Σας ζητώ ιδιαιτέρως να κάμετε τον Θεομητορικό Κανόνα -150 φορές το «Θεοτόκε Παρθένε»– και να διαβάζετε το «ακοίμητο Ψαλτήρι». Το θεόπνευστο βιβλίο του ψαλτηρίου είναι γραμμένο από τον Προφήτη Δαϋίδ με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος. Από την ανάγνωση του Ψαλτηρίου υπάρχει μεγάλη ωφέλεια. Ένας ευσεβής χριστιανός είχε θερμή επιθυμία να διαβάζει το «Ψαλτήριον» αλλά μετά από κάθε αμέλεια ο ζήλος του ψυχράνθηκε. Τότε εμφανίστηκε στον ύπνο του η Παναγία και του είπε τρυφερά: «Πρέπει, τέκνο μου, να διαβάζεις το Ψαλτήρι. Αυτό είναι η ζωή σου».

Κάποτε ο π.Σάββας ,στη βιογραφία του ιερομονάχου Παρθενίου, βρήκε ένα σημείο όπου λεγόταν ότι είχε δεχθεί ένα λογισμό αμφιβολίας για το αν η Υπεραγία Παρθένος ήταν η πρώτη μοναχή στη γη. Κοιμήθηκε ελαφρά και βλέπει μέσα από την Πύλη της Λαύρας του Κιέβου να έρχεται με τη συνοδεία μεγάλου πλήθους Αγγέλων μια μεγαλόπρεπη Μοναχή με μοναχικό μανδύα και ράβδο στα χέρια. Πλησιάζοντας σ’ αυτόν, του λέει:
«Παρθένιε, εγώ είμαι μοναχή».
Εκείνος ξύπνησε και από τότε ονόμαζε την Παναγία, Ηγουμένη της Λαύρας.

Στάρετς Σάββας ο παρηγορητής
https://simeiakairwn.wordpress.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Μπροστά στην αγάπη ούτε νόμοι, ούτε η δύναμη, ούτε το κακό δε θα σταθούν. Αλίμονο, σ’ εκείνον τον ιερέα, ο οποίος θα προτιμήσει τις αρχές της φυλακής από τους φυλακισμένους!

Μόλις απόκτησα πιο στενές σχέσεις με τους φυλακισμένους, κατάλαβα αμέσως ότι αυτό που χρειάζονται από μένα είναι να τους δείχνω αληθινή αγάπη. Η αγάπη αυτή, πρέπει να είναι ειλικρινής και δραστήρια. Αν δεν υπήρχε μια τέτοια αγάπη, καλύτερα να ήμασταν άγνωστοι μεταξύ μας. Οι άνθρωποι αυτοί, αδικήθηκαν στη ζωή τους και είναι εξαγριωμένοι με όλους και με όλα. Για να τους βγάλει ο ιερέας από αυτή την κατάσταση, πρέπει να πατά γερά και με τα δυο του τα πόδια στο έδαφος τη ενεργητικής, της έμπρακτης αγάπης. Αλίμονο, σ’ εκείνον τον ιερέα, ο οποίος θα προτιμήσει τις αρχές της φυλακής από τους φυλακισμένους!

Όταν λοιπόν συγγένεψα μ’ αυτόν τον κόσμο, όταν τους αγάπησα με αυταπάρνηση, τότε είδα ότι και για μένα οι θύρες της ψυχής τους είναι ορθάνοιχτες και ότι μου δόθηκε η απόλυτη ελευθερία οποιαδήποτε στιγμή να ερευνώ (πάντα με διάκριση, με σεβασμό και με αγάπη, εννοείται!) και τα πιο κρυφά της βάθη! Πρέπει να ομολογήσω ότι αυτός ο κόσμος των εγκληματιών, κατά τη γνώμη μου, –γνώμη που είναι καρπός της προσωπικής μου πείρας– είναι πιο ιδανικός, πιο ηθικός, ακόμα και πιο θρησκευτικός, από εμάς τους ελεύθερους πολίτες του ελεύθερου κόσμου. Από τα χέρια μου πέρασαν περίπου είκοσι πέντε χιλιάδες άνθρωποι, τους οποίους πολλές φορές τους εξομολόγησα, τους κοινώνησα αλλά και προσπάθησα με τα κηρύγματά μου να τους πείσω να αλλάξουν τη ζωή τους και να πιστέψουν στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Μεταξύ τους, υπήρχαν θαυμάσιοι τύποι, για τους οποίους θα μιλήσω στην συνέχεια…

