Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Διαβάσατε ένα καλό Ορθόδοξο Χριστιανικό βιβλίο; προτείνετε το και σε μας.

Συντονιστής: Συντονιστές

Άβαταρ μέλους
vasilikirimp
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1403
Εγγραφή: Δευ Μάιος 05, 2008 5:00 am
Τοποθεσία: Κατερίνη
Επικοινωνία:

Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από vasilikirimp »

Με αφορμή το βιβλίο που προαναφέρω και στον τίτλο ( δε γνωρίζω αν κάποιοι απο τη στιγμη που προτάθηκε το έχουν διαβάσει ή το διαβάζουν ) θέλω να εκφράσω μια πρώτη σκέψη.

Συνήθως είμαστε όλοι της απόψεως οτι πρέπει να δείχνουμε στα παιδιά μας απο νωρίς το δρόμο του Θεού , να εκκλησιάζονται σε γενικές γραμμές να τους καλλιεργούμε την ορθόδοξη πίστη.
Αμέσως προκύπτει μέσα μου μια ερώτηση.
Ας πούμε ότι μεγαλώνουμε ένα παιδί μέσα σε όλο αυτό το θρησκευτικό μεγαλείο και εφαρμόζει χωρίς να υπάρχουν ουσιαστικές παρεκτροπές.
Αυτό το παιδί έχει γαλουχηθεί λοιπόν με το συγκεκριμένο τρόπο ζωής.
Πιστεύεται ότι λαμβάνει υπόψιν του την αξία των "κανόνων " που ακολουθεί;
Τι θέλω να πω , μήπως πρέπει ο δρόμος μας να μην είναι ευθύς αλλά να έχει παρακάμψεις διότι έτσι θα εκτιμήσουμε και θα αγαπήσουμε πραγματικά τη πίστη μας;
Είναι το ίδιο όταν κάποιος χωρίς ουσιαστικές κατραπακιές είναι κοντά στο Θεό και λειτουργεί όπως διδάχθηκε απο τους γονείς του κλπ - και το ίδιο είναι με κάποιον ο οποίος για να φτάσει και να νοιώσει αυτή την απέραντη αγάπη πέρασε απο συμπληγάδες;
Ποιός εκτιμά αυτή την αγάπη περισσότερο; Θα μου πείτε είναι θέμα εκτίμησης; Για μένα ναι , διότι το αυτονόητο το θεωρούμε και δεδομένο.
Επίσης , ακούω να διαβάζουμε ψυχωφελή αναγνώσματα , βιβλία γερόντων και φωτισμένων.
Σωστά , όμως πάλι θα επαναληφθώ πως μπορεί κανείς να έχει προσωπική άποψη όταν δε διαβάσει και την αντίθετη πλευρά;Πως μπορεί να τα κάνει κτήμα του , ζωή του όταν δε γνωρίζει την αντιθετη πλευρά -

Μήπως λοιπόν πρέπει να έχουμε προσλαμβάνουσες απο όλα τα μέτωπα ως προς τη γνώση ή καλύτερα ως προς την ενημέρωση και μετά με τη βοηθεια του Θεού αλλά και της δικής μας εσωτερικής και πνευματικής δύναμης να μετατραπεί σε ουσιαστική γνώση;

Και αυτή η ουσία να είναι η ρίζα της αγάπης μας;
Άβαταρ μέλους
eleimon
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3520
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από eleimon »

ΑΝΕΛΠΙΣΤΗ ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΚΟΥΡΟΥ-ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Έχει τύχει πολλές φορές στην ζωή μου να γνωρισθώ με πρόσωπα που είχαν μπλέξει με διάφορες πλάνες, αφέσεις και παραθρησκείες. Αν συνέβη μερικά από αυτά τα πρόσωπα να τα βοηθήσω κάπως να κατανοήσουν την αλήθεια της Ορθοδοξίας, ας έχει δόξα ο Θεός. «Ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω».





Ούτως εχόντων των πραγμάτων, χωρίς να το θέλω, γνώρισα καλά τον κόσμο της πλάνης. Είδα με τι πονηρό τρόπο ο εχθρός της αλήθειας οδηγεί τους ανθρώπους σε ψεύτικους δρόμους, που τους εμφανίζει σαν θεϊκούς. Ο απόστολος Παύλος ομιλεί για την «μεθοδείαν της πλάνης» (Εφ. δ' 14). Έτυχε όμως να γνωρίσω και την «μεθοδείαν της χάριτος», πώς ο Θεός μεθόδευσε την απαγκίστρωση ψυχών από τα δίχτυα των διαφόρων πλανών, από την σκλαβιά της Αιγύπτου. O Κωνσταντίνος (ας μην αναφέρουμε το επώνυμο του) στις αρχές της δεκαετίας του 1970 έμπλεξε με μια θρησκευτική κίνηση που ονομαζόταν «Υπερβατικός διαλογισμός». Σιγά-σιγά προχώρησε σ' αυτήν και έγινε οπαδός της. Αφιερώθηκε πλήρως σ' αυτήν. Άλλα μη βρίσκοντας εσωτερική ανάπαυση άρχισε να αναζητεί κάτι άλλο. Κάποια νύχτα, κοντά στα ξημερώματα, όταν ηχούσαν οι χριστουγεννιάτικες καμπάνες, ξύπνησε μέσα του η σβησμένη φλόγα της χριστιανικής πίστεως. Πρόκειται για μία συγκινητική και διδακτική ιστορία.



