Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Ήταν μια απλή γυναίκα…

Ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό ο περίφημος Ρουμάνος ασκητής Κλεόπας Ιλίε βρισκόταν στο Ιερό ενός μοναστηριακού Ναού και διάβαζε γονατιστός την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως.

Μετά από λίγη ώρα μπήκε στην Εκκλησία για να προσευχηθεί μια γυναίκα που είχε έρθει στο Μοναστήρι από το βράδυ.

«Προσκυνούσε όλες τις εικόνες και έκανε παντού μετάνοιες, διηγείται ο π. Κλεόπας. Δεν γνώριζε ότι κάποιος ήταν μέσα στην Εκκλησία. Την παρατηρούσα συνεχώς από την Ωραία Πύλη.

Εκείνη, αφού προσκύνησε τις εικόνες, γονάτισε στο μέσον της Εκκλησίας, ύψωσε τα χέρια της και έλεγε από την καρδιά της αυτά τα λόγια:
— Κύριε, μη με εγκαταλείπης! Κύριε, μη με εγκαταλείπης!

Είδα τότε ένα λαμπρό κίτρινο φως γύρω της και τρόμαξα! Η γυναίκα έπεσε με το πρόσωπο στη γη και προσευχόταν σιωπηλά.

Η φωτεινή νεφέλη που την περιέλουζε, μεγάλωσε περισσότερο και μετά σιγά-σιγά εξαφανίστηκε. Αφού έσβησε το Θείο φως, σηκώθηκε στα πόδια της και βγήκε έξω από την Εκκλησία.

Ήταν μια απλή γυναίκα από τα γειτονικά χωριά μας. Ιδού λοιπόν, ποιός έχει το δώρο της προσευχής! Να που οι λαϊκοί ξεπερνούν καμμιά φορά τους Μοναχούς!

Εγώ έκανα μετά προσκομιδή και από την μεγάλη μου συγκίνηση άρχισα να κλαίω και έτρεμα με τα χαρτιά μνημονεύσεως στο χέρι.

Μόνον ο Θεός γνωρίζει πόσοι υπάρχουν εκλεκτοί σ’ αυτόν τον κόσμο!.

Μοναχού Σεραφείμ,
«Χαρίσματα και Χαρισματούχοι»

Πηγή: Με παρρησία…

Εικόνα: «Προσευχή σε ελληνική εκκλησία», έργο του Θεόδωρου Ράλλη από: paletaart – Χρώμα & Φώς
https://oikohouse.wordpress.com/

[toula]

«Ἰησοῦ, Ὑιὲ Δαβίδ, ἐλέησόν με!». ..

Πρόστρεχε στον Χριστό, παρακαλώντας Τον δυνατά, επίμονα και ακατάπαυστα, όπως ο τυφλός τότε, στην Ιεριχώ: «Ιησού, υιὲ Δαβίδ, ελέησόν με!».
Κι’ Εκείνος, όπως τότε, θα σε ρωτήσει μυστικά: «Τί σοι θέλεις ποιήσω;».
Εσύ, ο τυφλός στην ψυχή, θα πεις: «Κύριε, ίνα αναβλέψω».
Ο Χριστός, βλέποντας την πίστη σου, τη μετάνοιά σου, τη ζέση της ικεσίας σου, θα σε σπλαχνιστεί και θα σε θεραπεύσει, χαρίζοντας στην ψυχή σου το Φώς!

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Στους λόγους του Θεού υπάρχει κάποιος χυμός αθανασίας, ο οποίος με την ανάγνωση των λόγων Του πέφτει σταγόνα-σταγόνα στην ψυχή του ανθρώπου και την ζωογονεί από το θάνατο και τη φθορά.

Αυτό αποκαλύπτει ο Σωτήρ όταν λέει:
«Αμήν, αμήν λέγω υμίν, ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον... και μεταβέβηκε εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν. 5, 24).

Τούτο σημαίνει ότι με την ανάγνωση, και την εκμάθηση των λόγων του Θεού διδάσκεσαι την αθανασία και την αιωνιότητα, διδάσκεσαι την αθάνατη και αιώνια ζωή.

Αν πιστεύεις σ' αυτούς τους λόγους μ' όλη σου την πίστη, έμαθες ήδη τί είναι αιώνια ζωή και πέρασες από τον θάνατο στη ζωή.
Γι' αυτό ο Σωτήρ επιμένει αποφασιστικά:
«Αμήν, αμήν λέγω υμίν, εάν τις τον εμόν λόγον τηρήση, θάνατον ου μη θεωρήση εις τον αιώνα» (Ιω­άν. 8, 51).

Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος (Βελιμίροβιτς)
http://hristospanagia3.blogspot.com/

[toula]

Ω μετάνοια! Τι μεγάλο, τι ευλογημένο δώρο του Θεού στον άνθρωπο!

Ξέρεις τι είναι, οποιαδήποτε ώρα, οποιαδήποτε στιγμή θελήσεις, να υποχρεώνεις τον Θεό να σου λευκάνει το ποινικό μητρώο;
Φανταστείτε κάποιον εγκληματία με βεβαρημένο το ποινικό του, να έχει διαπράξει ένα σωρό εγκλήματα. Και σε κάποια στιγμή, να κάνει μια κίνηση που να υποχρεώνει τον δικαστή να του κάνει χάρη και να του λευκάνει το ποινικό μητρώο.
Αυτή λοιπόν η κίνησις είναι η μετάνοια.

Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου

[toula]

Γέροντας Αιμιλιανός: Πώς υποχρεώνεις όλους τους αγίους να γονατίσουν μαζί σου

Κάθε ημέρα στην εκκλησία ζητάμε τις πρεσβείες των αγίων. Αυτές οι πρεσβείες είναι ολόκληρη δύναμις, ολόκληρος κόσμος που βγαίνει από τους αγίους και από τις άκτιστες ενέργειες του Θεού.

Αλλά οι άγιοι δεν μεσιτεύουν απλώς. Με το να βλέπουν τον Χριστόν και να γνωρίζουν την ζωή του, και με το να δέχωνται εν Πνεύματι Αγίω θείο φωτισμό ο οποίος θα γίνη πλήρης την ημέρα εκείνη, όταν θα παραβρεθούμε και εμείς μαζί τους, ο Χριστός γίνεται πλέον περιουσία τους και φωτίζουν και εμάς. Διαφωτίζουν τον νου μας, μας αποκαλύπτουν.

Όταν έχω κάτι και μου το ζήτησης, θα σου το δώσω. Αν έχω δύο χιτώνες, ο Θεός με υποχρεώνει να σου δώσω τον ένα. Αλλά και αν έχω έναν, σε λυπάμαι και σου τον δίνω και αυτόν και ζητάω άλλον από τον ηγούμενο. Ο άγιος, που έχει τόσο πλούτο από τον φωτισμό του Θεού, δεν θα δώση και σε μας; Μπορεί να μας το αρνηθή αυτό;

Ο θείος φωτισμός είναι το βαθύτερο και το σπουδαιότερο που μπορούμε να ζητήσωμε από τους αγίους. Ό,τι και αν μας λείπη, αποκαθίσταται ή μπορούμε να ζήσωμε χωρίς αυτό. Αλλά χωρίς τον φωτισμό, την γνώσι δηλαδή, δεν μπορούμε να ζήσωμε. Η γνώσις του Θεού συντηρεί τα κύτταρά μας και ενώνει το πνεύμα μας, μας παριστάνει ενώπιον του Θεού και μας σώζει και μας βάζει στην βασιλεία των ουρανών. Η γνώσις ή η άγνοια του Θεού, ή μικρή ή η μεγάλη, μας κάνει ζωντανούς ή νεκρούς.

Για όλους αυτούς τους λόγους ο άγιος δεν αντέχει να μην εκφράση την αγάπη του με το να μας πλουτίζη με τον θείο φωτισμό, με το να μας διαφωτίζη στο κάθε μας θέμα.

Επί πλέον, οι άγιοι δεν κάνουν κάτι μακριά από εμάς, δεν πηγαίνουν πίσω από εμάς για να παρακαλέσουν τον Θεόν, αλλά προσεύχονται μαζί μας. Εφ’ όσον είναι πρόσωπα, όταν γονατίζω εγώ, αυτός που κάθε ημέρα είναι με τον Θεόν, γονατίζει μαζί μου, συν-γονατίζει, συνιδρώνει, συμπάσχει, συναγωνιά με την δική μου παράστασι ενώπιον του Θεού.

Μη σας κάνη αυτό εντύπωσι. Αναγώνιος είναι η αγωνία του αγίου, αλλά είναι μία αγωνία, μία συμμετοχή στην ζωή μας. Εφ’ όσον το Πνεύμα κράζει, «αββά ο πατήρ», και αγωνιά μαζί μας, εφ’ όσον ο Πατήρ και η κτίσις αγωνίζονται μαζί μας, δεν θα αγωνισθή ο άγιος που τον φέραμε και τον βάλαμε στο κελλί μας;

Και είναι τόσο εύκολη αυτή η πράξις! Κάνεις μια μικρή επιστράτευσι και υποχρεώνεις όλους τους αγίους να γονατίσουν μαζί σου.