Ο καταδικασμένος σε θάνατο ληστής βρίσκει τον Θεό
ΣΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ μου (λέγει ο π. Σπυρίδων) προσπαθούσα να αποδείξω στους φυλακισμένους, ότι για μας δεν υπάρχει καμμία διαφορά μεταξύ των ανθρώπων, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά ενός Θεού και ότι Εκείνος μας αγαπά πάρα πολύ και ελεεί και τον χειρότερο αμαρτωλο και εγκληματία όπως και τον μεγαλύτερο άγιο. Και συχνά η αγάπη του Θεού από συμπόνοια προς τον αμαρτωλό τον πλησιάζει πολύ περισσότερο από ότι έναν μεγάλο άγιο. Ο Θεός διά του μονογενούς του Υιού σκόρπισε σε μας την απέραντη αγάπη του και την αγαθότητά του, και μόλις εμείς θ᾿ ανοίξουμε την καρδιά μας σ᾿ αυτήν την αγάπη αμέσως από το ξεχείλισμα της αγάπης αυτής του Κυρίου θα ανακράξουμε με θαυμασμο: «Εσύ, Κύριε, επισκέφτηκες την βρώμικη και λερωμένη με το αίμα του πλησίον κατοικία της ψυχής μου!». Έτσι σ᾿ αυτόν τον κόσμο των κακούργων, σ᾿ αυτούς τους ανθρώπους έψαχνα την εικόνα του Θεού, για να ανταποκριθεί αυτή στην πρόσκληση του Θεού. Ω, το θαύμα του Χριστού! Πως και με τι αγάπη μερικοί από αυτούς έπαιρναν και κατάπιναν τα λόγια της αγάπης του Χριστού προς αυτούς.

Μια μέρα ένας κατάδικος με αλυσίδες με πλησίασε κλαίγοντας.
– Παππούλη! Κοίταξέ με, σώσε με, θέλω τον Θεό, τον Θεό θέλω. Τα κηρύγματά σας έκαναν να ξαναζήσει η ψυχή μου και τώρα αυτή αναζητά τον Θεό. Ω, τον Θεό θέλω!

– Γιέ μου! Ξαναζωντάνεψες;

– Ναί, ξαναζωντάνεψα, παππούλη, και σας ικετεύω, δώστε μου τον Θεό, εγώ τον Θεό θέλω. Όλοι οι κατάδικοι είχαν φύγει από την εκκλησία, έμεινε μόνο αυτός ο αλυσοδεμένος κατάδικος με την φρουρά δίπλα του. Τον οδήγησα μέσα στο ιερό, όπου με ακολούθησε σαν υπάκουο παιδί.

– Πρωτ᾿ απ᾿ όλα, φίλε μου, έλα να προσευχηθούμε.

– Να προσευχηθούμε, παππούλη, απάντησε εκείνος. Προσευχόμασταν δέκα λεπτά περίπου. Η προσευχή του φλογερή. Μετά την προσευχή τον παρακάλεσα να καθίσει στην καρέκλα.

– Φίλε μου, χαρά μου, χαίρομαι πάρα πολύ που με τέτοια θερμότητα ψάχνεις να βρείς τον Θεό. Ο Θεός, όμως, μόνο από την θύρα της μετανοίας μπαίνει στην ψυχή του αμαρτωλού ανθρώπου. Άνοιξε την θύρα αυτή, αυτό είναι στο χέρι σου.

– Θα σας πω πρώτα για την ζωή μου και μετά θα εξομολογηθώ. Κατάγομαι από την Οδησσό, έχω σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Δεν το τελείωσα επειδή άρχισα να πίνω… Εφυγα από την Οδησσό και πήγα στην πόλη Ροστώφ. Γύρευα την καλή ζωή, δηλαδή να ζω οικονομικά άνετα. Όταν ήμουν 25 χρονών από το Ροστώφ πήγα στον Καύκασο. Εκεί ριχτηκα, όπως λένε, ολότελα σε μια αιμοσταγή ζωή. Εκεί σχημάτισα έξι ληστοσυμμορίες. Δεν λυπόμασταν κανέναν. Οι άνθρωποι των πέντε ομάδων γρήγορα συνελήφθησαν από την αστυνομία, και μόνο η δική μου κρυβόταν πάνω στα βουνά, στα δάση και στις άγριες χαράδρες του Καυκάσου. Πάντα σχεδόν ήμασταν βουτηγμένοι στο ανθρώπινο αίμα. Εγώ ο ίδιος με τα δικά μου τα χέρια σκότωνα ακόμα και έγκυες γυναίκες. Είχαμε πολλά χρήματα και χρυσαφικά. Και εγώ, τι έκανα εγώ! Με τα ίδια μου τα χέρια έσφαξα δύο ιερείς. Για το πόσες γυναίκες εβίασα ούτε λόγος να γίνεται.