Ας την δούμε πιο καλά, με λεπτομέρειες.



O Κωνσταντίνος, καθώς ξεφύλλιζε κάποια εφημερίδα, κόλλησαν τα μάτια του σε μια ανακοίνωση. Μία κίνησις, που έφερε τον τίτλο «Κέντρο πνευματικής αναγεννήσεως», διοργάνωνε κάποια ομιλία που θα έδειχνε «υψηλούς δρόμους πνευματικών πτήσεων». Απεφάσισε να την παρακολουθήσει. Ο ομιλητής ήταν οπαδός ενός Ινδού θρησκευτικού διδασκάλου, του Μαχαρίσι Μάχες Γιόγκι και πρόβαλλε τις ιδέες του. Μιλούσε για την μέθοδο του λεγομένου «Υπερβατικού διαλογισμού», η οποία υποσχόταν μεγάλα και θαυμαστά πράγματα. Όποιος ακολουθούσε τον γκουρού Μαχαρίσι, θα γινόταν πολύ σπουδαίος και πολύ μεγάλος, θα ανέπτυσσε όλες τις δυνάμεις που έκρυβε μέσα του και θα ανέβαινε σε υψηλότερες πνευματικές σφαίρες.



Σαν Χριστιανός ο Κωνσταντίνος ήταν, όπως λέμε, «της ταυτότητος».Η ταυτότητα του έγραφε «Χριστιανός Ορθόδοξος». Ζούσε την συνηθισμένη κοσμική ζωή με τις συνήθεις υλιστικές επιδιώξεις. Αν καμιά φορά εκδήλωνε και κάτι χριστιανικό, αυτό χρωματιζόταν από την χλιαρότητα. Η ψυχή του ανθρώπου είναι πλασμένη για θεϊκά πράγματα. Διψάει για τον ουρανό, για τον κόσμο του Θεού. Όταν η δίψα αυτή δεν ικανοποιηθεί από σωστές πηγές, υπάρχει κίνδυνος να αναζητηθούν βλαβερές πηγές που δεν προσφέρουν καθαρό και υγιεινό νερό.



Αυτό συνέβη και με τον Κωνσταντίνο. Άρχισε να δείχνει ένα έντονο ενδιαφέρον για τις διδασκαλίες του Ινδού διδασκάλου. Τις πίστεψε για σωστές, για αληθινές. Νόμισε ότι αυτές θα τον οδηγήσουν στον δρόμο της θεϊκής αλήθειας, στην λύτρωση. Οι άνθρωποι του Μαχαρίσι, στην Ελλάδα, του είπαν ότι για να προοδεύσει, χρειάζεται να δεχθεί με συγκεκριμένο τρόπο την ευλογία του γκουρού. Του μίλησαν για μια τελετουργία, κατά την οποία θα έπαιρνε θεϊκή ενίσχυση για να προχώρηση μπροστά. Όταν άκουσε για τελετουργία, είχε κάποιους ενδοιασμούς. Δεν ήθελε να αλλάξει θρησκεία, παρόλο βέβαια που σαν Χριστιανός ήταν χλιαρός.



Τότε του εξήγησαν ότι αυτή η τελετουργία είναι, για να του ανοίξει τον δρόμο στην άσκηση του διαλογισμού και ότι ο διαλογισμός δεν σχετίζεται με κάποια συγκεκριμένη θρησκεία. Με τον διαλογισμό, του είπαν, ο καθένας παραμένει στην θρησκεία του και γίνεται καλύτερος σ' αυτήν. Δηλαδή ο Χριστιανός, όταν θα κάνη διαλογισμό, θα γίνεται καλύτερος Χριστιανός, και ο Μουσουλμάνος θα γίνεται καλύτερος Μουσουλμάνος και ο Βουδιστής καλύτερος Βουδιστής. Τον έπεισαν.



Έτσι κάποια μέρα, αφού πήρε μαζί του διάφορα πράγματα (μαντήλι-λουλούδια-φρούτα) μπήκε σ'; ένα μικρό δωμάτιο όπου εδέσποζε η εικόνα του Ινδού διδασκάλου κι εκεί μόνος αυτός με τον αντιπρόσωπο του γκουρού μετέσχε σε μια τελετή και δέχθηκε ό,τι προβλεπόταν γι' αυτόν. Αυτό, όπως αργότερα ο ίδιος έλεγε, ήταν η πρώτη μύησις. Τότε έλαβε και το λεγόμενο «μάντρα», δηλαδή μια σανσκριτική λέξη, που θα αποτελούσε την λέξη του διαλογισμού, θα την επαναλάμβανε συνεχώς επί όση ώρα θα του όριζαν. Ας πούμε θα καθόταν μία ώρα το πρωί και μία το βράδυ, θα συγκέντρωνε την σκέψη του και νοερώς θα έλεγε «άϊν, άϊν, άϊν, άϊν...» επί μια ώρα.