Απόσπασμα Από Το Βιβλίο Του Αρχιμανδρίτη Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη «Νηπτική Ζωή Και Ασκητικοί Κανόνες», Των Εκδόσεων Ίνδικτος.

https://romioitispolis.gr/

[toula]

Πας στην προσευχή και κλαις. Και αντί να σηκωθείς από την προσευχή διαλυμένος, εφόσον έκλαψες, σηκώνεσαι ανάλαφρος! Ένα ξεκούραστο ψυχικό!

Τί έγινε; Για πες μου;

Η φύση λέει, ότι ένας άνθρωπος που θλίβεται, που κλαίει, εξουθενούται. Πώς εσύ δυναμώνεις;

Αυτό είναι το μυστήριο!

Αναλαμβάνει ο Χριστός εκείνη την ώρα! Να σε παρηγορήσει και να σε βοηθήσει στο βάρος που έχεις!

Ο μόνος χρόνος που δεν πηγαίνει χαμένος, είναι ο χρόνος που έχεις επαφή με το Χριστό! Είναι ο χρόνος που προσεύχεσαι!

Ό,τι άλλο αν κάνεις στη ζωή σου, θα μείνει εδώ και δεν αντέχει πέραν του τάφου...

Να βάλετε στην προσευχή σας και να λέτε κάθε πρωϊ στο Χριστό:
- Τί μπορώ Κύριε να κάνω σήμερα για την δόξα Σου; Τί μπορώ να κάνω σήμερα για το Αίμα που έχεις χύσει για εμάς;

Δημήτριος Παναγόπουλος ό Ίεροκήρυκας (1916 - 1982)

[toula]

[toula]

[toula]

Πάτερ, πώς θα καταλάβουμε ότι ο γάμος μας πάει καλά; Πολλά ζευγάρια με ρωτούν με αγωνία αυτό το ερώτημα και προσπαθώ απλά να τους πω κάποιες διαγνωστικές συντεταγμένες ….Όταν γελάτε συχνά μαζί ! Ο άνθρωπος που σε κάνει να χαμογελάς ακόμα και για μικρά πράγματα είναι ο άνθρωπος που κοιτάει μέσα σου βάθος, λεπτομέρεια και ουσία. Όταν το ζευγάρι χαμογελάει συχνά είναι ένδειξη πνευματικής υγείας.

Όταν στις διαφωνίες σας δεν έρχεται σαν αποτέλεσμα η διακοπή κοινωνίας αλλά η συνεχής επικοινωνία για να βρεθεί η χρυσή τομή. Μπορεί να διαφωνούμε αλλά θα αγωνιζόμαστε ποιός θα υποχωρήσει για να δώσει χαρά και ανάπαυση στον άλλον.
Όταν οι αγκαλιές είναι συχνές, όχι μόνο σε γιορτές αλλά σαν ανάγκη στοργής και αγάπης.

Όταν προσέχει ο ένας στον άλλον απλά και μικρά πράγματα και δεν το θυμάται μόνο σε γιορτές και γενέθλια. Να σεβαστώ τι ενοχλεί τον άλλον ώστε να το διορθώσω. Να θυμηθώ κάτι για να τον προστατέψω και να σεβαστώ την ελευθερία του.
Όταν δεν βλέπεις τον άλλον σαν αντίπαλο αλλά σαν συνοδοιπόρο. Όταν ο ένας αγκαλιάζει το λάθος του άλλου για να το διορθώσουμε μαζί και όχι να το παίρνουμε ως όπλο για να του επιτεθούμε σαν να είναι κάποιος αντίπαλος.
Όταν νιώθεις ότι ο άλλος σου λείπει ακόμα και όταν βρίσκεται στο άλλο δωμάτιο και λαχταράς να έρθει να τον δείς και πάλι, ακόμα και αν μένεις στο ίδιο σπίτι.