– Και τι σας ανάγκασε να πράξετε τέτοια κακουργήματα;

– Παππούλη! Τα πάθη μας κάνουν να γινόμαστε τέτοια άγρια ζώα, και τα πάθη αυτά σε μας τα μεγαλώνει και τα σκληραίνει το περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννώμαστε, μεγαλώνουμε και ζούμε…

Χριστός κρίνεται από Αννα 56673.bΌταν βλέπεις ότι όλος ο κόσμος ζη με την βία, ότι οι νόμοι, οι αρχές και οι εξουσίες αποτελούν το πιεστήριο με το οποίο καταπιέζεται η ανθρωπότητα από τα χέρια κάποιας μικρής ομάδας ανθρώπων, τότε παρά τη θελησή σου ανάβουν μέσα σου τα πάθη και γίνεσαι αποφασισμένος για όλα! Τελικά εξαγριώνεσαι, γίνεσαι σαν το άγριο ζώο. Πιστέψτε με, παππούλη, υπάρχουν στιγμές που θέλεις να καταστρέψεις όλον τον κόσμο και να τον κάψεις!… Ο κόσμος πρέπει να καταστραφεί! Δεν υπάρχει σ᾿ αυτόν τίποτα εκτός από την υποκρισία, την βία και την αχρειότητα…

Όταν συναντώ ιερείς, αρχιερείς ή οποιεσδήποτε αρχές, σκέφτομαι: αχ, άνθρωποι, άνθρωποι, πόσο μικροί είστε εσείς και η υποκρισία σας με το ένστικτο της βίας. Μήπως εσείς είστε οι δήμιοί μας, οι δήμιοι της ανθρώπινης ψυχής. Θεωρείτε τον εαυτό σας ποιμένα της Εκκλησίας του Χριστού, τηρητή των νόμων της δικαιοσύνης και φωτιστή του αγράμματου λαού. Στην πραγματικότητα όμως όλοι εσείς είστε δήμιοι! Ανατριχιάζω όταν βλέπω τον ιερέα να δίνει την Θεία Κοινωνία στον καταδικασμένο σε θάνατο πριν τη θανατική εκτέλεση. Τον κοινωνά και σε δύο λεπτά τον απαγχονίζουν. Σκέφτομαι τότε, ποιόν άραγε κρέμασαν: τον εγκληματία ή τον Χριστό; Αυτό κάνουν οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας του Χριστού. Η εδώ ο προϊστάμενος της φυλακής ζη σαν να είναι άρχοντας. Παίρνει μισθό 120 ρούβλια τον μήνα και τα παιδιά του τα στέλνει στα καλύτερα σχολεία, έχει ολόκληρο κοπάδι κυνηγητικά σκυλιά και όταν φεύγει μετά από εξι-επτά χρόνια υπηρεσίας στη φυλακή έχει μαζί του τριάντα-σαράντα χιλιάδες! Αυτό είναι, αγαπητέ μου παππούλη, που μας κάνει εγκληματίες! Και εγώ τώρα όταν άκουσα από σας την έκκληση να στραφούμε στο Θεό, βεβαιώθηκα, ότι μας αγαπάτε ειλικρινά και θέλετε να σωθούμε. Ω, μπροστά στην ειλικρινή αγάπη δε θα μείνει ασυγκίνητος κανένας εγκληματίας! Έτσι και εγώ, ένας από αυτούς, στην αγάπη που μας δείξατε αποκρίνομαι με την δική μου αγάπη. Αν ο κόσμος μας αγαπούσε, όπως εσείς μας αγαπάτε, πιστέψτε με, θα γινόμαστε άγιοι. Αυτό σημαίνει αγάπη! Μπροστά στην αγάπη ούτε νόμοι, ούτε η δύναμη, ούτε το κακό δε θα σταθούν. Αλλά τώρα αναρωτιέμαι: θα μου συγχωρήσει άραγε ο Θεός τις αμαρτίες μου;

– Παιδί μου αγαπητό, οι αμαρτίες σου οι οποίες θα συγχωρηθούν ας ανήκουν σε σένα και τις άλλες, οι οποίες δε θα συχωρηθούν τώρα ενώπιον του Θεού τις παίρνω εγώ, του απάντησα.

Όταν το άκουσε ο κατάδικος έπεσε στα πόδια μου και άρχισε να κλαίει τόσο δυνατά, ώστε ακουγόταν σ᾿ όλη την εκκλησία.

