Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πέρασα τέσσερις φάσεις για να βρω την πραγματική ευτυχία!

Συγκλονιστική αληθινή ιστορία. Αξίζει να αφιερώσετε δύο λεπτά από τον χρόνο σας και να την διαβάσετε. Ένα δίδαγμα για όλους μας!

Σε μία τηλεοπτική συνέντευξη με έναν αρκετά πλούσιο επιχειρηματία.
Ο παρουσιαστής τον ρώτησε:
«Ποιο είναι αυτό που σε έκανε να νιώθεις την πραγματική ευτυχία»;

Απάντησε:
Πέρασα τέσσερις φάσεις για να βρω την πραγματική ευτυχία. Η πρώτη αγοράζοντας πράγματα που μου χρειάζονταν... Η δεύτερη να αγοράζοντας ακριβά και μοναδικά πράγματα... Η τρίτη ιδρύοντας εταιρίες, αγοράζοντας ξενοδοχεία κai εμπορικούς πύργους...
Με ειλικρίνεια δεν βρήκα την πραγματική Ευτυχία… Μέχρι που ήρθε... Η τέταρτη…

Όταν μου ζήτησε ένας φίλος να κάνω μία Δωρεά ηλεκτρικών καρεκλών σε Σύλλογο Παιδιών με κινητικά προβλήματα. Του έδωσα μια επιταγή να αγοράσει για όλα τα παιδιά του Συλλόγου.

Ο φίλος μου επέμεινε να πάω μαζί να προσφέρω την Δωρεά, μετά από δισταγμό τελικά πήγα. Όταν είδα την χαρά τους και τα γέλια τους πηγαίνοντας πέρα δώθε σε όλες τις κατευθύνσεις νιώθοντας ότι ευρίσκονται στο Παράδεισο. Φεύγοντας ένα παιδί με αγκάλιασε από τα πόδια μου και δεν με άφηνε, κοιτάζοντας στο πρόσωπο και στα μάτια μου με επιμονή, έσκυψα και τον ρώτησα:
"Μήπως χρειάζεσαι κάτι άλλο παιδί μου;"

Η απάντηση του ήταν αυτό που δεν περίμενα ποτέ να ακούσω στη ζωή μου: "ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩ ΟΤΑΝ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΉΣΩ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, ΝΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΉΣΩ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ…".

https://simeiakairwn.wordpress.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πάτερ, τι να κάνω για να κερδίσω τη σωτηρία;

«Συμβουλές σ’ ένα νέο» του Αγίου Νήφωνος Κωνσταντιανής

Κάποτε που ήταν στην εκκλησία της Θεοτόκου των Χαλκοπρατείων, τον πλησίασε ένα πολύ ενάρετο παιδί που έτρεχε πάντα ακούραστο στις ιερές ακολουθίες.

-Πάτερ, τον ρώτησε, τι να κάνω για να κερδίσω τη σωτηρία;

-Εσύ παιδάκι μου, είσαι μια αγνή ψυχή. Πως ζητάς ν’ ακούσεις σωτήριο λόγο από ένα γέρο που σάπισε στην αμαρτία;

-Ο λόγος του Θεού, πάτερ, λέει: «Επερώτησας τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι». Γι’ αυτό κι εγώ ζητάω να ακούσω από σένα ένα καλό λόγο. Μη με περιφρονήσεις, λοιπόν, τον ανάξιο.

-Τι σκέπτεσαι; Να γίνεις μοναχός ή να ευαρεστήσεις στον Θεό ακολουθώντας τη συνήθη ζωή; Τον ρώτησε τότε ο άγιος.

-Σκέπτομαι, Πάτερ, να γυμνασθώ πρώτα μέσα στη ζωή και μετά ό, τι θέλει ο Θεός.

-Αν θέλεις, παιδί μου, να κατοικήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, οφείλεις να προσέξεις τα εξής: Να μην κατηγορείς κανέναν απολύτως, να μην κοροϊδεύεις, να μην οργίζεσαι, να μην περιφρονείς.
Φυλάξου πολύ να μη λες «ο τάδε ζει ενάρετα ή ο δείνα άσωτα», διότι αυτό ακριβώς είναι το «μη κρίνετε». Όλους να τους βλέπεις με το ίδιο μάτι, με την ίδια διάθεση, με την ίδια σκέψη, με απλή καρδιά, να τους δέχεσαι σαν τον Χριστό.
Μην ανοίξεις τ’ αυτί σου σε άνθρωπο που κατακρίνει. Ούτε, πολύ περισσότερο, να ευχαριστείσαι και να συμφωνείς με όσα λέει. Αλλά να κρατάς το στόμα σου κλειστό. Να είσαι δηλαδή αργός στα λόγια και επιμελής στην προσευχή.
Αλλά ούτε κι αυτόν τον ίδιο που κατακρίνει να τον καταδικάσεις μέσα σου. Κάνει βέβαια κάτι κακό. Αλλά εσύ να βλέπεις τα δικά σου ελαττώματα και να κατηγορείς τον εαυτό σου μόνο.

-Αυτά που μου είπες, πάτερ, παρατήρησε το παιδί, είναι για τους φτασμένους αγωνιστές. Πως όμως εγώ ο μηδαμινός θα μπορέσω να φτάσω ως εκεί, για να ευαρεστήσω στον Θεό;

-Η νεότητα, παιδί μου, αν έχει ταπείνωση και αγνότητα, αρκεί. Δεν της ζητάει τίποτα άλλο ο Θεός. Γι’ αυτό, παλικάρι μου, να είσαι αγνός και ταπεινός. Βάζε τον εαυτό σου κάτω απ’ όλους. Τότε πραγματικά θα ζεις συντροφιά με τον Χριστό.
Αγωνίσου επίσης να μη φαντάζεσαι με το νου σου ότι έφτασες στα μέτρα των αγίων, αλλά να λες συνεχώς: «Ξέρεις, ψυχή μου, ότι ξεπεράσαμε στις αμαρτίες και τους δαίμονες και μέχρι τώρα δεν κάναμε καμία καλή πράξη για τον Θεό; Αλλοίμονό μας, ταλαίπωρη! Τι θα γίνουμε την ημέρα της κρίσεως;»
Για αυτό να θεωρείς την προσευχή σου, παιδί μου, όλο τον καιρό της ζωής σου, σαν του χειρότερου αμαρτωλού. Διότι τότε αμαρτάνουμε χειρότερα, όταν νομίζουμε ότι η προσευχή μας είναι άγια και καθαρή.
Άλλωστε και αν ακόμη κάνει κανείς σημεία και τέρατα, πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του αναπολόγητο, γιατί οπωσδήποτε θα αμαρτάνει στην προσευχή με τα εσωτερικά σκιρτήματα της καρδιάς ή και με τους απρόσεκτους λογισμούς. (Δηλαδή, όταν άλλα λέει το στόμα κι αλλού τρέχει ο νους). Γιʼ αυτό θυμήσου να λες πάντα τούτα τα λόγια: «Ἐκ τῶν κρυφίων μου καθαρισόν με καί ἀπό ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου».
Πρέπει ακόμη να έχεις και τούτο υπ’ όψη σου: Ποτέ να μην ευχαριστείσαι με τα καλά σου έργα ούτε να ξεθαρρεύεις εξ αιτίας τους. Δεν ξέρεις, αν είναι αρεστά ή αποκρουστικά στο Θεό. Για αυτό καλύτερα να έχεις το θάρρος σου σ’ Εκείνον και στη δύναμη του, λογαριάζοντας τον εαυτό σου ανώφελο χώμα. Αχ, παιδί μου, πόσες αμαρτίες κάνουμε και δεν τις ξέρουμε!
Όταν δεις τους συνανθρώπους σου να σφάλλουν, εσύ να τα βάζεις με τον εαυτό σου. Κι αν κανείς σε βρίσει, σε κατακρίνει ή σε περιφρονήσει, έστω και μέχρις εξευτελισμού, ταπείνωσε τον λογισμό σου και κατάκρινε και συ ο ίδιος τον εαυτό σου σαν αμαρτωλό και ανάξιο να ζει!… Ε, μ’ όλ’ αυτά θα έρθει η διόρθωση και η σωτηρία.