Όσα συνέβησαν στην μύηση, τον ανησύχησαν. Νόμισε ότι έκανε κάτι σαν βάπτισμα, ότι άλλαξε θρησκεία. Είχε δισταγμούς για τον διαλογισμό με το «αιν» και είπε στον μυητή: «Μήπως είναι καλύτερα να κάνω διαλογισμό με το «Πάτερ ημών»; Εκείνος κοίταξε να τον πείσει ότι όσα συμβαίνουν στον Υπερβατικό διαλογισμό, στην κίνηση του γκουρού Μαχαρίσι, δεν έχουν σχέση με θρησκεία, άλλα αποτελούν επιστημονική μέθοδο προόδου.



Του είπε: «Εσύ παραμένεις Χριστιανός. Δεν άλλαξες θρησκεία. Από το να πεις το «Πάτερ ημών» δεν εμποδίζεσαι. Να, ας το πούμε μαζί... Παραμένεις λοιπόν Χριστιανός, αλλά γίνεσαι καλύτερος Χριστιανός απ'; ο.τι ήσουν μέχρι τώρα».


Εδώ θα κάνουμε δύο παρατηρήσεις.



Η πρώτη είναι ότι ο άνθρωπος του γκουρού απέκρυψε από τον Κωνσταντίνο την πραγματικότητα. Ή αλήθεια είναι ότι ο Μαχαρίσι ήταν Ινδουιστής και όσοι Χριστιανοί θα τον ακολουθούσαν θα γίνονταν κι αυτοί Ινδουιστές. Έτσι θα μάθαινε αργότερα ότι η σωτηρία δεν σχετίζεται με την θυσία του Ιησού Χρίστου στο Γολγοθά, άλλα με τις αλλεπάλληλες μετενσαρκώσεις και μετεμψυχώσεις.



Η δεύτερη παρατήρησις είναι ότι ο σατανάς αντιγράφει τον Θεό. Μέσα στον χριστιανισμό όσοι προχωρούν πνευματικά, αποκτούν την αδιάλειπτο προσευχή και επαναλαμβάνουν συνεχώς τις λέξεις «Ιησού» ή «Κύριε Ιησού» ή «Κύριε Ιησού Χριστέ», ή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Και οι άγγελοι επίσης στον ουρανό επαναλαμβάνουν συνεχώς την λέξη «άγιος». «Άγιος, άγιος, άγιος». Τρισάγιος ύμνος προς τα τρία πρόσωπα της θεότητος.



Οι άγιοι της Εκκλησίας μας από παλαιά έχουν επισημάνει αυτήν την αντιγραφή που κάνει ο διάβολος. Παραπέμπουμε πρόχειρα στον αρχαίο χριστιανό απολογητή Ιουστίνο, ο οποίος παρατηρεί ότι στην θρησκεία του Μίθρα, ο διάβολος ενέπνευσε να γίνωνται τελετουργίες που αντιγράφηκαν από την χριστιανική θρησκεία.



Εδώ έχουμε μια μεγάλη διαφορά. Στην αληθινή θρησκεία ο Χριστιανός που λέει το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» νοιώθει ότι είναι ο ίδιος πρόσωπο και απευθύνεται σε συγκεκριμένο πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό, και δημιουργείται μία προσωπική σχέσις. Στον Ινδουιστικό όμως διαλογισμό, το απρόσωπο άτμαν του ανθρώπου προσπαθεί να συνδεθεί με το απρόσωπο βράχμαν, δηλαδή με την απρόσωπη θεϊκή ουσία. Έτσι στους διαλογισμούς των γιόγκι έχουμε μία πορεία στησίματος. Να εξαφανισθεί το άτμαν μέσα στο βράχμαν. Να χυθεί το ποτάμι μέσα στον απρόσωπο ωκεανό και έτσι το ποτάμι να σβήσει.



Υπάρχει και άλλη διαφορά. Τα μάντρα, δηλαδή οι λέξεις ή οι συλλαβές του διαλογισμού, αποτελούν ονόματα θεοτήτων του ινδουιστικού πανθέου, είτε ονόματα ολόκληρα είτε συντετμημένα. Σύμφωνα με την διδασκαλία της Αγίας Γραφής οι θεοί των εθνών είναι δαιμόνια. Όποιος λοιπόν ανήκει σε κάποια γκουρουιστική κίνηση και κάνει διαλογισμό, παραδίδει την ψυχή του στα δαιμόνια.



Ας επανέλθουμε όμως στην διήγησή μας.


Ο Κωνσταντίνος άρχισε να λέει συνεχώς το «άιν-άιν-άιν». Καθώς προχωρούσε στον διαλογισμό, προχωρούσε και στην ψυχική αποχαύνωση. Και στο τέλος είχε πολλές παραισθήσεις-ψευδαισθήσεις ή - γιατί όχι; - δαιμονικές φαντασιώσεις. Όλα αυτά τα εξελάμβανε ως σημάδια πνευματικής προόδου.

Πίστεψε ότι ανακάλυψε την αλήθεια. Στα πρόσωπα των ομοϊδεατών έβλεπε τους ανθρώπους που βρίσκονταν μέσα στην αλήθεια. Θαύμαζε που μιλούσαν για την αγάπη, την παγκόσμια αδελφοσύνη, την ένωση με τον Θεό. Έβλεπε σοβαροφάνεια, πλατειά χαμόγελα, ένα ντεκόρ θεοσέβειας.