Όταν είσαι κουρασμένος να κάνετε προσευχή και να σου λέει “Δεν πειράζει, πήγαινε να ξεκουραστείς, θα προσευχηθώ εγώ για σένα”.
Όταν οι διαφωνίες, τα προβλήματα, οι πόνοι και οι δυσκολίες αντί να δημιουργούν ρήγματα, τοποθετούν γέφυρες και θεμέλια..
Όταν στο λεξιλόγιο των διαλόγων σας καταργηθεί το “εγώ” και το “εσύ” και βασιλεύει συνεχώς το “εμείς”. Το “εγώ” η μόνη θέση που μπορεί να έχει είναι στην εξής φράση : “Εγώ φταίω, συγγνώμη”.
Όταν σκοπό του γάμου έχετε θέσει τη Βασιλεία των Ουρανών και όχι τα Βασίλεια του κόσμου.
Τότε ο γάμος σας είναι σε καλό δρόμο….

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr – Ιερά Μητρόπολη Λήμνου
Οδεύει καλά ο γάμος μας ;

[toula]

-Ο αμαρτωλός είναι πληγωμένος κι' όχι παλιάνθρωπος-

Όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο να παιδεύεται στα πάθη και τις αμαρτίες, είναι σημαντικό πριν σηκώσουμε το δάκτυλο και τον καταδείξουμε ως αμαρτωλό ή παλιάνθρωπο, να δούμε βαθύτερα τι κρύβει αυτή η πάλη κι αγωνία του. Τότε εάν η Χάρις επιτρέψει την θέα της ψυχής του, θα δούμε ότι πίσω από κάθε αμαρτία ζει μια δίψα ελευθερίας.
Διότι κάθε πάθος κρύβει μια κραυγή ελευθερίας. Δεν χωράει ο άνθρωπος στα στενά του χώρο και του χρόνου, δεν αντέχει στην σκιά του θανάτου, διψάει την ελευθερία και επειδή τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζει τον τρόπο να την βρει δημιουργεί υποκατάστατα. Αυτα είναι τα πάθη μας, τα υποκατάστατα μιας μεγάλης απουσίας. Λείπει ο Θεός και με τις αμαρτίες γεμίζουμε τα κενά.

Είναι κι κάτι άλλο. Ότι πολλά λάθη, αμαρτίες και πάθη γίνονται μόνο και μόνο για να αισθανθούμε ότι καταργούμε τα όρια, τους νόμους και κανόνες. Θέλουμε να πούμε με όλη την ύπαρξη μας, σωματικά, ψυχικά και νοητικά, ότι δεν αντέχω άλλο τα πρέπει και τις συμβάσεις. Τι είναι αυτό; Δίψα ελευθερίας.
Οπότε όταν ο Χριστός μας ζητάει να μην κατακρίνουμε τον συνάνθρωπο μας, δεν το κάνει για λόγους ηθικής. Δηλαδή ως μια πράξη σωστής συμπεριφοράς και κοινωνικής αρμονίας. Αλλά για λόγους οντολογίας. Δεν μπορείς να κρίνεις γιατί δεν μπορείς να ξέρεις. Αγνοείς.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άλλος είναι ένα τραύμα, το μέγα τραύμα κατά τους πατέρες της εκκλησίας. Ο αμαρτωλός είναι πληγωμένος όχι παλιάνθρωπος. Είναι ένα τραγικό πρόσωπο που έχει παρελθόν αλλά συγχρόνως και μέλλον. Το παρελθόν του δεν μπορείς να το κρίνεις γιατί αγνοείς τις αιτίες των πράξεων του. Το μέλλον του δεν το γνωρίζεις γιατί δεν μπορείς να δεις την μετάνοια του. Ο άνθρωπος ακόμη και στο μεγαλύτερο σκοτάδι του έχει μια λάμψη. Ένα φως ζει στην κόλαση μας και φωνάζει ηχηρά ότι είμαστε πλασμένοι για τον παράδεισο.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Ένα παλαιότερο άρθρο προς αναδημοσίευση:
Προσευχές που έρχονται από κάποιους που εμείς θεωρούμε "τελειωμένους" κοινωνιολογικά αλλά είναι δοξασμένοι στα μάτια του Θεού διότι εκείνη την ώρα της προσευχής κραυγάζει το διαμάντι της Θείας Χάριτος που βρίσκεται στον πυρήνα της καρδιάς του ανθρώπου. Βλέπεις καρδιές ερημικές που όμως μέσα τους ανθίζουν τριαντάφυλλα. Παιδιά νέα, αγόρια και κορίτσια να ψάχνουν τον παπά να του μιλήσουν να βρουν την αλήθεια που αναζητάει η ψυχή τους. Υπάρχουν και αυτοί οι νέοι..Αυτά είναι θαύματα. Να σε σταματάει ένα νέο παιδί και να σου λέει «Θέλω να μιλήσουμε πατερ κάτι βαραίνει την συνείδηση μου και θέλω να στο πω». Ναι αυτό το παιδί ! της καφετέριας, με το σκουλαρίκι στο αυτί ή το φρύδι. Με το ταττού μια ξεχασμένης αγάπης και τα ακουστικά με τους Iron Maiden στο τέρμα. Μιλάς με μια παρέα με νέους σε καφετέρια και νιώθεις το τραπέζι με τους φραπέδες να γίνεται ένα μικρό εκκλησάκι παρουσίας του Χριστού , διότι μην ξεχνάμε «ὅπου εἰσί δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» ( Ματθ 18, 20. Ματθ . 18, 19-20). Και να μπαίνεις μέσα στην Εκκλησία και να μην προλαβαίνεις να βγάλεις τις μαχαιριές ιδιαίτερα από ανθρώπους που είναι «κοντά στον Παπά» και από «ανθρώπους της Εκκλησίας».