Τότε ο νέος τον ξαναρώτησε:
-Πάτερ, πως μπορεί ο άνθρωπος να νικάει κάθε πειρασμό του διαβόλου;

-Η νίκη σε κάθε πειρασμό είναι η σιωπή και η ταπείνωση. Όλα τα έργα του ταπεινόφρονος είναι γνωστά στον Θεό και επαινετά από τους αγγέλους του. Γι’ αυτό είναι φρικτά και φοβερά στους δαίμονες. Γίνε, λοιπόν, ταπεινός και συντετριμμένος στην καρδιά, ώστε να ποθήσει το Άγιο Πνεύμα να κατοικήσει μέσα σου και να σου δώσει έτσι δύναμη ν’ αποκρούσεις κάθε βιοτική μέριμνα. Γιατί διαβλέπω ότι αυτή περισσότερο σε απομακρύνει από το δρόμο του Θεού απασχολώντας σε με ανώφελα πράγματα. Αυτά δεν θα μας ωφελήσουν σε τίποτε, παιδί μου, την ημέρα της Κρίσεως. Δεν μας έστειλε ο Κύριος σε τούτη τη ζωή, για να πνίξουμε τον εαυτό μας μέσα στις μέριμνες και τις υπερβολικές φροντίδες δελεαζόμενοι απ’ τον διάβολο- μη γένοιτο!
Καλυτέρεψε ολόκληρο τον εαυτό σου προς τον Θεό φροντίζοντας μόνο για την ψυχή σου, και Εκείνος έχει έννοια και για τις υλικές σου ανάγκες. Γιατί κανένας, όσο κι αν φροντίζει στην παρούσα ζωή για τη σάρκα του, δεν μπορεί να προσθέσει στο ανάστημά του ένα πήχη, καθώς είπε ο Κύριος. Τι όφελος έχουμε απ’ τα πράγματα του κόσμου, έστω κι αν λάχει να τα συνάξουμε όλα στις αποθήκες μας; Στο τέλος τα αφήνουμε εδώ. Κι εμείς γυμνοί από αρετές κατοικούμε στον τάφο!… Ποιο υλικό κέρδος μπορεί να μας σώσει τότε; Ασφαλώς κανένα. Θα μας ζώσει από παντού το σκοτάδι, το ουαί, η αιώνια κόλαση.
Γι’ αυτό είναι απόλυτη ανάγκη να προσευχόμαστε αδιάλειπτα με πολλή περισυλλογή και γαλήνη. Νιώσε, λοιπόν, παιδάκι μου, και βάλε καλά στην καρδιά σου όλα όσα σου λέω και από δω και μπρος κόψε τις φροντίδες και ζήσε συνετά και ευάρεστα στον Κύριο και Θεό σου.

Μ’ αυτές τις συμβουλές του ο μακάριος έφερε βαθειά κατάνυξη στην καρδιά του νέου. Τέλος εκείνος φεύγοντας έπεσε στα πόδια του και ζήτησε την ευχή του. Το ίδιο έκανε και ο Νήφων. Έπεσε κι αυτός στα πόδια του παιδιού κι έπειτα του έδωσε την ευχή του, για να φύγει.

Το παιδί αυτό ήταν υιός ενός από τους μεγάλους άρχοντες του παλατιού. Από τότε τον περισσότερο καιρό του τον περνούσε μαζί με τον όσιο πριν αυτός να τιμηθεί με το επισκοπικό αξίωμα.

Έμαθε και το κελί του και σύχναζε εκεί τρυγώντας τα θεία διδάγματα, τα γλυκύτερα «υπέρ μέλι και κήριον». Έτσι τράφηκε η ψυχή του κι από μικρός έγινε εύχρηστο σκεύος στα χέρια του Θεού.

Με τα πνευματικά του χαρίσματα ευαρέστησε στον Κύριο κι όταν ήρθε η ώρα, του παρέδωσε την ψυχή του κι αναπαύτηκε μέσα στη θεϊκή του αγκάλη. Το όνομα του ήταν Νεόφυτος.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ένας Ασκητής επίσκοπος, Άγιος Νήφων ο Κωνσταντιανής» του Πέτρου Ιερομονάχου (μαθητού του Αγ.Νήφωνος) - Εκδόσεις Αστήρ

Πηγή: Ιερός Ναός Αγίας Άννης Κατερίνης
https://oikohouse.wordpress.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Στην εκκλησία νοιώθω, ότι βρίσκομαι στον ουρανό

Ξύπνησα με χαρά στην ψυχή μου. Προσευχήθηκα με δάκρυα μετανοίας και ταυτόχρονα με ευγνωμοσύνη για την αγαθότητα του Κυρίου, που από την μεγάλη Του αγάπη, επιτρέπει σε μένα την ανάξια να Τον πλησιάζω και να αποθέτω στα πόδια Του τα δάκρυά μου. Ευχαριστώ για τις χαρές τις οποίες μου προσέφερες και για την συναίσθηση των πραγμάτων που μου δώρισες, Κύριε!

Το αισθάνομαι πως αόρατα με περιβάλλεις από παντού. Προσεύχομαι με προσοχή και νοιώθω προστατευμένη και ευτυχισμένη. Θα μπορούσα να κλαίω ακατάπαυστα με δάκρυα χαράς γι' αυτό το συναίσθημα. Θα μπορούσα να ψάλλω αιώνια και να προσεύχομαι αιώνια γιατί αισθάνομαι την ψυχή μου πλήρη από τη θεϊκή παρουσία Σου και ξεχνώ όλα όσα βρίσκονται γύρω μου.

Στην εκκλησία, νοιώθω ότι βρίσκομαι στον ουρανό. Η εκκλησία με ένωσε με το Θεό. Εκεί παιδάκι ακόμα σε συνάντησα Ιησού μου, Εσταυρωμένο και από τότε όλη μου τη ζωή τρέχω γύρω από τα πόδια Σου και γονατιστή δακρύζω, με μετάνοια και αγάπη. Κανείς σ' αυτή την γη δεν υπέφερε σαν Εσένα, για την αγάπη των ανθρώπων. Υποφέρουμε και εμείς για τις αμαρτίες μας. Εσύ όμως ο Κάλλιστος, ο Πραότατος, ο πιο Αθώος υπέφερες αγόγγυστα για τις δικές μας αμαρτίες. Εμείς δεν κάνουμε παρά ελάχιστα. Ο χρόνος μας δαπανάται ασυναίσθητα για τις ανάγκες του σώματος, ενώ για την ψυχή δεν μένουν παρά λίγα ψίχουλα. Βοήθησε μας Ιησού μου, ώθησε την ψυχή μας να αναλάβει να οδηγήσει αυτό το αδύναμο σώμα και να το σηκώσει από την λάσπη των αμαρτιών και δια Σου να πετύχουμε την ένωση με τον Ουράνιο Πατέρα.

Στο δρόμο είδα ένα τυφλό, που με ένα μπαστουνάκι έλεγχε τον δρόμο του, και συλλογίστηκα: Ευτυχισμένος είσαι εσύ ω τυφλέ. Η ζωή σου είναι εξασφαλισμένη στα χέρια του Θεού και συ βαδίζεις ασφαλής πλάι στο Χριστό.