Σκέφθηκε ότι πρέπει να οδηγήσει και τους δικούς του στην αλήθεια. Άρχισε λοιπόν να ομιλεί στην γυναίκα του και στα τρία του παιδιά για τον Μαχαρίσι και για την διδασκαλία του. Πέρασαν δύο χρόνια και κάτι περισσότερο. Τώρα κρίθηκε ικανός να υποστεί την δεύτερη τελετουργία, η οποία θα γινόταν από τον ίδιο τον γκουρού Μαχαρίσι. Θα ερχόταν στην Αθήνα και τότε θα τελούσε τις μυήσεις β' βαθμού. Έτσι έγινε.



Τώρα άλλαξε η διαλογιστική λέξις. Στο έξης θα έλεγε συνεχώς; «άιν-νάμα, άιν-νάμα, άιν-νάμα...», Μετά την δεύτερη μύηση ζούσε μία κατάσταση πρωτοφανούς εγωισμού. Φανταζόταν ότι ανέβηκε σε μεγάλα πνευματικά ύψη. Όλους τους άλλους τους μη μεμυημένους τους θεωρούσε μικρούς, πενιχρούς, παρακατιανούς.



Άρχισε να μελετά τα ιερά βιβλία του Ινδουισμού, τις Βέδδες, την Μπαγκαβάδ-Γκίτα. Γνώριζε όλο και περισσότερα για τους γκουρού της Ινδίας και τα κατορθώματα τους. Παράλληλα έδειχνε ενδιαφέρον και για όλες τις θρησκείες. Άλλα έβλεπε ότι όλα αυτά δεν του γέμιζαν την ψυχή. Μέσα του ένοιωθε ένα κενό. Ο διαλογισμός δεν προσέφερε κάποια ψυχική ικανοποίηση.



Ο μέσα του κόσμος έμοιαζε σαν κούφιο καρύδι.



Τότε σκέφθηκε να ξεφύγει από τον κλοιό της κινήσεως του Μαχαρίσι, για να παρακολουθήσει και τις κινήσεις των διαφόρων άλλων γκουρού και τις σχολές γιόγκα. Ήλπιζε μήπως συναντούσε εκεί ο.τι δεν βρήκε στον πρώτο γκουρού. Άλλα κι εδώ δεν υπήρχε τίποτε που να του προσφέρει ψυχική χαρά και ανακούφιση. Παρακινήθηκε να γνωρίσει και την θεοσοφία. Έτσι προσπαθούσε να βρίσκει το καλό και το αληθινό σκορπισμένο όχι σε μία θρησκεία, αλλά στο σύνολο των θρησκειών. Πήρε δίπλωμα θεοσοφιστικής σχολής. Δυστυχώς όμως, το ψυχικό κενό παρέμενε.



Αυτήν την περίοδο, κάποια κυρία που ανακατευόταν με τα γκουρουιστικά κι έκανε διαλογισμό του μίλησε για ένα βιβλίο. Σ' αυτό το βιβλίο γίνεται λόγος για την προσευχή των μοναχών και των ησυχαστών της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η κυρία αυτή είχε μπερδέψει τον γκουρουϊστικό διαλογισμό με την νοερά προσευχή των Ορθοδόξων.



Του είπε: «Διάβασε αυτό το βιβλίο, θα δεις ότι και οι Ορθόδοξοι μοναχοί ασκούνται στον διαλογισμό».

Πράγματι ο Κωνσταντίνος, προμηθεύτηκε το βιβλίο. Ο τίτλος του: «Περιπέτειες ενός προσκυνητού». Του άρεσε πολύ. Ο ίδιος ομολογούσε αργότερα: «Αυτό το βιβλίο το έφαγα κυριολεκτικά. Με μάγεψε».



Τότε πλησίαζε η μεγάλη ημέρα των Χριστουγέννων. Και την παραμονή και ανήμερα χτυπούσαν οι χριστουγεννιάτικες καμπάνες. Ετούτοι οι ήχοι αύτη την φορά είχαν κάτι το ξεχωριστό.



Άρχισαν να του αναμοχλεύουν τον ψυχικό κόσμο. Του έφερναν παλαιές αναμνήσεις, θυμήθηκε που μικρό τον έπαιρναν οι γονείς του και τον πήγαιναν στην χριστουγεννιάτικη Λειτουργία. Αυτοί οι ήχοι τον περιέλουσαν με μία χριστιανική ατμόσφαιρα, που την ένοιωσε πολύ έντονα. Καταλάβαινε πώς αυτή η ατμόσφαιρα έκρυβε μέσα της δύναμη και φως και χαρά, ό,τι δηλαδή απουσίαζε από τον γκουρουιστικό κόσμο. Εκείνη την ώρα απεφάσισε να χρησιμοποιήσει την ευχή του Ιησού, για την οποία μιλούσε το βιβλίο που τότε διάβαζε.