– Ω, άγγελέ μας επουράνιε, κατέβηκες σε μας να μας παρηγορήσεις τους κακόμοιρους, έτσι μου έλεγε, αγκαλιάζοντας τα πόδια μου.

Έκλαιγα και εγώ μαζί του. Τρεις μέρες αργότερα εξομολογήθηκε σε μένα και τον κοινώνησα των Αχράντων Μυστηρίων. Τρεις εβδομάδες μετά απ᾿ αυτό το γεγονός τον απαγχόνισαν στη φυλακή της Τσιτά. Δύο μέρες πριν το θάνατό του τον επισκέφτηκα στον θάλαμό του, όπου τον βρήκα να προσεύχεται θερμά με πολλά δάκρυα. Καταλάβαινε ότι οι μέρες της ζωής του είναι μετρημένες. Πιστεύω ότι αυτός βρήκε τον Θεό. (*)

Αρχιμανδρίτου Σπυρίδωνος, Από όσα είδα και έζησα / Αναμνήσεις από την ιεραποστολή μου στα κάτεργα της Σιβηρίας, Μετάφραση από τα ρωσικά, εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, σελ. 60-71.

https://iconandlight.wordpress.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Κουράστηκα να είμαι πάντα αυτός που θα συμβουλεύσει και θα στηρίξει.
Κάποιες φορές χρειάζεται κι εγώ να συμβουλευτώ και να στηριχτώ.
Όταν συνέχεια δίνεις χωρίς να παίρνεις, ξεραίνεσαι.
Να μπορώ κι εγώ να σκοντάψω, ξέροντας ότι κάποιος θα με σηκώσει. Να μπορώ κι εγώ να ζήσω, χωρίς να περιμένουν οι άλλοι από εμένα να είμαι πάντα σωστός.

Είναι κάποιες φορές δυσβάστακτο φορτίο «το καλό παράδειγμα» που καλούμαστε πάντα να είμαστε. Και ενώ οι υπόλοιποι εύκολα ζητούν συγχώρεση και επιείκεια, στην δική μας περίπτωση όλοι ζητούν τιμωρία με σκληρότητα και κακιά έστω και για την μικρότερη παρεκτροπή.
Μερικές φορές νιώθω ότι δεν δικαιούμαι συγχώρεση. Και δεν εννοώ από τον Θεό, αλλά από τους ανθρώπους.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούν αποδοχή και κατανόηση, ενώ οι ίδιοι μένουν σκληροί και αδιάλλακτοι μπροστά στο σφάλμα μου.
Απαιτούν από εμένα να είμαι αλάνθαστος και συγχρόνως να αποδέχομαι τα δικά τους λάθη.
Ναι, ο κόσμος τούτος είναι αχάριστος και ανελέητος, ενώ διεκδικεί για πάρτι του αναγνώριση και έλεος.
Και είναι μεγάλος πειρασμός να γίνεις κι εσύ αμείλικτος σαν θηρίο. Μα τι λέω; Χειρότερος από θηρίο, διότι αυτό εάν δεν απειληθεί σε αφήνει ήσυχο.
Κι αν ενδώσεις στον πειρασμό, σε όλα θα τους μιμηθείς για να επιβιώσεις. Προδοσίες, αδικίες, κακίες, μίση, εγωισμούς, αδιαφορία.
Και έτσι ίσως επιβιώσεις, μα δεν θα ζήσεις.

Γιατί αυτό δεν λέγεται ζωή αλλά θάνατος· μάλλον κάτι χειρότερο, κόλαση.
Στη ζωή αυτή θα κάνουμε και λάθη, δεν είναι αυτό το πρόβλημά μας. Το πρόβλημα είναι η απανθρωπιά μας.
Καλύτερα μια ζωή με λάθη, όμως με έλεος προς τους άλλους· παρά μια αλάνθαστη πορεία με σκληρότητα και εγωισμό.
Τα λάθη, μας ταπεινώνουν και ίσως αυτά γίνουν η αιτία της σωτηρίας μας. Μα αλίμονο στον άνθρωπο που στέκει δικαστής απέναντι στους άλλους, ακόμα κι αν η κάθε ημέρα του είναι γεμάτη με σταυρούς και θυμιάματα.
Μεγάλη ευλογία να έχεις ανθρώπους που αποδέχονται τις ατέλειές σου, που σε συγχωρούν και σε αγαπούν, χωρίς να σε δικάζουν με κατακρίσεις, γεμίζοντάς σε με ενοχές.
Μεγάλη ευλογία να έχεις ανθρώπους με ανθρωπιά.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”