Συγχώρεσέ με Ιησού μου για την άγνοιά μου. Δίδαξε με Εσύ τον τρόπο να αναγνωρίζω την αλήθεια όπου αυτή βρίσκεται. Ξέρω ότι η ζωή κοντά Σου είναι ευτυχισμένη και εδώ στη γη ακόμη. Δοκίμασα και εγώ μια σταγόνα της, αισθάνθηκα την γλυκύτητά της, Κύριε, και η λαχτάρα μου να βρίσκομαι κοντά Σου τρανώθηκε.

Πνευματικό ημερολόγιο πιστής και ταπεινής ψυχής των ημερών μας, με θαυμαστές εμπειρίες γύρω από την νοερά προσευχή του Ιησού. 1971. ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Όποιος ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού δεν έχει σκοτούρες. Όταν χρειάζεται κάτι, απλά προσεύχεται γι’ αυτό. Αν δεν του δίδεται αυτό που ζητά, επιχαίρει σαν να του δόθηκε...
Δεν μπορεί να υπάρχει ειρήνη στον κόσμο, παρεκτός κι αν υπάρχει εσωτερική ειρήνη στον καθένα από μας...

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η πρεσβεία της Παναγίας (π. Δημητρίου Μπόκου)

«Χαίρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα»

Οι Χαιρετισμοί είναι ένας μεγαλόπνοος ύμνος προς την Παναγία. Την υμνούμε με τα λαμπρότερα λόγια της ανθρώπινης γλώσσας για την ανεπανάληπτη ωραιότητα που περιβάλλει την υπέροχη μορφή της. Ανάμεσα στα πολλά εγκώμια, που ο ποιητής του Ακαθίστου Ύμνου απευθύνει στο πρόσωπό της, είναι και ο στίχος: «Χαίρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα».

Η Παναγία είναι ο μεγάλος πρέσβυς μας μπρος στον Θεό. Η πρεσβεία της για τον κόσμο είναι αδιάκοπη. Και ευχαρίστως ευπρόσδεκτη από τον Θεό. Σαν το ευωδιαστό θυμίαμα. Γιατί ο Θεός δέχεται τόσο ευχάριστα την πρεσβεία της Παναγίας;

Αναφέρεται πως ο σοφός Σολομώντας, βασιλιάς του Ισραήλ, με τον μοναδικό πλούτο και τη δύναμη που είχε αποκτήσει, έστησε για τον εαυτό του στο παλάτι του ένα χρυσό και ψηλό θρόνο. Γύρω απ’ αυτόν δορυφορούσαν οι φρουροί του. Όποιος ήθελε να μιλήσει στον βασιλιά, είχε δικαίωμα να πλησιάσει μόνο μέχρι τα έξι μέτρα από τον θρόνο. Όχι περισσότερο. Μια μέρα μπαίνει αναπάντεχα στην αίθουσα του θρόνου η μητέρα του. Όπως ήταν καθιερωμένο, στέκεται στα έξι μέτρα απ’ τον βασιλιά και αρχίζει να τον παρακαλεί για κάποιο ζήτημα. Τότε ο Σολομώντας σηκώνεται αμέσως από τον θρόνο του και την καλεί να πλησιάσει κοντά του.

- Εσύ είσαι η μάνα μου, της λέγει, η σεβαστή και μοναδική μάνα μου. Για σένα δεν υπάρχει καμμιά απαγόρευση. Ανέβα στον θρόνο και ζήτησέ μου ό,τι θέλεις. Εσύ δεν είσαι σαν τον λαό μου και τους υπηκόους μου. Στις προσταγές σου είναι και ο βασιλιάς. Μη διστάζεις, μίλα ελεύθερα.

Αν ο σοφός Σολομώντας τίμησε τόσο τη μητέρα του, ο Βασιλιάς των Ουρανών, ο Θεός, ήταν δυνατόν να μην τιμήσει τη δική του μητέρα, την Παναγία; Αυτός που έδωσε τον νόμο: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου», που μερίμνησε για την Παναγία ακόμα και κατά την τελευταία του στιγμή πάνω στον Σταυρό και την παρέδωσε στον μαθητή του Ιωάννη να τη φροντίζει, συνέχισε και στον ουρανό να την τιμά και να τη δοξάζει. Έφτιαξε θρόνο υψηλό στον ουρανό και την έβαλε να καθίσει στα δεξιά του. «Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη» (Ψαλμ. 44, 10). Η Παναγία έγινε Βασίλισσα των αγγέλων, κάθεται πλάι στον Υιό της και του μιλάει συνέχεια για τα υπόλοιπα τέκνα της, τους ανθρώπους. Πρεσβεύει, μεσιτεύει για μας.

Και ο Χριστός; Ακούει τη μητέρα του; Έχει αξία η πρεσβεία της; Ή μάταια τον παρακαλεί;

Λέγει ο φωτισμένος διδάσκαλος του γένους μας Ηλίας Μηνιάτης:
- Σ’ όλους τους αγίους μπορεί ο Θεός να πει κάποτε όχι. Μόνο ένας άνθρωπος υπάρχει, στον οποίο ο Θεός δεν λέγει ποτέ όχι. Η Παναγία. Γιατί στους αγίους λέγει: Έχετε χρέος να παρακαλείτε. Ενώ στην Παναγία λέγει: Εσύ έχεις τη χάρη να ζητάς. Άλλο το χρέος κι άλλο η χάρη. Η Παναγία είναι πάνω απ’ όλους τους αγίους. Οι άλλοι άγιοι είναι απλώς δούλοι του Θεού. Η Παναγία είναι η μάνα του Θεού. Όλοι οι άλλοι είναι υπηρέτες του Θεού κι έχουν χρέος να παρακαλούν. Ενώ η Παναγία είναι η μητέρα του Θεού και, χωρίς να παρακαλέσει, έχει το δικαίωμα και τη δύναμη να κάνει όποιο θαύμα θέλει.

Λοιπόν; Όχι μόνο ακούει τις πρεσβείες της μητέρας του ο Χριστός, μα της έχει δώσει το ελεύθερο να ζητάει ό,τι θελήσει.

Κι εμείς; Έχουμε καταλάβει τί σημαίνει για μας η Παναγία; Εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στα χέρια της; Αξιοποιούμε τη μεγάλη δωρεά να την έχουμε μεσίτρια μπροστά στον Θεό; Και μάνα μας;

Εκείνη μας θεωρεί παιδιά της. Μας θέλει κοντά της. Όχι μόνο για να της υποβάλλουμε τα αιτήματά μας. Αλλά κυρίως για να βλέπουμε την αγία ζωή της. Και να βαδίζουμε στα ίχνη της. Κατά τη μάνα, να γίνονται και τα παιδιά της. Αυτή θα ’ταν η μεγαλύτερη τιμή που θα μπορούσαμε να της κάνουμε.

Κι αυτή σαν μάνα θα κάνει σίγουρα το καλύτερο για τα παιδιά της. Θα καίει πάντα το ευωδιαστό θυμίαμα των πρεσβειών της για μας μπροστά στον θρόνο του Θεού. Ας μη σταματήσουμε λοιπόν ποτέ να της φωνάζουμε:
«Χαίρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα».
«Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών».

Η Χάρη της και η ευχή της πάντοτε να μας ακολουθούν!

Παρασκευή Ακαθίστου
4 Απριλίου 2008

«Α ν τ ι ύ λ η» - Ι. Ν. Αγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Σάββατο του Ακαθίστου!