Υπό τα ηχητικά κύματα των χριστουγεννιάτικων κωδωνοκρουσιών, άρχισε να λέει νοερώς το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ο νοερός ηχητικός αντίλαλος της ευχής του Ιησού συγχωνευόταν με τους αντίλαλους της χριστουγεννιάτικης καμπάνας. «Η γέννησίς σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως».



Ανατολή φωτός. Κάποιο φως ανέτειλε στην καρδιά του. Καθώς προχωρούσε η ώρα, κατάλαβε ότι πια είχε διαζευχθή μόνιμα το μάντρα, δηλαδή την ινδουιστική λέξη του διαλογισμού, και είχε συζευχθεί με την ευχή του Ιησού. Έλεγε την ευχή και ένοιωθε χαρά στην ψυχή του. Πρώτη φορά δοκίμαζε χαρά. Ό ινδουιστικός διαλογισμός ήταν «μαστοί κατάξηροι», δεν προσέφεραν γάλα αγαλλιάσεως. Η μονολόγιστη ευχή των Ορθοδόξων ήταν πηγή ύδατος ζώντος.



«Όταν έλεγα την ευχή», ομολογούσε αργότερα, «αισθανόμουνα πολύ όμορφα». Γευόταν την χαρά. Χαρά, αλλά και ειρήνη. Τέτοια ειρήνη πρώτη φορά δοκίμαζε.



Τώρα πια το βρέφος της Βηθλεέμ, ο Κύριος Ιησούς, οδηγούσε τον Κωνσταντίνο στους δικούς του δρόμους. Μετά από λίγο καιρό τα βήματα του οδηγήθηκαν προς την Θεσσαλία, προς το Μεγάλο Μετέωρο, δηλαδή την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως. Εκεί βρήκε τον ευλαβή και ενάρετο ηγούμενο Αλέξιο, ο οποίος τον βοήθησε στην πλήρη μεταμόρφωσή του. Εξομολογήθηκε επί αρκετή ώρα την πλάνη του, την αποστασία του. Εξαγόρευσε τα αμαρτήματά του, τα προβλήματά του. Μεταμόρφωσις στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως!



Σιγά-σιγά βοηθήθηκαν και τα μέλη της οικογενείας του, και όλοι αποτραβήχτηκαν από τα ινδουιστικά ψεύδη. Όλοι βρήκαν την οδό της σωτηρίας. Από την μεταστροφή του και κατόπιν, ο Κωνσταντίνος (ομολόγησε πολλές φορές την πνευματική του περιπέτεια, και βοήθησε πολλές ψυχές να γλυτώσουν από τις ψευδοδιδασκαλίες των γκουρού. Μάλιστα άνοιξε στην Αθήνα και ένα χριστιανικό βιβλιοπωλείο, ώστε να διαδίδει τα όμορφα βιβλία της ορθοδόξου πνευματικότητος και να στηρίζει ψυχές στον δρόμο του φωτός.



Η ιστορία του Κωνσταντίνου μου φέρει στον νου μία παρεμφερή. Αφορά το πρόσωπο της Τατιάνας Γκορίτσεβα. Αυτή στην αρχή ήταν καθηγήτρια της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ και υπέρμαχος της αθεϊστικής μαρξιστικής ιδεολογίας. Η ψυχή της όμως δεν εύρισκε εκεί ικανοποίηση. Κατόπιν στράφηκε προς την ζωή των χίππηδων και άλλων περιθωριακών τύπων. Άλλα κι εκεί ένοιωσε ψυχικό κενό. Στο τέλος νόμισε ότι θα βρει την ψυχική λύτρωση στις ανατολικές θρησκείες. Εντάχθηκε σε μια γκουρουϊστική ομάδα και άρχισε να μυήται στα ινδουιστικά δόγματα και μυστήρια. Όπως ήταν επόμενο, άρχισε και τον διαλογισμό.



Σε μερικές χριστιανικές χώρες οι γκουρού, πονηρά σκεπτόμενοι, λένε στην αρχή στους προσηλυτιζόμενους να κάνουν διαλογισμό με χριστιανικές προσευχές. Αν βέβαια πρόκειται για προσηλυτισμό σε μουσουλμανικές χώρες, προτιμούν προσευχές από το Κοράνιο. Μέθοδος για πλούσιαν άγραν θυμάτων.


Λοιπόν στην Τατιάνα Γκορίτσεβα έδωσαν σαν πρώτο μάντρα μια χριστιανική προσευχή, το «Πάτερ ημών». Και αυτή έβρισκε ήσυχο μέρος, αυτοσυγκεντρωνόταν και άρχισε να επαναλαμβάνει συνεχώς το «Πάτερ ημών». Και σε μια στιγμή συνέβη αυτό που ποτέ δεν το περίμενε ο γκουρού ούτε βέβαια και η ίδια. Ο ουράνιος Πατέρας, τον οποίον επεκαλείτο, της εμφανίσθηκε, όπως ήταν δυνατό να εμφανισθεί. Της γνώρισε το πρόσωπό Του, όπως ήταν δυνατόν να γνωρισθεί. Της δημιούργησε μέσα της «οθνείαν αλλοίωσιν ευπρεπεστάτην». Επικοινώνησε άμεσα, ζωντανά με τον αιώνιο Θεό, τον Πατέρα και Πλάστη. Κοσμογονία έγινε στην ψυχή της, την ύπαρξή της. Από εκείνη την στιγμή άλλαξε η ζωή της. Ό ουράνιος Πατέρας, για τον οποίο μίλησε εδώ στην γη ο Χριστός, που μας παρέδωσε και την προσευχή προς Αυτόν, το «Πάτερ ημών», το ένοιωσε, ήταν ζωντανός, ήταν αληθινός. Τον γνώρισε, τον έζησε, τον πίστεψε!



