Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Διαβάσατε ένα καλό Ορθόδοξο Χριστιανικό βιβλίο; προτείνετε το και σε μας.

Συντονιστής: Συντονιστές

Άβαταρ μέλους
vasilikirimp
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1403
Εγγραφή: Δευ Μάιος 05, 2008 5:00 am
Τοποθεσία: Κατερίνη
Επικοινωνία:

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από vasilikirimp »

Μη το βλέπουμε όμως μόνο στα στενά όρια της νατροφής του παιδιού -
ας δούμε και τον ίδιο μας τον εαυτό -

Πόσο εύκολα αποδεχόμαστε κάτι ;
Αναγνώσκω και το κάνω κτήμα μου; Αν ο ίδιος δε μπορώ να φανταστώ αυτό που αναγνώσκω γιατι δε το έχω ζήσει , δε το έχω γνωρίσει , δε το έχω διαβάσει , πως μπορώ να το αποδεχτώ και να το βάλω μέσα μου;

Και δε θέλω να παρεξηγηθώ με το να γυρίσει κάποιος και να μου πει γιατι το ΘΕΟ το γνώρισες ; τον είδες ; πως τον πιστεύεις;
Μιλώ για καταστάσεις - αν ποτέ μου δεν ενοιωσα την αμαρτία και εχω μείνει αμόλυντος μπορώ να νοιώσω την εξιλέωση απο την αμαρτία ;
Δε μπορώ αυτη τη στιγμή να σας πω παράδειγμα γιατι πραγματικά λες και εχω πάθει μπλακ ουτ στο μυαλο μου ώστε να σας δώσω να καταλάβετε τι θέλω να πω ως προς το :

πρέπει αυτό που μας κανει δυνατούς , η πίστη μας να είναι ένας ευθύς δρόμος αποδοχής απο την αρχή ή για να εκτιμήσουμε καλύτερα την ΑΞΙΑ πρέπει να έχουμε περάσει απο συμπληγάδες;
Άβαταρ μέλους
LOCKHEART
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 764
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 20, 2008 12:00 pm
Τοποθεσία: Aπο Αθήνα αλλα τώρα Ζάκυνθο
Επικοινωνία:

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από LOCKHEART »

vasilikirimp έγραψε:Μη το βλέπουμε όμως μόνο στα στενά όρια της νατροφής του παιδιού -
ας δούμε και τον ίδιο μας τον εαυτό -

Πόσο εύκολα αποδεχόμαστε κάτι ;
Αναγνώσκω και το κάνω κτήμα μου; Αν ο ίδιος δε μπορώ να φανταστώ αυτό που αναγνώσκω γιατι δε το έχω ζήσει , δε το έχω γνωρίσει , δε το έχω διαβάσει , πως μπορώ να το αποδεχτώ και να το βάλω μέσα μου;

Και δε θέλω να παρεξηγηθώ με το να γυρίσει κάποιος και να μου πει γιατι το ΘΕΟ το γνώρισες ; τον είδες ; πως τον πιστεύεις;
Μιλώ για καταστάσεις - αν ποτέ μου δεν ενοιωσα την αμαρτία και εχω μείνει αμόλυντος μπορώ να νοιώσω την εξιλέωση απο την αμαρτία ;
Δε μπορώ αυτη τη στιγμή να σας πω παράδειγμα γιατι πραγματικά λες και εχω πάθει μπλακ ουτ στο μυαλο μου ώστε να σας δώσω να καταλάβετε τι θέλω να πω ως προς το :

πρέπει αυτό που μας κανει δυνατούς , η πίστη μας να είναι ένας ευθύς δρόμος αποδοχής απο την αρχή ή για να εκτιμήσουμε καλύτερα την ΑΞΙΑ πρέπει να έχουμε περάσει απο συμπληγάδες;

Aγαπητή Βασιλική ,

Αρχικά αυτό που λές δεν ειναι κανόνας. Πχ δεν μπορούμε να συγκρίνουμε πως αποδεχομαι κάτι εγώ με εσένα η το παιδί μου ή το παιδί σου είμαστε διαφορετικοί οπότε καλό ειναι να μην κάνουμε συγκρίσεις. Όπως και στους ίδιους μας τους εαυτούς : Αλλιώς υποδεχόμουνα κάτι όταν ήμουν 10 αλλιώς τώρα .