Αν ξέραμε εμείς οι Χριστιανοί τι είναι η Παναγία για την ζωή μας, την σωτηρία μας ό,τι κάνουμε στη ζωή μας θα ήταν αφιερωμένο σε εκείνη, θα το κάναμε στο όνομά της!!
Ακόμα και αυτοί που βρίζουν το όνομά της στις δυσκολίες τους αυτήν φωνάζουν!
Ο ευλογημένος μας λαός σε κάθε έκφραση της ζωής του αυτήν επικαλείται στις χαρές, στις λύπες του... σε αυτήν εναποθέτει τις ελπίδες του, για τα πάντα!
Κι όπως λέει ένας μεγάλος μας ποιητής (μα λησμονημένος) ο Κ. Βάρναλης:
«Βλαχέρνα λένε μια Ρωμιά!
Που βγαίνει το βραδάκι!
Mε μαύρο κεφαλόδεσμο!
Και με κρυφό σαράκι.!
Και σεργιανάει τον Μαρμαρά,
Το Πέρα και την Πόλη
Απ’ την κορφή του σαραγιού
Για να την βλέπουν όλοι.
Μεριέμ ανά και Παναγιά
Κι Αγία μου Βλαχέρνα,
Το δάκρυ σου σαν αγιασμό
Σ’ εχθρούς και φίλους κέρνα.
Από τον πρώτο τον καιρό
Κι αυτό το ξέρουν όλοι,
Όσα κλειδιά και ν’ άλλαξε,
Δικιά σου είναι η Πόλη»

Βοήθεια μας η Χάρη της Παναγιάς μας...
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Σάββατο του Ακαθίστου!

Αν ξέραμε εμείς οι Χριστιανοί τι είναι η Παναγία για την ζωή μας, την σωτηρία μας ό,τι κάνουμε στη ζωή μας θα ήταν αφιερωμένο σε εκείνη, θα το κάναμε στο όνομά της!!
Ακόμα και αυτοί που βρίζουν το όνομά της στις δυσκολίες τους αυτήν φωνάζουν!
Ο ευλογημένος μας λαός σε κάθε έκφραση της ζωής του αυτήν επικαλείται στις χαρές, στις λύπες του... σε αυτήν εναποθέτει τις ελπίδες του, για τα πάντα!
Κι όπως λέει ένας μεγάλος μας ποιητής (μα λησμονημένος) ο Κ. Βάρναλης:
«Βλαχέρνα λένε μια Ρωμιά!
Που βγαίνει το βραδάκι!
Mε μαύρο κεφαλόδεσμο!
Και με κρυφό σαράκι.!
Και σεργιανάει τον Μαρμαρά,
Το Πέρα και την Πόλη
Απ’ την κορφή του σαραγιού
Για να την βλέπουν όλοι.
Μεριέμ ανά και Παναγιά
Κι Αγία μου Βλαχέρνα,
Το δάκρυ σου σαν αγιασμό
Σ’ εχθρούς και φίλους κέρνα.
Από τον πρώτο τον καιρό
Κι αυτό το ξέρουν όλοι,
Όσα κλειδιά και ν’ άλλαξε,
Δικιά σου είναι η Πόλη»

Βοήθεια μας η Χάρη της Παναγιάς μας...
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Τον Σταυρό μου δεν τον παρατάω κάτω"

Ξέρεις τι έχω καταλάβει;
Πώς αν περιμένεις να ξημερώσει μέρα που Δεν θα έχεις προβλήματα, άδικα περιμένεις. Τα προβλήματα ποτέ δεν σταματούν. Ούτε οι έγνοιες. Ούτε οι δυσκολίες.

Να δίνει μόνο ο Θεός να τα αντέχουμε. Να μας δίνει φώτιση και κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα.

"Πάσα κεφαλή και θλίψη", άκουσα κάποια στιγμή κάποιος να λέει. Κάθε άνθρωπος έχει τις έγνοιες του. Κάθε άνθρωπος κουβαλά και τον Σταυρό του. Αυτό σημαίνει. Και έτσι είναι. Άλλος μεγαλύτερο και άλλος μικρότερο Σταυρό. Καθένας όμως και κάτι κουβαλάει.

Διάβασα κάπου πώς έλεγε ο ο Κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης "Τον Σταυρό μου δεν τον παρατάω κάτω... Δεν θέλω να με βρει ο Χριστός χωρίς τον Σταυρό μου. Και αν ακόμα δεν μπορώ να τον κουβαλώ... τουλάχιστον θα τον σέρνω".

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πόσο πιστή έμεινε η Παναγία στο σχέδιο του Θεού γι αυτήν και την ανθρωπότητα. Πόσο εμπιστεύτηκε τον Θεό και υπηρέτησε το θεϊκό σχέδιο όσο κι εάν ως μητέρα και άνθρωπο, μπορεί να την πλήγωσε. Ήξερε, γνώριζε, ιδιαιτέρως μετά την προφητεία του Συμεών, ότι την καρδιά της, θα την τρυπήσει ρομφαία. Ο πόνος θα συνταράξει τα σπλάχνα και την ύπαρξη της.
Για σκεφτείτε, νέα μητέρα, γεμάτη χαρά πηγαίνει το παιδί της σαράντα ημερών στον ναό. Είναι γυναίκα, είναι μάνα, είναι χαρούμενη για τον γιο της. Κι εκεί θα ακούσει τα συνταρακτικά λόγια του Προφήτη Συμεών, «καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία..». (Λουκ. β´ 35). Θα πονέσεις της λέει, μαχαίρι θα σκίσει την καρδιά σου. Ο πόνος θα σε συνθλίψει. Και σαφέστατα ο Προφήτης Συμεών μιλούσε για τον Σταυρικό θανάτου Χριστού.

Κι όμως μένει πιστή στο σχέδιο του Θεού. Αυτό είναι ένα τεράστιο μήνυμα και μάθημα που μας δίνει η Παναγία. Ότι πρέπει να εμπιστευόμαστε τον Θεό. Ότι υπάρχει σχέδιο για τον καθένα από εμάς. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, τίποτε που μας συμβαίνει δεν είναι έξω από το γενικότερο σχέδιο του Θεού για εμάς, για την σωτηρία μας.
Ξέρει ο Θεός τι επιτρέπει στην ζωή μας, πότε, πόσο και γιατί. Εμείς διαμαρτυρόμαστε, φοβόμαστε, απογοητευόμαστε. Αισθανόμαστε ότι δεν αντέχουμε άλλο, ότι δεν πάει δεν παλεύεται δεν σηκώνεται ο Σταυρός που κουβαλάμε. Ανθρώπινο, σεβαστό και απόλυτα κατανοητό. Και πίστεψε με ο πρώτος που σε καταλαβαίνει είναι ο Χριστός. Γι αυτό άλλωστε ήρθε για να σε καταλάβει, να σε αναλάβει και να σε σώσει.

Όμως ας κάνουμε μια προσπάθεια να Τον εμπιστευτούμε. Να πιστεύσουμε στην Σοφία και το σχέδιο Του. Στην αγάπη Του για εμάς. Ναι είναι πολλές φορές παράδοξη, σκληρή και ακατανόητη αυτή η αγάπη Του. Αλήθεια είναι, αλλά είναι η αλήθεια του μυαλού μας, όχι τον Θεού.
Ο Θεός βλέπει αυτό που δεν βλέπουμε και ξέρει αυτά που δεν γνωρίζουμε. Εσύ ξέρεις το χθες και το σήμερα, αυτός ξέρει το αύριο και το μέλλον σου. Εσύ βλέπεις το σημερινό επεισόδιο της ζωής σου, Εκείνος γνωρίζει όλο το έργο.
Ξέρει που θέλει να σε οδηγήσει, τι θέλει να σου μάθει, σε τι να σε εκπαιδεύσει, ποια τραύματα να θεραπεύσει, σε ποιο θέμα να σε ωριμάσει, να σε κάνει πιο δυνατό, θέλει να σου δείξει τι μπορείς, τι αντέχεις, που μπορείς να φτάσεις. Εμπιστεύσου Τον. Υπάρχει σχέδιο για σένα, για μένα, για όλους μας. Επίτρεψε στο Θεό να στο φανερώσει, να σου ξεδιπλώσει το σχέδιο Του για σένα.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

H oμιλία εκφωνήθηκε το 2019 την Ε' Κυριακή των νηστειών στον κατανυκτικό εσπερινό στην Αγία Τριάδα Μυρίνης Λήμνου.