Από εκείνη την στιγμή, εντάσσεται σιγά-σιγά στην Ορθόδοξο Ρωσική Εκκλησία, γίνεται ζωντανό μέλος της και δίνει συνεχώς την καλήν μαρτυρίαν.



Θαύμα μέγα. Και παράδοξο. Μέσω του Ινδουισμού γνώρισε τον αληθινό Θεό των Ορθοδόξων πατέρων της. Μπορεί εκείνη την ώρα της Θεϊκής αλλοιώσεως να μη χτυπούσαν χριστουγεννιάτικες καμπάνες, όπως στην περίπτωση του αδελφού Κωνσταντίνου. άλλα χτυπούσαν πνευματικές κωδωνοκρουσίες που εμήνυαν ότι το βρέφος της Βηθλεέμ ετοιμάζεται να ανακληθεί στην φάτνη της καρδίας της.



Εδώ στην Ελλάδα στα θρησκευτικά βιβλιοπωλεία κυκλοφορούν μεταφρασμένα αρκετά ωραία βιβλία της Τατιάνας Γκορίτσεβα. Συνιστούμε εκθύμως να τα διαβάσετε, για να δείτε και στην δική της ζωή τα μεγαλεία του Θεού.


ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟ
«Το θάνατο δεν τον φοβά­μαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Άβαταρ μέλους
vasilikirimp
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1403
Εγγραφή: Δευ Μάιος 05, 2008 5:00 am
Τοποθεσία: Κατερίνη
Επικοινωνία:

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από vasilikirimp »

Ελπίδα είναι πάρα πολύ ωραία αυτά που μου παραθέτεις και συμφωνώ απόλυτα - η απορία μου είναι στο ή μάλλον παραμένει στο γεγονός της ενημέρωσεις.

Είναι δύσκολο μονοπάτι να μπλεχτείς και μετά να βγεις και να δεις το πραγματικό φως !

Όμως έστω και θεωρητικά δε θα έπρεπε να γνωρίζει κανείς;

Θα το πω διαφορετικά βλέπουμε ότι το παιδί μας παίρνει και διαβάζει ένα βιβλίο με θέμα τον ινδουισμό πρέπει να το αποτρέψουμε ή να το αφήσουμε να λάβει γνώση εξ ιδίων;

Και μετά να κρίνει και να αποφασίσει;
Άβαταρ μέλους
eleimon
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3520
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από eleimon »

ΟΧΙ Βασιλικη μου,ενα μεγαλο ΟΧΙ,να το αποτρεψεις,να του μιλησεις,να του εξηγησεις τους κινδυνους,να το προτρεψεις να διαβασει οσα μας λενε οι γερονταδες μας,να το φερεις σε επικοινωνια με τον πνευματικο σου.Να κανεις τα παντα προς αποφυγην,στο λεω απο μεσα απο τη καρδια μου,γιατι εγω δεν ειχα κανενα να μου μιλησει σε οσα ειχα μπλεχτει στο παρελθον,και ευτυχως που απο μικρη ηλικια η θεια μου και η γιαγια μου με ειχαν ωθησει στην εκκλησια,και ετσι αν και λοξοδρομησα σε καποια φαση της ζωης μου,ξαναβρηκα το δρομο του Θεου.Δεν ξερεις ποτε το παιδι πως θα εκλαβει το καθε αναγνωσμα,τι θα του κανει στη ψυχη του μη το διακινδυνευσεις.Εμενα οταν μου μιλησαν ηταν πολυ αργα,μ εσωσε το οτι ποτε δεν επαψα να λεω το ονομα του Κυριου μας και να τον επικαλουμαι οπου και ναμουν.
«Το θάνατο δεν τον φοβά­μαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Άβαταρ μέλους
Dimitra79
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 536
Εγγραφή: Δευ Νοέμ 10, 2008 8:52 pm

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από Dimitra79 »

Δεν αντιλλέγω μαζί σας Βασιλική και Ελπίδα ό,τι πρέπει να κατευθήνουμε τα παιδιά απο μικρά στο δρόμο του Θεού αλλά πολλές φορές ξέρετε το απαγορευμένο δημιουργεί πιό έντονες απορίες στο παιδί. Και ιδίως στην εφηβεία που ξεκινάει να ψάχνει την ταυτοτητά του. Οπότε, το να του απαγορέψεις ένα ανάγνωσμα μιάς διαφορετικής θρησκείας το θεωρώ δώρον άδωρο. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα το βρεί την στιγμή να το διαβάσει. Η δική μου άποψη είναι να το διαβάσει αλλά απο δίπλα κ ο γονιός, να του δώσει τη σωστή κατεύθηνση και να του εξηγήσει τί είναι όλα αυτά και που βρίσκεται η πραγματική αλήθεια.
Γνωρισόν μοι Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σέ ήρα την ψυχήν μου..
Άβαταρ μέλους
eleimon
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3520
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από eleimon »