Παμε στο τελευταίο που λες. Ουτε και αυτό μπορεί να ειναι κανόνας. Πχ Κάποιος μπορεί να έχει γεννηθεί στην Ορθοδοξία αρα οκ δεν περασε απο συμπληγάδες. Άλλος περασε και την γνωριζε αυτό έχει περισσότερη αξία διότι εμπεριέχει την κατάσταση της αποστροφής απο το κακό στο καλό ενώ ο αλλός ήταν στο καλό εξ'αρχης. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρεπει πχ να λέμε στα παιδιά μας πεσε στο βούρκο για να γνωρίσεις το καλό μετα διότι μπορεί να μείνει στο βούρκο για πάντα.

Δεν μπορούμε να επιλέξουμε σαφώς η δευτερη κατηγορία ειναι ποιο δυνατή διότι αυτός που γνωρισε και περασε ειναι πλέον σίγουρος ενω για τον πρώτο δεν ξέρουμε πωςθα αντιδράση στην πρώτη ευκαιρία του πειρασμού εξαρτάται απο την πιστη την οποία έχει.

Καλό ειναι να πέφτουμε, όλοι πέφτουμε διότι με το πέσιμο (στην αμαρτια) έρχεται η επιγνωση , η ταπείνωση , η συνειδητοτητα και η ευκαιρία να αλλάξουμε ρότα όλτα αυτά φυσικά με καθοδήγηση :)
I prefer nothing than something bad
Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται
Άβαταρ μέλους
vasilikirimp
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1403
Εγγραφή: Δευ Μάιος 05, 2008 5:00 am
Τοποθεσία: Κατερίνη
Επικοινωνία:

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από vasilikirimp »

LOCKHEART έγραψε:
vasilikirimp έγραψε:Μη το βλέπουμε όμως μόνο στα στενά όρια της νατροφής του παιδιού -
ας δούμε και τον ίδιο μας τον εαυτό -

Πόσο εύκολα αποδεχόμαστε κάτι ;
Αναγνώσκω και το κάνω κτήμα μου; Αν ο ίδιος δε μπορώ να φανταστώ αυτό που αναγνώσκω γιατι δε το έχω ζήσει , δε το έχω γνωρίσει , δε το έχω διαβάσει , πως μπορώ να το αποδεχτώ και να το βάλω μέσα μου;

Και δε θέλω να παρεξηγηθώ με το να γυρίσει κάποιος και να μου πει γιατι το ΘΕΟ το γνώρισες ; τον είδες ; πως τον πιστεύεις;
Μιλώ για καταστάσεις - αν ποτέ μου δεν ενοιωσα την αμαρτία και εχω μείνει αμόλυντος μπορώ να νοιώσω την εξιλέωση απο την αμαρτία ;
Δε μπορώ αυτη τη στιγμή να σας πω παράδειγμα γιατι πραγματικά λες και εχω πάθει μπλακ ουτ στο μυαλο μου ώστε να σας δώσω να καταλάβετε τι θέλω να πω ως προς το :

πρέπει αυτό που μας κανει δυνατούς , η πίστη μας να είναι ένας ευθύς δρόμος αποδοχής απο την αρχή ή για να εκτιμήσουμε καλύτερα την ΑΞΙΑ πρέπει να έχουμε περάσει απο συμπληγάδες;

Aγαπητή Βασιλική ,

Αρχικά αυτό που λές δεν ειναι κανόνας. Πχ δεν μπορούμε να συγκρίνουμε πως αποδεχομαι κάτι εγώ με εσένα η το παιδί μου ή το παιδί σου είμαστε διαφορετικοί οπότε καλό ειναι να μην κάνουμε συγκρίσεις. Όπως και στους ίδιους μας τους εαυτούς : Αλλιώς υποδεχόμουνα κάτι όταν ήμουν 10 αλλιώς τώρα .