Να κάνεις συζήτηση θεολογική με τον ροκά νέο που δεν το φανταζόσουνα ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα. Και όμως μέσα σε αυτό τον "βούρκο" μιλάει εσωτερικά το βάπτισμα. Μια προσευχή ίσως μιας γιαγιάς, μιας μάνας γονατισμένης στα εικονίσματα να παρακαλάει όχι για νύφες, γαμπρούς , δουλειές και φράγκα, αλλά για μετάνοια και Βασιλεία των ουρανών. Υποψήφιος Άγιος σε αναζήτηση πνευματικής στέγης! Αυτά είναι θαύματα ...

Αυτό το καντήλι μέσα στην καρδιά που δεν έχει σβήσει ακόμα και το ανανεώνει κάποια προσευχή. Και τότε αρχίζει να φωτίσει την καρδιά του ανθρώπου , έτσι για να μυρίζει αλήθεια ο κόσμος. Και αρχίζει αυτό το «κακό παιδί» για τον κόσμο να βλέπει τον ξεχασμένο θησαυρό μέσα του και να πηγαίνει στον εξομολόγο να τον γυαλίσει και να λάμψει και πάλι. Αυτές είναι μετάνοιες! Από τους τελειωμένους για τον κόσμο, αλλά από τους ανδρειωμένους για τον Θεό... Σε κάνει να βλέπεις την παρουσία του Θεού ως «φωνή αύρας λεπτής» σε ψυχές διψασμένες.

Και από την άλλη να βλέπεις την κυρία με το ταγέρ και την φανουρόπιτα ανά χείρας σε κάθε παράκληση να ζητάει από τον Χριστό λαγούς με πετραχείλια, έτσι για να μυρίσει εγωϊσμό ο κόσμος και μόλις δει το παιδί με το σκουλαρίκι θα πει «Το παλιόπαιδο, εμ τι περιμένεις από τον γιο της τάδε». Και όποτε σε βλέπει θα σου λέει με το χαμόγελο της πωλήτριας «Την ευχή σας πάτερ». Και 30 χρόνια στην Εκκλησία δεν κατάλαβε τίποτα, νιώθει ότι με κάποιες δωρεές, και κάποια στολίσματα επιταφίου έχει vip θέση στον παράδεισο. Καημένε άνθρωπε….

Τελικά ο Θεός υπάρχει εκεί που δεν φαίνεται. Κρύβεται και λάμπει μέσα στην μουγκαμάρα της σιωπής. Κάτι σαν τον ήλιο. Ο ήλιος όταν ανατέλλει δεν κάνει φασαρία, δεν μιλάει όπως το κύμα ή ο αέρας. Απλά παρουσιάζεται με την λάμψη και την θερμότητα του, αυτή η παντοδύναμη παρουσία του αρκεί.
Ετσι ενεργεί ο Χριστός….έρχεται όταν τον καλούν οι τελειωμένοι και διψασμένοι. Ενώ όταν τον προκαλούν οι εγωϊστές και οι φαρισαίοι απομακρύνεται διότι ο χώρος είναι κλειστός για ΕΚΕΙΝΟΝ.
Μην ξεχνάμε αγαπητοί μου ότι τον Παράδεισο τον άνοιξε ένας ληστής με ένα Μνήσθητι. Ένας τελειωμένος και μια διψασμένη κραυγή άνοιξαν τις ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ. Μην κρίνουμε κανέναν αγαπητοί μου διότι δεν γνωρίζουν την τελευταία κραυγή του αδερφού μας αλλά και την τελευταια λέξη του Θεού. Καλό αγώνα.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Ιερά Μητρόπολή Λήμνου
Προσευχές από τους "τελειωμένους"
EUXH.GR