Καλο θα ηταν να του αναφερει ολους τους κινδυνους,αυτα του ειδους τα αναγνωσματα στην εφηβικη ηλικια επιδρουν διαφορετικα στη ψυχολογικη τους συνθεση.
«Το θάνατο δεν τον φοβά­μαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24978
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από aposal »

Το θέμα της παιδείας είναι πάρα πολύ σημαντικό και ξεκινάει από την οικογένεια, δηλαδή μέσα από το σπίτι. Όσο πιο μικρό είναι το παιδί, τόσο πιο ευάλωτο είναι στις οποιεσδήποτε εξωτερικές επιρροές. Γι' αυτό καλόν είναι οι γονείς του να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο κοντά του, ώστε να φιλτράρουν τα ερεθίσματα που δέχεται το παιδί, είτε απορρίπτοντάς τα, είτε επαυξάνοντά τα, πάντοτε με την κατάλληλη επεξήγηση.
Αυτό βέβαια είναι κάτι που πολύ δύσκολα θα καταφέρει κάποιος γονιός που δεν έχει επικοινωνία με πνευματικό, ή που δεν διαθέτει τον απαραίτητο χρόνο για να θωρακίσει το αγγελούδι του. Συνήθως όμως οι γονείς εργάζονται και οι δύο, παρασύρονται απο τις επαγγελματικές τους φιλοδοξίες και υποχρεώσεις και δεν μπορούν να διαθέσουν τον χρόνο τους στις πνευματικές αναζητήσεις του παιδιού τους. Πολύ συχνά αναθέτουν το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, την ανατροφή του παιδιού τους, σε άλλους. Και δυστυχώς σε αλλοδαπούς και αλλόθρησκους.
Η ζωή μας, συνειδητά, έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν και οι δύο γονείς, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να μορφώσουν χριστιανικά τα παιδιά τους και αυτά να γίνονται εύκολη "βορρά" στις ορέξεις του αντίθετου.
Οι γονείς πρέπει να κάνουν μεγάλο αγώνα, ειδικά στην εποχή μας, για να σώσουν τα παιδιά τους. Και ας μην ξεχνάμε ότι θα λογοθετήσουν ΚΑΙ γι' αυτά, πέραν από τις δικές τους ανομίες.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Άβαταρ μέλους
LOCKHEART
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 764
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 20, 2008 12:00 pm
Τοποθεσία: Aπο Αθήνα αλλα τώρα Ζάκυνθο
Επικοινωνία:

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από LOCKHEART »

Καλησπέρα και απο μένα ,

Βασικά όταν στο παιδί του απαγορεύεις κάτι είναι σαν να του λές να το πράξει. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος ερεθίζεται σε κάτι που του το απαγορεύουμε και στην ουσια η απαγόρευση ειναι η πράξη προτροπής. Φυσικά δεν θα πούμε και ΝΑΙ.
Δεν κάπνισα ΠΟΤΕ και ξέρετει γιατί ; Ο πατέρα μου , μου είπε καποια στιγμή "Αν θες να καπνισεις πες μου να σου δώσω το πρώτο τσιγάρο εγω οχι να το παιζεις μαγκας και να καπνιζεις κρυφα" Ε..με σοκαρε , δεν το εβαλα ποτε στο στομα μου. Ισως αν μου ελεγε ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ σαν απο εφηβικη αντιδραση να το εκανα. Στα παιδιά πρεπει να δίνουμε ενημερωση αλλα μετά να αφήνουμε τα ιδια να αποφασίζουν μην ξεχναμε είναι παιδια του Θεου.


Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι ανοιχτές κουβέντες με το παιδί με ανοιχτό μυαλό και πνεύμα και να είμαστε συνέχεια κοντά του. Οι τακτικές του στυλ "ειναι διαβολικά όλα αυτα, εισαι παιδί του διαβολου" όλα δηλαδη αυτά που λένε οι γιαγιάδες το μόνο που θα καταφέρουμε είναι πρώτον να απομακρύνουμε το παιδί απο κοντά μας και δεύτερο το παδί σαν εφηβική αντίδραση να βυθιστεί περισσότερο σε αυτά που του λέμε ΟΧΙ.

Το θέμα ειναι η σωστή ορθή ενημέρωση και η ανάγνωση μαζι φυσικά με την προσευχη και όλα τα επ'ακόλουθα.

Απο τότε που μπήκα και πάλι στην Ορθοδοξία οποιος μπορει ας διαβάσει την διαδρομή μου στις σχολές σε αυτό το Link http://agiooros.net/forum/viewtopic.php ... 55&start=0

Ακόμα και τώρα διαβάζω διάφορα αλλά δεν ταυτίζομαι τα διαβάζω σαν ανάγνωση και σαν ασπίδα η σωστή ενημέρωση απο τι συμβαίνει γύρω μας ειναι ότι καλύτερο για να δούμε τι μας πασαρουν και πως αλλα και μεσο του τρόπου αυτού να προλάβουμε και να ενημερώσουμε και αλλους αδερφους για το σωστο δρόμο που πρεπει να ακολουθήσουν.