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, αγαπητοί πατέρες και ευλαβείς Χριστιανοί, Φτάσαμε με τη χάρη του Θεού στην τελευταία εβδομάδα των νηστειών, διανύσαμε ασκητικά το μεγαλύτερο μέρος της πορείας, ώστε να αξιωθούμε να συναντήσουμε τον Σταυρό και την Ανάσταση του Κυρίου μας . Ήδη ο κρανίου τόπος του Γολγοθά φαίνεται στον ορίζοντα και συνεχίζουμε να βαδίζουμε προς τη μεγάλη συνάντηση με τον Κύριο, για να γίνουν τα πάθη Του και δικά μας, και ο Σταυρός να είναι πάντα η προσωπική μας ευθύνη και όχι απλά μία φιλοσοφία.

Οι μέρες που ακολουθούν είναι μέρες των μεγάλων αγρυπνιών και των μεγάλων ασκήσεων, μέρες των μεγάλων θρήνων και αναστεναγμών. Η εβδομάδα που ακολουθεί είναι σιωπηρή, ονομάζεται και “Βουβή”,ψάλλαμε τον Ακάθιστο ύμνο, τώρα θα σιωπήσουμε. Την εβδομάδα αυτή όμως τελούνται κανονικά όλες οι ακολουθίες : Μεγάλα Απόδειπνα, Προηγιασμένες, πλην των χαιρετισμών, όπου την Παρασκευή θα ψάλλουμε το Μικρό Απόδειπνο με τον κανόνα του Αγίου Λαζάρου.
Η Παναγία θα σιωπήσει και θα μιλήσει εκείνη την συγκλονιστική στιγμή “Η απελπισία της μάνας που περιμένει μια κουβέντα απο το τραυματισμένο παιδι” την ώρα που ο Κύριος ανεβαίνει με το Σταυρό στο Γολγοθά «Δός μοι λόγον,Λόγε » θα του πει αντικρίζοντας στο ματωμένο σώμα του την θυσία του Θεού για όλο το ανθρώπινο γένος. Μέσα σε αυτές τις σιωπές μας μιλάει ο Θεός.

Σήμερα η Εκκλησία αφιερώνει αυτή την ημέρα στην πιο μεγάλη ασκήτρια μεταξύ των αγίων γυναικών. Την Οσία Μαρία την Αιγυπτία.
Η Αγία μας Εκκλησία τοποθετεί παραδειγματικά και πανηγυρικά αυτή την εβδομάδα την Οσία Μαρία την Αιγυπτία, ως πρότυπο γυναίκας με ανδρεία ψυχή. Αν η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η Βασίλισσα της παρθενίας, η Οσία Μαρία είναι η πριγκίπισσα της μετανοίας . Μια γυναίκα που αν την είχαμε ανάμεσά μας ίσως θα την περιφρονούσαμε, θα την αγνοούσαμε , δεν θα την πλησιάζαμε· αλλά βλέπετε πως η εξωτερική κατάσταση ενός ανθρώπου δεν είναι πάντα η εσωτερική και πραγματική του αλήθεια. Διότι η αμαρτωλή προαίρεση του προσώπου πολλές φορές κρύβεται πίσω από εξωτερικά ηθικιστικά χαρακτηριστικά. Αλήθεια, αν ήταν η Οσία Μαρία μια κοπέλα της γειτονιάς στις μέρες μας, πόσο θα υπέφερε ακόμα και από ανθρώπους της Εκκλησίας που θα έγδερναν την καρδιά της με τις κατηγορίες , ενώ εκείνη έκρυβε μέσα σε αυτήν την καρδιά διαμάντια. Θα πει κάποιος ότι : Μια γυναίκα στη γειτονιά που οδηγεί τους άλλους στην αμαρτία είναι λογικό να είναι ανεπιθύμητη. Aυτό είναι η μία όψη του νομίσματος. Βέβαια, ένας σωστός ποιμένας και ένας Χριστιανός που γνωρίζει και βιώνει την αγάπη του Χριστού θα έσκυβε στην περίπτωσή της, με αγάπη και προσευχή και όχι με το ράπισμα της κατηγορίας.