Παμε στο τελευταίο που λες. Ουτε και αυτό μπορεί να ειναι κανόνας. Πχ Κάποιος μπορεί να έχει γεννηθεί στην Ορθοδοξία αρα οκ δεν περασε απο συμπληγάδες. Άλλος περασε και την γνωριζε αυτό έχει περισσότερη αξία διότι εμπεριέχει την κατάσταση της αποστροφής απο το κακό στο καλό ενώ ο αλλός ήταν στο καλό εξ'αρχης. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρεπει πχ να λέμε στα παιδιά μας πεσε στο βούρκο για να γνωρίσεις το καλό μετα διότι μπορεί να μείνει στο βούρκο για πάντα.

Δεν μπορούμε να επιλέξουμε σαφώς η δευτερη κατηγορία ειναι ποιο δυνατή διότι αυτός που γνωρισε και περασε ειναι πλέον σίγουρος ενω για τον πρώτο δεν ξέρουμε πωςθα αντιδράση στην πρώτη ευκαιρία του πειρασμού εξαρτάται απο την πιστη την οποία έχει.

Καλό ειναι να πέφτουμε, όλοι πέφτουμε διότι με το πέσιμο (στην αμαρτια) έρχεται η επιγνωση , η ταπείνωση , η συνειδητοτητα και η ευκαιρία να αλλάξουμε ρότα όλτα αυτά φυσικά με καθοδήγηση :)


Δε το έγραψα ως κανόνα απλά ακριβώς για να κάνουμε μια κουβέντα περί "αξίας εμπειριών" αυτό που αναφέρεις στη τελευταία παράγραφο.
Πολλές φορές γράφω κάτι που υπάρχει στο μυαλό μου θέλω να το συζητήσουμε αλλά πιθανόν να μη το διατυπώνω σωστά

Μου αρέσει όμως ο διάλογος που προκύπτει - και δε σου κρύβω ότι θεωρώ και ωραίες τις θέσεις που διατυπώνεις ( προσωπική μου άποψη )
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24978
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από aposal »

vasilikirimp έγραψε:Και δε θέλω να παρεξηγηθώ με το να γυρίσει κάποιος και να μου πει γιατι το ΘΕΟ το γνώρισες ; τον είδες ; πως τον πιστεύεις;
Μιλώ για καταστάσεις - αν ποτέ μου δεν ενοιωσα την αμαρτία και εχω μείνει αμόλυντος μπορώ να νοιώσω την εξιλέωση απο την αμαρτία ;
Δε μπορώ αυτη τη στιγμή να σας πω παράδειγμα γιατι πραγματικά λες και εχω πάθει μπλακ ουτ στο μυαλο μου ώστε να σας δώσω να καταλάβετε τι θέλω να πω ως προς το :