Ολα θέλουν σωστή στρατηγική και καθοδήγηση ιδιαίτερα σε παιδί που ειναι στην εφηβεία και έχει και όλη την λάβα της αντιδρασης , εκει χρειαζεται προσοχη παντα απο κοντα ! ! !.
I prefer nothing than something bad
Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24978
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από aposal »

LOCKHEART έγραψε: Δεν κάπνισα ΠΟΤΕ και ξέρετει γιατί ; Ο πατέρα μου , μου είπε καποια στιγμή "Αν θες να καπνισεις πες μου να σου δώσω το πρώτο τσιγάρο εγω οχι να το παιζεις μαγκας και να καπνιζεις κρυφα" Ε..με σοκαρε , δεν το εβαλα ποτε στο στομα μου. Ισως αν μου ελεγε ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ σαν απο εφηβικη αντιδραση να το εκανα. Στα παιδιά πρεπει να δίνουμε ενημερωση αλλα μετά να αφήνουμε τα ιδια να αποφασίζουν μην ξεχναμε είναι παιδια του Θεου.
Δεν έχω ιδιαίτερη εμπειρία από ανατροφή παιδιών. Έχω όμως την άποψη ότι κάθε παιδί έχει τη δική του αντιμετώπιση, που εξαρτάται από την ηλικία του, τα γονίδιά του και τις μέχρι εκείνη τη στιγμή επιρροές του.
Αυτό που ωφέλησε εσένα Σπύρο, ίσως να ήταν καταστροφικό για κάποιο άλλο παιδί.
Νομίζω πως όσο μικρότερη κρίση έχει ένα παιδί, τόσο λιγότερη ελευθερία επιλογών πρέπει να έχει. Και το καλύτερο θα ήταν να βιώνει εμπειρίες, υπό την συνετή καθοδήγηση των γονέων του πάντα, ώστε να καταλαβαίνει το πώς και το γιατί και να μπορεί να αναπτύσσει ώριμη κρίση που θα το βοηθήσει αργότερα να αποφεύγει μόνο του τις κακοτοπιές.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Άβαταρ μέλους
LOCKHEART
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 764
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 20, 2008 12:00 pm
Τοποθεσία: Aπο Αθήνα αλλα τώρα Ζάκυνθο
Επικοινωνία:

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από LOCKHEART »

aposal έγραψε: Δεν έχω ιδιαίτερη εμπειρία από ανατροφή παιδιών. Έχω όμως την άποψη ότι κάθε παιδί έχει τη δική του αντιμετώπιση, που εξαρτάται από την ηλικία του, τα γονίδιά του και τις μέχρι εκείνη τη στιγμή επιρροές του.
Αυτό που ωφέλησε εσένα Σπύρο, ίσως να ήταν καταστροφικό για κάποιο άλλο παιδί.
Νομίζω πως όσο μικρότερη κρίση έχει ένα παιδί, τόσο λιγότερη ελευθερία επιλογών πρέπει να έχει. Και το καλύτερο θα ήταν να βιώνει εμπειρίες, υπό την συνετή καθοδήγηση των γονέων του πάντα, ώστε να καταλαβαίνει το πώς και το γιατί και να μπορεί να αναπτύσσει ώριμη κρίση που θα το βοηθήσει αργότερα να αποφεύγει μόνο του τις κακοτοπιές.

Σαφώς αγαπητέ αδερφέ για αυτό μίλησα για ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ήμουν παιδί με απίστευτη αντίδραση οπότε ο πατέρα μου επέλεξε την καλύτερη οδό. Αυτό που λένε οι ψυχολόγοι αν θες κάποιον που είναι στο γκρεμό να των σώσεις πες του ΠΕΣΕ.
Αν ήμουν κάποιο παιδάκι ήρεμο αλλά και πλανώμενο ίσως το έπαιρνα σαν προτροπή για αυτό μιλάω για στρατηγική που θέλει το παιδί σε ανάλογες συνθήκες και μεταβολές στους τομεις ΔΗΛΑΔΗ : Τι τύπο χαρακτηρα έχει , πως διανυει την περίοδο της εφηβείας, που κλίνει ιδεολογικά; τι τον ερεθίζει ιδεολογικά δηλαδή ψάχνεται είναι ευκολόπιστο κλπ. Οπότε με ανάλογη εκτίμηση όλων αυτών έχουμε και την ανάλογη παιδεία.
ΠΧ. Είμαι υπερ του γαλήνιου διαλόγου. όταν ήμουν μικρός όταν κάποιος μου έλεγε κάτι με ΤΣΙΡΙΔΕΣ έκανα το αντιθετο όταν μου το έλεγε ήρεμα ακόμα και το ποιο τρελό ήμουν σκλάβος υπακοης ειχα δηλαδη σαν παιδί το κουμπί μου.

Πάντα αδερφέ μου η κρίνη , η ενημέρωση βοηθάνε πολύ ..για αυτό ΑΓΑΠΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ο Θεος θα μας δειξει το δρόμο:)
I prefer nothing than something bad
Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται
Απάντηση

Επιστροφή στο “Λέσχη Αναγνωστών - Βιβλιοπροτάσεις”