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία ήταν διάσημη πόρνη της Αλεξάνδρειας. Όμως δεν πληρωνόταν για τις υπηρεσίες της – ήταν μια γυναίκα θηρευτής ανδρών. Η Οσία Μαρία είχε ξεκινήσει αυτή την αμαρτωλή αναζήτηση, με ακόρεστη σεξουαλική δίψα, από δώδεκα ετών. Αλλά κάποτε, νέα και όμορφη ακόμα, ταξίδεψε στα Ιεροσόλυμα. Στο ταξίδι συνέχισε την αμαρτωλή ζωή της.
Όταν έφθασε στα Ιεροσόλυμα της συνέβη ένα θαυμαστό σημείο.Δεν μπορούσε να εισέλθει όπως οι άλλοι στον Ναό της Αναστάσεως. Ένιωθε «Γυμνή του Νυμφώνος» όπως αναφέρει ένας στίχος από τον Μεγάλο Κανόνα. Αυτό την έκανε να γονατίσει, να δακρύσει, να θυμηθεί την αθωότητα των παιδικών της χρόνων. Άρχισε να κλαίει. Άρχισε η μεταστροφή της. Η φιλόσαρκη γυναίκα γίνεται ξαφνικά φιλόθεη και Αγία.
Εδώ γεννιούνται καταπληκτικά ερωτήματα. Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία προσπάθησε να μπει στο Ναό αλλά δεν μπορούσε. Η πόρτα ήταν κλειστή. Όχι μια κτιστή πόρτα αλλά η πόρτα της Βασιλείας, σαν να ακούγεται ο Χριστός και να της λέει εκείνη την φράση που διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο και σπάει κόκαλα. “Ουκ οίδα υμας”, το οίδα με “οι” ..Δεν σε αναγνωρίζω παιδί μου , δεν είσαι αυτό που έφτιαξα….Έχει λερώσει την εικονά του Θεού…..Αυτό το “ΟΧΙ” του Θεού εκείνη την ώρα έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα και αλλάζει την ζωή αυτής της Αγίας Γυναίκας.
Είμαστε άραγε έτοιμοι να ακούσουμε το ΟΧΙ του Θεού στην ζωή μας;; Ερχόμαστε στους Ιερείς ,δίνουμε χαρτάκια με αιτήματα , κάνουμε πρόσφορα, προσευχές πολλές φορές με μια στάση ειδωλολατρίας και όχι έρωτος προς τον Χριστό. Προσευχόμαστε πολλές φορές να αλλάξει ο Χριστός και όχι εμείς, προσευχόμαστε να ακολουθήσει ο Χριστός το δικό μας θέλημα και όχι εμείς το δικό του. Το “γεννηθήτω το θέλημα Σου” είναι απλά λέξεις που βγαίνουν από το στόμα αλλά μέσα στην καρδιά ο εγωϊσμός κραυγάζει “γεννηθήτω το θέλημα μου”.
Η πλάνη πολλών ανθρώπων έγκειται στην έλλειψη υπαρξιακής αυθεντικότητας. Μπαίνουμε στο Ναό ως άτομα , ως αυτονομημένες ατομικές υπάρξεις και όχι ως ερωτικά πρόσωπα σε σχέση με τον Νυμφίο Χριστό. Πολλοί απο εμάς είμαστε απο έξω κούκλα και απο μέσα πανούκλα όπως λέει και ο σοφός λαός μας. Μια ευσέβεια για να παίρνουμε το χαμόγελο του κόσμου αλλά μέσα υπάρχει άσχημη κατάσταση, μια αρρώστια που μας τρώει τα σωθικά. Όπως λέει και ο Κύριος στα περίφημα ΟΥΑΙ που θα ακούσουμε στο απόσπασμα του Ευαγγελίου στον όρθρο της Μεγάλης Τρίτης :Τα λόγια του Κυρίου ειναι συγκλονιστικά : “ Αλλοίμονό σας, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι καθαρίζετε το έξω από το ποτήρι και το πιάτο, μέσα δε αυτά είναι γεμάτα από τροφές, που προέρχονται από αρπαγές και αδικίες.” Ρομφαία παιδαγωγίας από τον ίδιο τον Κύριο.
Το ΟΧΙ του Θεού δεν είναι τιμωρία , είναι παιδαγωγία. Είναι το ΟΧΙ που λέει ο πατέρας στο παιδί για να το προστατέψει. Είναι το ΟΧΙ της υπομονής, της ωρίμανσης. Είναι το ΟΧΙ ότι σε αγαπώ πολύ και θέλω παιδί μου να σε προστατέψω. Εμείς αυτό το όχι αν έρθει το θεωρούμε κατάρα, ενώ είναι η αγάπη του Θεού, που πολλές φορές του κάνουμε και επίθεση. Και στην γνωστή κραυγή της ανθρώπινης αδυναμίας “Γιατί σε μένα;;;;;” ο Θεός απαντά “Γιατί σε αγαπώ πολύ παιδί μου” . Γιατί άραγε παρερμηνεύουμε τα πράγματα; Πολύ απλά διότι έχουμε εγωιστική θέαση των πραγμάτων.
Άλλες φορές ακόμα ο Θεός σιωπά…και εμείς κραυγάζουμε εναντίον Του, θεωρώντας την σιωπή ως αδιαφορία. O Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ μας αναφέρει ότι «Πολλοί εκλαμβάνουν τη σιωπή του Θεού, ως ένδειξη ότι ο Θεός «δεν υπάρχει», «πέθανε». Αν όμως σκεφτόμαστε σε ποιά θέση φέρνουμε το Θεό με τα πάθη μας, τότε θα βλέπαμε ότι Αυτός δεν έχει άλλη επιλογή, παρά μόνο να σιωπήσει. Ζητάμε από Αυτόν να μας υποστηρίξει στις αδικίες μας.» Άρα πολλές φορες η σιωπή του Θεού είναι απάντηση στις προσευχές μας.
Στον Χριστό πάμε διαλυμένοι αλλά με ανοιχτή καρδιά, να απλώσουμε τα κομμάτια μας μπροστά στον Κύριο και εκείνος να τα συνθέσει και πάλι θεραπευμένα. Είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε τα πάντα ακόμα και αυτό που ίσως δεν μας αρέσει, διότι μόνο τότε θα οδηγηθούμε στην θεραπεία. Πολλές φορές ακόμα και στον πνευματικό δεν πάμε με διάθεση να ακούσουμε και να ακολουθήσουμε έναν θεραπευτικό τρόπο ζωής αλλά να ακούσει αυτά που έχουμε να του πούμε και να πάρουμε απαντήσεις που έχουμε σχεδιάσει μέσα μας, με αποτέλεσμα να μην βρίσκουμε θεραπεία ακόμα και αν πηγαίνουμε στο μυστήριο για χρόνια ολόκληρα.
Στο μοναστήρι υπάρχει μια πολύ όμορφη απάντηση μεταξύ των μοναχών και ιδιαίτερα από τους υποτακτικούς προς τον γέροντα “Να είναι ευλογημένο”...Τι ομορφιά, μια φράση που μυρίζει παράδεισο….
Έλεγε κάποιος μεγάλος Θεολόγος ότι μπορεί να έχουμε σχέση με τον Χριστό αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η σχέση αυτή θα πάει μέχρι τέλους.Αν εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα, ενδέχεται να οδηγηθεί σε διαζύγιο στο οποίο εμείς θα έχουμε βάλει την υπογραφή μας , με την αδιαφορία και την προδοσία προς το πρόσωπο Του. Ζητάμε από τον Θεός να μας συγχωρέσει δηλαδή να μας χωρέσει στην αγκαλιά του αλλά εμείς του βάζουμε όρια πώς να δράσει στην ζωή μας, διότι πολλές ενέργειες του Θεού χρειάζονται την δική μας συνέργεια δηλαδή την ευθύνη μας σε πράξη….Πως θα την δώσουμε όταν μας κινεί την ύπαρξη μας ο εγωισμός;
Πολλές φορές ωστόσο η άρνηση του Θεού στην πραγματοποίηση ενός θελήματός μας δεν θεωρείται αποκλεισμός, αλλά θεραπεία , είσοδος στην οδό της θεραπείας για να γίνω πολίτης της βασιλείας των ουρανών.
Η σωστή στάση στην προσευχή θα μας δώσει και τον σωστό πνευματικό προσανατολισμό. Δεν προσευχόμαστε για να μας πάνε καλά τα πράγματα.Προσευχόμαστε για να βρούμε την δύναμη να σηκώσουμε και να φέρουμε τα κακά πράγματα ( τα πάθη μας, τις αμαρτίες μας ) από αγάπη προς τους άλλους). Δεν προσευχόμαστε στην Εκκλησία για να ακούσουμε το ΝΑΙ του Θεού ούτε για να μας ικανοποιήσει επιθυμίες σαν να είναι κανένα μαγικό λυχνάρι από παιδικό παραμύθι.