πρέπει αυτό που μας κανει δυνατούς , η πίστη μας να είναι ένας ευθύς δρόμος αποδοχής απο την αρχή ή για να εκτιμήσουμε καλύτερα την ΑΞΙΑ πρέπει να έχουμε περάσει απο συμπληγάδες;
Για να γνωρίσουμε τον Θεό, πρέπει να βιώσουμε την Χριστιανική ζωή. Να την κάνουμε πράξη και να μην μείνουμε απλά στη θεωρία. Όποιος ζει Χριστιανικά και ακολουθεί τις συμβουλές του πνευματικού του, θεωρώ ότι δέχεται πόλεμο από τον πονηρό και μάλιστα όσο προχωράει πνευματικά, τόσο μεγαλύτερο πόλεμο δέχεται.
Όσοι από τους παραπάνω καταφέρνουν και αντέχουν σ' αυτές τις σφοδρές επιθέσεις του πονηρού (ευτυχείς άνθρωποι), αρχίζουν σιγά-σιγά να αισθάνονται τον Θεό και να συνειδητοποιούν (σταδιακά) πότε αμαρτάνουν και ποια είναι η Χριστιανική αντιμετώπιση του κάθε προβλήματος της ζωής τους, το οποίο τους δημιουργεί ο πονηρός και επιτρέπει ο Θεός να το υποστούν, προκειμένου να ξεπεράσουν το στάδιο στο οποίο βρίσκονται και να προχωρήσουν στο υψηλότερο.
Αγώνας είναι η ζωή μας, αγώνας διαρκείας. Δύσκολος, αλλά πολύ όμορφος!
Κάποιος που έχει αγωνιστεί σωστά, Χριστιανικά, έχω την άποψη ότι πιστεύει στον Θεό πιο δυνατά, γιατί Τον έχει αισθανθεί, έστω και φευγαλέα! Τι να του πεις αυτού του ανθρώπου, ότι δεν υπάρχει Θεός; Είναι σαν να λέει κάποιος σ' εμάς ότι δεν έχουν ανακαλυφθεί - ακόμη - τα αυτοκίνητα!
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Άβαταρ μέλους
vasilikirimp
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1403
Εγγραφή: Δευ Μάιος 05, 2008 5:00 am
Τοποθεσία: Κατερίνη
Επικοινωνία:

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από vasilikirimp »

Παραθέτω ένα απόσπασμα που υπάρχει στο βιβλίο σελ.212 -215 πρός συζήτηση

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΤΟΜΟΣ Δ'

Ένας αδελφός ρώτησε τον Αββά Αρσένιο :
- πάτερ μου σε παρακαλώ να μου είπης πως επιτυγχάνεται ο σύνδεσμος των πονηρών πνευμάτων με την ψυχήν , χωρίς να γίνεται αντιληπτός , και πως τα πονηρά πνεύματα κατορθώνουν να συνομιλούν με τη ψυχή , χωρίς να το αντιλαμβάνεται ,και να συνδέονται μαζί της και να επιβάλλουν εις αυτήν τα θελήματά των;
Επίσης σε παρακαλώ , να μου εξηγήσεις ποία η σχέση τς διανοίας με τα πονηρά αυτά πνεύματα , διότι είναι γνωστόν ,ότι χωρίς τη Χάριν του Θεού δε δύναται η διάνοια να ξεχωρίσει ποιο ειναι το αποτέλεσμα της επιβουλής των πονηρών πνευμάτων και τι προέρχεται από τη ελεύθερη πρόθεσή μας;
2.Ο Αββάς Αρσένιος απάντησε ως εξής :
Δε νείναι περίεργο και αξιοθαύμαστο ,εάν ένα πνεύμα επικοινωνεί με ένα άλλο , χωρίς να γίνεται απο εμάς αντιληπτή αυτή η επικοινωνία ούτε και το πω το πνεύμα αυτό , κατά τρόπο αόρατο ,πλησιάζει τη ψυχή και της ψυθιρίζει τα προκαλούντα ηδονήν , τούτο συμβαίνει διότι μεταξύ των πνευμάτων αυτών και της ψυχής υπάρχειμία ομοιότης και συγγένεια , καθ'όσον αφορά το νοερόν και λογικόν και οι ίδιοι όροι υπάρξεως μεταξύ της ψυχής του ανθρώπου και της νοεράς ουσίας των πνευματων εκείνων ,δι αυτό και δύνανται να επικοινωνούν μεταξύ των λογισμών.
3. Εκτός της επικοινωνίας αυτής των λογισμών δεν δύναται να νοηθή άλλης μορφής επικοινωνία , ως έξαφνα , της κατ'ουσίαν παρουσίας ενός πνεύματος εις την ύπαρξη του ετέρου , διότι αυτό μόνο εις τη Θεότητα είναι δυνατόν , η οποία είναι τελείως ασώματος και απλή κατά τη φύση και ως εκ τούτου δύναται να υπάρχειεις πάσαν νοεράν φύσιν , διαπερώσα αυτήν δι'όλης της υποστάσεως και ουσίας και περιλαμβάνουσα όλα τα αφανή αυτής μέρη , δερευνώσα αυτά διότι μόνο η Θεότης είναι
κατ'αλήθειαν απλή και ασώματος.
4.Διότι αν και λέ γωμεν ότι υπάρχουν πνευματικαί φύσεις , ως οι Άγγελοι , οι δαίμονες και αύτη, ομοίως η ψυχή του ανθρώπου εν τούτοις δεν δυνάμεθα να τας θεωρήσουμε τελείως ασωμάτους και αυταί έχουν σώμα ,τελείως βεβαίως διάφορον και λεπτότερον του ημετέρου , όπωε λέγει και ο Απόστολος " σώματα επουράνια και σώματα επίγεια Α' Κορ.ιε'40 "
Και πάλιν ο αύτός Απόστολος λέγει : σπείρεται σώμαν ψυχικόν , εγείρεται σώμα πνευματικών , Αυτόθι44"
5. Εξ όλων αυτών συμπεραίνουμε , ότι ουδεμία νοερά φύσις , ουδέν πνεύμα , είναι τελείως ασώματων ,παρά μόνον ο Θεός.Μόνον λοιπόν ο Θεός δύναται να ερευνά τα κρύφια και να διέρχεται τα βάθη των καρδιών και να γνωρίζει όλας τας νοεράς ουσίας.
Μόνον ο Θεός δύναται να υπάρχει παντού και εις όλα τα όντα.Δι'αυτό και μόνο ο Θεός δύναται να γνωρίζει τας σκέψεις και τα διανοήματα των ανθρώπωνκαι να βλέπει επακριβώς τας κινήσεις της διανοίας , συμφώνως και με αυτά που λέγει ο Απόστολος :" Ζων γαρ ο λόγος του Θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον , και διικνούμενος άχρι μερισμού ψυχής και πνεύματος ,αρμών τε και μυελών ,και κριτικός ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας ,και ούκ έστι κτίσις αφανής ενώπιον αυτού ".
Και ο Προφητάναξ Δαβίδ λέγει σχετικώς " ο πλάσας κατά μόνας τας καρδίας αυτών , ο δε Ιώβ ανακράζει : "ο επιστάμενος το νουν των ανθρώπων"
6. Εις μόνον λοιπόν τον Θεόν , όπως είπον , είναι δυνατόν να γνωρίζει τας σκέψεις μας και τα διανοήματά μας.Διότι Αυτός μόνο είναι ασώματος και διέρχεται δια μέσου της ουσίας της ψυχής , τα ακάθαρτα πνεύματα δύνανται να νατιληφθούν την ποιότητα των σκέψεων και λογισμών μας, όχι όμως ότι ενυπάρχουν εντός της ψυχής , αλλά διότι παρατηρούν μετά προσοχής ωρισμένας εκδηλώσεις μας ή σωματικάς κινήσεις , ως επί παραδείγματι τη διάθεσή μας προς τι , τους λόγους μας , τα ενδιαφέροντά μας δι 'όλων αυτών κατασκοπεύουν τα διανοήματα και τους λογισμούς της διανοίας και εξάγουν τα συμπεράσματά των.
Εκείνας όμως τα εννοίας και τας σκέψεις , οι οποίες ουδέποτε έχουν εξέλθει απο τα εσώτατα βάθη της ανθρωπίνης ψυχής ουδέποτε τα πονηρά πνεύματα δύνανται να τας αντιληφθούν ( την αληθείαν αυτή διαιασθάνεται πας τι Χριστιανός , διότι και πε΄ρι αγαθής τινος προαιρέσεως λέγομεν .... να μη το ακούσει ο διάβολος και φθονήσει ..........)
7. Και αυτούς ακόμη τους πονηρούς λογισμούς , που κρυφίως σπείρουν εις την ψυχήν μας , δεν δύνανται τα πονηρά πνεύματα κατ'άλλον τρόπο να γνωρίζουν , εαν τους εδέχθημεν παρά μένον όπως είπον , εκ των κινήσεων του σώματος και των εν γένει εξωτερικών εκδηλώσεων του ανθρώπου .
Π.χ.όταν υποβάλλουν εις τον άνθρωπο λογισμών γαστριμαργίας θα αντιληφθούν ότι ο άνθρωπος εδέχθει την προσβολήν της γαστριμαργίας εάν τον ίδουν να παρακολουθεί συνεχώς την πορείαν του ηλιου και μετ'ενδιαφέροντος να αναμένει την ώρα του φαγητού.
8. Όταν σπείρουν εις την ψυχήν λογισμούς πορνείας , θα ανιτληφθούν τη συγκατάθεσή μας , εαν μας ειδούν να περιφέρωμεν φιληδόνως τους οφθαλμούς μας και μετά περιεργείας βλέποντας τα διάφορα πρόσωπα , που δεν πρέπει , ή εάν αντιληφθούν φιληδόνων σωματικήν κίνησιν και δεν είδουν την ψυχή μετά γενναιότητος να αντιστέκεται εις αυτάς τας υπόπτους εισηγήσεις.
Εξ αυτών θα καταλάβουν ότι η ψυχή ετραυματίσθη απο την επιθυμίαν.
9. Όταν πάλιν σπείρουν εις την καρδίαν του ανθρώπου λύπην ή οργήν , και η ψυχή δεχθή τα σπέρματά των , οι δαίμονες το αισθάνονται απο τας κινήσεις του σώματος , εαν δηλ. ίδουν τους οφθαλμούς αγριεμένους και περιφερομένους εναγωνίως , το πρόσωπον αλλαγμέ νον απο τη συνηθισμ΄ρνη του μορφή , άλλοτε κίτρινο απο τη συστολή και υποχώρηση του αίματος και άλλοτε κατακόκκινο απο τηνεπιτα΄χυνσιν του περικαρδίου αίματος εις την επιφάνειαν του προσώπου , απο τας σώματας αυτάς εκδηλώσεις θα αντιληφθούν οι δαίμονες ότι παραδέχθημεν τούςλογισμούς της λύπης και της οργής.
10. τοιουτοτρόπως λοιπόν λεπτομερώς ερευνούν και κατασκοπεύουν απο ποίον ελλάτωμα νικάται ευκολώτερον η ψυχή .Ολοφάνερα δεν αντιλαμβάνονται προςποίον πάθος έχει αδυναμία έκαστος εξ ημών ,όταν μας παρατηρήσουν να μη δυσφορούμε εκ της υποβολής του γενεσιουργού λογισμού ,αλλά απ'εναντίας, με τη σιωπή και την ησυχία μας ,να δείχνουμε την προς αυτόν αγάπη και ευχάριστη ενασχόλισή μας .Και μη σου φαίνεται αυτό περίεργο και θαυμαστό ,εαν δηλαδή οι δαίμονες ,ως άυλα και αερικά σώματα , αντιλαμβάνονται τις ψυχικες μας διαθέσεις και τις σωματικές εκδηλώσεις και τούτο διότι υπάρχουν άνθρωποι έμπειροι,που πολλές φορές εξακριβώνουν και την εσωτερική κατάσταση των συνανθρώπων των και τις ψυχικές τους διαθέσεις,απο την εμφάνιση ,τη συμπεριφορά ,και τη ποιότητα των εξωτερικών εδηλώσεων του ανθρώπου.
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24978
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από aposal »