Δεν αρνούμαστε τους σταυρούς που επιτρέπει ο Θεός στη ζωή μας αλλά παρακαλούμε τον Χριστό να μας βοηθήσει να σηκώσουμε τις δοκιμασίες.
Τότε αυτή η πορεία του Γολγοθά θα μας φέρει στην Ανάσταση αλλιώς θα οδηγήσει τον άνθρωπο στην απώλεια.
Θα μου πείτε . Καλά,πάτερ, ο Κύριος δεν λέει μέσα στο Ευαγγέλιο "Αιτείτε και δοθήσεται υμίν"; Ναι! να ζητάμε και θα μας δοθεί. Τι όμως; Αυτά που είναι προς το συμφέρον της ψυχής μας για την σωτηρία της. Γι αυτό ο Χριστός μάς συμβουλεύει στην προσευχή μας να λέμε και να ζητάμε πάντα την Βασιλεία των Ουρανών και συγκεκριμένα λέει ο Κύριος “«ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεταιὑμῖν” Ζητάμε την Βασιλεία των Ουρανών ή μήπως τελικά ζητάμε μια επίγεια Βασιλεία με Βασιλιά τον εαυτό μας;
Πόσες φορές ο Θεός ψιθυρίζει στην ζωή μας “Οχι, σταμάτα, μην το κάνεις, μην πιέζεις, μέχρι εδώ ήταν, δεν μπορείς άστο” και εμείς όλα αυτά τα αγνοούμε με καταστροφικά αποτελέσματα.
Στην Θεία Λειτουργία πολλές φορές ακούμε τον Ιερέα, ιδιαίτερα μετά την προσφώνηση “Ειρήνη πάσι” , και την απάντηση “και τω Πνεύματί σου” ….να τελειώνει λέγοντας “Τας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνωμεν”. Αυτό,όπως ξέρουμε, δεν είναι απλά μια σωματική κλίση της κεφαλής προς τα κάτω. Αλλά μια παράδοση της ζωής μας στο θέλημα του Χριστού, η οποία εκδηλώνεται με αυτόν τον όμορφο λατρευτικό τρόπο.
Για την Οσία Μαρία την Αιγυπτία,με την αγία αυτογνωσία που είχε, αυτή η άρνηση του Θεού να μπει αρχικά στο Ναό ήταν σταθμός για την μετέπειτα ζωή της. Αντί να γυρίσει στην Αίγυπτο, έφυγε για την έρημο του Ιορδάνη, όπου ασκήτεψε υπό συνθήκες υπεράνθρωπες περίπου 47 χρόνια με μετάνοια αλλά και με τη χάρη της παρουσίας του Θεού στη ζωή της. Έφτασε σε τέτοιο ύψος αγιότητας, ώστε όταν συναντήθηκε με τον αββά Ζωσιμά (ο οποίος έγραψε και τον βίο της) ενώ παρεμβαλλόταν ο Ιορδάνης ποταμός περπάτησε πάνω στο νερό και πήγε κοντά του.
Και όταν πέθανε η αγία, ένα λιοντάρι ήρθε κι έσκαψε τον τάφο της, μπροστά στα μάτια του Αγίου Ζωσιμά. Η κτίση ολόκληρη πλέον την προσκυνούσε. Μεταλαμβάνει των Αχράντων Μυστηρίων και η πληγή της αμαρτίας θεραπεύεται.
Τι συγκλονιστικό γεγονός η μετάνοια!!! Λέμε για μετάνοια...Αν και διαβάζουμε βιβλία, γεροντικά , πηγαίνουμε στο Άγιον Όρος, μιλάμε με ασκητές ωστόσο βλέπουμε την μετάνοια κάπως διαφορετικά, με μία ίσως μορφή πλάνης. Εννοώ την αποδεχόμαστε ως πνευματική αλλαγή αλλά την βλέπουμε όπως βλέπουμε έναν όμορφο πίνακα,ένα έργο τέχνης. Στατικά χωρίς σχέση….
Η μετάνοια δεν είναι αλλαγή φιλοσοφικών σκέψεων ούτε το να “φορέσουμε” υποκριτικά κάποιες σωστές εξωτερικές συμπεριφορές που θα λάμπουν στο “φαίνεσθαι” αλλά στην ουσία θα είναι άρρωστες στο “είναι”. Την στιγμή που ο άνθρωπος μετανοεί μιλάμε για προ και μετά Χριστόν εποχή στη ζωή του ανθρώπου. Μιλάμε για αλλαγή της υπαρξιακής του πυξίδας της ζωής. Δεν είναι απλά μια εξωτερική αλλαγή αλλά μια εσωτερική μεταμόρφωση που λάμπει και εξωτερικά και αυτό φαίνεται από τα αποτυπώματα που αφήνει ο άνθρωπος στη ζωή του. Πολλές φορές μπερδευόμαστε και θεωρούμε μετάνοια την παύση κάποιας αμαρτίας αλλά αυτό δεν είναι μετάνοια μπορεί να είναι η αρχή όμως η θεραπεία δεν έχει έρθει. Θεραπεία είναι όχι μόνο να πάρω απόφαση να μην κάνω την αμαρτία αλλά καλλιεργήσω και την αρετή που την θεραπεύει. . Για παράδειγμα σκοπός και στόχος στης Ορθόδοξης πνευματικής ζωής δεν είναι να έχω αγάπη αλλά να γίνω αγάπη , να μην κάνω απλά ελεημοσύνη αλλά να γίνω ελεήμων. Να βαπτίσω την ύπαρξή μου με τα δάκρυα της μετανοίας και τότε η αρετή θα είναι χαρακτηρισμός του “είναι” μου. Θα είμαι πλέον ΑΓΑΠΗ και αυτό θα ακτινοβολεί σε όλη την κτίση. Αυτό στην Εκκλησία λέγεται αγιασμός του ανθρώπου.
Για να μπω όμως σε αυτό το ταξίδι της μετανοίας πρέπει να υπάρξει μια αρχή. Κάθε ταξίδι έχει και το ξεκίνημά του . Αυτό το ταξίδι έχει δύο προϋποθέσεις. Η πρώτη προϋπόθεση είναι η αυτογνωσία. Για να οδηγηθώ στην μετάνοια οφείλω πρώτα να αναγνωρίσω την αδυναμία μου , να κλάψω για την αμαρτία μου , να ρωτάω τον εαυτό μου συνεχώς “”Φταίω και εγώ κάπου αλλά πού ; “ και να ψάξω να βρω την δική μου ευθύνη στις σχέσεις της ζωής μου. Η επόμενη προϋπόθεση είναι η θέληση. Αν ο άνθρωπος δεν έχει θέληση, δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Ο Ιερός Χρυσόστομος λέει: «Εν τω θέλειν και τω μη θέλειν κείται το πάν».
Δηλαδή όλα εξαρτώνται από το αν θέλει ή αν δεν θέλει ο άνθρωπος. Μεγάλη υπόθεση…Το κακό με εμάς είναι ότι κάποιες φορές μπορεί να θέλουμε όπως θέλει το ΕΓΩ μας και όχι όπως θέλει η Θεία Χάρις.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για μετάνοια, όταν είμαι τοξικός άνθρωπος στους συνανθρώπους μου. Όταν έχει χάσει το χαμόγελο το παιδί μου. Όταν η γυναίκα μου έχει απομακρυνθεί , όταν είμαι αφεντικό στην δουλειά και δεν θέλει κανείς να δει διότι τυραννάω με την συμπεριφορά μου τους υπαλλήλους μου κάθε μέρα. Τους δημιουργώ φόβο, τρόμο και αντί να δεν δουν ως ευεργέτη με βλέπουν ως δυνάστη και έχουν δίκιο. Όταν έρχονται παιδιά σε εμάς για να μας πουν «Πάτερ μου δεν αντέχω την μάνα μου με την συμπεριφορά της..» αλλά κατά τ’ άλλα.. η Εκκλησία Εκκλησία. Παιδιά έχουν χάσει το χαμόγελο και την ευτυχία τους, το σπίτι μπορεί να μυρίζει καθημερινά λιβάνι από το καρβουνάκι στο θυμιατό όμως απουσιάζει το άλλο λιβάνι δηλαδή η χάρις του Θεού μέσα στις καρδιές των ανθρώπων .
Με τέτοια στάση ζωής δεν μπορούμε όχι μόνο δεν μιλάμε για μετάνοια αλλά έχουμε μπει στο δρόμο της αμετανοησίας. Με φράσεις του στυλ: “Εγώ τα ξέρω όλα, ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Ξέρεις τι έχω κάνει ;” Αυτός ο άνθρωπος με τέτοια συμπεριφορά είναι περισσότερο συνεργάτης των δαιμόνων παρά φίλος του Χριστού και των Αγίων . Μήπως μας θυμίζει την στάση των δύο ληστών ; Των συσταυρωθέντων του Κυρίου; Όπως αναφέρουν τα τροπάρια του Μεγάλου Κανόνος. Ο ένας ληστής κατηγορούσε τον Χριστό και ο άλλος θεολογούσε .. Εμείς που τοποθετούμε την ζωή μας ;