Σωστά τα λέει ο αββάς Αρσένιος (αλίμονο). Πράγματι οι δαίμονες δεν μπορούν να γνωρίζουν τι σκεπτόμαστε ή από ποια πάθη πειραζόμαστε, παρά μόνον προσέχοντας τις αντιδράσεις μας, όπως θα έκανε και κάποιος άνθρωπος.
Για να μάθει ο αντίθετος τι αδυναμίες έχει ο καθένας μας, στέλνει τον αντίστοιχο για κάθε πάθος δαίμονα να μας πειράξει. Ο δαίμονας πχ της ζήλιας θα μας βάλει τους αντίστοιχους λογισμούς για κάποιον συνάνθρωπό μας. Αν δει ότι η εξωτερική μας όψη αγριεύει, οι κινήσεις μας γίνονται νευρικές και οργίλες (και πολύ περισσότερο αν ακούσει να τον βρίζουμε, ή να μιλάμε απαξιωτικά γι' αυτόν), καταλαβαίνει ότι ενδώσαμε στο συγκεκριμένο πάθος. Το ίδιο συμβαίνει με όλα τα πάθη. Περνούν δηλαδή όλοι οι δαίμονες, με τη σειρά και μας πειράζουν.
Γνωρίζει λοιπόν, ανά πάσα στιγμή ο πονηρός, τι αδυναμίες έχουμε. Και όταν δει ότι προσπαθούμε να πλησιασουμε στον Θεό (με εκκλησιασμό, εξομολόγηση, Θεία κοινωνία κλπ) και ιδίως όταν δει ότι αυτές μας οι προσπάθειες έχουν αποτέλεσμα, δεν ενδίδουμε δηλαδή εύκολα όπως πριν, τότε στέλνει και άλλους δαίμονες, ώστε όλοι μαζί να μας πειράζουν συγχρόνως, για να κάμψουν τις αντιστάσεις μας. Επιτρέπει βέβαια ο Θεός τον πονηρό να μας πειράζει, λίγο περισσότερο κάθε φορά, ώστε να είμαστε σε συνεχή εγρήγορση και διαρκώς στα όρια του να ενδώσουμε ή να μην ενδώσουμε, για να πέφτουμε ενίοτε και να ταπεινωνόμαστε και να μην θεωρούμε ότι νικήσαμε τον πονηρό και πάρουν τα μυαλά μας αέρα!
Είναι ένας συνεχής πόλεμος, κατά τον οποίο, αν κρατήσουμε χαρακτήρα, πολεμάμε κάθε φορά με λίγο πιο δυνατό αντίπαλο! Έτσι ανεβαίνουμε πνευματικά συν τω χρόνω, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε, γιατί νιώθουμε τον πειρασμό πάντα το ίδιο κοντά μας!
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Domna
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6147
Εγγραφή: Τετ Μαρ 29, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Γερμανία
Επικοινωνία:

Οι γκουρού,ο νέος και ο Γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από Domna »

Απόσπασμα από το ομόνυμο βιβλίο

http://www.youtube.com/watch?v=B8TbKy2I6DY
Ο αληθινός χριστιανός έχει τρία γνωρίσματα:
1. Διαβάζει τον Λόγο του Θεού (Αγία Γραφή).
2. Τον εφαρμόζει στη ζωή του.
3. Φροντίζει να τον διαδίδει για να σώζονται και οι άλλοι και να γίνονται κοινωνοί του θαύματος που έζησε.
Άβαταρ μέλους
nickzark
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4403
Εγγραφή: Τετ Μαρ 02, 2011 10:19 am
Τοποθεσία: Νικόλαος@θεσσαλονίκη

Re: Οι γκουρού,ο νέος και ο Γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από nickzark »

Πολύ καλό βιβλίο.Αξίζει
Άβαταρ μέλους
Dimitris39
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5841
Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από Dimitris39 »

Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου

«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»

ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς

Θεέ μου σ'αγαπώ
Άβαταρ μέλους
ΜΙΧΣ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5035
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 23, 2012 9:24 am

Re: Οι γκουρού , ο νέος και ο γέροντας Παίσιος

Δημοσίευση από ΜΙΧΣ »

:8
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Λέσχη Αναγνωστών - Βιβλιοπροτάσεις”