Μας λέει ο Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος : “Όταν λοιπόν ο Θεός βλέπει τέτοια υποχωρητικότητα, μικροψυχία, και απροθυμία, γιατί να μας βοηθήσει; Ζητάμε βοήθεια στον πόλεμο, και δεν πολεμάμε. Επιζητούμε τη νίκη, και αγωνιζόμαστε με χλιαρότητα και ραθυμία. Επιθυμούμε προκοπή πνευματική, και αφήνουμε να μας αιχμαλωτίσει η αμέλεια και η οκνηρία. Θέλουμε κάθαρση , και ικανοποιούμε τα σαρκικά πάθη. Δεν είναιαντιφατικά όλα αυτά ;” ρωτάει ο Άγιος .
Θα έρθει ο κόσμος σωρηδόν να Κοινωνήσει το Πάσχα, πολλοί θα έρθουν τυπικά να κοινωνήσουμε για να πάει καλά η χρονιά ,να μην αρρωστήσουμε ,με λίγα λόγια φρόνημα ειδωλολατρίας. Κάποιοι θα έρθουν να κοινωνήσουν για το καλό , αμετανόητοι οι περισσότεροι , τοξικοί στις σχέσεις τους , αρνούμενοι να αφήσουν αυτό που σκοτώνει τους ίδιους αλλά και τους διπλανούς τους. Τότε για ποιά ένωση με τον Χριστό μιλάμε ; ; ; Γιατί θέλουμε τον Χριστό στην ζωή μας; Εκ της εμπειρίας μας διαπιστώνουμε συχνά ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν τον Χριστό για να μην αρρωστήσουν και για να πάνε καλά τα πράγματα στην οικογένειά τους. Και αυτό το καλά έχει να κάνει με την εικόνα μας προς τον κόσμο. Για μετάνοια , Βασιλεία των Ουρανών ούτε λόγος.
Τελικά το συμπέρασμα είναι ότι μας τρομάζει ένας τέτοιος ζωντανός Θεός. Φοβόμαστε το θέλημα του Θεού γιατί δεν είμαστε έτοιμοι να εγκαταλείψουμε το δικό μας και μας πιάνει ανασφάλεια γιατί θα ξεβολευτούμε …. Πολύ φοβάμαι, χριστιανοί μου, ότι την λαμπροδευτέρα ο Χριστός θα έχει ήδη ξεχαστεί...Λίγο Εκκλησία την Μεγάλη Εβδομάδα, εικόνες του Νυμφίου, Επιτάφιος , φολκλόρ αλλά αν δω τον συγγενή που είμαι στα δικαστήρια για τα χωράφια δεν θα του μιλήσω όμως λουλούδι στον επιτάφιο θα βάλω και θα πω : “Και του χρόνου”. Πόση υποκρισία μας θα αντέξει ο Κύριος…;;;;;
Ένας ζωντανός Θεός στη ζωή μου δεν μένει απλά σε μια εικόνα στο τοίχο αλλά είναι ένα σημείο αναφοράς. Με την γυναίκα μου , το παιδί μου , στην δουλειά μου , με τους συναδέρφους μου , τους φίλους μου , τους συγγενείς. Να αναγνωρίζω ότι αυτός είναι παντοδύναμος και εγώ ο αδύναμος, αυτός είναι ο Βασιλιάς και εγώ ο δούλος , αυτός είναι ο Πατέρας και εγώ το τραυματισμένο παιδί.
Τι όμορφη εικόνα από την παιδική μας ηλικία… Με το που πέφταμε κάναμε αυτόματα δύο κινήσεις : φωνάζαμε ΜΑΜΑ και γυρνούσαμε το κεφάλι για να την αντικρύσουμε, για να νιώθουμε ότι κατακλύζει το οπτικό μας πεδίο ο άνθρωπος που μας αγαπά.
Μια υπαρξιακή ερωτική στάση του ανθρώπου μπροστά στον Νυμφίο Χριστό. Ξέρουμε όταν ένας άνδρας ζητάει σε γάμο μια γυναίκα, της κάνει αυτό το συγκλονιστικό ερώτημα και περιμένει το πολυπόθητο ΝΑΙ. Αυτό το ΝΑΙ το είπε η Οσία Μαρία η Αιγυπτία και ο γάμος έγινε και πήρε λαμπρό το στεφάνι της αγιότητος σε αυτό τον γάμο μετανοίας και αγιασμού.
Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία αφιέρωσε όλη της την ζωή στο Χριστό, όχι μια ώρα , μια ημέρα αλλά όλη την ζωή. Δυστυχώς για κάποιους από μας ο Χριστός θα είναι μόνο λιγάκι την Μεγάλη Εβδομάδα ...Για κάποιους λίγο Επιτάφιος ή ανεξομολόγητη προσέλευση στη Θεία Κοινωνία. . Για κάποιους θα είναι ο εραστής , ο πατέρας, ο Βασιλιάς, ο δημιουργός.
Δυσκολευόμαστε στη σχέση με τον Χριστό. Φοβόμαστε να ερωτευτούμε , να αγαπήσουμε, να έχουμε φίλους, κάναμε τα σπίτια μας κελιά εγωιστικής φυλακής. Και όλα αυτά γιατί ….ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΠΛΗΓΩΘΟΥΜΕ...η Αγάπη και ο πόνος πάνε παρέα . Όπως λέει και μια λαϊκή ρήση ...Σ’αγαπώ, πονάει και είναι δύσκολο..Μα πόση αλήθεια σε λίγες λέξεις…
Τα ματωμένα καρφιά της εσταυρωμένης αγάπης δίνουν τις απαντήσεις. . . διότι ο Κύριος απαντά πολλές φορές με την σιωπή Του .
Υπάρχει κίνδυνος αυτές τις μέρες να εγκλωβιστούμε στα λατρευτικά δρώμενα που θα δούμε στους Ιερούς Ναούς, θα ανοίξουμε τα βιβλιαράκια διαβάζοντας την υπέροχη υμνολογία αλλά οι καρδιές μας ίσως να μείνουν κλειστές….
Να κάνουμε στη ζωή μας πράξεις που θα μυρίζουν Ανάσταση, όπως το τριαντάφυλλο. Ξέρετε το τριαντάφυλλο μπορούμε να το ονομάσουμε “Θεολογικό λουλούδι” ή “Αναστάσιμο άνθος”.
Έχει ένα κορμό σαν Γολγοθά , αλλά καταλήγει στο άνθος της Αναστάσεως. Για να το κρατήσεις θα πονέσεις από τα αγκάθια αλλά η θέα και η μυρωδιά του άνθους θα σε ανταμείψουν . Σαν το πάθος του Κυρίου. Μόνο όταν η αγάπη περάσει από το καμίνι του πόνου και αντέξει σημαίνει ότι είναι αληθινή. Γι αυτό αναφέρει ένα πατερικό ρητό “Θες να δεις την αγάπη; Κοίταξε το Σταυρό »….
Τέτοιο λουλούδι είναι και η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, που άνθισε στην έρημο του αμαρτωλού κόσμου, ένα πρότυπο για τον σημερινό κόσμο και ιδιαίτερα για τα νέα παιδιά, ένας φάρος για να μας δείξει την μία και πραγματική μας πορεία, το δρόμο του Αγιασμού….
Αγαπητοί μου , Το κερί για να δώσει φως λιώνει, χάνει δηλαδή κάτι από την δομή του για να δώσει Φως, είναι και αυτό μια μορφή θυσίας. Ας λιώσουμε και εμείς από αγάπη για τον Κύριο και για όλον τον κόσμο .Είθε να γίνει η αρχή από αυτές τις Άγιες ημέρες.
Ας κλείσουμε λοιπόν αυτόν τον λόγο με μια προσευχητική κραυγή μετανοίας προς τον Κύριος όπως όπως αναφέρεται απο τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης στο εκπληκτικό υμνολογικό έργο του Μεγάλου Κανόνος : “Όπως ο ληστής Σού φωνάζω δυνατά το «Μνήσθητι». Όπως ο Πέτρος κλαίω πικρά. Όπως ο Τελώνης κράζω: Λύτρωσέ με, Σωτήρα μου. Όπως η Πόρνη δακρύζω. και όπως παλιά της Χαναναίας δέξου το θρήνο μου.”
Καλό αγώνα, καλή Ανάσταση. Αμήν

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Ιερά Μητρόπολη Λήμνου
Όσια Μαρία Αιγυπτία: Το τριαντάφυλλο της Ερήμου - ΕΥΧΗ.gr
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”